Een avond fado in O'faia

Een van de zangeressen in O'faia

Deze avond moest het er van komen, het bezoek aan een restaurant waar je ook van de fado kon genieten. We hadden zelf wat op internet gekeken en daar diverse goede tips gezien maar ik besloot aan de conciërge van het hotel te vragen wat zij kon betekenen. Zij radde ons O'faia aan en maakte meteen een reservering voor ons om half negen. Even over achtten stapten wij, in lange broek dat was een tip van de conciërge, in een taxi en gaven het restaurant als bestemming.


Dat bleek een lastige opgave te zijn want O'faia lag in een van de oudste stadswijken en behalve dat de straatjes heel erg nauw waren was het merendeel ook nog eens afgezet. Met veel gevloek, getier en zelfs eenmaal uitstappen om een andere automobilist  duidelijk te malen wat hij van hem vond, lukte het onze chauffeur toch om ons voor de deur af te zetten. We dachten eerst dat we niet op de juiste plek waren want alhoewel de naam van het restaurant op de deur stond was het een mini ruimte met een paar tafeltjes. Even verderop stond echter een gerant strak in het pak en nadat hij onze reservering had gecontroleerd gingen er twee grote deuren open en betraden wij het restaurant zelf.

De grande dame van het restaurant

Het was een niet al te grote kelder ruimte waar de tafeltjes erg dicht op elkaar geplaatst waren. Wij werden naar onze plaatsen begeleid en het was maar goed dat we gereserveerd hadden want de temt zat bomvol. We namen de kaart door en ik ging voor pata negra en zeebaars (dat maakt vier avonden vis op een rij). René ging wederom voor de eend en we bestelden er een fles wijn bij. Amuse's, voorgerecht en hoofd gerechten waren prima en de wijn was even goed. Tijdens het laatste hapje van mijn hoofdgerecht doofden de lichtten en kwamen beide gitaristen en de eerst zangeres de zaal binnen. Er werden een viertal nummers vertolkt en ik kon maar een ding zeggen, het was erg goed. Hierna kwamen er met tussenpozen eerst nog een zangers en daarna een zanger die beiden vier nummer deden. 


Ondertussen was René een dessert en ik een espresso (die zijn trouwens prima te doen in Portugal) verder en hadden we een tweede fles wijn besteld. Daarna kwam de hoofdact van de avond, de grande dame. Zij vertolkte meerdere nummers waarvan het laatste (dat over Lissabon ging) luidkeels meegezongen werd door zij die het kenden (en ook door zij die het niet kenden maar de regel Oh Lisboa snel geleerd hadden). Het was werkelijk een top avond en wij namen met dankzegging afscheid van de maître, die ondertussen een taxi terug voor ons geregeld had. Een werkelijke top avond en ik ben er nu al van overtuigd dat dit mijn beste Lissabon herrinering zal worden.