Stairway to heaven

Onze avond in Utrecht wordt altijd afgesloten in Stairway to heaven het rockcafé van Henk Westbroek, gebaseerd op de formule van het hard rock café. Hier praten wij onder het genot van een biertje en muziek waar wij allebei van houden na over de avond en smeden wilde plannen over vervolgafspraken. De muziek bestond uit een mix van oude klassiekers, zoals Aerosmith, en aankomende klassiekers zoals de Ting Tings. De sfeer in het café was zoals altijd erg prettig, geen opdringerige coke snuivende hippe types maar mensen die kwamen voor gezelligheid en rock muziek.

Onze volgende afspraak waar we het over hadden stond al vast, we hebben namelijk al kaartjes voor Joe Jackson in paradiso op 8 november en ik nodigde hem ook uit voor het Airbourne concert eind november. Belangrijk was echter onze volgende culinaire avond uit. Omdat het maken van onze afspraken af en toe wat lang duurt besloten we dan ook meteen een volgende datum vast te leggen. We kozen voor maart en het wordt weer Amsterdam en dus mijn beurt om wat te regelen. We wilden deze keer op een wat luxer niveau gaan eten en de keus viel dan ook al snel op Le restaurant van sterrenkok Jan de Wit. De avond werd vroeg bsloten deze keer daar ik in Amsterdam nog naar een verjaardag moest. Het was echter, zoals elke keer, erg leuk en gezellig en ik kijk dus al uit naar de volgende keren, zowel de concerten als de eetafspraak waar wij deze week de datum gaan vastleggen.

Paradijs

Na het aperitief in Kafé België was het tijd voor de avondmaaltijd. Mijn gastheer had hiervoor een restaurant uitgekozen waar hij zelf ook nog nooit geweest was. Zijn keuze was op twee dingen gebaseerd. Een review uit de plaatselijke pers waar men het over een echt Chinees restaurant had (herkenbaar aan het feit dat er veel Chinezen komen eten) en een artikel van Ronald Giphart in Elsevier magazine over zijn favoriete restaurants in Utrecht n.a.v. het verschijnen van zijn boek troost.

Na enig zoeken vonden wij het restaurant op Vredenburg en betraden een klassiek Chinees restaurant qua inrichting. De kaart werd gebracht en wij bladerden er door heen. Het zag er allemaal wel goed uit maar we konden niet echt beslissen. Hierop werd aan de bediening gevraagd om ons te verrassen met de mededeling dat wij alles aten en men dus nergens rekening mee hoefde te houden. (Onze eindconclusie was dat er toch enigszins rekening met de westerse smaak was gehouden want de onder Chinezen zeer populaire ingewanden hadden wij niet op tafel gekregen.) Wat we wel kregen maakte ons echter erg blij. We begonnen met een viertal voorgerechten. Twee maal dim sum (garnalen en rund), één soort rundvlees in wontonachtige verpakking maar dan anders en de topper van de voorgerechten, inktvis (stevig wit vlees) verpakt in een soort origamiachtige sprietjes. Top!

De verwachtingen waren dus hoog voor het hoofdgerecht maar deze werden probleemloos ingevuld. We kregen wederom vier gerechten, en bij het zelf proeven herkenden wij het rundgerecht en het varkensgerecht (echte Chinese babi pangang) maar de andere twee waren toch een probleem. Een bleek een kipgerecht met pepertjes te zijn, de ander bleek een garnalengerecht te zijn. Toch wel twee herkenbare dingen maar pas na de hulp van de bediening herkenden we wat het was. We hadden nasi erbij en ondanks dat wij beide grote eters zijn hadden we grote moeite om alles weg te werken. Er bleven dan ook, helaas, wat kleine restjes achter. De rekening na afloop was net zo goed als het eten, €75 inclusief drankjes, koffie en fooi. Kortom fantastisch eten voor een fantastische prijs, een aanrader!

Kafé België

Afgelopen mei was ik met een oud collega in Amsterdam uitgeweest en we hadden meteen een vervolgafspraak gepland. Deze keer was het zijn beurt om te organiseren en dat betekent uiteraard Utrecht daar hij zijn domicilie in een van de vinex wijken aldaar heeft.

Na de start van de reis in Amsterdam liep ik de trein uit, hoog Catharijne binnen en sms’te hem waar we elkaar zouden ontmoetten. Ik kreeg snel een berichtje terug dat hij binnen enkele minuten bij de Bruna in de grote hal zou staan en dat ik daar heen kon lopen. Binnen de twee minuten was hij inderdaad ter plekke en leidde mij naar de Utrechtse binnenstad en wel Kafé België. Dit is een erg gezellig eetcafé met zo’n 200 verschillende soorten bier waarvan 20 op de tap. We startten met een witbier en vervolgden dat met nog twee, voor mij nieuwe, bieren. Er werd flink wat bijgepraat over de afgelopen maanden maar ook over de nieuwe baan waar hij per 1 september aan zou beginnen. Het was een prima begin van de avond en de verleiding was groot om te blijven zitten, maar op een gegeven moment werd het toch echt tijd om een restaurant op te gaan zoeken.

Treinreis

Ik ging naar Utrecht toe voor een avondje uit en dat betekende of de auto thuislaten en met het openbaar vervoer gaan of met de auto gaan en niet kunnen drinken. Voor mij is dit een makkelijke keuze daar Utrecht goed en snel te bereiken is met de trein. Zo bevond ik mij voor het eerst in jaren weer eens in de trein. (Ik reken hier de korte tripjes naar Zaandam die ik regelmatig maak niet in mee daar dat 10 minuten reizen is, korter dan mijn tramrit naar de stad).

Zo stapte ik dus het centraal station van Amsterdam in en werd geconfronteerd met diverse redenen waarom ik de trein niet meer neem. Ten eerste is daar de prijs, een retourtje Utrecht kost €13.50 en dat is best wel prijzig als je dat vergelijkt met de luxe coach trip die ik van Kuala Lumpur naar Singapore wil maken voor de prijs van nog geen €25. Ten tweede heb je dan de Nederlandse reiziger die dringt en duwt, alles om maar als eerste aan boord te zijn en de beste plek te veroveren. Om vervolgens een vierpersoonsbank dusdanig in te bouwen dat er niemand anders meer kan zitten. En het derde probleem (alhoewel ik daar gelukkig geen last van had) het uitvallen van de treinen en het absoluut niet op tijd rijden van diezelfde treinen. Nee als je dan een leaseauto hebt waarvan ook de privé kilometers gratis zijn dan houdt je je normaliter verre van de trein.

Jaap

2010 is een hard jaar. De vader van mijn zwager is overleden. Jaap het ga je goed.

Drie maal is scheepsrecht

Reeds twee maal had ik een reservering bij Vinkeles, het restaurant van The Dylan met één Michelin ster. Reeds twee maal moest ik door omstandigheden de reservering afzeggen. Inmiddels hebben Dennis en ik gereserveerd voor onze derde poging op vrijdag 10 september. Deze keer moet het slagen en gaan we genieten van ons diner bij dit mooie restaurant.

Import the sequel

Zoals een paar dagen geleden al aangekondigd is inmiddels ook het Amerika vakantie blog in dit blog getrokken. Hierdoor heb ik al mijn blog activiteiten teruggebracht naar een blog en meteen de begin datum van mijn blog teruggezet naar 20 januari 2009. Kortom mijn blog is in een klap meer dan anderhalf jaar oud geworden. Hierdoor heb ik ook in een keer een van mijn doelstellingen, meer dan 500 blogposts gehaald maar dat vind ik enigszins vals spelen omdat er bijna 200 stuks geïmporteerd zijn. Daarom zet ik de doelstellingen nu op 25 volgers (schiet nog niet echt op we staan op 17) en 750 blogposts. We gaan zien welke doelstelling eerder gehaald gaat worden.

Ik heb geleerd van de ervaringen die Dennis had met de import functie. De mensen die op de email lijst staan worden in een keer gespamt met alle berichten die erbij komen en om die mensen niet meteen met meer dan honderd nieuwe berichten op te zadelen heb ik ze eerst losgekoppeld, toen de update gedaan en vervolgens ze weer gekoppeld. Kortom welkom bij de nieuwe versie van mijn blog waar je al mijn activiteiten terug kunt vinden.

Het Prinsengracht concert: The main event

Het was avond geworden en dus tijd voor het hoofdprogramma van het prinsengracht concert. Het voorprogramma werd verzorgd door het rietquintet Calefax en was niet onaardig. Iedereen zat echter te wachten op het hoofdprogramma de franse pianist Jean-Yves Thibaudet. Hij speelde een aantal nummers van Chopin en andere componisten. Allemaal erg mooi maar toen hij een duet deed met mezzo sopraan Tara Erraught werd iedereen echt stil. Het was een prachtig nummer waarbij de jonge sopraan schitterde. Uiteraard was het laatste nummer Aan de Amsterdamse grachten door alle artiesten tezamen luid meegezongen door de hele prinsengracht populatie. Hierna kwamen er nog een aantal nummers (de tv uitzending was korter dan de afgelopen jaren) die alleen op de radio uitgezonden werden met een reprise van Aan de Amsterdamse grachten als slot. Een fantastische avond waar ik ontzettend van genoten heb.

Bij het wegvaren hadden wij echter een probleem. Onze motor die al was afgeslagen bij het binnenvaren wan niet meer tot leven te brengen en dat is toch lastig op een boot. Gelukkig was de mega grote sloep naast ons bereid om ons weg te slepen en zij aan zij (verbonden met twee touwen) voeren wij een paar bruggen verder om op een lege plek aan te leggen. Het was een apart eind aan een fantastische dag maar ik kijk nu al uit naar het prinsengracht concert 2011.

Het Prinsengracht concert: Het kinderconcert

Het eerste concert is altijd in de middag en is speciaal voor kinderen. Het podium stroomt dan vol met kinderen die mogen genieten van hun concert. De laatste jaren bestaat dat uit een orkest waar jonge klassieke artiesten mee optreden samen met hun idolen. Dit jaar waren er drie jonge talenten waarvan vooral de harpspeler indruk maakte en kwamen er voor mij totaal onbekende sterren voorbij. Het bleken onder andere de winnaars van pop stars en idols te zijn wisten anderen mij te vertellen en dan ben ik er weer erg blij mee dat ik ze niet ken.

Zo kon het publiek, dat inmiddels de beide oevers en de twee bruggen gevuld had, o.a. genieten van Wesley Klein en de winnaar van het junior song festival die een tap en zang acht weg gaf. Een van de hoogtepunten voor mij was toch echter de versie van de Dance macabre van Saint-Saëns die het orkest weg gaf. Heerlijk om naar te luisteren en te kijken hoe het orkest er vol energie tegen aan ging. Een prima middag maar uiteraard alleen maar een voorproefje voor wat de avond zou gaan brengen.

Het Prinsengracht concert: De voorbereiding

Het was eindelijk weer zover, na een jaar wachten was de tijd voor het prinsengracht concert weer aangebroken. Als je een goede plek wilt hebben moet je vroeg opstaan dus om 09:00 gingen wij aan boord van ons zeiljacht om ons naar de plek waar het allemaal moest gaan gebeuren te begeven. Snel kwamen we aan bij de laatste brug voor het stukje van de gracht waar het concert was. Er lagen al een aantal andere boten te wachten terwijl binnenwaterbeheer, politie en reddingsdiensten iedereen tegenhielden en opdringerige boten terug stuurden om achter aan de rij te gaan liggen. Toch wel heel wat anders dan voorgaande jaren toen er een wilde strijd was tussen de diverse boten om de beste plek te veroveren en er nogal wat beschadigingen aan diverse boten waren. Het duurde tot één uur voor de doorvaart eindelijk vrij gegeven werd en, wederom onder begeleiding, mochten de boten één voor één naar binnen. Onze motor besloot af te slaan toen wij naar binnen voeren maar onder prima begeleiding. en met hulp van andere boten, werden we naar onze bedoelde plek geduwd en geschoven. Het eindresultaat mocht er wezen zoals je aan de foto kunt zien want we hadden een werkelijk perfecte plek pal voor het podium. Tijd om de boot op te ruimen, de drank en hapjes goed op te bergen en ons voor te bereiden op de eerste gasten die zouden komen.

Het Amsterdamse bos

Vandaag heb ik een van die dingen gedaan die ik in geen eeuwen heb gedaan. Een bezoekje aan het Amsterdamse bos (ondanks de naam ligt het Amsterdamse bos trouwens in Amstelveen maar dat is bijzaak). Een vriendin had een aanrijding gehad met haar auto en was dus uiteraard niet gaan werken. Om een beetje bij te komen zou ze met haar hond gaan wandelen in het Amsterdamse bos en aangezien ik had aangeboden om samen wat te doen reed ik dus ook naar het bos toe. Omdat ik er in geen jaren meer geweest was, de laatste keer was een jaar of zeven terug voor een voorstelling in het bostheater, was het even zoeken voor ik bij de bosbaan stond. Misverstand nummer een want zij stond ergens anders dieper in het bos. Na een korte telefoon sessie wist ik dat ik langs de bosbaan moest rijden en dan moest afslaan. Dat was dus mislukking nummer twee want ik miste de juiste afslag en stond enige tijd later aan de andere kant van het bos bijna in Aalsmeer. Na een tweede telefoon sessie wist ik tenslotte bij haar te komen en maakten wij een gezellige wandeling door het bos. We stopten voor een ijsje bij de grote speelweide (er kwamen weer herinneringen aan vroeger bij mij op) en slenterden daarna terug naar mijn auto. Ik nam afscheid van haar na een leuke namiddag met schitterend weer en dacht dat ik toch wat vaker dit soort dingen moest doen.

Trip naar Wageningen

Het was zover, de eerste drie weken van onze nieuwe klus zaten erop en dat betekent met onze werkmethodiek dat we aan de opdrachtgever laten zien wat we gerealiseerd hebben. In dit geval was onze opdrachtgever een consortium van drie van onze klanten, uit verschillende plaatsen. Er was afgesproken dat de meeste sessies bij een van de klanten zou plaatsvinden daar deze de meest centrale ligging had voor alle partijen.

Dat was dus de reden dat ik deze dag (en waarschijnlijk nog vele andere dagen, want dit project loopt i.i.g. tot eind 2011, een reis naar Wageningen kan inzetten). We arriveerden on 9:00 bij de klant en zetten onze spulletjes (één laptop) neer en aan. Na wat aansluit werk op zowel de beamer als de (free) wifi konden we van start. De klanten maakten nu voor het eerst in de praktijk kennis met deze (Scrum) manier van werken. Waar ze hadden gehoord dat we elke drie weken kwamen presenteren wat er gebeurd was en dat ze daarop feedback konden geven is het toch iets anders om dat in de praktijk mee te maken. Door deze manier van werken kun je als klant namelijk direct ingrijpen en bijsturen i.p.v. aan het eind van het traject een product te krijgen. Ze maakten daar dan ook dankbaar gebruik van en we kregen diverse waardevolle suggesties om het de volgende keer beter te doen. We zullen zien hoe ze over drie weken op de volgende presentatie zullen reageren.

Als je iets goed doet ….

Dan mag je het vaker doen luidt een bekend Nederlands gezegde. Ik heb diverse keren eerder al opgeschept over de sales demo die mijn team ontwikkeld heeft en die ik, samen met een van de teamleden, al meerdere malen getoond heb. Dat waren tot nu toe interne demo’s voor onze collega’s en extern voor de klanten waar wij nauw mee samenwerken in ons traject. Deze keer hadden wij echter de adviseur van een prospect op visite die zeer geïnteresseerd was in wat wij gemaakt hadden. De sessie van deze dag was dan ook een stuk formeler dan normaal. Waar wij normaliter een uurtje van te voren de demo ruimte inlopen om alles aan te sluiten en te testen of alles nog werkt, hadden wij nu de dag voor de presentatie de ruimte ingericht en alles getest. Ook op de ochtend zelf liepen we ons verhaal nog een keer door en toen kwam, onder begeleiding van de sales manager, de adviseur binnen. Het inleidend gesprek om het ijs te breken ging over voetbal en met name de verkoop van Vitesse. Logisch daar onze sales manager in de tijd van Karel Aalbers daar werkzaam was en nog veel contacten heeft.

De presentatie verliep probleemloos, mijn collega en ikzelf zijn inmiddels een goedgeolied team en deze demo schudden wij dan ook makkelijk uit onze mouw. Met na afloop een vragen sessie waar behoorlijk diep op principes, visie en technologie ingegaan werd verliet de adviseur tevreden ons gebouw. Bij de interne nabespreking gaf sales, wederom, aan de demo zelf te willen gaan geven maar ik ben dan ook benieuwd wanneer zij het stokje gaan overnemen.

Injecties

De maanden oktober en november komen steeds dichterbij en dus de vertrekdatum voor een eventuele vakantie in Azië. In tegenstelling tot (west) Europa en Amerika moet je wat extra bescherming regelen bij een bezoek aan Azië. Een bezoek aan de website van de ggd leerde dat je, als je vroeger goed bent ingeënt, twee prikken nodig hebt bij een bezoek aan Azië. Een herhalingsprik voor DTP en een inenting tegen Hepatitis. Geen van beide zware prikken en zekerheid voor alles. Binnenkort dus maar even een afspraak maken om de twee shots te halen, want ook al gaat de vakantie niet door de shots kunnen geen kwaad en worden door de verzekering vergoed. Ik laat ze wel door de week zetten want mocht ik er een of twee dagen ziek van worden dan wil ik dat uiteraard niet in het weekend hebben.

Busreis

Toen ik afgelopen vrijdag met een goede kennis bij het elfde gebod in gesprek raakte was een van de onderwerpen mijn geplande vakantie naar Azië. Op zijn vraag wat het programma was gaf ik aan dat o.a. Kuala Lumpur en Singapore tot de opties behoorde had hij een goed stuk advies voor mij. De steden liggen vrij dicht bij elkaar en vliegen is dan ook slechts een kort stukje. Je bent meer tijd kwijt aan uit en in checken, boarden en wachten dan aan vliegen zelf. Een veel goedkoper (20% van de prijs), luxer en bijna net zo snel vervoermiddel was de bus. Voor nog geen €25 rijdt er een super-de-luxe pendelbus elke twee uur tussen beide steden. Je hebt hier o.a. airco, meer ruimte dan in een vliegtuig, stewardessen die maaltijden en drankjes serveren en een aparte lounge sectie met zithoekjes en tafeltjes om je laptop aan te sluiten. Het enige wat ik in de omschrijving miste was wifi en dat vind ik dan wel weer logisch, dat ze dat niet hebben aan boord van een bus. Kortom als we beide steden bezoeken dan gaan we niet met het vliegtuig maar met deze bus maatschappij.

Whisky agenda

Na de zomerstop heeft café L&B de whisky agenda voor de 2e helft van 2010 bekend gemaakt. Er zijn vier proeverijen, een per maand van september t/m december. Helaas valt, waarschijnlijk, driekwart van de proeverijen direct af. De eerste is een stamtafel proeverij van een aantal oude (en dure) whisky’s. De vorige keer dat een aantal van ons aan een dergelijke proeverij meedeed werd deze als te duur voor het aanbod beschouwd dus deze keer gaan we hem waarschijnlijk overslaan. Tijdens de november proeverij zit ik, als alles lukt, in Azië dus daar gaat nummer twee. De derde is op 17 oktober met als titel een rondje Schotland. Dit is vaak een proeverij voor beginners met whisky’s die wij al kennen. Lichtpunt is echter wel dat deze proeverij door Loek gehouden wordt en Loek weet altijd een gezellige en mooie proeverij neer te zetten. Maar eens in de groep gooien of we hier naartoe gaan. De december proeverij is de traditionele whisky pubquiz en daar hebben wij de vorige malen veel lol aan beleefd dus die gaan we zeker doen. Nu ja in ieder geval eentje en misschien worden het er meer.

Airbourne

Waren wij in het begin van het jaar nog hoopvol gestemd over het Airbourne concert in de Melkweg, dat ebde snel weg toen eerst alle tickets uitverkocht bleken te zijn en dat vervolgens de zwarte ticket toko die Dennis gevonden had niet kon leveren. Als echte mannen zetten wij ons over de teleurstelling heen en gingen verder met ons leven. Totdat ik zag dat Airbourne wederom komt optreden, deze keer in Paradiso, op 29 november. Dennis zat weliswaar in New York, maar met de wondere wereld van email en free wifi wist ik dat hij zou reageren op een berichtje. Binnen korte tijd reageerden Frank en Dennis dan ook dat zij tickets wensten voor het rock ’n roll feest. Ondanks een zwijgende Simon heb ik toch vier kaarten besteld en in huis dus op maandag 29 november kunnen we los gaan.

Uitbreiding

Een paar maanden geleden had ik het, in dit artikel, over mijn een jarig jubileum als blogger en vermeldde daarbij dat dit inmiddels mijn derde blog is na de twee eerdere vakantieblogs (Duitsland en Amerika). Nu was ik van de week eens aan het kijken welke (nieuwe) opties Google aan haar bloggers bied en vond daar de mogelijkheden om blogs te exporteren en te importeren. Na wat geëxperimenteer lukte het mij om het blog over de Duitse vakantie naar mijn pc over te halen en in een nieuw blog te zetten. Het mooie is dat de artikelen netjes neergezet worden op de datum van plaatsing. Hierbij heb ik ze dus ook op mijn vaste blog neergezet en staat de eerste post dus opeens op 14 juni 2009 i.p.v. op 27 juli. Binnenkort gaat het Duiste blog dan ook definitief op slot en heb ik nog maar 2 blogs over, dit blog, inclusief de Duitse vakantie en het gezamenlijke Amerika blog. Drie keer raden wat de volgende actie gaat worden.

BBQ saus

De Amerikaans keuken staat niet echt bekend om haar fijnzinnigheid zoals bv. de Italiaanse keuken. Er is echter een ding waar de Amerikanen wel iets van af weten en dat is de BBQ. Zo maken zij de beste BBQ's ter wereld, de Weber, maar ook op het gebied van BBQ sauzen kunnen zij meespreken. Mijn vader, toch wel een man die de juiste (en dat zijn dus zijn eigen gemaakte) BBQ sauzen weet te appreciëren is weg van de Jack Daniels BBQ sauzen en met name de klassieker, de original no 7 recipe. Hij leerde deze saus kennen omdat ik op een van reizen naar Amerika een fles voor hem had meegenomen. Klein probleem, de saus is niet in Nederland verkrijgbaar (of wij weten niet waar we hem kunnen krijgen). Misschien vinden we (want ook mijn zwager en ik zijn fan) hem daarom wel zo lekker omdat hij zeldzaam is. De laatste flessen kwamen binnen via een vriendin wiens broer in Amerika woont en mijn moeder die een fles in Rome had gevonden.

Toen mijn goede vriend Dennis dan ook aankondigde naar Amerika te gaan en vroeg of hij nog wat mee kon nemen vroeg ik meteen om een fles van DE saus. En bood hem er ook een aan op mijn kosten zodat hij ook verslaafd kon raken. Dennis meldde al snel goed nieuws want op de 2e dag van zijn vakantie in New York had hij al twee flessen gescoord en via een foto bewees hij ook dat de aankopen op tafel stonden. Nog een kleine twee weken geduld en ik kan mijn vader blij maken met de fles. Uiteraard verwacht ik dan wel een BBQ om het heugelijke feit te vieren. Een klein nadeel, ik was mijn zwager vergeten want die had ook wel een fles gelust, nu ja volgend jaar beter als ik zelf naar Amerika ga.

Twitter

Zoals jullie gisteren hebben kunnen lezen heb ik mijn eerste tweet losgelaten op de wereld. Ik kan nu (nog) niet zeggen dat ik heel erg gecharmeerd ben van dit, voor mij, nieuwe medium alhoewel ik vrienden heb die zich het schompes twitteren. Zo kun je bijvoorbeeld Dennis elke dag diverse tweets op de wereld los zien laten, nu vanuit New York. Ik ben wel gecharmeerd van het gemak waarmee ik met mijn iPhone een foto kan maken en deze via twitter de wereld in kan slingeren. Ook ben ik er inmiddels in geslaagd om mijn facebook en mijn twitter account aan elkaar te koppelen zodat mijn (eventuele) tweets in het vervolg automatisch op facebook zouden moeten verschijnen. Kortom technisch ben ik er helemaal klaar voor. Of ik een twitteraar ga worden, ik weet het niet. In eerste instantie ben ik geneigd om nooit te zeggen, maar ja, inmiddels zit ik wel op een sociaal medium (had ik ook nooit verwacht) en chat ik zelfs (beide de schuld van een vriendin). Dus zeg nooit nooit om met Appie Happie (van Dik Bruynesteym) te spreken.

Zus en zwager

Zaterdag was ik bij mijn zusje en mijn zwager. Het was de eerste keer dat we elkaar zouden zien na de vakanties dus we hadden er zin in. Ik was wat benauwd voor het eten want ik kreeg te horen dat ik pas na zes uur kon komen omdat ze eerst naar de canal parade in Amsterdam zouden gaan. Gelukkig was het slecht weer en bleven ze thuis waardoor ik blij verrast werd met meloen met parmaham als voorgerecht. Een tussengerecht van een frikadel speciaal (mijn neefje en een vriendje kregen friet met frikadellen en aangezien ik dat in geen eeuwen had gegeten wou ik er ook een). En als hoofdgerecht kip Provençaal met frites en salade.

Naast verhalen uitwisselen over de vakanties stond ook de elektronica hoog in het vaandel. Mijn nichtje had eindelijk een Blackberry (een curve) en was daar erg gelukkig mee. Mijn asus notebook werd bewonderd (daar stonden dan ook mijn vakantiefoto’s op) en mijn zwager liep te kwijlen over mijn iPhone. Ik greep dan ook gelijk de gelegenheid aan om mijn allereerste tweet te plaatsen met een foto erbij. De avond was in erg gezellig en ik vertrok dan ook pas na tien uur naar huis. Kortom een prima zaterdagavond en voor herhaling vatbaar.

Het verre oosten

Een van de geplande vakanties in 2010 is een trip naar Azië, mijn eerste. Volgens sommigen had ik daar al veel eerder naar toe moeten gaan. De bedoeling was om in oktober en/of november voor twee weken te gaan samen met een vriend van mij en die datum begint al dichterbij te komen. Het is dus tijd om de plannen eens onder de loep te nemen en te kijken wat (en wanneer) we zullen gaan doen.

Het oorspronkelijke plan was om een week naar Hongkong en een week naar Bangkok te gaan maar wij hebben van diverse mensen te horen gekregen dat een week Hongkong te veel van het goede is. Andere veel genoemde steden in de buurt (alles is betrekkelijk qua afstand) zijn Singapore en Kuala Lumpur. Nu heb ik een kennisje in Singapore zitten dus dat is een goede keuze, zij kan mij helpen met wat te doen en waar te slapen in de stad. Binnenkort maar eens gaan plannen wat en hoe het gaat worden. Doen we drie steden of vier steden en in welke volgorde gaan we het doen. Mijn voorkeur is in ieder geval om in Bangkok te eindigen want daar blijven we het langst en hebben we de kortste reis naar huis. Binnenkort maar eens alles gaan uitzoeken en keuzes gaan maken!

Chao Phraya

Na het mooie begin van de avond was het tijd om uit eten te gaan. Met deze vriendin werd het uiteraard Aziatisch en bij voorkeur Thais en dan het liefst een restaurant waar we nog niet waren geweest. De eerste keuze viel af want toen wij aangaven daar heen te willen kregen we te horen dat er een Nederlandse kok in de keuken stond i.p.v. een Thaise en dat de prijzen erg hoog waren vergeleken met de andere Thaise restaurants in de omgeving. We besloten dan ook naar de nieuwmarkt te lopen en daar een restaurant uit te zoeken waar we nog nooit geweest waren. Het kostte behoorlijk wat tijd om aan de andere kant van de zeedijk te komen want de wild hossend homo’s hadden de hele straat in beslag genomen. Met pijn en moeite worstelden we ons door de menigte heen om tenslotte op de nieuwmarkt aan te komen.

Onze keus viel vrijwel meteen op het eerste restaurant dat we zagen want die hadden een vrij tafeltje buiten. We zetten ons dan ook neder om te genieten van de buitenlucht, het mooie weer en het eten. De kaart werd gebracht en wij bestelden beide een Singha omdat je uiteraard Thais bier drinkt als je Thais gaat eten. Zoals altijd liet ik de bestelling aan mijn vriendin over en deze keer koos zij voor een zoet rundvlees gerecht met aardappel, een kipgerecht met gember in een rode curry (geen van beide pittig) en een papaya salade met kippenvleugeltjes erbij. Alles smaakte voortreffelijk en wij raakten in gesprek met onze buren, een drietal homo’s die uiteraard voor de botenparade van zaterdag in de stad waren. Het was genieten en wij bleven tot ver na tien uur zitten om te genieten van de mooie dag. Daarna besloten wij terug te keren naar ons startpunt, het elfde gebod om daar nog even na te praten voor we een einde aan deze fantastische avond maakten.

Avond uit

Ik had een vriendin van mij nog niet gezien sinds ik weer van mijn vakantie teruggekeerd was en het was dus hoog tijd om af te spreken. Uiteraard was ons afspreekpunt het elfde gebod maar deze keer gingen we er niet samen heen. Normaliter pikt een van ons de ander op maar sinds kort heeft zij een Vespa en uiteraard moest ze daar mee naar de stad. Zo zat ik dus rustig bij het elfde gebod tot ik een sms kreeg dat ze er aan kwam en of ik haar wilde oppikken op de prins Hendrikkade. En ja hoor daar kwam zij vol trots de bocht uit op haar witte vespa.

Even later (het vastzetten van de scooter kostte nogal wat tijd) zaten wij gezellig buiten bij het elfde gebod te genieten van een drankje en een bittergarnituur. Het was een drukke chaos op de zeedijk want dit weekend was de gay pride en de diverse homo bars hadden flink uitgepakt met podia en installaties. Er galmden dan ook klassiekers uit het homo repertoire door de straat en dat is toch niet onze muziek. Desondanks genoten wij van de zon, het gezelschap (er waren vele goede bekenden op het terras te vinden), de drank (er was sint Bernardus trippel van de tap), de door Skek geleverde hapjes en elkaars gezelschap. Een prima begin van een mooie avond.

Six degrees of seperation

Er is een theorie die zegt dat je iedereen ter wereld kent via maximaal 5 andere personen. Als voorbeeld via je zwager ken je zijn manager alhoewel je die nooit ontmoet hebt.

Als je dat op jezelf betrekt denk je dat klinkt wel leuk maar dat kan toch niet. Ik, en mijn vrienden, ontmoeten nooit beroemdheden uit de entertainment wereld of belangrijke wereldleiders, denk je dan. Deze week bewees een van mijn vrienden het ongelijk van deze stelling want hij ontmoette een van deze wereldberoemde personen, Naomi Campbell. Zo ken ik nu dus via hem Naomi Campbell en via haar bijvoorbeeld weer diverse andere wereldberoemde modellen, die theorie lijkt dus best wel te kloppen. En zijn mening over deze superster. "Wat een over het paard getild mens".

ScummVM en SCI

Een waarschuwing vooraf. Deze is voor computer nerd's die in de jaren 80 en 90 adventure games van Sierra speelden (Kings Quest, Leisure Suit Larry etc.), anderen kunnen dit overslaan.

Ik heb bijna een jaar geleden al een stukje geschreven over ScummVM, de virtuele machine waar je meer dan 100 adventure games uit de gouden tijd van het genre kon spelen. Bekendste hiervan waren uiteraard de Lucasrts games (Monkey Island, Indiana Jones etc.). In dat afgelopen jaar zijn de makers van ScummVM druk doorgegaan met het toevoegen van nieuwe adventures zoals de Discworld games en (een persoonlijke favoriet) Return to Zork. Kort geleden plaatsten de ontwikkelaars echter een bericht dat zij ondersteuning voor de SCI games van Sierra aan het toevoegen waren en dat de eersten te spelen waren. In een klap is het aantal ondersteunde spellen verdubbeld waardoor ScummVM meer dan 200 (en misschien wel 300, ik heb ze niet geteld) spellen ondersteund. Onder deze groep zitten een aantal hele grote favorieten zoals de Quest for Glory games en de Space Quest games. Wat nog mooier is er komt ook ondersteuning voor de latere Sierra games waardoor Gabriel Knight weer beschikbaar komt om te spelen. Ik ben bang dat ik weer iets leuks te doen krijg in mijn schaarse vrije tijd.

Blast from the past

Enige tijd geleden kreeg ik van Dennis de uitdaging om eens een blogpost te maken over een gebeurtenis van vroeger, de zogenaamde gouwe ouwe tijd. Na kort nadenken was het onderwerp er al. Dingen die wij vroeger veel deden waren uit eten gaan (en dat doen we nog steeds), concert bezoek (en alhoewel minder frequent doen we dat ook nog steeds), shoppen (is flink minder geworden) en stripbeurzen bezoeken (doen we inmiddels niet meer). Uit deze lijst besloot ik het muzikale gedeelte te kiezen en dan niet het bezoek aan een specifiek concert maar een band waar wij flink fan van waren. Er zijn meerdere bands die aan deze omschrijving voldoen maar ik wil het nu over de Brandos hebben. Deze Amerikaanse gitaarband van Dave Kincaid kwam in de 2e helft van de jaren 80 tot leven en wij waren al snel fan. Nummers als Gettysburg vonden wij gewoon top. Wij hebben de band meerdere malen gezien in de hoofdstedelijk poptempel Paradiso en het was elke keer weer genieten. Twee mooie anekdotes wil ik jullie echter niet onthouden. De eerste was tijdens een optreden in de Arena (nee niet de plek waar Ajax zijn kunsten vertoond maar een budgethotel annex concert podium) waar het podium zo laag is en in de zaal staat dat je de artiesten er gewoon van af kunt trekken. Wij stonden vooraan en maakten een bord voor Dave met de mededeling dat hij bad moon rising van Creedence Clearwater Revival moest spelen of dat hij problemen zou krijgen (en uiteraard deed hij dat toen we het bord voor zijn neus hielden). De tweede anekdote was minder leuk. Wij hadden kaartjes voor een optreden in Paradiso maar dat bleek voor een linedance band te zijn en niet voor de Brandos, na het openingsnummer dropen wij dan ook zeer snel af. Dave Kincaid (en de Brandos) lijden tegenwoordig helaas een kwijnend bestaan maar wij hebben de hoogtijdagen meegemaakt en daar ontzettend van genoten.

Vakantieplannen

De eerste twee vakanties van 2010 zijn inmiddels achter de kiezen, het lange weekend Rome met de boys en de trip naar de Baltische staten. Zelfs de eerste trip voor 2011 is al ingepland (en de tickets zijn al geboekt) nl. de reis naar Florida. Maar ook voor dit jaar was het de bedoeling om nog het e.e.a. te gaan doen. Minimaal een stedentrip en twee weken naar Azië. Geen van allen ingepland maar wel de bedoeling om te gaan doen. Inmiddels is dan de eerste kogel (bijna) door de kerk een stedentrip. De planning is om in het weekend van 9 en 10 oktober een bezoek te brengen aan de lichtstad, de stad der liefde, kortom Parijs. Binnenkort meer als de trip definitief is geworden.

Wild weekend

Na vorige week rustig aangedaan te hebben om bij te komen van de vakantie avonturen wordt het dit weekend weer druk en gezellig. Donderdag ga ik met een goede vriendin wat eten en drinken in de stad, uiteraard op de zeedijk. Vrijdag is de wekelijkse stapavond en zaterdag zit ik bij mijn zusje en zwager in Amstelveen. Zij zijn net terug van vakantie en het is uiteraard tijd om foto's te kijken en verhalen uit te wisselen. Kan ik meteen mijn Asus notebook even showen. Kortom een druk en gezellig weekend waar ik nu al naar uitkijk en het is pas dinsdag.

Hans

Vandaag een koude shock op het werk een (gelukkig niet nabije) collega was dit weekend overleden. Hans het ga je goed.

De Baltische staten een retrospectieve

Ik ben alweer een week terug na de vakantie in de Baltische staten en dan is het een mooi moment om even terug te blikken. Alles ligt nog vers in het geheugen en dan kan je rustig alles met elkaar vergelijken. Dat levert dan het volgende plaatje op.

Het weer
Was fantastisch, maximum temperatuur was 39,5 graden, die paar keer dat we regen hadden zaten we of in de auto of onder een afdekking buiten te eten. We zijn flink bijgekleurd.

Vervoer
Er is deze vakantie gebruik gemaakt van de metro (zonder bestuurder) in Stockholm, taxi’s in Helsinki (duur) en Tallinn (goedkoop), boot en auto. De ferry’s waren saai (behalve het spannende kunnen we aan boord of kunnen we niet aan boord voor de laatste) en mijn auto. Samen met de Tom Tom was die laatste een onverslaanbare combinatie en dus de winnaar.

Gadgets
Deze keer was het redelijk beschaafd, we hadden de al genoemde Tom Tom, twee telefoons en een camera bij ons naast de topper van de vakantie, mijn netbook. Top apparaat dat overal on line kon om te bloggen en o.a. hotels op te zoeken.

De hotels
De winnaar was een keten, het Radisson blu waar wij 3x overnacht hebben. De topper van deze drie was de vestiging in Rostock. Qua prijs kwaliteit verhouding was echter het vier sterren Avalon in Riga de grote winnaar. Verliezers waren er 2, het ekotel in Vilnius en het Ibis in Stockholm. Gezien zijn prijs gaat de laatste plaats naar het Ibis.

Het eten
Was ronduit goed en gevarieerd. Er zijn nul vette kledders geconsumeerd en ik heb zelfs geen frietjes bij de maaltijd genomen. Het minste vond ik het lokale haring gerecht in Stockholm, wederom een falende haring in het buitenland na de poging van vorig jaar in Duitsland. Het beste was de lokale schotel van wild zwijn met een cake van wilde bos paddenstoelen in Tallinn.

Het drinken
Uiteraard was bier de grote winnaar, de tweede plaats was echter niet voor de cola light maar voor water. We verloren zoveel vocht door de hitte dat we veel water moesten drinken om ons vocht percentage op peil te houden. Er werd zelfs zo weinig cola light gedronken dat de derde plaats voor de espresso was die ik standaard na een maaltijd dronk.

De muziek
Was deze keer niet best. De boot artiesten waren ronduit niet goed en ook de buiten artiesten zoals in Riga konden niet echt boeien.

Het shoppen
Was redelijk beschaafd deze keer. Met een riem, een paar schoenen, enkele shirts en overhemden en uiteraard cadeautjes voor thuis en kleding voor de dochter van mijn vakantie maat hield het wel op.

De steden
Geen missers hier, de top twee voor mij was Riga, en Tallinn. De rest haalde het (soms net) niet bij wat deze twee steden te bieden hadden.