De terugreis

Bij schemerlicht stapten we de bus in en al gauw had deze Düsseldorf verlaten voor de rit terug naar Almere. De groep viel al snel in twee delen uit elkaar. Zij die door alle vermoeienissen van de afgelopen twee dagen al snel in slaap vielen en zij die het weekend goed genoeg doorstaan hadden om gezellig na te praten over de belevenissen.

Onze chauffeur bracht ons probleemloos terug de grens over en zette iedereen af in Almere op de parkeerplaats van mijn werk waar we de vorige ochtend ook vertrokken waren. We namen afscheid van elkaar en ik stapte met twee anderen in mijn auto voor het laatste stukje voor mij, de rit naar Amsterdam. Hier nam ik afscheid van mijn collega en zijn vriendin want terwijl ik naar binnen ging stapten zij in hun eigen auto om de laatste kilometers naar Zaandam af te leggen. Het was een top weekend en ik ben benieuwd welke plannen de PV voor 2007 heeft, 2006 was in ieder geval erg geslaagd.

Kerstmarkt Dusseldorf

We waren op een prima plek afgezet door onze chauffeur, die sinds ie geen grappen meer maakte, een stuk beter te pruimen was. De eerste stop was toch wel de afdeling vette kledder want diegenen die het ontbijt noodgedwongen overgeslagen hadden, wilden toch wel iets gaan eten, Populair was toch wel het keizersbroodje met daarin een halve meter aan braadworst.

Gesterkt door het voedsel en de bijbehorende koffie werd de kerstmarkt bezocht maar het tempo lag duidelijk lager dan gisteren. Naast de kerstmarkt lag nog een mooi winkelcentrum, maar dit was uiteraard gesloten zodat we ons tot de stalletjes van de kerstmarkt moesten beperken. Er werden diverse aankopen gedaan en op een gegeven ogenblik gingen de eerste waaghalzen alweer aan de glühwein. Na een erg late lunch was het tijd om naar de verzamelplaats te gaan en ons trouwe vervoersmiddel weer te betreden.

The morning after

Na een, inderdaad, korte nachtrust verzamelden we ons weer in de ontbijtzaal van het hotel. Je kon hier goed zien in hoeverre mensen de inspanningen van de vorige dag door gekomen waren. Waar ik en een vriendin genoten van een uitgebreid ontbijt met koffie, keizersbroodjes, gerookte zalm, jus d'orange en vele andere heerlijkheden zaten anderen troosteloos achter een bakkie slappe thee waarvan nog niet de helft opgedronken werd of zaten ze te kijken naar een droog broodje waar geen hap van genomen werd.

Volgende stap was uitchecken uit het hotel en wederom in de bus stappen voor de bestemming van vandaag, Düsseldorf. Geen al te lange rit maar wel te lang voor een van de deelnemers aan het bacchanaal van de vorige nacht. Een van de klaar liggende afval zakken werd namelijk gebruikt om (discreet) over de nek te gaan. Zonder verdere noemenswaardige gebeurtenissen werden wij vervolgens hartje Düsseldorf afgezet voor onze tweede kerstmarkt.

De disco

Na het sportieve gedeelte keerden we terug naar
de plaats waar we eerder de maaltijd hadden gebruikt. De tafels waren nu verlaten en we maakten er een tot ons hoofdkwartier en terwijl iemand bier ging halen werden de kaarten getrokken om te gaan ezelen. De sfeer zat er direct al in en ook de niet aflatende stroom van bier zorgde voor veel jolijt. Toen er ook nog een doos shooters op tafel kwam begon het behoorlijk zwaar te worden voor een aantal van de deelnemers. Om twaalf uur vertrok de bus naar ons hotel. Van onze groep besloten er drie mee terug te gaan maar de rest besloot te blijven om door te feesten. We zouden wel zien hoe we bij het hotel terugkwamen.

De ski hal was inmiddels veranderd in de plaatselijke disco en ook wij stortten ons in het feestgevoel met zowel motown klassiekers als moderne eurohouse. Ook de stroom aan drank hield niet op want de jongste van ons gezelschap viel erg in de smaak van een van de barkeepsters want in ruil voor een paar zoenen kreeg hij twee flessen sekt aangeboden. Toen de disco om drie uur sloot werden wij dan ook naar buiten geveegd. Gelukkig stond daar een grote rij taxi's klaar en namen wij er twee voor de rit van 5 minuten naar ons hotel. Aldaar aangekomen, rolden we de taxi's uit, het hotel en vervolgens ons bed in voor een korte nacht.

De skihut

De laatste etappe van de dag bracht ons naar de grootste indoor skipiste van Europa. We werden onderaan de berg afgezet door onze bus en liepen naar boven. Het was druk voor de deuren naar het Walhalla, heel erg druk. het was bijna onmogelijk om binnen te komen maar dankzij enkele sterke acties van een aantal PV'ers stonden wij spoedig binnen. We kregen een all you can eat (and drink) armbandje om zodat alles gratis was voor ons. Als eerste gingen we naar het voedsel gebeuren en hadden daar enige echte Duitse happen als friet, worsten en schnitzels om de broodnodige bodem voor de rest van de avond te leggen.

Vervolgens gingen we naar de baan waar de sportievelingen onder ons zich van van ski's en snowboard's voorzagen om de langste indoor baan van Europa af te dalen. Degenen die zich niet op de piste waagden dronken wat in de diverse skihut achtige locaties en filmden de mensen die wel de lange latten onder gebonden hadden om de baan te gebruiken. Iedereen vermaakte zich prima maar op een gegeven ogenblik was het tijd om de baan te verlaten en ons op serieuze zaken te richtten.

Courtyard marriot

We stapten dus wederom de bus in, zonder leuke grappen van  onze chauffeur, en maakten ons op voor de volgende etappe. Dit was degene die ons naar ons hotel bracht.

We bleken in twee verschillende hotels te zitten en ons deel van de groep had het niet slecht getroffen. We zaten in een Marriot Courtyard gelegen in Gelsenkirchen. Ondanks alle drukte met onze grote groep verliep het inchecken vlotjes en al gauw waren we in het bezit van onze kamer sleutels on onze kamers te betreden. Zoals je mag verwachten van een Marriot zag alles er pico bello uit. De tassen werden op de kamer neergezet en toilet en badkamer werden gebruikt om ons op te frissen voor het avond programma. Binnen het uur stonden wij allemaal weer beneden in de lobby om in de bus te stappen voor de volgende (en tevens laatste) stop van de eerste dag van onze tweedaagse vakantie in Duitsland.

Centro

Na de brunch in Arnhem stapten wij de bus weer in voor de eerste stop in Duitsland. Dat was Oberhausen waar wij voor de deur van Centro, Europa´s grootste shopping mall gedropt werden.

Centro was opgezet als een Amerikaanse shopping mall zoals ik op meerdere vakanties in Amerika meegemaakt had. Ik miste uiteraard highlights als Victoria´s secret´s en best buy maar het zag er allemaal erg goed uit. Er was slechts een nadeel, het was druk, heel erg druk in Centro tijdens de kerstperiode. Zonder iets te kopen liepen wij dan ook weer naar buiten om ons in de kerstmarkt van Oberhausen te storten. Hier konden we iets rustiger rondlopen om van alle kraampjes en stalletjes te genieten en, uiteraard, onze eerste glühwein van deze kerstmarkt twee daagse te drinken. Op het afgesproken tijdstip keerden wij weer terug bij Centro om wederom in de bus te stappen om ons naar ons hotel te laten vervoeren.

Van Amsterdam naar Arnhem

De PV van mijn werk had een tweedaagse trip naar Duitsland georganiseerd en wij hadden ons daarvoor ingeschreven. Dat betekende dat zaterdag ochtend een collega met zijn vrouw uit Zaandam vandaan bij mij voor de deur stonden en wij gezamenlijk naar Almere reden. Aldaar aangekomen stapten wij in de bus die ons gedurende het weekend overal heen zou brengen. De bus chauffeur bleek vol jol en jolijt te zitten met grappen waar zelfs kleine kinderen niet meer om konden lachen, Zo had hij toppers over het wisselen van Hollandse euro's in Duitse aan de grens en vervolgens lag iedereen dubbel van de pret.

In de buurt van Arnhem stopten wij voor een een hapje eten (de broodjes kroket deden het erg goed) en een kop koffie. Onze groep van tien pikte direct een tafel in en we begonnen met een potje ezelen, je moet je tijd tenslotte goed benutten. Toen we na de maaltijd terugliepen naar de bus maakte ik wat opmerkingen over bus chauffeurs, grappen en het doorknippen van microfoon kabels terwijl deze chauffeur achter ons stond. Bij het wegrijden maakte hij dan ook wat opmerkingen over bedreigingen en vervolgens maakte hij geen enkele grap meer tot we onze bestemming bereikt hadden. Een hele vooruitgang wat ons betrof.

De terugreis

Na ons eerste uitstapje met echt mooi weer was het tijd om huiswaarts te keren. We hadden nog een laatste uitstapje naar Nes gemaakt en bij de terugkeer was de ploeg uit elkaar gevallen. Een van de dames en ik besloten terug te lopen terwijl een tweede groepje stiekem de bus nam. Daarnaast gingen twee man de fietsen terug brengen. Wij hadden als lopers het nadeel dat we veel later bij de boerderij terug kwamen maar als voordeel dat alles opgeruimd was en we niets meer hoefden te doen.

We konden dan al gauw terug naar de haven waar we de boot pakten terug naar Holwerd waar onze auto's netjes klaar stonden op het parkeerdek. Wat opviel tijdens de reis was dat hoe dichter we het vasteland naderden hoe slechter het weer was. The island life is simpelweg beter dan het leven op het vasteland.

We namen afscheid op het parkeerdek en iedereen vertrok richting eigen thuishaven. In Amsterdam aangekomen nam ik afscheid van onze Zaanse vrienden die voor de laatste etappe hun eigen auto namen om aar Zaandam te rijden. We hadden wederom een top weekend gehad en het was afwachten wat we de volgden keer gingen doen,.

De derde dag

De derde dag op Ameland was prima. Bij het opstaan bleken twee van ons al vroeg uit de veren gestapt te zijn en zij hadden in de huiskamer al gedelt voor een uitgebreid ontbijt. Iedereen schoof dan ook blij verrast aan en na een lekker ontbijt was het tijd om te vertrekken.

Het was schitterend weer geworden en wij vertrokken dan ook naar de westkust van het eiland om richting Hollum te vertrekken. We kwamen langs de vuurtoren maar een van onze fietsen kreeg daar panne. Twee man gingen hem wegbrengen en de rest bleef in het zonnetje achter voor koffie en hapjes.

Nadat de mannen terugkwamen met een nieuwe fiets werd de route vervolgd en kwamen wij in Hollum zelf. Hier werd een Nobeltje aangeschaft en vervolgens werd de weg terug naar huis ingezet.

De tweede avond op Ameland

Aangezien het weer niet echt beter werd op onze tweede dag waren we op tijd weer terug op onze thuisbasis om ons op te gaan maken voor onze tweede Amelandse avond. Wederom werd de spar bezocht om verse drank en vers voedsel in te slaan. Deze avond zouden we gaan gourmetten, want er waren twee gourmet stellen meegenomen door enkele van onze medereizigers. Er werd flink wat vlees, maar ook groenten en fruit ingeslagen en wederom werd de wijn niet vergeten.

's Avonds werd de tafel gedekt, de gourmet stellen aangestoken en het festijn kon beginnen. Net zoals de spaghetti gisteren werden vandaag de schalen en schaaltjes wederom schoon leeggemaakt en zette iedereen zich neer voor koffie of thee om de maaltijd langzaam te laten vegeteren. Toen iedereen echter weer fit was, was het tijd om te gaan spelen en wederom werd er tot in de laatste uurtjes geezeld. Ik ging deze keer niet bijna dood van het lachen maar het was opnieuw een erg gezellige avond en iedereen dook tenslotte de slaapkamers in voor onze tweede en laatste nacht op Ameland.

Abraham Fock

De volgende ochtend stonden we, niet al te vroeg op, iedereen ging douchen en de ontbijttafel werd gedekt. Na wederom opgeruimd en afgewassen te hebben maakten we ons op voor onze eerste tocht over het eiland. Het weer was nog steeds niet al te best maar toch al een stuk beter dan gisteren.

We pakten de fietsen en reden de weg op met de we zien wel wat er gaat gebeuren gedachte. Welnu het eerste wat er gebeurde was dat we bij een stuk weg kwamen waar heel veel mensen en feest tenten stonden en uiteraard besloten we te kijken wat er aan de hand was. Welnu de tewaterlating van de Abraham Fock werd gevierd. Dit was de traditionele Amelandse reddingsboot die vroeger met een paarden span te water gelaten werd. Na een ernstig ongeluk waarbij de paarden verdronken werd het werk overgenomen door een moderne reddingsboot maar dit stukje folklore met vele mensen in koetsen en klederdracht wordt nog elk jaar voor de toeristen opgevoerd. We hadden hier een prima tussenstop en een mooi begin van onze eerste volle dag op Ameland.

De terugweg ging over het strand en hier genoten wij van een hapje en een drankje bij een van de vele stand paviljoens die Ameland rijk is. We zaten bij Paal 123 en door de glazen afscheidingen zaten wij heerlijk uit de wind te genieten van een drankje. Kortom een prima begin van onze eerste dag op Ameland.

Avond in de boerderij

We keerden terug uit Nes naar de boerderij om daar de avond door te gaan brengen. Alle boodschappen werden netjes ingeruimd en enkelen van ons gingen aan de slag om de maaltijd te bereiden. De anderen dekten de tafel en hielden zich bezig met de muziek. Nu bood de boerderij dat niet, er was wel een tv toestel maar daar hadden we geen behoefte aan. Gelukkig had iemand een iPod met boxen bij zich en algauw gingen de opgewekte klanken van Manu Chao door de boerderij heen.

Binnen afzienbare tijd zaten wij met zijn allen aan de grote tafel om van de spaghetti te gaan genieten met een bijbehorend wijntje. Iedereen liet zich het eten (en drinken) goed smaken en de pannen werden dan ook leeggeschraapt. Er werd afgewassen en opgeruimd en de tafel werd in gebruik genomen voor het avond gebeuren, het spelen van spelletjes. We gingen ezelen en we hadden lol, en niet z'n klein beetje lol ook. Niet alleen om het spel maar ook om het schudden en delen. Ik en een ander deden dat samen in een dusdanig razendsnel tempo dat niemand geloofde dat het klopte maar we waren op geen enkele fout te betrappen. Andere duo's probeerden ons na te doen maar maakten en er een dergelijke zooi van dat wij gigantisch aan het lachen sloegen. Het was op een gegeven ogenblik zelfs zo erg dat ik de woonkamer invluchtte omdat ik het letterlijk bestierf van het lachen. De jolijt was erg hoog en pas toen de laatste fles wijn soldaat was gemaakt besloten we, erg laat, om te gaan slapen.

Nes

We verlieten onze boerderij voor ons eerste uitstapje en dat leidde uiteraard naar het meest nabijgelegen dorp (er zijn er vier) Nes. Er werd onderweg gestopt voor koffie met gebak want de inwendige mens moest uiteraard ook gesterkt worden. Het weer was niet al te best (eigenlijk ronduit slecht) dus we zouden geen lange tocht houden. In het dorp aangekomen werd er gewandeld en gewinkeld en uiteraard viel ons oog op de plaatselijke snackbar. Hier geen frieten maar heerlijke vis hapjes als kabeljauw, mosselen en uiteraard kibbeling, alles met saus.

We zouden koken die avond dus we moesten ook boodschappen doen. Nu is de keus op de eilanden niet al te groot maar er was een spar gevestigd en hier sloegen wij dan ook onze voorraden in. Aangezien er voor een grote groep gekookt moest worden kozen we voor spaghetti, makkelijk te bereiden voor grote groepen. Daarnaast uiteraard brood en beleg, koffie, thee, melk en uiteraard wijn. Bepakt en bezakt verlieten we de supermarkt voor de weg terug naar de boerderij om daar de stormachtige avond door te gaan brengen.

Van Amsterdam naar Ameland

We hadden het er al jaren over gehad maar eindelijk was het zover, we zouden een lang weekend naar de wadden eilanden gaan. Na veel vijven en zessen was de keuze op Ameland gevallen en op vrijdagochtend vond het vertrek plaats. Een duo uit Zaandam zou zich bij mij aansluiten om samen naar Holwerd ter rijden. Hier zouden wij een kwartet uit Kortenhoef aantreffen om gezamenlijk de boot naar Ameland te nemen. Ons laatste trio moest uit Zeewolde komen maar zou zich pas later op de dag op Ameland zelf aansluiten.

De rit naar Holwerd eindigde op een groot parkeerdek waar wij de auto achter lieten om naar de wachtruimte te gaan om de boot te pakken. Hier ontmoetten wij ons kwartet uit Kortenhoef en gezamenlijk stapten wij de boot op. Varen heeft altijd iets voor mij en de sfeer zat er meteen goed in voor onze vakantie. Na drie kwartier waren wij op het eiland. Aangezien het eiland autoluw is, is de fiets het vervoermiddel van de eilanders en twee van ons haalden fietsen bij de verhuurder terwijl de rest met de bagage en (twee) kleine kinderen de bus nam naar de boerderij die we afgehuurd hadden.

De bussers waren als eersten bij de Ballumer bocht waar onze boerderij zich bevond. Het was een mooi ruime boerderij met veel gras, 2 paarden voor de deur een open keuken met lange tafel en huiskamer naast de slaapkamers en badkamer voor ons tienen. Het weer was niet al te best en dat wisten de twee die de fietsen hadden opgepikt want bij lichte beklimmingen moesten ze afstappen, anders was het niet te doen. Moe en uitgeput kwamen zij dan ook binnenvallen. Ook ons laatste drietal arriveerde tenslotte op de boerderij en de spullen werden uitgepakt, de slaapkamers werden bezet en het was tijd voor de eerste expeditie op het eiland.