Stroomstoring

Woensdagmiddag na de lunch zat ik in een vergadering in een van de kamers op ons kantoor. Het liep allemaal lekker vlot en we waren in een druk en geanimeerd gesprek verwikkeld tot de lamp boven de vergadertafel opeens uitviel. We keken elkaar wat lacherig aan en de opmerkingen over verhitte discussies werden eigenlijk al binnen een seconde genaakt tot we doorhadden dat alle elektronica er mee uitgescheiden was. Binnen de tien seconden hoorden wij echter een zware motor startten en zagen wij wat roet wolken boven een bijgebouw opstijgen. Hier is onze nood generator geplaatst die het werk over moet nemen als de reguliere stroom uitvalt. En ja hoor nog geen 15 seconden nadat de stroom uitgevallen was deed alles het weer.

Nu is een stroomstoring normaliter wel vervelend maar aangezien in ons bedrijf een data centrum zit dat al onze klanten bediend is dat iets wat wij ons niet kunnen veroorloven. Daarom staat deze nood generator op het terrein en zit er een speciale schakeling op ons data centrum die ervoor zorgt dat alles blijft werken in de tijd dat de de stroom uitvalt en het nood aggregaat opstart. Onze klanten hebben dus niets gemerkt van de stroomstoring in Almere in tegenstelling tot de klanten van de nieuwe Albert Heijn die tegen over ons gebouw ligt. Die winkel ging namelijk dicht vanwege de stroomstoring en de klanten werden naar huis gestuurd. Toch mooi om te zien dat de voorzorgsmaatregelen die je treft als bedrijf zo goed blijken te werken in de praktijk.

Een tweede dag in Austin

12 mei wordt onze eerste reisdag van de vakantie als we Houston gaan inwisselen voor Austin. We verblijven in Austin in de La quinta suites, niet luxe maar wel zeer betaalbaar, door die reis is het meteen tijd voor de lunch en die gaan we bij Franklin doorbrengen. De BBQ place to be volgens de locals.

Daarna wordt het een heel gevarieerd middagje met het bezoek aan een museum, Stevie Ray Vaughan (zijn standbeeld dan want de goede man is al jaren dood), de natuurbaden van Barton Springs om daarna onder het genot van een koel biertje bij te komen. Dat koele biertje doen we in een van de filialen van de flying saucer, jawel het is een keten, het mekka voor de bierliefhebber. De avond gaan we op 6th street doorbrengen waar heel veel muziektenten zitten, we gaan wel zien waar we terechtkomen. De enige zekerheid, wat is zeker, hier is het diner dat we bij Stubbs gaan gebruiken. Kortom een leuke en gevarieerde dag om ons bezoek aan Austin mee te beginnen.

Werk herinneringen 6: The ducktrail

De deelnemers in de eenden garage

In 2004 organiseerde de PV van mijn werk een van de leukste uitjes die die zij ooit hadden verzonnen en eigenlijk is die, wat mij betreft, nog steeds niet overtroffen. Het ging hier om de ducktrail, een tocht door het Zaanse landschap in oude eendjes.

Het verzamelpunt was in Wormer in de eenden garage waar wij in teams van vier personen per eend verdeeld werden. Het bleek om een rally met proeven onderweg te gaan en we kregen uitleg, een doos met rantsoenen en een fotoboek uitgereikt voor de start. Het bleek dat we de route op aanwijzing van de foto's moesten rijden en onderweg de inhoud van de doos nodig zouden hebben. Daarnaast waren er proeven tijdens diverse tussenstops en de winnaar zou bepaald worden op basis van de score bij de proeven en de snelste tijd.

Na deze korte instructie en uitleg over de eend verlieten we de garage om aan de toertocht te beginnen en het was fun van begin tot eind. Met de eenden scheuren over de smalle paadjes van het Zaanse gebied en via de erg krappe pont (daar waren dus de muntjes in de rantsoenen doos voor) de Saen oversteken. Verder proeven als geblinddoekt inparkeren, het duwen van de eend  en bezoekjes aan een molen maakte het geheel tot een fantastische middag. Na afloop reden we in colonne naar een restaurant waar de maaltijd klaar stond en de dagprijs aan de overwinnaars uitgereikt werd. Het was een topdag eerste klasse een iets dat de PV nog steeds niet heeft weten te overtreffen. Ik kijk dan ook nog steeds met heel veel plezier naar de ducktrail terug en kan iedereen aanraden om dit een keer te gaan doen.

Asian delight

Een bordje met heerlijkheden

Een tijdje terug had ik het met mijn zusje over het halen van Indonesisch eten en dat leidde bij haar meteen tot de opmerking dat zij dat allemaal (uiteraard exclusief mijn neefje) ook wel erg lekker vonden. Zo stond ik op vrijdag dus bij Asian delight op de stoep om daar het een en ander in te slaan. Ik verliet de toko dan ook met een bak bruine bami en bruine rijst, kipsaté en pindasaus, rendang, kip in een ketjap dressing, taugé, boontjes (altijd erg lekker bij de Indonees), grote garnalen, telor eieren in een chili saus, kroepoek en nog het e.e.a.

De volgende dag kwam ik dan ook bij mijn zusje en zwager aan en werd ik met gejuich binnengehaald. (Op andere gelegenheden wordt ik ook hartelijk welkom geheten hoor maar dit voelde op de een of andere manier anders). We zaten met een drankje in de huiskamer en even later kwam hun dochter ook binnen en verhuisden we naar de eetkeuken. Terwijl mijn zusje voor mijn neefje worstenbroodjes klaar maakte (hij eet nog steeds niet veel dingen) schepten wij ondertussen de bordjes op met lekkernijen om die te verwarmen. Al gauw was iedereen aan het smikkelen en werd de stille hint gegeven dat ik best wel vaker zoiets mocht regelen want het beviel wel heel erg goed. Na de maaltijd zaten wij met koffie in de huiskamer waar ik voor het eerst het programma de tv kantine zag. Normaliter iets wat mij niet zou boeien maar deze keer hadden ze een parodie op the love boat, een serie waar ik eind jaren zeventig van genoten had. Ik moest af en toe dan ook hartelijk lachen om de personages en persiflages die voorbij kwamen. Na afloop van de tv kantine nam ik afscheid na een erg gezellig avondje maar niet nadat ik beloofd had ook mijn neefje een keer mee uit eten te nemen. Ik deed dat wel vaker met zijn zusje maar nooit met hem gezien zijn beperkte voedsel repertoire. Maar hij vond spare ribs wel heel erg lekker dus ik beloofde hem gauw een keer mee te nemen naar de klos, voor mij nog steeds de beste spare ribs van Amsterdam. Ik ga heel snel met mijn zusje een dag prikken wanneer ik mijn neefje voor de tweede keer mee uit eten ga nemen. (De eerste keer gaan we niet overtreffen want dat was een etentje bij de bokkedoorns voor het vijftig jarig huwelijk van mijn ouders maar ik zal er voor zorgen dat hij wederom gaat genieten).

Kong Kha

De open keuken van Kong Kha

Vrijdagavond ging ik met vrienden uit eten in een restaurant dat al een behoorlijke tijd op mijn verlanglijstje stond, Kong Kha. Niet omdat dit restaurant nou zo'n grote reputatie heeft (alhoewel het ooit een 9.5 van Johannes van Dam heeft gehad) maar omdat daar sinds november af en toe door de eigenaresse van de roode baron wordt gewerkt. Toen onze stamkroeg sloot twijfelde zij over wat ze zou gaan doen maar een ding stond vast, zij zou af en toe bij Kong Kha gaan werken en uiteraard had ik beloofd daar een keer te komen eten.

Welnu vrijdag was het zover en waren we met zijn zessen naar de Rijnstraat getogen alwaar Kong Kha ligt. Er stond al een tafel voor ons klaar (voor 8 personen want onze vriendin kwam ook gezellig met ons mee-eten). Uiteraard mochten we niet zelf bestellen maar deed zij dat en al gauw kwam er een niet aflatende stroom aan eten voorbij trekken. (Naast dat eten zagen wij trouwens aardig wat bekenden want de kokkin cq. eigenaresse hadden we al eens eerder ontmoet en ook diverse andere daar binnen lopende dames kenden wij).

Terug naar het belangrijkste onderdeel het eten. Welnu dat kon aan twee omschrijvingen voldoen, erg goed en meer dan genoeg. Er waren stapels voorgerecht hapjes zoals saté, kip in bamboe, viskoekjes, spare ribs, loempia's, soep voor wie dat wilde (ik nam de tom yam, een garnalen soep in kokos melk). Er kwam ook papaja salade op tafel waar met name ik en de Thaise dames van genoten maar die de rest van het gezelschap best wel pittig vond. Verder was er uiteraard pad Thai, kip en garnalen gerechten en een bordje met bladeren en takjes. Kortom een echte Thaise maaltijd, van alles en nog wat dat door iedereen gedeeld werd en waaronder ook een aantal Thaise specialiteiten. We hadden prima gegeten en het was erg leuk om onze vriendin weer te zien, en ik zal zeker weer een keer terugkomen voor een dergelijk avondje. Kong Kha is echter geen restaurant om uitgebreid te gaan eten want net zoals de little Thai prince is het meer een eethuisje waar je voor een prima prijs een uitstekende maaltijd eet, echter niet een zaak om lang te blijven natafelen als je dat zou willen.

Lunch @Gary's

Uitzicht vanuit de best seats of the house

Het werk ritme begint zo langzamerhand weer wat normaler te worden dus dat betekent dat ik mijn ATV dagen op kan nemen op de dag dat ze gepland zijn en ik niet meer continu hoef te schuiven. Dus toen Dennis donderdag contact opnam om te vragen of ik vrijdag tijd had om weer eens te gaan lunchen bij Gary's deli kon ik dat met een volmondig ja beantwoorden.

Zodoende reed ik vrijdag rond 12 uur bij Dennis langs om hem op te pikken onder luidkeelse protesten van zijn jongste zoon toen die hoorde waar wij heengingen want die wou wel mee voor een lekkere muffin. Bij binnenkomst werden net de beste seats in de house verlaten dus na het bestellen van verse jus d'orange, grote cappuccino's en bagels met guacamole, cheddar en chili voor ons beiden en nog een bagel met roomkaas, bieslook en nog het e.e.a. gingen wij als vorsten zitten. De drankjes kwamen al snel en na het proosten met de jus kwam het gesprek al gauw op de Texas vakantie van mei a.s. Dat gesprek werd echter snel weer afgebroken toen de bagels arriveerden en gedurende enige tijd was er alleen nog het geluid van twee tevreden bagel eters te horen. Daarna kwam het weer terug op de vakantie maar de laatste open gaatjes werden niet ingevuld, er werd meer gekeken naar de dingen die we al gepland hadden. Na een heerlijke lunch braken we weer op, het invullen van die laatste vakantie gaatjes zal ongetwijfeld de komende tijd gebeuren in een tweetal chat sessies.

Wilde Russin

Dit bericht gaat over een gebeurtenis van alweer een behoorlijke tijd geleden (vier januari om precies te zijn) en ik heb geruime tijd getwijfeld of ik hem zou plaatsen maar heb dan alsnog besloten om dat te doen.

Die bewuste dag waren we tijdens onze reguliere stapavond in Molly Malone beland alwaar we aan een tafeltje zaten en naar de band aan het luisteren waren. Aan het tafeltje achter ons waren twee dames gaan zitten en die zochten al zeer snel contact met ons, althans een van de twee, de andere was behoorlijk verlegen. Het bleek om twee Russinnen te gaan, een blonde (de schuchtere) en een zwarte (de luidruchtige). De dames hadden duidelijke een flinke slok op en de zwartharige maakte al gauw duidelijk (alhoewel ze erg slecht Engels sprak en daarnaast bijna niet te verstaan was) dat ze een heel slecht huwelijk had en hier zonder haar man op vakantie was. Aangezien beide dames echter niet aan het voor ons stereotiepe beeld van de Russische bruidskandidate (slank en knap) voldeed besloten we na een dansje met onze vriendin om Molly zeer snel te verlaten en andere contreien op te zoeken. Kortom de Nederlands - Russische toenaderingen laten nog enige tijd op zich wachten.

Een dag in Dallas

De skyline van Dallas

En wederom is er een dag in de Texas vakantie van de boys ingepland. Deze keer gaat het om Dallas en na een ontbijt bij de Kozy Kitchen gaan we onze collectie dode presidenten uitbreiden met een bezoek aan het sixth floor museum en the grassy knol, kortom de plek waar John F kennedy werd vermoord.

Daarna is het tijd voor de lunch en die wordt naar goede Texaanse gewoonte in een BBQ restaurant genoten. De keuze is hier gevallen op een filiaal van Sonny Bryan's (jawel weder om een keten) die bij het museum om de hoek ligt. Next up is wederom een stukje cultuur met een bezoek aan het Dallas state fair park waar we onder andere de Hall of heroes op het programma hebben staan. Volgende etappe is het diner en dat wordt deze keer sushi in een restaurant met de welluidende naam van Deep sushi. Dat deep slaat op de naam van de wijk waar het restaurant zit, die luidt namelijk deep ellum. Hier zitten tal van honkytonks en daar gaan wij dus de avond doorbrengen met het lusiteren naar muziek, net zoals vorig jaar in Tennessee. Kortom wederom een goed gevulde dag voor onze 2013 Amerika reis.

Asbakken

Het leuke aan het opruimen van je huis is dat je allerlei dingen tegenkomt waar je niets meer aan hebt (en dus weg gaat gooien) maar die wel een stortvloed aan herinneringen oproepen. Zo ook de twee asbakken op bijgaande foto die ik terugvond en meteen tot afval bombardeerde. Ze brachten geen herinneringen boven aan mijn tijd als verstokte roker (in 1996 heb ik mijn sigaretten definitief aan de wilgen gehangen dankzij een vriendin die ook wou stoppen met roken) maar aan het bedrijf waar mijn vader werkte en waar ik ook in mijn studententijd ook heb gewerkt.

Dat bedrijf was het Euromotel dat eerst aan de sloterweg gelegen was maar waar eind jaren zeventig een nieuw pand aan de oude haagseweg verrees. Aangezien het vlak bij ons huis lag moest ik er af en toe op de fiets heen om wat te halen (meestal de sleutels van ons huis als mijn moeder de hare weer binnen had laten liggen) en dan kreeg ik altijd wel een flesje fris of twee sneden brood met kroketten in de personeelskantine. Kortom zo erg vond ik het nooit als mijn moeder haar sleutels weer eens was vergeten mee te nemen. In de loop der jaren veranderde het motel regelmatig van naam als er weer een fusie van de diverse hotelketens plaatsvond. Zo was het enige tijd een Pullman en uit die tijd stammen deze asbakken. Tegenwoordig is het een Mercure hotel maar in mijn herinneringen zal het altijd het Euromotel blijven.

Flashback Londen 1997

Wederom een flashback en wederom naar de stad in het buitenland waar ik het meest geweest  ben, Londen. In 1997 gingen de boys, weliswaar incompleet (frank kon helaas niet mee), voor de derde keer in vier jaar naar Londen. Na een eendaagse trip in 1994 en een tweedaagse trip in 1995 zou het in 1997 een driedaagse trip gaan worden. Hoofdreden om te gaan was voor de tweede maal een bezoek aan de UKCAC, Engeland's grootste comic beurs, maar deze keer hadden we er een extra dag, de maandag, aan vastgeplakt om wat cultuur te kunnen snuiven en om wat te kunnen shoppen.

Ga dus mee naar maart 1997 om de avonturen van de boys in Londen te beleven. Je vind hier onder andere verhalen over gemiste vliegtuigen, wilde stap avonden en uiteraard comics. Aangezien we een nieuwe lay-out van het blog hebben ook wat extra aanwijzingen. Na het klikken op de link (maart 1997) krijg je een pagina te zien met de artikelen van die maand. Klik op de laatste foto en klik daarna op de vooruit blader button < linksboven om het volgende artikel te lezen totdat je de hele set gehad hebt. Wederom veel leesplezier gewenst met deze trip van de boys.

School herinneringen 7: Patatje speciaal

Op de middelbare school kreeg je netjes van huis uit je lunch mee om de dag door te komen. Die lunch bestond uit een aantal boterhammen met beleg of in een plastic boterhamzakje gestoken of in een brood trommeltje gedaan door je liefhebbende moeder om de zware school dag mee door te komen.

Meestal at je die boterhammen netjes op maar op een gegeven ogenblik bleek een slimme ondernemer mijn middelbare school als omzet bron gevonden te hebben. Tijdens de middag pauze parkeerde de snackcar van Uivel voor de deur van onze school en in no-time stonden er hordes scholieren aan de kar om een frietje te bestellen in plaats van de door moeders klaargemaakte boterhammen op te eten. Meestal wist ik me wel te beheersen maar op een gegeven ogenblik was er iets nieuws te krijgen. Naast de standaard patat mayonaise was er opeens het patatje speciaal beschikbaar. Patat met mayonaise, ketchup en uitjes. Deze revolutie op patat gebied zorgde er ook voor dat ik wat vaker aan de kar stond om in plaats van mijn boterhammen een patatje speciaal naar binnen te werken. Tegenwoordig heb je heel veel soorten patat maar voor mij zal het patatje speciaal altijd een bijzondere plek innemen omdat dit de eerste variant was op de patat met mayonaise die ik leerde kennen.

A good day to die hard

Ook de bioscoop bleek afgeladen te zijn met stelletjes die voor een Valentijnsdag voorstelling kwamen. Reserveren voor onze film A good dat to die hard (het vijfde deel alweer in the die hard serie) was dan ook helemaal niet nodig geweest aangezien de zaal heel erg leeg te noemen was.

Ik had alle voorgaande delen gezien en waar ik erg enthousiast was en ben over de eerste drie delen was deel vier me dusdanig tegengevallen dat ik me er gewoon niets meer van herinner en dat wil wat zeggen bij mij. Ik zat dan ook met gemengde gevoelens klaar voor het vijfde deel maar dat was totaal niet nodig. Na een korte opening begon de actie en die hield niet meer op tot het einde van de film. Achtervolgingen, explosies, schietpartijen het zat allemaal in een zeer ruime dosis in de film en maken meer dan 90 van de 97 minuten die de film duurt vol. Mocht je dus op zoek zijn naar een verhaal dan is deze film niets voor je. mocht je echter op zoek zijn naar anderhalf uur pretentieloos vermaak dan is A good day to die hard een aanrader.

Villa Westend

De ribeye

Afgelopen donderdag was het wederom tijd voor een bioscoop en eet uitje (dat was al de derde keer in drie weken tijd, dat gaat goed zo). De keuze was gevallen op Villa westend, gelegen aan de westbroekplas in Velserbroek.

Toen we de auto op de parkeerplaats neerzetten viel het ons op dat het erg druk was en toen we binnenkwamen begrepen we opeens hoe dat kwam. Het was namelijk Valentijnsdag en het restaurant was dan ook in Valentijnsdag sferen aangekleed. We lieten ons echter niet tegenhouden en namen plaats aan een (gelukkig nog vrij) tafeltje. Aangezien het Valentijnsdag was kregen we een scroppino van het huis en bood men ons het vier gangen Valentijnsdag diner aan. Dat zeg er aantrekkelijk uit, zowel qua prijs (30€) als qua gerechten (zalm, spoom, ribeye of slibtong en dessert van de chef) dat we daar voor gingen. We gaven wel aan dat de film om kwart over negen startte in Beverwijk. Het eten was prima en het personeel hield onze tijd goed in de gaten zodat voldaan en ruim op tijd van tafel konden gaan om naar de bioscop te vertrekken.

Fort Worth

In een geïnspireerde chat sessie met Dennis hebben we gezamenlijk wederom een dag van onze Texas vakantie ingevuld. Deze dag is wederom een road trip naar Fort Worth, zusterstad van Dalles. Dit is de plek waar je de sfeer van het wilde westen nog kunt proeven en dat gaan we dan ook doen met activiteiten als het bezoek aan een rodeo, een echte honkytonk en een heuse cattledrve.

Bijna alle activiteiten spelen zich af in de stockyards en hier zullen we het grootste gedeelte van de dag dan ook te vinden zijn, inclusief de lunch in the white elephant, de favoriete hangout van Chuck Norris toen hij hier verbleef voor de opnamen van Walker, Texas Ranger. Ongetwijfeld zal Simon ons hier verblijden met vele feiten en wetenswaardigheden over Chuck, die hij van deze website afhaalt. Doe daarnaast nog een bezoek aan Sundance Square, een ontbijt bij Paris en diner bij Reata en we gaan een prima dag beleven in Fort Worth.

Werk herinneringen 5: Morita-Ya

Ter verbetering van de team spirit en om je collega's beter te leren kennen organiseren we elk jaar wel een of andere activiteit. Vaak ben ik degene die het voortouw neemt en zo ook deze keer. We zouden uit eten gaan en daar ik de kok van Morita-Ya erg goed kende had ik met hem afgesproken dat wij de hele zaak (het is nou niet echt een heel groot restaurant) zouden afhuren op een maandag, de dag waarop ze normaal gesloten zijn.

Aangezien de roode baron schuin tegenover Morita-Ya lag had ik dat als verzamelpunt met mijn collega;s afgesproken. De eigenaresse was gewaarschuwd dat ze tussen vijf en zes een invasie van mijn collega's kon verwachten en zo stond alles klaar voor een mooie avond. Toen ik in de roode baron arriveerde bleken er al een aantal mensen aanwezig te zijn en al gauw was de complete ploeg er. We staken de straat over en betraden het restaurant waar Morita, ja de zaak is vernoemd naar de eigenaresse, ons hartelijk welkom heette. Ik had een vast menu uitgekozen waarbij iedereen startte met een gedeelde sushi en sashimi box gevolgd door een teriyaki saté en vervolgens een eigen gril plaat om koe op te bereiden. Iedereen zat vol overgave te genieten van de kwaliteit van het voedsel en het gezellige samenzijn en toen we vertrokken was iedereen dan ook zeer te spreken over de avond. Dat hield niet op in de dagen daarna want ik kreeg constant complimentjes over hoe geweldig de avond was geweest. Dit was wat mij betreft een van de beste uitstapjes voor het werk die ik georganiseerd heb en ik kijk er nog steeds met veel plezier op terug.

Kick off 2013

Haddock in de zomer

Je zult misschien denken dat februari wat laat is voor de kick off van 2013 maar het ging hier om de start van het seizoen van de PV, niet die van mijn werk zelf. Net zoals vorig jaar had de PV besloten om het seizoen te beginnen met een hapje en een drankje, deze keer in Haddock, een watersport centrum annex restaurant, annex café, annex zalen verhuur.

Op de dinsdag na het werk was het dan zover en bij binnenkomst werd er, naast een drankje, meteen een formulier uitgereikt waar je kon stemmen over de activiteiten van het komende jaar. Uit de lange lijst mocht je maximaal vijf activiteiten selecteren die je dan 1,2,3,4 of 5 punten gaf. Ik was erg vlot klaar (o.a. whisky proeverij, stedentrip en pretpark bezoek) en zat al gauw met wat anderen bij te praten over van alles en nog wat. De opkomst was niet al te groot (zo'n dertig man) dus dat betekende dat je stem flink meetelde. Hopelijk worden mijn keuzes dan ook enkele van de activiteiten die de PV het komende jaar gaat organiseren.

Het vervangen van iGoogle

Enige maanden geleden had ik al gemeld dat Google zou stoppen met de door mij gebruikte iGoogle pagina's. Gelukkig zouden ze het product tot november 2013 blijven ondersteunen dus had ik alle tijd om te kijken wat ik als opvolger zou gaan gebruiken. Inmiddels ben ik aan de slag gegaan om de boel te gaan vervangen.

Mijn iGoogle pagina's bestaan eigenlijk uit drie verschillende onderdelen, een pagina met links, een pagina met blogs en een pagina met gadgets.  Die laatste heb ik als eerste opgelost door het gebruik van Google extensions in Google Chrome. In de werkbalk van mijn browser staan nu symbolen voor dingen zoals Gmail, mijn Google agenda en nieuwe zaken zoals Picasa en Springpad.  Daarnaast bleek er ook een extension te zijn voor Google reader waarin je de door jou gevolgde blogs ziet. Met een snelle start had ik al twee van de drie zaken opgelost. Voor de links ben ik overgestapt op de Google bladwijzers. Hier heb ik mijn bladwijzers in geïmporteerd en de belangrijkste op de werkbalk gezet. Kortom ruim voor de deadline van november 2013 ben ik klaar. Nu bij het volgende bezoek aan mijn ouders hun even overzetten en we kunnen afscheid nemen van iGoogle, ruim voor de deadline van november.

Brood en spelen

Zaterdag was het weer zo ver, het was tijd voor onze jaarlijkse spelletjes avond. Onze groep bestaat uit vier man/vrouw met aanhang, ooit allen collega's, inmiddels werken twee van ons bij een ander bedrijf maar we komen nog steeds bij elkaar om leuke dingen te doen. De laatste jaren steeds in Kortenhoef daar ze daar twee jongere kinderen hebben.

Uiteraard staat eten en drinken ook hoog op de kaart en iedereen maakt dan ook hapjes (of neemt drank mee) om er een leuke avond van te maken. Dit jaar bestond de oogst onder andere uit patates braves (ik heb dat ooit een keer gemaakt en sindsdien staat dat hoog op de wensenlijst), Spaanse pistolets, chorizo, aubergine, Amelandse mosterdsoep (inderdaad met mosterd uit Ameland) en nog vele andere lekkernijen. Na de maaltijd werd de tafel afgeruimd en kwamen de spelletjes op tafel. Dit keer werd het rood wit blauw, take 10, skip-bo en oude klassieker saboteur. Uiteraard eindigde de avond met ons aller favoriet ezelen maar het was al rond middernacht geworden en een aantal mensen begon flink te gapen. Na slechts twee spelletjes ezelen besloten we er dan ook een einde aan te breien. Gezien het succes van de avond is het zeker dat dit niet de laatste editie is geweest maar dat er een vervolg gaat komen.

Boodschappen op zaterdag

Ik doe al heel lang geen boodschappen meer op de zaterdag, en al helemaal niet op het osdorperplein. De supermarkt bezoek ik in principe op de zondag en als het even kan is de vrijdag de dag dat ik een bezoekje breng aan slager, visboer, groenteboer en bakker. Dit weekend was ik voor het eerst in tijden weer op zaterdag boodschappen aan het doen en ik begreep meteen weer waarom ik dat nooit meer deed.

Het begon al met het laatste stukje naar de parkeergarage. De file stond al meer dan twee straten eerder en het duurde tergend lang voordat ik eindelijk de straat van de parkeergarage kon oprijden. Ik zette de auto niet in de garage neer maar in de straat ernaast, dat scheelde zeker een kwartier. Toen was het de Albert Heijn in en daar was het druk, heel erg druk. Het kostte moeite om bij de artikelen te komen die ik nodig had en ook de lanen (toch erg breed in deze Albert Heijn) waren aardig verstopt door de mensenmassa. Toen ik tenslotte ontsnapte, na ook bij de kassa's in een aardige rij aan te sluiten, nam ik me voor in het vervolg beter op te letten zodat ik niet weer op zaterdag boodschappen moest gaan doen.

Een dag in Austin

De state capitol in de avond

Wederom is er een dag van ons verblijd in Texas gevuld, deze keer hebben we een dagje Austin in de agenda gezet. De dag zal een mix van eten, water en sightseeing gaan worden. De eerste activiteit is trouwens geen groepsactiviteit want Dennis en Simon gaan segway rijden en zoals we vorig jaar merkten is dat niet mijn ding. Ze pakken de early bird tour van zeven uur in de ochtend zodat ik lekker kan uitslapen en we daarna samen aan het ontbijt kunnen bij juaninamillion, een echte Mexicaanse ontbijt tent. Dan gaan we een bezoek brengen aan de state capitol want Austin is de hoofdstad van Texas. Dit is trouwens het stukje Austin waar we de hele dag gaan doorbrengen want alle activiteiten zitten hier lekker dicht op elkaar. Omdat de dag nogal vol zit is er geen tijd voor een uitgebreide lunch maar er zitten diverse filialen van subway in de buurt en daar halen we een broodje en een drankje om mee te nemen aan boord van de Austin duck tours. Iets wat we al jaren in diverse steden willen doen maar wat er nooit van komt.

Na afloop van deze tour wordt er toch even gekeken of er dit jaar wel laarzen aangeschaft gaan worden, iets dat vorig jaar niet gebeurde.Daarna volgt een bezoekje aan de campus van de universiteit van Texas, een van de mooiste van Amerika zegt men. Ook voor het avondeten is er niet al te veel tijd omdat we op tijd moeten zijn om de vleermuizen te zien vertrekken onder de bruggen met de bat watching tour. Een (oud) petje op tegen de poep is waarschijnlijk wel verstandig. Dat diner dat we hiervoor gaan gebruiken is dan ook in een zusje van Hooters, Bikini's. Hetzelfde basis idee van veel sport op de tv, simpel voedsel en een goede bediening. Mij benieuwen hoe deze keten zich met de oude favoriet Hooters laat vergelijken. Na al dat gehaast en druk bezig zijn gaan we de avond dan ook afsluiten in een gentlemen's club om de zinnen even te verzetten. Kortom even heerlijk ontspannen na een dag waarin we veel gezien hebben.

Eten en Drinken

De kipfilet met spek en geitenkaas

Deze donderdag was het weer eens tijd voor een gezellig avondje uit met collega's en ex-collega's. Met twee collega;s had ik afgesproken om eerst een hapje te gaan eten voor we richting de kroeg zouden vertrekken en we zaten te kijken wat het zou gaan worden. Zij hadden het idee om naar Onderweg te gaan maar ik was daar niet echt een voorstander van. Ik had daar een keer geluncht en vond het geen toppertje. We besloten dan ook om naar de havenkom te vertrekken. Het café waar wij vaak een borrel van het werk hebben maar waar je ook een hapje kan eten.

Het was rustig toen we aankwamen dus we hadden vlot besteld (1 kipsaté, 1 varkenshaas saté en 1 gegrilde kipfilet met spek en geitenkaas) en zaten met cola en spa rood te wachten op het voedsel. Welnu dat bleek prima te smaken en ik was dan ook erg blij dat we voor de havenkom hadden gekozen en niet voor onderweg. Daarna stapten we de auto in en reden naar Naarden om bij Demmers de andere deelnemers aan het avondje uit te ontmoeten. Algauw was iedereen gearriveerd en zat onder het genot van een Texels biertje (voor mij een winterbier) gezellig bij te kletsen over wat de afgelopen tijd gepasseerd was. Tegen negen uur was het tijd om op te breken en na een erg gezellige avond reed ik weer huiswaarts. Demmeren is en blijft een erg prettige gewoonte, mede door de mix van collega´s en ex/collega´s. Op naar de volgende editie.

School herinneringen 6: Sneeuwbal gevecht

Wederom een aflevering uit mijn school herinneringen en deze keer een winterse aflevering. De winter is inmiddels aangebroken en we hebben al twee keer sneeuw gehad. Gelukkig is het al weer minder koud maar er is nog steeds tijd voor een winterse school herinnering.

In de winter periode op onze school was het belangrijkste onderdeel van de pauzes toch wel de sneeuwbal gevechten. Die gevechten gingen dan tussen klassen, verschillende school onderdelen en tussen vriendengroepen. Het maakte eigenlijk niet uit wie tegen wie als er maar met sneeuwballen gegooid kon worden. Er was echter een heel groot risico bij de sneeuwbal gevechten en dat was als in het andere team Haitze zat. Onze school was erg vriendelijk voor top sporters en er zaten er meerdere bij ons op school. Haitze was ook een top sporter en wel een honkballer. Hij was pitcher bij de Haarlem Nicols en dat betekende dus dat hij heel hard en heel zuiver kon gooien. Nu deed hij zijn uiterste best om je geen gat in je hoofd te gooien maar je voelde het wel als je door een sneeuwbal van Haitze geraakt werd. Ondanks dat risico deed iedereen altijd met veel plezier mee aan de sneeuwbal gevechten en was dat een van de meest populaire pauze activiteiten op onze school.

Zilverwerk

In het kader van de immer voortgaande kast opruiming kwam ik deze keer een aantal zilveren voorwerpen tegen. Alhoewel zilver, als je naar de foto kijkt haal je er echt niet meer uit dat dit lepeltje en deze beker van zilver waren.

De beker is van mijn geboorte, de inscriptie zegt René en 19-12-61 (van een millennium probleem hadden we niet gehoord in die jaren) en de lepel is het cadeau dat ik kreeg toen ik mijn kleuterschool, de mussen, verliet. Ook deze school is, net zoals mijn lagere school en mijn middelbare school niet meer terug te vinden maar de herinneringen aan al die scholen zijn er nog wel want zo is er voor de mussen een, nog wel erg lege, hyves te vinden.

In tegenstelling tot de andere voorwerpen die op het blog voorbij zijn gekomen kan ik nog geen afscheid nemen van mijn zilverwerk en is het weer teruggegaan naar de plek waar het gevonden is. Dat ze echter een keertje ontsmet mogen worden is echter wel noodzakelijk om ze wat netter ten toon te stellen.

Zaterdagavond stapavond

Zoals altijd is het druk bij Kam Yin

Aangezien de afgelopen twee vrijdagen niet doorgegaan waren besloten mijn vaste stapmaat en ikzelf om deze keer dan maar op de zaterdag de stad onveilig te maken. We zouden zowel een hapje als een drankje gaan doen en wederom eens kijken of we een opvolger voor de roode baron konden vinden.

Start was (waar anders) in het elfde gebod waar i.v.m. vakantie een oude bekende achter de bar stond. na een goed gesprek over muziek arriveerde mijn stapmaat en bij de discussie waar te gaan eten bleken we allebei aan the little Thai prince te hebben gedacht. Helaas was deze gesloten en trokken we voor de zoveelste maal richting Kam Yin. We liepen net twee kennissen mis die daar iets eerder gegeten hadden (social media geven je een goed inzicht in waar je vrienden uithangen). Het eten is daar altijd goed en erg betaalbaar en zo ook deze keer. Geen tent om lang te blijven hangen maar aangezien het alleen om een hapje eten ging was het wederom top. Daarna werd het een kroegentocht langs de bekende plaatsen (Molly Malone en Mekhong river) met een tussenstop in de hartjes. Net zoals bij ons vorige bezoek was de klik er niet helemaal maar toch heeft de plaats iets. Deze keer maakten we wat beter kennis met de dames achter de bar en hadden een erg vrolijke conversatie met een Haarlemse. We zijn er nog steeds niet uit of de hartjes een blijvertje gaat worden maar we gaan er zeker nog een volgend bezoek tegenaan gooien.

Werk herinneringen 4: De carrière beurs

(Een deel van) The team supreme

Net zoals heel veel andere bedrijven maken wij ook gebruik van allerlei mogelijkheden als we naar nieuwe collega's op zoek zijn. In 2007 had P en O besloten om met een stand op de carrière beurs te gaan staan onder het motto 'Pas jij'. De stand bemanning zou uit vier shifts bestaan met in elke shift uiteraard iemand van P&O met daarnaast een aantal managers en enkele jongere collega's om aan potentiële kandidaten uit te leggen wat werken bij ons betekende en aan kansen bood. Tot vlak voor de start werd er nog getwijfeld over de kleding, wel pak, geen pak, wel stropdas, geen stropdas. Op het allerlaatste moment werd er gekozen voor pak met wit overhemd en stropdas. Aangezien de kleur wit aan mijn overhemden collectie ontbrak werd er snel nog een voor mij gekocht en de fijne collega's kochten er een uit de Frans Bauer collectie van V&D voor mij. Waar ik ze nog steeds erg dankbaar voor ben.

Ik zat in de zondagmiddag shift en toen ik aankwam kreeg ik al meteen uitgebreid te horen wat ik gemist had. Want de organisatie had uiteraard allerlei lokkertjes om mensen naar de beurs te trekken. Een van die lokkertjes bleek een diner en een optreden van Tiësto te zijn op zaterdag avond. Ondertussen werd mij uitgelegd hoe we te werk gingen. Net zoals alle stand houders op deze beurs hadden wij een gadget om weg te geven, in ons geval was dat een telefoon oplader houder (en nee ik had daar ook nog nooit van gehoord) en konden mensen online in een pashokje een formulier invullen als ze interesse in een functie bij ons hadden. Het was een leuke (maar vermoeiende) middag en toen de dag ten einde begon te lopen bleken wij ook een top artiest voorgeschoteld te krijgen. De dag werd namelijk afgesloten met een optreden van Jan Smit. Niet mijn muziek maar ik kan nu wel zeggen dat ik een optreden van Jan Smit heb bijgewoond. Nadat het optreden van Jan afgelopen was werd ook de beurs gesloten en kon ik naar huis vertrekken. Later kreeg ik bijgaande foto in een mooi carrière beurs lijstje als herinnering aan een bijzondere ervaring.

Django unchained

Na de recorder aangezet te gebben stapten we in onze auto's om naar Cineworld in Beverwijk te rijden. De kaartjes werden aangeschaft en drinken en snoep werd ingeslagen zodat we goed bevoorraad de zaal betraden.

Na de reclame en diverse trailers (deze keer geen kreten van die moeten we ook zien) begon de film die, schrik niet, twee uur en drie kwartier zou gaan duren. Wel met pauze want daar doen ze in Cineworld nog aan. Dat betekende dat we ruim drie uur in de bioscoop zaal zouden zitten. Welnu dat was helemaal geen straf want waar ik de latere films van Quentin Tarantino niet meer zo goed vond als zijn eerdere films was Django een genot om naar te kijken van de eerste tot de laatste minuut. Het verhaal over een slaaf die premiejager wordt en op zoek gata naar zijn vrouw heeft alle bekende Tarantino kenmerken zoals schitterende dialogen, veel geweld en hommage's aan oudere muziek en films. Wat mij betreft een film die je gezien moet hebben in 2013, het liefst in de bioscoop maar als dat niet lukt dan is downloaden ook een optie.

Grand café Valerius

De dorade

Vrijdagavond ging ik, zoals wel vaker de afgelopen maanden, met een oud collega een avondje weg. Die avondjes bestaan dan uit een etentje en een bioscoopje ergens in de omgeving. Deze keer hadden we bij hem thuis in Velserbroek afgesproken en daar reed ik dan ook heen.

Gezamenlijk stapten we in zijn auto en reden twee dorpen verder naar Driehuis waas het restaurant bleek te liggen. Dit restaurant was grand café Valerius, een eetcafé dat vroeger van Heinz Stuy, keeper van Ajax was geweest.

Het was er rustig en dat betekende dat alles lekker vlot liep. Na bestuderen van de kaart ging mijn ex-collega voor de slibtongetjes en ik besloot voor de dagspecial, een dorade filet met witlof en nog het e.e.a. te gaan. Het eten arriveerde en, zoals beloofd, smaakte meer dan prima. Het werd een tijdje dan ook erg stil terwijl wij druk bezig waren de borden leeg te maken. Daarna was het nog een dessert voor beiden maar tot koffie kwam het niet meer. Zijn vrouw stuurde namelijk een berichtje of hij thuis nog even de recorder kon aanzetten om een programma voor hem op te nemen. Aangezien we nog genoeg tijd hadden voor de film zou beginnen stapten we weer in de aito en reden terug naar zijn huis alwaar de video aangezet werd.

WOZ waarde

Net zoals elk jaar (je kunt de kalender er op gelijk zetten) lag einde januari de groene envelop in de brievenbus. Ik weet niet of het in andere gemeenten hetzelfde is maar in Amsterdam is de brief die de gemeente belastingen bevat groen van kleur. Misschien omdat je dan denkt dat het goed voor het milieu is wat ze met je geld gaan doen of misschien om een heel andere reden. In ieder geval in Amsterdam is het een groene envelop.

Dit betreft een gecombineerde aanslag voor de afvalheffing, de riool heffing en de onroerende zaken belasting. Vooral die laatste wordt de laatste jaren flink onder vuur genomen omdat deze belasting gebaseerd is op de waarde van je huis, de zogenaamde WOZ. Nu dalen de huizenprijzen al jaren dankzij de economische crisis maar de WOZ waarde blijft stijgen. Toen ik de envelop opendeed was ik dan ook zeer benieuwd wat de WOZ waarde van mijn woning zou zijn en tot mijn grote verbazing (en blijdschap) is deze eindelijk gedaald. Hierdoor is mijn gemeente belasting aanslag over 2013 iets lager geworden dan die over 2012. Eindelijk een positief effect van de economische crisis.