De sportschool

De roeimachine

Het is weer tijd voor een update van mijn belevenissen in de sportschool. De vorige keer vertelde ik dat ik een looptest had gehad, deze keer vond mijn fysiotherapeute het tijd voor een krachttest. Ik nam plaats op de legpress die verschoven was van 60kg naar 100kg en in plaats van netjes 3 maal 12 oefeningen uit te voeren moest ik doorgaan tot ik niet meer kon.
In tegenstelling tot de looptest was dit zeer snel afgelopen want na 14 maal gaf ik de pijp aan Maarten en stopte er mee. Dit resulteerde er echter wel in dat de machine van nu af aan op 70 kg stond en de leg curl werd van 22.5 kg naar 25 kg opgewaardeerd.

Het fietsen en lopen werden ook opgehoogd van 15 minuten elk naar 20 minuten elk en bij het lopen gingen we naar de 3 km en vanaf nu wordt er ook standaard een helling van 1% aangezet. Om alles af te maken mocht ik dinsdag ook nog eens plaatsnemen op de roeimachine en mocht ik voor het eerst een kilometer roeien. Dat vond ik geen pretje want het was een lastige beweging om onder de knie te krijgen en het was best wel zwaar, maar volgens mijn therapeute was dit zeer goed voor mij dus deze gaat vaker terugkomen i.p.v. het fietsen. Het gaat allemaal nog steeds de goede richting uit maar het gaat ook nog een hele tijd duren voor we klaar zijn dus dit is zeker niet het laatste bericht over mijn carrière als sporter.

Wok to walk

Het concept staat op de borden

Ik was in de stad en etenstijd was inmiddels (bijna) verstreken en ik moest nog wat gaan eten. Mijn eerste ingeving was om naar Kam Yin te lopen, maar op weg daarheen passeerde ik een filiaal van Wok to walk in de Warmoesstraat. Nu had ik al een keer van Dennis begrepen dat je hier een prima snelle hap kon krijgen dus ik liep naar binnen. Het mechanisme was duidelijk voor iemand die al eens bij de burgermeester was geweest. Er stonden drie grote borden boven de kassa, vanaf de eerste koos je je noedels of rijst, detweede bestond uit je vlees of vegetarische toevoegingen en de laatste was de soort saus die je er op wilde hebben.

Het personeel was bijna geheel Aziatisch en ik nestelde noodles met kip in Bangkok saus (pittige Thaise saus) die op mijn verzoek extra pittig gemaakt zou worden. Je kon zowel plaatsnemen aan een barretje of een tafeltje en kreeg dan je eten op een bord, of je volgde het concept waarbij je je eten in een bakje kreeg om dat onderweg op te eten. Ik koos voor een plekje aan de bar nam er een spa blauw bij en voor negen euro was ik het heertje. In no time arriveerde de maaltijd die werkelijk prima smaakte. Ik kan je dan ook mededelen dat Kam Yin er een geduchte concurrent bij heeft gekregen als ik trek heb in een vlotte en gezonde maaltijd waarbij de sfeer van het restaurant (en dat is eigenlijk al te veel gezegd voor wok to walk) er niet toe doet.

Rabo scanner

Dit is het apparaat

De Rabobank had het al enige tijd aangekondigd en nu was het voor mij ook zover, mijn Rabo scanner was gearriveerd. Dit apparaat was de opvolger van de random reader v2 (de opnieuw ontworpen versie van de eerste variant) en hiermee had ik dus mijn derde versie binnen om te kunnen thuisbankieren.

Ik opende het doosje en wat opviel was dat hij een stuk dikker en zwaarder was dan mijn random reader. Bij het lezen van de gebruiksaanwijzing begreep ik dat want er zat een camera (vandaar waarschijnlijk de naamkeuze voor scanner) in het apparaat.

Ik besloot het ding meteen te gaan gebruiken en logde aan op de telebankieren site van de Rabobank en vroeg het saldo van mijn rekening op. De start was zoals bekend. Stop je bankpas in de Rabo scanner en voer je pincode in. Het vervolg was echter geheel anders. Op de website verscheen een kleurencode waar ik de camera van de scanner voor moest houden. Na enkele seconden verscheen mijn inlogcode in beeld die probleemloos werkte. De conclusie na eerste gebruik is dat de scanner een stuk simpeler werkt dan de reader, kortom een duidelijke verbetering van de Rabo.

Majestic

Een leeuwendans

We verlieten Gassan (met een goody bag) en staken de dam over naar Majestic waar het vervolg van het feest was. Voor de deur werd, ondanks de regen, een leeuwendans en kung-fu show gegeven en het was dan ook erg druk op de dam. Voor Krasnapolsky langs kon je echter naar het afgezette gedeelte lopen waar de security controleerde of je op de gastenlijst stond en je daarna Majestic kon betreden.

Het was erg druk, de grote zaak was afgeladen met gasten waar na een speech van de burgemeester een groot siervuurwerk op het dak van Krasnapolsky werd afgestoken. Gezien het slechte weer bleven we binnen en genoten van een glas Moët et Chandon, ook een van de vele sponsors van het feest. Er was drank, er waren hapjes, er was muziek en er waren nog wat andere speeches van o.a. een van de wethouders. Het was gezellig en leuk,het enige minpunt was dat er te veel mensen uitgenodigd waren (en daar hoorde ik vast ook bij) en ik vond het erg leuk om een keertje mee te maken. Oftewel mocht ik nog een keer uitgenodigd worden dan kom ik op zeker.

Goodybag

Een deel van de buit

Bij het verlaten van Gassan diamonds werden er ook, zoals het hoort op dit soort feestjes, goody bags uitgedeeld en wel een per persoon. Aangezien ik geen enkele verwachting had over de inhoud van de bag besloot ik er geen mee te nemen maar daar had ik later toch wel enigszins spijt van want toen we onze goody bag later op de avond openden bleek deze toch wel wat leuke dingen te herbergen. Zo was er onder andere een mini flesje (5 cl) Remy Martin XO aanwezig en een portable oplader voor smartphones. Beide dingen die ik best wel had willen hebben,

In de bijgeleverde Chinese times (in het Engels en Chinees) en de speelkaarten van Holand casino, voorzien van een laagje bladgoud, had ik een stuk minder interesse, Net zo min als in de uitnodiging voor de volgende horlogeshow bij Gassan en de gadgets van Players, zijnde een aansteker annex opener en een set tandenstokers vermomd als lucifersboekje. Maar een ding weet ik zeker, mocht ik nogmaals op een dergelijk luxe party uitgenodigd worden dan neem ik de goody bag op zeker mee naar huis.

Gassan diamonds

Cocktails en hapjes

Via via was ik uitgenodigd voor de viering van het Chinese nieuwjaar dat georganiseerd was door o.a. Gassan diamonds, het Holland casino, de Yip groep en nog wat bedrijven.

De aftrap was in de vestiging van Gassan op de dam en volgens de uitnodiging was de dresscode tenue de ville. Zo arriveerde ik dus netjes in pak met stropdas en werden we binnengelaten. Na afgeven van onze jassen passeerden we als eerste de cocktail bar, waar een uitstekende cocktail met Remy Martin (ook een sponsor)  XO werd uitgedeeld. De cocktail was prima net zoals de luxe hapjes (garnaal met zeewier, tonijn, eend met noedels) die passeerden. Qua dresscode was 80% net zoals wij gekleed maar ruim 20% was toch in spijkerbroek met overhemd komen opdagen. Wie dat niet had gedaan was de dj want die stond keurig in pak met stropdas de lounge muziek te verzorgen.

Aan het eind van de receptie betrad een leeuw met muziekgroep de zaak om met de traditionele leeuwendans het jaar feestelijk te openen.

Amerika

Er was ook een lekkere en gezonde salade

De kalender draait terug naar vorige week zondag alwaar ik een bezoek bracht aan een ex-collega en zijn gezin. De reden was dat zij afgelopen zomer een rondreis door Amerika hadden gemaakt en door mij van een aantal tips waren voorzien. In de middag arriveerde ik en een andere collega dan ook om foto's te zien, video's te kijken en van een heerlijke maaltijd te genieten.

Na bijpraten over de normale gebeurtenissen was het tijd voor hun vakantie avonturen en ik vond het erg leuk dat zij Amerika, wat bij lange na niet bovenaan hun lijstje hadden staan zo leuk vonden dat ze weer terug wilden keren. Dat doet mijn hart als Amerika junkie dan weer ontzetten goed. Hun trip was door het zuidwesten gegaan met uiteraard bezoek aan diverse parken en steden en bij diverse foto's kon ik vrolijk uitroepen, daar ben ik ook geweest. De filmpjes gingen voornamelijk over de parken en een aantal daarvan wil ik na het zien daarvan ook gaan bezoeken.

We sloten de dag af met een maaltijd bestaande uit polenta met een rundgerecht en een heerlijke verse salade, uiteraard begeleid door een goed glas wijn. Na de koffie vertrokken wij tenslotte na een prima bestede middag en avond. Nog een paar maandjes wachten en ik zit zelf in New York, de plek waar hun trip eindigde.

Kingsman

De poster

Als afsluiting van de zaterdag was er een bioscoopbezoek gepland en wel in Beverwijk bij cineworld. De keuze was gevallen op Kingsman, een volledig over de top spionagefilm met Samuel Jackson als de schurk.

Bij aankomst in Beverwijk bleek het erg druk te zijn. De parkeerplaats voor de bioscoop was vol en de reserve parkeerplek bij het spoor was bijna helemaal vol, zodat we daar in de laatste rij stonden. Binnen was het dus ook heel erg druk en het duurde even voor we onze gereserveerde kaartjes bij de kassa konden ophalen. Daarna was het de trap op en al gauw zaten we in de grote zaal alwaar de film begon. De twee uur die het duurde (inclusief pauze) vlogen werkelijk voorbij en diverse malen moest ik hartelijk lachen om de grappen die in de film verwerkt waren. Wat mij betreft een hele grote aanrader als je van over de top actie films houdt die met een sausje humor overgoten is.

Suvarnaphum

De hoofdgerechten

We keren weer terug naar afgelopen zaterdag want die dag was nog niet ten einde. Na het middagje Haarlem was het tijd om de activiteiten in Amsterdam voort te zetten en wel met een maaltijd. Ik was sinds de wisseling van eigenaar hier niet meer geweest en wilde wel eens weten hoe het eten nu smaakte.

Aangezien we die avond nog naar de bioscoop moesten hadden we om zeven uur gereserveerd en netjes op tijd zaten we aan tafel in een afgeladen zaak. Qua drukte deed Suvarnaphum het in ieder geval goed. Ook qua eten verwachtte ik dezelfde kwaliteit want alhoewel het bedienend personeel volledig gewisseld was zag ik in de open keuken nog steeds dezelfde kok aan het werk. De kaart bleek dan ook weinig veranderd te zijn en we gingen als voorgerecht voor de tom yam kha (toch wel mijn favoriete soep) en een variant van de som tam, deze was namelijk met spitskool. Als hoofdgerechten deelden we varkensvlees in rode curry en tofu met cashewnoten en groenten. Zoals verwacht was alles uitstekend van smaak en ook de rekening was prettig te nomen. Inclusief koffie, thee, twee spa rood, twee spa blauw en fooi waren we €60 armer geworden, een prima prijs voor een prima maaltijd met erg vriendelijke bediening.

Billy Joël

De man met zijn piano in zijn tuin

Al sinds de eerste trip in 1993 is muziek, naast sport, een vaste waarde tijdens een Amerika trip van de boys. En ook in 2015 gaat dat gebeuren want in dat jaar treed Billy Joel meer dan een maal per maand op in Madison Square Gardens, de meest prestigieuze arena van New York.

Nu hebben Simon, Dennis en ikzelf Billy al een keer eerder gezien in Ahoy en dat beviel ontzettend goed, dus de kans om de man opnieuw te zien in de meest bekende zaal in New York werd heel goed ontvangen door de boys. De kaartjes zijn besteld en op donderdag 28 mei zullen de boys dan ook the garden bezoeken om Billy te zien.

De Jopenkerk

De leukste kerk van Haarlem

Na het bezoek aan de massage salon was het nog vroeg dus we besloten om een bezoekje aan de Jopenkerk te brengen. Net zoals altijd was het erg druk maar we konden nog een plekje veroveren aan een van de lange tafels. De attente bediening voorzag on snel van bier (gerstenbier en vijfhoek blond) en wasabi nootjes en het leven was goed.

Er kwamen twee mannen naast ons zitten en al gauw raakten wij in gesprek. We bleken het bezoeken van concerten als gemeenschappelijke deler te hebben en muziek was en bleef het onderwerp van gesprek. Ze waren iets ouder dan ik en hadden dus bijvoorbeeld de Stones in het Kurhaus gezien en bleken ook meerdere malen in Amerika geweest te zijn waarbij zij de wens uitspraken om ook een bezoek te brengen aam plekken als New Orleans, Memphis, Austin en Nashville. De tijd vloog voorbij en wij namen dan ook vriendelijk afscheid na een uiterst gezellige middag.

Spa Manda

Aroma therapie attributen

Toen ik begon met mijn fysiotherapie maakte een wekelijkse massage ook onderdeel uit van mijn genezingsproces. Dit werd al vrij vlot beëindigd zodat ik alleen nog maar aan het sporten was. Alhoewel een massage best wel pijn doet was het ook een prettige ervaring die ik wel miste en dus ging ik zaterdag met een vriendin naar spa Manda in Haarlem om daar een massage te krijgen. We kozen voor de signature treatment de olie ontspanningsmassage die een uur duurde. Helemaal ontspannen kwam ik na een uur van de massagetafel af en een ding is zeker, hier gaan ze mij vaker terugzien.

Jaarvergadering

Het jaarlijkse ritueel

Vorige week maandag was het weer tijd voor het jaarlijkse circus dat de jaarvergadering van onze VVE is. Zoals altijd komen dezelfde klaagzangen van dezelfde personen voorbij en wordt er gememoreerd dat mensen die minder gewenst gedrag vertonen niet op de jaarvergadering aanwezig zijn. De vergadering duurde iets langer dan gepland  (1:45 i.p.v. 1:30) en alhoewel het merendeel niet echt mijn belangstelling kon krijgen waren er toch enkele punten die ik wel belangrijk vond en waar ik een bijdrage aan kon leveren. Kortom net zoals elk jaar de moeite waard om aanwezig te zijn ondanks de lichte irritaties die ik door sommige, zich elke keer weer herhalende, onderwerpen heb.

Het gemaal

De tonijn met kaas

Tijdens de ziekenhuisavonturen van mijn vader eindigde ik op een gegeven ogenblik samen met mijn zusje in de auto en aangezien het etenstijd was geworden besloten we om samen ergens te lunchen. Op voorstel van mijn zusje kozen we voor het gemaal. Zij kende de zaak niet maar wist dat ik het een leuke plek vond om een keer samen met mijn ouders te gaan lunchen.

Aangezien we redelijk dicht in de buurt waren zaten we al gauw binnen aan een tafeltje en werden hartelijk welkom geheten. Met allebei een witte wijn, zij chardoany en ik saugignon bestudeerden wij de kaart en kozen beiden voor bruin brood. Zij met zalm en ik met tonijn en gesmolten kaas. Ook bij mijn tweede bezoek aan het gemaal kon ik niest fout vinden (tenzij je meerekende dat het weer het onmogelijk maakte om op het fantastische terras te gaan zitten). Kortom de kans dat we hier een keer met mijn ouders gaan lunchen is uitermate groot,

De New York Mets

Het Mets logo

Uiteraard behoort een potje honkbal tot de vaste ingrediënten van een Amerika vakantie en in New York heb je dan twee keuzes. Deze keuze wordt ook al door Joe Jackson genoemd in zijn nummer right or wrong. Hij zingt namelijk "Will it be the Yankees or the Mets this year. Wij hebben die vraag beantwoord met the Mtes want wij hebben tickets gekocht voor de wedstrijd van de New York Mets tegen de Phillies iiit, hoe kan het ook anders, Philadelphia. Kortom weer een stapje verder met het invullen van wat nu al een top vakantie gaat worden.

Nederland - Thailand

De fans op de tribune

Door zowel de achterstand met de trip naar Duitsland als de ziekenhuisopname van mijn vader (alles gaat goed en hij mag vandaag weer naar huis) zullen de komende blogposts over gebeurtenissen gaan die al een tijdje achter ons liggen/

De eerste in dat kader is mijn bezoek aan de damesvoetbalwedstrijd Nederland-Thailand met een grote groep vrienden en bekenden. De wedstrijd deed mij heel erg aan twee honkbalwedstrijden denken. Ten eerste die van de Chicago cubs in mei 2015 waar het nat vies en koud was en wij op een open tribune zaten en als tweede een duel in het world port torunament in Rotterdam waar Taiwan aan deelnam. Het was, net als in Chicago koud, vies en nat en net zoals in Rotterdam zaten er bloed fanatieke Aziatische supporters op de tribune die met megafoons, drums, vlaggen en wat al niet meer hun team aan het aanmoedigen waren. Ondanks dat Nederland met 7-0 won versaagde de Thaise aanhang voor geen seconde en werd het team na afloop luid bejubeld. Ik heb me best wel vermaakt maar ik denk dat ik het bij deze ene wedstrijd damesvoetbal houd en geen tweede ga bezoeken.

Ziekenhuis II

Het uitzicht van de vijfde verdieping van  het OLVG

Woensdag was de tweede dag van de ziekenhuisavonturen van mijn vader. Hij was inmiddels verplaatst naar het onze lieve vrouwen gasthuis (de plek waar ik ter wereld gekomen was) en hij zou vandaag geopereerd gaan worden. 's Ochtends gingen mijn moeder, zusje en ikzelf dan ook naar het ziekenhuis om mijn vader op te zoeken. Hij lag op een kamer met drie andere patiënten en een zuster regelde een rolstoel zodat we met zijn vieren in een zithoek konden zitten. Tegen twaalf uur was er nog geen duidelijkheid over hoe laat de operatie zou zijn en gingen wij weer weg zodat mijn vader kon slapen.

Rond drie uur werd mijn zusje gebeld dat de operatie probleemloos was verlopen en dat hij moest bijkomen uit de narcose. We konden om zes uur bellen om te horen hoe laat hij uit zijn narcose zou ontwaken en we langs konden komen. Zo gezegd, zo gedaan en uiteindelijk waren wij om half acht weer in het ziekenhuis waar wij toch nog een half uurtje moesten wachten voor mijn vader weer op zijn kamer lag. We konden hem even zien en spreken want hij was behoorlijk moe van de operatie en de narcose maar alles was goed gegaan. Hij moet nog een aantal dagen blijven om aan te sterken en voor observatie maar dan kan hij weer naar huis.

Ziekenhuis

Het ziekenhuis

Vandaag even een heel,kort berichtje. Ik werd gisteren om 17:00 door mijn zusje gebeld met de mededeling dat onze vader onverwachts in het ziekenhuis was opgenomen. Ik vertrok dus spoorslags richting Lucas Andreas ziekenhuis waar ik eerder aanwezig was dan mijn zusje, zwager en nichtje. Mijn vader lag op de eerste hulp en het zag er redelijk uit. Al snel arriveerde de rest van de familie en tegen een uur of acht vertrok ik en bleef de rest achter, samen met mijn moeder. Helaas bleek later op de avond een operatie toch noodzakelijk en werd mijn vader verplaats naar het olvg. Vandaag staat er een operatie gepland en hopelijk gaat alles goed. Later meer over dit minder fijne bericht.

Song kwae

Een rijkgevulde tom yam kai

Vrijdagavond was het weer tijd voor een gezellige avond met een collega en diens vrouw, die vroeger ook bij ons had gewerkt. Hun jongste kinderen waren uit logeren en de oudste kon inmiddels alleen thuisblijven dus niets hield ons tegen.

We hadden om zes uur afgesproken bij de zon voor een biertje en liepen daarna door naar Song Kwae, een Thais restaurant op de Nieuwmarkt. Het was druk maar er was nog een tafeltje vrij en onder het genot van een Chang bestudeerden wij de kaart. Onze vegetariër ging voor de loempia's en een gerecht met garnalen, de vleeseter voor de mix van voorgerechten en de koe met basilicum en ik voor twee pittige kip gerechten. Voor de pittige kippensoep en als hoofdgerecht lap kai, een pittige Thaise specialiteit van fijngehakte kip met kruiden Het eten was top, de prijs was prima, het enige minpunt was het continu vragen of je extra drank wilde hebben. Kortom goed eten maar de bediening kan iets minder pushy.

Na afloop van de maaltijd liepen wij naar de hartjes om de avond gezellig af te sluiten en ik moet zeggen dat dit zo langzamerhand dit toch wel aanspraak begint te maken op de titel van nieuwe stamkroeg op de zeedijk en omgeving. Ook nu was het weer erg gezellig met prima bediening, goed boer en lekker hapjes. Op een gegeven ogenblik kwam er een einde aan de uiterst gezellig avond en was het tijd om naar huis te gaan. Wederom een top avond die we over een tidje vrolijk weer gaan herhalen.

Ravel

Het terras van het hotel met uitzicht op de brug

De reis naar New York gaat de goede kant op. Na de tickets, het shoppen en het thema is er nu ook een hotel gekozen en wel het Ravel. En dat is een mooi boetiek hotel geworden in Long Island city, in de wijk Queens.

Het hotel bied een fantastisch uitzicht op de Queensboro brug via het panoramische dakterras. Daarnaast is het een stuk luxer dan de ketens waar we de afgelopen jaren in Amerika in verbleven en,. omdat we met zijn vieren zijn, is het ook nog een keer betaalbaar. Kortom met vliegtickets en hotel op zak zijn de twee belangrijkste onderdelen van de reis geboekt.De rest volgt ongetwijfeld binnenkort

De nieuwe poets

Haar gereedschap

Enige tijd geleden was er een lichte vorm van paniek bij mij ontstaan toen mijn werkster aangaf er mee op te houden wegens een verhuizing. Schoonmaken behoort niet tot mijn primaire werkzaamheden en om na al die jaren van ontzorging het weer zelf te moeten doen zag ik niet echt zitten. Gelukkig kwam mijn bovenbuurvrouw mij redden want het bleek dat haat werkster nog wel een gaatje in haar agenda vrij had.

Zo maakte ik op de maandagochtend kennis met Sara, en sprak af dat zij eens in de twee weken langs zou komen om te zorgen dat alles weer netjes blijft.Inmiddels is zij voor de eerste keer langs geweest en ik ben uiterst tevreden met haar werkzaamheden. Dankzij mijn bovenbuurvrouw is het leven wederom erg goed te noemen.

De thuisreis

Het was tijd om naar huis te gaan

We verlieten Soest met behoorlijk slecht weer maar al gauw was het lekker warm in de auto en reden wij richting Nederland. Het was niet al te druk op de weg en we schoten lekker op We stopten, zoals veel vaker, bij Hünxe, deze keer niet om te eten maar om van chauffeur te wisselen want ik had wel genoeg gereden.

Toen we de grens gepasseerd waren moeste we tanken maar we sloegen de eerste pomp na de grens over en dat was helaas geen goede beslissing want er zat niet al te veel benzine meer in de tank.en er kwam geen nieuwe pomp in beeld. Bij Arnhem verlieten we dan ook de snelweg om met behulp van de navigatie een pomp te vinden maar de eerste bleek helaas niet meer te bestaan. Gelukkig vonden we al snel een tweede want de auto gaf aan nog maar voor tien kilometer benzine te hebben. Daarna was het terug naar de snelweg waar we, oh ironie, vrijwel meteen een pomp tegenkwamen. De gezamenlijke rit eindigde in Zaandam waar ik mijn makker afzette en daarna tufte ik het laatste stukje naar huis toe. Het was wederom een erg gezellig weekend geweest en ik moet zeggen dat alle bezochte plekken (alles was door mijn reisgenoot uitgezocht) erg goed bevallen waren. Op naar het volgende weekeind Duitsland zou ik zo zeggen.

Soest

Het was stil in Soest

De tweede stop van vandaag was een bezoek aan Soest, een wat grotere stadje dan Korbach. Met de navigatie wederom ingesteld op het rathaus (er bleken er twee te zijn, gelukkig kozen wij voor de goede) belanden we in het hart van het dorp en parkeerden de auto op een centraal gelegen parkeerplaats. Het weer was wat minder geworden (er vielen eerst wat sneeuwvlokjes) maar was goed genoeg om de omgeving te verkennen die bestond uit vakhuizen, een kerk en het dorpsplein.

Het was inmiddels ook lunchtijd geworden en we streken neer bij Im wilden mann om de inwendige mens te versterken. Dit was het restaurant van een klein Duits familiehotel en we werden, zoals altijd in deze streek, vriendelijk begroet. We bestelden een donker streekbier en bestudeerden de kaart waarna mijn keuze op de schnitzel (dat hoort er bij in Duitsland) mit pommes ind salat viel en mijn maat ook een stukje vlees nam dat in de koekenpan geserveerd werd. Het smaakte voortreffelijk, ik had koffie na en de maaltijd was inclusief foor €40, kom daar maar eens voor in Nederland.  Helaas was het weer erg slecht geworden toen wij Im wilden mann verlieten en wij haasten ons dan ook terug naar de auto om de thuisreis aan te vatten.

Wewelsburg

De burcht

De eerste halte van vandaag was de enige driehoeksburcht die Duitsland rijk was Wewelsburg. De navigatie werd ingesteld en probleemloos reden wij naar de burcht. Er lag flink wat sneeuw maar we konden naast de burcht parkeren die er indrukwekkend uitzag. Binnenin bleek het een jeugdherberg te zijn geworden en al snel verlieten wij ket kasteel om in het naastgelegen café Zur Wewelsburg van koffie en hete chocola te genieten met daarbij een punt taart voor mijn mattie.

De volgende halte was het tegenover het kasteel gelegen museum dat over de historie van het kasteel in de tweede wereldoorlog ging. Het was namelijk het religieuze hoofdkwartier van de SS geweest en aan het eind van de oorlog had Himmler gepoogd het te vernietigen maar dat was gelukkig mislukt. Het was een erg indrukwekkende (en garatis) tocht door het museum en een van de torens van het kasteel. Mocht je in de buurt zijn dan is dit uitstapje zeker de moeite waard.

Vertrek

Klaar voor vertrek

De wintersporters moesten om negen uur al weer in de bus zitten maar aangezien wij ons eigen programma volgenden hadden we minder haast. Ik had een goede nachtrust gehad, ondanks het slappe kussen en niet al te harde bed maar mijn reisgenoot had het een stuk minder gehad. Het werd vervolgens douchen en inpakken en daarna daalden wij af naar het restaurant voor het ontbijt.

Daar bleken nog twee van de wintersportsters te zitten en wij namen plaats bij hun aan tafel. Alhoewel het een vier sterren hotel was leek tot nu toe alleen de grootte van de kamer daar op te wijzen maar op het ontbijt was werkelijk niets aan te merken. Een zeer uitgebreid buffet met alles erop en eraan en daarnaast een kok bij wie je zelf je eieren kon bestellen. Ik ging voor een omelet met alles en had daarbij yoghurt met vruchten en vers fruit. Een werkelijk prima ontbijt waar niets op af te dingen was. Terwijl wij van ons ontbijt genoten verlieten de dames ons om met de rest van de wintersporters naar de skigebieden te vertrekken. Wij maakten ons ontbijt af pakten onze spullen en verlieten het hotel om te genieten van onze tweede dag in Duitsland.

Dorint

De bar

Wij waren netjes om zes uur in het hotel, een Dorint met vier sterren, maar de buschauffeur had problemen met de route en kwam veel later aan. Gelukkig konden we wel meteen inchecken en naar onze ruime kamer gaan.

De bus kwam kwart voor zeven en aangezien het diner om zeven uur gepland stond had de rest van de groep heel krap tijd. Het diner was een buffet dat niet slecht was maar zeker niet goed te noemen. Er was soep, zalm, rund groenten, pasta, ijs en kaasjes en uiteraard was er goede wijn en goed Duits bier bij dus ik had zeker genoeg te eten.

Daarna namen wij onze intrek in de bar waar we de die middag in de supermarkt ingeslagen zoutjes op tafel zetten en bier bestelden (er waren mensen die wat anders namen). vervolgens kwamen de kaarten op tafel en was het tijd voor een ouderwets potje ezelen. Tegen een uur of negen begonnen er echter mensen af te vallen want de dag wintersport was ze niet in de koude kleren gaan zitten. Met zijn vieren bleven we achter voor een laatste rondje maar toen was het dan ook tijd om te gaan slapen want de wintersporters moesten de volgende ochtend al weer vroeg vertrekken.

Korbach

De middeleeuwse syadsmuur

Nadat we mijn collega opgepikt hadden vertrokken we naar Korbach. Mijn mattie had deze stad uitgezocht als  leuke bezienswaardigheid en dis voerden we het raadhuis in in de navigatie en gingen op weg. We vonden een mooie parkeerplaats in hert hartje van de stad en betraden als eerste stop het altstad café voor een hapje en een drankje. De bestelling bestond uit bier, choco en koffie vergezeld van broodjes met salami en taart en aangezien we de enige klanten waren werd de bestelling gauw geleverd.

Na het laven van de inwendige mens gingen we weer naar buiten en maakten een rondgang door de oude stad. Men had netjes via een route aangegeven wat de historische sights waren en die bezochten wij dan ook. Op een gegeven ogenblik was het echter tijd om richting ons hotel te vertrekken en dus verlieten wij Korbach na een uiterst aangename middag.

De brabander

Er lag in ieder geval genoeg sneeuw

Eenmaal aangekomen in Winterberg bleek het een gekkenhuis te zijn. Alle parkeerplaatsen stonden vol en het was stapvoets over de weg rijden. De bus bleek nog flink in de file te staan dus wij reden een stukje verder naar een Lidl zodat mijn reisgenoot wat flessen Roodkapje kon in slaan. De bus was inmiddels gearriveerd en we reden naar de Brabander om daar een collega op te halen die met ons mee zou gaan.

Omdat de navigatie wat kuren vertoonde gingen we eerst een flink stuk de verkeerde kant uit en al met al duurde het wel een tijdje voor we bij het hotel waren. Parkeren bleek onmogelijk te zijn in het gekkenhuis dat Winterberg heette. Ik zette de wagen tenslotte maar half in de sneeuwberm op de doorgaande weg en mijn maat betrad de feesttent om mijn collega te zoeken. Dat lukte hem niet best maar haar zoon was naar buiten gelopen en had mijn auto gezien. Zij zou over een minuut of tien naar ons toe komen en na die tijd zaten we dan gedrieën in de auto om wat leuks te gaan doen.

De reis naar Winterberg

Een Duits dorp in de sneeuw

Het laatste weekend van januari had de PV van mijn werk een weekend Duitsland gepland en uiteraard had ik mij daarvoor ingeschreven. Aangezien het een ski weekend was en aangezien dat niet mijn ding was had ik afgesproken met mijn eigen auto naar Duitsland te rijden en dan apart van de groep er een leuk weekend van te maken.

Zo reed ik zaterdagochtend met een van mijn beste vrienden richting Duitsland voor de start van een gezellig weekend. Onderweg besloten wij tot een stop in Werl om aldaar bij een raststätte tankten en zelf een broodje met wat te drinken namen. Nadat zowel auto als passagiers ververst waren vervolgden wij onze reis naar Winterberg. Mijn navigatie waarschuwde ons voor een file en op haar advies namen wij een alternatieve route die door diverse ondergesneeuwde dorpen leidde naar onze eindbestemming.

Winterberg

Dit weekend staat in het teken van een trip van de pv van mijn werk naar het skioord Winterberg. Vandaar dat er weinig tijd is om te bloggen maar jullie kunnen er verzekerd van zijn dat ik het prima naar mijn zin heb. De komende dagen zal er uitgebreide berichtgeving volgen maar tot het zover is zullen jullie het met dit korte berichtje moeten doen.