Simply Red

De nieuwe tour

Ik ga in 2015 voor de eerste keer de Ziggo dome bezoeken en dat niet een keer maar meteen twee keer. Naast de kaartjes die ik voor het concert van U2 heb, waar ik samen met mijn zwager heenga,  op 8 september ben ik nu ook in het bezit van kaartjes voor de komende tour van Simply Red. Een vriendin had deze kaartjes gekocht

Dit concert ligt echter nog een stuk verder in de toekomst dan het U2 concert, het is namelijk op vrijdag twintig november. Kortom, de eerste concerten voor 2015 zijn geboekt maar het diiurt nog heel wat maanden voor ik van de muziek kan genieten.

Kapucijners

Deze keer geen voedsel foto

Aangezien ik nog niet genoeg buiten de deur gegeten had at ik maandag alweer niet thuis. Mijn ouders bleken namelijk kapucijners op het menu te hebben staan en dat is iets wat ik een keer per jaar wil eten. Nu betekent dat gerecht niet gewoon standaard aardappelen groenten en vlees maar een maaltijd die staat in de maag.

Je begint met een uitgebakken speklapje, voegt daar geprakte gekookte aardappels aan toe, dan de kapucijners. Vervolgens gaan daar uitgebakken spekjes, rauwe uien, gebakken uiten, zilveruitjes, augurkjes, piccalilly en mosterd overheen en je hebt een maaltijd ie staat in de maag. Dat is eigenlijk de belangrijkste reden dat ik het maar een keer per jaar eet want het smaakte uitstekend. Na de koffie nam ik afscheid van mijn ouders met een erg gevulde maag.  Het was wederom erg lekker en over een jaar ga ik het zeker weer herhalen maar voor nu is het weer genoeg voor even.

De veranda

Reeham

Op 31 december wordt mijn vader 80 en om dat te vieren gingen we zondag met de familie lunchen bij de veranda. We hadden om een uur afgesproken en ik arriveerde als eerste met mijn ouders. We bestelden brood en water pm de tijd door te komen terwijl we op de rest van de familie wachtten en dat duurde niet heel erg lang.

Al gauw bestudeerden we gezamenlijk de kaart en iedereen kon wel iets van zijn of haar gading vinden voor zowel voor als hoofdgerecht. Na een tijdje arriveerden de voorgerechten, waarbij de sashimi van zalm een duidelijke favoriet was en genoot iedereen van zijn eten. Ik had gekozen voor de ham van ree (het was tenslotte wild seizoen) en was erg tevreden met mijn keuze, maar ik hoorde verder ook niemand klagen. Het werd dan ook een tijdje erg stil en pas nadat alle borden leeg waren kwamen de gesprekken weer op gang. Hetzelfde herhaalde zich bij de hoofdgerechten (ribeye voor mij) en daarna zat iedereen echt wel vol. Alhoewel iedereen? Mijn moeder bleek nog ruimte te hebben voor een stukje carrot cake en mijn vader, zwager en ik lusten nog wel een kaasje van Betty. Daarna was het toch echt afgelopen en namen  we afscheid van elkaar na een zeer geslaagde lunch.

Arissa

Handgemaakte borden

Omdat we in de feestdagen nog niet genoeg te eten krijgen ging ik zaterdag met een vriendin uit eten. na aanbevelingen van vrienden was onze keuze gevallen op Thais restaurant Arissa in Purmerend en zo betraden wij om half zeven het restaurant. Het was maar goed dat we gereserveerd hadden want we waren de enige klanten, later werden er nog twee tafeltjes bezet maar daar bleef het bij.

Arissa is een mooi en luxe Thais restaurant met een beperkte kaart, heel wat anders dan de diverse Thaise eethuisjes waar de zaak simpel aangekleed is en de kaart heel erg uitgebreid is. Naast de normale kaart waren er ook de specialiteiten van het huis en voor gingen wij voor papajasalade met garnalen en als hoofdgerecht kozen we de rib-eye en de tofu schotels met daarbij een mooi glas sauvignon. Als eerste kwam er een amuse een blad met een heerlijk stukje lab kaai. Dit was de start van een werkelijk prima maaltijd en doordat het zo stil was hadden wij ook de tijd voor een gesprekje met de eigenaresse die, inderdaad, Arissa heette, Zij was best wel blij met de rust van vandaag want beide kerstdagen waren een gekkenhuis geweest. Ik kan alleen maar zeggen dat ik voortreffelijk gegeten heb voor een prima prijs en ik kan iedereen Arissa dan ook van harte aanbevelen.

Buikdanseres

De heren hadden meer interesse dan de dames

Vrijdag was het tweede kerstdag maar desondanks besloot ik om die avond toch een bezoek aan de kroeg te brengen. Aan de ene kant omdat ik zaterdag uit eten zou gaan en dan dus ook niet ging en aan de andere kant omdat café de hartjes op die avond een buikdanseres ingehuurd hadden.

Zo zat ik vrijdagavond dus rond een uur of negen aan in een niet al te vol café aan de bar met een koud biertje en een schaaltje pinda's voor mijn neus te wachten op de dingen die zouden gaan komen. De kroeg stroomde langzaam aan wat voller en de muziek veranderde van latin in Oriëntaals en ja hoor daar dook Veronica op in traditioneel gewaad. Ze was niet echt een midden oosters type, eerder Oost-Europees, maar buikdansen kon ze, Ze danste twee sets waarbij de heren in de bar vol interesse toekeken maar de dames waren duidelijk minder geïnteresseerd ui het gebeuren. Leuk om gezien te hebben maar als Veronica terugkeert zal ik geen omweg voor haar maken.

Kerstdiner

Druk bezig met het hoofdgerecht

Eerste kerstdag vieren wij met een diner bij mijn zusje en zwager, voorafgegaan door een borrel en cadeautjes onder de boom. Deze keer was naast de familie en Gijs (de kater) een extra gast aanwezig, Jimmy. Jimmy was het adhd hondje van de buren, erg vriendelijk maar erg aanwezig en Gijs had veilig hogere gronden opgezocht.

Bij de cadeautjesronde werd ik, onder andere, blij verrast met een mooie fles Islay whisky en een ochtendjas dis het begin was erg goed. Na de borrel was het tijd voor de maaltijd en die bleek enigszins af te wijken van wat mijn zusje en ik van te voren hadden afgesproken. Voor was veranderd in een visschotel voor de visliefhebbers en carpaccio voor diegenen de niet van vis hielden met een lekkere frisse witte wijn erbij, Het hoofdgerecht was wel conform menu, wild zwijn of biefstuk met veldsla, tomaat, ei en komkommer, aardappelkroketjes aardappeltjes met rozemarijn uit de oven en daarbij een stevige rode wijn, Na was er ijs met vruchten in door mijn nichtje gemaakte chocolade coupes en, uiteraard, kaas met port voor de koffie op tafel kwam. Het was lekker, het was gezellig en rond half tien vertrok ik na een prima eerste kerstdag.

Fijne feestdagen

Een hele fijne kerst voor iedereen vanaf deze plaats.

Werkherinneringen 24: De sparrenhorst

Tegenwoordig is het een NH hotel

Een tijdje geleden vertelde ik al dat ik met ingang van volgend jaar met een andere groep collega's ga samenwerken. Inmiddels zijn we al verhuisd en zitten gezamenlijk op een andere plek in ons kantoor. Bij het verhuizen duiken er, uiteraard, allerlei zaken op uit laden en kastjes en een van die zaken was een reclamekaart van de Sparrenhorst en die is de aanleiding tot deze werkherinnering.

Een van de onderdelen van de nationale woningraad, zoals onze overkoepelende holding heette, was een conferentiecentrum op de Veluwe bij Nunspeet. Dit conferentiecentrum, met de mooie naam de Sparrenhorst, werd gebruikt voor presentaties, vergaderingen en opleidingen. Het had 70 kamers, een bowlingbaan, een zwembad en een sauna en bevatte een prima restaurant met een uitgebreide wijnkaart en ook nog eens een goed geoutilleerde bar. Uiteraard was dit voor onze klanten bedoeld maar ook voor de eigen medewerkers werden er af en toe cursussen georganiseerd, en indien noodzakelijk, volgde je ook wel eens een cursus die ook aan klanten gegeven werd. Zoals je zult begrijpen was het altijd feest als je hoorde dat je een cursus op de Sparrenhorst kreeg en ik vond dit ook een van de fijnste bijzaken op mijn werk.

Zandstorm

Zo heftig was het niet

Toen ik maandag de deur uit ging om naar mijn werk te rijden viel het me op dat het best wel hard waaide. Ook in de auto vond ik dat er een stevig briesje stond en ik reed dus met twee handen stevig aan het stuur. Op de A1 had ik echter pas echt door hoe hard het waaide omdat er een zandstorm over de weg blies.

Er wordt momenteel hard aan de uitbreiding van de snelwegen gewerkt en bij de A1 ligt er dus heel veel opgespoten zand waar de nieuwe rijbanen komen. De wind blies zo hard dat er heel veel zand loskwam en in vlagen over de snelweg heenging. Het is weer eens een andere ervaring, rijden in een zandstorm(pje) maar gelukkig leidde het niet tot files,

Meer felicitaties en cadeaus

Nog steeds bling bling

Behalve heel veel menselijk felicitaties via de diverse sociale media kreeg ik ook nog onmenselijke felicitaties en cadeautjes, Zo wist Google uiteraard dat ik jarig was (ik had tenslotte zelf mijn geboortedatum opgegeven) en kreeg ik op mijn verjaardag de Google letters in taartvorm te zien.

Van het Ahold concern kreeg ik op mijn persoonlijke bonuskaart van de Albert Heijn een zak pops van Lays voor niets aangeboden en Gall & Gall kreeg ik een korting van €11 op een fles champagne. Wie zegt nog dat je ziel aan de marketing duivel uitleveren niets oplevert,

Verjaardagslunch

De citroen meruenge

OP zaterdag ging ik mijn verjaardag vieren samen met een vriendin Wij gingen lunchen bij brasserie Denk in Santpoort, onderdeel van het landgoed Duin en kruitberg. Ik was hier al eerder geweest en wat mij toen was opgevallen was het uitstekende eten en de bediening die een stuk minder was dan de kwaliteit van de keuken.

Deze keer begon boven verwachting met een nette ontvangst inclusief aanname van de jassen en begeleiding naar mooie zitplaatsen. Uiteraard was de start met een glas champagne en na het bestuderen van de kaart ging ik voor de bouillon van o.a. wortel, citroengras en kip en zij voor de vegetarische carpaccio. De bouillon werd netjes aan tafel uitgeschonken en smaakte verrukkelijk, evenals de carpaccio. Het hoofdgerecht was voor ons allebei hetzelfde, de USA rundersukade met frietjes, rucola en een bordelaisesaus. Wederom  niets op aan te merken en de attente bediening adviseerde een cabernet sauvignon erbij. Na koffie met citroenmeruenge voor mij en chocoladetaart voor haar. Na afloop werden de jassen netjes gebracht en deze keer stond dus ook de bediening op hetzelfde peil als de keuken. Een werkelijk uitstekende verjaardagslunch moet ik zeggen.

Felicitaties

Bling bling felicitatie

Gisteren was mijn verjaardag en alhoewel ik dat gisteren niet gevierd heb stroomden de felicitaties binnen. Via Whatsapp, Facebook, Linkedin, sms, email en in een geval zelfs via een mooie, klassieke verjaardagskaart werd ik de hele dag door gefeliciteerd. De eerste wensen kwamen vanuit Australië dat acht uur op ons voorloopt en de laatste wensen kwamen uit de westkust van Amerika dat weer acht uur op ons achterloopt.

Het is toch een heel fijn gevoel dat zoveel mensen aan je denken en de moeite nemen om je, op welke manier dan ook, te feliciteren, Dank jullie wel.

Kerstmarkt

De band

Donderdag was zoals elk jaar wederom onze kerstmarkt waar in een leuke sfeer diverse kraampjes klaar stonden waar je zelf je kerstpakket kon samenstellen. Na een korte speech van onze CEO werd het feest geopend en als eerste kocht ik wat flessen wijn voor het familie kerstdiner. Daarna nam ik een bord met eten van het Indonesische buffet waarbij ik de boontjes in sambal redelijk pittig vond. Ze bleken ook echt pittig te zijn want het merendeel van mijn collega's bleek ze niet op te eten of, als ze dat wel deden moesten hun voorhoofd flink afvegen.

Na de maaltijd maakte ik mijn shopping spree af met een aantal kaasjes (mijn tweede onderdeel voor het kerstmaal) en ging luisteren naar de onlangs opgerichte huisband die hun eerste optreden gaf op de kerstmarkt. Ze speelden voornamelijk klassiekers als Layla en Dust in the wind maar eindigden met een eigen blues die het potentieel van de band aangaf. Daarna was het nog gezellig wat drinken en kletsen met collega's voor het tijd was om naar huis te gaan na een prima kerstmarkt.

Schoolherinneringen 17: Het concertgebouw

Het orkest

Gisteren zag ik een foto van mijn zusje in het concertgebouw voor haar werk en dat is de inspiratie voor deze terugblik op mijn lagere school bestaan. Een van de vakken die gegeven werd was muziekles en daar was ik niet echt in geïnteresseerd en ik blonk er ook niet echt in uit dus daar weet ik (bijna) niets meer van. Wat mij echter altijd bijgebleven is, is het bezoek aan het concertgebouw dat wij ter afsluiting van dat jaar brachten. Er was een miidagvoorstelling speciaal voor scholen georganiseerd waar wij drie verschillende stukken te horen kregen, Het enige wat ik nog van het eerste stuk weet is dat elk instrument een korte solo kreeg zodat je alle instrumenten even kon horen. Van het tweede en derde weet ik veel meer het waren Peter en de Wolf van Prokofiev en tenslotte Taras Bulba van Janacek en ik vond beide mooi..

Wat echter het meeste bleef hangen was het imposante gebouw met de prachtige grote zaal en niet de muziek. Het heeft trouwens heel tientallen jaren gekost voor ik een tweede bezoek aan het concertgebouw bracht, dat was met een van mijn beste vrienden en een Colombiaanse schone maar dat is een ander verhaal.

Drukke dinsdag

De tweede dag van de week

Deze dinsdag kon ik met een gerust hart tot drukke dinsdag dopen want de dag was gevuld met van alles en nog wat. Zo bracht ik als eerste een bezoek aan Juliette en Geert (Bianca zie ik helaas niet meer), mijn tandarts en mondhygiënist waar ik met schone en gezonde tanden en kiezen de deur achter mij dichttrok,

Als tweede was mijn auto aan de beurt die bij Euromaster voorzien werd van een set winterbanden tijdens mijn lunchpauze. Als volgende was er om 17:00 uur een sessie op mijn werk over de pensioenwijzigingen (misschien komt daar nog een apart stukje over) en als laatste bracht ik een bezoek aan de sportschool waar ik onder begeleiding van Ilse mijn oefeningen deed. Eenmaal thuis was de bank met een film dan ook een zeer aanlokkelijk idee om de dag mee af te sluiten.

Morita-Ya

Gyoze

Zaterdagavond sprak ik een vriendin die vroeg of ik zin had om sushi te gaan eten. Zin had ik wel, het kwam echter niet uit dus maakten we meteen een afspraak om dat de dag daarop te gaan doen. Zo vertrok ik rond half zes naar de stad want wij hadden om half zeven afgesproken. na een vlotte trip arriveerde ik ruim op tijd bij de Hartjes. Het was een zondagavond in begin december dus erg rustig en ik nam plaats aan de bar en bestelde een biertje wachtend op mijn gezelschap. Dat arriveerde korte tijd later en het werd muntthee voor haar en een bockbier voor mij alvorens het tijd werd om naar Morita-Ya te verhuizen.

Alhier werd het beeld herhaald want wij waren de enige klanten in het restaurant en kregen dus uiteraard de best seats in da house, een plekje aan het raam met uitzicht op de Amsterdamse grachten. Na bestuderen van de kaart besloten we deze keer geen hoofdgerechten te nemen maar allemaal losse hapjes. Zo kwam er miso soep,sashimi van zalm en tonijn, gyoze, wat maki en diverse soorten nigiri op tafel. Voor mij een Sapporo erbij en voor haar warme sake maakte de maaltijd af. Tijdens onze aanwezigheid kwam er exact een andere klant binnen dus vanavond moest er geld bij voor de eigenaren en dat gun je ze niet want je eet hier echt uitstekend voor een heel vriendelijk prijs.

Triposo

De homepage

Sinds enige tijd heb ik de app Triposo op mijn telefoon staan, een app (en website) over reizen met kaarten en tips over restaurants, hotels, en bezienswaardigheden. Aangezien je alles van te voren kunt downloaden heb je geen internet verbinding nodig en dat is wel prettig in het buitenland. De app ziet er veelbelovend uit maar, zoals de Engelsen dat zo mooi zeggen, "The proof of the puddng is in the eating". Welnu mijn komende trip naar Winterburg en aanpalende gebieden is dan ook een mooie gelegenheid om te kijken of Triposo inderdaad doet wat het beloofd. Ik ga de komende periode dan ook het een en ander over Winterberg en omgeving erop zetten en dan gaan we zien of het een blijvertje is, of net zoals heel veel andere apps, weer snel van mijn telefoon af is.

Winterberg

De pistes

De eerste trip voor 2015 is inmiddels geboekt en het is een weekend Duitsland geworden, De PV van mijn werk heeft in het weekend van 31 januari en 1 februari een trip naar de skipistes van Winterberg georganiseerd met een overnachting in het 4* Dorint hotel in Arnsberg., inclusief diner en ontbijt.

Nu weet iedereen die mij kent dat skiën niet echt tot mijn basisvaardigheden behoort maar ik ga gewoon met mijn eigen auto mee en terwijl de collega's zich in de sneeuw vermaken gaan wij wat leuks doen in een van de steden en dorpjes in de buurt en sluiten ons in de namiddag gewoon weer aan bij de groep. Ik heb er zin an.

Pallas Athene

Deze keer eens geen vlees op de foto

Was ik dinsdagavond met mijn werk uit eten, donderdag was ik wederom uit eten maar nu niet met mijn toekomstige afdeling maar met drie collega's. Een van hen had namelijk besloten om op een januari zijn carrière ergens anders te vervolgen en gevieren hadden we een afscheidsetentje gepland. De keuze was gevallen op Grieks restaurant Pallas Athene en dat betekende uiteraard vlees, veel vlees. Ik en de vertrekkende collega arriveerden als eersten en kregen een ouzo van het huis maar het duurde even voor de nummers drie en vier arriveerden omdat nummer drie achter de verkeerde auto wan aangereden.

We kozen voor zowel voor als hoofdgerecht voor een gedeelde schotel maar de hoeveelheid van de erg lekkere voorgerechten deden ons het ergste vrezen voor de hoofdschotel. De vrees werd bewaarheid want er kwam een schaal met vlees (koe, varken, lam) vergezeld van rijst, friet en tzatziki waarvan we van te voren wisten dat hij niet op zou gaan. Alles smaakte prima maar voor mij was de gyros toch wel de winnaar met de lamskoteletjes op een hele korte afstand als tweede. Na de koffie sloegen wij een tweede ronde van het huis af want er kon echt geen gram of druppel meer bij.Een top avond met heerlijk eten, wat meer kun je wensen.

U2

Innocence and Experience

In de week van Sinterklaas werd er een cadeautje aangekondigd voor de U2 fans, er zou weer een tour komen in 2015. Amsterdam stond ook op de kaart met twee concerten in de Ziggo dome op 8 en 9 september. De verkoop zou op 8 december van start gaan en een ding was zeker, er waren veel minder kaartjes dan liefhebbers.

Wat de meeste mensen echter niet weten is dat je als lid van de fanclub kaartjes kunt bestellen voordat ze voor de rest van het publiek in de verkoop gaan. Ik werd dus op donderdag lid van de fanclub ($50) en kocht zaterdag op mijn gemak twee kaartjes (meer mag je er niet kopen op deze manie) waarbij ik uit alle mogelijke plekken kon kiezen. Kortom ik was ruim op tijd verzekerd van kaartjes voor de show van mijn favoriete band. Nu nog `eventjes` wachten tot het acht september is.

Sensei

Debbie in actie

Volgend jaar ga ik een andere afdeling op mijn werk versterken en de manager van die afdeling had mij ook uitgenodigd voor hun etentje dat zij dit jaar hielden. Zo arriveerde ik dinsdagavond in restaurant Sensei in Almere haven dat speciaal voor ons was opengegaan. Een van de teppanyaki tafels stond klaar voor ons waar chef Debbie de scepter zwaaide en er waren enkele tafels in de lounge klaargezet.

We bleken het meest uitgebreide arrangement van de zaak gekozen te hebben wat resulteerde in tien gangen van vlees, vis, salades, rijst en dessert vergezeld van naar keuze wijn, fris of bier met koffie en friandises na. Het was een erg gezellige avond waarbij ik, in sommige gevallen hernieuwd, kennis maakte met de collega's met wie ik in de nieuwe business unit ging samenwerken en waar de manager wat tekst en uitleg gaf over het komende jaar. Ik kijk dan ook erg uit naar volgend jaar en wat wij amen gaan bereiken, de start was in ieder geval top.

Villeroy en boch

De spaaractie

Voor de tweede keer is Albert Heijn erin geslaagd om mij aan het zegeltjes sparen te krijgen. Na de restaurantactie met Iens waarbij ik drie boekjes met zegeltjes vulde om met korting uit eten te gaan kun je sinds enige tijd voor kristallen wijnglazen van Villeroy en Boch sparen. Deze keer heb je echter 40 zegels nodig en moet je ook nog €2.99 voor vier glazen bijbetalen maar ze zijn de moeite waard. Inmiddels ben ik één zegel verwijderd van mijn eerste kaart maar mijn moeder heeft voor zowel mijn zusje als mijzelf ook een volle kaart liggen. Binnenkort ben ik dus eigenaar van vier witte en vier rode kristallen wijnglazen voor nog geen €6.

Sportschool II

Mijn sportschool

We zijn inmiddels wat verder in mijn fitheidsprogramma en dat resulteert in twee bezoeken per week aan de sportschool. Ik heb drie verschillende trainsters, waarvan de eerste meteen ziek werd na mijn eerste bezoek. De andere zijn een Griekse die sinds een jaar in Nederland woont en een scholiere die hier stage loopt.

Mijn oefeningen variëren tussen de klassieke apparaten, de loopband en de fiets, stretch oefeningen en de wat exotische apparaten om benen en kuiten mee te trainen. Ik denk niet dat het echt mijn hobby gaat worden maar de komende maanden zit ik er in ieder geval aan vast.

Boerenkool met worst

Echte Hollandse kost

Vrijdagavond zou ik bij mijn ouders gaan eten en rond half zes betrad ik dan ook hun woning met een banketletter (van mijn werk) en een sixpack radler 0% (gratis op mijn persoonlijke AH bonus kaart). Tot mijn verbazing was ook mijn nichtje daar die spontaan was langsgekomen. Na een half uurtje zaten wij aan een echte winter dis, Boerenkool met verse rookworst. Uiteraard met een kuiltje jus en wel een uitstekende jus want de avond daarvoor hadden mijn ouders draadjesvlees gegeten.

Na de heerlijke maaltijd en koffie bracht ik uiteraard mijn nichtje nog even thuis want het was koud, nat en donker en Amstelveen duurt wel even met het openbaar vervoer bij mijn ouders vandaan. Daarna reed ik weer naar huis en kwam er een einde aan een onverwachte en erg gezellige avond

Nam Kee

Moeder en dochter

Na de rondvaart was het inmiddels al bijna zeven uur geworden en dus de hoogste tijd voor het diner. De dames wilden Chinees eten en dat was de reden dat ik voor Nam Kee had gekozen. Aangezien je hier niet kunt reserveren en het altijd druk is moet je meestal wachten voor je plaats kunt nemen. Ook vandaag was dat zo en na een kwartiertje kwam er een tafeltje vrij voor ons.

De kaart werd gebracht en na kort overleg werden er vier oester besteld (twee voor mij, bami, kip met cashewnoten en Chinese broccoli met knoflook. Helaas was dat laatste op en daarom namen we Kai laan met knoflook.De dames vonden de oesters maar zo zo maar de rest van de maaltijd vonden ze heel erg lekker. Na de koffie en thee hadden mijn Australische vriendinnen het wel gehad, de jetlag zat er nog aardig in en ik bracht ze naar het Centraal station waar zij de tram naar hun bed & breakfast namen en ik de tram naar huis. 

Water colours cruise

Eem möebius ring om de brug heen

Na de pauze met bier en bitterballen was het tijd voor het volgende evenement en dat is eigenlijk wel heel standaard om met toeristen te doen, een rondvaart.

Nu was mijn laatste rondvaart dusdanig lang geleden dat ik mij er niets meer van kon herinneren maar ik verwachtte er niet al te veel van. Gelukkig was net het Amsterdam light festival begonnen en er bleek een speciale rondvaart langs de luchtsculpturen te zijn. Wij stapten dan ook op de prins Hendrikkade aan boord van een van de boten van canal en namen plaats op een bankje om van de tour te gaan genieten. Zowel mijn gasten als ikzelf vonden het een geslaagde tour en na een uur verlieten wij de boot weer, aan de overkant van de opstapplaats namelijk de steiger voor het Centraal Station.

Stadswandeling

Het paleis en de nieuwe kerk

Na de lunch was het tijd om Amsterdam te gaan verkennen en ik had, vond ik een leuke route samengesteld. We begonnen met een bezoek aan het om de hoek gelegen begijnhof. In de kerk was een concert gaande dus daar konden we niet in maar de dames vonden het hof erg mooi. Daarna staken we over naar de Nes en bezochten het gebed zonder eind. 
Vervolgens een relaxte tocht over de rustige grachten met hun mooie panden en gevels, waarbij ik het een en ander vertelde over de diverse gevels en het ontstaan van Amsterdam, naar de dam. We stonden stil bij het monument, de nieuwe kerk, het paleis en de bijenkorf. Daarna het Rokin naar het beursplein en vervolgens via de Warmoestaart naar de oude kerk.

Toen begon ik de kilometers wel te voelen dus we doken het proeflokaal van de prael in om een van hun bieren te proeven en uiteraard een portie bitterballen te bestellen. Ik ging voor een Nelis, de dames voor een Johnny en een Heintje. De bitterballen vond men lekker en ook het bier smaakte goed terwijl de band lekker jazzy tonen voortbracht. Een prima stop na de stadsbezichtiging.

Haesje Claes

Broodje bal, Hollandser kan bijna niet

Zondag had ik afgesproken met een kennis die ik nooit ontmoet had. Wij hadden elkaar via een game op het internet leren kennen. Zij was een Australische en kwam met haar dochter voor een paar weken naar Europa. Een van hun haltes was Amsterdam en we hadden afgesproken om een middag op te trekken. We zouden starten met de lunch en daar had ik Hollands instituut Haesje Claes in de Spuistraat voor uitgekozen. Ondanks wat problemen (ik had als straat de Spuistraat aan haar doorgegeven en als huisnummer de Nieuwezijds voorburgwal) ontmoeten we elkaar tenslotte toch in het restaurant. Haar dochter ging voor de snert, zij voor brood met paddenstoelen en ik koos voor brood met gehakt uit de jus. Daarbij dronken wij cola en water (zowel plat als bruisend).

Al gauw waren we gezellig aan het kletsen en het werd een lange lunch waar we elkaar wat beter leerden kennen. Tenslotte was het echter toch tijd om van tafel te gaan en Amsterdam in te duiken.

John Wick

Banner voor de film

De laatste stop van de vrijdagavond was een bezoek aan de bioscoop en dat werd onze vaste halte cineworld waar we naar John Wick gingen kijken. Dit bleek een standaard Hollywood actie film te zijn met Keanu Reeves in de hoofdrol als gepensioneerd huurmoordenaar John Wick. Om met mijn goede vriend Simon te spreken, 90 minuten (dankzij pauze en reclames toch twee uur in totaal) pretentieloos vermaak waar ik maar twee minpuntjes op aan te merken heb. Ten eerste begon de film met het slot (vind ik meestal niet zo'n goed idee) en ten tweede bleken er nog enkele feelgood momenten achter het slot aan te komen die ik zeker had kunnen missen. Maar al in al heb ik me prima vermaakt en mocht je een verloren 90 minuten hebben dan kun je die heel goed met John Wick vullen.

The golden bull

De drie koeien

Vrijdag was het weer tijd voor een avondje diner en film met borrel om te starten. Die borrel werd uiteraard in de Jopenkerk genomen en bestond uit een portie bitterballen, een Adriaan en een bockbier. Daarna was het een kort stukje lopen naar de Zijlstraat waar The golden bull gevestigd was.  We kregen een tafeltje en de bediening begon ons te vertellen over het steakhouse. Men bleek vier verschillende koeien te serveren, de Schotse, De Japanse, de Argentijnse en de Nieuw Zeelandse koe. We besloten beide voor de combinatie schotel van drie maal een ons koe te gaan. Schot, Argentijn en Japanner. Daarbij allebei een salade en voor mij gegrilde groenten en voor mijn ex-collega frietjes. (Beter dan de Argentijn waar elke side dish betaald moet worden). Een fles water erbij en een glas rode wijn, bij rood vlees hoort uiteraard rode wijn.

Bij de wijn introduceerde onze ober een apparaat dat ervoor zorgde dat je rode wijn niet hoefde te ante chambreren en legde uit hoe het werkte. We kregen te proeven met en zonder de magic decanter en het werkte inderdaad zoals beloofd. Mijn tafelgenoot schafte er dan ook ter plekke een aan voor de somma van €49, ik paste echter. Vlotjes arriveerden onze koeien en het vlees was werkelijk uitstekend te noemen. De Japanner was zacht als beloofd maar wij vonden allebei de Schot, die een aantal weken was gedroogd in een droogkast en dus een sterkere smaak had lekkerder. Ik at netjes alles op maar kreeg nog een halve Japanse koe cadeau want mijn tafelgenoot haakte af na twee en een halve koe (de frietjes tegen de groenten gok ik). Na de maaltijd namen wij beide nog koffie (espresso voor mij) en kregen van het huis nog een glas limoncello cadeau. Het was niet goedkoop maar ik heb werkelijk prima gegeten, value for money zoals dat zo mooi heet.

Fysiotherapie II

Daar zijn we weer

Ik ben inmiddels alweer een stukje verder in mijn fysiotherapie traject en het eerste wat ik wist te bereiken was het laten instorten van mijn therapeut. Ik kreeg namelijk op de ochtend van de tweede afspraak een sms bericht dat hij een schouderblessure had en dus de afspraak moest afzeggen. Nu zijn schouders best wel een essentieel onderdeel voor een fysiotherapeut dus ik kon dat goed begrijpen. ’s Middags belde ik met de praktijk en maakte een nieuwe afspraak voor enkele dagen later.

Op die afspraak aangekomen nam zijn collega het over maar uiteraard moest er weer even gepraat worden voor de behandeling begon. Deze keer duurde het een stuk langer en was een stuk pijnlijker dan de korte behandeling van de eerste keer. Ik kreeg een combinatie van een stevige massage, die ik behoorlijk voelde in mijn onderrug (de plek waar alle problemen met je benen vandaan komt). Daarna kreeg ik een aantal naalden ingeprikt, conform de dryneedling techniek om de doorstroming in de knooppunten te verbeteren. Als laatste werd mijn knie ingetapet en na een behandeling van een half uur kon ik tenslotte weer vertrekken. Echter niet na het meenemen van wat huiswerk. Ik mag nu elke ochtend en elke avond kort (nog geen vijf minuten bijelkaar) een aantal oefeningen doen om mijn spieren te stretchen.