De jutter

Gezond

Een collega had besloten om manager te worden bij een van onze klanten en ging dus ons bedrijf verlaten. Nu was dit de collega waar ik al twee maal mee naar Groningen was gereden en wij hadden, ondanks de korte samenwerking, best wel een goede band opgebouwd en hij nodigde mij en een andere collega dan ook om zijn afscheid te vieren met een lunch bij de Jutter.

Het was nog steeds bloedwarm dus we kozen voor een plekje buiten maar wel in de schaduw en lieten de drankjes komen. Dat werden een spa rood, een Heineken 0.0 en een Radler 0,0, brave werkers die we waren. Het eten was wat meer in overeenstemming want dat werden drie salades, geit, rund en vis en zowel drankjes als voedsel verdwenen geleidelijk terwijl we een goed gesprek hadden over de afgelopen tijd en onze bijna ex-collega veel succes wensten met zijn nieuwe betrekking. Aan alle goede dingen komen echter een einde en zo verlieten we de jutter want er moest die middag nog gewerkt worden.

O´Donnel

Leuke tent

Een vriendin van ons was een salon begonnen in de pijp en uiteraard brachten wij een bezoekje aan haar zaak maar na afloop gingen wij niet rechtstreeks naar huis maar besloten een terrasje te pakken op het Marie Heineken plein.

Onze keuze viel op het terras van Irish pub O'Donnel waar wij door de, uiteraard, niet Nederlands sprekende ober voorzien werden van een Kilkenny en een Corona. We zaten heerlijk in het zonnetje te genieten van onze biertjes maar ik wou ook wat te knabbelen hebben en ondanks het feit dat het een Ierse pub was bleek men ook bitterballen te serveren dus de keuze was snel gemaakt en al gauw stond er een portie van zeven stuks voor ons en omdat mijn vriendin niet van bitterballen houd waren ze allemaal van mij en daar had ik geen enkel probleem mee. Na nog een tweede biertje (Grimbergen blond deze keer) voor mij was het tijd om te vertrekken maar ik moet zeggen ondanks het hoge toeristische gehalte van het plein was O'Donnel een prima tent voor een drankje en een hapje en als we met mooi weer wederom in de buurt zijn en ze een plekje op het terras hebben gaan we hier weer zitten.

Hikari

Erg lekker

Zoals gezegd ging ik wat vroeger weg bij het feestje om mijn vriendin op te halen en aangezien zij nog niet gegeten en het tijdstip had was het wel tijd om iets te eten te zoeken. Nu pikte ik haar op bij Almere poort en wij wisten dat daar een erg goed sushi tentje zat dat voornamelijk bezorgde maar ook een paar tafeltjes had voor mensen die ter plekke een hapje wilden nuttigen.

Zo betraden wij Hikari en kozen tenslotte voor een gemixte schaal van 20 stuks sushi met daarbij een cola en een Japans biertje. We zaten met de drankjes rustig te wachten tot de koks ons sushi hadden bereid maar tenslotte was het zover en kwam er een mooie schaal met lekkers onze kant uit die net zo goed smaakte als hij er uit zag. In een rustig tempo gingen wij door de schaal heen genietend van elk hapje maar op een gegeven ogenblik was er niets eetbaars meer te vinden en was het tijd om af te rekenen en te vertrekken. Mocht je in Almere zijn en sushi willen eten, zowel om mee te nemen als ter plekke te consumeren dan is Hikari absoluut een aanrader, uitstekend eten en vriendelijke mensen beter kun je je niet wensen.

Jubileum

Gezellig

Het was een goede week om weer met werken te beginnen want na de company meeting met diner en het laser schieten was er deze week ook nog een groot jubileumfeest. Een groep collega´s was dit jaar allemaal aan een jubileum toe en zij hadden besloten om het geld dat zij daarvoor kregen te besteden aan een gezellig feestje in de kantine. Ze hadden gehoopt op het nieuwe pand maar dat was nog niet klaar dus werd het in onze huidige locatie gehouden.

De kantine was door de cateraar netjes verbouwd in een gezellige zaal met tafeltjes en zitjes en bij binnenkomst kreeg iedereen een glas bubbels met of zonder alcohol. Het enige wat jammer was, was dat onze bar net afgebroken was en naar het nieuwe pand verhuist was maar daar wist de cateraar netjes om heen te werken en iedereen werd meer dan tijdig van een drankje voorzien. Ook aan voedsel was er geen gebrek want de ene schaal met lekkere hapjes was nog niet door de zaal heengegaan of de volgende persoon met een schaal met lekkers liep al weer door het pand heen en dat er ook nog bitterballen bij de hapjes zaten maakte het helemaal geweldig. Er bleken ook flink wat oud collega´s uitgenodigd te zijn door de jubilarissen en dat zorgde voor een paar prettige Hoe gaat het jouw momenten en We moeten gauw weer eens afspreken. In tegenstelling tot mijn normale gewoonte behoorde ik niet tot de laatste vertrekkers want ik moest mijn vriendin nog ophalen, maar het was een uiterst gezellig feestje geweest.

Lasergame

Voor de profs

De eerste werkdag na de vakantie begon meteen goed want we hadden een company meeting met, uiteraard, diner en als afsluiter een potje lasergamen om afscheid van het oude gebouw te nemen.

De meeting verliep lekker snel, kennelijk had iedereen zin in het eten (een uitgebreid Chinees buffet met daarnaast fris, wijn en bier) en het gamen. Voor dat laatste lagen de guns en helmen al klaar in de kantine en was het gebouw al met linten in diverse zone´s verdeeld. De deelnemers werden in teams opgedeeld, kregen instructie en verspreiden zich door het pand heen voor een potje knokken. De een na de ander die afgeschoten was kwam terug in de kantine voor wat eten en drinken tijdens het wachten op de volgende ronde en het fanatisme droop er bij sommigen vanaf. Het was een ludieke manier om afscheid van het pand te nemen maar het enige minpuntje was dat we iets langer moeten wachten op de verhuizing naar het nieuwe pand want er is een probleem met de airco daar.

Bestuursvergadering

Wij zijn een stuk minder formeel

Het was de hoogste tijd voor een bestuursvergadering met de overlast die de huurder van een van onze appartementen veroorzaakt had en ook op onderhoudsgebied waren er wat besluiten te nemen. We kwamen dan ook bijeen in de woning van de secretaris van de vereniging en hadden een serieuze vergadering over wat er gebeurd was en hoe we in de toekomst met dit soort zaken om moesten gaan. Daarnaast waren er wat beslissingen te nemen over het onderhoud van de balkons want een aantal (waaronder de onze) had eigenlijk een nieuwe onder laag nodig. We gaan dus wat offertes opvragen en wie weet wordt binnenkort de onderlaag van ons balkon vervangen. En als dat gebeurt weet mijn vriendin een aantal verbeteringen die ze graag op ons balkon wil doorvoeren. Dus een mogelijke nieuwe onderlaag is dan pas het begin en dan kunnen wij volgend jaar de zomer op een compleet vernieuwd balkon doorbrengen.

The tara

Goed te doen

Op zondag hielp mijn vriendin weer eens mee op de markt bij de stand van haar vriendin en aangezien de locatie het Rokin was kwam ik tegen het sluiten van de markt ook langs om onder het genot van een biertje het laatste stukje mee te pakken.

Na afloop gingen wij nog een hapje eten en onze keus was op The Tara gevallen, een grote Ierse pub op het Rokin. Eerst een tafeltje buiten maar het weer was net niet goed genoeg dus verkasten we naar binnen met onze drankjes (cola en bier) waar ons eten al snel arriveerde, steak met friet voor mij en lunguine met zeevruchten voor haar. Het eten was niet slecht en fatsoenlijk geprijsd maar je blijft in toeristengebied zitten dus het kon inderdaad beter maar was zeker voldoende voor de locatie. Na nog een drankje en het slot van de Wimbledon finale verlieten we the Tara, het einde van het weekend was nu echt aangebroken.

(G)een feest

Hard

Het was wel de week van de geluidsoverlast want alhoewel we nu van de honden verlost waren was het feest nog niet beëindigt. De buren aan de overkant vierden zaterdag namelijk een feestje en met het mooie weer was dat uiteraard buiten en ze hadden kennelijk een professionele dj ingehuurd met dito apparatuur want wij konden probleemloos meegenieten. Nu was dat in het begin van de avond nog niet zo erg maar na twaalf uur werd dat toch wel wat vervelender en slapen lukte echt niet meer. Gelukkig hebben we tegenwoordig een logeerbed dus we verkasten naar de voorkamer waar het geluid inderdaad verdwenen was en we toch konden slapen maar de overburen mogen best wel leren om rekening met anderen te houden.

BBQ

Lekerrrrrrrrrrrrrrrr

Met het mooie weer besloten we om in het weekeind bij mijn ouders te gaan eten en uiteraard was dat een BBQ. Wij hadden aangegeven voor het eten te zorgen en togen dus eerst naar de Sligro om lekkere dingen in te slaan. Dat werden lekkere BBQ worstjes, varkenshaas, zalm  en lam spiesjes, goede wijn en fruit. We lunchten ook nog ter plekke met kip noodles en brochette met zalm en tonijn en verlieten de winkel met het idee dat het wel goed zat voor vanavond.

Dat vermoeden bleek aardig te kloppen want iedereen genoot heel erg van al het eten en drinken (alhoewel mijn moeder uiteraard de zalm oversloeg). Uiteraard was mijn vader de BBQ master die ervoor zorgde dat het eten in een rustig tempo en goed gegaard rond ging zodat we allemaal maximaal genoten van het lekkers. Na de koffie namen we dan ook afscheid van mijn ouders klaar om aan het echte leven te beginnen want de volgende week was het over met de vrije tijd en riep het werk weer om onze aanwezigheid.

Verjaardag

Deze is een stuk groter

We waren nog geen week thuis of het was al tijd voor de eerste verjaardag. Zaterdag stapten we dus in de auto om die te vieren bij vrienden in Zwaag en het was nog steeds erg warm. In de auto ging het prima en ook bij onze vrienden was het goed uit te houden in de tuin maar de aanwezig kinderen vonden het nog steeds veel te warm. Daarom werd het opblaaszwembad uit de schuur getrokken en opgeblazen en gevuld met water maar aangezien het best wel een fors bad was duurde dat redelijk lang.

Terwijl het bad gevuld werd zaten de heer des huizes en ik lekker in een schaduwhoekje onder een parasol met een lekkere witte wijn en hapjes terwijl de kinderen lekker baldadig met de tuinslang bezig waren zodat het vullen van het zwembad nog langer duurde. Maar eindelijk was het bad vol en gingen de kinderen lekker plonzen terwijl de volwassenen gingen eten. Er was zowel Nederlands (een goed gevulde soep) als Aziatisch (een lekker pittige som tam) eten en de avond vergleed gezellig en een stuk koeler dan de dag.Aan het einde van de dag namen we afscheid van gastheer en gastvrouw en reden terug naar huis, het eerste feestje na de vakantie was achter de rug en het was zeker geen slechte start van het post vakantie seizoen geweest.

Honden

Bij nacht en ontij

Binnen ons complex was het intussen een wat minder gezellige situatie geworden want een van onze mede eigenaren had zijn woning verhuurd en daar zat iemand in die niet een, niet twee, maar drie honden van een redelijke omvang hield. En hij liet deze honden in de binnentuin uit en ook in de eigen tuin was het behoorlijk smerig. Daarnaast zorgden de honden in de avond en nacht voor flink wat overlast dus rust was er niet meer.

Het bestuur sprak de eigenaar van de woning dan ook flink aan op het gedrag van zijn huurder en dreigde met een (forse) boete indien de overlast zou voortduren. Ondanks zijn beloften gebeurde er niet al te veel totdat het zo erg werd dat de politie erbij kwam om de huurder te waarschuwen voor de overlast en toen kwam ook de eigenaar, gebeld door onze voorzitter, eindelijk opdagen. Binnen een week was de huurder gelukkig vertrokken en inmiddels zit er een gezin in de woning dat zich stukken beter gedraagt. De rust is wedergekeerd maar het heeft wel even moeite gekost.

Verkeer

Amerika is beter

Na een paar dagen terug te zijn in Nederland was ik helaas alweer volledig aan ons verkeer gewend. Waar je in Amerika brede wegen, brede parkeerplaatsen en hoffelijke chauffeurs hebt is in Nederland ten eerste alle krap en vol en ten tweede is de Nederlandse chauffeur een stuk minder vriendelijk dan de Amerikaanse. Als je in Amerika wilt invoegen maakt iedereen ruimte en kun je overal tussen, in Nederland daarentegen geeft men wat extra gas als je wilt invoegen zodat je in ieder geval niet voor die auto terechtkomt. Zoals gezegd ik was na een paar dagen al weer gewend maar het Nederlandse verkeer is met voorsprong mijn grootste ergernis na een vakantie in Amerika en ik ben bang dat dat nooit zal veranderen want ik zie de Nederlandse chauffeur zijn gedrag niet al te snel aanpassen.

Naamplaatje

Na 20 jaar een nieuwe

Tijdens onze vakantie werd er een mini verrassing voor mijn vriendin geregeld, ik had namelijk nieuwe naamplaatjes voor de deur en voor het bellentableau besteld en een van mijn buren die in de technische commissie van onze flat zit had die er opgeschroefd.

Bij thuiskomst had ze uiteraard niets in de gaten want we waren best wel moe van de reis maar de volgende keer dat we naar binnen ging zag ze onze naamplaatjes wel hangen en was daar erg blij mee. Soms kun je mensen heel blij maken met een kleinigheid en dit was zo'n moment.

Ventilator

Eisen pakket

We waren dus midden in een hittegolf thuisgekomen en mijn vriendin had al eerder aangegeven dat een ventilator toch echt wel onderdeel uitmaakte van de basis inrichting van een woning.

Dus de dag na thuiskomst werd er dus een ventilator aangeschaft, maar dat bleek niet zo eenvoudig te zijn. Ze waren namelijk overal uitverkocht dus dat werd een probleem. Een probleem dat door mijn favoriete winkel werd opgelost want bij Coolblue bleek met wat simpel klikken een ventilator te bestellen en dat deed ik dus. En zo werd er een dag na de bestelling netjes een ventilator bij ons afgeleverd en was de lieve vrede in het huishouden hersteld.

Amsterdam

Home sweet home

Aan alle dingen komen een einde en zo ook aan onze vlucht terug naar huis.De stewards en stewardessen begonnen weer rond te lopen, de lichten gingen aan en de raampjes werden weer geopend de verduistering dan want open raampjes zijn niet al te best op tien kilometer hoogte. Iedereen begon weer tot leven te komen en het ontbijt werd rondgedeeld met daarbij koffie, thee, sapjes en water. Dat ontbijt was niet al te geweldig (geef mij EVA maar) maar zorgde er wel voor dat ik uit zombie mode kwam en weer enig zins normaal begon te functioneren. Na het ontbijt werden de Amerikaanse simkaarten uit de telefoons gehaald en vervangen door de Nederlandse zodat we bij aankomst weer bereikbaar waren.

De rest van het verhaal ging erg vlot, de landing verliep snel en na wat taxiën werden we bij de gate afgezet en konden we het vliegtuig verlaten. We hadden wel een hele verre bagageband maar dat betekende dat toen we daar arriveerden de koffers ook op de band verschenen en de onze bleken tot de eerste te boren zodat dat ook snel afgerond was. De paspoort controle en douane werden ook snel gepasseerd en al gauw stonden we buiten maar het bleek inmiddels warm te zijn in Nederland, heel erg warm. Al zwetend sloten wij dan ook aan in de rij voor de taxi's en na een kwartiertje was het onze beurt en stapten wij in de taxi die ons naar huis bracht. Er was een einde gekomen aan onze vakantie en alhoewel dat best wel jammer was, was het ook erg fijn om weer gewoon thuis te zijn en terug te kijken op een hele mooie trip.

Detroit

De trein voor luie lopers

We moesten overstappen in Detroit en dat had ik al een keer eerder gedaan tijdens een trip met de boys waarvan ik onthouden had dat dat heel erg vlot kan. Bij de landing bleek dat mijn herinnering klopte want we landen bij gate 38 en moesten gewoon een stukje zakken naar gate 10 waarvandaan onze aansluitende vlucht vertrok. Voor de echt luie reizigers was er zelfs een treintje dat je van de ene gate naar de andere kom brengen maar wij liepen het stukje gewoon.

We hadden nu een intercontinentale vlucht dus alles was gewoon weer gratis zoals we gewend waren en voorzien van drankjes, snacks en koptelefoons maakten we het ons comfortabel voor de vlucht terug naar huis. Echter ook hier liet Delta flink wat steekjes vallen want zowel het gekozen gerecht (Thaise salade) als het gekozen drankje (Miller light) van mijn vriendin waren op dus dat werden alternatieven. Ik besloot om na het eten nog een koffie met cognac te nemen maar dat zorgde er niet voor dat ik in slaap viel dus het werd een lange nacht met korte dutjes, films en muziek.

Seatac airport

Ons vliegtuig

Eenmaal op het vliegveld aangekomen checkten we in en vervolgden onze weg naar de douane. De controle bleek hier vrij uniek te zijn want de mensen werden twee aan twee over een looppad gestuurd waarbij een hond een rondje om je heen draaide om te kijken of hij nog wat kon vinden. Daarna waren wij echter achter de douane en was het tijd voor een hapje eten en dat werd bij de Seattle taproom voor een biertje, een cola en een portie chicken wings.

Daarna was het naar de gate waar wij aan boord konden gaan van ons vliegtuig. Wij moesten overstappen en dus hadden we een binnenlandse vlucht wat betekende geen gratis drankjes, geen gratis koptelefoons, geen gratis eten, kortom alles betaald. Aangezien we net geluncht hadden bleven de aankopen beperkt tot een koptelefoon voor mijn vriendin maar ik vind dat Delta best wel rekening mag houden met overstappers.

Thrifty

Afscheid van onze trouwe vriend

De weg naar Seattle en het vliegveld verliep net zo vlot als de rit naar de IHOP en we hadden dus ruim de tijd om de plek te zoeken waar we de auto weer moesten inleveren. De borden bleken echter van uitstekende kwaliteit te zijn en zonder enig probleem vonden we de grote parkeergarage waar we onze goede vriend drie weken geleden uitgekozen hadden. De inname was uiterst efficiënt en binnen de vijf minuten stonden we met onze koffers in de hand naast de auto klaar voor de tocht naar het vliegveld.

De lift naar de bovenwereld was snel gevonden en we stonden boven aangekomen meteen naast het gebouw waar de verhuurmaatschappijen zaten. Er stond een bordje naar de bussen en dat volgend kwamen we bij het vertrekpunt van de bus die net klaar stond en we konden dus meteen instappen op weg naar de luchthaven

IHOP

Genoeg stroop

Vandaag was helaas onze laatste dag in Amerika en aangezien men ons in het hotel gewaarschuwd had dat de snelweg bekend stond als parkeerplaats vertrokken we dus vroeg en zonder ontbijt want daar hadden we hier niet al te veel vertrouwen in.

Nu viel die parkeerplaats ontzettend mee tot we ons beseften dat het vandaag zondag was en er dus geen woon werk verkeer te vinden was. Daardoor zaten we erg ruim in onze tijd en besloten te gaan ontbijten bij de IHOP, the international house of pancakes. De bediening was ontzettend traag maar aangezien we erg veel tijd hadden maakten we ons daar niet al te druk om en genoten van koffie, thee, het easy breakfast bestaande uit een worstje, een eitje en toast (zij) en de 2x2x2 bestaande uit 2 eieren 2 pancakes en 2 bacon (ik). Met het ontbijt achter de kiezen stapten we weer achter het stuur voor het laatste stukje rijden van de vakantie.

Red lobster

De ober beviel goed

Voor onze laatste avond maaltijd van de vakantie had ik voor de Red Lobster gekozen, een visrestaurant waar ik een keer eerder met de boys gegeten had. Het was een stukje rijden maar dat bleek meer dan de moeite waard te zijn. De aankleding van het restaurant was prima, de bediening super en het eten was hemels. Na naar onze plek gebracht te zijn bracht onze ober de kaart en na het makkelijke gedeelte (een bahama mama voor mijn vriendin en een plaatselijk biertje voor mij) kwam het moeilijk gedeelte, een keuze maken uit het ruime en mooie aanbod.

Die keuze viel tenslotte op mosselen als voorgerecht om te delen, kreeft (dat moet als een tent lobster in de naam heeft) en snow crab legs. Bijgerechten werden trouwens broccoli, asperges en frietjes. De ober waarschuwde mijn vriendin voor de kreeft maar bood meteen aan dat hij kon helpen met het kraken en dat deed hij erg snel en professioneel toen het eten arriveerde. Mijn krab was ook best wel veel werk maar dat mocht ik zelf opknappen, een duidelijk stukje discriminatie. Het eten was top en ondanks dat mijn vriendin alles ophad was er toch nog ruimte voor een toetje en dat werd vanille ijs met chocolade saus en een Irish coffee voor mij. Na afloop werd mij in niet mis te verstane woorden meegegeven dat bij een volgende Amerika vakantie de Red Lobster zeker niet mocht ontbreken en zo was ons laatste avondmaal een groot succes.

Downtown

Het memorial

Na nog een bezoekje aan het Vietnam memorial gingen we naar het centrum om te kijken wat er te beleven viel in Olympia. Parkeren lukte wonderwel in het centrum en na uitgestapt te zijn liepen we rustig door de straten heen die bevolkt bleken te zijn door een vreemde mengeling van mensen. Er waren toeristen, gezinnetjes, alternatievelingen, heel veel lesbiennes en homo's, drugsgebruikers en nog wat andere subgroepen.

We wilden want drinken en snacken en liepen bij de eerste de beste tent naar binnen, Jake's on 4th avenue. Het bleek een behoorlijke gay bar te zijn maar ze hadden eten en drinken en dat was waar we voor kwamen. De drankjes waren heel erg goedkoop (een cola en een halve liter bier voor vijf dollar) en het eten was relatief duur (zes dollar voor een portie gefrituurde uienringen) maar iedereen was erg vriendelijk en we genoten van ons hapje en drankje in deze aparte bar.

Weer een state capitol

Wederom erg mooi

Aangezien het een korte rit was geweest hadden we vandaag nog tijd om wat bezoekjes te brengen en de eerste was, wederom, een state capitol, onze derde deze vakantie.

Omdat het zaterdag was konden we gratis parkeren en eerst op ons gemak de terreinen verkennen. In tegenstelling tot andere state capitols bestond deze uit een groep van vijf gebouwen die het terrein flink vergrootten en er stond ook nog een grote limousine op het terrein, deze bleek van een bruidspaar te zijn dat druk foto's aan het maken was. Het gebouw was wel open en dus konden wij een rondje binnen maken en alhoewel alle officiële kamers dicht waren bleek de gift shop wel geopend te zijn en daar werd uiteraard het een en ander ingeslagen om thuis neer te zetten en aan familie cadeau te geven.

The governor

De enige stop

Vandaag was de kortste rit van de vakantie, slechts 107 mijl dus minder dan twee uur rijden. We verplaatsten ons wel naar een andere staat want we verlieten Oregon en keerden terug naar Washington waar onze vakantie begonnen was. We hadden dan ook maar een stop onderweg om de benen te strekken alvorens we op de plaats van bestemming aankwamen. Dat was Olympia, de hoofdstad van de staat Washington waar ik een kamer had gereserveerd in het Governor hotel maar dat bleek tussen het reserveren en vandaag opgekocht te zijn door the red lion groep.

Het hotel had duidelijk betere dagen gekend, zo was de lift dusdanig gammel dat hij eerst terug moest naar de lobby voor hij weer naar een andere verdieping kon. Onze kamer was in ieder geval netjes en schoon maar er moest duidelijk het een en ander gebeuren voor het hotel weer in tip top conditie was, het ging het zeker niet naar de toplijst van deze vakantie maar het zat ook niet op de bodem.

Vertrek uit Portland

Teleurgesteld

Vandaag was het tijd voor de laatste verplaatsing naar ons laatste hotel en na het uitchecken en tanken verlieten we de red lion zonder te ontbijten. We hadden besloten om nog een bezoekje aan de Panera te brengen maar dat bleek voor de allereerste keer geen succes te zijn. Men bleek hier geen salades te verkopen en de medewerkster verdiende niet echt de slimheid van het jaar medaille toen ik vroeg waar de salades waren.

We hielden het dan ook bij koffie en thee met een bagel met cream cheese voor mij en een sandwich met worst en ei voor mijn vriendin. De afgeleverde sandwich bevatte echter ham en ei en uiteraard werd dat op zijn Amerikaans opgelost. We mochten deze gratis houden en er zou een nieuwe bezorgd worden maar dat duurde lang, heel erg lang. We werden wel netjes op de hoogte gehouden dat er geen voortgang was maar dat verkortte de tijd niet. Eindelijk kwam de sandwich opdagen maar om nou te zeggen dat dit filiaal de naam van Panera hoog hield was een lichte vorm van overdrijving

Disco

Druk werd het maar niet

Het enige dat wij deze vakantie niet gedaan hadden was uitgaan maar vanavond zouden we wild gaan doen want er was disco in het hotel. De disco begon om acht uur dus besloten wij om negen uur eens te gaan kijken wat er te beleven viel en dat was werkelijk niets. De vj en de barkeepster waren de enige aanwezigen en op mijn opmerking dat het wel heel druk was kreeg ik de tegenvraag wanneer ik voor het laatst was wezen clubben want voor tien uur viel er echt niets te beleven.

Toen wij na tienen terug kwamen was het iets drukker en ik bestelden een jack and coke (zij) met een Miller light (ik) aan de bar en namen we plaats aan een tafeltje. De muziek viel mee (zelfs Joan Jett werd gedraaid) maar naarmate het drukken werd, werd de nadruk meer op R&B, dance en rap gelegd maar echt op gang kwam het feest niet of het moet ver na middernacht zijn gaan lopen. Na onze drankjes opgedronken te hebben verlieten wij de disco dan ook weer, onze enige stapavond van de vakantie was niet echt wild geworden.

BJ´s restaurant and brewhouse

Prima voorgerecht

Waar de punten voor het hotel wat gedaald waren bleef de ligging ideaal want vlakbij bleek er een filiaal van BJ´s te zijn en dat was aan het begin van de vakantie zo goed bevallen dat we er spoorslags heen reden.

Eenmaal binnen was het even wachten voor we een plaatsje kregen maar al gauw zaten we achter een limonade (zij) en een blondje van BJ´s (ik) de kaart te bestuderen. We wilden wel een voorgerecht maar geen al te grote en de keuze viel op een niet al te zware schotel van sla, kip, wasabi en soja waar je zelf je hapjes van moest fabriceren. Door deze samen te delen hadden we allebei plek genoeg voor ons hoofdgerecht, voor mij zalm met pilaf en asperge, voor haar garnalen, steak met aardappelpuree en ook asperges. Ook ons tweede bezoek aan BJ´s was werkelijk top en we hebben er weer een keten bij waar we een volgende keer een bezoekje aan willen brengen.

Terug naar het hotel

Serieuze minpunten

De weg naar beneden werd ingezet en we hadden redelijk wat tegemoet komend verkeer, de vulkaan trok kennelijk de hele dag door bezoekers. Er waren niet veel restaurantje op de berg, ook niet in het enige dorp dat tussen de top en het ranger station in lag en dat ene restaurant dat ik van te voren gevonden had bleek ook nog eens gesloten te zijn. Pas bij de voet van de berg was er wat te eten te vinden en dat was het normale fastfood gebeuren. We stopten dan ook bij het tweede fastfood restaurant van deze vakantie, een McDonalds waar we het bij een ice coke en een portie kip nuggets hielden, ze werden in ieder geval niet echt rijk van ons.

De weg terug naar het hotel verliep verder probleem en file loos en zo kwamen we in de namiddag terug op onze kamer waar bleek dat deze niet schoon gemaakt was en de bedden niet opgemaakt waren. Toen ik naar de receptie liep om te vragen wat er aan de hand was, was de tegenvraag of wij vandaag gearriveerd waren. Op mijn antwoord dat wij al een paar dagen hier verbleven kreeg ik te horen dat ze te weinig personeel hadden en daarom af en toe wat kamers oversloegen van gasten die hier wat langer verbleven en of ik nog wat handdoeken en dergelijke nodig had. Te droevig voor woorden en waar ik eerst alleen maar lof had voor het red lion hotel kan ik het nu niet meer aanbevelen.

Op naar de top

Desolaat landschap

De weg naar de top bleek een mooie brede weg te zijn en wij reden dan ook in een gestaag tempo omhoog. Onderweg passeerden wij nog wat auto´s die op de terugweg naar beneden waren en her en der een verdwaalde Bambi, zowel op als naast de weg maar dat was het wel zo´n beetje. Alleen het laatste stukje was even goed opletten want het werd daar allemaal wat steiler en krapper maar tenslotte stonden we op de grote parkeerplaats bij het observatorium.

Het was maar goed dat wij jassen meegenomen hadden want het was flink koud boven op de berg maar het uitzicht was de moeite waard. De top was nog steeds in nevelen gehuld maar het omliggende, door de explosie verwoeste landschap was goed te zien. We bleven echter niet al te lang buiten staan want het was echt koud en na een bezoek aan het observatorium besloten we terug te keren naar de voet van de berg.

Mt. St. Helens

Ranger in actie

Vandaag was er weer tijd voor een dagje natuur, wij zouden een bezoek gaan brengen aan Mt. St. Helens, een nog actieve vulkaan die in 1980 voor de laatste keer was uitgebarsten en toen flink wat schade veroorzaakte. Eenmaal in de auto gezeten werd het visitor centre in de navigatie ingevoerd en het bleek een ritje van zo´n vijftig mijl te zijn, nog geen uur rijden.

Er was weinig file en dus kwamen we na inderdaad een uur rijden aan bij het visitor centre maar van een vulkaan was nog niet zoveel te bekennen en ik had ook het idee dat we nog niet hoog genoeg waren. Binnengekomen bleek dat aardig te kloppen want het was nogmaals vijftig mijl naar de top, gelukkig over goed begaanbare wegen zoals een van de rangers mij vertelde. Wij kregen een kaart mee, wat tips over de route en zagen ook beelden van de top want er was verbinding met een camera bovenop de berg die op een groot scherm liet zien hoe het er boven voorstond. De top was in de wolken maar het landschap was goed te zien dus besloten wij om naar boven te gaan maar niet voor wij door de souvenirshop heen gegaan waren en het een en ander aangeschaft hadden.

Eigen ontbijt

Het weer viel nog steeds niet mee

Vandaag kondigde mijn vriendin aan dat ze trek had in een echt Aziatisch ontbijt en geen behoefte aan een westers ontbijt zoals we dat in het hotel hadden. Nu kun je hier in geen enkel hotel ontbijten zoals je dat in Azië doet dus mijn vriendin had haar voorbereidingen getroffen. Bij een van de bezoekjes aan de Walmart waren er ook noodles ingeslagen en die kwamen nu op tafel. Samen met water (van diezelfde Walmart) en koffie, die in elk hotel op de kamer te verkrijgen was, had zij een prima ontbijtje.

Ik had echter wel behoefte aan ons hotel ontbijt en dus ging ik naar de eetzaal waar ik deze maal koos voor een eitje met worst, toast en aardappels (een flashback naar mijn eerste ontbijt op mijn eerste Amerika vakantie met de boys) en daar uiteraard koffie bij. Na het ontbijt voegde ik me weer bij mijn vriendin op de kamer die erg tevreden bleek te zijn over haar Aziatische ontbijtje.

Hooters revisited

Typische Hooters inrichting

Het was al laat toen wij eindelijk in de buurt van ons hotel kwamen en wij hadden nergens meer veel zin in maar wel honger dus besloten we voor de tweede maal naar de Hooters te rijden die vlak bij ons hotel lag. Dichtbij, makkelijk en ongezond, wat wil je nog meer.

Vandaag hadden we een andere serveerster dan gisteren en deze was erg geïnteresseerd in ons accent, de reden was dat ze vermoedde dat wij uit Europa kwamen en zij ging binnenkort met een vriendin naar Amsterdam. Dat was al de tweede Portlander die wij ontmoeten die naar Amsterdam ging of geweest was. Qua eten en drinken gingen wij deze keer beide voor bier (hefeweizen vs pils) en ik hield het nu gezond bij de spinazie garnalen salade en mijn vriendin ging voor HET Hooters gerecht de chicken wings. Tot haar grote verrassing (en blijdschap) behoorden de wings van Hooters tot de beste die ze ooit geproefd had dus er was wederom een keten op haar must visit lijstje terecht gekomen. Na de maaltijd namen we afscheid van onze serveerster en terug naar het hotel waar alle kleding van labeltjes en prijsjes ontdaan werd om bij een eventuele douane controle geen tastbare bewijzen achter te laten.

Lewis & Clark

Het thema van de vakantie

Laat beginnen en lang shoppen betekende dat we in een forse file terecht kwamen op de weg naar het hotel en het schoot dus echt niet op. Aangezien het stilstaan en stapvoets rijden was hadden we alle tijd om om ons heen te kijken en mijn oog viel op een gegeven ogenblik op een bordje van de twee mannen wiens namen wij de hele vakantie hadden gehoord en gezien in standbeelden, rustplaatsen en borden.

Het ging hier om de kapitein en Luitenant  Lewis en Clark van het Amerikaanse leger die een expeditie van twee en een half jaar maakten om als eerste het westen van Amerika te ontdekken. Ik was de naam van de mannen enkele jaren eerder al tegen gekomen op een trip met de boys en hoorde toen dat zij ontdekkingsreizigers waren maar tijdens deze vakantie kwam ik er pas echter wat deze expeditie nu echt betekend. Alle zes de staten die wij tijdens onze vakantie bezocht hadden zijn namelijk als eerste Amerikanen door de Lewis & Clark expeditie bezocht en ook de Gates of the mountain boottocht die wij gemaakt hadden was door de expeditie als eerste bevaren. Kortom wij waren in de voetsporen van helden getreden op deze vakantie.

Woodburn premium outlets

Keuze genoeg

Na het tanken reden we naar Woodburn toe want daar lag een groot outlet centrum en dit werd onze laatste shopping dag op deze vakantie (alhoewel je nooit kunt voorspellen waar je nog tegenaan loopt).  Aangezien we wat laat arriveerden na alle paspoort perikelen werd er eerst een bezoek aan de food court gebracht waar, zoals gewoonlijk, onze paden zich scheiden. Zij naar een Aziatische tent (de Asian Express) deze maal en ik naar de Subway. Zij kwam terug met noodles, kip en cola en ik met water en een sub met tonijn maar we genoten allebei van onze maaltijd.

Daarna werd er flink geshopt en voor mij betekende dat o.a. polo's bij Tommy Bahama, een broek bij Eddy Bauer en wederom een trui bij Tommy Hillfiger en voor haar werden dat o.a. spulletjes voor haar dochter bij Fila en, iets waar zij deze vakantie echt naar op zoek was, een mooie portemonnee bij Calvin Klein. Na nog een laatste drankje bij de Starbucks (ijskoffie en een sapje) en een allerlaatste aankoop voor haar (een fles parfum van Coach) vonden we het genoeg en zochten we de auto weer op.

Tanken

Onze trouwe viervoeter

Voordat wij echter op weg naar de outlet gingen moest onze auto van verse brandstof voorzien worden en wat betreft voorziening viel er helemaal niets aan te merken op ons hotel. Behalve supermarkt(en) en restaurant(s) waren er ook meerdere benzinepompen vlakbij te vinden en dus reden we als eerste naar de dichts bijzijnde toe om de auto vol te gooien, gelukkig een stuk minder dure hobby in Amerika dan in Nederland.

Nu waren we er al achter gekomen dat het tanken per staat niet alleen in de prijs (lichtjes) maar ook in de gewoontes verschilde. Zo konden we in Washington probleemloos via mijn creditcard tanken door die bij de pomp zelf te gebruiken maar in Montana en Wyoming werd er als extra controle om een postcode gevraagd en aangezien die in Amerika vijf cijfers is lukte dat niet echt met mijn Nederlandse postcode. In die staten moest ik dan ook naar binnen om mijn creditcard af te geven waarna de pomp vrijgegeven werd voor gebruik. Ook Oregon had zijn eigenaardigheden want hier mocht je niet zelf tanken maar moest dat voor jou gebeuren. Een medewerker van het pompstation holde dan ook van auto naar auto om de slag voor je te bevestigen, de pomp aan te zetten en nadat de tank vol zat weer terug te hollen en de tank te verwijderen. Rare jongens die Amerikanen om maar eens met een bekende Galliër te spreken.

Yes

Bezoek

Vandaag was de dag van de waarheid, kwamen onze paspoorten netjes terug per koerier of moesten we toch de route via de ambassade bewandelen om te zogen dat we naar huis konden vliegen. Aangezien we helemaal niets konden doen om het proces te versnellen, de koerier zou om half elf arriveren, werd eerst het gebruikelijke ochtend ritueel uitgevoerd dat bestond uit douchen, opstaan en ontbijten ingezet.

De weg naar de ontbijtzaal was inmiddels bekend en het proces ook dus al gauw zaten we aan een tafeltje, bestelden koffie en thee en kozen deze keer wederom voor de Benedicte eieren met zalm (alleen was ik het nu die ze bestelde) en koos zij voor toast met worstjes en hash browns. De ontbijtzaal had ook nog een groot terras maar daar was het gewoonweg niet warm genoeg voor vonden de mensen. Een eenzame eekhoorn was het daar niet mee eens maar die werd dan weer teleurgesteld door het gebrek aan etensresten op dat terras.

Na het ontbijt liepen we naar de lobby waar het druk was met in- en uitcheckende gasten en wij dus op een bankje plaatsnamen om te wachten tot het wat rustiger werd. Toen het eenmaal zover was liep ik naar de balie en informeerde of er inderdaad een pakket voor mij was afgeleverd. Na het bevestigende antwoord en legitimeren (gelukkig had ik mijn rijbewijs nog) gingen we terug naar de kamer en openden het pakket waar inderdaad mijn rugtas nog inzat met al onze spullen en als allerbelangrijkste mijn rijbewijs. Ik stuurde dan ook direct een mail naar de ambassade dat hun hulp niet meer nodig was en met een erg gerust hart begonnen wij aan de rest van de dag.

Thai orchid

Echt Thais eten

Als laatste was het vandaag nog tijd voor het diner en het was weer tijd om het Amerikaanse voedsel in te ruilen voor de Aziatische keuken. We hadden gekozen voor Thai orchid en ondanks dat het op slechte enkele minuten rijden van het hotel lag bleek het in een andere staat, Washington, te liggen, de rivier waar ons hotel aan lag was namelijk de staatsgrens.

Ondanks de Amerikaanse bediening bleek Thai orchid een echt Thais restaurant te zijn met Thaise koks en het enige westerse onderdeel van de maaltijd was mijn biertje van de blue moon brouwerij. Mijn vriendin dronk tot haar grote vreugde Thaise ice tea en als gerechten hadden we een prima som tam, pad krepouw nua en noodles met garnalen. In eerste instantie zonder toetje maar mijn vriendin kon de sticky rice met mango niet laten liggen en dus namen we die mee to go zodat zij op de hotelkamer nog wat lekkers te snoepen had.

Comics

Verplichte stop

Een Amerika vakantie is niet compleet zonder het bezoek aan een comic winkel en dus zetten wij koers naar Excalibur comics. Het doel was tweeledig, wat comics voor mij en wat action figures voor de dochter van mijn vriendin. Excalibur had een grote collectie hardcovers en trade paperback en ik schafte dan ook drie van de vier Astro city's aan die ik nog miste maar poppetjes bleken ze niet te hebben. na het afrekenen vroeg ik waar we daar wel voor konden slagen en men verwees ons naar Things from another world en die bleken een ruime keuze te hebben. Dat bleek tien minuutje rijden te zijn en men had daar inderdaad heel veel action figures en na een tijdje wikken en wegen schafte mijn vriendin het een en ander voor haar dochter aan. Het geek gedeelte van de vakantie was ook geslaagd, bijna alle verplichte onderdelen waren zo langzamerhand van het lijstje afgestreept.

Washington square mall

De leukste winkel van de mall

Na de Apple store werd er nog een rondje door de mall gemaakt waar nog wat kleinigheden gekocht werden maar waar met name deze winkel er heel erg uitsprong, de ultieme store voor geeks. Men had levensgrote superhelden kostuums (Spider-Man, Wonder Woman) heel veel Star Wars poppen en pakken toch wel als hoogtepunt van de winkel, een Trump als troll figuurtje dat we ondanks de verleiding toch niet kochten.

Het was lunchtijd en men had een Cheesecake factory dus die keuze was heel snel gemaakt. Deze keer wilden we persé de cheesecake proberen dus we hielden het bij twee lichte gerechtjes (edemama en tonijn) met een mocktail en uiteraard een plaatselijk biertje zodat we gezamenlijk nog plek hadden voor een stuk (ze doen hier niet aan kleine plakjes) cheesecake om de maaltijd af te ronden.

Apple store

Inslaan

Vandaag was een shopping dag en de eerste stop was een stukje rijden, de Apple store in Washington square mall. De mall werd vlot gevonden maar bleek heel erg groot te zijn maar bleek heel erg groot te zijn dus het kostte even voor we de Apple store bereikt hadden. Na even rondgekeken te hebben werden we door een verkoper aangesproken of we hulp nodig hadden en al gauw zaten we met hem aan tafel om onze wensen door te nemen.

De eerste wens was een iPhone XR voor mijn vriendin en na de kleurkeuze (rood) gaf ik aan dat ze hem meteen wou gebruiken en via een Mac book werden oude en nieuwe telefoon met elkaar in verbinding gebracht en in nog geen dertig minuten was alles ingericht en overgezet en kon mijn vriendin haar nieuwe telefoon meteen in gebruik nemen. Er volgende nog een hoesje (want de nieuwe was aanzienlijk groter dan de oude) wat kabeltjes en een nieuwe iPad mini voor vrienden in Nederland alvorens wij de zaak verlieten. Apple is niet goedkoop maar de service is werkelijk fantastisch en we verlieten dan ook heel erg tevreden de winkel.

Ambassade

Redders in de nood

Na het ontbijt was het tijd voor serieuze zaken en als eerste gaven wij aan onze agent door dat de paspoorten gevonden waren en dat de zaak gesloten kan worden. Hij reageerde heel vriendelijk en wenste ons veel plezier met de rest van de vakantie en een goede reis naar huis.

Daarna kas ik de uitgebreide mail die wij inmiddels van de ambassade gekregen hadden met als belangrijkste mededeling dat noodpaspoorten binnen twee dagen geregeld konden worden en wat wij moesten doen om die in ontvangst te nemen. Terwijl ik een antwoord aan het opstellen was ging de telefoon, het was ons vorige hotel dat ons vertelde dat de rugzak per koerier verstuurd was en de volgende dag om half elf aan zou komen in ons hotel. Met veel dank hing ik de telefoon weer op en mailde de ambassade dat zo te zien alles goed zou komen maar dat ik de volgende dag nog even contact op zou nemen om door te geven of alles gelukt was of dat we toch nog ondersteuning nodig hadden. De dag was vandaag in ieder geval goed begonnen.

Ontbijt

De ontbijtzaal was ook erg mooi

Vandaag was er geen wekker dus we sliepen lekker uit en an een uitgebreide douche besloten we om eerst maar eens te gaan kijken of het ontbijt van de Red Lion een beetje klasse had. We kwamen bij de ontbijtzaal binnen en nadat men geverifieerd had dat wij een kamer met ontbijt hadden werden we naar een tafeltje gebracht en kregen uitleg.

The Red Lion bood een een a la carte ontbijtmenu maar ons inclusieve ontbijt betekende niet dat wij onbeperkt gebruik konden maken van alles. Koffie of thee was inbegrepen en wij hadden een voucher ter waarde van $20, alles daarboven moesten we zelf betalen. We kozen beide voor koffie en ik hield het bij een omelet en mijn vriendin ging voor de eieren Benedicte met zalm. Eten en bediening was top en de bijbetaling van vier dollar deed echt geen pijn maar ik vond het toch wel een licht valse reclame dat onze kamer inclusief ontbijt toch aan war voorwaarden gekoppeld was.

Politie

Nathan

Terug in het hotel belde ik wederom met de politie en die beloofden iemand langs te sturen. Na zo'n dertig minuten werd ik gebeld door officer Nathan die voor de deur van het hotel stond en zich even later bij ons op de kamer voorstelde. Het was een aardige vent die vroeg wat er gebeurd was en alles noteerde. Toen hij hoorde dat we uit Amsterdam kwamen vertelde hij dat hij daar ook geweest was en dat hij helemaal lyrisch was geworden van onze infrastructuur voor de fietsers. Na de aangifte afgerond te hebben kregen wij een visitekaartje van hem met zijn gegevens en ons case nummer zodat we contact konden opnemen als er iets gebeurde.

En welnu er gebeurde wat want nog geen uur nadat Nathan ons verlaten had ging mijn telefoon af. Het was ons vorige hotel met de mededeling dat ze de rugzak toch gevonden hadden. Mijn eerste vraag was uiteraard of de paspoorten er nog in zaten en na controle bleek dat het geval te zijn. Enige probleem de rugzak was in Idaho en wij waren in Oregon. Ik stelde voor dat zij de rugzak de volgende dag via UPS zouden opsturen naar ons met mijn creditcard om de kosten op te boeken. Volgens hun was dat wel mogelijk en zij zouden ons de volgende dag terugbellen om te bevestigen of het gelukt was. Je kunt begrijpen dat we een stuk geruster gingen slapen dan dat we in Portland aangekomen waren.

Hooters

Toch waren we ergens anders met onze gedachten

Eten was makkelijk want op hele korte afstand van het hotel zat een Hooters en dat was een locatie waar ik heel wat keertjes met de boys was geweest in diverse Amerikaanse staten. Het was vroeg dus nog erg stil in de tent en na ons naar ons tafeltje gebracht te hebben kwam onze serveerster zich voorstellen en bracht ons de kaart.

Voor mij werd het een biertje en mijn vriendin ging voor water en een cocktail en daarna was het beslissen wat we gingen eten. Mijn vriendin hield het gezond met een spinazie garnalen salade en ik besloot een stuk minder gezond te doen en voor de tweede keer deze vakantie een hamburger te kiezen met daarbij frietjes. Het eten was prima, de sport op tv leuk (we zagen ons team de Mariners spelen) en de drankjes waren lekker maar toch waren we er niet helemaal bij met onze gedachten, Na het afrekenen vertrokken we dan ook weer naar ons hotel om verder te gaan met de serieuze zaken,

Paspoorten

Deze dingen dus

Stap 1 was het bellen van ons vorige hotel of we de rugzak misschien vergeten waren maar daar was het antwoord helaas negatief op. Vervolgens ging ik op het internet eens kijken wat je moest doen bij een verloren paspoort en dat bleek een mail naar de ambassade te sturen met allerlei informatie en het aangifte doen van vermissing bij de politie.

De mail was snel opgesteld en met hulp van het hotel nam ik contact op met de politie die beloofden om iemand te sturen om onze aangifte op te nemen maar dat zou wel even duren. Het advies was om eerst te gaan eten gezien het tijdstip en daarna opnieuw te bellen om onze aangifte te regelen.

Paniek

Mooi hotel

Ons eindpunt van vandaag was het Red Lion hotel op Jantzen beach en nadat ik mijn auto voor de deur had gezet pakte ik mijn rugzak om ons in te checken. Maar toen maakte een lichte vorm van paniek zich meester van mij want er lag geen rugzak op de achterbank en daar zaten wel onze paspoorten in.

Ik checkte in met mijn rijbewijs en nadat we de auto leeggehaald hadden was er nog steeds geen rugzak te bekennen en dat terwijl we over vijf dagen terug zouden vliegen naar Nederland en dat zou heel erg lastig gaan worden zonder paspoort. Het hotel was mooi (het mooiste van onze vakantie) en de kamer was erg groot en luxe maar daar hadden we niet echt oog voor want de paspoorten zaten voor in onze gedachten.

The Oregon trail

Op de Oregon trail

Vandaag was onze laatste echter verplaatsing van Idaho naar Portland en aangezien wij niet het vermoeden hadden dat de Super 8 een goed ontbijt had reden we eerst even naar de Panera voor thee, koffie, salade en een broodje. Na een, zoals altijd, uitstekend ontbijt reden we naar de snelweg en begonnen aan de laatste rit.

Die voerde ons voor een groot deel over the Oregon trail, de route die de immigranten gebruikten om het land van west naar oost te doorkruisen. Het was een mooie route die zoals altijd met een paar stops en een picknick onderbroken werd. Het grootste gedeelte van de tocht voerde ons langs het water en zelfs over het water heen toen we namelijk moesten tanken, was de enige route om verder te komen het oversteken van de rivier en dat was via een tolbrug. Nu was $2 niet echt een hoog tarief maar het was dus niet gelukt om deze vakantie zonder het betalen van tol te voltooien.

Applebees

Lekker

Naast een budget hotel hadden we vandaag ook een budget diner want er zat een Applebees tegenover het hotel en daar vinden wij het altijd goed toeven. Want in tegenstelling tot een super 8 is de beleving daar een stuk anders, je krijgt namelijk prima voedsel voor een hele fatsoenlijke prijs.

We betraden het restaurant dan ook met veel zin en werden naar ons tafeltje gebracht en van de kaart voorzien. Deze keer werd het bier voor mij en limonade voor haar als drankjes en als hoofdgerechten kozen wij voor garnalen (zij) en koe (ik). Dit was duidelijk de biefstuk vakantie voor mij. Er was nog wat ruimte over dus kozen wij ervoor om gezamenlijk een toetje te delen en dat was zowel goed voor onze magen als voor onze calorieën want het toetje was in zijn eentje 1400 calorieën waard, bijna een complete dag intake voor een persoon.

Super 8

Het was in ieder geval schoon

Het eindpunt van vandaag was een Super 8 motel in Boise, Idaho en dat motel bleek aan de buitenkant van de stad te liggen maar wel vlak naast een aantal winkels, restaurants en een benzinepomp. We reden de auto voor bij de receptie en nadat ik ingecheckt had reden we naar de achterkant want dat bleek de kortste route naar onze kamer te zijn. We gingen dan ook via de achterdeur naar binnen en passeerden het zwembad alvorens de trap omhoog te nemen naar de eerste verdieping waar onze kamer lag.

Ik wist van te voren dat de Super 8 motels waar voor hun geld boden, erg goedkoop maar ook erg weinig luxe en dat werd op onze kamer dan ook bevestigd. Het was in ieder geval schoon en het was maar voor een nacht dus het was best wel uit te houden maar ik zou hier nooit meer dan een nacht blijven want dan is het meer dan genoeg geweest in een budget tent.

On the road again

Picknick

Vandaag was het de eerste van twee reisdagen voor onze volgende verplaatsing en dat betekende dat de reiskoffer weer werd ingepakt zodat we de grote koffers in de auto konden laten liggen. Het aantal kilometers viel mee vandaag dus we hadden niet al te veel haast met vertrekken en deden het rustig aan konden doen. Vervolgens was het tijd voor ons laatste ontbijt in het Hiatt house, met voorsprong ons beste hotel tot nu toe, en was het uitchecken en de auto inladen.

Het vertrek uit Salt Lake verliep lekker soepeltjes, met name omdat we wat later weggingen en zodoende de files misten en al gauw zaten we op de snelweg. We hadden deze keer twee tussenstops in Bliss en Cotterel en bij de laatste was het tijd om te lunchen. De lunch bestond uit de doggybag van gisteren aangevuld met fruit, een salade en worstjes vergezeld van water, cola, een sapje en ijskoffie van de supermarkt.Ik moet zeggen dat de picknick's me veel beter bevallen dan het lunchen onderweg wat we vroeger deden, duidelijk een hele grote verbetering en iets wat we er in de toekomst zeker in gaan houden.

Benihana

Top eten maar een wat mindere chef

Na de auto weer teruggezet te hebben in de parkeergarage en de aankopen van labeltjes ontdaan te hebben was het tijd voor het diner en dit was de enige keer in de vakantie dat ik een reservering had gemaakt. We gingen namelijk eten bij Benihana en dat is best wel een populaire keten en dus wou ik geen risico lopen.

Lopen is trouwens wat we deden om bij het restaurant te komen want ook dat lag op korte afstand van ons hotel. Na binnenkomst werden we naar boven geleid waar we plaats namen aan onze tafel samen met zes anderen en na het opnemen van de drankjes (fris en bier) en ons hoofdgerecht arriveerde onze chef die zijn spulletjes uitpakte en zich klaar maakte voor de show. Nu is Benihana niet allen bekend om zijn prima voedsel maar ook voor de show die de chef opvoert en ik was dan ook erg benieuwd wat mijn vriendin er van ging vinden. Qua eten was ik absoluut niet teleurgesteld want dit was een van de weinige keren in de vele jaren die we elkaar kenden dat mijn vriendin meer dan vol van tafel stapte. Meestal houdt ze op als ze vol zit maar hier lukte het haar niet, de gerechten waren allemaal erg lekker met veel groenten en een rijst variant waar ze van smulde en het hoofdgerecht (biefstuk van de haas en kreeft)  was eigenlijk te veel van het goede maar zo lekker dat ze te veel at. Ook ik liet me niet onbetuigd want het was allemaal top ondanks dat de show van onze chef wat minder was dan ik de vorige keer met de boys had meegemaakt. Het eten was echter werkelijk top en na het afsluitende ijsje werd er dan ook een doggy bag gevraagd voor zowel de rijst als de stukjes hoofdgerecht die over gebleven waren.