Receptie

Afgelopen week verliet een van onze medewerkers na vele jaren ons bedrijf en uiteraard werd er een afscheidsreceptie georganiseerd. Alhoewel langdurige arbeidsovereenkomsten bij ons eerder regel dan uitzondering zijn was dit ook voor onze begrippen een medewerker met een lang verleden. Hij was 34 jaar bij de zaak geweest en dat wil wat zeggen.

We hadden dan ook een grote locatie nodig daar er een grote opkomst verwacht werd. De keus viel op grand café de Havenkom gelegen aan, hoe kan het ook anders, de haven van Almere. Best wel een gezellig café, mooie inrichting, lekker hapjes en … bokbier van de tap. Ze hadden hier al een fatsoenlijke tap (Jupiler en Hertog Jan) maar het uitstekende Hertog Jan bokbier was een prettige verrassing,

De opkomst was inderdaad erg groot te noemen en bestond niet alleen uit vele collega’s maar er waren ook flink wat ex-collega’s aanwezig die afscheid kwamen nemen. Ik heb dan ook gezellig heel wat jaren achterstand met diverse mensen ingehaald en mij prima vermaakt. Ik vertrok redelijk op tijd (half acht) maar hoorde de volgende dag dat een aantal die hards pas na tienen het etablissement verlieten. Ik hoop dat mijn afscheid (staat nog niet in de planning) ook zo’n succes zal worden.

Stedentrip optie 4: Madrid

De 4e optie voor onze trip is de 2e bestemming in Spanje. Naast Barcelona heeft Madrid ook een magische klank en het is dus tijd voor een onderzoek naar de mogelijkheden.

Het 1e positieve nieuws is dat EasyJet rechtstreeks op Madrid vliegt, dat betekent meestal mooie concurrerende prijzen. EasyJet doet het voor €80 per persoon maar weer met de extra prijs van €22 per stuk bagage per vlucht. De KLM doet het voor €132.50 per persoon zonder extra kosten en als laatste is er Iberia voor €154 per persoon maar wel met de mooiste tijden. Kortom de vlucht mogelijkheden zijn goed.

April is de beste maand om deze stad te bezoeken. De temperatuur is prettig (niet te warm) en de kans op regen is minimaal. Aangezien Madrid de hoofdstad van Spanje is zijn er veel kathedralen, paleizen en musea te vinden. Madrid bestaat uit meerdere wijken waarvan er een is vol met punk en rock bars en winkels, en een andere bestaat uit het luxe winkelgedeelte. Kortom beide wijken zijn zeer interessant voor ons. Sport is goed te doen met 3 belangrijke voetbalclubs en 2 basketbal teams. Een woordenboek is echter geen luxe daar de meeste Madrilenen geen tot weinig Engels spreken.

Eten is ook geen probleem met de vele tapas restaurants waar je probleemloos een avond kan doorbrengen. Uiteraard is een mariscada verplicht. Dit is Spaans voor zeebanket feest want Madrid heeft de beste verse vis van heel Spanje. Uiteraard zijn er erg veel hotels in Madrid te vinden en net als in Barcelona zijn ook appartementen een goede optie. De meeste wat luxere hotels hebben free wifi om het gebrek aan een Hooters te compenseren. Zo is het Preciados in Madrid een uitstekende optie wat mij betreft en kost ons €150 per persoon voor 2 prima kamers.

Kortom van alle tot nu toe bekeken steden komt Madrid er voor mij als beste uit, nog 2 te gaan voor we onze keuze gaan bepalen.

Vermeer

Afgelopen vrijdag sprak ik Dennis die met de vraag kwam of ik woensdag wat te doen had, op mijn ontkennende antwoord kwam hij met de vraag of ik zin had om bij Vermeer te gaan eten. Nu is eten een belangrijk topic, zoals je in dit blog kunt zien, dus daar hoefde ik niet lang over te twijfelen. en de afspraak werd dan ook gezet op half zeven bij Vermeer. Nu zou dit mijn 2e bezoek aan Vermeer worden en gezien de mooie herinneringen van de vorige keer was ik er volledig klaar voor. Ik kon dan ook bijna niet wachten tot het tijd was om Vermeer te gaan bezoeken. Stipt half zeven was ik dan ook aanwezig op de Prins Hendrikkade waar Vermeer gevestigd is.

Bij binnenkomst werden wij netjes naar de foyer begeleid waar wij ons in ruime fauteuils neer lieten zakken en een aperitief bestelden (water voor beiden aangezien Dennis niet drinkt en donderdag voor mij een gewone werkdag is). De hapjes werden op tafel gezet om bij het water van te genieten en de kaart werd gebracht. Dit laatste echter op verzoek van Dennis omdat hij als goede bekende begroet werd met de vraag of hij zoals gewoonlijk het palet Vermeer (10 gangen menu) wenste te eten of de kaart toch in wilde zien. De keus was snel gemaakt en wij begaven ons aan tafel om van het palet te genieten.

Sommelier Simon Veldman was vrij vandaag dus nam Maître Niek Beute deze rol voor zijn rekening, Hij brengt het op een andere manier dan Simon maar even deskundig en weet zijn verhaal goed aan te passen aan de gast. Zo moest ik bij de rode wijn zelf aangeven wat ik proefde en rook voor hij iets wilde vertellen en n.a.v. mijn opmerking over de witte wijn die ik bij mijn kaasplankje kreeg besloot hij prompt zelf even mee te proeven.

Het eten zelf was wederom fantastisch. Het was duidelijk de start van het schaal dieren seizoen want zowel krab als kreeft maakten onderdeel van het palet uit. Ook de signature dish van chef Christopher Naylor ontbrak niet, de casserole van seizoensgroenten met een jus van warme kropsla. De hoofdprijs werd echter gestolen door de zonnevis met paling, wat een mooi gerecht.

Net zoals bij de Nederlanden wederom een eervolle vermelding voor het dessert. Dit bestond uit vier onderdelen van fruit en groenten en bevatte juweeltjes als gebakken aardbeien met ijs van olijolie en mousse van doperwten. Kortom wederom een zeer geslaagd bezoek en ik ben benieuwd wat de Michelin man over drie weken gaat zeggen.

Lois McMaster Bujold

De reden dat ik dit stukje wijd aan deze schrijfster is dat de draft van haar nieuwste boek, Cryoburn, inmiddels af is. Helaas staat de publicatie datum pas op november 2010 dus tot die tijd zal ik moeten wachten op de nieuwe avonturen van Miles Vorkosigan.

Voor diegenen die onbekend zijn met zowel Lois als haar boeken een kleine introductie. Lois heeft met haar boeken inmiddels 3 Nebula en 4 Hugo awards gewonnen, de 2 belangrijkste prijzen voor science fiction boeken. Voor haar novella The Mountains of Mourning heeft zij zelfs beide prijzen gewonnen. Kortom een zeer populaire auteur. Haar bekendste serie is de Vorkosigan saga met als hoofdpersoon Miles Vorkosigan a.k.a. Miles Naismith. Deze serie gaat over de planeet Barrayar, die na eeuwen van afzondering weer in het galactische leven terugkomt. Dit alles in een web van zowel planetaire intriges binnen Barrayar zelf als interplanetaire intriges met erfvijand Cetaganda.

De boeken zijn een combinatie van humor, avontuur, actie, romantiek en sociale observaties. Het ene boek heeft weer meer humor, het andere meer actie zodat het nooit een voorspelbare formule wordt, iets wat meestal het eind betekent voor een serie. Als er geen verrassingen meer zijn is er weinig uitnodiging om aan een nieuw deel te beginnen.

Maak je niet druk over in welke volgorde je de boeken moet lezen want de chronologische volgorde is niet de volgorde waarin de boeken geschreven zijn. Bij elk verhaal kun je probleemloos instappen. The Mountains of Mourning is gratis te downloaden uit de Baen Free Library. Dus voor diegenen die nieuwsgierig zijn geworden is dit een mooi startpunt.

Mijn eerste Vorkosigan boek was The Vor game en ik kan deze voor iedereen aanraden om na het e-book mee te starten of gewoon het e-book te skippen en direct met dit boek te beginnen

Stedentrip optie 3: Athene

De derde kandidaat voor onze voorjaarstrip is Athene in Griekenland. Toen ik het hier met een vriendin over had kreeg ik de tip in ieder geval voor mei te gaan i.v.m. de hitte en de smog. Maart en april zijn goed te doen maar mei en later kan al flink wat smog en hitte aanvallen opleveren.

Uiteraard vliegt de KLM rechtstreeks op Athene, een vlucht duurt dik drie uur en kost ruim €325 per persoon. Het kan ook via overstappen in Duitsland, Zwitserland of Oostenrijk maar dan duurt de vlucht ruim 5 uur, de prijs zakt dan echter wel onder de €200 per persoon. Kortom geen echte pluspunten om naar Athene te vliegen.

Cultureel heeft Athene echter erg veel te bieden als de bakermat van de westerse beschaving. Zo herbergt de stad de Acropolis, Piraeus (de oude haven) en uiteraard erg veel oude tempels, Olympische stadions etc. etc. Athene kent veel verschillende wijken met allemaal hun eigen sfeer, er is wat dat betreft genoeg te zien.

Eten en drinken zijn geen probleem in Athene, ik mag graag Grieks eten en er zijn meer dan genoeg taveernes en restaurantjes om van het plaatselijke voedsel te genieten. Hotels zijn er ook genoeg in zowel een fatsoenlijke prijsklasse als in een wat luxer formaat. Zo kosten bijvoorbeeld 2 kamers in het luxe Royal Olympic ons €190 per persoon, en dat is incusief ontbijt en wi-fi! Het enige dat niet echt aanwezig is zijn winkelgebieden en dat is toch wel een gemis. Ter compensatie is er dan wel weer een Hooters maar het hotel bied al free wifi ;-)

Ook Athene is wat mij betreft geen directe winnaar, er zijn echter nog meer opties.

The little Thai prince

Na het bezoek aan een whiskyproeverij moet er uiteraard wat gegeten worden anders wordt het wel een hele zware avond met alleen maar drank en weinig voedsel. Wij beginnen dan ook met een wandelingetje van het Leidseplein naar de Zeedijk.

Ik had deze keer gereserveerd bij The Little Thai Prince slechts een paar deuren verder in de straat gevestigd van de roode baron. De reservering was erg makkelijk gegaan want ik kwam de eigenaar en een van zijn mensen de donderdag daarvoor tegen in de roode baron en vroeg toen meteen of ik zaterdag om 7 uur kon reserveren. Uiteraard was dat geen enkel probleem en zo konden wij ons aan de dis begeven.

The Little Thai Prince is een klein restaurant maar met uitstekend voedsel. Je komt hier niet om uitgebreid na te tafelen maar om te genieten van het eten en dan ergens anders heen te gaan. Zo namen wij plaats aan ons tafeltje en begonnen de kaart eens goed te bestuderen. De keuzes voor de voorgerechten waren redelijk vlot gemaakt: De combi van voorgerechten, de hete soep met garnalen en saté. De hoofdgerechten werd wat langer over gediscussieerd. We kwamen zelf al uit op eend, een salade van rundvlees, maar de laatste twee bleven openstaan. Wederom bijgestaan door de serveerster (zie de Butterfly) werd er vis met cashewnoten en een kipgerecht aan toegevoegd. Iedereen smulde heerlijk van alle schalen en alles ging dan ook schoon op.

Afsluitend met een espresso van het huis bleek de schade €89 te zijn voor drie personen, een koopje voor de uitstekende maaltijd.

Whiskyproeverij

Sinds een aantal jaren bezoek ik met wat vrienden regelmatig een whiskyproeverij. En zoals de echte whisky snob weet praten we dan over Schotse single malt whisky’s. Deze proeverijen worden georganiseerd door café L&B in de korte Leidsedwarsstraat. Een standaardproeverij bestaat uit het proeven van een zestal whisky’s die binnen een bepaald thema vallen halverwege onderbroken door wat lekker hapjes als paling op roggebrood of sandwiches met cream cheese en zalm om even de alcohol inname te dempen. Een zo’n thema is bijvoorbeeld een whisky uit alle Schotse regio’s en ander thema is bv. de whisky’s uit het Islay gebied.

Deze middag stond in het teken van De smaak van van Wees. Van Wees was de eerste whisky importeur in Nederland eind jaren zestig en is in al die tijd een van de voornaamste spelers op de markt geweest. Naast de standaard bottelingen van de diverse stokerijen bieden zij ook whisky’s van kleine onafhankelijke bottelaars en zij bieden dus een mooie brede selectie voor ook de ervaren whisky genieter. De vorige proeverij die ik bezocht was in het voorjaar dus het was wel weer tijd om te gaan genieten van een aantal mooie whisky’s.

De proeverij stond in het teken van de eigen lijn van van Wees, de Ultimate lijn. We kregen 6 whisky’s te proeven waarvan er vier op een sherry vat gerijpt waren waardoor de whisky’s een mooie donkere kleur krijgt en de smaak verrijkt wordt door de Olerosso sherry die eerst in het vat gezeten heeft. 3 van de whisky’s waren cask strength, dat betekent dat ze niet waren terug gebracht naar een alcohol percentage van 43% of 46% maar gebotteld waren op de oorspronkelijke sterkte van dat vat, in een geval was dat 59.1%. We sloten af met een glaasje van een speciale Ardbeg botteling, de Corryvreckan.

Kortom een mooie middag en ik kijk al uit naar de volgende proeverij.

Stedentrip optie 2: Belfast

De 2e stad die onderzocht wordt voor onze voorjaarstrip is Belfast in Noord Ierland. Onze goede bekende Easy Jet vliegt op Belfast. De vlucht duurt anderhalf uur en kost ons nog geen €125 per persoon (plus twee tientjes bagage per in het ruim geplaatste tas). Zo te zien is Easy Jet de enige maatschappij die rechtstreeks op Belfast vliegt dus de keuze is snel gemaakt.

Belfast is tegenwoordig hip & trendy en niet meer de troosteloze plek uit de strijd tussen Noord Ierland en Ierland. Het is zelfs de veiligste stad in het hele Verenigd Koninkrijk. Uiteraard bied Belfast een kasteel om te bezoeken, het Belfast Castle, een begraafplaats met diverse IRA leden en de diverse politieke murals die over de huizen geschilderd zijn. Sportief gezien kunnen we een wedstrijd Gaelic football bezoeken en de bars en restaurants zitten op de Golden Mile. Diverse bars hebben live muziek, iets dat wij nog van onze trip naar Dublin kennen.

Een goedkoop hotel (Travelodge) kost ons €40 per nacht per persoon, als we duurder gaan zitten dan verdubbeld de prijs zo’n beetje. Belfast ziet er niet uit als mijn topper en als we gaan dan lijken mij twee nachten meer dan genoeg.

Butterfly Thai café

Het is weer tijd voor een episode van de (hopelijk) never ending story donderdagavond stapavond. Deze maal was mijn vaste maatje niet aanwezig daar hij met vrouw en dochter een paar dagen in Barcelona vertoefde (een van de opties voor mijn komende stedentrip). Daarom met iemand anders afgesproken om als start van de avond een hapje te gaan eten op een plek waar wij beiden vaker zijn geweest maar nog nooit eerder gegeten hadden, het Butterfly Thai café. Iedereen had ons van te voren al verteld dat hier een erg goede kok in de keuken stond dus wij waren benieuwd.

Ik was als eerste aanwezig en vond een aantal bekenden die daar of aan de koffie zaten na de maaltijd of wat aan het drinken waren. Met iemand in gesprek rakende, kreeg ik wederom te horen dat de kok erg goed was en dat mij een prettige verrassing te wachten stond.

Welnu toen mijn tafelgenoot arriveerde was ik er helemaal klaar voor en gingen wij de kaart bestuderen. De keuze voor het voorgerecht was snel gemaakt (de combi van saté, viskoekje, spring roll en gefrituurde garnaal) maar het hoofdgerecht werd moeilijker. Toen onze serveerster dan ook kwam kijken hoe het met de voortgang ging besloten we haar maar te vragen wat de beste keuze was. Op de vraag wat vinden jullie lekker, kreeg ze als antwoord kip, waarbij zij dus uiteraard een bepaald kip gerecht adviseerde en maakt niet uit. Hierbij kreeg ik vis in oestersaus aanbevolen en ik moet zeggen, de keus was top. Ik heb prima gegeten en kan de keuken aan iedereen aanbevelen.

Kull The shadow kingdom

Waar Dennis het zo’n twee maanden geleden over een van de grote helden van Robert E. Howard had is het deze keer mijn beurt. Uitgeverij Dark Horse heeft al geruime tijd de licentie voor alle helden die de Texaan ooit verzonnen had en naast grote hoeveelheden Conan is het deze keer de tijd voor Conan’s voorloper King Kull. Alhoewel er maar 2 verhalen over de Atlantiër die koning van Valusia werd door Howard geschreven zijn (het 3e en nooit eerder gepubliceerde verhaal werd later tot een Conan verhaal bewerkt door Howard) vind ik Kull eigenlijk beter dan Conan. De reden daartoe is moeilijk aan te geven maar de melancholische en filosoferende koning spreekt mij kennelijk meer aan dan de barbaar die carpe diem tot zijn levensmotto heeft verheven.

De comic is een bewerking van het eerste Kull verhaal The shadow kingdom, waarin Kull de troon van Valusia wint, vriendschap sluit met Brule de Pict en het plot van de serpent men om hem van de troon te stoten en te vervangen door een facsimile verijdeld. Alhoewel ik zowel het origineel als diverse bewerkingen heb gelezen biedt deze bundeling flink wat nieuwe dingen. Zo is er een hoofdstuk voor het verhaal toegevoegd over hoe Kull zijn laatste tegenstreven, plus monster, overwint en zijn er twee afsluitende hoofdstukken toegevoegd. Deze laatste twee gaan over een inval die Brule doet in het heiligdom van de serpent god. Het boek heb ik een ruk uitgelezen en dat zegt genoeg over wat ik er van vindt.

En ja Dennis, jouw exemplaar ligt klaar voor je!

(Tales of) Monkey Island

Een van mijn hobby’s waar ik weinig tijd voor heb is het spelen van computer spelletjes in het algemeen en adventure games in het bijzonder. Zoals in een eerdere post al vermeld behoorden in vroegere dagen de spellen van Lucasarts tot mijn favorieten en dan in het bijzonder de Indiana Jones en de Monkey island games. Deze tijden zijn echter al lang voorbij want dit soort spellen is niet meer zo populair. Het gaat tegenwoordig voornamelijk om FPS (first person shooter) games of om online role playing games met World of Warcraft toch wel als meest bekende exponent.

Tot mijn grote vreugde zijn er echter meer mensen die het oldskool gevoel van de oude games een warm hart toedragen want via Steam kunnen de originele Lucasarts games gekocht worden in een versie die op moderne computers speelbaar zijn. Voor €9 kun je bevoordeeld beide Indiana Jones games, Loom en The Dig kopen. Dat is slechts €2.25 per stuk. Maar nog mooier, het bedrijf Telltale games maakt een nieuwe Monkey Island game die in episodes uitgegeven wordt. Inmiddels zijn de eerste 3 delen verschenen en deze zijn ook via Steam aan te schaffen. Ik weet wat ik ga doen in mijn eerstkomende vrije weekend!

Stedentrip optie 1: Barcelona

Zoals vermeld zijn wij van het voorjaar een 4 daagse trip naar een grote stad van plan. Als eerste heb ik gekeken hoe Barcelona er uit ziet qua reis, overnachtingen en wat daar te doen valt.

Echt warm is Barcelona niet te noemen de temperatuur in mei bedraagt gemiddeld 18 graden. Er is geen gebrek aan dingen om in Barcelona te doen. Zo kunnen we een bezoek brengen aan Camp Nou, de Sagrada Familia, Park Güell, Las Ramblas en een uitstapje naar het Salvador Dali museum in Figueres. Er is geen gebrek aan winkels en restaurants dus wij komen de dagen probleemloos door.

Er zijn 2 low cost maatschappijen die op Barcelona vliegen nl. Transavia en Vueling. Transavia kost ons €250 per persoon tegen €140 voor Vueling. Vertrektijden zijn bij beide even gunstig dus dat is een simpele keuze. De KLM doet echter dezelfde vlucht in 2 uur (Vueling doet er 2 ½ uur over) tegen een tarief van €195. Ook zijn hier geen bagage restricties (€20 extra voor ruimbagage bij Vueling). Als het aan mij ligt vliegen we gewoon KLM, toch een stukje extra luxe en comfort dat ik op prijs kan stellen.

Voor de overnachting kunnen we 2 keuzes maken, of een goed hotel in het centrum van de stad of een luxe appartement voor 4 personen in datzelfde centrum. Uiteraard wel met wifi om te kunnen bloggen want er zijn geen Hooters in Barcelona. Prijzen liggen tussen de €150 en € 200 per persoon.

Kortom Barcelona is een optie en is de 1e ronde doorgekomen.

Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst

Ik kreeg een uitnodiging van een vriend van mij om mee te gaan naar de wedstrijd tussen Jong Ajax – Jong PSV. Hij is leraar en er ging een groep vanuit school naar deze wedstrijd in de Amsterdam Arena thuishonk van Ajax. Alles was geregeld tegen de mooie prijs van nul euro dus als echte Nederlander kun je moeilijk weigeren. Nu kwam ik er later achter dat de wedstrijd gewoon voor iedereen gratis toegankelijk was dus zo bijzonder was de uitnodiging niet.

Het is echter wel gezellig om met z'n tweeën (plus meer dan 50 leerlingen van zijn school) naar een voetbalwedstrijd te gaan dus vol goede moed werd de reis naar de Arena ingezet. Het was verzamelen op de boulevard maar de opkomst was miniem, van de beloofde 50 leerlingen heb ik er misschien 10 gezien en bijna evenveel leerkrachten. Nu was deze verhouding van 1:1 wel noodzakelijk want twee van de leerlingen werden in de rust afgevoerd door de bewaking.

De wedstrijd had uiteraard niet het niveau van ons aller Ajax 1 maar voor de start werd zowel Bloed, Zweet en Tranen als het clublied uit volle borst meegebruld door de 25.000 man die aanwezig was. De gratis actie had duidelijk gewerkt.

In de eerste helft kwamen wij op 1-0 door een goal van Jeffrey Sarpong maar helaas het mocht niet zo blijven. In de laatste 10 minuten scoorde PSV 2x, 1 eigen doelpunt van Ajax en 1 goal van PSV. Zo werd de uitslag dezelfde als vorig jaar 1-2.

Etentje, the third episode

Deze maal hoefde ik niets te doen want ik was door mijn ouders uitgenodigd om een eend te komen verorberen. En dan niet zomaar een eend maar confit de canard. Confit de canard is eend die in zijn eigen vet is klaargemaakt en dan ingeblikt wordt. Het recept daarvoor is hier te vinden.

Mijn ouders gaan vaak naar Frankrijk op vakantie en nemen dan altijd een blik confit de canard mee. Mijn vader is er gek op maar mijn moeder vindt het maar zozo. Mij doe je er echter een mega groot plezier mee en de uitnodiging om het blik open te maken doet mij altijd watertanden. Ook deze keer kwam ik vol verwachting aanzetten hoe mijn vader de eend deze keer gebruikt had voor de maaltijd. De eend is namelijk de basis waar je op diverse manieren mee om kunt gaan. Een van deze manieren is in een terrine met geglaceerde worteltjes en peultjes een andere is met champignons en aardappelpuree. Deze maal was het met gekookte aardappels, witte bonen en een saus bij de bonen.

En ook nu was het weer genieten geblazen van de perfect smakende eendenpoten. En wat het dan helemaal mooi maakt is het bakje eendenvet dat ik dan mee krijg want, alhoewel het niet echt goed voor de lijn is, is alles wat je in eendenvet bakt of braad vele malen lekkerder dan iets dat je met olie en/of boter bereid.

Joan Jett

Een van de artiesten die ik nog nooit live heb gezien maar waar ik wel een ontzettend grote fan van ben is Joan Jett. De eerste dat ik van haar muziek genoot kende ik haar naam nog niet, ik was toen zeventien en zat diep in de punk muziek. Een van de punk bandjes in die tijd was de Runaways, een van de eerste vrouwen bands in de punk muziek. Ik luisterde in boudisque naar hun debuutalbum vanwege de cover (zo heb ik later ook Plastic Letters van Blondie gekocht). Het openingsnummer Cherry Bomb was meer dan voldoende om het album aan te schaffen en gedurende de 5 jaar dat de band bestond was ik fan. In later jaren leerde ik de namen van de bandleden kennen en de zwartharige Joan en de blonde Lita Ford werden mijn favorieten.

Toen de band uit elkaar viel startte Joan een solo carrière. Geen platenmaatschappij wilde haar eerste album uitgeven dus begon zij zelf Blackheart records met als eerste plaat, I love rock ’n roll. De titelsong werd een wereldhit en Joan een grote ster. Ondanks dat haar muziek meer in de rock hoek zat dan in de punk bleef ik fan en volgde haar door de jaren heen. De enige teleurstelling is dat ik nog nooit een concert van haar bijgewoon heb, hopelijk kan ik dat in de toekomst nog een keer goedmaken.

La Place

Onder het motto zo kom je er nooit, zo kom je er elke dag zat ik zowel op donderdag als op vrijdag bij La Place te eten. Donderdag was Demmers dag en voor wij richting Naarden afreisden kwam iemand met het lumineuze idee om deze keer wat fatsoenlijks naar binnen te slaan i.p.v. de een of andere snackbar te bezoeken.

Aangezien 'onze' La Place aan de A6 ligt binnen de 5 minuten van kantoor was de keuze al snel gemaakt. 5 man sterk betraden wij de zaak en keken eens om ons heen wat er te hachelen was. Voor diegene die het concept niet kennen, La Place is een self service restaurant waar de warme gerechten direct voor je bereid worden en de koude gerechten klaar staan, iets minder vers maar het staat geen uren te verpieteren. De prijzen liggen erg laag en dat maakt het tot een populaire formule. Ik had een kleine kop tomatensoep, zalmfilet, met aardappeltjes in de schil en als nagerecht hangop. Dit alles voor de somma van €10. Daarbij een glas vers appel/peer sap voor de somma van €2.75, kortom prima binnen te houden.

De vrijdag had ik een lunchafspraak met een collega staan bij La Place dus vandaar 2 dagen achter elkaar bij deze toko. Deze keer had ik een focaccia met kip, taugé garnering en een smakelijke saus met daarbij een glas sinaasappel/water meloen sap. Dit alles voor een prijs van 7 euro. Wederom prima gegeten voor een goede prijs.

Als je op de weg zit en je hebt honger stop dan eens met die smakeloze McDonalds en breng eens een bezoek aan La Place.

Demmeren

Een van de betere gewoontes op mijn werk is het Demmeren. Dit is vernoemd naar café Demmers in Naarden waar wij eens in de zoveel tijd na het werk een pintje gaan pakken.

Demmers is een oud café dat in het hartje van het oude Naarden ligt. Men heeft wisseltaps waar regelmatig andere biertjes te vinden zijn. Deze maal waren er uiteraard meerdere bokbiertjes verkrijgbaar. Naast het bier zijn er doppinda’s te krijgen in grote hoeveelheden en diverse hapjes. De pindaschillen behoren uiteraard op de vloer geworpen te worden na consumptie zodat je op een krakend tapijt begint te lopen als de avond vordert.

De bezoekers bestaan uit plaatselijke bewoners, in het pak gestoken bankiers en zakenlui en wat meer alternatieve types, kortom alle geledingen uit de maatschappij zijn aanwezig. De oorspronkelijke groep van demmeraars bestond uit een viertal collega’s maar de huidige groep in inmiddels een man/vrouw of 20 geworden, dit geeft de populariteit van dit uitje wel weer. Ook deze avond was weer erg gezellig te noemen en deed de deelnemers verzuchten dat er vaker per jaar (nu is het een keer of zes) gedemmerd moet worden!

Jim Shooter

Een van mijn helden in de comic wereld is Jim Shooter. Toen ik hem voor het eerst leerde kennen was hij editor in chief van Marvel comics en zorgde ervoor dat die uitgeverij, na een moeizame periode, weer aan de top van de comic wereld kwam te staan. Onder zijn leiderschap kwam Epic comics van de grond met o.a. Dreadstar van Jim Starlin en werd Daredevil groot door een tot dan toe onbekende tekenaar met de naam Frank Miller.

Na zijn smadelijke aftocht bij Marvel, veroorzaakt door politiek moord, was zijn volgende grote periode die van geestelijk vader van Valiant. In deze tijd begon ik meer over de achtergrond van Shooter te weten te komen en een van de opvallende feiten was dat hij op 13 jarige leeftijd begon als schrijver van the legion of super-heroes van DC. Ondanks zijn zeer jonge leeftijd zijn dit prima te lezen comics en ik kreeg nog meer bewondering voor de man.

Een van de hoogtepunten voor mij was de tijd dat hij Defiant oprichtte, tussen Valiant en Broadway in. Ik was toen met de rest van de blogleden in New York en wij slaagden erin een bezoekje aan Defiant te brengen en om Jim Shooter te ontmoeten. Wij waren zeer onder de indruk, niet alleen was Jim (zoals iedereen altijd zei) erg lang, hij vulde een kamer met zijn aanwezigheid, wat een persoonlijkheid. De laatste jaren heeft Jim zich teruggetrokken uit de comic wereld totdat hij weer terugkwam bij zijn introductie in de comic wereld, the legion of super-heroes. In 2008 vroeg DC hem om de serie over te nemen van Mark Waid en Shooter zei ja. Vanaf nummer 37 tot het einde met nummer 50 schreef Shooter de serie opnieuw en ik genoot.

Voor diegenen die nieuwsgierig zijn geworden verwijs ik naar de 2 hardcovers waar deze serie in is verschenen, Enemy rising en Enemy manifest. Enjoy!

Oude helden

Het is tegenwoordig populair om oude helden een wederopstanding te laten maken. Zo waren er in de jaren tachtig twee zeer succesvolle action figure series; Transofrmers & GI Joe, beide van Hasbro. De ene ging over een groep elite soldaten, de andere over buitenaardse robots die in o.a. auto's konden veranderen. Beide series waren zeer populair en er verschenen comics, tekenfilm series en zelfs een bioscoopfilm.

We zijn meer dan 20 jaar verder en inmiddels zijn er nieuwe comics die door uiteverij IDW met veel succes op de markt gebracht worden. Daarnaast komen beide helden nu op het witte doek en echte speelfilms en niet meer als tekenfilm series. Ik besloot om de 2e Transformers film Revenge of the fallen, en de eerste GI Joe film, the rise of Cobra te downloaden en te gaan kijken, benieuwd als ik was hoe dit er uit zou zien met de tegenwoordige special effects.

Ik ga er geen woorden over vuil maken maar heb één advies voor iedereen die een van de twee (of beide) films wil kijken. Doe het niet, je kunt je tijd zo veel beter besteden. Hou het bij herinneringen van vroeger en verpest die niet met de realiteit van tegenwoordig.

The mail company

Na het genieten van het laatste biertje tijdens het bokketochie, kregen wij een telefoontje van de dames dat het tijd werd om te gaan eten en dat zij ons verwachten in de mail company. De mail company zit (uiteraard) op de dam in Zaandam en was dus nog geen twee minuten lopen van Gambrinus. Het is eerst een eettent met een simpele kaart en veranderd later op de avond in een party café met optredens.

Toen wij binnenkwamen zaten de drie dames al aan een tafeltje in een booth en werden we hartelijk begroet. Niet alleen omdat we van die aardige jongens zijn maar de dames hadden zo langzamerhand behoorlijk trek gekregen. Na een korte bestudering van de kaart was de keus al snel gemaakt. Er werd kipsaté (2x), groentesoep, mixed grill en varkenshaas besteld. De jonge bediening was vriendelijk en dat helpt een prettige atmosfeer neer te zetten in een restaurant. Tot het eten arriveerde werd er bijgepraat maar daarna was er geen tijd meer om te praten want iedereen had trek. Geen van de gerechten was hoogstaand maar voor €90 all in, inclusief fooi, koffie en drankje bij het eten, hebben wij prima gegeten.

Na het eten vertrokken de dames weer huiswaarts en besloten wij nog een afsluitend bokbiertje te gaan drinken. Niet in één van de deelnemende cafés maar in onze favoriete stek, de Juffer. Wederom bewees de Juffer waarom het ons favoriete café in Zaandam is. Ondanks de drukte, het was tenslotte zaterdagavond, hing er een relaxte sfeer, was de bediening even vriendelijk als altijd, de muziek stukken prettiger dan in de andere cafés waar we geweest waren en smaakte de La Chouffe bok uitstekend.

Bokketochie

Het is inmiddels oktober en zoals elke bierliefhebber weet is het dan weer tijd voor het bokbier. Afgelopen donderdag had het elfde gebod al het eerste Duitse bokbier op de tap staan waar wij van konden genieten.

Dit weekend was het tijd voor het Zaanse bokketochie, de 27e editie, om precies te zijn. Dit is een samenwerking van 7 cafés in de Zaanstreek die dan allemaal minimaal 2 bokbieren van de tap schenken. Je kunt een stempelkaart krijgen en per café (het lijkt de Elfstedentocht wel) een stempel scoren bij het scoren van een biertje. Met een volle kaart kun je een aandenken aan de bokketochie krijgen (dit jaar een schort met logo van de tocht en alle deelnemende cafés erop).

Zoals je kunt zien was het overal (dit was proeflokaal konicksplein) een drukte van vanjewelste. Wat je niet ziet op de foto is het standaard vervoermiddel, de fiets. De cafés liggen in de zaanstreek dus je moet nogal wat kilometers maken om ze allemaal te bezoeken. Dat betekent dat er kuddes (half)dronken fietsers door de zaanstreek toeren, dat er geen ongelukken gebeuren in de smalle straatjes waar ook bussen rijden mag een wonder heten.

Wij zijn uiteraard geen grote drinkers en hielden het beperkt tot 3 cafés, het al genoemde konicksplein, Gambrinus op de dam en de kapiteinshut. Deze laatste had als echt Amsterdams feestcafé een podium buiten met een optreden van Ed Vermeulen. Diverse top nummers van Hazes en anderen zorgden dat de stemming bij de aanwezigen er goed inzat.

Wij hebben ons prima vermaakt en een 5 tal verschillende bockbieren door het keelgat laten glijden. Volgend voorjaar gaan wij dan ook meedoen aan de 28e versie die dan voor de lentebok gehouden wordt.

Etentje part deux

Ging de vorige post nog over een etentje bij mijn zus en zwager deze keer was ik gastheer want een vriendin kwam bij mij eten. Van te voren het menu samengesteld; Een lauwwarme salade van eendenborst, zalm met gebakken aardappeltjes en diverse salades en ijs met verse vruchten na, dit alles begeleid door een mooie Pouilly-Fuissé . Ik zou zorgen dat ik op tijd thuis was uit mijn werk om boodschappen te doen (ja, bij Albert Heijn) en alles voor te bereiden.

De best laid plans of men and mice werden echter volledig teniet gedaan door een bezoekje van onze vriend Murphy en rennend en vliegend was ik net op tijd thuis met de boodschappen voor de visite zou komen. Gelukkig was die ook wat verlaat zodat ik nog even de boel aan kant kon maken en tot rust kon komen. Toen de visite er was werd er licht fronsend gereageerd op mijn voorstel om maar wat te halen (uiteraard bij Suvarnaphum), maar ik kreeg het spontane aanbod om dan maar samen te koken. Gezellig keuvelend en kokend (en uiteraard etend) was de avond zeer gezellig en in no-time voorbij. Op naar de volgende (vr)eet-date!

Oost Europa

De afgelopen zomer ben ik samen met een vriend van mij een weekje naar het oude Oost-Duitsland geweest. Uiteraard is daar een blog van bijgehouden voor diegenen die dat nog na willen lezen.

De vakantie is ons uitermate goed bevallen en er worden ideeën geopperd voor 2010. Het idee is om nog verder naar het oosten te trekken en Polen werd al gauw geopperd. Dit was de helft van het duo nog niet ver genoeg die begon over de Baltische staten; Letland, Estland en Litouwen. Deze drie zijn relatief nog ongerept waar Polen al veel meer verwesterd is.

Een eerste kort onderzoekje op Google Maps leverde 2 routes op. De ene gaat via Polen en Warschau, toch leuk voor een tussenstop. Vervolgens ga je dan van onder naar boven door de 3 Baltische staten heen. De 2e loopt via Kopenhagen en Stockholm met een bootreis en het doorlopen van de staten van boven naar beneden. Ook dit klinkt als twee leuke tussenstop plaatsen.

Uiteraard is een week tekort daar de reis alleen al 24 uur kost dus 2 weken is echt wel noodzakelijk. Ook hier geldt, binnenkort wat onderzoekjes doen!

De Indonees

Als ik geen zin heb om te koken bel ik niet naar de pizzalijn, de shoarmalijn of welke afhaalservice dan ook. Tevens breng ik geen bezoek aan de Febo, de McDonald’s of andere vette kledder tenten maar ga liever uit eten bij een restaurant. Als ik echter daar ook geen zin in, of tijd voor, heb dan haal ik (in tegenstelling tot laat ik bezorgen) wat. 9 van de 10 keer is dat Aziatisch eten, denk aan keukens als Chinees, Thai, en Indonesisch. Met stip op 1 staat uiteraard Suvarnaphum, reeds eerder genoemd in een blogpost.

Vandaag had ik weinig tijd om te koken en besloot een hapje te gaan halen bij een van de betere toko’s in Amsterdam, Asian Delight. De toko ligt in het hart van winkelcentrum Osdorp, de Shoperade. Het is altijd een probleem als je voor de mooie uitstalling staat om je keuze te maken want alles is even lekker. Of het nu gaat om de rendang, de ajam rica (of een van de vele andere varianten) het is allemaal top, Deze keer gekozen voor bruine mie, rendang (toch mijn persoonlijke favoriet bij een Indonesisch restaurant), saté, kip in zwarte peper saus en uiteraard atjar, boontjes en wat andere gezonde zaken. En, hoe niet verrassend, het was weer smullen geblazen.

Stedentrip

Tijdens de stripdagen (zie de blogs van de afgelopen dagen) hadden we het uiteraard ook over een gezamenlijk vakantie in het voorjaar van 2010. De trip naar Florida gaat niets worden i.v.m. de financiën van de helft van de boys maar een stedentripje zag iedereen wel zitten.

Het basisidee is om in het voorjaar 4 dagen weg te gaan. Vertrek is dan vrijdag in de namiddag/avond na het werk van iedereen om dan maandagavond weer terug te keren. Belangrijkste daarnaast is uiteraard waar willen we heen. Het blijkt dat er niet al te veel Hooters in Europa gevestigd zijn. Het blijft dan beperkt tot Nottingham, Zurich, Athene en Tenerife.

Uit dit rijtje is Athene de enige die ons wat lijkt maar dat is meteen een flink stuk vliegen. Andere opties die voorbij kwamen zijn Lissabon, Barcelona, Madrid, Rome en Belfast. Binnenkort maar eens een onderzoekje doen naar de diverse steden en de mogelijkheden.

St. Feuillien

Zoals uit de diverse logjes al blijkt ben ik een groot liefhebber van lekker eten en drinken. Op drank gebied uiteraard mooie Schotse single malt whisky’s, goede wijnen en lekkere biertjes.

Dit gaat dan niet over de normale soorten pils maar over de diverse speciaal bieren die al enige jaren een steeds groter mate van populariteit krijgen. Mijn favoriete brouwerij is die van St. Feuillien uit België. Men brouwt hier een kerstbier, paasbier, tripel, bruin. Allen zijn erg lekker maar blijven mijlen achter bij het topproduct van de brouwerij. De St Feuillien blond.

Het enige nadeel van dit bier is de verkrijgbaarheid. Mijn stamcafé, het elfde gebod, heeft het soms op de tap maar dan houdt het wel op. De verkrijgbaarheid in diverse winkels en slijterijen is ook minimaal dus daar wordt ik niet gelukkig van. In januari waren wij naar België gereden met de bedoeling, naast een leuke 3 dagen Antwerpen, om diverse kratten in te slaan. Helaas bleef ook dit beperkt tot een minimaal aantal flesjes…

Gelukkig kwam dit jaar de ultieme oplossing in de vorm van slijterij Vonk in Zaandam. Deze zeer goede slijterj beweert alles te kunnen leveren en de vrouw van mijn maat besloot ze dan ook voor de ultieme test te zetten. Zij bestelde een kratje blond en een kratje trippel en, wonder boven wonder, dit werd binnen 2 weken geleverd.

Hulde aan Vonk en hulde aan Nicky!!!!!!!

Naschrift: Ik werd er fijntjes aan herinnerd dat niet Nicky maar mijn stapmaat verantwoordelijk was voor deze feestvreugde. Waarvan akte!

Hypotheek

Mijn hypotheek begint op zijn eind te lopen dus het werd tijd om een afspraak met de bank te maken. Dat is tegenwoordig stukken makkelijker dan vroeger want je stuurt via de website van de bank gewoon een mailtje dat je een hypotheek afspraak wenst en binnen 2 dagen wordt je teruggebeld om een afspraak in te plannen.

Zo zat ik een paar dagen later met mijn account manager om tafel om de hypotheek en de algehele financiële situatie door te spreken. Na een goed gesprek besloten wij dat de beste aanbieding van de bank een 5 jarige hypotheek was tegen een percentage van 4.9%. Dat is een stuk beter dan de 6.2% waar ik nu op zit.

Nu de komende week even kijken of het ergens anders beter kan en daarna het boeltje voor de komende jaren weer vastzetten.

Etentje

Gisteren een gezellig middag/avond bij mijn zus en zwager doorgebracht. De eerste vreugdekreten bij aankomst waren van mijn neefje bij het zien van de Albert Heijn puzzelstukjes en de C1000 gogo's. Vroeger werd je begroet als je langskomt, tegenwoordig gaat het om de goodies die je meebrengt. Iedereen kwam binnenstromen (eerst een vriendin en toen mijn nichtje) en vertrok weer (mijn neefje had een verjaardagspartijtje in het zwembad) en het werd tijd om het voorgerecht klaar te maken. Dat was mijn onderdeel van de maaltijd en daar ik tegenstrijdige verzoeken had gehad "wij willen vis of eend maar die lust dat niet", en "wij zijn aan de lijn" had ik besloten tot carpaccio. Niet al te veel werk, iedereen lust het en het is mager genoeg voor de lijners onder de aanwezigen.

Vervolgens kwam het hoofdgerecht, een pasta met o.a. spek en crème-fraîche, klaargemaakt door de aanwezige vriendin. Dit was erg lekker maar deed me al twijfelen over het "we zijn aan de lijn" verhaal. Toen mijn zusje het nagerecht op tafel zette, diverse Mona puddingen, vroeg ik ook met mijn allervriendelijkste stem hoe het ging met het lijnen. Onder wat schaapachtig gelach werd dan ook de opmerking gemaakt van "ach, dat was toen (2 weken geleden....), dit is nu". Lekker koffie drinkend en na-tafelend werd het tegen een uur of 10 tijd om richting het eigen stulpje af te taaien.

Feestje

Dit jaar was er een groep collega's die gezamenlijk hun jubileum wensten te vieren. Sommige waren 5 jaar bij de zaak terwijl anderen al 20 jaar in dienst waren. Normaal geef je dan een etentje of een borrel voor een groep directe collega's maar zij besloten gezamenlijk een groot feest te geven voor een grote groep (oud)collega's met aanhang.

Zij hadden hiervoor de ambiance houtrust in Hooglandenveen uitgekozen. Centraal gelegen vlak bij Amersfoort is dit goed te bereiken. Voor mij is het bv. een ritje van nog geen drie kwartier.

We werden ontvangen met een aperitiefje en de bekende hapjes (kaasvlinders, nootjes, stengels) op de tafel. Al snel stond de band op het podium om te starten met een grote rij van soul, funk en motown classics. De bezetting bestond uit zanger, zangeres, drums, bas, gitaar, keyboards en 3 blazers en had behoorlijk wat power. De naam van de band hebben ze nooit genoemd (of heb ik gewoon niet gehoord). Prima dansbare muziek vooral bij de wat meer up tempo nummers.

Zoals gewoonlijk bij dit soort feesten vertrok een aantal van de gasten al snel onder het motto, ik heb mijn neus laten zien en kan veilig weer huiswaarts keren. De die-hards werden om 1 uur 's nachts naar buiten geveegd om weer huiswaarts te keren.

Casablanca

De zoveelste editie van het doorlopende feuilleton donderdagavond stapavond gaat over een van de oudste cafés op de Zeedijk.

Casablanca bestaat al sinds de jaren veertig en begon als jazzclub waar alle groten der aarde optraden. Anno 2009 is er weinig veranderd want er treden nog steeds jazz grootheden op. Hans Dulfer is bv vaste speler in het muziekcafé. Maar ook in Casablanca is het moderne leven doorgedrongen want op donderdag, vrijdag en zaterdag is er ook karaoke. De laatste keer dat ik daar geweest was had ik bezworen dat dat ook echt de laatste keer zou zijn. Wij kwamen met Bobby Farell binnen, destijds stamgast in ons café en ja hoor dat werd Rivers of Babylon karaoke. (en alhoewel ik absoluut niet kan zingen, zing ik beter dan Bobby).

Fast forward naar nu. Wij kwamen twee zusjes tegen in een van onze vaste cafés, gezellige dames waar we leuk mee stonden te praten. Op een gegeven ogenblik zeiden de dames, laten we gezellig naar Casablanca geen. Tsjakka, daar werd weer een belofte aan mijzelf doorbroken, het vlees is zwak. De avond was gezellig, dansen, drinken, meezingen met diverse nummers en kijken naar de karaoke. Het hoogtepunt was echter samen met de dames Papa van Stef Bos ten gehore brengend. En het is wederom bewezen, ik kan nog steeds niet zingen.