Jordaan wandeling

Deze woensdag was het weer zover, het jaarlijkse uitje met mijn werk. Dit jaar keer deden we het niet per afdeling maar met de complete sector en uiteraard was ik de organisator. Met mij als organisator ben je van twee dingen verzekerd, eten maakt onderdeel uit van het geheel en het speelt zich in Amsterdam af. Ik had voor een wandeling met gids door de Jordaan gekozen en onze gidsen (we gingen in twee groepen wandelen) bleken zeer adaptief te zijn. We konden startten waar we wilden en we zouden aan het eind van de twee uur durende wandeling voor het restaurant afgezet worden. Als start koos ik voor het Victoria hotel recht tegenover het centraal station, voor iedereen goed te vinden en zowel voor de treinreizigers als de P&R gangers goed te bereiken. De weergoden waren ons gunstig gezind want in een week van ronduit slecht weer hadden wij een stralend zonnetje en een heerlijke temperatuur voor onze wandeling.

Onze gids bracht ons al vertellend van het Victoria hotel naar de Westerkerk Hier kwamen de eerste verhalen over de Jordaan en via het Anne Frank huis wandelden wij over de prinsengracht naar café de II prinsen waar het tijd was voor een versnapering. Men schonk hier een Limburgs bier, Lindeboom, dat ik niet kende dus ook mijn verzameling gedronken bieren werd weer met een uitgebreid. Na de break was het tijd om verder de Jordaan in te duiken en via brouwersgracht, lindengracht, westerstraat e.d. werden wij ingewijd in de herkomst van diverse spreekwoorden en typisch Jordaanse verhalen over bv. het palingoproer. Even over zeven uur werden wij in de Nieuwe Willemsstraat afgezet en was het tijd om aan tafel te gaan.

Vakantie in Azië

Zoals de laatste weken al vaker aangegeven ben ik bezig met het plannen van een vakantie in Azië. Alles begint steeds concreter te worden want via worldticketcenter heb ik inmiddels de 1e offerte voor de diverse vliegreizen binnen. We vliegen redelijk luxe met Cathay Pacific en Malaysia airlines. Met de diverse reizen ingevuld blijkt dat onze tijd in Singapore te kort is en dat is toch zonde van deze mooie stad. De andere steden kloppen aardig nu even samen in conclaaf hoe we de boel gaan aanpassen. Er zijn meerdere opties en de Excel sheet met alle info (hoe bedoel je project manager trekjes) die ik heb gemaakt zal helpen met het nemen van de juiste beslissing. Hopelijk kunnen we deze week alles aftikken en de vluchten alvast boeken.

Oude computer

Nu mijn nieuwe computer als een zonnetje draaide was het even omkijken naar mijn oude computer. Repareren was te duur maar door er een oud moederbord in te zetten kon hij wel weer een paar jaar mee voor wat minder intensief gebruik. Als het voornaamste doel email, internet, foto’s overzetten en eventueel printen was en daarbij wat spelletjes over internet dan was het nog een prima apparaat dat nog een flink aantal jaren mee kon.

Zo begon ik vandaag dus aan het weer opbouwen van de machine zodat mijn ouders weer probleemloos het internet op zouden kunnen en niet met een erg trage oude computer te maken zouden hebben. Nu even kijken of ik alles voor het weekend weer aan de praat heb.

Een eenvoudige doch voedzame maaltijd

Ik was dit weekend druk in de weer met het inrichten van mijn nieuwe computer en had op zondag dan ook geen enkele zin om te koken. Na slechts zeer kort nadenken besloot ik eten te gaan halen bij Suvarnaphum. Ik was hier al enige maanden niet meer geweest en eigenlijk is dat een schande gezien de kwaliteit van dit Thaise (afhaal) restaurant. Bij binnenkomst was eigenaresse Mem niet aanwezig maar haar dochter stond de klanten behulpzaam te woord. Zoals wel vaker paste Mem liever op haar kleinkind dan de zaak, de keren dat ik haar zie zijn op andere plaatsen dan haar eigen restaurant. Omdat ik al langere tijd niet geweest was besloot ik voor mijn favoriet op de kaart te gaan, de lauwwarme salade van gegrild rundvlees met o.a. ui, pepertjes, sesam, munt en rijst erbij. Het was weer net zo voortreffelijk als altijd en ik ben dan ook niet van plan om weer zo lang weg te blijven.

Brown paper plaza

Toen ik deze week door de klapdeuren wou lopen die de toegang tot "ons" stuk van het gebouw vormen viel mijn oog op het bijgaande beeld. Zoals al vaker vermeld gebruiken wij tegenwoordig Agile als methode en de ondersteunende hulpmiddelen daarvoor zijn grote vellen bruin papier en heel veel "geeltjes". Een of andere overlaat had een geeltje (in dit geval oranjetje) op de klapdeuren geplakt met de tekst brown paper plaza. Bij binnenkomst was echter te zien dat alle kamers bestickerd waren want zo hadden we opeens de requirements room, het scrum veld, architect alley, de hangplek en nog wat andere namen. Iedereen vond het een zeer leuke toevoeging en dit zijn nu de vaste namen van onze ruimtes geworden, tot verwondering van de rest van het bedrijf.

Nieuwe computer

Zoals gemeld was mijn computer gesneuveld en had ik hem bij pc depot in halfweg afgeleverd voor onderzoek. De terugkoppeling gaf aan dat er iets op het moederbord was doorgebrand en dat betekende een nieuw moederbord. Maar ..... door de wat hogere leeftijd van mijn computer betekende dat ook nieuw geheugen en een nieuwe processor zodat de prijs aardig begon op te lopen. Dat gekoppeld aan het feit dat mijn computer te oud was voor sommige games (Dragon age ging bijvoorbeeld maar net dus de opvolger Dragon age II zou het zeker niet redden)deed mij besluiten een nieuwe computer aan te schaffen. Inmiddels staat het snelheidsmonster te blinken op mijn bureau en ik ben er zeer tevreden over, ik ben alleen flink wat tijd om alle software die op mijn oude pc stond te herinstalleren. Ach dan heb ik de komende week weer wat te doen.

Brand

Toen ik vanmorgen naar mijn werk reed was de afslag naar het terrein dicht en stonden er overal ambulances, brandweerauto’s en nog veel meer voertuigen. Toen ik via de achteringang ons terrein binnenreed moest ik via een opritje over een erg dikke brandslang heen dus er was wel wat gebeurd. Bij het parkeren zag ik dat het pand aan de overkant afgebrand was. Aangezien het pand al enige tijd leegstond ging al gauw het gerucht rond dat het brandstichting was. Uiteraard waren er zat flauwe grappenmakers die verzuchtten dat het helaas niet ons pand was zodat ze vrij geweest waren. De enige leuke grap was dat het helaas niet ons pand was zodat we onze uitwijk procedure eens echt konden testen i.p.v. als simulatie. Die procedure houdt in dat wij bij een calamiteit ons hele rekencentrum binnen 24 uur weer in de lucht hebben zodat onze klanten weer verder kunnen werken. We betalen hier genoeg voor per jaar dus het was best wel leuk geweest om te zien hoe dat nou in het echt zou gaan maar daar moeten we tot de volgende brand op wachten.

Bitter sweet memories

Dannt O'Neill & the boys

Ik kreeg van de week een mail van Dennis met als kop "Het is niet waar" en alleen een link naar dit bericht erin. Voor iedereen die denkt wie is die Francine en waar gaat dat over een flashback naar 1993. Toen gingen Frank, Simon, Dennis en ikzelf voor de eerste keer samen op vakantie. En niet zomaar een lullig vakantietje maar een volle maand naar Amerika. We waren alle vier toen nog volledig door het comic virus bevangen en een van de hoogtepunten van het New York gedeelte van de vakantie was toch wel het bezoek aan DC comics. We brachten daar een paar prachtige uren door en ontmoetten mensen als Denny O'Neill (foto met dank aan Dennis) en Archie Goodwin. Onze begeleidster en all around angel was Francine G. Burke die enkele uren in haar drukke werkdag voor ons vrij maakte. Het feit dat zij opeens ontslagen is zonder enige reden zoals het artikel aangeeft doet echt wel pijn ondanks dat we haar jaren niet meer gezien en gesproken hebben. Het maakt echter ook een paar hele mooie heriineringen los aan en ik hoop dan ook dat zij gauw weer een leuke baan vindt waar zij haar energie in kwijt kan. Francine succes met de nieuwe baan en wie weet ontmoetten we elkaar nog een keer in Amsterdam zoals we in 1993 afspraken.

Employee of the month (the end)

In januari schreef ik dit stukje over ons nieuwe initiatief om de professional van de maand te kiezen die dan als beloning een etentje voor twee in De Librije won. Helaas ben ik niet in de prijzen gevallen en zal dat ook niet meer gebeuren. Vandaag werd gemeld dat dit initiatief stopte en daarvoor in de plaats er een nieuw initiatief kwam dat (hoe Nederlands) voor iedereen wat zou opleveren. Bij het behalen van extra omzet zou iedereen extra muntjes voor onze kerstmarkt krijgen. En dat nu ik besloten had dat vorig jaar mijn laatste kerstmarkt zou zijn en ik voor een traditioneel kerstpakket zou gaan. Twee maal de sigaar én geen kans meer op een gratis etentje bij Jonny en Thérèse én toch weer naar de kerstmarkt.

Programma diner

Maandagvond ging het programma overleg samen uit eten om in een minder formele setting een aantal dingen de revu te laten passeren. Onze budgetten zijn niet van dien aard dat wij een diner bij Vinkeles kunnen doen (zoals anderen die ik ken van plan zijn) maar de suggestie van de programma manager om bij het gouden huis te gaan eten werd uiteraard door ons weggestemd. Nu zijn er niet al te veel keuzes in Almere voor wat meer upscale dining dus de keuze was beperkt tot The boathouse of Brasserie Bakboord. Gezien de ligging (vlak bij ons werk) viel de keuze al snel op het verbouwde Brasserie Bakboord. Wat mij betreft is een van de beste verbeteringen het comnfort van de stoelen. Toch belangrijk als je wat langer aan tafel wilt zitten dan hap slik weg. We gingen voor het viergangen menu inclusief chauffeurs arrangement (halve glazen wijn) en dat bestond uit drie bereidingen van zalm, grietfilet, wilde eend en tiramisu. Het was prima eten met goede wijnen erbij dus culinair was de avond in ieder geval geslaagd. Ook de zakelijke doelstelling werd behaald in een informele sfeer werd wat beter kennis met elkaar gemaakt en er werden ervaringen uitgewisseld die het verdere verloop van het programma (en dat staat voorlopig tot 2014 gepland) soepeler moeten laten verlopen. Nu nog toewerken naar dat etenetje in een sterren restaurant!

Onverwachte stapmaat

Mijn telefoon stond laatst uit en ik kreeg dus pas laat in de gaten dat ik vier keer door hetzelfde, voor mij onbekende, nummer was gebeld. Het bleek een oude vriend te zijn die ik niet meer zo vaak zag de laatste tijd. De reden was dat hij inmiddels getrouwd was en vader van een tweeling. Dan blijft er toch wat minder tijd over dan vroeger. Hij was net terug van een maand in Indonesië, hij is met een Indonesische getrouwd, en zijn vrouw was met de kinderen een maand langer achtergebleven bij haar familie. Hij zag dus zijn kans schoon en wou meteen een avond de stad in. We spraken dus af in het bekende startpunt, het elfde gebod, en waren gezellig herinneringen aan het ophalen. Het werd die avond een ouderwetse kroegentocht want we zagen verder nog de roode baron, butterfly thai café en de Mehkong River. De avond was erg gezellig en we gaan het zeker nog een keer overdoen voor zijn vrouw en kinderen terug zijn uit Indonesië.

Computer crash

Vrijdagavond crashte mijn computer. Hij sloeg spontaan uit en bij het heropstarten bleef hij hangen. Na het XP logo kwam er een zwart scherm en verder kwam hij niet meer. Nadat een poging om Windows opnieuw te installeren ook niet succesvol was kwam ik tot de conclusie dat er iets doorgebrand was. Zaterdag bracht ik de pc dan ook naar PC depot in halfweg om hun te laten kijken wat er kapot was en of het gerepareerd kon worden. Maandag of dinsdag krijg ik te horen wat er mis is en dus zit ik minimaal 4 dagen zonder computer.

Vroeger was dit grote paniek want internet is toch wel erg belangrijk geworden, als communicatie middel als entertainment apparaat en als nieuws kanaal. Tegenwoordig hoef ik me daar niet zo druk meer om te maken. Ik heb wifi thuis en kan dus probleemloos het internet op met mijn laptap, mijn notebook, mijn iPad en mijn iPhone. Computers zijn zo te zien wel een erg belangrijk onderdeel van mijn huishouden geworden!

iPad

Zoals al eerder gememoreerd is mijn team bezig met allerlei innovatieve zaken. Dat heeft er al toe geleid dat ik momenteel met een iPhone rondloop maar onze sales afdeling wil meer flitsende apparaten waar onze toepassingen op draaien. Een van die wensen behelst het laatste paradepaardje van apple, de iPad. Momenteel heb ik dus een iPad in mijn bezit om te kijken of alles daarop werkt en er een beetje flitsend uitziet. Uiteraard ben ik mij eerst bekend aan het maken met de iPad dus heb ik er wat software op geïnstalleerd en wat mee op het web rondgedwaald. Ik moet zeggen dat het een prettig in de hand liggend en niet al te zwaar apparaat is waar je met plezier mee aan de slag gaat. Het tot nu toe enige minpunt is dat flash niet ondersteund wordt door apple. Dat betekent dat sommige websites niet compleet werken op de iPad. En laat daar nu net onze muziekquiz tussen zitten. Nu ja, daar vergaat de wereld ook niet mee. Voorlopig eerst even verder experimenteren en bij een akkoord van sales is er ook een iPad voor ons team noodzakelijk.

Taxibedrijf

Vandaag gingen mijn ouders op vakantie met een busreis van Solmar tours naar Spanje. Zij hadden mij al eerder gevraagd om ze naar de bus te brengen en dat was uiteraard geen enkel probleem. Het enige nadeel was dat de bus wel erg vroeg uit Amsterdam vertrok. Gelukkig hadden mijn ouders daar een mooie oplossing voor verzonnen. De bus reed namelijk kris kras door Nederland om mensen op te pikken om als laatste in Maarheze bij het gebouw van Solmar te stoppen en vandaar de reis naar Spanje te beginnen. Ondanks dat het een reis van anderhalf uur naar Maarheeze is betekende dat anderhalf uur later de deur uitgaan. Met langer in bed blijven heb je mij direct overgehaald en het feit dat ik een leaseauto heb zonder extra kosten voor kilometers betekende dat dit ook kostenneutraal was. Het enige verschil was dat het me nu drie uur kostte i.p.v. een half uur maar dat had ik probleemloos voor mijn ouders over.

Cordial 2010

Woensdag was de 2e dag van het tweedaagse event voor Cordys gebruikers. Zoals elk Cordys evenement vond ook de Cordial plaats op landgoed de Vanenburg in Putten en dat is een fantastische omgeving voor welk event dan ook. Ik was netjes op tijd aanwezig en kon dan ook op mijn gemak koffie drinken. Cordys is een wereldspeler (net zoals bv. Oracle) maar heeft in tegenstelling tot andere wereldspelers haar hoofdkantoor in Nederland, logisch daar de oprichter en eigenaar van Cordys een Nederlander is, Jan Baan. Dat betekende dat er een groot aantal Indiërs (het land waar de meeste software bouw uitbesteed wordt tegenwoordig), Aziaten, Amerikanen etc. etc. aanwezig was. De voertaal was dan ook Engels maar ik kan je verzekeren dat een Indiër die Engels spreekt nog steeds (bijna) niet te verstaan is.

Het was een goede dag waar ik diverse nieuwe zakelijke contacten heb opgedaan. De presentaties liepen van flauw, via aardig tot vurig (uiteraard een Amerikaan) naar interessant. De afsluiting was een diner en dat had de, voor mij, bekende hoge kwaliteit. Een kwaliteit die ik bij geen enkele andere grote meeting van welk bedrijf dan ook was tegengekomen. Zo waren er kwartel pootjes, sint Jacobs schelpen, eend, gevogelte spiesjes, vis, vlees en uiteraard een speciale hoek met Indiaas eten. Alles smaakte even voortreffelijk en de bijgeschonken wijn deed niet voor het eten onder. Ik reed om half acht naar huis en volgend jaar ga ik weer naar de Cordial al was het alleen maar om de omgeving en het eten.

Reizen

Dinsdag stond in het teken van het reizen. ’s Ochtends moest ik een demo geven in Wageningen aan onze klanten waar we samen mee bezig zijn om hun processen te modelleren en ’s middags moest ik in Harderwijk een demo geven aan een prospect over hetgeen waar we mee bezig zijn. Voeg daar aan toe dat de demo ’s ochtends was met een collega die ik eerst in Almere moet ophalen en daarna weer moest terugbrengen dan kom je op zo’n vier uur in de auto. Mijn route was voor vandaag dan ook Amsterdam – Almere – Wageningen – Almere – Harderwijk – Amsterdam en dat komt neer op ruim 300 kilometer.

Ondanks het slechte weer begon alles voorspoedig. Om zeven uur vertrok ik uit Amsterdam om mijn collega in Almere op te pikken maar dat was dan ook het einde van de voorspoed. De files naar Wageningen waren niet te tellen en er was geen enkele mogelijkheid om er om heen te rijden. We waren dan ook ruim te laat in Wageningen maar dat was iedereen die daar die dag moest zijn. We kwamen zo’n beetje als laatste binnen. Mijn collega toonde aan de klanten wat wij de afgelopen drie weken geproduceerd hadden en dat viel in goede bodem. Daarna bracht ik hem terug naar Almere maar door de vertraging in de ochtend kon ik niets doen op kantoor behalve bijna meteen naar Harderwijk vertrekken. Gezamenlijk arriveerden ik en een collega van sales in Harderwijk en wij zetten onze spulletjes daar neer en deden een testronde. Alles zag er pico bello uit en om twee uur kwam de directeur van de klant met zijn management team de zaal binnen. In een ontspannen sfeer vertelden wij ons verhaal waar men erg veel interesse voor toonde. Waarschijnlijk gaan we er een nieuwe klant bij krijgen voor ons project. Na afloop kon ik de rit naar huis inzetten die ondanks het slechte weer redelijk verliep. Totdat ik de ring Amsterdam naderde en wederom in de file te recht kwam. Gelukkig waren het niet al te veel kilometers en even voor zes uur was ik thuis. In totaal ben ik dus elf uur de deur uitgeweest waarvan tussen de zeven en de acht uur in de auto. Niet echt een effectieve tijdsbesteding maar ja er gaat niets boven persoonlijk contact en ik denk dat de resultaten van vandaag meer dan opwegen tegen de reisuren.

Een mooie zaterdagavond

Uiteraard moest er een aperitief genomen worden voor het tijd was om een restaurant te selecteren en even uiteraard werd dat het elfde gebod. Er was nog een tafeltje buiten in de aanbieding en wij zetten ons daar, in het nog steeds prachtige weer neder. Bestudering van de tap leverde voor mij een karmeliet en voor haar een Brugs witbier van brouwerij Alken-maes op. Onder het genot van het bier werd de plek voor het diner besproken en we besloten een keer niet voor Aziatisch te gaan maar het om de hoek liggende Thalassa met een bezoek te vereren.

We stonden dus rustig op en liepen de paar meter naar het bomvolle restaurant. Er was echter een klein tafeltje buiten en de charmante Griekse bediening toverde dat al snel om in een dinerplek voor twee. We waren niet heel erg hongerig na de late lunches en de aperitiefjes dus we gingen niet voor het verrassingsmenu. Het lukt al niet om dat op te krijgen als je trek hebt laat staan met de huidige stand van onze magen. Mijn vriendin koos brood met tzatziki, een tweetal salades, uiteraard de feta spinazie in filodeeg, inktvis, en een lamsvlees met yoghurt, munt en komijn voor ons uit. Alles was even voortreffelijk en het lukte ons bijna om alles op te krijgen ware het niet dat er een extra schaaltje brood bijgeplaatst werd om het sap van het uitstekende lamsgerecht mee op te deppen. Met koffie na gingen wij dan ook meer dan voldaan van tafel. Als het mijn beurt weer is om het kwartaal etentje van de mannen in te plannen dan weet ik waar we gaan eten.

Het wallenfestival

Na de mooie dag bij Vinkeles had ik geen bijzondere plannen voor de zaterdag alhoewel het mooi weer zou worden. Tegen twaalf uur kreeg ik echter een sms van een vriendin of ik zin had om naar het wallenfestival te gaan. Een korte speurtocht op het web leverde informatie over muzikale evenementen op diverse plaatsen waaronder de nieuwmarkt. We spraken dan ook snel af elkaar op de nieuwmarkt te ontmoeten bij café de zon om een te zien wat het wallenfestival in de aanbieding had.

Tegen drie uur arriveerde ik dan ook als eerste bij de zon en wist al snel een plaatsje op het terras te veroveren. Binnen een kwartier was mijn vriendin ter plekke en genoten we samen van een drankje. We hadden alleen niet al te veel vertrouwen in de aantrekkelijkheid van het festival want van onze plek op het terras was alles wat we zagen een lullig wagentje met een paar toeschouwers ervoor. Toen we dan ook na ons drankje gingen kijken waren we binnen de 10 seconden tot de conclusie gekomen dat het echt niets was. Niet treuren was het motto want het was prachtig weer en we liepen dan ook rustig over de biologische markt waar zij wat thee kocht en besloten tot een late lunch voor haar bij Chao Praya (ik had thuis al een late lunch gedaan). Zij ging voor een soep (ik had wat visioenen naar de zomervakantie) en ik wat te drinken. Na de lunch was het verder wandelen over het wallengebied inclusief bezoek aan diverse soorten winkels waaronder toko dun yong waar wederom thee aangeschaft werd. De prachtige middag was toen alweer ten einde en het was tijd om plannen voor de avond te maken.

Vinkeles (at last)

Eindelijk was het dan zo ver ons diner bij Vinkeles. We reden naar de keizersgracht en zodra we een parkeerplaats hadden zetten we de auto neer en liepen het laatste stukje naar the Dylan. Bij binnenkomst keken we wat verdwaasd om ons heen daar het hotel over de volle lengte van het pand heenloopt maar al gauw werden onze jassen aangenomen en werden wij naar het restaurant gebracht, dat was gevestigd in een gedeelte dat vroeger een bakkerij was geweest. Even voor half acht zaten wij dan ook aan onze tafel en onder het genot van een aperitief kwam de maître de kaart uitleggen.

De keus was snel gemaakt, we gingen uiteraard voor het chefs signature menu dat uit zeven gangen bestond. Aangezien er buiten de kaart een mooie paté de foie gras te krijgen was lieten wij dat tot acht gangen uitbreiden. Het feest begon met een viertal amuses waar ik een glas champagne als aperitief bij had. Daarna kwam een gerecht (tonijn op sorbet) waarvan wij vermoedden dat het de eerste gang was maar ook dit was nog een amuse. En daarna kwam als extraatje een mousse met kaviaar zodat we voor we begonnen er al twee gangen naar binnen gegleden waren. Wat daarna kwam was een feest van mooie gerechten gecombineerd met mooie wijnen. Hoogtepunt voor mij was toch wel Gnochetti met gepocheerde eierdooier waar de chef zelf aan tafel de zomer truffel overheen kwam schaven, maar er was eigenlijk geen minpuntje in zowel de gerechten van chef Dennis Kuipers als de gastvrijheid van maître Casper Westerveld en hun crews te vinden Neem daarnaast alle extra’s die geserveerd werden zoals een sorbet van rode paprika en een flan als extra amuse voor de kaas dan begrijp je dat wij erg voldaan van tafel stapten.

Omdat de sommelier er niet was werd deze rol probleemloos door de maître ingevuld die met veel passie en kennis over de diverse wijnen vertelde. Zo schonk hij bij het kaasplateau een witte dessertwijn (men komt steeds meer terug van port bij het kaasplateau) en tipte mij om bij een eigen diner een combinatie van een sauvignon Blanc uit de Loire te serveren met een schapenkaas uit dezelfde streek. Dennis kreeg als niet alcohol drinker twee mooie virgin cocktails bij het eten en net zomin als over het eten konden wij een wanklank vinden voor de geserveerde dranken, van de champagne waar ik mee begon tot de koffie (uiteraard inclusief prachtige friandises) waar wij beiden mee eindigden tegen middernacht. Was er dan echt helemaal geen enkele wanklank te vinden? Nee, tenzij je het feit meenam dat wij bij het verlaten van the Dylan voor een gesloten hek kwamen te staan en vertwijfeld naar twee gasten staarden die het hotel wilden betreden. We wisselden wat grappen uit met de Engelsen aan de andere kant en even later ging het hek open en konden wij terug naar huis gaan na een prachtige dining experience.

Oelan

Afgelopen vrijdag was ik op een receptie van Oelan, een bedrijf waar wij sinds kort mee samenwerken. Oelan bestond precies vijf jaar en zij gaven daarom een receptie in hun nieuwe kantoor. Samen met een collega reed ik erheen en aangezien het in Amsterdam was (op een prachtige plek in het havengebied), dropte ik eerst mijn auto thuis om daarna met de zijne naar Oelan toe te rijden. De weergoden waren ons gunstig gezind want het was prachtig weer en voor het gebouw was een mooi aangeklede omgeving neergezet met lounge hoek, alles onder party tenten om de felle zon tegen te houden.

Zakelijk gezien was het een goed bezoek daar ik kennis maakte met diverse interessante mensen, maar qua feestje was het ook prima geregeld. Oelan houdt van een mooie uitstraling en dat was te merken. Er was een bandje dat veel latin en soul muziek speelde, het eten bestond uit alleen maar verse hapjes (en dan niet de categorie vette kledder maar dingen als sushi, gravad lax, quiche, etc. etc.) ter plekke bereid door twee dames die ik iedereen kan aanraden als zij mensen voor catering zoeken. Er werd een prima wijn bij geschonken en de overall sfeer was gewoon pico bello. Pas tegen negen uur vertrokken wij na een top middag en vooravond. Ik ben er weer voor de receptie naar aanleiding van het tienjarig bestaan.

Druk,druk,druk

Vandaag is er weinig tijd om te bloggen. Het was een drukke dag op het werk en over een kwartier vertrekken Dennis en ik naar Vinkeles om te gaan genieten van ons diner. Tegen de tijd dat we terug zijn zal het zeker na 23:00 zijn en gezien de verwachtte mate van voldaanheid zal er waarschijnlijk niet meer geblogd gaan worden. Ik heb net even gespiekt hoe het menu er uit ziet en heb er zin in. Van het weekend uiteraard een blogpost over deze avond.

Proeverij

Meestal als deze kop boven een blogpost staat gaat het over een whisky proeverij. Deze keer echter over een kaas (en wijn) proeverij. De beroemde kaaswinkel L’amuse van Betty Koster geeft op 31 oktober een proeverij in Stempels in Haarlem. Zo’n beetje elk sterren restaurant van Nederland bestelt haar kazen bij deze winkel dus dat moet wat beloven. Ik ga samen met Dennis en aangezien hij rijdt betekent dat ik ook aan de winproeverij (en nee ik, ga de wijn zeker niet uitspugen) mee kan en doen. Dus alhoewel het nog bijna twee maanden duurt voor het zover is kijk er nu al reikhalzend naar uit.

Social media

In 2005 startte ik met mijn account op Linkedin en ik was toen een van de eerste die een social network gebruikte, erger nog het begrip social media was nog niet eens bekend. Inmiddels zijn we 5 jaar verder en je wordt dood gegooid met de social media. Zo heb ik zelf inmiddels accounts op Facebook, Twitter, Yammer. Skype en mijn blog naast mijn Linkedin account. Ja ik heb zelfs een hyves account maar daar doe ik niets mee, sterker nog ik weet niet eens meer wat mijn inlog gegevens zijn.

Nu zijn er mensen die nog veel actiever zijn op de social media. Zo kreeg ik inmiddels een uitnodiging om ook op feest.je mee te gaan doen, maar daar twijfel ik nog over. Ik ben niet zo fanatiek met mijn iPhone dus ik verwacht niet dat ik mij overal ga inchecken. Dat is eigenlijk vergelijkbaar met mijn twitter account, waar mijn nichtje inmiddels in no time honderden tweets over de wereld heeft uitgestort kom ik nog niet eens op de tien uit. Zelfs de games doem tegenwoordig mee aan de social media hype want spellen als dragon age (waar ik fan van ben) hebben een eigen social network waar je kan laten zien welke awards je hebt verdiend. Als laatste loot aan de boom heeft ook Apple zijn eigen sociale netwerk opgericht onder de mooie naam ping. En aangezien dit over muziek gaat besloot ik toch eens te kijken wat ping nu precies is. Daarom heb ik het inmiddels op mijn iPhone geïnstalleerd. Nu de komende dagen eens kijken wat ik er mee kan.

Welkom in wellcome

Na het drankje bij de zon besloten we nog een bezoek te brengen aan de roode baron. Gezamenlijk vertrokken wij dan ook daar heen en benaderden iets dat meer op een restaurant leek dan een bar. Er zaten ongeveer 10 mensen te eten toen wij binnenkwamen en verder waren er bijna geen klanten. Dat gaf mij mooi de kans om de muziek keuze te bepalen en, gezien het vroege tijdstip, ging ik voor diverse soul klassiekers zoals deze. Op een gegeven ogenblik was het echter tijd om te gaan eten en we splitsten ons in drie tweetallen om dat te gaan doen.

Wij kozen voor de Vietnamees, voor mij de derde keer pas nadat ik deze keuken in 2009 in Duitsland had leren kennen. Aangezien ik maar een Vietnamees restaurant in deze buurt ken, dit in tegenstelling tot de hordes Chinese en Thaise restaurants, werd het wederom Wellcome. De zaak was bijna leeg maar wij gingen vol goede moed aan tafel zitten en kregen al snel de kaart van onze tafeldame. Aangezien we alleen complete voorgerechten zagen en geen combi zoals bij de Thai vroegen we de dame om het e.e.a. te brengen. Als hoofdgerecht ging ik deze keer voor koe en aangezien ik geen keuze kon maken vroeg ik wederom om advies, de dame beval de chili en citroengras koe aan en ik kon mij daar in vinden. Mijn tafelgenoot ging voor de eend, een keuze die ik niet nam want bij alle twee mijn Vietnamese restaurant bezoeken had ik eend gegeten. De voorgerechten kwamen en waren een feest. De man twee mini loempia’s die in het onderliggende slablad met blaadjes munt gerold moesten worden en daarna opgegeten konden worden, een kipsaté de man, een dumpling garnaal de man en tenslotte een koude rol van garnalen met rijst en munt in deeg. Alles was even goed en ik kan geen winnaar aanwijzen (nou ja als het moet de sla met munt loempiaatjes). De hoofdgerechten waren al even top en ik blijf het jammer vinden dat ik deze keuken pas sinds een jaar ken. Ach er zullen nog genoeg gelegenheden volgen!

In de zon bij de zon

Deze zondagochtend zat ik achter mijn computer (zoals wel vaker) en ik kreeg via facebook een chat bericht van een goede bekende. We hadden het over mijn vakantie naar Azië en hij gaf aan ook wel mee te willen. Aangezien hij huizen in Bangkok en Hongkong heeft waren alle tips meer dan welkom. We zaten al gauw naar vluchten en data te kijken en op zijn suggestie kwamen we uit op Cathay pacific. Een retour Hongkong is €800 in november en hij zei dat het mogelijk moest zijn om inclusief de binnenlandse vluchten voor tussen de 850 en 900 euro klaar te zijn. Beste vertrek dag is volgens hem de donderdag dus vertrek vindt waarschijnlijk plaats op 11 november. Het was schitterend weer dus we spraken meteen af om elkaar 's middags in de stad te zien.

Ik ging eerst bij mijn ouders langs om wat computer problemen op te lossen (nog niet 100% klaar van de week de rest) en arriveerde 's middags op de nieuwmarkt bij café de zon. Ik was de voorlaatste en de andere vier zaten al aan het bier, cola light en water. Pal na mij kwam nummer zes binnen en gezamenlijk genoten we van het mooie weer en het fantastische uitzicht op de waag met de markt daar om heen. Mijn kennis meende behoorlijk wat hij 's ochtends gezegd had over de vakantie en gaat maandag meteen kijken wat hij via zijn corporate account bij Cathay pacific kan regelen voor de tickets. We hebben dan ook afgesproken elkaar maandag en dinsdag even te spreken over de resultaten en dan woensdag of donderdag met zijn drieën in Bilthoven bij elkaar te komen om de tickets te boeken. Kortom als alles meezit is deze week de vakantie een zekerheid geworden.

Vliegen in Azië

Het is nog steeds de bedoeling om eind van dit jaar naar Azië te gaan. De datum staat inmiddels (redelijk) vast, we gaan ongeveer twee weken in de periode vanaf 8 november tot 29 november. Waarom tussen deze twee data, simpel op beide heb ik een concert. Joe Jackson op de 8e en Airbourne op de 29e.

De volgende stap is dan het uitzoeken van vluchten en dan kom je, naast de bekende als KLM en Cathay pacific, met hele nieuwe maatschappijen in aanraking. Na wat tips van bekenden die vaker naar Azië zijn geweest is de keuze op twee verschillende maatschappijen gevallen. Als eerste is daar China airlines voor de lange stukken (Europa naar Azië). Zij hebben een bijzonder interessante optie, de evergreen klasse. Een retour Bangkok kost €700 en voor €200 toeslag vlieg je in de evergreen klasse. Dezelfde stoelen en ruimte als in de business klasse maar zonder de rest van de luxe. Op een vlucht van 11 uur is dat toch wel een erg prettige optie. Voor alle lokale vluchten (en lokaal moet je ruim zien, dat is alles binnen Azië) is er eigenlijk maar een optie nl. Air Asia. En nee het gaat niet (alleen) om de stewardessen. De tarieven die hier gehanteerd worden zijn werkelijk prima te noemen. Zo komen de diverse vluchten die we willen ondernemen op prijzen van €70 tot maximaal €100 per persoon en dan gaat het om vluchten van 2.500 kilometer. Kortom ook voor de vluchten ziet het er goed uit. De volgende stap is de data definitief te maken en dan vluchten en hotels gaan boeken.

Onverwachte dinner date

Ik was van plan om deze vrijdag een simpel hapje te eten voor ik de stad in zou gaan tot ik 's avonds een sms'je kreeg van een vriendin met de vraag of ik zin had om Thais te eten. Voor mij geen moeilijke vraag en daar zij op dat moment op de A2 zat en terug naar huis reed van haar werk spraken we (uiteraard) af in het elfde gebod. De timing was perfect want we kwamen enkele seconden na elkaar binnen. Met voor mij een biertje en voor haar een fris waren we meteen gezellig aan het praten. Daar het inmiddels echter al negen uur was geworden besloten we snel aan tafel te gaan en dan is de Little Thai Prince een prima keuze.

We liepen honderd meter verder en betraden het restaurant dat exact een tafel vrij had. Meestal zit het hier altijd vol en moet je 15 tot 30 minuten wachten voor je een tafeltje krijgt dus dit was wederom een prima timing op deze avond. Het eten was zoals altijd als ik samen met haar naar een Thais restaurant ga. Zij bestelt voor ons beiden en daarna delen we alles wat op tafel komt. Deze keer ging het om twee hoofd gerechten, een was een wat zoet gerecht van rundvlees en aardappel, en een pittige papaya salade (een favoriet van ons beiden). Eten was, zoals altijd bij de Little Thai Prince, prima en, ook zoals altijd bij de Little Thai Prince, kregen wij als goede bekenden de koffie (en jasmijn thee) van het huis. Schade, met fooi mee, was €45 en ik ken geen enkel restaurant met een betere prijs kwaliteit verhouding dus dit was zeker niet mijn laatste bezoek aan dit restaurant.

Yammer

Op mijn werk zijn we een experiment aan het doen met Yammer, een micro blogdienst die je kunt vergelijken met twitter. Er is een bedrijfsaccount aangemaakt en enkelen van ons hebben zich aangemeld om hier mee te gaan experimenteren. Uiteraard heb ik een cliënt op mijn iPhone geïnstalleerd om ook mobiel te kunnen Yammeren. Na het installeren stond netjes het Yammer icoon op mijn iPhone tussen de andere iconen die er al op stonden. Kortom ik heb er weer een nieuwe communicatie vorm bijgekregen. Straks ben ik meer tijd bezig aan het aflopen van al mijn communicatie stromen dan aan het communiceren zelf.

Eindelijk weer eens A-fusion

Ik had al langere tijd het plan om met mijn team een hapje te gaan eten en deze week kwam het er eindelijk van. Uiteraard in Amsterdam en even uiteraard, niemand van deze groep kende het restaurant, zou het A-fusion worden. We spraken af om tussen zes en zeven uur in het elfde gebod te verzamelen en om zeven uur naar A-fusion te vertrekken. Als gastheer was ik uiteraard op tijd in het elfde gebod maar het duurde lang voor de anderen kwamen. De eerste groep was de verkeerde kant uitgelopen en de tweede groep was op de ring al verkeerd gereden. We konden samen nog een biertje, voor het merendeel was dat een Agnes van brouwerij Corsendonk, doen in het elfde gebod om vervolgens de korte afstand naar het restaurant af te leggen.

Bij binnenkomst werd ik verrast door een nieuw interieur. Ik was eind maart voor het laatst hier geweest en in de tussentijd had men het innerlijk van het restaurant aangepast. Gelukkig was dat het enige want de dames in de bediening waren nog steeds even vriendelijk en het eten was nog steeds even fantastisch. De eigenaresse, die mij nog herkende ondanks mijn lange afwezigheid, bracht ons naar onze plek en wij zetten ons neer in een gezellige hoek. Drank werd gebracht en vervolgens werd gevraagd wat wij wilden eten. Ik had het team al gewaarschuwd dat ik ging bestellen voor iedereen en dus kruiste ik diverse hapjes aan zoals de broodjes met eendfilet, het dijenvlees, de gestoomde oesters (waar slechts een dappere aan wilde), de zeewier salade en uiteraard de ossenhaas spiesjes in teriyaki. Iedereen zat te genieten maar de ossenhaas was de grote winnaar. Toen ik voor een vervolg ronde bestelde was de algehele mening (op een persoon na maar dat was dan ook een vegetariër) dat de spiesjes wederom op tafel moesten komen. Ook ronde twee ging schoon op maar toen begon iedereen aan het eind van zijn latijn te raken. Er werd dan ook afgesloten met koffie en enkele toetjes (groene thee ijs). Na betalen, €35 per persoon, was het tijd om huiswaarts te gaan. Iedereen was het er over eens dat dit een meer dan goed restaurant was en dat deed mij toch wel goed omdat A-fusion erg hoog op mijn favoriete restaurant lijstje staat. Ik ben in ieder geval niet van plan om weer 5 maanden te wachten voor ik hier ga eten.

Thaise verjaardag

De eigenaresse van de roode baron was jarig en dat belooft altijd een gezellige avond met voedsel (verplicht in de Aziatische cultuur), muziek, drank en show. Aangezien ik andere afspraken had die dag was ik pas na elf uur aanwezig zodat ik het voedsel aan mij voor bij liet gaan, gelukkig ik was al meer dan voldoende voorzien door Chinees restaurant Paradijs. Mijn vaste stapmaat was er al en had een goed plekje weten te veroveren in het drukke café. Het was de hele avond dan ook een komen en gaan van mensen. Zowel vaste gasten, vrienden en vriendinnen van de eigenaresse als voorbijgangers die door de drukte besloten om ook binnen te komen. Een van de hoogtepunten van de avond was toch wel de binnenkomst van vier “dames” die een surprise act in de vensterbank weg kwamen geven. Het publiek in het café genoot maar met name de voorbijgangers in de straat bleven allemaal voor het raam staan staren. Het was een gezellige avond en ik sprak een hoop mensen die ik lang niet meer gezien had. Kortom ik was niet voor niets een uurtje vroeger vertrokken uit Utrecht om deze avond mee te maken.