Nieuw bed

De buit

Ik ben niet van de hele snelle zoals mijn vrienden en familie weten. Een goed voorbeeld daarvan is mijn nieuwe bed dat donderdag bezorgd werd. Ik had meer dan een jaar geleden besloten dat  het tijd was voor een nieuw bed maar deed er daarna maanden over om er een te gaan kopen. Vorig jaar november was het eindelijk zover en ging ik samen met een goede vriendin shoppen. Dat lukte probleemloos maar ik kreeg te horen dat ik tot februari moest wachtten voordat het bed gemaakt was (handwerk kost wat langer).

Gisteren was het dan eindelijk zo ver en om kwart over negen ging de bel. Twee Nederlandse mannen haalden in een sneltreinvaat mijn oude bed uit elkaar en terwijl zij dat afvoerden naar de auto had ik even de tijd om te stofzuigen. Het neerzetten van de box spring was de beroemde piece of cake en al snel verlieten zij het pand weer waarna ik het bed kon opmalen met nieuwe molton, hoeslaken, kussens en dekbed. Ik had echter nog wel mijn oude kussenslopen en dekbedovertrek en die pasten niet meer bij de rest. Kortom er moet binnenkort nog wat aangeschaft gaan worden

Day and night pizza

Het logo van de toko

Ondanks het feit dat ik een Nee/Nee sticker op mijn brievenbus heb krijg ik toch nog steeds regelmatig ongewenste flyers in mijn brievenbus die dan rechtstreeks in het vuil verdwijnen. Deze keer kreeg ik er echter eentje waar ik iets langer bij stil stond vanwege de naam, day and night pizza. Het bleek inderdaad een toko te zijn waar je 's nachts eten kon bestellen, de openingstijden zijn van 22:00 tot 06:00 uur en op zondag vanaf 15:00 uur. Het is in ieder geval, voor mij, een totaal nieuw concept want ik ken geen enkele tent waar je in het holst van de nacht eten kunt bestellen. ook de methodes zijn van deze tijd want behalve bellen kun je ook pingen en via Whatsapp bestellen.

De flyer is goed verzorgd maar de timing is nog niet helemaal want de website is nog niet in de lucht en ook de Facebook pagina die in de flyer wordt vermeld is er nog niet. Het zal mij heel erg benieuwen of dit een vlot faillissement gaat worden of een trendsetter en je binnen afzienbare tijd veel meer soorten voedsel in het midden van de nacht kunt bestellen. Maar wie de doelgroep is, is mij nu nog niet duidelijk.

Dungelot 2

Het logo van de game

Op zowel mijn iPhone als mijn iPad speel ik af en toe spelletjes en een van de spelletjes dat een tijdje erg populair was, was Dungelot. Ik heb het een tijdje vrij fanatiek gespeeld maar op een gegeven ogenblik had ik het wel gezien en verdween het spel in de prullenbak.

Tot mijn grote vreugde las ik dat de opvolger uitgekomen was, voorzien van de verbeeldingsrijke naam Dungelot2. Uiteraard stond deze erg snel op mijn iPad en begon ik te spelen. De gameplay was redelijk hetzelfde als zijn voorganger en ik begon met veel plezier. Al gauw kwam ik er echter achter dat om verder te komen in het spel je allerlei in-app aankopen nodig had want andere kon je het schudden. Voeg daar aan toe dat er flink wat bugs in de game zaten en je begrijpt dat ik besloot het bijltje erbij neer te gooien. Ik bleek echter de enige niet te zijn want de game verdween binnen een paar dagen uit de appstore en de maker beloofde snel met een verbeterde versie te komen. Als die uitkomt ga ik hem nog één keer proberen maar als het dan weer niks is dan is het exit Dungelot2.

Flitspalen

Zo'n ding dus

Als ik van en naar mijn werk rijd kan ik kiezen uit twee routes, via de A9 of via de A10. De A10 is iets korter maar ook iets file gevoeliger en dat betekent dat mijn normale route via de A9 is. Op de weg naar huis betekent dat ik vier flitspalen tegenkom, twee op de Gaasperdammerweg en twee op het stuk bij Amstelveen. Nu weet ik exact waar die dingen staan dus volautomatisch neem ik op de juiste punten even gas terug om daarna weer te versnellen, geen centje pijn.

Nu vroeg een van mijn collega's of mij iets was opgevallen op de A9 en ik antwoordde daar ontkennend op. Hij vertelde mij dat er een aantal camera's was verdwenen en toen ik terug naar huis reed miste ik inderdaad de twee camera's op de Gaasperdammerweg. Voorlopig blijf ik oppassen of ze daar, of ergens anders, terugkomen dus voorlopig houden we ons weer een tijdje braaf aan de maximum snelheid.

Een dag in St. Paul

Downtown St. Paul

Zoals wij in Chicago een dag op stap hopen te gaan met een Chicago greeter hebben wij in de twin cities ook een begeleider op het programma staan. Een oude Amerikaanse vriend van mij die jaren in Nederland heeft gewerkt en enkele jaren geleden terugging naar de states woont nu in St. Paul. Toen onze bestemming rond was nam ik contact met hem op via Facebook en hij vond het erg leuk om mij weer te zien en bood spontaan aan om ons een dag op sleeptouw te nemen in St. Paul.

Hij gaf aan ons in ieder geval kennis te laten maken met de specialiteit van de Twin Cities, de jucy lucy. Deze hamburger heeft de kaas aan de binnenkant in plaats van bovenop en er bestaand diverse varianten. Volgens hem is de Blucy van de blue door pub de beste en ook wikitravel noemt deze temt. Verder staat er een bezoek aan de Happy gnome op het programma, een combinatie van restaurant en beer garden zoals wij die de laatste jaren wel vaker bezoeken. Om het culinaire gedeelte af te maken staat er ook een lokale brouwerij op het programma maar daarnaast zullen er ook enkele culturele dingen gaan volgen. Kortom St. Paul is goed afgedekt voor Amerika 2014

Julius bar&grill

De bites met op de achtergrond de sauzen

Vrijdagavond was ik met Dennis uit eten en Dennis had zijn keuze laten vallen op Julius bar&grill. Dit is een nieuw restaurant opgezet door Julius Jaspers met als thema gegrilde gerechten van zowel de big green egg als van een eigengemaakte grill. We hadden om half zeven gereserveerd en betraden een nog erg rustig restaurant dat echter al snel volliep met gasten en dat bracht ook meteen het enige minpunt van de zaak aan de orde. Het was heel erg luidruchtig en je moest behoorlijk hard praten om elkaar te verstaan.

Het ging echter om het eten en we startten met een selectie van de bites. Dat was al een behoorlijke maaltijd op zich en ik poogde er dan ook niet al te veel van te nemen. De baba ghanoush was echter dusdanig lekker en ook de rillette van makreel was erg goed dus eigenlijk nam ik er al te veel van. Hierbij dronk ik een sparkling shiraz uit Australië, net zoals al zijn soortgenoten aan de zoete kant maar hij deed het prima bij de bites. De misser van de avond was echter dat het voorgerecht enkele seconden gebracht werd nadat de bites op tafel stonden en wat schaapachtig werden deze door de ober weer weggehaald. Wij zagen echter dat hij door iemand die hoger in de pikorde stond aangesproken werd en even later kwam hij zich bij ons verontschuldigen voor zijn fout waarvoor hulde.

De mosterd vitello

Het voorgerecht was voor Dennis de pulled pork, toch wel DE BBQ klassieker en voor mij de mosterd vitello. Kalfsmuis in een mosterdzaadsaus met daarbij een mooie viognier uit Frankrijk. Saus was trouwens wel een van de sterke punten van Julius want op tafel stonden een viertal eigen sauzen bestaande uit ketchup, curry, knoflook en BBQ. Ik heb ze echter geen van vieren geproefd want zoals gezegd kwam de kalfsmuis met zijn eigen saus en als hoofdgerecht had ik een heerlijk stuk tonijn van de grill en daar hoort, voor mij, alleen peper, zout en citroensap bij. Iets anders eroverheen doen is een misdaad tegen de tonijn vind ik. Dennis bleef in de klassieke sferen want voor hem was het de tournedos als hoofdgerecht aangevuld met side dishes van friet (drie maal gekookt), gegrilde groenten, tomatensalade en rode biet. Ik hield het naast mijn tonijn op een stukje tomaat en een stukje van de groenten want zoals gezegd hadden de bites al voor aardig wat vulling gezorgd. Geen van beiden hadden we dan ook ruimte voor een dessert (alhoewel de camembert in boerenbruinbrood van de big green egg erg goed klonk) en na mijn espresso verlieten we Julius dan ook weer. Dennis hartelijk dank voor een heerlijke maaltijd het smaakte meer dan prima.

Anno

Anno op de grote markt

Na de maaltijd was het nog tijd voor een afzakkertje en onze lokale gids bracht ons naar Anno dat op de grote markt, het kloppend hart van Almere lag. Het was rustig op deze donderdagavond en wij namen plaats aan een tafel onder het genot van spa voor mij en bier en wijn voor de dames. Al gauw voegde een derde vriendin zich bij het gezelschap en volgde er een gezellig keuvelende avond.

Tegen elf uur besloten wij echter op te breken en bracht ik de dames weer thuis. Dat was twee maal in Almere buiten, niet al te ver van elkaar afgelegen en een maal in Naarden. Dat is gelukkig niet al te ver omrijden als je van Almere naar Amsterdam reist, dus het viel allemaal erg mee. De algehele conclusie nar afloop was echter gauw weer maar dan niet meer in Almere maar ergens anders.

Kimono

Sushi

Donderdagavond had ik met twee vriendinnen afgesproken om een hapje te gaan eten in Almere. Aangezien een van hen in Almere woonde werd de keuze aan haar overgelaten en die viel op Kimono. Kimono is een van de inmiddels mateloos populaire Japanse sushi en grill restaurants waar je voor een vast bedrag "onbeperkt" kan eten. Onbeperkt tussen quotes want er zijn wat spelregels over aantallen en tijden.

Ik pikte de dames op in het huis van een van hen en we reden naar de stad waar ik de auto in de parkeergarage zette en we aan tafel gingen. De start was niet al te veelbelovend was onze serveerster was kennelijk net begonnen en wist al bij het serveren van de drankjes een van de dames met wijn te overgieten (gelukkig witte en geen rode want dat was helemaal zonde van haar mooie jurk geweest). De eigenaresse kwam zich verontschuldigen, gaf ons een rondje drankjes van het huis en regelde een nieuwe plek. We besloten de avond hier niet door te laten verpesten en bestelden de eerste ronde aan hapjes waarbij ik mij de sushi goed liet smaken. Het was lekker en het was gezellig en we hadden het prima naar onze zin. Na vier van de vijf rondes (en geen van alle voor het maximum aantal gerechten) vonden we het meer dan genoeg en met espresso en koffie werd het diner beëindig, de avond was echter nog niet afgelopen.

Tetris

De android versie

Een van de meest verslavende computerspelletjes die ik ooit gespeeld heb was Tetris. In dit spel vallen figuren bestaande uit vier blokjes omlaag en je moet ze dusdanig in elkaar passen dat er geen open gaten zijn. Hoe langer je blijft spelen hoe sneller het gaat totdat het tempo zo hoog wordt dat je het niet meer bij kunt houden.

In de jaren 80 speelde ik dit op een pc en om een nieuwe high score te halen moest je op een gegeven ogenblik veel meer dan een uur door blijven spelen. Je kunt zeggen dat wij er best wel goed in waren geworden. Net zoals alle spellen verdween ook Tetris op een gegeven ogenblik in de electronische prullenbak maar onlangs werd de iPhone versie van Tetris blitz  Apple's gratis game van de week Uiteraard downloadde ik hem en begon te spelen. De lol zat er echter niet meer in en binnen een dag was het spel alweer verdwenen van mijn iPad. De magie van vroeger was weg en Tetris deed het niet meer voor mij, op naar de volgende game.

Werkherinneringen 18: Olympische spelen

De olympische ringen

De huidige winterspelen zijn de aanleiding tot deze herinnering. We gaan terug naar 1988 en ik werkte op de computerzaal van mijn bedrijf in ploegendienst. Alle bedrading voor de computerzaal was net opnieuw aangelegd en wij waren erin geslaagd om een aftapping van de tv aansluiting naar de computerzaal te laten doortrekken zonder dat dat algemeen nieuws was geworden. Vroeger keken we af en toe tv (dat werd oogluikend toegestaan) tijdens belangrijke sportwedstrijden met een antenne op de tv maar door alle storingen van de apparatuur was het beeld niet echt goed te noemen.

De winterspelen werden dat jaar in Canafd gehouden en tijdens de nachtdienst stond de tv permanent aan en konden we alles meebeleven. (de nachtdienst was gedurende die weken heel erg populair). We beleefden met name de gouden medailles van Yvonne van Gennip heel erg mee en het was een mooie week in de nachtdienst. Anno 2014 zit ik, terwijl ik aan het werk ben, via een stream naar de schaatswedstrijden te luisteren maar dat haalt het echt niet bij de spelen van 1988. Soms is vooruitgang welk leuk maar het haalt het niet bij mooie herinneringen aan vroeger.

A-fusion

A-fusion zit altijd vol

Het was na de whiskyproeverij tijd om wat te gaan eten maar dat gingen we met zijn tweeën doen. Nummer drie had namelijk behoorlijk last van zijn kaken en whisky drinken ging nog wel maar eten was een stap te ver. Daarom liepen we samen van de Leidsestraat naar de Nieuwmarkt want ik had bij A-fusion gereserveerd. Ik was laatst de eigenaresse tegengekomen en die vroeg waarom ik zo lang niet was geweest en ik had beloofd om dat snel goed te maken.

Zo kwamen we na een klein half uur lopen ter plekke aan en werden hartelijk begroet en naar ons tafeltje gebracht. Ik was er een jaar niet meer geweest en de kaart bleek van uiterlijk veranderd te zijn maar mijn favorieten als de gestoomde oesters in tausi en de saté kambing waren nog steeds aanwezig. Het was lekker en het was gezellig en dat betekent dat ik gauw weer terug ga komen want dit is toch wel een van mijn favoriete restaurants op de zeedijk. Prima eten, prima bediening en prima oprijs, wat kan een mens meer wensen.

Whiskyproeverij

Mijnheervan Wees

Zondagmiddag was er een whiskyproeverij in L&B en die was bijzonder om twee redenen. De eerste was dat het alweer een jaar geleden was dat wij daar voor de laatste keer waren geweest en de tweede was dat de proeverij door mijnheer van Wees werd gegeven. Deze legende in de Nederlandse whiskywereld zit al 50 jaar in het vak en had in geen twintig jaar een proeverij gegeven buiten zijn eigen proeflokaal in Amersfoort.

De verwachtingen waren dan hooggespannen toen we het café betraden en onze vertrouwde plekken innamen. De eerste verrassing bleek het aantal te proeven whisky's te zijn want i/p/v/ de zes die we gewend waren bleken het er acht te zijn. De tweede verrassing was de lijst van te proeven whisky;s want de lijst was heel erg gedetailleerd met bottelaars en types vat en bevatte als oudste whisky een Glenfatclas uit 1966 die 46 jaar in het vat had gelegen. Daarnaast whisky's van stokerijen die al lang dicht waren en je begrijpt dat de verwachtingen hooggespannen waren. Welnu de proeverij liet niets te wensen over. De whisky's waren erg mooi en de verhalen (en meningen over de markt) van mijnheer van Wees waren af en toe nog veel mooier. Ik kijk terug op de mooiste proeverij die ik meegemaakt heb, zowel qua whisky's als qua verhalen.

Himalaya Huis

Uiteraard een Indisch biertje erbij

Vrijdagavond was het weer tijd voor een diner met een goede vriendin. Haar keuze was op Himalaya huis in Aalsmeer gevallen omdat deze een mooie aanbieding hadden via de Iens dinner deal. We namen de snelweg om naar Aalsmeer te rijden en dat bleek geen goede keuze te zijn. Er was namelijk een nieuwe weg aangelegd die helemaal om het dorp heenreed waardoor de rijstijd zowat verdubbelde, terug maar gewoon weer binnendoor besloten we meteen al.

Tegenover het restaurant was een grote (en gratis) parkeerhaven, een stuk beter dan als we in Amsterdam uit eten gaan. Binnen zag alles er goed uit, netjes gedekte tafels en mooie stoelen. We gingen zitten, bestelden water (beiden) en bier (ik) waarbij ik op aanraden van de Engelse eigenaresse voor een Cobra ging i.p.v. een Kingfisher. Terwijl wij wachtten op de hapjes (Papadum met diverse sausjes) konden we goed meegenieten van de gesprekken aan de andere tafels want de gemiddelde bezoeker sprak niet echt zachtjes en de akoestiek maakte het al niet veel beter. De pauzes tussen de gangen waren ruim en we hadden dus alle tijd om flink bij te praten maar toen kwam dan toch het voorgerecht bestaande uit kip, samosa en uien met deeg uit de frituur. Daarbij een frisse salade. Niet mis mee zoals sommige mensen zouden zeggen. Het hoofdgerecht was o.a. een kip tandoori, sag paneer (spinazie met kaas), een curry van lam, rijst en uiteraard naan brood (knoflook). Het was uitstekend maar te veel dus een gedeelte ging terug naar de keuken want er kwam ook nog een dessert en uiteraard koffie. Meer dan voldaan verlieten wij Himalaya huis om terug te keren naar Amsterdam en nu wel via de binnendoor route.

School herinneringen 12: Schagen

Een van de vele gezellige Schaagse cafés

Wederom een schoolherinnering en wederom een nieuw schooltype, deze gaat nl. over mijn tijd als student. In die tijd gingen wij een maal per jaar met een vriendengroep naar Schagen. Wij vertrokken dan met de NS naar het Noord-Hollandse dorp om de avond te beginnen met een zaalvoetbal wedstrijd tegen een groep Schaagse studenten die wij op de universiteit hadden leren kennen.

Na de wedstrijd maakten wij dan de kroegen in Schagen onveilig waar veel André Hazes liederen gedraaid werden (de vlieger was wel de grote favoriet daar) en waar veel bier soldaat genaakt werd. Diep in de nacht bleven we dan slapen bij onze vrienden om de volgende ochtend dan gezamenlijk ergens te gaan ontbijten waarna we de trein terug naar Amsterdam namen. We hebben dit drie jaar volgehouden maar daarna kwam de klad er in. Of ik Karin Bloemen en Gerard Joling in die periode heb gezien? Ik heb geen flauw idee maar het was wel een van de leukere momenten van het studiejaar waar we altijd naar uitkeken.

Ongeluk

Zo een auto dus

Een van mijn vaak gebruikte uitspraken is dat de wereld erg klein is en donderdag werd dat weer eens bewezen. Toen ijk 's ochtends naar mijn werk reed stond iedereen stil op de Hollandse baan vooruit kijkend zag ik een politieauto de auto's tegenhouden bij de brug over de ringvaart en nog verder weg zag ik een blauw zwaailicht maar ik kon niet zien wat er gebeurd was. Uiteraard kwam ik door alle vertragingen een stuk later op kantoor en vertelde dat er kennelijk een ongeluk met wegafzetting bij mij in de buurt de reden was.

Die middag vroeg een collega mij of dat misschien op de Hollandse baan was gebeurd. Op mijn blik van hoe weet jij dat liet hij mij een bericht zien van een kennis van hem die vertelde dat zij haar auto naar de garage had gebracht en dat de monteur bij een proefrit aangereden was door een andere auto en wel op de Hollandse baan. En ja hoor dat was inderdaad het ongeluk waar ik stil voor stond. Hoe klein kan de wereld zijn.

Tanken

De nieuwe pomp

Als ik moet tanken dan doe ik dat het vaakst bij de Shell pomp in Almere van Dorestad of bij het BP was en tankstation van Zwart bij mij om de hoek. Zo moest ik laatst ook weer tanken en voordat ik de snelweg naar Almere opdook reed ik het terrein van Zwart op omdat ik anders Almere niet zou halen met mijn tankinhoud van dat moment. Bij het aanrijden naar de pomp was mijn eerste gedachte er zit een gat in de pomp mij benieuwen of hij werkt.

Pas toen ik uitstapte viel het mij op dat er nieuwe pompen geplaatst waren met allerlei nieuwe technische snufjes als ingebouwde monitors waar zowel informatie als reclame op afgespeeld kon worden en waar niets analoogs meer aan te vinden was. Wat er niet bij stond, maar wat vast wel zo zal zijn, is dat je waarschijnlijk ook opgenomen wordt met ingebouwde camera's. En ja hoor toen ik binnenkwam en wilde betalen werden er naast de kassa;s haarscherpe beelden vertoond van je auto die aan de pomp stond. Privacy in 2014 bestaat niet meer!

Ender's game

De battle room

De laatste keer dat ik in de bioscoop was zag ik in de hal de aankondiging van de film Ender's game. Aangezien dit een van de beste science fiction boeken was die ik gelezen had besloot ik uiteraard om ook de film te gaan zien. Ik wou daar ook voor naar de bioscoop maar hij was nu al te downloaden dus ik besloot om er thuis naar te kijken.

Ik was bang voor een grote teleurstelling omdat films van boeken die ik goed vind meestal heel erg tegenvallen maar Ender's game (alhoewel minder dan het boek) vond ik wel goed. De reden bleek al gauw want het script was geschreven door de Orson Scott Card zelf, de man die ook het boek geschreven heeft. Zoals te verwachten was zijn niet alle delen van het boek in de film terecht gekomen (Locke en Demosthenes bijvoorbeeld) maar andere zaken zoals de ontwikkelingen die Ender doormaakt zijn prima uit de verf gekomen. Kortom ik vond het een goede film en mocht je na het zien van de film meer willen dan is het boek een hele grote aanrader.

Vodaphone fail

Het Vodafone logo

Het gaat goed met de grote bedrijven. Waar ik eerder al een stukje wijdde aan de blunder van de Rabobank over het blokkeren van mijn bankpas buiten Europa is het nu de beurt aan mijn mobiele provider, Vodafone. Ik kreeg een sms’je van ze met als mooie inhoud “We zien dat je toestel niet gebruiksklaar is voor internet en MMS. Ga naar www.vodafone.nl/startup om je toestel gebruiksklaar te maken voor internet, e-mail en mms en doorloop de stappen.”

Nu is het gebruik van internet toch wel datgene wat ik het meeste doe met mijn telefoon. Van mijn 400 belminuten heb ik er toch wel tien verbruikt de vorige maand en boven de 10 sms’jes kom ik ook niet uit. Mijn internetgebruik ligt ergens tussen de 600 en 800 MB per maand en om dan een dergelijk bericht te krijgen levert maar een commentaar op en dat is FAIL!

Voedsel Chicago style

Italian beef

Chicago, één van de steden van Amerika 2014, heeft drie verschillende eigen varianten van vette kledder voedsel en uiteraard moeten we die gaan proberen tijdens de vakantie. Via de Chicago pagina van wikitravel had ik al gauw de aanbevolen plekken gevonden om van deze lekkernijen te gaan genieten.

De eerste van de drie is de Chicago hot dog. Deze onderscheid zich van de standaard hot dog doordat het op een maanzaad broodje zit, een complete groentetuin aan toppings heeft en, last but not least, er mag ABSOLUUT geen ketchup op zitten. De beste plek om van een echte Chicago style dog te genieten schijnr Portillo's te zijn dus die staat genoteerd op de lijst. Nummer twee is de deep dish pizza, dit is een pizza met een hoge rand, eerder een vlaai dan de platte pizza's zoals wij die geweend zijn. Hier gaan dan heel veel toppings op om de vlaai te vullen en dan in de omgekeerd volgorde om te zorgen dat de kaas bv niet verband ligt deze onderop. Er worden een paar plaatsen aanbevolen zo zijn er de restaurants Uno (waar deze pizza is uitgevonden) en Due (geopend omdat Uno te druk was geworden) of cafetaria Gino's. Misschien gaat het Gino's worden want dat past wel mooi op de dag dat we onze binnenlandse vlucht naar Minneapolis hebben.

De derde en laatste op de lijst is een sandwich, de Italian beef. Dit broodje bevat dun geschaafd rundvlees dat gestoofd is in knoflook, oregano en nog wat andere kruiden. Het wordt dan overgoten met de eigen sappen en met zoete of hete pepers naar keuze. Dennis raadt deze af maar waarschijnlijk gaan we er toch eentje proberen en dan bij een restaurant dat ze zelf maakt en vers opdient en niet eentje dat alles inkoopt en het vlees en de sappen apart bewaard om ze te verhitten en te serveren. De beste keuzes zijn dan Mr. Beef of Luke's of Chicago..

Glasvezel

De aanleggende partij

Vrijdag zou er dan glasvezel bij mij geïnstalleerd worden. In de begeleidende brief stond dat dit waarschijnlijk in de meterkast ging gebeuren. Een van mijn buurvrouwen was niet thuis en had mij de sleutel van haar meterkast gegeven met het verzoek die open te doen voor de installateurs. Tegen een uur of negen ging mijn deurbel en stond een van de mensen van reggefiber voor mijn deur, toen ik de meterkast voor hem open wilde doen zei hij dat hij daar niet moest wezen maar in de warmtekast in het huis. Er gingen meteen twee dingen door mij heen. De eerste was dat ik de timmerman niet persé voor vrijdag had hoeven laten komen en de tweede was dat mijn buurvrouw nu een probleem had.

De kabel werd van de begane grond naar mijn verdieping doorgegeven en vervolgens kwam een tweede man die de kabels netjes in een kabelgoot deed en het modem aan de wand bevestigde. De rest van de kabels werd opgerold want verder naar boven konden ze niet. Daarna werd mij verteld dat ze nog een keer langs moesten komen (waarom stond dat niet in de informatiebrief vraag je je dan af) en dat er een afspraak gemaakt zou worden om alles af te ronden. Glasvezel is weer een stap dichterbij en daarmee de aanschaf van een moderne tv (ik heb nog steeds de 100hz JVC die ik kocht toen ik hier ging wonen) en afscheid van UPC.

De timmerman

Een kudde klussers

Het waren twee klusdagen achter elkaar bij mij thuis want er zou glasvezel aangelegd worden op vrijdag. Dat zou in de meterkast gebeuren en die deur klemde dusdanig dat hij niet meer open te krijgen was. Het bureau dat onze VVE runt zorgde voor een vakbekwame timmerman die, ba een afspraak met mij gemaakt te hebben, donderdagochtend keurig bij mij op de stoep stond. Hij had de deur vlot open en maakte wat aantekening en nam wat foto's om te gaan overleggen wat de definitieve oplossing zou worden om het klemmende deur probleem voor eens en altijd de wereld uit te helpen. Het was allemaal lekker snel verlopen en ik zat dan ook bijna meteen weer in de auto naar mijn werk.

Snackbar Parkwijk

De soep

Donderdag had een collega van mij wat logisitieke problemen aangezien zijn auto naar de garage moest. Hij had een leenauto van het werk maar die moest hij eerst bij hem thuis zien te krijgen. We reden dus met twee auto's in de lunchpauze naar zijn huis zodat hij de tijdelijke auto daar neer kon zetten en we met mijn auto weer terug naar het werk konden rijden.

Aangezien het toch lunchpauze was besloten we meteen buiten de deur te lunchen en wel bij snackbar parkwijk. Dit bleek een combinatie van een traditionele snackbar (friet, kroketten, hamburgers), maar ook een Surinaams Chinese eettent. Na bestuderen van de kaart ging ik voor de Chinese pikante soep. Op mijn vraag of dar genoeg was voor de lunch werd er wat twijfelend gekeken maar onder het motto 'je kunt altijd meer bestellen' hield ik het erbij. Ik kreeg een forse kom heerlijke soep en die was meer dan voldoende voor mijn maaltijd. Mijn collega had echter een compleet gerecht, So Ja Faan, besteld en dat was iets te veel voor een simpele lunch. Ondanks dat ik nog wat stukjes kip, varken en groenten meepikte ging het bord bij lange na niet op. Ik heb erg lekker gegeten en wat mij betreft hebben we er weer een lunch adresje bij.

De slager

De nog betere keurslager

Ik her er inmiddels een gewoonte van gemaakt om met mijn twee directe collega's minimaal een keer in de week buiten de deur te gaan lunchen. Aangezien ik tegenwoordig wat gezonder leef valt de keuze vaak op klassiekers als Bakker Bart of Subway maar soms komt er iets anders uit de bus. Zo wilde een van mijn collega's naar de slager en dan niet mijn slager maar naar een andere die tegenover de Bakker Bart zat. Op de etalage stond dat zij wereldberoemd in Almere waren en ook hadden zij veel prijzen voor hun eigengemaakte producten gewonnen.

Zo arriveerde wij daar voor de lunch en mijn collega bestelde er HET slagersgerecht een broodje bal, en in zijn geval met satésaus.Dat bleken ze niet te hebben en de ballen waren zelfs koud en niet warm. De teleurstelling droop van het gezicht van mijn collega af en zonder eten verlieten wij dan ook de slagerij om aan de overkant van de weg iets bij Bakker Bart te halen. in mijn geval een meergranenbroodje met zalm, tomaten, komkommer en sla en in zijn geval een saucijzenbroodje en nog een warme hap. Mochten we nog een keer naar de slager gaan dan wordt het wederom de mijne!

Facebook

Het logo van Facebook

Het bleek dat Facebook vandaag alweer tien jaar oud was geworden en dat nieuws werd uiteraard wijdlopig gebracht. Want ondanks het feit dat de jeugd Facebook de rug begint toe te keren is het een nog steeds groeiend miljarden bedrijf en hoeft oprichter Mark Zuckerberg zich niet meer zo druk om zijn toekomst te maken, hij is namelijk een van de twintig rijkste Amerikanen.

Ik ben al sinds 2009 gebruiker van Facebook en gebruik het medium voornamelijk voor contacten met in het buitenland wonende vrienden en het plaatsen van foto's die heel erg vaak over eten gaan (hoe zou dat nu komen). vanwege zijn tiende verjaardag heeft Facebook een speciale pagina in het leven geroepen die de hoogtepunten uit jouw periode op Facebook vertoont. Dat bleek een soort van foto collage te zijn van mijn oudste foto's, meest populaire foto's en een vlucht door de jaren heen. Ik kreeg aardig wat oh ja momenten bij een aantal van de foto's en vond het erg leuk om te zien. Klik zelf ook eens op bovenstaande link om jouw Facebook verleden in één minuut te zien.

Winkelen in Amerika

De ingang van de Mall of America

Een van de verplichte activiteiten tijdens een Amerika vakantie is uiteraard winkelen. Kleding is daar uiterst prettig geprijsd in de outlets en wij slaan daar dan ook altijd flink in. Daarom is shoppen dan ook een belangrijk onderdeel van Amerika 2014 en we hebben daar een hele dag voor gereserveerd. We gaan eerst 's ochtends naar de Albertville premium outlets toe om flink in te slaan en verkassen daarna naar het grootste winkelparadijs dat Amerika rijk is. Zo groot dat er zelfs een compleet amusement park in zit. Ik ben al druk bezig mijn shopping list samen te stellen en daar staan in ieder geval spijkerbroeken, pantalons, polo's, shirts, truien en een riem op. Ook de nieuwste iPad, de air, is onderdeel van de lijst maar dat is geen zekerheid zoals de andere zaken.

Ontbijt en diner zijn op die dag ook al ingepland, Ontbijt is bij de wise acre eatery en diner is bij een filiaal van Benihana. We hebben dus alleen nog een lunchplek nodig om de dag compleet te maken en met malls is de Subway waarschijnlijk wel een optie. Kortom wederom een gevulde dag voor onze vakantie.

Blunderbank

Het logo van de bludenrbank

Een paar jaar geleden begon de Rabobank het uitzetten van pinpassen buiten Europa als maatregel tegen skimmen. Omdat ik jaarlijks buiten Europa reis en mijn pas gebruik werd deze niet uitgezet. Een prima actie wat mij betreft en iets wat je van een goede bank mag verwachten.

Afgelopen week kreeg ik echter een brief van ze dat mijn pas ook uitgezet zou worden omdat ik hem het afgelopen jaar niet buiten Europa gebruikt zou hebben.Nu bevreemde mij dat ten zeerste want ik was in mei in Texas geweest en had mijn pas daar gebruikt.Ik belde dan ook de bank en was kennelijk niet de eerste want al bijna meteen kreeg ik te horen dat ze een fout gemaakt hadden. Na wat navraag bij een collega vertelde hij mij hoe ik alles kon herstellen en was ik klaar. Maar om nu te zeggen dat ik tevreden was met deze actie van de Rabobank, nee dus!

Chicago greeter

Deze organisatie dus

Een van de dingen die we gaan proberen voor de Amerika 2014 trip is het krijgen van een Chicago greeter. Dat houdt in dat je twee tot vier uur door een enthousiaste inwoner op sleeptouw wordt genomen die je van alles en nog wat over de stad vertelt. Je kunt van te voren aangeven wat je interessant vindt (sport en muziek waren uiteraard inkoppers) en krijgt een paar weken voor je vertrekt of je aanvraag gehonoreerd wordt. Om de prijs hoef je het trouwens niet te laten want die is in dollars en in euro's exact gelijk. Namelijk gratis. En je krijgt er zelfs nog een openbaar vervoer pas bij die de hele dag geldig is in de hele stad.

Dit blijkt trouwens een wereldwijde organisatie te zijn met als naam het global greeter network. In Nederland is er ook een stad die meedoet en wel Den Haag. Mocht je zelf op vakantie gaan kijk dan eens of de plek waar je heen gaat ook deze service doet want Dennis heeft het al eerder gedaan en die is reuze enthousiast.

Kong kha

De vis

Vrijdagavond was weer een ouderwetse stapavond want er werd begonnen met een maaltijd. Wij hadden met zijn drieën om 19:00 afgesproken bij Kong kha, in de rivierenbuurt. Niet onze normale locatie maar een vriendin van ons werkte hier en daarom hadden we hier afgesproken. Uiteraard was degene die van de verste locatie kwam op tijd en diegene die het dichtsbij woonde ruim over tijd binnen.

Daarom begonnen we getweeën onder het genot van een Warsteiner van de tap alvast aan het voorgerecht van viskoekjes en saté. Toen we tenslotte compleet waren lieten we het aan onze vriendin over om het eten uit te kiezen en dat bestond uit heel veel verschillende dingen. Zo waren er twee schaaltjes met in beide een redelijk pittige vleesgerecht, een in bamboeblad bereidde visgerecht, een schaal met een gerecht met tofoe en nog een schaal met een rundvlees gerecht. Uiteraard ging niet alles op en ik heb geen idee wat we allemaal gegeten hadden maar het was in ieder geval erg lekker. Daarna was het tijd om onder het genot van een biertje wat bij te kletsen wat op een gegeven ogenblik onderbroken werd door de komst van het laatste gerecht. Uiteraard geen toetje want daar doet men in Azië niet aan maar een schaal met mosselen. Als laatsten verlieten we tenslotte het restaurant om de reis naar onze normale stapgronden aan te vangen en de avond daar voort te zetten.