Topvis

Niet slecht maar geen top

Een van de dingen die ik eindelijk heb kunnen doen met mijn gedwongen thuiszitten is een bezoekje brengen aan topvis, de nieuwe viszaak die al een paar maanden op mijn winkelcentrum zit.  Het bleek een zaak te zijn waar je zowel vis kunt kopen voor thuis als ter plekke van een visje en een frisdrankje kunt genieten. Ik nam haring, gerookte zalm, kibbeling en een salade met wasabi mee om thuis eens te gaan proberen.

Eenmaal thuisgekomen bleek de wasabi salade heel erg lekker te zijn, die ga ik zeker vaker halen, maar de andere producten waren niet slecht maar ik kan veel betere krijgen in de buurt. Topvis is makkelijk voor als ik eens snel een stukje vis moet scoren of makkelijk wil lunchen maar ik ben banf dat ik geen vaste klant ga worden.

Halverwege

Halverwege dus

Het is tijd om het over de vooruitgang van mijn herstel te hebben na de operatie want er zijn inmiddels drie van de zes weken verstreken van mijn eerste herstelperiode. en het gaat de goede kant uit. Ik zit inmiddels nog maar aan een keer per dag pijnstillers, terug van de vier keer waar ik mee begon, en loop inmiddels braaf twee rondjes per dag. 's Ochtends tussen de anderhalf en twee kilometer en 's middags één met een uitschieter naar anderhalf. Kortom alles gaat de goede kant uit, ik baal alleen van het gedwongen nietsdoen alhoewel mijn achterstand in tv series als sneeuw voor de zon verdwijnt. Als het meezit ga ik vanaf volgende week weer een uurtje per dag werken en dan zorgt dat ook weer voor wat extra afleiding. Kortom we zijn halverwege de finishlijn en die gaan we halen over drie weken.

Zeelui

Een koopje

Een tijd geleden schreef ik al dat vrienden van mij in onderhandeling waren om een bed & breakfast in Egmond over te nemen en inmiddels is alles in kannen en kruiken. Op 18 augustus worden de papieren getekend en zijn zij eigenaar van Zeelui, zoals zij het pension gaan noemen.

Aangezien dat midden in het seizoen is gaan ze nog niet veel aan het pension veranderen dat staat voor november gepland. Maar tot die tijd kun  je er in ieder geval al terecht voor 70€ per nacht. Daarvoor heb je een mooie tweepersoonskamer met badkamer, ontbijt, wifi en gratis parkeren in een van de gezellige kustplaatsen van Nederland. Ik heb in ieder geval een weekend Egmond in de planning staan wie weet kom ik een van jullie daar dan tegen.

Supergirl

The girl of steel

En tsjakka, wederom is er een televisie serie gesneuveld door mijn gedwongen weinig doen. De keuze was deze keer op de laatste loot aan de DC superheldenboom gevallen, Supergirl. De twintig afleveringen waren erg aangenaam en ik was niet de enige met die mening want inmiddels is seizoen twee ook al aangekondigd door de producers.

Supergirl heeft veel weg van The Flash, Net zoals in deze serie wordt er met een team gevochten tegen diverse buitenaardse bedreigingen die dan opgesloten worden, dit met als achtergrond een verhaal met vele bekende uit het DC universum zoals Cat Grant, Maxwell Lord en Hank Hanshaw om er een paar te noemen. Uiteraard zit er ook een crossover met de andere DC series in (aflevering 18) en ook een aantal leuke verrassingen. De serie is iets gewelddadiger dan The Flash maar dat mag de pret niet drukken. Kortom aanrader om naar te gaan kijken en ik ga me eens bedenken wat de volgende serie gaat worden voor mij.

Nieuwe tafel

Helaas nog zonder stoelen

Een van de (vele) dingen die nog moest veranderen in mijn huis was een nieuwe eettafel. De oude had ik nog meegenomen vanuit mijn vorige woning en die was echt wel ruim over zijn houdbaarheidsdatum heen.

Nu gingen vrienden van mijn vriendin naar Singapore verhuizen en die hadden dus nog een mooie tafel over. Mijn vriendin aarzelde geen seconde en confisqueerde de tafel meteen en met hulp van mijn zwager vond die een mooi plekje in mijn woonkamer. Nu alleen nog een set nieuwe stoelen erbij zoeken, de oude staan als een vlag op een modderschuit bij de nieuwe tafel, en er kan weer een item van de shopping list afgestreept worden.

Sligro

Een klein deel van het assortiment

Het was tijd om boodschappen te doen en aangezien ik nog niet mocht rijden had een van mijn beste vrienden zich bereid verklaard om dat samen te gaan doen. Hij stelde voor om naar de Sligro te gaan want als nieuwe ondernemer had hij daar een kaart voor.

Ik voelde mij goed genoeg dus wij gingen naar de vestiging in Diemen en laden daar onze kat vol terwijl wij door een variant van Ikea liepen. Op het einde was er nog een brasserie waar wij een omelet, aspergesoep en koffie en thee soldaat maakten voor de prima prijs van nog geen €10. Daarna was het afrekenen en naar huis terug gaan. Mijn ochtendrondje hoefde ik niet meer te lopen want dat had ik ruimschoots bij de Sligro gedaan. Mijn middagrondje kwam echter ook niets van terecht want het was duidelijk vermoeiender voor mij geweest dan ik verwacht had. Ik bracht bijna de hele middag dan ook door op de bank waarvan ook nog een flink stuk slapend. Kortom hoe goed ik me ook voel, ik ben nog niet genezen en als ik iets meer doe dan normaal dan moet ik flink wat slapen om dat te compenseren.

Powerbank

Een powerbank in actie

Alhoewel ik heel erg tevreden ben over het batterijverbruik van mijn iPhone 6s, zeker in vergelijk met mijn vorige model de 5s, kan het nooit kwaad om extra stroom op zak te hebben. Ik liep dan ook al enige tijd te kijken naar een geschikte powerbank maar daar kwam abrupt een einde aan toen ik een bericht van de Rabobank kreeg dat ze je een gratis powerbank gaven als je je vakantiegeld twee maanden parkeerde op een spaarrekening. Aangezien ik van de zomer toch niet op vakantie ging was dat geen enkel probleem en de powerbank arriveerde vandaag in de mail.

Het bleek een mooi compact en licht model in metallic blue te zijn geschikt voor het tweemaal opladen van mijn iPhone. Kortom makkelijk mee te nemen en meer dan genoeg extra stroom bij me ook voor dagen heel intensief gebruik op een vakantie. En met een prijs van 0€ kan je nou niet zeggen dat het een echt dure aankoop is geweest, the price was more than right zoals dat heet.

Pokemon GO

Het spel

Op dit moment is de grootste mobiele rage wel Pokemon Go en alhoewel ik het zelf niet speel kan ik je direct vertellen waar de pokegyms en pokestops in mijn buurt te vinden zijn. Op mijn dagelijkse wandelingetjes kom ik namelijk constant kuddes kinderen op dezelfde plekken tegen die druk met hun mobiel bezig zijn en onderling kreten uitslaan als "dat is mijn ratata, afblijven". En niet alleen kinderen ook volwassenen zijn, alhoewel meestal wat minder fanatiek, herkenbaar als Pokemon spelers. Het speltype is al behoorlijk oud (Geocaching onder andere) maar de populariteit en aandacht die Pokemon Go krijgt is ongekend. Het brengt de mensen echter wel in beweging en dat is positief. Ik ben niet van plan om het te gaan spelen en heb ook geen extra redenen nodig om in beweging te komen aangezien ik voor mijn genezing braaf mijn rondjes loop, maar anders zou ik er misschien wel aan beginnen.

Nieuwe eigenaar

Dit zijn ze dus

Sinds iets meer dan een jaar waren wij eigenaar van ons eigen bedrijf maar daar is per 1 juli jongstleden verandering ingekomen. We kregen namelijk de kans om ons aan te sluiten bij Total Specific Solutions, een Nederlands bedrijf dat als moeder van bedrijven als het onze fungeert. Na een gedegen verkenningsperiode zag iedereen daar heel veel meerwaarde in gingen alle aandelen over naar de nieuwe eigenaar. We zijn nu dus onderdeel van een grotere groep met alle voordelen die dat biedt en ik zie onze toekomst zonnig tegemoet. Neem daarnaast de prettige boekwinst die ik op mijn certificaten heb behaald en het leven is dubbel zo zonnig geworden. Proost!

The bus

Dit is hem dus

Sinds enige tijd staat er een foodtruck bij het winkelcentrum hier en ik was al een tijdje van plan om een bezoek te gaan brengen. Nu ligt het winkelcentrum precies binnen mijn wandel actieradius dus ik kon een van mijn dagelijkse wandelingetjes mooi koppelen aan een bezoekje aan de foodtruck.

Het bleek een complete bus te zijn waar tien verschillende ondernemers gebruik van maakten. Op de dag dat ik er was bleek het Surinaams te zijn en ik bestelde dan ook een roti (kip, lam had men niet) met een flesje water erbij. Het was heerlijk toeven aan een van de tafeltjes in het zonnetje maar aangezien ik nog steeds niet lang mag zitten stond ik weer op om rustig te wachten op de lunch. Toen die arriveerde nam ik weer plaats en er was niets mis met de roti. Aangezien ik de komende weken nog thuis moet zitten en er tien verschillende keukens in de bus aanwezig zijn ga ik er zeker nog een paar keer naar toe om daar te lunchen.

Wandelen

Bij mij is het niet zo groen

Als onderdeel van mijn genezingsproces moet ik elke dag een stukje wandelen en dat niet een keer maar drie keer per dag. Gelukkig is het mooi weer en dat maakt het niet tot een straf en dus loop ik braaf elke dag twee keer een rondje (drie is nog teveel op dit moment). In het begin was dat een rondje van vijf minuten maar inmiddels zit ik al op een kwartier, weliswaar met een pauze in het midden maar dat mag de pret niet drukken. Ik leer er in ieder geval mijn buurtje weer wat beter kennen, ik heb inmiddels het standbeeld voor de verzetsstrijders gevonden, en wordt er beter van, kortom, twee vliegen in een klap.

Schoenenkast

Diverse schoenenkasten

Op vrijdag kwam mijn zwager op visite, niet alleen voor de gezelligheid maar ook om de schoenenkast in elkaar te klussen die ik al enige tijd geleden gekocht had. Het hebben van een vriendin heeft impact op veel dingen en de meeste impact in mijn geval in de keuken en in de kleding.

Met name het aantal schoenen was dusdanig toegenomen dat het absoluut niet meer pasten en ik had dus een mooie houten schoenenkast aangeschaft. nadat ik de deur voor mijn zwager had opengedaan en we samen koffie hadden gedronken ging ik weer op de bank liggen en ging hij fluks aan de slag, Gelukkig is mijn zwager vele malen handiger dan ik want in no-time was de schoenenkast klaar en kon mijn vriendin die gaan vullen met schoenen.  Na nog wat klusjes gedaan te hebben en een broodje gegeten te hebben vertrok mijn zwager weer mij met een erg gelukkige vriendin achterlatend (en ik was stiekem ook best wel blij met de nieuwe opbergruimte).

Legends of tomorrow

Seizoen i is inmiddels voorbij

Deze keer eens wat anders dan mijn fysieke status en wel iets over een tv serie. Omdat ik weinig mag zitten maar juist veel moet liggen is een van de beste manieren om de tijd door te komen het kijken naar films en tv series. Ik had nog het een en ander op de digitale plank liggen en ik besloot om te kijken of Legends of tomorrow de moeite waard was.

Welnu na aflevering twee bleek dat deze serie over timemaster Rip Hunter en zijn eeuwige vijand Vandal Savage meer dan de moeite waard was. De rest van de hoofdrolspelers kennen we al uit de zuster series de Flash en Arrow dus het was snel binnenkomen in een bekende wereld. Normaal eindig ik dit soort stukjes met de mededeling dat ik de rest van de afleveringen binnenkort ga kijken maar door mijn gedwongen inactiviteit heb ik inmiddels alle zestien afleveringen gezien en zit ik te wachten op seizoen twee. De serie is een echte aanrader en ik heb maar en advies, kijken!

De eerste dag thuis

De eerste zes weken niet dus

De volgende dag sloeg de realiteit (of het uitgewerkt zijn van de drugs die in mijn infuus gezeten hebben) keihard toe want ik werd wakker met een forse spierpijn in boven- en onderbenen. Dat werd dus meteen ibuprofen en paracetamol slikken in de hoop dat dat de pijn zou verlichten. Gelukkig bleek dat te werken maar ik zat voorlopig vast aan het vier keer per dag slikken van de pijnstillers. Ik voelde me ook nog niet in staat tot het lopen van de verplichte rondjes (drie maal per dag vijf minuten) die voorgeschreven stonden dus ik besloot om het, in ieder geval in het begin, maar rustig aan te doen.

Ziekenhuis dag 3 Vertrek

Vooruit nog een keer

Mijn zwager was inmiddels op komen dagen en na het vervullen van de laatste formaliteiten mocht ik het ziekenhuis dan toch echt verlaten. Op zijn vraag of hij de auto voor moest rijden antwoordde ik ontkennend want ik voelde me verschrikkelijk goed. We liepen dan ook samen naar de parkeerplaats waar zijn auto stond en vervolgens werd ik thuis afgezet. Als alles zo doorging dan verwachtte ik in no/time weer de oude te zijn want, behalve een gehechte wond in mijn rug had ik echt nergens last van. Ik stuurde dus allerlei positieve Whatsapp berichten de wereld in en begon met het lezen van de meegegeven folders.

Deze hadden het over langzaam herstellen en elke dag een stukje lopen, het gebruik van pijnstillers en nog want andere dingen maar als dit alles was dan was ik sterker dan de gemiddelde patiënt of de folders overdreven schromelijk. We zouden het de volgende dag wel zien.

Ziekenhuis dag 3 Ontslag

De laatste

Na een tijdje wachten kwam de fysiotherapeut de kamer op voor het beloofde onderzoek. Dit was een grote aanfluiting te noemen want het enige wat het onderzoek inhield was dat ik even op de gang heen en weer mocht lopen en daarna werd ik hersteld genoeg beoordeeld om naar huis te mogen. Ik stuurde dus een app naar mijn zwager terwijl de transfer verpleegkundige de laatste formaliteiten afhandelde voor mijn ontslag. Wederom een wassen neus want behalve een foldertje, wat te doen (en vooral niet te doen) na een hernia operatie werd mij verteld dat ik naar huis mocht gaan. Het allerlaatste wat ik meekreeg was dat ik na zes weken een telefonisch consult zou krijgen om te kijken hoe het ging en de mededeling dat ik contact moest opnemen als ik iets vreemds voelde was mijn verblijf in het ziekenhuis ten einde. Mijn zwager kwam al gauw opdagen en zonder een centje weemoed nam ik dan ook afscheid van het MC Slotervaart. Hopelijk tot nooit meer ziens.

Ziekenhuis dag 3 De ochtend

Bijna afgelopen

Ik werd de volgende ochtend wakker en voelde met erg fris en fit. De zuster kwam langs en ik werd ontkoppeld van zuurstof, drain en infuus en mocht zelfs proberen om te zitten. Daarna mocht ik onder begeleiding naar het toilet lopen en was het tijd voor het ontbijt. Ik nam deze keer alleen water en koffie van de ontbijt kar want ik had, dankzij mijn vriendin, ook de beschikking over vers fruit.

Het operatiehemd werd verwisseld voor een t-shirt en ik trok een joggingsbroek aan terwijl ik wachtte op de volgende etappe. Die werd door de zuster aangekondigd als een controle door de fysiotherapeut en als die groen licht gaf mocht ik weer naar huis. Ik stuurde dus een app naar de familie dat alles er goed uitzag en dat ik waarschijnlijk snel naar huis mocht. Daarna was het wachten op de fysiotherapeut om te kijken of ik echt weg mocht.

Ziekenhuis dag 2 avond

En nog een keer

Na de visite werd ik weer wakker toen de dame met het avondeten binnenkwam maar ik had echt geen trek en ook de kwaliteit van het voedsel spoorde niet aan om wat te gaan eten. De aanwezige zuster fa echter aan dat ik echt wat moest eten en daarom besloot ik de zalm wraps die mijn vriendin had meegenomen soldaat te maken vergezeld van water. Tijdens het eten merkte ik dat ik best wel trek had (ik had zo'n 24 uur niets meer gegeten) maar daarna was ik toch weer redelijk moe en dutte ik weer in. Hopelijk zou ik de volgende dag wat minder slaperig zijn en kon ik van alle apparatuur losgekoppeld worden.

Ziekenhuis dag 2 visite

Het wordt saai

Ik bleef de hele middag tussen waken en slapen in hangen en registreerde weinig van wat er om me heen gebeurde. Het eerste wat ik me echt bewust was bezoek van mijn moeder en mijn vriendin. Ik was nog steeds heel erg duf maar wel erg blij met de visite. Mijn vriendin ruimde meteen mijn kastje leeg en stopte de spullen in de wandkast. Zij had uiteraard geen vertrouwen in het ziekenhuis voedsel (ik ook niet moet ik bekennen) en had daarom van alles en nog wat meegenomen. Ik had er geen idee van hoe lang hun bezoek duurde want ik was nog steeds half in coma maar was er wel erg blij mee. Op een gegeven ogenblik vertrokken de dames weer en legde ik mijn hoofd neer om wederom in slaap te sukkelen want hersteld was ik nog lang niet.

Ziekenhuis dag 2 operatie

Wordt saai zo

Ik werd 's ochtends wakker gemaakt met de mededeling dat ik me kon voorbereiden op de operatie. Dat begon met een douche en vervolgens kreeg ik een operatiekamers aan en wat medicatie. Na een tijdje wachten werd ik met bed en al verplaatst naar een zaal waar diverse mensen op hun operatie voorbereid werden.  Na wat onderzoekjes werd ik al gauw de OK binnengereden waar ik kennis maakte met het medisch team. Mijn bed werd naast het operatiebed met zijn batterijen aan lampen gereden en het laatste wat ik wist was dat ik wat zuurstof moest inademen door een kap en daarna duisternis.

Ik kwam weer bij in een andere kamer maar wakker was ik echt niet. Na controle of er niets meer met mij aan de hand was zakte ik weer weg om de volgende keer op mijn eigen zaal weer mijn ogen heel kort open te doen. De operatie was geslaagd maar de patiënt was nog niet bijgekomen uit zijn coma.

Ziekenhuis dag 1 Diner

En we zijn er nog steeds

Eenmaal boven aangekomen bleek dat het diner reeds geserveerd werd, dat begon namelijk om vijf uur. Aangezien wij echter op de achterste zaal lagen waren wij nog niet aan de beurt dus we hadden alle tijd om terug te lopen, ons te installeren en te wachten op de aankomst van de maaltijd. Dat bleek een broodmaaltijd (warm eten in het ziekenhuis is 's middags) te zijn die door een dame met een grote kar geserveerd werd. Ik koos voor twee sneeën bruin brood, ham, rookvlees, een gekookt eitjes, water, koffie en soep. Alhoewel niets vies was, was alleen het water acceptabel voor mijn verwende smaakpapillen. Na deze eerste ziekenhuis,aaltijd was ik van een ding zeker. Alhoewel ik niet veel zou gaan bewegen tijdens mijn paar dagen in het ziekenhuis was de kans dat ik aan zou komen minimaal.

De rest van de avond bracht ik door met lezen en tegen elf uur was het tijd om te gaan slapen. Dag een in het ziekenhuis was redelijk vlot voorbij gegaan, op naar dag twee. 

Ziekenhuis dag 1Terras

The place I was

Na de intake nam ik de lift naar beneden om het terras op te zoeken want het was heerlijk weer. Mijn mede nieuwe patiënt bleek daar al te zitten met zijn zuster en zijn dochter en ik sloot me bij hen aan want, de wereld is echt klein, zijn dochter was een vriendin van mijn zuster die ik ook kende. Heerlijk in het zonnetje zittend maakten we kennis. Qua muziek smaak konden we het goed vinden, wat ik gezien zijn Aerosmith t-shirt al had verwacht. Hij bleek ook een regelmatig bezoeker van de black & white geweest te zijn alhoewel hij tegenwoordig niet meer ging stappen. Het was een gezellige middagje in het zonnetje maar aan alle goede dingen komen een einde. Zijn familie vertrok weer en wij gingen terug naar boven om te kijken hoe het leven op onze afdeling er voor stond.

Ziekenhuis dag 1 intake

The place to be

Maandag mocht ik mij om half twee bij het ziekenhuis melden en aangezien het mooi weer was ging ik er met het openbaar vervoer heen. Ik arriveerde netjes op tijd en kreeg een bed op zaal vijf toegewezen. Hier lagen al twee andere patiënten en samen met een andere nieuwkomer werd de bezetting vier personen. Als eerste kreeg ik een inzake gesprek met een zuster waar allerlei vragen die mij al meerdere malen gesteld waren opnieuw gesteld werden. Na een kwartiertje was ik klaar, kreeg een polsbandje om en werd mij verteld dat ik als volgende een gesprek met de zaalpersoneel kreeg.

Dit was vrijwel direct daarop en naast het opnieuw stellen van een aantal vragen werden er ook enkele tests afgenomen en kreeg ik te horen dat mijn operatie gepland was om vijf over tien op de dinsdagochtend. Na het onderzoek werd ik vrijgelaten en kon doen en laten waar ik zin in had. 

Oedipus festival

Broeders in het bier

Zondag was het laatste uitje voor mijn ziekenhuis opname, een bezoek aan het bierfestival van Oedipus brewing. Oedipus bleek in Amsterdam noord te liggen en samen met mijn vriendin en een van mijn beste vrienden besloot ik een bezoek aan het festival te brengen.

We namen de bus naar noord liepen een stukje en betraden het festival terrein dat uit drie aparte stukken bestond waar diverse brouwerijen, foodtrucks en muzikale happenings te vinden waren. We zaten heerlijk buiten in het zonnetje, dronken beer van o.a. Brewdog, Buddelship en The commons, aten oesters van Stork, kip van oh na mi kimchi en de vrouw met de baard en luisterden naar dj's en Amsterdam funk orchestra. Het was een heerlijke middag met prachtig weer, goed gezelschap, lekker eten en drinken en muziek. Wat wil een mens nog meer in het leven, in dit geval nog maar een ding en dat is terugkomen voor de editie van 2017.

Thuis

En nu weer vertrokken

Inmiddels heb ik het ziekenhuis weer verlaten en zit thuis om te herstellen. In de komende dagen zal er een uitgebreid verslag ( het lijkt wel een vakantie) van mijn ziekenhuisavonturen volgen plus wat er nog meer gebeurt tijdens het thuiszitten. Als starter komt er echter nog een verslagje van mijn laatste pre ziekenhuis uitje aan, verwacht dat als volgende echte update na deze kleine berichtjes uit het ziekenhuis en thuis.

Operatie

Nog steeds hier

Inmiddels is de operatie voorbij en alles is probleemloos verlopen. Ik ben zo suf als het gemiddelde ijskonijn maar ook pijnloos en dat is erg prettig. Nu eens zien wat de dag gaat brengen. Veel slapen vermoed ik.

Opname

Plaats van handeling

Maandag ben ik dan, met een weekje vertraging opgenomen in het ziekenhuis waar ik dinsdag geopereerd ga worden aan een hernia die de oorzaak van mijn problemen zou moeten zijn. Woensdag wordt ik alweer naar huis gestuurd maar wanneer ik weer in staat ben om te bloggen? Ik heb geen idee. Ik poog uiteraard zo snel mogelijk weer wat (korte) updates te plaatsen maar jullie zullen vanzelf zien wanneer er weer berichten gaan verschijnen. Tot heel gauw hoop ik dan ook.

Thailand Grand festival

De uitsmijter

In het weekeinde was het Thailand Grand festival dat door de Thaise ambassade georganiseerd was in Den Haag. Samen met wat vrienden hadden we afgesproken om te gaan en ondanks de niet al te beste weersvoorspellingen arriveerden we rond twee uur in Den Haag op het plein.

Het was droog en zonnig en het werd in de loop van de middag steeds zonniger, het weer was in ieder geval geen spelbreker. Het festival bleek te bestaan uit veel kramen met eten, drinken en Thaise producten en een groot podium waar constant zang, dans en zelf een muay Thai demonstratie gehouden werd. We vonden een mooi plekje in de zon bestelden bier en gingen hapjes halen waarbij vooral Sticky fingers food eruit spong. Prima verzorgde hapjes die uitstekend smaakten. Hoogtepunt en afsluiting van de dag was een optreden van P. Saderd die met een grote show van twee uur het publiek top amusement bood met een complete band, veel danseressen en zangeressen. Daarna namen wij afscheid van elkaar om ons aan de goede zorgen van de NS(zie het stuk van gisteren) over te laten voor de thuisreis.

OV

Niet al te best

Zaterdag hadden we een feest in Den Haag en we hadden besloten om met het OV te gaan. De start was al goed want we moesten een behoorlijke tijd wachten op de tram. Die stond een stuk verderop stil vanwege een aanrijding. Ze konden er niets aan doen maar de start was goed. Vervolgens moesten we op de Lelylaan de trein naar Schiphol hebben maar die had vertraging. Gelukkig konden we de aansluiting naar Den Haag net halen maar de toon was gezet zullen we maar zeggen.

En die toon werd probleemloos vervolgd op de terugreis want onze trein naar Schiphol was op tijd, kondigde toen enkele minuten vertraging aan en besloot er vervolgens helemaal mee uit te scheiden. We moesten een half uur wachten op de volgende die eerst van spoor tien zou vertrekken maar toen iedereen daar was toch van het oorspronkelijk spoor (negen) vertrok. Daarna waren de OV verrassingen gelukkig op maar ik heb mijn portie wel weer gehad voor de komende tijd.

Kleed

Bij mij nu ook

Een van de aankopen bij mijn laatste bezoek aan Ikea ligt inmiddels op de vloer, een kleed voor onder de salontafel. Voor ik mijn vriendin had was ik tevreden over de houten vloer die er lag maar er waren wat signalen te zien dat er best wel een kleed onder de salontafel paste.

We hadden er eentje uitgezocht die we allebei mooi vonden en gisteravond was hij uitgepakt en onder de salontafel neergelegd tot grote blijdschap van mijn vriendin. Alhoewel ik er niet op tegen was, was ik toch blij verrast met de warme uitstraling die het kleed gaf aan de huiskamer. Als het zo doorgaat wordt het nog wat met mijn huis.

Werkherinneringen 33: Bruiloft

Een bruidspaar

Het is weer tijd voor een blik in het verleden en dit keer gaan we het hebben over een bruiloft. van een collega van mij. Voor deze bruiloft had hij heel veel collega's uitgenodigd en er was een inzameling gehouden die een fors bedrag had opgeleverd. Op zijn verlanglijst stond een duur cadeau, een magnetron, maar er was meer dan genoeg geld om deze te kopen dus dat werd dan ook gedaan.

Hij was echter ook een pietje precies en er stond ook 20 meter tuinslang op de lijst. Er werd dan ook 20 meter tuinslang gekocht die in twintig stukjes van een meter gesneden werd en in elke stuk werd een roos gestopt. Hij kreeg deze stukjes dan ook een voor een voor ons en die werden met een zure glimlach in ontvangst genomen. Nummer 21 kwam met een echt cadeautje en er verscheen een glimlach op zijn gezicht tot hij het uitpakte en met een rol ducttape geconfronteerd werd om de tuinslang weer aan elkaar te plakken. Toen nummer 22 dan ook kwam met een magnetrondoos geloofde hij daar niet in tot er, tot zijn verbazing, ook echt een magnetron uit tevoorschijn kwam. Het was een erg gezellige bruiloft en het verhaal van de cadeaus speelde nog heel veel jaren door op het werk, we hadden het kennelijk erg goed gedaan.