Geen internet

Mijn provider

Vrijdagochtend had mijn computer opeens geen verbinding met het internet meer en ook mijn iPad en mijn iPhone zochten tevergeefs naar verbinding. Dat betekende dus dat of XS4all een storing had of dat mijn router problemen had. Via 4g even snel gekeken en XS4all melde geen storingen dus haalde ik het probate middel van stal, ik haalde de stroom van mijn router af. Vijftien minuten later ging de stekker weer in het stopcontact maar deze keer werkte het paardenmiddel niet. De lampjes van mijn router bleven flikkeren en dat was dat.

Vervolgens belde ik XS4all waar ik na enige minuten wachten Suzanne aan de telefoon kreeg. Na mijn verhaal gehoord te hebben bevestigde ze dat mijn conclusie, een defecte router waarschijnlijk correct was. Samen deden we nog een reset van de firmware maar ook dat haalde niets uit. Ze besloot daarom een nieuwe op te sturen en beloofde haar uiterste best te doen om te zorgen dat post.nl die zaterdag nog zou bezorgen. Vervolgens hadden wij nog een gesprek over mijn glasvezel aansluiting (ja dat is nog steeds niet geregeld dankzij mijn vrienden van Reggefiber) en na vastgesteld te hebben dan ik de draad in mijn meterkast had zou ze daar ook achteraan gaan. De eerste actie was prima geslaagd want heel vlot kreeg ik een mailtje met een track en trace nummer van post.nl waarin stond dat mijn router zaterdagmiddag afgeleverd zou worden. Vervolgens nog een tweede mailtje van Suzanne met een tip voor de installatie van de nieuwe router en wederom was ik heel erg blij klant van XS4all te zijn.

De volgende dag bewees post.nl echter dat ze een stuk minder professioneel zijn dan XS4all want in de loop van de ochtend werd mijn zending naar de maandag verschoven met een of andere vage kreet, terwijl hij volgens hun app ook in handen van de bezorger was. Later op de dag werd de aflevering op maandagmiddag gezet en dan ben ik uiteraard niet thuis. Dat betekent dat ik op zijn vroegst op dinsdag weer over internet beschik en dat is best wel even wennen.

Nog steeds internetloos

Het is zondag en ik zit nog steeds zonder internet terwijl er de afgelopen dagen genoeg gebeurd is om over te bloggen. Zo ben ik (uiteraard) uit eten geweest. Heb ik een film bezocht en ben vandaag met een internet kennis en haar dochter uit Australië op stap geweest in Amsterdam. Hopelijk kan ik morgen wat echt nieuws plaatsen.

Geen wifi

Aangezien mijn router het begeven heeft helaas geen nieuws van mij vandaag. Hopelijk arriveert de nieuwe snel en ben ik weer vlot on line.

De foodhallen

De tweede ronde

Donderdag ging ik lunchen met een vriendin die ik al een tijdje niet gezien had en ik had besloten om de pas geopende foodhallen te bezoeken. We vonden een plekje vlakbij om de auto neer te zetten maar er bleek ook een parkeergarage onder het gebouw te zitten, prima geregeld dus.

We liepen eerst een rondje om ons te oriënteren en namen een kijkje bij alle voedsel stands. Daarna zochten we een mooi plekje om te gaan zitten We besloten om te starten met een bord mezze van Maza. Allerlei soorten humus, falafel en een kikkererwtensalade met daarbij pita brood. Allemaal erg lekker en zeker met een wijntje (ik) en een biertje (zij) erbij en water voor ons allebei. Voor de tweede ronde kwamen we bij meneer Temaki terecht waar we een schotel met verwchillende temaki's, yakitori en edamame namen. De temaki's werden vers voor onze ogen gerold en waren voortreffelijk. Een aanrader deze toko. Er waren nog veel meer lekkere tentjes maar er was nog ruimte voor een ding en dat werd voor mij een kaasplankje van Caulis en voor haar een taartje van petit gâteau. Mijn kaasplankje was erg lekker, ik kreeg er een goede uitleg en lekker vijgenbrood bij. Een ding is zeker, mij gaan ze vaker zien in de foodhallen.

Amsterdam & co

De uitgever

Ik krijg heel weinig post, bijna alles komt digitaal binnen bij mij. Tot mijn verbazing vond ik echter een magazine in mijn brievenbus met de naam Amsterdam & co. Het bleek een uitgave van de Rabobank te zijn en was de opvolger van het ledenblad dichtbij. Ik dacht het net zoals de dichtbij linea recta in de prullenbak te flikkeren maar het was een thema magazine en het ging over een onderwerp dat mij na aan het hart ligt, voedsel.

Ik heb het blad doorgenomen en enkele artikelen gelzen. Mijn conclusie, dit nummer is beter dan de dichtbij maar alleen omdat het over voedsel gaar, of ik het volgende nummer ook ga lezen zal van het thema afhangen want als het over iets gaat dat mij niet interesseert dan verdwijnt Amsterdam & co linea recta de prullenbak in.

Jinso

Soto ajam

Na het shoppen  was het tijd voor de lunch geworden en die nuttigden we bij Simon zijn favoriete stek op de Arena boulevard, Jinso. het was niet druk dus we konden een mooi plekje aan het raam selecteren en bestelden een spa rood en een spa blauw en openden de kaart.

De keuze viel op een broodje Bangkok (brood met gewokte kip) en een soto ajam (de bekende Indonesische kippensoep). Beiden smaakten prima, geen hoogvliegers maar goed binnen te houden. Aangezien het nog vroeg in de middag was en heel erg lekker weer voor eind november brachten we nog een bezoekje aan het Amsterdamse bos alwaar we op het terras van de Bosbaan nog van een drankje genoten. We waren bij lange na niet de enigen die genoten van het milde winterweer want het terras was behoorlijk vol te noemen. Daarna was het dan toch echt tijd om naar huis te gaan alwaar de trainingsbroek klaar ligt voor mijn volgende bezoek aan de sportschool.

Decathlon

Het logo

Aangezien ik tegenwoordig naar de sportschool ga was het dus ook tijd om wat nieuws aan te schaffen aangezien mijn Nike sportbroek al weer heel wat jaartjes oud is. Ik besloot dan ook een bezoek aan de arena boulevard te brengen. Als eerste dronken we even een capuccino bij het Grolsch cine café en vervolgens was het tijd om een bezoek te brengen aan de decathlon superstore. Aldaar slaagde ik vlot voor mijn hardloopbroek van het voor mij onbekende merk Kalenji, mission accomplished.

Delerium

Het was best wel druk

Zaterdagavond had ik met een van mijn beste vrienden afgesproken om een bezoek te brengen aan het splinternieuwe biercafé Delerium, waar men beweerde honderden soorten bier op voorraad te hebben. Het café lag niet echt op onze route, namelijk een kilometer voorbij het centraal station aan de Piet Hein kade. Ter plekke gekomen was het even zoeken want er waren geen bordjes maar we moesten een stalen trap af naar de kade en daar lag het café. Het bleek er behoorlijk druk te zijn en we wisten met moeite een zitplek te veroveren. Missie een geslaagd, missie twee was een biertje te scoren. Ik startte met een bier van de abdij van Averbode (ja, ik had er ook nog nooit van gehoord) en deze smaakte werkelijk voortreffelijk.

De duister ballen

Na een tijdje wisten we een betere plek aan een tafeltje te scoren en en waren we ook klaar voor ones tweede biertje, voor mij een IPA uit Barcelona van birr, met daarbij een portie bitterballen. De ballen hadden wat te lang in de friteuse gezeten aan de donkere kleur te zien maar waren nog goed eetbaar dus daar maakte ik geen punt van. Als derde en laatste bier van de avond wilden we een bockbier van de tap maar beiden bleken net op te zijn. We moesten erg lang wachten voor dat medegedeeld werd maar de medewerker van het café maakte dat weer goed door even later aan te komen met een fles van alle verschillende bockbieren die zij hadden zodat wij een keuze konden maken. Mijn keuze viel op een wildebok van de Scheldebrouwerij, helaas geen topper maar dat weet je pas als je het geprobeerd hebt.

Na deze laatste verlieten wij Delerium, leuk om een keer gezien te hebben maar niet een plek waar wij weer heen zullen gaan. Het was niet slecht maar het was het net niet en dat gekoppeld aan het feit dat het ver buiten onze normale route ligt betekend dat het geen vaste stop gaat worden.

Fury

Niet de echte hoofdrol speler

Na de maaltijd vertrokken we naar Utopolis om Fury te gaan zien. Deze oorlogsfilm speelt zich af aan het slot van de tweede wereldoorlog en gaat over een Amerikaanse tankbemanning in Duitsland. De hoofdrol speler is Brad Pitt maar eigenlijk gaat het verhaal over een typist die aan het begin van de film als nieuw lid aan de tankbemanning toegevoegd wordt. Ondanks het feit dat de film ruim tween en een half uur duurde ging de tijd in een vloek en een zucht voorbij. De moeite waard om te gaan zien.

Toen we na afloop de bioscoop verlieten bleek deze exact tien jaar te bestaan en kregen we een exemplaar van de Utopolis times (enkeltje naar de prullenbak) en twee flesjes nestea cadeau. Toch een aardig gebaar van het theater.

Sasa lounge

De warme ronde

Donderdag was het tijd om met een vriendin uit eten te gaan en een filmpje te pakken (een combinatie die ik wel vaker doe). Voor het eten was de keuze gevallen op Sasa lounge, gelegen in de havenkom van Almere.

Sasa louinge is een mediterraan restaurant dat allemaal bites (kleine hapjes) serveert. Wij kozen voor de home deal, tien warme en koude hapjes in twee ronden geserveerd voor ½25 per persoon. Ik had een cava en mijn gezelschap een witte wijn terwijl we op het eerste bord wachten. Dat bestond uit brood, tapenade, tonijnsalade, pepperdew, nachos met quaceomole en stengels van rauwe groenten. Niets slechts bij, maar ook geen echte uitschieters alhoewel het brood en de tonijnsalade beider erg lekker waren.

Trio van sorbet

Na een juiste pauze kwam de tweede gang (zie hierboven) en die bestond uit gamba´s in knoflook en chili, kippenvleugeltjes, aardappel tortilla, een vispotje, gehaktballetjes in een tomatensaus en nog een kip gericht )zo te proeven in . Ook in de tweede ronde waren geen slechte gerechten te ontdekken maar er waren wederom geen echte toppers te vinden.

Als dessert voor mij een dubbele espresso en voor mijn tafelgenote een trio van sorbet die, volgens haar, prima smaakte. Daarna kostte het behoorlijk wat moeite om de ober aan te sporen om ons de rekening te brengen maat uiteindelijk lukte dat, De rekening was niet duur te noemen (€75 inclusief fooi) en het eten was zeker niet slecht, maar mij gaan ze niet terug zien bij sasa lounge want ik vond het niet goed genoeg om er een tweede keer naar toe te gaan.

Sportschool

Hier zit de fysiotherapie praktijk

Dinsdag was het dan zover, mijn eerste dag begeleid sporten bij fysiotherapie Caland, gelegen in sportcentrum Caland. Het gebouw as vlak bij en was zowel met de tram als de auto god te bereiken en er was meer dan voldoende parkeerplaats onder het gebouw. De onderste drie lagen waren van een sportschool en de bovenste laag was van de fysiotherapiepraktijk.

Ik werd verwelkomd door mijn trainster Ilse en we begonnen erg relaxed met een half uur lopen (ja lopen, niet rennen) op de loopband. Terwijl ik liep noteerde Ilse allerlei zaken over wat ik voelde aan spierpijn etc. om mijn grenzen te bepalen. Welnu dat was voor de eerste keer geen succes want ik wandelde vrolijk het eerste halfuur op de band. Daarna nog wat been oefeningen en dat was het voor deze eerste keer. Vrijdag heb ik een nieuwe afspraak en dan gaan we verder op zoek naar die grenzen.

Fysio

De beroepsgroep

Zoals ik eerder vertelde was ik op bezoek bij mijn dokter en vervolgens de fysiotherapeut geweest omdat mijn actie om meer te gaan bewegen niet het gewenste resultaat opleverden. Inmiddels ben ik al twee keer bij mijn fysiotherapeut geweest en heb een intake en een massage gehad. Er is ook een diagnose gesteld en ik blijk last te hebben van een slechtere doorbloeding van mijn aderen. Dat houdt in dat mijn spieren minder zuurstof krijgen en dus eerder vermoeid raken.

Dat is gelukkig behandelbaar maar de methode betekent iets waar ik (nog) geen grote fan van ben, sporten. Ik heb inmiddels mijn eerste afspraak binnen van het sportcentrum waar ik onder begeleiding van een fysiotherapeute ga sporten. Wie weet ga ik het straks nog leuk vinden en ga ik, net zoals een aantal van mijn vrienden, binnenkort regelmatig hardlopen, het aloude rondje Sloterplas is om de hoek.

Nieuwe bank

In volle glorie

Dinsdag was het dan zover, de bank die ik in september gekocht had zou afgeleverd worden. Het leveringstijdstip was tussen 12:15 en 15:30. Reeds om kwart voor een ging de bel en stonden de bezorgers voor mijn neus met een nieuwe bank en een set leeronderhoud van royal leather care om te zorgen dat mijn bank netje zou blijven plus vijf jaar garantie tegen vlekken etc.

Uiteraard stond mijn oude bank er nog maar tegen een kleine vergoeding waren de stoere knapen bereid om die bij het oud vuil te zetten dat de volgende dag opgehaald zou worden. Het ging erg vlot en in no-time stond de nieuwe er en was de oude verdwenen. Vervolgens maakte ik de bank voor de eerste keer schoon en vette hem in (dat moet eens per half jaar gebeuren) en nam ik plaats. Hij zat prima (lekker stevig wat ik erg prettig vind) en ook het liggen was pico bello. Volgende stappen zijn glasvezel, een nieuwe tv en dan UPC vervangen door XS4all.

RGB express

Level een in beeld

Ik heb inmiddels een nieuw puzzelspelletje op mijn iPad ontdekt met de naam RGB express. Het was tijdelijk gratis, toch een belangrijke optie voor een beetje Nederlander, als Apples app van de week. Het basis spel idee is vrij simpel. Pik wat vrachtjes op en breng ze naar hun bestemming. Uiteraard zitten er allerlei hindernissen in zoals dat je niet twee maal dezelfde weg mag nemen, dat een groene truck alleen groene pakjes kan oppakken, open en dichtgaande bruggen en uiteraard mogen twee trucks niet op elkaar botsen. Het is een lekker simpel spelletje maar het bied genoeg uitdaging voor als je even kort wat afleiding wilt, wat mij betreft een aanrader.

Firrma pickles

De maaltijd

Het grootste nadeel van een concert dat rond etenstijd begint is het feit dat je nog niet gegeten hebt als het afgelopen is. Een aantal mensen wilde echter eerst persé een barbar bokje drinken dus de eerste stop na het concert was Olivier. Dat duurde echter maar kort want zowel Dennis als ik hadden trek gekregen. Na wat delibereren kwamen we uit op de firma pickles, volgens onze Utrechter een prima burgertent.

Het centrum van Utrecht is niet al te groot dus we waren al snel ter plekke. Het was behoorlijk druk dus in plaats van een tafeltje namen wij plaats aan de zijkant en bestudeerden de kaart. Mijn keuze viel op de smoked BBQ burger van biologisch MRIJ rund met als extraatje een plak Zwitserse kaas eroverheen. De burgers arriveerden vlot vergezeld van een emmertje mini frietjes, mayonaise en een mini bakje coleslaw. Bijgerechten waren aardig maar de burger was werkelijk top, deze tent kan zich meten met zaken als de burgemeester en de burgerbar. Voldaan stapte wij dan ook van tafel alhoewel met name de Volendamse component vond dat de porties best wel wat groter hadden gekund. Wat mij betreft was het echter meer dan voldoende en als ik in Utrecht weer eens vlot een hapje moet eten dan is een bezoek aan de firma pickles zeker een optie.

Hard rock

Bonafide

Zaterdag was het weer tijd voor ouderwetse rock & roll, deze keer in Utrecht. De boys gingen, versterkt met een vriend en mede concertfan naar het concert van Airbourne in Tivoli Vredenburg. De deuren gingen om het belachelijke tijdstip van 17:00 open en tegen half zes ontmoeten we elkaar voor de ingang. Bij de garderobe zat de sfeer er al meteen goed in want daar knalde Ace of Spades uit een stel grote speakers.

We betraden de zaal en vonden meteen een mooi (zit)plekje vooraan met goed uiyzocht op het podium. De show begon met de Zweedse formatie Bonafide en die brachten een uitstekende opening van de avond. Een van de weinig keren dat het voorprogramma mij kon bekoren, meestal is het wachten tot ze eindelijk klaar zijn maar deze keer was het top.

De zanger tussen het publiek in geeft een solo

Daarna werd het podium opnieuw opgebouwd voor de jongere broertjes van AC/DC, Airbourne. Het spetterde er vanaf de eerste seconde van af en de zaal, en wij, gingen uit onze bol. Het was onze tweede show van de band en de eerste keer werden we verrast door het rondje dat de zanger gitarist door de zaal maakte en deze zaal was daar erg geschikt voor met brede trappen links en rechts van het podium die naar het balkon leidden. En ja hoor tijdens Girls in black verliet hij het podium en liep pal langs ons heen om in het midden van het balkon op de reling een spetterende solo weer te geven.

De show was een top avond gevuld met alle denkbare rock cliché,s en er waren zelfs enkele stagedivers te vinden (ook trouwens mensen die er wel op klommen maar vervolgens niet durfden te springen en een duwtje nodig hadden). Kortom een ouderwetse top avond met de boys plus een.

Meer bewegen

Een goed statement

Enige tijd geleden besloot ik dat het tijd was om de tweede stap te zetten in mijn weg naar een gezonder leven. Mijn voedingspatroon is nu prima op orde en ik val nog steeds af in het gestage tempo van ongeveer een kilo per maand. Ik besloot dan ook dat het tijd was geworden om meer te gaan bewegen. Helaas hield dat snel weer op want ik kreeg forse spierpijn in beide benen en die verdween niet vanzelf.

Een eerste bezoek aan de huisarts leverde op dat ik niets mankeerde, dat was in ieder geval goed nieuws, Toen de spierpijn echter bleef kreeg ik een tweede, wat uitgebreidere, controle van mijn huisarts en ik had geen meniscus, kruisbanden of andere problematiek. Dat betekende dus een doorverwijzing naar de fysiotherapeut.

Gelukkig zit er een vlak bij mij in de buurt die ook nog door mijn verzekeraar als plus praktijk (hoogste label binnen de zorg) erkend wordt. Ik deed daar een intake en wederom werd er bevestigd dar er niets ernstigs aan de hand was. Ik kreeg er echter twee dingen cadeau, als eerste een compliment voor hoe ik bezig was met afvallen en als tweede een traject van waarschijnlijk een halfjaar met begeleid sporten en behandelingen om mij fysiek weer in tiptop conditie te brengen.

Bug

Mijn bank

Ik maak al redelijk lang gebruik van de Rabobank app op mijn iPhone om mijn saldo te checken, te betalen en nog veel andere dingen. Dit naar volle tevredenheid en zonde een centje pijn dus de website om te telebankieren bezoek ik zelden tot nooit. Alleen werd ik deze wek gedwongen om er weer heen te gaan want toen ik een betaling wilde doen via mijn telefoon kreeg ik een foutboodschap dat de signeercode niet klopte.

Toen ik de servicedesk belde en mijn probleem uitlegde kreeg ik al te horen dat ik foutcode xyz kreeg en dat dat een bekend probleem was dat misschien met de volgende update opgelost werd. Dat bewijst dat de banken nog steeds de dienst uitmaken want als wij tegen onze klanten uitleggen dat we een grote fout misschien met de volgende release uitleveren wordt dat niet geaccepteerd. Mij benieuwen hoe lang het gaat duren voor dit opgelost is maar in ieder geval ben ik blij dat de website er nog is want om voor een betaling naar de bank te moeten is wel heel erg vorige eeuw.

Company meeting

Gefrituurd goud

Deze week hadden wij weer een company meeting waar ingegaan wordt op hoe goed wij het doen als bedrijf en wat de plannen voor de nabije toekomst zijn.

Na afloop is er dan altijd een borrel met hapjes, zowel gezonde als minder gezonde. Een van de dingen die echter nooit op het menu stonden waren de ultieme borrelsnacks, bitterballen. Bij de laatste meeting had ik echter aan de man van Sodexo gevraagd of er een volgende keer geen bitterballen geserveerd konden worden en het antwoord was een ja natuurlijk. En Herman hield daad bij woord want na afloop werden er inderdaad bitterballen bij de borrel geserveerd. Daarom hiervandaan een dikke plus voor Sodexo in het algemeen en Herman in het bijzonder.

Sint Maarten

Donald

Dinsdag was het Sint Maarten en ik besloot dat te ontlopen door met een vriendin uit eten te gaan. We begonnen de avond met een drankje in de hartjes waar het niet al te druk was (best logisch voor een dinsdag rond etenstijd). Daarna liepen we naar Nam Kee en gelukkig was er een vrij tafeltje (je kunt hier niet reserveren maar mag vooraan in de zaak wachten als er geen leeg tafeltje is).

We namen plaats en bestudeerden de kaart en al snel was de keuze gemaakt. We begonnen met de fameuze oesters van Nam Kee (twee per persoon) en als hoofdgerecht hadden we Chinese groenten in heel veel knoflook en in zijn eigen spek gebakken eend. Daarbij witte rijst en een fles spa blauw en het diner was rond. Na een prima maaltijd verlieten we Nam Kee namen nog een biertje en ik ging naar huis waar elk spoor van Sint Maarten inmiddels verdwenen was.

Familie bijeenkomst

Dadels met spek

Zondag was het een gezellige middag cq. avond bij mijn ouders thuis. We hadden met de hele familie afgesproken en ik arriveerde als eerste en werd hartelijk welkom geheten door mijn ouders. Kort daarop arriveerde mijn zusje en zwager met de kinderen eb waren we compleet. Er werden lekkere hapjes op tafel gezet en er begon een geanimeerd gesprek over vakanties en cadeautjes. mijn nichtje was naar Barcelona geweest en ik naar Keulen en we hadden albeei koelkast magneten meegenomen voor mijn moeder.

Daarna was het tijd om aan tafel te gaan waar we begonnen met een voorgerecht van koude hapjes en een hoofdgerecht van tagliatelle, kip en groenten door mijn moeder bereid Alles smaakte erg lekker en de pan werd tot de bodem leeggegeten door met name mijn zwager, Kort daarop was het alweer tijd om te vertellen maar zoals waltijd was het heel erg gezellig geweest en we keken allemaal al uit naar de volgende bijeenkomst.

Asian flavours

De eerste gang

Zaterdagavond was het tijd voor een tweede traditie (na de film en diner date van vrijdag) en dat was het maandelijkse etentje met een goede vriendin. Zoals elke keer hadden wij een Iens dinner deal gevonden en wel voor Asian flavours, een nieuw Aziatisch restaurant in de stadions buurt. De deal behelsde vier gangen voor €22.50 en dat trok ons best wel aan.

Het restaurant bleek aardig vol te zitten met gasten die op dezelfde deal afgekomen waren. De bediening was uiterst vriendelijk maar niet al te best (teruglopen om te vragen wat voor wijnen er waren, een grote fles water veranderen in een klein flesje) en ook de uitleg van het menu moest van een spiekbriefje.

Het dessert

We bleken als eerste gang een sushi, sashimi en zeewier salade mix te krijgen. Niets mis mee maar zeker niet bijzonder. De tweede gang was een combi van een viskoekje, satéstokje, loempia en asperge met zalmrol. Wederom niet slecht maar wel stukken minder dan ik van bv. een goed Thais restaurant gewend ben. I

k begon ondertussen aan mijn tweede gals sauvignon blanc, die goed drinkbaar was terwijl het hoofdgerecht arriveerde, We hadden een Thais rundvlees en een Vietnamees kipgerecht en waar het rundvlees  goed was viel de kip heel erg tegen. Ook het dessert was niet top te noemen en de erbij bestelde koffie werd probleemloos vergeten door de, nog steeds, vriendelijke bediening. Kortom het was niet slecht maar zeker niet goed genoeg om aan te bevelen en al helemaal niet als ze de normale prijzen gaan rekenen, dan kun je beter ergens anders heen gaan.

A walk amongst the tombstones

Filmposter

De volgende etappe was de bioscoop maar aangezien de film pas om tien uur begon betraden we eerst de Jopenkerk die pal naast de bioscoop ligt. Onder het genot van een Adrianis en een Malle Babbe namen we plaats in de erg drukke kerk en keken om ons heen.

Tegen half tien verlieten we de kerk en betraden de bioscoop om naar A walk among the tombstones te gaan kijken. Het was een uitstekende crime noir thriller met Liam Neeson in de hoofdrol. Wat mij betreft een grote aanrader, ga kijken als je kunt.

Na de film bracht k mijn ex-collega thuis (we waren uiteraard met mijn nieuwe auto gegaan). Op de terugweg naar huis belde hij me echter op dat het cadeaubordje van el pincho nog in mijn dashboardkastje lag en zodoende kon ik weer terug. Aangezien ik echter al op de toerit naar de snelweg zat moest ik een compleet rondje draaien alvorens ik weer bij hem voor de deur stond. Al met al was ik pas rond half twee weer thuis maar het was een erg gezellige avond geweest. En we hadden genoeg aantrekkelijke trailers gezien voor de volgende afspraak.

El pincho

Rechtsonder de inktvis

Vrijdagavond was het weer tijd voor een avondje film en uit eten met een ex collega. Deze keer zouden we in Haarlem naar de bioscoop gaan en daar zouden we dan ook gaan eten. Hij had deze keer voor tapasrestaurant el pincho (het spiesje) gekozen dat op de grote markt lag. Het was al behoorlijk druk maar er was nog een tafeltje beschikbaar (reserveren kon pas vanaf drie personen). Men bleek San Miguel van de tap te hebben en al gauw zaten wij met twee volle glazen de kaart te bestuderen. Onze keuze viel op geflambeerde chorizo worstjes, een lamsstoofpotje, tonijnsalade, geitenkaas kroketjes, inktvisringen van de plancha en een gemixt plateau van kaas, worst en olijven.

Na een tijdje gewacht te hebben werden alle heerlijkheden op tafel uitgestald en aangezien die niet al te groot was, was hij meteen vol. Alles was buitengewoon lekker maar de inktvisringen waren de koning van de tafel. Heerlijk mals, vers en goed gekruid, petje af voor de kok. Het tafeltje naast ons was inmiddels door drie dames bezet en die namen op ons advies ook de inktvis. Vooraf hadden wij het idee dat dit de eerste ronde zou zijn maar het was dusdanig veel dat er geen plek was voor een tweede ronde. In plaats daarvan werden er drie desserts besteld, een sgropiino voor mij en een crème catalan plus een cheesecake voor mijn disgenoot. Bij het afrekenen bestelde hij nog een cadeaubon en dit bleek een leuk uitgevoerd mini bordje te zijn dat bij vertrek netjes in mijn dashboardkastje verdween.

De thuisreis

File dus

De thuisreis begon vlot met het lopen naar het hotel, de auto uit de parkeergarage rijden en de snelweg opzoeken. Daarna was het afgelopen met de pret want er was stau (file op zijn Duits). Mijn navigatie wist me zelfs te vertellen dat het niet een file was maar drie stuks en dat de totale lengte zo´n vijfentwintig kilometer was. We sloten dan ook vrolijk aan kropen langzaam maar zeker richting Nederland.

Gelukkig kwam er op een gegeven ogenblik een einde aan de file en kon het gas erop richting Nederland. We reden non/stop door (Keulen is minder dan drie uur van Amsterdam) en bereikten in de avond eerst Nederland en dan thuis. Het was een fenomenaal weekend geworden en wij hebben heel er veel plezier gehad. Op naar de volgende trip.

Gilden im Zims

Het brauhaus

Op de terugweg naar het hotel bleek het behoorlijk druk te zijn op de pleinen met voetbal supporters. Er was een wedstrijd tussen FC Koln en SC Freiburg en supporters van beide ploegen hadden de diverse terrassen in bezit genomen. Wij vonden echter nog een vrij plekje bij Gilden in Zims om daar een hapje te gaan eten en een laatste Kolsch te drinken voor ons vertrek.We besloten om twee Keulse klassiekers te nemen als hpje en wel de Keulse kaviaar (bloedworst) en een Brauhaus frikadelle (gehakt) met plaatselijke mosterd.

Het smaakte allemaal prima en daar hielpen de omstandigheden ook bij. Toen ik dit tripje plande had ik verwacht dikke truien mee te moeten nemen maar we zaten heerlijk buiten in het zonnetje. Beter weer hadden we niet kunnen wensen voor dit weekend.

Farina haus

Een van de etalges van het pargum huis

Na ons bezoek aan het chocolademuseum was de volgden halte een bezoek aan het parfummuseum. Eigenlijk hadden we hier zaterdag heen gewild maar door de nationale feestdag waren alle winkels gesloten en dus ook het parfummuseum. We liepen dus vrolijk, in wederom schitterend weer ondanks de voorspelling van regen, langs de Rijn naar de oude stad en het Farina haus. Hier komt de oorspronkelijk eau de cologne vandaan en behalve een winkel is er ook een museum gevestigd over de geschiedenis van dit parfum huis en de eau de cologne.

Het was behoorlijk druk in de mooi aangeklede winkel en uiteraard was er heel veel personeel dat zo bij de Douglas weggelopen had kunnen zijn. Men bleek naast de klassieke geur ook een geur per sterrenbeeld te hebben maar die kon toch niet tippen aan het origineel. Uiteraard werd er wat aangeschaft voor we de zaak verlieten en met een net tasje verlieten we Farina haus.

Chocolademuseum

Chocolademaakster aan het werk

Na een goede nachtrust was het wederom een rustige morgen. Koffie en water op de kamer, douchen en inpakken en uitchecken was het programma. De auto stond nog in de parkeergarage en daar deden we de koffers in alvorens wederom richting stad te vertrekken. Deze keer maar een heel kort stukje want zodra we bij de Rijn aankwamen waren we al bij onze bestemming, het chocolade museum.

Het was al tegen twaalven dus eerst moest er gebruncht worden en dat kon mooi in het restaurant van het museum. Dat betekende voor mij een getoast broodje met Keulse leverworst, ui, mosterd en augurk en voor mijn reisgezel een stukje chocoladetaart.

Daarna was het een bezoek brengen aan het museum, dit bleek te bestaan uit een verhaal over de cacao en de chocolade (niet al te interessant) en een werkende chocolade fabriek waar allerlei chocolade producten gemaakt werden en dat was wel weer erg leuk om te zien. De weg naar buiten leidde uiteraard door de giftshop en daar werd uiteraard het een en ander aangeschaft alvorens we het museum verlieten.

Im Roten Ochsen

De rode os

Na de biergarten keerden we terug naar het hotel om te relaxen voor de avond. Het was een namiddag van lekker relaxen in de wellness en lezen tot een uur of acht voordat we het hotel weer verlieten voor de avondmaaltijd.

Uiteraard moest er vanavond Duits gegeten worden en de keuze viel op een brauhaus, in de rode os. We scoorden een mooi plekje op de verhoging naast een tafel vol winde Ieren die heel veel lol hadden en een fors aantal Ierse klassiekers voorbij lieten komen zoals the wild rover. Na bestuderen van de kaart koos ik voor de ossenwangen met boontjes en spekjes en aardkapelpuree. Aan de andere kant van de tafel werd het een klassieke schnitzel met champignon roomsaus en uiteraard kozen wij beiden voor een biertje. Korte tijd later arriveerde ons eten en het was allemaal heel erg lekker maar wederom heel erg veel. De schnitzel verdween niet helemaal maar dat had niets met de kwaliteit te maken want die was uitstekend maar met de hoeveelheid. Kortom wederom een prima maaltijd die bewees dat je in Duitsland erg lekke kunt eten voor een hele goede prijs,

Hafenterrasse

Het weer kon niet beter

De middag hadden we bedoeld om te gaan shoppen maar vandaag was een nationale feestdag en alle winkels waren gesloten. We wandelden dan ook rustig terug door de stad in de richting van ons hotel want daar zat das hafenterasse,  een mooie biergarten aan de Rijn.

Het was er erg druk (had ik al eerder gezegd dat we heel erg mooi weer hadden) maar we wisten toch een plekje aan de rivier te bemachtigen. De combinatie van druk en (te) weinig bediening zorgde ervoor dat het lang duurde voor we onze drankjes kregen maar tenslotte genoten we van een kolsch en een hefeweizen. De biergarten had geen eten maar er stond een stand naast waar je worst kon scoren en ik liep daar heen en kwam terug met een currywurst en een bockwurst. We brachten de namiddag hier door en gingen daarna terug richting hotel om ons op te frissen voor de avond.

Brauhaus

Het mosterdmuseum

De opstaphalte van de tram was pal voor het terras dus we konden vrijwel direct instappen. De tocht voerde door de diverse toeristische attracties van de oude stad zoals de vismarkt, diverse musea en het oudste parfumhuis van Keulen. Meer aan de buitenkant passeerden wij onder andere het mosterdmuseum en het chocolademuseum. We noteerden er een aantal van om te gaan bezoeken op zondag en voltooiden de rit.

Daarna was het tijd voor een bezoek aan een brauhaus, een van de vele brouwerijen die Keulen rijk is en waar kolsch gebrouwen en geschonken wordt. Vlak bij dom zit een van de beroemdste, Fröh am Dom en die vereerden wij dan ook met een bezoek. Het terras zat helaas vol dus we moesten binnen gaan zitten. Binnen bleek erg groot te zijn dus een vrij tafeltje was geen probleem en al gauw hadden we beiden een kolsch voor ons staan. Om bij te houden wat je dronk bleek men streepjes op je viltje te zetten, een leuke methode vond ik.

De dom

De dom

Daarna was het tijd om tourist te gaan spelen en dat begon uiteraard met een bezoek aan de dom, Keulens grootste attractie. We liepen dan ook naar de bovenkant van de oude stad waar de kathedraal ligt. Hij was erg imposant en het was mogelijk om naar boven te lopen maar wij pasten daarvoor en brachten een bezoek aan de binnenkant. Daar was een dienst gaande dus we konden niet het hele interieur bekijken maar alleen de buitenrand.

We besloten vervolgens een tocht met de toeristentram door de stad te maken maar aangezien deze pas over dertig minuten vertrk namen we een koffie op het terras van café Reichard. We raakten daar met een Amerikaan in gesprek die op cruise was door Europa en wiens volgende stop Amsterdam was. Na een geanimeerd gesprek en een aantal tips voor Amsterdam gegeven te hebben verlieten wij het terras om onze dag te vervolgen.

Ontbijt

Heerlijk buiten zitten

Na een goede nachtrust deden we het 's ochtends rustig aan, we hadden er namelijk voor gekozen om niet n het hotel maar in de stad te ontbijten. Er werd su rustig gedoucht en koffie op de  kamer gezet alvorens we naar de stad liepen. In het zonnetje liepen we nu bij daglicht en konden wat beter zien waar we gisteren allemaal langs gekomen waren.

Deze keer liepen we een plein verder en zagen daar café extrablatt met een groot terras waar een hoop mensen zaten. We zochten dan ook een vrij tafeltje op en bestudeerden de kaart. We bestelden scrambled eggs, de een met ham en  de ander met spek, jus d;orange, san pellegrino, cappuccino en thee. We begonnen in de schaduw maar het zonnetje bereikte al gauw ons tafeltje en we genoten van een heerlijk ontbijt in de buitenlucht en dat op 1 november. Een beter begin van de dag was bijna niet denkbaar.

Hardrock café

Een van de vriendelijke personeelsleden

Na het eten was het uiteraard tijd om wat te gaan drinken en onze keuze was niet op een van de vele brauhausen gevallen maar op een stukje Amerikaanse cultuur, het hard rock café. Aangezien het haloween was bleek de complete staf er geschminkt bij te lopen en dat gaf best wel een leuk sfeertje. Uiteraard is het hard rock café een hamburger restaurant maar wij namen plaats aan een van de hoge tafeltjes bij de bar waar je wat kon drinken.

We bestelden een kolsch en een southern rock.en keken wat om ons heen naar de rock memorabilia en de staf die in bebloede t shirts en veel schmink rondliepen. Uiteraard was de muziek geen hard rock maar eerder pop en rock maar het was niet onaangenaam om naar te luisteren. Tot mijn grote verbazing werd er echter na negen uur totaal andere muziek ingezet en kwamen er opeens bands als Slipknot en Marylin Manson over de videoschermen heem blazen. We besloten dan ook om niet te vertrekken en bleven de rest van de avond in het hard rock café hangen.

Mai Tai

Mooi interieur

Na ons op de kamer opgefrist te hebben was het etenstijd geworden en bij de receptie vroegen wij om een kaart van de omgeving en een tip waar te gaan eten. We bleken op tien minuten lopen van de alte markt te zitten, de plek waar alle restaurants en barretjes zich bevonden. We liepen langs de Rijn richting centrum en het was werkelijk schitterend weer, mijn dikke jas was dan ook veel te warm.

Eenmaal aangekomen in het centrum besloten wij voor deze avond voor een Thais restaurant te kiezen, iets wat mij altijd goed bevallen is in Duitsland. Ook het door ons uitgekozen Mai Tai bleek een goede keuze te zijn. Een mooi ingericht Thais restaurant met Thaise bediening en Thais keukenpersoneel. Na het bestuderen van de kaart kozen we als voorafje de pittige kippensoep en loempia's. Hoofdgerechten waren een vegetarische schotel met tofoe en een curry van varkensvlees maar dan zonder kokos (meestal is dit gerecht met kokos). Daarbij allebei een biertje, en omdat we in Duitsland waren geen Thais bier maar een echte kolsch. Er was werkelijk niets af te dingen op de gerechten, zowel voor als hoofd, en onder de koffie en thee na afloop besloot ik dan ook dat een Thais restaurant bij een Duitsland visite als vaste waarde zou blijven bestaan.

NH Koln

Onze kamer

Na de tussenstop vervolgden wij onze weg naar ons hotel in Keulen. Tot aan Keulen verliep alles probleemloos, zelfs de files waar ik normaliter altijd in terecht kom in Duitsland waren in geen velden of wegen te bekennen. Bij Keulen aangekomen begonnen de problemen (het was er maar eentje) echter wel. Alle uitritten naar het centrum bleken afgezet te zijn en dat was wel de plek waar ons hotel zich bevond. Met behulp van de navigatie werd deze hindernis echter soepel genomen en zo kwamen wij aan bij ons hotel. Ik stopte aan de voorkant en liep naar binnen alwaar ik de route naar de parkeergarage kreeg aan de receptie. Die bleek hard nodig te zijn want het was een en al kruip door sluip door om de garage te vinden, zonder de bordjes langs de weg met parkeren NH hotel was het waarschijnlijk niet gelukt. De garage was krap en smal en de sensoren van mijn auto liepen als een gek te piepen bij het naar binnen rijden. De hindernis werd echter probleemloos genomen en al gauw stond ik in een parkeervak en namen we de lift naar de lobby.

Bij het inchecken vroeg men of ik al vaker gast van de keten was geweest en na een bevestiging hoefde ik alleen maar een handtekening te zetten, de IT is kennelijk goed geregel hier. Onze kamer was mooi en ruim zoals te verwachten van een vier sterren hotel. Een ding was echter rampzalig en dar was de wifi, die bleek het voor geen meter te doen. Bij navraag was dit een bekend probleem, bij een volle bezetting trok de infrastructuur het niet meer, na het IT pluspuntje nu dus een IT minpuntje. Verder echter geen enkele klacht over het NH. Het is een goede keten met mooie kamers en een prettige staf.

Tussenstop

De restatte

Na het scoren van de milieusticker vervolgden wij de tocht maar dat duurde nog geen kwartier. Pal achter Wesel bevond zich namelijk de restatte Hünxe west (op de een of andere manier kom ik hier bijna altijd terecht als ik naar Duitsland ga) en aangezien de maagjes best wel knorden werd daar een stgop ingelast. De keuze viel op spaghetti voor haar en zigeuner schnitzel voor hem met daarbij een drankje. Het was waarlijk schitterend weer en we besloten bijna om buiten te gaan zitten maar aangezien iedereen binnen zat besloten we dat ook maar te doen en namen plaats aan een tafeltje aan het raam.

Het eten was niet van wereldklasse maar dat kan je ook niet verwachten aan de snelweg. Het smaakte echter lang niet slecht en in ieder geval een stuk beter dan ik, van gelijksoortige Nederlandse tenten gewend ben. Voldaan gingen wij dan ook weer terug naar de auto voor het laatste deel van de trip.

Op weg naar Duitsland

Het TUV station

vrijdag was het tijd voor het tweede weekeind Duitsland van 2014. Rond een uur of elf vertrokken wij om mijn nieuwe auto in te wijden met een leuke trip. De reis verliep erg voorspoedig en al gauw waren wij bij het Shell station in Babberich waar ik de auto vol gooide  met benzine en wij zelf een sanitaire stop maakten.

Nog geen minuut later passeerden wij de grens en begon de vakantie echt. Aangezien het een vakantie met een nieuwe auto was betekende dat, dat er een nieuwe plaquette aangeschaft moest worden. Een plaquette is de verplichte Duitse milieu sticker zonder welke je de binnensteden niet in mag. In tegenstelling met mijn eerste trip naar Duitsland wist ik nu echter precies wat ik nodig had en waar het te krijgen was zodat wij bij Wesel even van de snelweg afwipten, het plaatselijke TUV station bezochten en de auto zich vanaf dat moment legaal in de Duitse binnensteden mocht ophouden.

Weekendstilte

Een goede morgen uit een schitterend Keulen. Prachtig weer (21 graden vandaag) en een mooi hotel in de oude stad, het leven is goed. Enig nadeel is dat de wifi overbelast is, er wordt dus niet geblogd. 

Gisteren een fijne trip gevolgd door de avond op de hooimarkt (restaurants en bars). Uiteraard na het weekend een compleet verslag.