De thuisreis

Het was weer tijd om naar huis te gaan en na ons laatste Schotse ontbijt verlieten we onze bed & breakfast voor de tocht naar het vliegveld. Eerst moest de auto teruggebracht worden en daar trad de eerste (en enige) domper van de vakantie op. Bij inname van de auto werd een beschadiging geconstateerd en die moesten wij uiteraard betalen. Gelukkig waren we met zijn vieren dus de kosten konden door vier gedeeld worden en vielen dus mee. Daarna betraden we de luchthaven en na het inchecken en het passeren van de douane kwamen we in het winkelgebied terecht. Uiteraard was hier een whisky shop te vinden maar in tegenstelling tot welke luchthaven (en winkel)dan ook kon je hier proeven voordat je ging kopen. Het proeven ging in plastic vingerhoed glazen dus dronken werd je er niet van maar het was wel een leuke geste. Het zorgde er echter wel voor dat iedereen minimaal een fles whisky kocht dus de methode werkte wel.

Na een vlucht zonder welke opwindende gebeurtenis dan ook landden we op Schiphol en namen we afscheid na een fantastische week in Schotland. We hadden veel gezien, veel gedaan en het belangrijkste doen van de reis, het bezoeken van whisky destilleerderijen was prima gelukt met het bezoeken van vijf verschillende stokerijen. Winnaar in de groep was duidelijk de Aberlour distillery en ik kan iedere Schotland bezoeker dan ook aanraden om hier een bezoek aan te brengen. Kortom een top vakantie en zeker voor herhaling vatbaar over een aantal jaren.

The royal mile

Na een prima ontbijt was het tijd voor onze tweede dag Edinburgh. Deze keer geen reizen maar gewoon een volle dag in de hoofdstad van Schotland. Onze eerste bestemming was The royal mile, de grote winkelstraat van de stad maar die viel niet zo goed bij het gezelschap. Keten winkelen werd niet echt geapprecieerd dus er werd al snel verhuisd naar het naastgelegen park dat aan de voet van Edinburgh castle lag. Dit beviel een stuk beter en het park werd dan ook van voor tot achter doorkruist.

Vervolgens werd wederom de weg naar boven ingezet maar onderweg stopten wij bij The world´s end. Deze kroeg zat op wat toen de stadsgrens was en dus het einde van de wereld voor de mensen uit Edinburgh. We dronken hier een biertje en aten een hapje voor het tijd was om Edinburgh verder te verkennen.

De namiddag en avond werden in alle rust doorgebracht. Het was onze laatste avond en we wandelden wat door de oude stad, hadden een relaxed diner en dronken nog wat in een pub voor we besloten terug te keren naar onze bed & breakfast en de laatste nachtrust op Schotse bodem door te brengen.

Avond in Edinburgh

We verlieten onze bed & breakfast en spoedden ons naar de stad waar we de grote winkelstraat bezochten die aan de ene kant in Edinburgh castle eindigt en aan de andere kant de oude stadspoort heeft. Hier zitten allemaal leuke winkeltjes die geen deel uitmaken van ketens en allemaal wel wat interessants te bieden hebben. Aangezien een van ons vieren een ex rugby´er was moest er uiteraard een Schots rugby shirt aangeschaft worden maar niemand ging echter voor een traditionele kilt.

In deze straat zat ook de Cadenhead whisky shop waarvan ook Amsterdam een filiaal heeft. Wij kenden de eigenaar van de Amsterdamse zaak, Andries, van diverse whisky proeverijen die we bij L&B onder zijn regie hebben gehouden en dus was een bezoek aan de moeder winkel uiteraard een must. Het was inderdaad een mooie zaak maar het aanbod verschild niet ontzettend met de Amsterdamse winkel. Wel in het (erg) dure segment maar dat was ons interesse gebied niet dus de zaak werd zonder aankopen verlaten. Diner deden we onderweg in een klein restaurant en de avond eindigde in een van de vele pub´s in de straat waar een van ons besloot om eens iets anders te drinken dan een single malt en een famous grouse bestelde, De kwaliteiten van de Poolse serveerster maakten weer erg veel indruk op een van de andere leden van het gezelschap waardoor hij weinig tijd voor ons had. Op een gegeven ogenblik besloten we op te breken en terug te keren naar onze bed & breakfast voor een goede nacht slaap.

De reis naar Edinburgh

Na de stop in Blair Athol vervolgden we onze reis naar Edinburgh. Zoals elke dag deed onze Tom Tom netjes zijn werk alleen deze keer kwam er een kleine kink in de kabel. Dit was de enige stad waar we een bed & breakfast uitgezocht hadden maar de weg hierheen bleek afgezet te zijn. We moesten vele mijlen omrijden voordat onze Tom Tom niet meer wilde omdraaien maar een nieuwe route naar het doel aangaf. Hoe cynisch was het dan ook om er ter plaatse achter te komen dat men geen kamers meer vrij had.

Niet lang getreurd want we hadden een uitgebreide lijst met bed & breakfast´s in Edinburgh bij ons en het tweede adres werd dan ook in de Tom Tom ingevoerd. Deze keer geen problemen met de weg en al snel waren we gearriveerd. Hier was wel plaats voor one en dit bleek, zoals verwacht, onze duurste en kleinste bed & breakfast te zijn maar al snel waren we gesetteld in onze kamers. Na het uitpakken van de tassen maakten we ons dan ook op voor onze eerste avond in Edinburgh.

Blair Atholl

Blair castle op de achtergrond van de destilleerderij

Onderweg naar Edinburgh deden we voor de laatste keer iets wat deze vakantie zo ontzettend leuk en onvoorspelbaar maakte. We zagen een bord dat naar Blair castle verwees en we doken de weg af om een bezoek te brengen.

Het bleek een mega groot kasteel te zijn, dat in tegenstelling tot alle ruïnes die we bezocht hadden, gewoon bewoond werd. We betaalden de entree en bezochten zowel kasteel als de zeer uitgebreide grondn die erbij hoorden. Na een uitgebreide wandeling lunchten we in het kasteel en vertrokken we weer.

We gingen echter niet al te ver want naast het kasteel was ook de Blair Atholl destilleerderij gevestigd en dit was tenslotte een whisky vakantie. Ook hier besloten we om de tour niet te nemen maar bekeken alleen de destilleerderij, de gebouwen en de gronden en namen uiteraard de nodige foto's. Toen was het echt tijd om de auto in te stappen en het laatste stukje van de reis naar Edinburgh te maken.

Edradour

Voor de tweede keer deze vakantie stond er een ochtend bezoek aan een destilleerderij gepland en dus stonden we op tijd op en namen een goed Schots ontbijt om dat broodnodige bodempje te leggen. We verlieten onze gastvrije bed & breakfast waar we bij het ontbijt zeiden dat we nooit zulk mooi weer in Schotland hadden verwacht als we deze week hadden.

We stapten in de auto en reden naar de nabijgelegen Edradour destilleerderij, de kleinste van Schotland.. Aldaar aangekomen bleek dat de tour gratis was, iets waar we gezien de Schotse gierigheid, positief versteld over stonden. Onze gids was een oudere dame en als eerste kregen we een film over de historie van whisky en Edradour te zien vergezeld van een dram. Daarna werden we over de gronden geleid en kregen we uitleg over alles wat we zagen.

Na afloop van de tour werden we uiteraard naar de souvenir shop geleid (het lijkt wel een pretpark) waar flink gepusht werd om wat te kopen. Dit irriteerde ons mateloos en we vertrokken al gauw om richting Edinburgh te vertrekken, de laatste halte van onze vakantie.

Pitlochry

Na ons ongeplande uitstapje bij Strathisla vervolgden wij onze tocht. Zonder verdere pauzes kwamen wij aan bij het eindpunt van deze dag Pitlochry.

Pitlochry is een langgerekt lint van een dorp en even buiten het centrum vonden we een mooie bed & breakfast. Het was een statig landhuis dat volledig los stond. We zetten de auto neer op het terrein en besloten dat dit ons verblijf in Pitlochry zou worden. Nadat we de spullen op de kamers neergezet hadden liepen we het dorp in en voor het eerst tijdens onze vakantie waren we in een stadje waar meerdere restaurants, hotels en kroegen waren en waar ook een echt nachtleven was. We hadden een goede maaltijd in een van de vele restaurantjes die het centrum rijk was en verkenden daarna het nachtleven. We bezochten diverse kroegen maar eindigden tenslotte in een hotel bar waar de plaatselijke jeugd zat te feesten. Voor het eerst op deze vakantie maakten we het redelijk laat en het was dan ook ruim na middernacht voor we terugkeerden in onze bed & breakfast.

Strathisla

Na het beste destilleerderij bezoek van onze vakantie en de broodnodige rust daarna lieten wij Aberlour achter ons om onze route te vervolgen.

Na nog geen half uur rijden besloten wij echter te stoppen omdat we in het plaatsje Keith een bord zagen met daarop een mededeling dat de Strathisla destilleerderij hier gelegen was. Strathisla is als single malt bijna niet te krijgen omdat het merendeel van de productie in de Chivas Regal verdwijnt. Wij hadden echter begrepen dat dit een van de mooiste distilleerderijen van Schotland was en besloten daarom een bezoekje te brengen. Daar was geen woord aan gelogen want de gebouwen en de gronden waren om door een ringetje te halen. Aangezien we echter verder moesten bleef het bij een kort bezoek en deden we de rondleiding niet. Ook de winkel werd even bezocht maar aankopen werden er niet gedaan. Zo vertrokken wij na een kort bezoek weer en vervolgden onze reis.

Aberlour

Nadat we de destilleerderij verlieten zat de stemming er goed in, vooral bij de mannen die negen dram's op hadden. Voedsel was dan ook een grote noodzaak maar gelukkig stond er schuin tegenover de destilleerderij een mooi etablissement met de naam The mash tun. In dit restaurant annex bed & breakfast werd een stevige lunch naar binnen gewerkt om de alcohol voedsel ratio weer op pijl te krijgen.

Na deze noodzakelijke voedsel stop gingen wij het dorp en de rivier de Spey verkennen. De Spey is de hoofdader van het gebeid bekend als de Speyside, de groots whisky producerende regio in Schotland. De Spey is erg indrukwekkend en we maakten  een uitgebreide wandeling in het zonnetje door zowel het dorp als langs de rivier. Na een uur keerden we weer terug naar de destilleerderij waar de auto klaar stond om ons verder te brengen op onze Schotse rondreis.

Aberlour distillerry

We stonden vroeg op want de tour bij Aberlour begon al om 10 uur. De reden dat Aberlour op de routekaart stond was dat ik bij een van de whisky proeverijen in L&B had gehoord dat men hier de beste rondleiding had gehad van welke distilleerderij dan ook. We waren gewaarschuwd door onze vriend in het Glenfiddich restaurant dat er een stevige whisky geschonken werd dus iedereen ging voor een vol Schots ontbijt met eieren spek, worstjes en nog het e.e.a.

Netjes op tijd stonden we voor de deur en betaalden de tien pond die de tour kostte, dat was meer dan de zeven pond die anderen rekenden. Onze gids was een goede verteller die de historie van de whisky met mooie verhalen omkleedde over de Schotse historie. Ook hij vertelde dat fotograferen verboden was maar lei dat meteen volgen door de opmerking dat hij absoluut niet kon zien wat er achter zijn rug gebeurde dus we hadden deze keer een mooie rapportage van de destilleerderij.

Na de rondleiding (inderdaad de beste die we gehad hadden) kwamen we in het proeflokaal voor de afsluitende dram whisky. Tot onze verrassing stonden er echter zes glazen klaar i.p.v. het ene glas dat we verwacht hadden. Een met spirit (zeg maar de ongerijpte alcohol die het vat in gaat) en vijf met diverse whisky's van Aberlour. Ondanks het vroege uur gingen we eens goed voor zitten en een van ons gaf aan dat hij de rest van de dag zou rijden zodat wij ons ongegeneerd aan de whisky te buiten konden gaan. Ik dronk met plezier mijn zes dram's en voelde dat best wel maar de andere twee vonden het zonde om de dram's van de chauffeur te laten staan en dronken die ook nog eens op. Zij waren dan ook erg vrolijk toen wij het proeflokaal verlieten. Ik moet zeggen, met voorsprong het beste bezoek dat wij in Schotland gebracht hebben en een aanrader voor iedereen. Mijn dank dan ook aan de anonieme proevers in L&B van wie ik deze tip heb gekregen.

The world famous Glenfiddich restaurant

Zo besloten we dan te gaan dineren in the world famous Glenfiddich restaurant. Bij binnenkomst vroegen we ons al af waar we terecht gekomen waren. Het restaurant was vol geladen met wat de eigenaar kunst noemde. Dat varieerde van jaren 50 foto's van Amerikaanse filmsterren tot de ultieme kitsch van een tropische waterval afbeelding waarvan je de stekker in het stopcontact kon steken en de waterval leek te lopen en er klonken vogel geluiden.

De eigenaar bleek bij het interieur te passen, hij was zo gel als een deur en zeer ingenomen met al zijn pronkstukken (die overigens allemaal te koop waren). Ook het toilet, de route er naar toe dan, was het vermelden waard. Via duistere stoffige trappen kwam je ergens in het pand terecht waar het toilet zich bevond. Het was een uitstekend decor voor een horrorfilm. De maaltijd zelf was overigens prima, niets op aan te merken, maar ook niets om over naar huis te schrijven. Na afloop kwam de eigenaar er nog even gezellig bij zitten en deed twee van ons de beruchte Schotse carnavalspruik op en nam bijgaande foto. We dronken nog een paar dram's samen met de goede man en gingen weer weg, een ervaring rijker zoals dat zo mooi heet.

Dufftown

Uiteindelijk bereikten we dan toch onze halteplaats van deze nacht, Dufftown. Het hele dorpsleven speelt zich rond de klok toren af. Dit is het hart van het dorp en elke richting uit is er voor maximaal 100 meter iets te beleven en dan houdt het op. We waren dan ook al vier keer heen en weer gereden voor we door hadden dat dit echt alles was wat Dufftown te bieden had. We kozen voor bed & breakfast Gowanbrae, een van de niet velen die het dorp rijk was.

De kamers was, zoals alle kamers tot nu toe prima in orde en al snel verlieten we de bed & breakfast om het dorp te verkennen. We passeerden als eerste het world famous Glenfiddich restaurant (geen connectie met Glenfiddich zelf) en onthielden dat voor een eventueel diner. Binnen de 50 meter waren we bij de klok toren en noteerden een totaal van drie bars en een restaurant. De eerste bar waren wij de enige bezoekers en na een pint verlieten we de tent alweer. Bar twee bood niet veel meer dus we keerden terug naar het restaurant om te gaan eten.

Elgin & Rothes

Op korte afstand van Glen Moray bevindt Elgin zich en dit was dan ook de volgende halte in ons rondje Schotland. In tegenstelling tot Inverness is dit weer een dorp dus alles is veel kleinschaliger en gezelliger. We wandelden hier wat rond in het zonnetje en bekeken de bezienswaardigheden voor we weer verder trokken.

De volgende stopplaats was Rothes waar wij een kort bezoek aan de Glen Grants destilleerderij brachten. Deze was, net zoals Glen Moray, gesloten en aangezien we hier geen vriendelijke medewerkers zagen moesten we ons beperken tot het bekijken en fotograferen van de gebouwen en de omgeving van de destilleerderij. Geen straf want alles zag er mooi en strak uit. Na dit bezoek besloten we om Rothes zelf niet te bezoeken maar de auto weer in te stappen voor de laatste etappe van vandaag, de rit naar Dufftown, het eindpunt van een dag met erg veel bezienswaardigheden.

Inverness

Na het bezoek aan de falls of foyers kwamen we tenslotte aan bij Inverness, de geplande lunch stop van vandaag. Dit was de eerste echte stad van onze vakantie, Edinburgh mag niet meetellen want daar zagen we alleen het vliegveld van, en het was wel even wennen na alle kleine en gemoedelijke dorpjes die we tot die tijd hadden gezien.

Zo hadden we voor het eerst grote winkelstraat met bekende winkels. We vonden het allemaal toch een stuk minder leuk dan al die kleine dorpjes met hun onbekende winkels en winkeltjes. We bezochten uiteraard een kerk maar ook het kasteel dat de stad domineerde en tegenwoordig dienst deed als rechtbank. Het standbeeld van Flora Macdonald is hier ook te vinden en daarnaast heb je een schitterend uitzicht over de stad. We stopten als laatste in een mall waar we lunchten en wat smoothies bestelden bij een kraampje voor de broodnodige vitamines. Tenslotte liepen we terug naar de parkeerplaats om de auto weer op te pikken en onze weg te vervolgen.

Glen Morey

We vervolgden onze weg van Inverness richting Dufftown en kwamen in de buurt van Elgin. Hier stond een bord richting de Glen Moray distilleerderij en uiteraard namen wij deze afslag. Aangekomen op het visitor centre stond er slechts een ander voertuig en dat reed net weg toen wij aankwamen. De reden was al snel duidelijk want het visitor center en dus ook Glen Moray zelf waren vandaag gesloten.

We besloten echter toch uit te stappen en enkele foto's van het terrein en de gebouwen te maken voor we vertrokken. Op dat moment kwam een van de arbeiders van Glen Moray naar buiten en zag ons staan. Met een vriendelijke begroeting nodigde hij ons uit om binnen rustig een kijkje te nemen, daar hadden hij en zijn collega's geen enkel bezwaar tegen. Uiteraard lieten we ons dit geen twee keer zeggen en we liepen dan ook naar binnen om alles eens goed te bekijken. In tegenstelling tot de strenge dame uit Oban was er hier geen enkel bezwaar om foto's te maken en het hele bedrijf ging dan ook op de gevoelige plaat. Met veel dank aan de medewerkers van het bedrijf verlieten we enige tijd later Glen Moray weer, een hele fijne ervaring rijker.

Loch ness

We vertrokken 's ochtends uit Fort Augustus en hadden vele ongeplande stops die dag. De route voerde ons eerst over de bergen en we kwamen daar langs het Suidhe viewpoint, het hoogste punt in de omgeving waar je een schitterend uitzicht hebt. In tegenstelling tot de drukke Nederlandse wegen kun je rustig je auto aan de kant zetten, uitstappen en even om je heen kijken want we dan ook prompt deden. We vervolgden onze route die ons langs Loch Ness bracht en ook hier zetten we de auto aan de kant om even om ons heen te kijken. Nessie bleek niet thuis te zijn en we stapten dus wederom in de auto om de route te vervolgens.

Onze derde ongeplande stop bleek de falls of foyers te zijn, dit is een waterval die vanuit de rivier foyers het loch ness vult. We zetten de auto aan de kant bij het winkeltje annex restaurant annex café en liepen naar beneden waar de waterval in het meer uitmond. Daarna de route terug omhoog en een welverdiende bak koffie later stapten we in de auto voor de reis naar de eerste geplande stop van vandaag, Inverness.

Fort Augustus

Onze vierde en laatste stop voor deze dag was wederom een fort en wel Fort Augustus. Hier vonden wij wederom een mooie bed & breakfast, de calledonian cottage. De auto werd voor de deur gezet en het dorp werd verkend. Fort William ligt aan de zuidpunt van Loch Ness (ja dat meer) en heeft een serie van sluizen die de waterhoogte regelt. Dit is samen met Nessie de hoofd toeristische attractie van het dorp.

Na het verkennen van de sluizen zochten we naar een pub om te gaan eten en kwamen bij The Lock inn pub terecht. Na een goede maaltijd waarbij een van ons wat Haggis als bijgerecht had, maar dit was niet het originele gerecht. De maaltijd was prima en na afloop namen wij een drankje waarbij het, wederom, opviel dat elke Schotse pub die wij bezochten een ruime collectie van single malt whisky's had, meer dan menig goed uitgerust café in Nederland. Na de maaltijd werd er nog wat in het dorp rondgekeken voor het tijd was om te bed te gaan na een erg drukke dag.

Fort William

Na een eerste stop voor een stuk cultuur en een tweede stop voor een stuk natuur besloten wij deze dag voor de derde keer de weg te verlaten. De reden was dit keer erg simpel, het was lunchtijd. Zo stopten we in Fort William, gelegen in de schaduw van de Ben Nevis, de hoogste berg van Schotland.

Het was erg druk in het dorp want er was markt, maar wij wisten een parkeerplaats te scoren en verlieten de auto om het dorp te gaan verkennen. Eerste stop was uiteraard een pub om een hapje te eten en dat is in Schotland geen enkel probleem. Al gauw zaten wij dan ook achter het standaard Schotse pub food (hamburgers en frieten) met een glaasje fris erbij om de batterijen weer op te laden. Na de maaltijd besloten we het dorp te verkennen en je kon zien dat de Ben Nevis de grote attractie van het dorp was. Souvenirs, reis boeken, foto boeken je kon het zo gek niet bedenken of het was wel te koop. We liepen een uurtje door de stad en besloten daarna onze weg te vervolgen.

Kinlochlaid garden

Na ons bezoek aan Dinnstaffnage castle vervolgden wij onze weg door de highlands totdat wij onze tweede ongeplande stop van de dag passeerden. Bij het dorp Appin bleek een bord te staan met bezoek Kinlochlaid garden, een fantastische ervaring.

Natuurliefhebbers als wij waren konden wij hier uiteraard geen weerstand aan bieden en de route werd fluks verlaten voor een bezoek aan deze tuin. Het bleek een centrum te zijn waar naast een bloeiden tuin met vele soorten bloemen en planten er uitleg gegeven werd over hoe men in vroegere tijden omging met het aanleggen van tuinen. Ook hier brachten wij geruime tijd door met door de tuin te wandelen en alles uitgebreid te bekijken voor we wederom in de auto stapten om onze route te vervolgen.

Dunnstaffnage castle

Na een goede nachtrust, geholpen door de aangeschafte fles Laphroig verlieten wij Oban om verder te reizen in Schotland. We kwamen echter niet veel verder want slechts enkele kilometers buiten Oban lag  Dunnstaffnage castle and chapel.

We stopten voor ons eerste Schotse kasteel en waren erg onder de indruk van de restanten van het verleden van de Schotten. Dit veranderde trouwens wel gedurende onze vakantie want we kwamen erachter dat elk dorp wel een historisch kasteel had met een heel mooi verhaal erbij. Aangezien dit onze eerste ruïne was liepen wij erg geïnteresseerd over de kasteel gronden en bezochten zowel kasteel als kapel. Mede geholpen door het mooie weer brachten wij hier enkele uren door voor we verder gingen voor het volgende stuk op de route van onze tweede dag in Schotland.

Oban

We liepen weer naar de haven waar we als eerste een pub inliepen om een biertje te gaan drinken. We kamen terecht bij Auley's bar, een sfeervolle Schotse pub. Na een pint gedronken te hebben gingen we verder en uiteraard moest er een kerk bezocht worden, zonder kerk geen vakantie.

We kwamen uit bij St Columba's kathedraal, een Ierse heilige die naar Schotland vertrok en aan wie erg veel wonderen toegeschreven werden. Na dut stukje cultuur was het tijd voor de maaltijd en, net zoals in Engeland, zijn er veel Pakistaanse restaurants te vinden in Schotland. We gingen er dan ook een binnen. Bij binnenkomst bleek het restaurant bijna verlaten en de angst sloeg ons om het hart over de kwaliteit van het voedsel. Gelukkig was daar niets mee aan de hand en na een uitstekende maaltijd liepen we via de haven terug naar onze  verblijfplaats. Onderweg moest er nog even een fles whisky (Laphroig) gekocht worden want je moest tenslotte nog een slaapmutsje kunnen nemen voor het slapen gaan.

Oban distillery

We liepen het korte stukje naar het centrum van Oban want daar lag het doel van ons bezoek, de distilleerderij. We liepen het visitor centre binnen en betaalden zeven pond per persoon voor een rondleiding. Het duurde een half uur voor de volgende tour zou starten dus wij keken wat rond op het terrein tot het tijd was.

De groep werd rondgeleid door een medewerkster die redelijk zakelijk het verhaal over het maken van whisky en het ontstaan van de distilleerderij uitlegde. Het was verboden foto's te maken en daar werd behoorlijk streng op gelet. We zagen wel de gigantische ketels, de still, de mash tuns en het lopende proces maar helaas, geen foto's. Na ongeveer een half uur kwamen we in een ruimte waar we een dram (een maatje) whisky te proeven kregen. Het was de standaard Oban botteling die we allemaal al kenden maar hij smaakte er niet minder om. Hij werd echter geserveerd in een nieuw type glas (het Schotse whiskyglas was nog geen jaar oud op dat moment) met het logo van Oban erop. Een van ons kon de verleiding niet weerstaan en nam er onopvallend eentje mee. Daarna werden we via de winkel (waar kennen we dat van) naar buiten geleid alwaar bleek dat het zojuist meegenomen glas gewoon te koop was voor vijf pond. Ter boetedoening werd dan maar een fles van een speciale botteling aangeschaft en zo verlieten wij onze eerste distilleerderij.

Callander - Oban

Na de lunch en de wandeling stapte de tweede chauffeur achter het stuur om te gaan wennen aan het links rijden. Hij zette de tweede etappe van de eerste dag in, de rit van Callander naar Oban onze eerste overnachtingsplaats.

Hoe dichter we in de buurt van Oban kwamen hoe slechter de wegen werden. Als eerste verlieten we de snelweg en werden het tweebaanswegen zonder asfalt. Zelfs in België was ik betere wegen gewend. Daarna werd het echter nog gezelliger want de tweebaanswegen hielden op en veranderden in eenbaanswegen waar toch verkeer in twee richtingen overheen moest. Hiertoe waren regelmatig passing places beschikbaar, een in de rosten gehouwen inham of in het bos uitgekapte open plek waar een auto dan in kon duiken terwijl de andere kon passeren.

Ongeschonden bereikten we Oban tenslotte om een bed & breakfast te zoeken. Aangezien het noch voor het echte toeristenseizoen was hadden we al gauw een mooie locatie gevonden vlak bij het centrum en de haven waar we twee kamers namen. De tassen werden uitgeladen, we fristen ons snel even op en verlieten de bed & breakfast om ons naar de eerste, van vele, whisky distilleerderijen te begeven.

Edinburgh - Callander

Na een korte vlucht arriveerden wij op de luchthaven van Edinburgh waar we bij Europcar onze auto gingen ophalen. Het bleek een Renault megane scénic te zijn, een prima auto voor ons vieren. De bagage werd achter in geworpen en wij namen plaats voor de eerste etappe. De zelf meegenomen Tom Tom werd geïnstalleerd en de eerste chauffeur kroop achter het stuur. Het links rijden was wel even wennen maar al gauw zaten wij op de brede snelweg die ons naar Oban zou brengen.

Halverwege was het tijd om te gaan lunchen en wij stopten in Callander waar de euro's voor ponden ingeruild werden en we op zoek gingen naar een lunchroom. Deze was rap gevonden en er werd simpel pub food besteld. Voor de een was dat een ham (of cheese) burger voor de ander sandwiches met tonijn. Uiteraard zaten overal frietjes bij, het moest tenslotte wel pub food blijven. Het was werkelijk schitterend weer en we maakten nog een korte wandeling door het dorp. Uiteraard was er een Rob Roy tentoonstelling maar deze hebben we niet bezocht want we wilden op tijd in Oban aankomen om nog een bezoek aan de distilleerderij te brengen.

Amsterdam - Edinburgh

Op donderdagochtend verzamelden vier whisky liefhebbers zich op Schiphol om een week lang een bezoek te brengen aan de bakermat van de whisky, Schotland. Twee uit Amsterdam, een uit Lelystad en een uit Almere. Het idee van de reis was geboren tijdens een van de whisky proeverijen die we in café L&B doorgebracht hadden en waar we op een gegeven ogenblik besloten om zelf een trip te gaan maken.

Uiteraard arriveerden ik en de andere Amsterdammer per trein, de makkelijkste methode om Schiphol te bereiken. De andere twee kwamen per auto want de vriendin van een van hun had hen gebracht. We ontmoeten elkaar in de vertrekhal van Easy Jet en hadden er ontzettend veel zin in. We hadden het er lang over gehad en eindelijk was het zover, de route was uitgestippeld en diverse distilleerderijen waren aangegeven die we zouden gaan bezoeken. Twee van de zes classic malts, Oban en Aberlour, stonden in ieder geval op de lijst en verder zouden we wel zien welke er op onze route lagen. Kortom alles was klaar voor een mooie week in Schotland. We stapten dan ook vol prettige vooruitzichten in het vliegtuig naar Edinburgh.