iPad

Ik liep al geruime tijd te twijfelen over het wel of niet aanschaffen van een iPad maar de keuze bleef steeds maar op niet staan. Op zaterdag kwam daar echter verandering in toen ik een Whatsapp bericht van Dennis ontving dat hij in de icentre winkel in de raadhuisstraat stond en dat daar de faillissementsuitverkoop was begonnen. Of ik nog geïnteresseerd was in een iPad met meer dan 50% korting. Na navraag over modellen en prijzen besloot ik over te gaan tot aanschaf van een iPad 2 en Dennis wist een van de laatste exemplaren te scoren (het was DRUK) en voor zichzelf een iPad mini.

Later die dag reed ik bij Dennis langs om mijn nieuwe aanwinst op te halen en aangezien het rond etenstijd was kon ik bijna meteen aan de dis (een heerlijke lasagne met gerookte kip, mascarpone en spinazie) aanschuiven. Na de maaltijd en de koffie vertrok ik naar huis om met mijn nieuwe speelgoed te gaan spelen, Dennis heb dank voor zowel de maaltijd als het halen van de iPad voor mij. Ik ga ervan genieten!

School herinneringen 8: Cultureel café

Mijn middelbare school was erg vooruitstrevend. Zo hadden wij een maal per maand een cultureel café op de vrijdag middag. Hierbij werd de bibliotheek ingericht met allerlei culturele parafernalia en kon je er alcohol drinken, iets dat in  die tijd, eind jaren zeventig, heel erg vooruitstrevend was. Uiteraard werd er heel goed op gelet dat de scholieren niet teveel alcohol naar binnen kreeg maar het was toch iets dat bij lange na niet overal gebeurde.

Nu was het cultureel café met name bedoeld om iets over cultuur op te pikken en je intellectuele leven mee te verrijken maar voor ons was het meer een gelegenheid om legaal (ik heb het nog wel een keer over illegaal) alcohol op school te drinken en onze grote school hobby te beoefenen. Ik heb het uiteraard over kaarten, iets dat wij in elke pauze en elk vrij lesuur deden. Zo ook op het cultureel café, we haalden een pilsje aan de bar, zochten een stil hoekje op en de kaarten kwamen op tafel. Zo gingen wij de hele middag door, enkel onderbroken door het halen van een tweede pilsje (het maximum dat was toegestaan). Kortom wij deden niet op het cultureel café wat de bedoeling was maar wij amuseerden ons ontzettend en dat was tenslotte waar het om ging/

Receptie

Aandachtig werd er naar de speech geluisterd

Gisteren was er een klein feestje na werktijd. Vier medewerkers hadden namelijk de mijlpaal van vijfentwintig jaar werken bereikt en om dat te vieren hadden zij een grote groep collega's uitgenodigd in Haddock. Haddock is een watersport centrum aan het weerwater in Almere met o.a. een jachthaven en een zeilschool, maar je kunt er ook zaalruimte afhuren.

Dat was dan ook wat deze collega's gedaan hadden en om vijf uur begonnen de bezoekers binnen te stromen die verwelkomd werden met een nootje, een drankje en een bittergarnituur (de vlammetjes bij Haddock zijn trouwens uitstekend). Ondanks dat de jubilarissen niet om toespraken gevraagd hadden werd er toch een korte speech gehouden en werden er een aantal cadeaus uitgereikt..

Ondertussen was het personeel van Haddock druk bezig om het buffet in te richten en na het speechen begaf een aantal aanwezigen zich naar de bar om wat te drinken te halen maar sloot de andere helft zich aan voor het buffet. Dit bevatte uiteraard saté (Haddock serveert naast een erg goed vlammetje ook een prima saté) stokbrood met tappenade of kruidenboter, zalm en paling, gevulde tomaten en eieren, balletjes in saus en vers fruit. Al gauw zat iedereen aan een tafeltje en werd het opvallend stil in de zaal omdat iedereen zich opeens heel druk met zijn of haar bord bezig hield. Daarna werd het echter weer een gezellig geroezemoes totdat het tijd werd om naar huis te gaan. Met een handdruk voor de vier jubilarissen verliet ik Haddock dan ook om een stukje later dan na een normale werkdag naar huis te vertrekken.

Broadway comics

De Broadway pet

Op de hoedenplank (de plank bovenop mijn kapstok waar ik mijn caps en sjaal bewaar) bleek zich, ver uit het zicht, nog een heel ingedeukte pet te vinden. Deze pet kwam uit het roemruchte tijdperk van de Nuff Said, het comic informatie blad dat ik samen met Dennis, Frank en Simon maakte in de jaren 90. Dat waren de jaren dat internet er al was maar er was toen nog maar een klein groepje dat internet kenden en een nog kleiner groepje mensen in Nederland dat het gebruikte. Wij behoorden tot die groep en daardoor konden we voor ons magazine via het internet afgenomen interviews met schrijvers en tekenaar plaatsen. Daarnaast hielden we contact met Amerikaanse uitgeverijen via email  en lieten hun wedstrijden sponsoren. Zij stuurden ons dan zaken als boeken, gelimiteerde uitgaven , gadgets en nog veel meer dat we als prijs weg konden geven.

Een van die uitgeverijen was Broadway comics van onze goede vriend Jim Shooter en als onderdeel van het prijzen pakket waren er ook speciale caps. Een van die caps is dus duidelijk niet als prijs uitgereikt en ligt al vele jaren onopgemerkt op mijn kapstok. Met ingang van vandaag is dat echter veranderd en weet ik weer dat ik hem heb. Aangezien ik er geen enkele waarde (meer) aan hecht gaat hij echter verdwijnen. Niet richting afval zoals zoveel andere dingen die ik terugvond in mijn huis maar ik vermoed dat ik mijn goede vriend Simon hier best wel een plezier mee doe. Sam bij de volgende afspraak van de boys heb ik hem bij me voor je!

Flashback Londen 2003

Het symbool van Londen, de underground

Wederom een exemplaar van de flashback serie en wederom eentje naar Londen. Dit is alweer de vijfde Londense trip waar ik over blog en daarmee is het de meest bezochte buitenlandse stad op mijn blog. En om het nog erger te maken, ik ben vaker dan vijf maal in Londen geweest dus de kans dat er nog een flashback naar Londen verschijnt is zeker aanwezig.

Terug naar deze trip, in 2003 bezochten de boys voor de vierde maal (na 1994, 1995 én 1997) Londen. Deze keer ook weer in de complete samenstelling van Dennis, Frank, Simon en mijzelf want in 1997 waren wij zonder Frank op reis geweest. Dit was onze eerste Londense trip die niet in het teken van de comics stond en ondanks één bezoekje aan een comic winkel deden we deze keer hele andere dingen. Reis dus mee naar mei 2003 voor de vierde Londense trip van de boys.

Bruce Springsteen

Een tribunekaartje van toen

Ik las een review van het concert dat Bruce Springsteen afgelopen weekend had gegeven in het Goffert park in Nijmegen op 22 juni. De oude rocker (63 inmiddels) zette wederom een show neer waarin de band meer dan dertig nummers uit het oeuvre van de boss speelde, ondanks de stromende regen. Dat deed mij weer terugdenken aan een mooie zomeravond in 1988, toen ik voor de eerste (en helaas enige) keer een Bruce Springsteen concert bezocht.

Enkele maanden daarvoor kreeg ik op een zaterdagochtend een belletje van mijn zuster dat ze in de krant had gezien dat NU de kaartverkoop van de tunnel of love express tour was begonnen. Ik liet direct alles uit mijn handen vallen en spoedde mij naar het kantoor van de VVV bij het centraal station van Amsterdam. Het nieuws was kennelijk nog niet doorgesijpeld want er waren geen rijen en ik kon probleemloos veldkaarten kopen. Op de middag van het concert reden we dan ook naar Rotterdam en alhoewel we ruim op tijd waren vertrokken was het erg druk op de weg en kwamen we pas om zeven uur bij de Kuip aan. Toen we buiten stonden hoorden we de tonen van een Springsteen nummer. Het bleek dat de boss waar voor zijn geld gaf want strak om zeven uur was de show gestart die zo'n vier uur zou duren en waar de band alleen een break van een half uur bleek te nemen tussen de eerste en de tweede set in.

De show was een aaneenschakeling van hoogtepunten waarbij de vaste begeleiders van de boss, Clarence Clemons en de rest van de E-street band, gigantisch in vorm waren. Memorabele momenten waren Hungry heart waar het publiek het eerste couplet mocht doen (alhoewel in onze directe omgeving er weinig mensen waren die het nummer kenden), war en born in the usa die de eerste set afsloten en uiteraard klassiekers als born to run en tenth avenue freeze out. Bruce speelde zo'n drie en een half uur en ik genoot van elke seconde. Dit concert staat probleemloos bij de tien beste concerten die ik ooit gezien heb en door dat ene nieuwsberichtje herbeleefde ik die mooie juni avond uit 1988 weer.

Timehop

Het is de laatste tijd weer druk met allerlei nieuwe apps en de laatste loot aan de boom heet timehop. Deze iPhone only app maakt verbinding met je diverse sociale netwerken en laat je zien wat je op dezelfde dag 1 jaar (en 2 jaar en 3 jaar en ...) eerder deed. Dit door je checkins van foursquare en facebook , je foto's van instagram, dropbox, je eigen pc en flickr en  je tweets van twitter te tonen. Uiteraard kun je ook vrienden worden met anderen en dan verhalen met ze delen, zoals eigenlijk elke social media app doet.

Het is best wel leuk om te zien wat je vroeger deed maar of het een blijvertje voor mij gaat worden? Ik denk het niet maar voorlopig is het weer even een leuk speeltje.

Hollandse nieuwe

Ondanks het slechte weer  een stalletje voor de deur

Zaterdag was ik heel erg weinig van plan, ik was rond twaalf uur mijn bed uitgekomen en gezien het wederom droevige weer had ik besloten dat vandaag een dagje lekker luieren zou worden en dat ik de deur niet uit zou gaan, boodschappen zouden zondag wel komen.

Maar opeens schoot het me te binnen dat afgelopen week het eerste vaatje Hollandse nieuwe was geveild en dat betekende dus ook dat nu bij de visboer te krijgen waren. En aangezien ik toch wel in de categorie lekkerbek val besloot ik dus het huis te verlaten en mij naar vishandel Jan Hendriks te spoedden. Aldaar aangekomen bleek er niet alleen Hollandse nieuwe te zijn maar ook een nieuwe viswinkel. men had de boel namelijk ruim een maand geleden verbouwd en alles zag er strak en schoon uit. Nu is dat allemaal wel leuk maar het ging uiteraard om de vis.Ik bestelde dan ook drie haringen, twee om mee te nemen en een om ter plekke te consumeren. Hij was, net zoals elk jaar eigenlijk, prima van smaak en ik was dan ook niet voor niets de deur uitgegaan. Dat weerhield me er echter niet van om weer terug naar huis te keren en er alsnog een lekkere luie zaterdag van te maken.

Quiz battle

(een deel van) het quiz battle bord

Onlangs kreeg ik van Dennis een uitnodiging om quiz battle te gaan spelen. Het bleek een spelletje te zijn dat een combinatie was van triviant en wordfeud en daar dan nog een eigen sausje over heen gegoten. De maker was het blad wetenschap in beeld en dat gaf in ieder geval het idee dat het ook nog een wetenschappelijk verantwoord spelletje was. De opzet was vrij simpel om en om mag je vijf vragen beantwoorden van de 7 categorie kaartjes die je in bezit hebt. Bij elke goed beantwoorde vraag doe je een zet op het bord en uiteraard is het doel om zoveel mogelijk punten te halen voordat een van de spelers op het finish veld staat. Door vragen uit dezelfde categorie op elkaar te leggen krijg je bonus punten en als je dan ook nog op de juiste kleur op het bord komt krijg je nog veel meer bonuspunten.

Het eerste spelletje werd probleemloos door Dennis gewonnen maar de keer daarop wist ik hem al weer te verslaan. Op die manier speelden we vlot vijf potjes maar daarna viel er een gat en stopten we er (tijdelijk?) mee. Het staat echter nog steeds op mijn telefoon dus als je wilt kun je het downloaden en mij uitdagen voor een potje.

Star Trek 2 - The darkness wirhin

Dit uitje begint zo langzamerhand aardig traditioneel te worden want na een goede maaltijd is het tijd voor een (hopelijk) goede film en deze keer was de keuze op de nieuwe Star Trek, into darkness, gevallen. Ik had deel 1 van de nieuwe serie niet in de bioscoop gezien maar later thuis en ik vond het een alleraardigste film, ik was dan ook benieuwd hoe deel 2 zou bevallen.

Welnu het eind resultaat was goed te noemen met een aantal leuke verwijzingen naar zowel deel 1 (de beastie boys) als de originele serie met onder andere een gastoptreden van Leonard Nimoy in zijn rol van de originele dr. Spock en enkele andere leuke dingen zoals een tribble. Twee zaken waren echter minder te noemen, de erg uitgerekte emotionele sterfscène (waarvan je toch al weet dat hij niet dood gaat) en de finale die voor mij te lang duurde. Ik zou er niet voor naar de bioscoop gaan tenzij je een Trekkie bent maar downloaden is wel degelijk een goede optie.

Woodstone

We staken het plein over en liepen naar Woodstone, een modern Italiaans restaurant met als ondertitel pizza en wine. Ondanks deze mooie naamgeving kwam geen van beide bij ons op tafel. Aangezien we al bier hadden gedronken op het terras bestelden wij hier een fles water en hielden het daar bij qua drank, geen wijn dus. Qua eten hielden we het simpel, geen voorgerecht (dat waren de bitterballen op het terras al geweest) en ook geen pizza. Mijn tafelgenoot nam een penne pasta met kip en pesto en ik ging voor de lentesalade. Dit was een heerlijke frisse salade met asperges, mozarella, tomaatjes in pesto en met een kruiden yoghurt dressing. Alles was prima van smaak en er bleef uiteraard geen hap achter op de borden. Na een maal espresso en een maal koffie en het was tijd om om de rekening te vragen. Welnu voor 26 euro en een beetje kwam die lager uit dan de terras rekening en het woord koopje was zeker op zijn plaats. Kortom een aanrader!

Jopenkerk (en bier)

Dinsdag was wederom afspraak avond met een oud collega en the place to be was deze keer Haarlem en we hadden om zes uur afgesproken bij de Jopenkerk. Ik ging dan ook om vijf uur weg uit Almere, reed langs huis om mijn werkspullen te dumpen en stapte weer in de auto voor het laatste stukje naar Haarlem. Op de snelweg ging alles nog prima maar na de afslag bij Haarlem zuid kwam ik in een zeer trage verkeersstroom terecht en het resultaat was dat ik pas om half zeven arriveerde.

Daar verliep echter alles van een leien dakje want er was al een tafeltje in de zon geconfisqueerd en er waren al twee adrianussen en een schaal met bitterballen en overige snacks besteld. Het was heerlijk in het zonnetje en al snel werd de Adriaan door mij opgevolgd met een malle Babbe. Dat tweede biertje verdween in een wat rustiger tempo en tijd voor een derde was er niet meer want het volgende onderdeel van de avond was de maaktijd en daar was het inmiddels tijd voor geworden.

Amerika 2014

Een satelliet kaart van Noord Amerika

Het mag misschien ongelooflijk klinken maar de boys zijn nog geen maand na het afsluiten van Amerika 2013 alweer druk aan het praten over Amerika 2014. Waar vorig jaar 2 kandidaten opstonden (Texas en New York) als bestemming zijn er dit jaar zelfs vier. Uiteraard is New York blijven staan van het afgelopen jaar maar daar zijn drie andere opties aan toegevoegd.

Als eerste kwam daar een bezoek aan het noordwesten (Oregon en Washington met Canada) naar boven  en als tweede Detroit en Ohio. Als laatste werd daar dan nog het zuiden aan toegevoegd en wel New Orleans en de staten Georgia, Alabama. Het enige wat we daar eigenlijk echt gezien hebben is New Orleans maar de rest zijn we eigenlijk alleen maar doorheen gereden. Inmiddels zin er nieuwe Springpad's aangemaakt voor de drie nieuwe bestemmingen. De komende maanden gaan we die allemaal maar eens vullen om daarna een weloverwogen beslissing te nemen wat het gaat worden in 2014. Welke van de vier het ook gaat worden, ik heb er nu al zin in!

BBQ

De BBQ staat te loeien

Zondag was het Vaderdag en mijn zusje en zwager hadden de familie uitgenodigd om dat bij hun met een BBQ te gaan vieren. Zodoende pikte ik mijn ouders op en reed naar Amstelveen waar mijn zusje, zwager, nichtje en neefje ons opwachtten. Als eerste waren er natuurlijk de cadeautjes en dat was voor mij een makkie. Op de vakantie naar Texas had ik een paar mooier polo's voor mijn vader gekocht en dat was uiteraard meteen zijn cadeau voor Vaderdag. Hij droeg er trouwens ook een, een lichtblauwe Tommy Bahama.

Ondertussen ging mijn zwager de BBQ bedienen en het weer was aardig opgeknapt. Zodanig zelfs dat de heren besloten in de tuin te gaan zitten. Mijn zusje en moeder kozen echter voor binnen en mijn nichtje pendelde tussen beide bestemmingen heen en weer. De BBQ was goed verzorgd met veel vis (garnalen, zalm en witvis) en uiteraard waren er ook spare ribs want dat is toch wel het meeste gewilde voedsel van mijn neefje. Na de koffie en een gezellige middag en avond namen we afscheid van de rest van de familie en kwam er een einde aan een druk maar leuk weekend voor mij.

Little Thai prince

Uiteraard staat er een Boeddha bij de Little Thai Prince

Net zoals vorige week was er ook deze week de zaterdag een eetafspraak. Nu was het met een collega en zijn vrouw en de start van de avond lag bij café de Zon op de nieuwmarkt. Rond half zeven waren we daar en (weliswaar met jas aan) namen we plaats op het terras. Eigenlijk best wel droevig voor half juni. Onder het genot van een paar biertjes zaten we gezellig bij te praten want ik had haar een behoorlijke tijd terug voor het laatst gezien.

Daarna was het tijd voor de maaltijd en de keuze was op de Little Thai Prince gevallen, een prima restaurantje waar ik heel lang geleden (oktober 2011) voor het laatst had gegeten. Zoals altijd was de zaak helemaal vol maar ze gaven aan over een half uurtje een tafeltje te hebben. Dat half uur brachten we dan maar even in de hartjes door waar Amsterdams icoon Henk Schiffmacher en zijn vrouw toevallig ook waren. Al gauw was het echter weer tijd om terug te gaan naar de Little Thai Prince waar men een mooi tafeltje voor ons klaar had staan. De zaak was wat gemoderniseerd maar het eten was nog even goed als altijd. We genoten van vegetarische loempia's, twee kippensoep (de milde Tom Kha Kai en voor mij de pittige Tom Yam Kai. Als hoofdgerechten waren er een garnalen schotel, pad Thai en een runderschotel in oestersaus, daarnaast twee drankjes per persoon en een rondje koffie. Werkelijk prima eten en inclusief fooi waren we voor €90 klaar. Wat mij betreft een aanrader voor iedereen.

L'invite

Vrijdag middag bracht ik mijn ouders naar de Jordaan, om precies te zijn de Bloemgracht. Daar ligt namelijk l'invite, een klassiek Frans restaurant. Op hun trouwdag was namelijk een van de cadeau's die ze van ons kregen een lunch bij dit restaurant.

Aangezien ik toch vrij had gaf ik ze een lift naar de Jordaan alleen het restaurant zelf heb ik niet gezien daar we wat vroeg waren en ze het laatste stukje wilden lopen. Zondag is het Vaderdag en dan hebben we een BBQ bij mijn zwager en zusje. Dan krijgen we het verhaal te horen en ik ben erg benieuwd wat ze er van vonden.

Werk herinneringen 13: Evacuatie

Net zoals elk bedrijf hebben wij een groep BedrijfsHulpVerleners die een eerste hulp cursus hebben gevolgd en de brandweer moeten assisteren bij brand en andere calamiteiten. Zij oefenen regelmatig en eens in de zoveel tijd is er een grote oefening samen met de officiële hulpdiensten, maar dit is iets wat de rest van de collega's niet raakt.

Tot op een zekere dag het tijd was om te gaan lunchen en ik met enkele andere collega's naar de trap (ik zat toen op drie hoog) liepen. In het trappenhuis stonden enkele collega's van de BHV en zij vertelden ons dat het trappenhuis in brand stond en dat we niet verder konden. Iedereen liep terug en stond een beetje lacherig te doen bij de nooddeur maar deed verder niets. Ik besloot de stoute schoenen aan te trekken en verbrak de vergrendeling van de nooddeur en betrad het dak. Ik had best wel angst dat ik, met mijn hoogtevrees, problemen zou krijgen maar de buiten route over de verdiepingen bleek ver van de dakranden te lopen en in no time stonden wij met zijn alle beneden en liepen naar het verzamelpunt. Of de oefening nut heeft gehad weet ik niet maar jij bewees in ieder geval dat mensen kudde dieren zijn en niet snel verboden acties (het openbreken van een nooddeur) zullen uitvoeren. Ik vond het in ieder geval leuk om zoiets een keer mee te maken dus wat mij betreft was het een geslaagde oefening.

Dinner date

Eend, vis, paksoi, broccoli en nog het e.e.a.

Woensdagavond was het weer de hoogste tijd om met een goede vriendin bij te kletsen. Ik was terug van een kleine twee weken Amerika (Texas om precies te zijn) en zij van een ruime vier weken Azië (China en Thailand). Zoals wel vaker tijdens onze afspraken van de laatste tijd spraken we niet in de stad af om wat te gaan eten en drinken maar bij haar thuis waar we de ene keer wat laten aanrukken en waar zij de andere keer staat te kokkerellen.

Deze avond werd van de laatste optie gebruik gemaakt en we begonnen op haar balkon met een mooi glas sauvignon blanc en brood, humus en falafel. We hadden elkaar zes weken niet gezien en dus was er meer dan genoeg om over te praten. Op een gegeven ogenblik werd het te fris en gingen we weer naar binnen waar zij aan het hoofdgerecht begon. Na wat overleg viel de keuze op een mix van gevogelte (eend), vis in oestersaus en groenten (paksoi, broccoli). Het gesprek ging in de keuken vrolijk door en al gauw was het tijd om aan tafel te gaan en te genieten van een heerlijke maaltijd. Tegen elf uur nam ik afscheid na een heerlijke avond. De volgende zal een stuk minder lang op zich laten wachtten.

Tjeerd en Juliette

Dinsdag was het alweer een half jaar geleden dat ik mijn martelgang naar tandarts en mondhygiënist had gemaakt dus ik mocht weer aan de bak. netjes op tijd arriveerde ik in de pijp voor mijn afspraak en mocht, zoals gebruikelijk eerst bij Tjeerd langs voor de schoonmaakbeurt. Ik ben een redelijk lastige patiënt maar Tjeerd had een nieuwe techniek deze keer. Er werd geen elektronica gebruikt maar ouderwets gereedschap en dat bleek stukken beter te werken bij mij. (Bijna) zonder problemen was Tjeerd een half uur met mijn gebit bezig en alles blonk weer als een spiegeltje na het harde werk van Tjeerd. Vervolgens schoof ik een stoel op naar de werkplek van Juliette die eens ging controleren wat de status van mijn gebit was.

Enkele minuten later stapte ik weer uit de stoel met de mededeling dat alles er weer pico bello uitzag en liep ik naar de balie om af te rekenen. Hier bleek dat ook de tandarts praktijk een stap gezet had want er werd om mijn email adres gevraagd. De uitleg was dat ik dan een bevestiging van mijn nieuwe afspraak per mail zou krijgen en een dag daarvoor een herinnering. Ik maakte dan ook meteen een afspraak voor zowel tandarts als mondhygiënist voor december. Even later kwamen deze al binnen maar zo te zien zit hier geen state of the art geautomatiseerd systeem achter. De ene mail bevatte één afspraak, de andere beide afspraken en ook de teksten waren niet helemaal gelijk aan elkaar. Ach het is een eerste stap zullen we maar zeggen en er blijft duidelijk ruimte voor verbetering.

Verkeersregelaar

Toen ik tegen een uur of een naar de supermarkt reed, stond ik behoorlijk lang in een rij voor de kruising. Toen ik eindelijk een stuk naar voren kon rijden zag ik dat het stoplicht niet werkte en dat er een verkeersregelaar druk bezig was met het uitoefenen van zijn beroep. Hij wisselde een stuk minder vaak dan het stoplicht dus de wachttijden waren navenant langer en dat verklaarde het oponthoud.

Terwijl ik wederom stond te wachten viel het me op dat er een busje op de stoep stond met wat collega's van de hardwerkende man er om heen en dat er ook twee agenten aanwezig waren/ Na in eerste tevergeefs naar een ongeluk gezocht te hebben ging er opeens een lampje bij mij branden. Een van de agenten had wat papieren in zijn handen en sprak met een andere man. Waarschijnlijk was de verkeersregelaar examen aan het doen en was dit zijn praktijkopdracht. Nu heb ik een verzoek aan het instituut van verkeersregelaars, ga dat in het vervolg ergens anders doen en val mij daar niet mee lastig, ik heb betere dingen met mijn tijd te doen dan in kunstmatig aangelegde files te staan.

Zaterdagavond stapavond

Een leeg elfde gebod

Na de uitstekende maaltijd was het nog tijd voor een toetje en ik besloot dan ook om naar Tofani te gaan, een Italiaanse ijssalon op de nieuwmarkt waar men nog zelf ijs maakt. Tofani bleek echter de poorten gesloten te hebben dus dat was jammer maar helaas. Er bleek echter een vestiging van ijscuypje in de straat gekomen te zijn dus daar scoorde Dennis een kokos en witte chocola ijsje met slagroom.

Daarna was het tijd voor de kroegentocht maar ook die bleken niet al te vol te zijn. De zon liepen we voorbij wegens gebrek aan bekenden en bij het elfde gebod bleven we kort vanwege het gebrek aan gasten. Ook de hartjes werden na een drankje alweer verlaten zodat we tenslotte in de Mekhong river belanden. Hier was het wel druk zodat we niet aan de bar zaten maar aan een van de tafeltjes. Om het thema van de avond vol te houden waren ook hier geen bekenden te vinden maar het gezelschap was goed en het bier koud dus alle ingrediënten voor een goede avond waren aanwezig. Voordat we vertrokken wou Dennis inderdaad even testen of de keuken hier net zo goed was als ik opgaf dus werd er nog een portie saté besteld dat door Dennis met veel smaak werd verorberd. Toen was het echter tijd om op te breken want Dennis moest de volgende dag op tijd op voor zijn zoveelste trip naar Amerika dit jaar en kwam er een einde aan een fijne avond.

Morita-Ya

Het uitzicht bij Morita-Ya

Het leven kan soms erg vervelend zijn. Na gisteren met een vriendin heerlijk bij een Japanner gegeten te hebben ging ik vandaag met een vriend heerlijk bij een Japanner eten. Dennis en ik hadden namelijk al heel erg lang een bezoek aan Morita-Ya op de planning staan, het Japanse eethuisje waar ik heel erg graag mag komen.

Bij binnenkomst was het heel erg rustig, dusdanig rustig dat er slechts een tafeltje bezet was en dat gaf ons de kans de second best seats in the house te nemen (er zijn twee tafeltjes aan het raam met een mooi uitzicht over de Amsterdamse grachten). Morita bracht ons de kaart en wat te drinken en op mijn advies namen zowel Dennis als ikzelf de sushi en sashimi mix. Voor had hij de yakitori kip spiesjes en ik ging voor de gyoze pasteitjes. Nadat ook nog even de kok naar boven gekomen was om ons te begroeten (ik had hem al een lange tijd niet meer gezien) bracht Morita ons onze sushi boxen en die waren, zoals altijd weer top. Sinds de laatste keer dat ik hier geweest was waren er wat kleine wijzigingen doorgevoerd. Zo was de temaki nu van paling i.p.v. zalm  (een vooruitgang wat mij betreft omdat er verder ook al een nigiri en sashimi van zalm is). Na de koffie (en zonder toetje want daar zijn ze hier niet goed in) verlieten we de zaak weer met een tevreden glimlach op het gelaat.

Kokusai

Zonsondergang bij Kokusai

Het was weer tijd voor het periodiek etentje met een goede vriendin. Deze keer hadden we afgesproken dat als we geen goede Groupon aanbieding konden vinden dat het Japans zou worden. Er was inderdaad niets leuks te vinden dus het werd Japans en onafhankelijk van elkaar hadden we beiden een voorkeur voor Kokusai, dus de keuze was niet echt moeilijk te noemen.

Het was schitterend weer en toen we bij Kokusai arriveerden zagen we ook dat ze een mooi terras aan het water hadden. Uiteraard wilden we daar gaan zitten maar het zag er behoorlijk vol uit. Toen we echter binnen waren werd ons gevraagd of we op het terras wilden zitten en daar hoefden we uiteraard geen twee seconden over na te denken. Al gauw zaten we, voorzien van water en wijn en waren klaar om te bestellen. Kokusai hanteert een relatief nieuw all you can eat concept. Je mag in 5 rondes 4 hapjes per persoon bestellen zodat je met zijn tweeën in totaal 40 verschillende gerechtjes kunt bestellen. We lieten nigiri, sashimi, maki, uramaki, temaki teppanyaki, noodles en nog veel meer aanrukken. Heerlijk in het zonnetje zittend en met een goed gesprek verdwenen langzaam maar zeker alle gerechten, de 40 hebben we echter bij lange na niet gehaald. Aan het einde begon het echter toch wat fris te worden en besloten we om de koffie binnen te nuttigen. Net zoals elke vorige keer was het weer een hele fijne avond en voor eind juli staat de volgende afspraak alweer in de agenda. Het is haar beurt om te kiezen en ik ben benieuwd waar ze mee gaat komen.

And the winner is.....

Diverse flying blue kaarten

Slechts drie dagen geleden stond hier een battle of the cities bericht over wat de vakantie bestemming van de zomer zou worden en nu is niet alleen de beslissing gevallen maar is meteen alles al geboekt. De dingen kunnen af en toe heel erg vlot gaan.

Er was weinig (lees geen) discussie over mijn voorkeur voor Madrid dus dat was meteen beslist. Ook het hotel ging van een leien dakje. In het centrum waren slechts enkele hotels die aan de eisen (luxe, free wifi en zwembad) voldeden maar dat waren allemaal mini zwembadjes op het dak. Daarom besloten we wat verder buiten het centrum te gaan zitten met een goede metro verbinding (15 minuten) naar hartje stad. Daar ligt namelijk het NH Parque Avenidas een mooi 4* hotel dat ons voor 6 nachten met ontbijt  €388 gaat kostten. Prima deal zeg ik dan.

De vlucht gaat met onze nationale trots de KLM en wel vertrek op 9 juli en terugkeer op 15 juli. We vertrekken om kwart voor een richting Madrid en de terugvlucht is om half vijf. Prettige tijden zoals dat zo mooi heet. Enige nadeel, ook de KLM vraagt tegenwoordig om bijbetaling voor ruim bagage op Europese vluchten en dat gooit dan toch in totaal €60 bovenop de reissom van €350. Niet onoverkomelijk maar wel zonde. Echter de vrouw van mijn reisgenoot wist uit te vinden dat je als lid van de KLM club flying blue gratis ruim bagage mee mag nemen. En nog mooier het lidmaatschap is gratis! Dus wat muisklikken verder had ze ons lid gemaakt van de club en werd de ruim bagage gratis naar binnen geschoven. Ik zeg dan ben je goed bezig! Kortom voor de somma van nog geen 370 euro per persoon hebben we een luxe hotel met ontbijt voor zes nachten en een retourtje met de KLM. Life is good!

#nwplyng

Het logo van #nwplyng

Meestal is Dennis de starter van een nieuwe social media rage bij de boys, soms ben ik het maar deze keer nam Simon het voortouw. Hij was tegen #nwplyng aangelopen, een app voor zowel Android als iPhone waar je de muziek waar je naar luistert kunt delen. Onafhankelijk van elkaar zagen Dennis en ik wat check ins verschijnen van Simon (want er is uiteraard integratie met Facebook, Twitter en Foursquare) en besloten om de app ook te gaan proberen. (We wachten trouwens nog op Frank om zich aan te sluiten)

Het principe is ontzettend simpel. Als je naar een nummer luistert kun je dat via de app aan je vrienden kenbaar maken en daar wat tekst bij zetten en nog wat extra gegevens zoals bv. locatie en foto's. Wat de app helemaal onweerstaanbaar maakt is dat je er ook badges mee kunt verdienen (die hier dan heel toepasselijk records heten) en je kunt in rang stijgen (ik ben nu street performer) op basis van aantal gedeelde nummers en volgers dat je hebt. Na drie dagen ben ik al fan geworden want muziek is iets wat een behoorlijk grote plaats in mijn leven inneemt, koppel dat aan badges, levels en social media en je hebt een fan.

Mobiel internet

Zoals bekend heb ik een van de duurste internet providers van Nederland maar daar krijg je wel waar voor je geld. Zo hoort er bij mijn account standaard een spotify abonnement, nog wat andere dingen en heb ik toegang tot een uitstekende use net server. Vandaag kreeg ik een brief van xs4all dat de service wederom was uitgebreid met een nieuwe component en wel een een gratis mobiel data abonnement. Ik kan gratis een sim bij ze bestellen voor smartphone of tablet die, met een maximum van 200 Mb per maand mij toegnag geeft tot het internet.

Dat betekent dat ik bjj hun een nano of micro sim kan bestellen die mij kosteloos toegezonden wordt. En mocht ik dan alsnog een iPad gaan kopen dan kan ik een 3G exemplaar nemen zonder mij al te druk hoeven te maken over het feit dat ik daar een extra sim met data abonnement bij nodig heb. Wederom een leuke uitbreiding van de services van mijn provider en eentje waar ik zeker gebruik van ga maken.

Madrid vs Athene

Koninklijk paleis Madrid

Inmiddels is het tijd voor de volgende vakantie van 2013 en dat wordt een uitstapje naar óf Madrid óf Athene. De datum is inmiddels wel bekend, het wordt tussen 10 en 18 juli, dus het wordt nu tijd om de definitieve keuze te maken en vervolgens hotel en vliegtuig te boeken. Dit stukje is een vergelijking tussen beide steden om een goede keuze te kunnen maken

De reis:
Madrid is een vlucht van 2½ uur vanaf Amsterdam met KLM voor €120. Vertrek is om een uur, de terug vlucht is om vijf uur.
Athene is €320 voor een vlucht van 3½ uur rechtstreeks met Transavia en met vertrek om half zes in de ochtend.
Op basis van de reis is mijn keuze duidelijk, het wordt Madrid.

Hotels:
In Madrid zouden we voor het Catelonia Gran Via kunnen gaan. Een mooi vier sterren hotel in hartje stad met, uiteraard, free wfi en een prijs van €437 voor 5 nachten.
Athene wint het duidelijk op het gebied van hotels. Voor ongeveer dezelfde prijs heb je een luxe 5* hotel zoals het radisson blu en voor een gelijkwaardig 4* hotel, zoals het Stanley, betaal je nog geen €250.

Vervoer:
Beide steden hebben een goed metro netwerk en de rest van het openbaar vervoer is ook prima geregeld. Beide zijn dus winnaar op dit gebied.

Het Parthenon op de Akropolis, Athene

Cultuur:
Eigenlijk het belangrijkste, wat is er te doen in de steden die we willen bezoeken beiden bieden in ieder geval genoeg.
Athene heeft uiteraard de Griekse oudheid met het Parthenon op de Acropolis en de vuurtoren en de haven van Piraeus, daarnaast zijn er diverse oudheidkundige musea. Echte shopping centra kent Athene niet dus dat onderdeel vervalt. Aangezien Athene een havenplaats is, is er uiteraard een boottocht te maken, iets dat ik behoorlijk vaak in mijn vakanties doe. Ook met de Griekse keuken is niets mis dus dat gaat wel goed komen.
Madrid heeft uiteraard ook musea zoals het El Prado, en veel historische plekken zoals het koninklijk paleis en veel kathedralen. Hier zijn wel een aantal grote shopping malls op de Gran Via en er is zelfs een outlet te vinden. Goed eten is in Madrid geen enkel probleem en uiteraard  hoort een avond uit eten met flamenco er ook bij.

Mijn keuze blijft nog steeds bij Madrid en dan voor vijf dagen, dat is mijn inziens genoeg tijd om alles op ons gemak te bekijken. Nu nog even afwachten wat mijn reisgenoot er van gaat vinden. Zijn vrouw had overigens ook al geshopt en een aantal zevendaagse trips naar Madrid gevonden voor iets minder dan mijn vijfdaagse trip. Mij benieuwen waar ze mee gaat komen voor een periode van vijf dagen.

Abina

De bar van Abina

Mijn neefje werd op zondag veertien en aangezien het een kinderfeestje zou worden had mijn zusje gevraagd of ik het leuk vond om op zaterdag met hun uit eten te gaan. Uiteraard mocht de jarige kiezen en dat betekende spareribs eten bij Abina.

Wij hadden een tafeltje gereserveerd om zeven uur in dit altijd drukke hotel/café/restaurant. Omdat we iets te vroeg waren moesten we aan de bar wachtten tot ons tafeltje vrij kwam. Nu zag ik dat de hele avond elk vrij tafeltje even later alweer door de volgende eters ingenomen werd. Abina doet goede zaken. Na afloop van de maaltijd begreep ik hoe dat kwam, vriendelijke bediening, goed eten en prettige prijzen. Altijd een winnende combi! Waar mijn neefje dus voor de spareribs gaan koos mijn zwager voor de spies Abina, mijn zusje voor de saté en gingen mijn nichtje en ik voor de zalmsnippers met asperges (moet kunnen op een juni). Voor had iedereen garnalen in diverse varianten en mijn neefje had als voorgerecht ..... zijn eerste sparerib. Het was lekker en het was gezellig, wat wil je nog meer. Kortom een prima manier om mijn neefjes verjaardag te vieren en een stuk beter dan een tuin afgeladen met gillende kinderen.

Iron Man 3

Robert Downey jr als Iron Man

De volgende stop van de avond was de bioscoop en wel die in Haarlem. Ik was hier al eerder geweest en het feit dat de parkeergarage onder het plein ligt waar de bioscoop staat en het feit dat het parkeren je hier €2,70 voor de hele avond kost zijn gewoon erg fijn. Voeg daar een nieuwe bioscoop met lekkere ruime stoelen aan toe en het kan eigenlijk niet misgaan.

De film was, zoals bijna altijd bij een boys uitje, een superheldenfilm en deze keer was de keuze op Iron Man 3 gevallen. Nu had het merendeel van het gezelschap deel twee niet eens gezien maar dat mocht de pret niet drukken en al gauw stapten wij als eersten de zaal in. We dachten dat het een privé voorstelling zou worden maar dat viel mee (of tegen), de zaal stroomde nog aardig vol. De film duur ruim twee uur en bood, zoals dat zo mooi heet, twee uur pretentieloos vermaak. Voor de insiders (zoals wij alle vier zijn) was de grap met de Mandarin erg leuk maar de niet insiders zullen hem minder goed door gehad hebben. Al met al is een avond met de matties altijd heel erg gezellig en ook deze avond was geen uitzondering hierop. Op naar de volgende boys night out.

Southern cross

De barramundi

Vrijdag was het weer tijd voor een ouderwetse boys night out en dat betekent dat er gestart gaat worden met een etentje. De keus was deze keer op Southern cross in Heemstede gelegen omdat dit restaurant naast een aantrekkelijk aanbod ook het voordeel bood dat het tien minuten rijden was naar de bioscoop waar het tweede deel van de activiteiten plaats zou vinden.

We konden voor de deur parkeren (altijd een pre) en betraden het restaurant netjes om zeven uur. We bestelden, uiteraard, Australisch bier (en cola), kregen brood met boter en goede olie en bestudeerden de kaart. men bood een drie gangen menu voor 32,50 en dat zou het dus gaan worden. Het voorgerecht was saai (iedereen naam de pie van krokodil) en het hoofdgerecht was bijna net zo saai. De mannen kozen de kangoeroe, ik ging als enige voor iets anders, de barramnudi, een Australische zoetwatervis.

Het kaasplankje

Volgens de tips op foursquare was het eten prima en de bediening nog veel beter dus we hadden hoge verwachtingen. Qua bediening waren we het al snel met de beoordelingen eens. Vlotte meiden waar je gezellig mee kon praten, die verstand hadden van het eten en drinken en die ons goed aanvoelden. Nu kwam de volgende test, het eten. De krokodil werd door iedereen als goed beoordeeld, waar we er alleen allemaal intrapten dat we de korst van de taart niet doorkregen, dit bleek namelijk het schaaltje te zijn waarin hij geserveerd werd.  Ook de kangoeroes waren prima en mijn bis arriveerde mooi opgemaakt in een bouillon met een bolletje rijst erbij. Wederom had niemand ook maar de minste klacht over de maaltijd.

Na gingen de mannen uiteraard voor allerlei soorten zoetigheid en ik nam als niet zoet liefhebber het kaasplankje. Het bestond uit de vijf soorten kaas uit Nederland, Frankrijk en Portugal (hier niets Australisch) en was wederom mooi opgemaakt en ik kreeg er een goede uitleg bij over de soorten en afkomst.Bij de koffie vroegen Simon en Frank om een Australisch likeurtje maar dat, bekende onze serveerster, hadden ze niet. Wel een Australische whisky en dat was voor mij natuurlijk een must om die te proberen. het bleek een Lark single malt te zijn met een mooie zachte smaak Daarna was het tijd om afscheid te nemen na een fijne maaltijd met een hele prettige bediening. Ik kan me alleen maar aansluiten bij de andere recensenten. Ga hier eten, het is goed, vriendelijk geprijsd en wordt nog veel vriendelijker geserveerd. Southern cross is top!