Mophie juicepack

Het juice pack voorzien van een iPhone

Meestal heb ik geen flauw idee wat ik voor mijn verjaardag moet vragen en daardoor komt het normale verjaardagsaanbod uit op zaken als luchtjes, douchegel, deodorant en meer van dat soort huidverzorgingsproducten. Voeg daar dan het normale interieur gebeuren (wijnglazen, handdoeken en dergelijke) aan toe en je hebt het wel gehad voor zowel mijn verjaardag als voor de kerstdagen.

Nu had ik in november een iPhone 5s aangeschaft en waar bij mijn iPhone 4 de batterij in een rap tempo leeg liep verschilde dat niet bij mijn nieuwe exemplaar. De oplossing was dichtbij want mophie maakt mooie juice packs. Dat is een combinatie van een beschermhoesje en een extra batterijlading voor je telefoon. Ik besloot hem echter niet zelf aan te schaffen maar voor mijn verjaardag te vragen. Het cadeau werd netjes besteld alleen het duurde een paar dagen langer alvorens ik het kreeg. Maar op zondag was ik dan toch de trotse bezitter van de juicepack en al snel zat hij om mijn telefoon heen. De kans dat ik met een lege telefoon kon te zitten is een flink stuk kleiner geworden en dat is voor een verslaafde als ikzelf toch wel een heel prettig idee.

Villa westend

Mijn maaltijdsalade runderribeye

Mijn vader is 31 december jarig en mijn zusje en ik hadden besloten om mijn ouders op een lunch te trakteren. Aangezien de laatste dag van het jaar daar geen goede gelegenheid voor is hadden we voor deze zondag gekozen. Ik pikte mijn ouders dan ook op en reed naar Villa westend in Velserbroek. het laatste stukje gaat dwars door de natuur en de omgeving daar is dan ook erg mooi.

Bij binnenkomst zaten de anderen er al en schoven wij aan. Koffie en thee (en uiteraard cola voor mijn neefje) om te beginnen en daarna werd de kaart bestudeerd. Dat leidde tot een omelet, een hamburger, twee maaltijdsalade, twee kipfilet en een rivierkreeftjes. Daarbij witte of rode wijn (en uiteraard wederom cola) en het werd erg stil aan tafel want het eten smaakte iedereen prima. Daarna was het tijd voor een dessert en waar de mannen port met een kaasplankje namen, namen de dames (en mijn neefje) zoetigheid. Met koffie, thee (en wederom cola) werd een hele gezellige middag beëindigd die een paar uur had geduurd. Het enige minpuntje dat er te bekennen was dat we vrij lang op de rekening moesten wachten maar dat was dan ook alles wat er aan te merken was op een geweldige middag.

School herinneringen 11: Handtekeningen

Willy Alberti

Deze keer een school herinnering die niet over mijn middelbare schooltijd gaat, zoals alle andere stukjes tot nu toe, maar over mijn lagere schooltijd. We praten eind jaren zestig begin jaren zeventig en ik zat op, de inmiddels niet meer bestaande, Jac. P. Thijsse school in Osdorp. Tegenover de school zat, de inmiddels ook niet meer bestaande, platenzaak Disco Alberti van niemand minder dan Willy Alberti. Af en toe stond hij ook zelf in de zaak en dan kon je een foto met handtekening halen. iets wat zo'n beetje iedereen op de school wel een keer gedaan heeft.

Een tweede, en heel wat belangrijkere handtekening die ik in die periode scoorde was die van Heinz Stuy, de keeper van Ajax. Deze moest een keer tegenover onze school zijn en de voetbal fans onder ons herkenden hem meteen. Een klein groepje verliet dan ook meteen het klaslokaal (het voordeel van een Montessori opleiding, je had geen groepslessen) en wist hem een handtekening af te troggelen. Uiteraard heb ik in latere jaren nooit meer iets met de twee handtekeningen gedaan,ze zijn zelfs verdwenen maar het is denk ik wel de start geweest van het verzamelen van gesigneerde (strip)boeken en comics, als het even kon voorzien van een tekening.. Dat zijn er in totaal honderden geworden en die heb ik nog steeds alhoewel ik al jaren lang gestopt bent met het scoren van nieuwe gesigneerde exemplaren.

Verbouwing

Het logo van appie

Vroeger moest je ervoor zorgen dat je voor de kerst je boodschappen in huis had want alles en iedereen was gesloten met de kerst. Tegenwoordig is dat anders en zijn de supermarkten gewoon open met tweede kerstdag. Ik besloot dan ook om even langs de Albert Heijn in Badhoevedorp te rijden om wat dingen te halen maar tot mijn verbazing bleek ik lang niet de enige te zijn. Waar ik een lege parkeerplaats had verwacht bleek ik met moeite een plekje te vinden om mijn auto neer te zetten.

Het boodschappen doen duurde ook een stuk langer dan verwacht want niet alleen waren er erg veel mensen binnen maar ook bleek de winkel compleet verbouwd te zijn waardoor ik niets meer kon vinden en alle gangpaden moest aflopen voor ik mijn spulletjes bij elkaar had. De winkel is inderdaad een stuk mooier en moderner geworden na de verbouwing maar het gaat wel even duren voor ik blindelings alles weer weet te vinden.

Babak-o-Doestan

De band in actie

Zoals al eerder vermeld is mijn stamkroeg, het elfde gebod, een verzamelplaats van muzikanten. Een van de markantere types is Babak, een Pers die na uit zijn land gevlucht te zijn en een flink aantal jaren in Turkije gebivakkeerd te hebben tenslotte in Nederland terecht gekomen is.
Hij maakt al enige tijd muziek samen met enkele andere artiesten onder de naam Babak-o-Doestan (vrij vertaald Babak en vrienden).

In vroegere dagen kwamen er mensen allerlei soorten prullaria verkopen in de kroeg maar die zijn gelukkig verdwenen, ook de rozenverkopers zijn gesneuveld, de enige verkopers die wij nog overhebben zijn de mannen met de polaroid toestellen. Er is echter een nieuwe verkoper ontstaan want toen ik afgelopen donderdag in de kroeg kwam probeerde de bardame mij meteen de cd Restless van Babak-o-Doestan aan te smeren. Het muziek genre is wereld muziek (wel heel wat anders dan die andere band met wortels in mijn stamcafé, Dresden-Leningrad). ook qua taal een groot verschil waar de doom rockers het in het Nederlands doen doet Babak dat in het Perzisch. De muziek is een mengeling van fado, jazz, Turks, Iraans en uit de Balkan. Kortom een groter verschil tussen de twee bands kan er niet bestaan. En ook deze muziek is niet voor iedereen bedoeld, hier kun je in ieder geval naar enkel nummer luisteren en kijken of het je bevalt. Veel plezier met Babak-o-Doestan.

Kerstdiner

De feestelijk gedekte tafel en de boom met pakjes

Ook dit jaar vierden wij kerstmis bij mijn zusje en zwager en daarom pikte ik mijn ouders op tegen drie uur en reden we naar Amstelveen. Aldaar was de familie al compleet en werden wij hartelijk ontvangen met een knabbeltje en een drankje.

De tafel was gedekt en de boom was opgetuigd en de eerste pakjes lagen er al onder die al gauw gezelschap kregen van onze pakjes. Mijn neefje speelde de rol van ceremoniemeester en deelde de pakjes rond en na afloop waren er nergens teleurgestelde gezichten te zien, alleen maar mensen met een glimlach op hun gezicht.

Het hoofdgerecht

Daarna was het tijd om aan tafel te gaan en mijn zusje had goed uitgepakt. Je kon trouwens wel zien dat mijn nichtje tegenwoordig op zichzelf woonde want zij had samen met mijn zusje de maaltijd verzorgd waarbij zij het vlees voor het hoofdgerecht onder haar hoede had genomen. We begonnen met een mooie schotel met vis (zalm, paling, garnalen etc.) begeleid door een glas champagne van het huis Moët & Chandon. Daarna was het een tijdje rustig aan tafel terwijl de dames aan het hoofdgerecht werkten. Er kwamen vele schalen op tafel met asperges, haricot verst met spek, Griekse salade gefrituurde aardappeltjes en varkenshaas en croûte. Complimenten aan de dames want er was werkelijk niets aan te merken op wat dan ook. Na wederom een ruime pauze om het genotene te laten zakken kwam de twee desserts op tafel, een tiramisu en een bol met aardbeienijs. Ik liet beide aan mij voorbijgaan maar daarentegen waren er ook mensen die beide namen. Daarna kwamen de kazen en daar liet ik er geen van voorbijgaan maar nam ik een stukje van alle zes de soorten. Iedereen was daarna wel uitgeteld en na de koffie met friandises was het dan ook wel tijd om op te stappen. Het was top en volgend jaar dus weer. Same time, same place, same people.

Merry christmas

Fijne feestdagen

Vandaag zegt een beeld meer dan 1000 woorden. Iedereen hele fijne, en uiteraard smakelijke, kerstdagen gewenst.

Lege wegen

Zo stil was het nu ook weer niet

Normaliter heb ik geen tot weinig file als ik van en naar mijn werk rijd. De uitzonderingen zijn ongelukken, slecht weer en grote evenementen in Amsterdam maar verder tuf ik vrij probleemloos op en neer tussen mijn huis en mijn werk. Maandag was het echter uitzonderliijk stil op de weg, kennelijk hadden heel veel mensen met de kerst op de woensdag en de donderdag de hele week vrij genomen want zelfs met de zomervakantie had ik het niet zo stil gezien op de weg. Het resultaat was dan ook dat ik erg snel zowel op mijn werk als wederom thuis was. Nu ga ik daar vanaf de kerst zelf meewerken aan die rustige periode op de weg want ik heb ook vrij genomen na de kerst tot maandag zes januari. Lekker rustig het einde van het jaar en de start van het nieuwe jaar vieren met leuke dingen doen zoals uit eten gaan met vrienden en familie het bezoeken van leuke films.

Little Thai Prince

De open keuken van de little Thai Prince

Zaterdagavond stond er ontspanning op de kaart na de heerlijke kerst shop middag. Ik had met een oud collega afgesproken (Ja ik onderhoud nog veel contacten met oud collega's) om een hapje en een slokje te doen in Amsterdam. We hadden afgesproken in het elfde gebod maar het was daar dusdanig druk dat we uitweken naar de Prael. ook hier was het druk maar we wisten nog een plekje te vinden en al gauw stonden er bitterballen een Heintje en een Nelis voor ons. Het was gezellig in de prael maar na een tweede ronde bier (nu beiden een Nelis) was het tijd om te vertrekken.

En dat deden we ook naar mijn favoriete Thai op de zeedijk, The Little Thai Prince. De zaak is altijd afgeladen en meestal moet je een tijdje op een tafeltje wachten maar deze keer was er wonder boven wonder net een tafeltje vrijgekomen en konden we meteen gaan zitten. We bestelden een Massaman curry met koe en een gember gerecht met kip en zaten al gauw te smullen van het lekkers. Na de maaltijd vertrokken we weer want dit is eerder een eethuisje dan een restaurant waar je blijft natafelen. De laatste halte van de avond werd het elfde gebod waar nu wel plaats was en we onder het genot van een laatste biertje werd de avond besloten en namen we afscheid met een prettige dagen en tot gauw.

Kerstinkopen

De DJ in volle actie

Met mijn uitstekende gevoel voor timing en door knap plannen moest ik op de laatste zaterdag voor de kerst nog mijn kerstcadeaus gaan kopen. En ik mocht niet alleen genieten van de drukte van die laatste grote koopdag daarnaast had mijn zusje ook nog een moeilijk cadeau gevraagd.

Dit jaar moest het geen luchtje zijn maar een sieraad van mi moneda. Dit schijnt best wel hip te zijn want mensen als Rihanna en Wendy van Dijk lopen er ook mee rond (vast tegen vorstelijke betaling) aldus het merk. Om het leuk te maken was het alleen bij bepaalde dealers te vinden en had niet eens elke juwelier het in voorraad. Via de website vond ik er gelukkig een die dicht bij mij in de buurt zat en ging ik op weg voor de horror koop zaterdag des doods.

Halte een was de Douglas waar de drukte me heel erg mee viel, ik had snel de juiste spullen te pakken en er was geen rij bij de kassa. Alleen bij het inpakken moest ik even staan te wachten voor ik aan de beurt was en vervolgens uiteraard op het feestelijke inpakken zelf. Terwijl ik daar stond viel mijn oog op de dj die de zaak met feestelijke kerstmuziek stond op te leuken, de eerste keer dat ik dat zag in een normale zaak i.p.v. een hippe en trendy toko. Vervolgens ging ik een paar deuren verder naar XS sieraden voor de door mijn nichtje uitgezochte moneda. (Nee Nancy je zult hier niet lezen welke het geworden is, gewoon tot de kerst wachten). Die was op voorraad en het was dus tijd voor de derde en laatste stop, de drank. Ik stapte bij Dirck III binnen en verliet heel ras het pand weer met de juiste dranken op zak. Net als het gemiddelde weeralarm was dit ook best wel meegevallen en kan ik de kerstboom van de juiste cadeaus voorzien.

Kerstmarkt

Muntjes en tas

Bij ons is het al een paar jaar stel je eigen kerstpakket samen. Dit gebeurt in de kantine die in een kerstmarkt omgetoverd is. Hier staan dan kerststalletjes van diverse plaatselijke bedrijven waar je met de gekregen muntjes kan gaan shoppen. In vroegere jaren ging ik dan naar de parfumerie nam twee luchtjes mee en klaar was René maar vorig jaar was deze niet aanwezig en zette ik mijn muntjes om in flessen wijn. Dat was echter wel een stuk zwaarder dan twee luchtjes dus dit jaar hoopte ik op de terugkeer van de parfumerie.

Dit jaar was deze er echter wederom niet en moest ik een nieuwe tactiek verzinnen. Nu was er wel een kaaswinkel aanwezig en moest ik de kazen voor het kerstdiner verzorgen. Alleen zette dat niet al te veel zoden aan de dijk qua opmaken van muntjes daar had ik er nog flink wat van.Ik stak vervolgens mijn neus op bij de wijnhandel en die bleek ook champagne bij zich te hebben. Er was zowel demi-sec als brut van het huis Nicolas Feuillatte en mijn keuze was snel gemaakt. Na de champagne waren er nog enkele muntjes over en die werden geïnvesteerd in mooie droge worsten en ik was vlot klaar met het shoppen.

Toen was het tojd om eenn hapje te gaan eten bij het mooie Italiaanse buffet bestaande uit diverse soorten pasta, salades en mini pizza's. Daarbij een mooi glas Pouilly-Fumé en de rest van de feestelijkheden kon beginnen. Die bestonden uit een Amsterdamse volkszanger die nummers ten gehore bracht ban o.a. André Hazes, Johnny Jordaan, Willy Alberti en Mick Harren. Uiteraard moest er gedanst worden en het werd een gezellige boel die tot diep in de nacht (we braken om negen uur op) duurde.

Boete

Dit was niet de mijne

Toen ik woensdag avond thuiskwam van het werk en boodschappen doen was er voor het eerst in een hele tijd geen plek meer voor de deur maar zou ik een paar straten verderop moeten parkeren. Ik had daar geen zijn in en besloot mijn auto op een plek op de stoep te zetten waar iedereen parkeerde. Het was een stukje stoep naast de parkeerplaatsen met een hek erachter waar het onmogelijk was dat iemand er zou lopen dus vandaar dat deze plaats door iedereen als extra parkeerplaats gebruikt werd.

Kennelijk was de politie het daar niet helemaal mee eens want toen ik de volgende ochtend achter het stuur wou stappen zat er een verregend geel vodje onder mijn ruitenwisser, dat absoluut niet meer leesbaar was. Aan het einde van de dag was het genoeg opgedroogd dat ik het weer kon lezen en ik bleek een beschikking te hebben gekregen voor het overtreden van een verkeersvoorschrift (toch mooi die ambtelijke taal). Nu maar eens afwachten wat de boete voor fout parkeren is als die via Leaseplan binnenkomt.

Ongeluk

Een ander ongeluk

Na het werk reed ik zoals gewoonlijk naar huis en de eerste meters gingen erg vlot. Na de tweede rotonde op de ringweg in Almere Haven stagneerde het verkeer opeens en was het meer stilstaand dan kruipen wat wij met zijn allen deden. Het duurde allemaal erg lang want met een paar meter per minuut schiet je niet echt op. Toen we bij de afslag naar de snelweg waren gekomen werd opeens duidelijk wat er gebeurd was. Er was daar een vrij forst ongeluk gebeurd waar vijf auto's bij betrokken waren en politie en brandweer hadden alles fors afgezet. Van de vier banen die er normaal zijn was er slechts een overgebleven.

Terwijl ik stond te wachten kon ik even naar het ongeluk kijken (een foto maken vond ik ongepast) en zo te zien waren er geen slachtoffers gevallen maar was het tot blikschade en wat schrammen beperkt gebleven. Ook zag ik een nieuwsfotograaf die druk foto;s aan het maken was dus ik zal straks in het plaatselijke sufferdje wel kunnen lezen wat er precies gebeurd is. Voor mij was het echter voorbij na het passeren van het ongeluk want toen kon ik in mijn normale tempo weer naar huis rijden.

Kerstborrel

Ons hoekje

Het einde van het jaar nadert met rasse schreden en dat betekent dat het weer tijd werd voor een kerstborrel. De uitnodiging was al een tijdje geleden verstuurd maar een paar dagen van te voren werd de locatie pas bekend gemaakt en dat bleek bakboord te zijn. Bakboord is een luxe brasserie in Almere Haven, prachtig gelegen aan het water en aanbevolen door diverse foodie instellingen als Michelin en Gault millau.

Ik betrad als eerste (je hebt een reputatie hoog te houden) het etablissement en werd naar de voor ons gereserveerde hoek gebracht. Al gauw arriveerden er andere collega's en onder het genot van een drankje en een knabbeltje begon een ontspannen vooravond. Na een half uur was de ploeg compleet en werden de knabbels vervangen door het bittergarnituur waarbij de dames in de bediening meerdere malen voorbij kwamen met schaaltjes. Ondanks dat er erg veel verschillende dingen op lagen hield ik het elke keer bij de bitterballen toch wel een van mijn meest favoriete snacks (de andere, vlammetjes, behoorden niet tot het assortiment dus ik hoefde geen moeilijke keuzes te maken). Het was een erg gezellige avond maar na een paar uren was het tijd om op te breken en richting huis, en 2014, te vertrekken.

Asociale bestuurder

Het logo op de zijkant van de auto

Toen ik 's ochtends naar mijn werk reed sorteerde ik netjes voor bij het stoplicht en nadat het op groen was nam ik de bocht. De twee banen worden kort na de bocht tot een samengevoegd en omdat mijn Prius niet al te snel optrekt passeerden twee auto's mij en voegden voor mij in. In mijn spiegel zag ik echter een derde auto veel te snel aankomen rijden en die sneed mij dan ook behoorlijk bij het invoegen. Het was een zwarte Volkswagen Polo en ik stopte de gebeurtenis dan ook weg onder het kopje asociaal gedrag van Volkswagen rijders.

Bij de rotonde nam de auto de afslag uiteraard zonder richting aan te geven maar toen zag ik wel de zijkant van de wagen waar het bijstaande logo opstond. Het was dus een van onze Olympische sporters die er in reed maar een heer (of dame) in het verkeer was het zeker niet. Dit soort van rijgedrag is toch niet echt het juiste visitekaartje voor zowel de Olympiërs als Volkswagen, maar kennelijk zijn topsporters achter het stuur ook standaard Volkswagen rijders..

The hobbit 2

De filmposter

Als derde en laatste onderdeel van ons preverjaardagsfeest pakten we de auto weer en reden naar cineworld in Beverwijk om naar het tweede deel van de Hobbit te kijken. Ondanks mijn slechte recensie van deel 1 zei iedereen dat deel twee vele malen beter was dan de eerste dus besloot ik de film een kans te geven.

Om kwart voor tien zaten wij dan ook klaar voor de drie uur durende film en deze keer hadden de thuisblijvers geen gelijk. De film ging in een vloek en een zucht voorbij en dat betekende dat hij mijn aandacht goed vasthield. Er waren wat afwijkingen op het boek maar die waren goed gedaan. Zo werd Legolas geïntroduceerd met een forse rol terwijl hij in het boek niet voorkomt.Ook de speurtocht van Gandalf naar Dol guldur en zijn ontmeoeting met Thorin komen niet uit het boek maar uit de onafgemaakte verhalen die na Tolkien zijn dood werden gepubliceerd. Het einde van de film is het moment dat Smaug de berg verlaat en dat is al heel erg ver in het boek. Ik ben erg benieuwd wat er nog allemaal gaat gebeuren in deel drie want die staat zeker op mijn lijstje om volgend jaar te gaan zien.

Brick

De amuse 

Na het bezoek aan de Jopenkerk was het tijd voor een bezoek aan restaurant Brick in de binnenstad van Haarlem. Nu is het centrum van Haarlem absoluut niet groot te noemen dus we gingen te voet naar het restaurant dat een paar honderd meter verder lag. Brick bleek een gezellig en klein restaurant te zijn met een open keuken. Ons tafeltje zat naast een groep van twaalf mensen die heel veel lol hadden en heel veel lawaai maakten zodat we goed mee konden genieten van hun verhalen.

Al gauw kwamen de amuses, brood met boeter en een kroket van bospaddenstoelen, op tafel vergezeld van een glaasje bubbels. We konden een drie gangen menu kiezen voor de somma van 27,50 maar vonden allebei twee gangen genoeg. Voor had ik een mooi gerecht van zalm, bloemkool, rode biet en kerriemayonaise met een droge witte wijn (leuk detail men had drie soorten rood en drie soorten wit en men noemde niet het wijnhuis maar het land en de druif) en als hoofdgerecht ging ik voor de hertenbiefstuk met een volle rode wijn. Alles smaakte prima en de bediening was vriendelijk en correct. Kortom een uitstekende maaltijd was het tweede onderdeel van ons pre-verjaardagsfeest.

Pre-verjaardagsfeest

De bitterballen en de bock

Ik vier al jaren mijn verjaardag niet meer maar dit jaar besloot ik tot een soort van pre verjaardagsfeest. Ik ga al sinds enige tijd samen met een oud collega een avondje weg en dat bestaat dan bestaat dan uit. als we de tijd hebben, een drankje vooraf daarna een maaltijd en we sluiten de avond dan af met een bioscoopbezoekje. Nu is deze oude collega toevallig een dag eerder jarig dan ik (de 18e tegen de 19e) en trakteerden we dus wel vaker samen in het verleden. Aangezien vrijdagavond minder dan een week voor onze verjaardagen was besloten we dat dan ook tot een pre-verjaardagsfeest uit te roepen.

Aangezien het een feest was moesten we dus uiteraard met een drankje vooraf beginnen en zo hadden we om vier uur afgesproken in de Jopenkerk in Haarlem. Behalve een mooie locatie heeft de Jopenkerk twee top attracties en dat zijn de eigen gebrouwen bieren en de bittervallen. Al gauw stond er dan ook een viergranenbock (voor mij) en een Adriaan op tafel en een schaal bitterballen. Voor ronde twee waren er twee herhalingen, de Adrianus en de bitterballen, ik besloot echter als opvolger de Johannieter te nemen, de dubbelbock van de brouwerij. Tegen zes uur was het echter tijd om op te staan want de tweede activiteit stond op ons te wachtten.

Werkherinneringen 17: Zeiltocht

Op de weg terug naar Muiden in de schermering

Een van de meer geslaagde uitjes die ik in de loop der jaren heb georganiseerd was een zeiltocht met de Egelantier. Ik ah de tocht bij de muider compagnie gereserveerd en deze bestond uit een zeiltocht naar Pampus, aldaar een rondleiding en dan het IJsselmeer op met eten (en uiteraard drinken) aan boord.

Op een middag met mooi weer en een lekker windje gingen we aan boord en kregen aldaar uitleg van de schipper. De bemanning bestond de schipper en de maat (en twee dames voor de catering) en wij kregen uitleg over onze werkzaamheden want het was tenslotte een teambuilding uitje.Even later tuften wij de haven uit, hesen de zeilen en zetten koers naar Pampus. Dat ligt op een steenworp van Muiden dus daar waren we al gauw. We kregen een mooie rondleiding door het oude fort maar daarna was het weer tijd om aan boord te gaan.

Met de wind in de zeilen maakten we een mooie tocht naar het paard alwaar de schipper de boot recht legde zodat het buffet geserveerd kon worden. Na een zeer smakelijke maaltijd gingen we terug richting Muiden met een van de onzen, die zelf ook een zeewaardige zeilboot had, aan het roer. Gewapend met een verwarmend drankje tegen de koudere avondlucht keerden we terug van een van de leukste uitstapjes die we gemaakt hadden.

Key battery low

De sleutel van een Prius

De laatste paar dagen begon mijn auto te piepen als ik hem uitzette en verscheen de tekst key battery low in beeld. Na enkele seconden ging hij dan alsnog uit maar kennelijk was er toch iets aan de hand. Dan kun je wel door het boekje gaan bladeren maar Google is een stuk makkelijker dus keek ik eens wat dit betekende.De waarschuwing betekende dat de batterij van mijn "autosleutel" bijna leeg was en dat ik die moest vervangen.

De reden dat ik autosleutel tussen haakjes schrijf is vrij simpel. Mijn autosleutel verlaat mijn broekzak nooit want ik doe de auto open en op slot door alleen maar het portier aan te raken, mijn sleutel geeft namelijk een elektronisch signaal af als ik naast de auto sta. En ook starten doe ik door een knop in te drukken en wederom door het signaal dat mijn sleutel afgeeft start de auto op. Dat betekent dat de waarschuwing key battery low best wel belangrijk is want als de batterij van mijn sleutel op is kan ik mijn auto niet starten.

De oplossing van het probleem was trouwens erg simpel. Ik heb mijn reservesleutel gepakt, want daar zit nog een volle batterij in, en mijn andere sleutel in de la gelegd waar de reservesleutel uitkwam.

De tandarts

Een tandenborstel

Dinsdag was het weer zover, het was tijd voor mijn halfjaarlijkse visite aan de tandarts en mondhygiëniste. Wonder boven wonder kon ik bijna voor de deur parkeren en netjes op tijd betrad ik het pand. Zoals gebruikelijk de laatste malen viel ik in de klauwen van Tjeerd en niet in de poezelige pootjes van Bianca maar dat mocht de pret niet drukken.

Ik zat al snel in de stoel van Tjeerd en hij begon aan de werkzaamheden. Normaliter duurt het vrij lang omdat ik niet echt goed meewerk maar deze keer ging het bijna probleemloos. Daarna nog even vijf minuten in de stoel bij Juliette en ik ging met een schoon en gezond gebit de deur weer uit.

Honingmosterdsaus

Deze saus hadden ze dus niet meer

Voor het eerst in een hele lange tijd waren we weer eens naar de plaatselijke keurslager gegaan om te gaan lunchen. Een component van mijn lunch bij de slager is vaststaand en dat is een broodje bal met honingmosterdsaus. De andere component is variabel, de ene keer een pistolet met tartaar (en peper zout en uitjes natuurlijk), de andere keer is het een pistolet met filet americain (ook hier de p,z,u combo bij) in ieder geval iets lekkers.

Het was druk deze keer en we moesten een tijdje wachten voor we aan de beurt waren. Toen ik mijn bestelling deed werd er echter verteld dat er geen honing mosterd saus was, te weinig afname. Kennelijk was ik een van de zeer weinigen die dit hier bestelde. Ik besloot maar tot wat iedereen om me heen deed en nam er kebab saus bij. Het was niet vies of zo maar het haalde het niet bij mijn geliefde honing mosterd saus. De volgende keer gaan we maar een andere saus proberen tot ik een nieuwe favoriet heb gevonden.

Meduamarkt

Het logo van de mediamarkt

Vlak bij mijn huis bevindt zich tegenwoordig ook een winkelcentrum met megastores genaamd de akerpoort. Het begon ooit met een praxis en een toys-are-us maar het werden steeds meer winkels en dit jaar kwam er ook een parkeergarage en een mediamarkt. Ik verkondigde aan Jan en alleman dat die mediamarkt ten dode opgeschreven was want iedereen kocht dat soort spullen toch veel goedkoper online.Nu had ik zelf een externe hd nodig en keek uiteraard online om het type te bepalen en hem te bestellen. Voor de gein keek ik ook bij de mediamarkt en daar bleek deze exact dezelfde prijs te hebben. Aangezien ik die winkel passeer als ik boodschappen doe ging ik zondagochtend dus bij de mediamarkt langs om het apparaat te kopen en daarbij mijn eigen voorspelling over ten dode opgeschreven winkels te ontkrachten.

Ik liep naar binnen vond heel snel wat ik zocht en verliet meteen de winkel weer. Bij dit mini bezoek viel het mij echter wel op dat er meer personeel in de winkel aanwezig was dan dat er klanten waren. Misschien kwam dit door het vroege tijdstip dat ik er was, half twaalf, maar ik blijf hierbij dus bij mijn mening dat dit soort winkels ten dode opgeschreven is. Misschien niet op korte termijn maar op langere termijn zeker.

Miss Saigon

Mijn hoofdgerecht

Vrijdag was het weer tijd voor een boys night out maar deze keer waren er twee grote verschillen met de normale versie. Ten eerste was er geen film voor na het eten ingepland iets wat we normaliter wel doen en ten tweede, en echt ernstig, daar zij hele gezin in de lappenmand lag kon Dennis er niet bij zijn.

Zo was driekwart van de boys even over zeven uur aanwezig bij Miss Saigon waar wij een Groupon voor een zes gangen diner hadden voor vier personen voor de somma van 70 euro. Het restaurant zag er mooi uit en de bediening besloot volledig uit Vietnamese dames zoals het hoorde. We kregen een goede plek en het menu te zien met daarbij een Saigon, het Vietnamese export bier.Er lagen stokjes op tafel en daar moest Frank even van zuchten want het was lang geleden dat hij die gebruikt had. Maar in no time was hij het bestek meester en deed het zelfs een stuk beter dan zijn broer.

De goi chai

Gang 1 was een keuze tussen ossenstaartsoep op zijn Vietnamees of een pittige, zure garnalensoep. Mijn keus, de garnalensoep, was prima en duidelijk de betere van de twee keuzes. Daarna volgde twee spring rolls per persoon, kip of vegetarisch. De derde gang was een gerecht en dus hadden we gezamenlijk een schaal met Goi chai, een vegetarische tofoe salade. Erg lekker moet ik zeggen. ook bij gang vier was er maar een gerecht een Vietnamese pannenkoek op een blad sla gevuld met taugé, groenten en kruiden en daarbij een dipsaus. De dame legde ons uit hoe je dit gerecht moest eten (met je handen de sla om de pannenkoek heen rollen en dan dippen en opeten. Simon had ondertussen wat van zijn basis kennis Vietnamees op de bediening losgelaten (hij was er tenslotte onlangs op vakantie geweest) en verzuchtte op een gegeven ogenblik dat het hier exact gelijk was aan Vietnam. Ze verstonden je op geen van beide plekken.

Het hoofdgerecht kwam daarna op tafel en daar waren zelfs vijf keuzes, koe, vega, kip, vis met en vis zonder graat. Mijn keus viel op het kippendijenvlees met citroengras en groenten en daar dan mihoen bij. De broers gingen beide voor de koe. Wederom een uitstekend gerecht en na afloop zat ik behoorlijk vol. Ik nam dan ook als dessert koffie waarbij de broers beiden voor het verassingsdessert gingen na eerst over ijs getwijfeld te hebben. Na nog een ronde koffie verlieten wij rond tien uur de zaak na een meer dan uitstekende maaltijd. Zeker de moeite waard om met zijn vieren nog een keer terug te komen ook zonder Groupon.

Long island

De tonijn salade

Ik deed iets wat ik volgens mij nog nooit eerder gedaan gad, een lunch met mijn zuster. We hebben wel vaker samen geluncht maar dan waren er anderen bij en we hebben ook wel eens met zijn tweeën gedineerd maar volgens mij is dit de eerste keer dat we met zijn tweetjes geluncht hebben.

De locatie was door haar uitgezocht en was een van haar favoriete stekjes, Long Island in Hoofddorp. Dit tentje ligt aan de Toolenburgerplas en volgens haar was de parkeerplaats naast de deur. Ik stelde de navigatie in en reed probleemloos naar de bestemming en zag inderdaad een grote, en lege, parkeerplaats. Ik zette mijn auto neer maar zag niets dus ik belde mijn zusje op. Die vertelde me dat ik de volgende parkeerplaats moest hebben, een klein stukje verder. Na een kilometer rijden kon ik eindelijk ergens stoppen en belde ik haar opnieuw. Wat bleek het was een stukje terug en niet een stukje verder. Dus na keren en weer een kilometer plus een beetje rijden stond ik dan eindelijk op de goede parkeerplaats en kon Long Island betreden.

Het was een mooie zaak met vriendelijk personeel die ons beiden van een mooi glas chardonnay voorzagen. Op een gegeven ogenblik kwam de kaart op tafel en we gingen beiden voor bruin oerbrood, zij met zalm en ik met tonijn. Ze had niets te veel gezegd want het eten was uitstekend te noemen. Onder het genot van een tweede glas wijn zetten we het gesprek voort dat door het eten was onderbroken en na zo'n twee uur braken we op. We vonden het allebei erg gezellig en het zal dus zeker niet de laatste keer zijn dat we samen geluncht hebben/

Sinterklaas storm des doods

Dit dus

Donderdag was het weer eens zover er zou een megastorm komen die het noorden van het land plat zou leggen. Gekoppeld aan pakjesavond zouden er gigantische files komen en kon je niet meer thuiskomen.

Op mijn werk hoorde ik dat de treinen in Noord-Holland niet meer reden en voor de zekerheid besloot ik iets eerder dan normaal naar huis te gaan. Het bleek al flink gehageld te hebben want er lag een aardig pak ijs op mijn auto toen ik instapte. Verder waaide het stevig maar had ik weinig problemen om de auto onder controle te houden. Op de weg was het wel te merken dat het slecht weer was want op een aantal stukken op de route naar huis was het langzaam rijden maar nergens stonden er gigantische files. Kortom ook bij deze stormwaarschuwing ben ik probleemloos thuis gekomen net zoals alle voorgaande keren. Het bewijst de stelling dat je je bij een stormwaarschuwing niet al te druk hoeft te maken. De ellende op de weg is er alleen bij stormen die niet aangekondigd worden.

Winterbanden

Winterbanden dus

Op de eerste werkdag van december had ik meteen een afspraak bij euromaster om mijn auto van winterbanden te laten voorzien. Dit is en karweitje van een half uur waardoor heen en weer reizen weinig nut heeft. Je kunt gewoon net zo goed wachten tot de monteur klaar is en dan verder gaan. Door het feit dat dit soort zaken tegenwoordig met wifi uitgerust is kun je je tijd ook nog nuttig besteden.

Ik leverde dan ook mijn sleutels in bij de balie, gin zitten met een kop koffie en pakte mijn telefoon. Na de mail weggewerkt te hebben opende ik een app van Lonely planet city guide over Chicago, een van de grote kanshebbers voor de Amerika 2014 vakantie. Ik als alvast wat stukjes over de plekken om naar de blues te gaan luisteren, waar het echte Chicago voedsel te eten en ook waarom er maar heel weinig terug te vinden was over Al Capone. Eigenlijk was ik helemaal niet blij toen mijn auto klaar was want toen moest ik ophouden met lezen, maar ja de eerste info is tenminste al binnen.

Krabben

Zo erg was mijn ruit er gelukkig niet aan toe

Helaas gaat dit stukje niet over een smakelijk stukje zeebanket maar over het, voor mij dan, officiële begin van de winter. Ik had wel wat gehoord over mogelijke vorst de afgelopen nacht maar daar niet al te veel aandacht aan gegeven. En toen ik 's ochtends opstond was ik het alweer helemaal vergeten.

Toen ik echter mijn huis verliet en een aantal buren verdachte bewegingen bij hun auto zag maken dacht ik weer aan die opmerking van gisteren meteen gevolgd door ."Oh Shit bevroren auto ruiten, dat wordt krabben" . Ik liep dan ook naar mijn auto toe en zag inderdaad een laagje ijs op de ruiten zitten. Ik startte de motor en nam de krabber ter hand om te testen hoe vast de laag ijs op de ruit zat. Gelukkig ging alles deze keer makkelijk er van af en kon ik al gauw de weg naar mijn werk inzetten. Voor mij staat de eerste laag ijs op je auto gereed aan de start van de winter dus hierbij is de winter dan ook begonnen. Dat hij kort moge duren.

Dresden Leningrad

Het logo van de band

Mijn stamcafé, het elfde gebod, is al sinds jaar en dag een toevluchtsoord voor muzikanten. Onder het interieur bevind zich een piano, meerdere gitaren en trekzakken en nog het een en ander aan muzikaal toebehoren. Mensen mogen deze gebruiken en zo heb ik avonden meegemaakt waar we mee blerden op Johnny B. Goode van een pianist of waar een man/vrouw of zes gezamenlijk nummers van allerlei bands liepen te coveren. Uiteraard trekt zo;n café ook muzikaal bar personeel aan en een van hen bleek in een eigen band te spelen, die Dresden/Leningrad heette.

Uiteraard heb ik de band opgezocht en gekken wat voor muziek zij maakten. Hun muziek valt in de categorie doom en gloom en is voor de meeste mensen zeker niet geschikt maar ik vond het wel aardig. Met name de witte doos kon mijn waardering wel krijgen, alhoewel het hele intro wel weg mag van mij. Ik zou zo zeggen als je geïnteresseerd bent luister er eens naar en kijk wat je er van vindt.

Verhuizer

Echte beroeps

Gisteren had ik een tijdelijk nieuw beroep en wel dat van verhuizer. 's Ochtends om elf uur ging de bel en toen ik opendeed stond er een onbekende dame voor de deur die zei dat ze een hele vreemde vraag had. Ik dacht overal op voorbereide te zijn maar werd toch verrast. Zij had bij mijn buren op marktplaats een salontafel gekocht en kwam die nu ophalen. Nu was echter de buurman niet thuis en had de buurvrouw last van haar rug dus het meenemen van de tafel was een probleem. De vraag was dus of ik zo vriendelijk wilde zijn om een handje te helpen met de verhuizing van de salontafel.

Uiteraard ben ik de beroerdste niet en zo stond ik even later bij de buren binnen om mijn nieuwe rol als verhuizer op te pakken. De tafel was gelukkig niet zwaar en niet al te onhandig dus al heel vlot zat hij in de auto van de koopster. We liepen terug naar boven want zij moest de twee lades nog meenemen die bij de tafel hoorden maar daar had zij geen hulp bij nodig dus bij mijn deur aangekomen namen wij afscheid. Ze wou me nog wat geld geven voor de assistentie maar dat wees ik af, het helpen van je buren hoort, wat mij betreft, namelijk tot de normale verplichtingen van het leven.

Op visite

Zalm pasta groenten

Het was alweer een tijdje geleden dat ik op visite bij mijn zusje en zwager was geweest. De vorige poging was wegens een griepje bij hun afgelast en nu was het dan eindelijk zo ver. We hadden om vijf uur afgesproken en ik vertrok iets te laar van huis maar het is maar een kort ritje. Waar ik echter geen rekening mee gehouden had was de gigantische file die er richting de snelweg stond dus het duurde behoorlijk lang alvorens ik op de snelweg was, ik belde dan ook even om aan te geven dat ik wat later zou zijn.

Eenmaal aangekomen zat iedereen in de keuken en ook Gijs was erg aanwezig. Hij was weer 100% hersteld na zijn ongeluk en zat vol met kattenkwaad en eetlust. Terwijl mijn zusje bezig was met de maaltijd (zalm en daarbij  spaghetti met pesto en groenten) werd er bijgekletst en gepland voor de feestdagen, dat waren naast oudjaar en de kerstman (ook wij hebben Sinterklaas buiten de deur gezet) ook nog eens twee verjaardagen. ook de cadeau lijstjes werden uitgewisseld zodat de juiste dingen onder de kerstboom gezet zouden worden, Daarna was het tijd voor de prima maaltijd en vertrokken wij met koffie richting de woonkamer waar Gordon opgenomen werd en wij nog een stukje voetbal keken als einde aan een prima avond.