Groetjes uit Thailand

Het was druk

Zaterdag ging ik voor de tweede keer naar het groetjes uit Almere festival op stadslandgoed de Kemphaan in Almere. Ik was hier één keer eerder geweest en wel in 2012 en dat was mij goed bevallen dus had ik met een aantal vrienden en vriendinnen afgesproken om dit jaar wederom te gaan ondanks dat de weersvoorspelling niet heel erg goed was.

Bij aankomst was het eerste dat opviel dat het zonnetje volop scheen en je de weersvoorspelling met een dikke korrel zou moet nemen. Het tweede wat opviel was dat het festival vele malen kleiner was dan twee jaar geleden. Toen werd het hele terrein van het landgoed gebruikt, nu slechts één grasveld en ook het podium was vele malen kleiner. Dat weerhield ons er echter niet van om een heerlijke middag te hebben en te genieten van Thais eten, Thais drinken, Thaise muziek en Thaise dans. Kortom een heerlijke besteding van de zaterdagmiddag.

Maleficent

De film poster

Na het eten liepen we naar utopolis, de bioscoop in Almere. Een grote bioscoop met rode loper trappen naar boven die veel te onhandige treden hadden, te groot om met een stap te doen en te klein om met twee stappen te doen per trede. Na het aanschaffen van kaartjes, 3D brillen en water betraden we de zaal die leeg was en niet erg vol werd, wat logisch was gezien de dag en het tijdstip.

Maleficent is het verhaal van Doornroosje maar dan verteld vanuit het standpunt van de boze fee. De tagline van de film zegt "je kent het sprookje, leer nu de waarheid", en inderdaad blijkt er een reden te zijn waarom Maleficent Aurora vervloekt en ook het opgroeien van de prinses bij de drie feeën is iets anders dan wij dachten. Wat echt afwijkt van het sprookje is het slot en deze keer gaat niet de boze fee dood maar iemand anders. Ik had het van te voren niet verwacht maar ik vond Maleficent een leuke film en vooral de acteerprestatie van Angelina Jolie is erg goed.

Buddha

Een tafel vol met hapjes

Woensdagavond had ik met een vriendin afgesproken om uit eten te gaan en daarna een filmpje te pakken. Zij had gekozen voor Buddha, een dim sum restaurant dat op de spreekwoordelijke steenworp afstand van de bioscoop lag. Na het werk reed ik dan ook naar het centrum van Almere, zette mijn auto neer in de parkeergarage en liep de trap op die mij naar hartje Almere bracht. Onze timing was perfect want terwijl ik om mij heen keek om te zien welke richting ik uit moest voor het restaurant kwam zij aanlopen en vervolgens liepen wij gezamenlijk naar het restaurant.

Buddha was mooi aangekleed maar omdat wij vroeg waren (de film begon om kwart voor zeven) ook nog erg leuk. We gingen voor het dim sum menu waarbij je voor een vaste prijs hapjes van de kaart mocht selecteren. Er kwam van alles en nog wat op tafel waarvan ik geen flauw idee had wat het was, alleen de nasi met garnalen en varkensvlees was goed herkenbaar maar voor de rest merkte ik pas (voor een gedeelte) wat ik at toen ik een hap nam. Het enige wat ik niet proefde waren de kippenpoten maar alles wat ik wel proefde smaakte prima. Ook de rekening was een prettige verrassing want we waren nog geen €40 kwijt voor eten en drinken en dat is met recht niet duur te noemen.

ZZ top

De band op het podium

Na de maaltijd werd de route ingezet naar de Heineken Music Hall waar ZZ top op zou treden, een band die wij nog nooit live gezien hadden. We hadden verwacht dat het niet al te druk zou zijn bij het optreden van deze ruime zestigers maar de zaal bleek bomvol te zitten toen wij binnenkwamen tijdens de laatste tonen van voorprogramma Ben Miller band. Met pijn en moeite vonden we een plekje en wachtten op de start van de show.

Stipt op tijd (tien over negen) begon deze en het was misschien wel de meest minimalistische show die ik ooit gezien heb. Een drumstel, twee microfoons voor bas en drum en twee tv schermen waar filmpjes op speelden en het was klaar. In exact anderhalf uur wordt een strakke show opgevoerd waar klassiekers als Legs, La grange en Sharp dressed man voorbij komen naast minder bekende nummers als pincushion. Een top avond met maar een klein nadeel. Die avond namelijk was ook het concert van boyband One direction in de Amsterdam Arena en dat betekende dat het heel erg lang duurde voordat wij de parkeergarage uit konden rijden en naar huis konden gaan. Maar al met al was het een geweldige avond.

Suvarnaphum

Mijn hoofdgerecht

Dinsdagavond was het voor het eerst in lange tijd weer eens concertavond voor de boys en traditioneel begint een concertavond met een etentje. Aangezien het midden in de week was en het feit dat het concert in Amsterdam was viel de keuze op het vlak bij mij gelegen Thaise restaurant Suvarnaphum. Enige tijd geleden was het restaurant in andere handen overgegaan maar ook de nieuwe mensen zijn Thais dus dat beloofde veel goed.

Als eerste uiteraard een drankje waarbij Simon en ik aan de Chang gingen en Dennis een cola light bestelde. Er werd echter een normale cola gebracht maar met een lach werd deze weer vervangen door een light en konden we bestellen. Voor Dennis werd het alleen een hoofdgerecht voor Simon en mij werd het zowel voor- als hoofdgeecht. Ondanks de wisseling in eigenaar en het merendeel van het personeel smaakte alles nog steeds prima en was men nog even vriendelijk als vroeger. Kortom, ondanks de wisseling van de wacht is Suvarnaphum nog steeds een aanrader om te bezoeken voor een lekker maaltijd voor een goede prijs.

Ziekenbezoek

Het ziekenhuis logo

Vorige week werd er onverwacht een collega van mij opgenomen in het ziekenhuis en aangezien ik haar buiten het werk ook regelmatig zag besloot ik uiteraard op visite te gaan. Dit deed ik samen met een oud-collega want wij hadden gedrieën, met aanhang, regelmatig uitstapjes gemaakt naar onder andere Ameland en Disneyland paris.

Zo pikte ik hem eerst in Kortenhoef op waarna wij naar het St. Jansdal ziekenhuis in Harderwijk reden. We vonden haar kamer, overhandigden de boeken en zaten aan haar bed te praten. Het ergste voor haar was dat alles nog in onderzoeksfase was en behoorlijk onduidelijk. Gelukkig kwam er die middag bericht dat ze donderdag naar Utrecht kon voor een onderzoek en vrijdag weer naar huis om op de resultaten te wachten. Hopelijk komt er gauw duidelijkheid.

WK 2014

Ole Ole Ole

Ondanks het feit dat het WK voetbal al een tijdje aan de gang is heb ik er nog steeds niet over geblogd. De eerste twee wedstrijden had ik in de zon gezien en dat was ook voor deze wedstrijd een optie, dat of bij vrienden gaan kijken.

Mijn bezoekje aan de Efteling van gisteren gooide echter roet in het eten. Ik was zo slim geweest om mijn cap te vergeten en heb de hele dag in het lekkere zonnetje gelopen. Maandagochtend had ik geen enkel probleem maar in de loop van de dag begon ik toch te voelen dat ik te lang in de zon had gelopen. Het was dus vandaag op tijd naar huis, een asperientje innemen en thuis op de bank naar de wedstrijd kijken. Nu ja volgende week zondag in de herkansing als we de achtste finale spelen.

De efteling

Ravelijn

In een week tijd twee pretparken is best wel fors maar dat is wat mij gebeurde. Na vorige week een bezoek aan Walibi met mijn werk stond er deze week een bezoek aan de Efteling op het programma met mijn zusje en zwager.

Het was mooi weer maar gelukkig was het niet al te druk in het park dus de rijen waren kort en we konden zonder al te lang wachten attracties als de piranha, de vogel Rok en droomvlucht in. We hadden kortom een prima dag en de bekende attracties werden allemaal bezocht. Nieuw voor mij was de show Raveleijn waar ik met bewondering naar keek. Deze show misstond absoluut niet als hij in een van de grote Amerikaanse parken was opgevoerd met zijn combinatie van dieren, actie en techniek. Aan het eind van de dag was het weer tijd om huiswaarts te keren en aangezien het behoorlijk laat was geworden besloten we om bij mijn zusje en zwager te gaan eten. We haalden dan ook eten bij de plaatselijke snackbar voor mijn neefje een een vriend van hem en bij de Chinees, a taste of Szechuan, voor ons. Na de maaltijd vertrok ik weer naar huis want uiteraard moest ik maandag weer werken. Het was een prima dag geworden en zeker vatbaar voor herhaling!

Jasmine

Beef, garnalen en rijst

Vrijdag had ik voor het eerst in heel lang weer met twee vrienden afgesproken maar ik was zo dom geweest om een etentje met de boys niet in mijn agenda te zetten. Aangezien zij met moeite een oppas voor hun kinderen hadden weten te regelen en ik ze erg weinig zag besloot ik niet met de boys op stap te gaan maar met hun weg te gaan.

Vast afspraakpunt voor ons is café de zon en kwart over zes zaten we daar dan ook op het terras met een biertje flink bij te praten. Normaliter eten we bij the little Thia prince maar onderweg naar de zon was ik een bekende tegengekomen die bij Jasmine werkte dat vlak naast de zon ligt. Het zelfde basisconcept ging voor deze zaak op, klein en niet duur Thais dus we besloten om daar aan tafel te gaan. Er stond een tafeltje klaar voor ons en we kregen eerst loempia´s van het huis alvorens we voor de saté, soep en hoofdgerechten gingen. Alles smaakte prima en voor nog geen 70 euro waren we klaar inclusief koffie en twee drankjes per persoon. Wederom een prima eethuisje erbij in de omgeving van de Nieuwmarkt.

Na de maaltijd maakten we nog een wandelingetje door de buurt alvorens terug te keren naar de zon waar we nu aan de bar gingen zitten voor Zwitserland/Frankrijk. Aldaar kwamen de boys nog binnenvallen na hun etentje en terwijl mijn vrienden afscheid namen gingen Dennis, Simon en ikzelf nog voor een laatste afzakkertje bij de Mekhonr river om een einde aan de dag te breien.

De visboer

Haring en broodjes

Aangezien de nieuwe haring er weer was besloten wij deze keer voor de lunch een bezoekje aan de plaatselijke visboer te brengen. Mijn collega's waren er al vaker geweest maar voor mij was dit de eerste keer.

Zo betrad ik dan ook Volendammer vishandel J.J. Plat. Het was een mooie grote winkel waar enkele echte Volendammers achter de toonbank stonden en er een tafeltje en een bankje ingericht waren voor de mensen die ter plekke een visje wilden verorberen. Ik bestelde, uiteraard, een haring die, zoals het hoort, niet klaar lagen maar vers van het mes kwamen. Daarnaast liet ik mijn oog vallen op een broodje zalmsalade en koos ik voor een broodje Volendammer salade (krab met kerrie). We namen plaats op het bankje en lieten ons de haringen en salades erg goed smaken. Met een vrolijk bedankt en tot ziens verlieten we de winkel weer en ik heb er een nieuw adresje bij voor mijn buiten de kantoordeur lunches.

Thaicoon

Onze zeevruchtensalade

De laatste dagen stonden niet echt in het teken van koken en ook de maandag bracht daar geen verandering in. Samen met een vriendin ging ik uit eten in Almere en de keuze was gevallen op Thaicoon. Dit prima Thaise restaurant is zeven dagen per week open maar heeft op de maandag, de dag dat wij er eigenlijk altijd komen, erg weinig klandizie.

We werden hartelijk door de eigenaresse en kokkin welkom geheten en hadden inderdaad een ruime keuze aan zitplaatsen, er was één tafeltje bezet (later kwamen daar nog twee andere bij). Zoals altijd kwam er veel (te veel) op tafel. Deze keer deelden wij een milde kippensoep, viskoekjes, loempia's, een zeevruchtensalade en als hoofdgerecht hadden wij vis met uiteraard rijst erbij. Als drinken hadden wij rosé, bier en water bij de maaltijd en koffie na. Na nog even met de eigenaresse bijgepraat te hebben vertrokken wij weer tegen acht uur. Ik hoop dat het restaurant op andere dagen van de week voller is dan op de maandag want anders gaan ze het niet redden en dat zou toch zonde zijn gezien de kwaliteit van het eten.

Vaderdag

Courgette, puntpaprika en champignons

Zondag was het Vaderdag en mijn ouders hadden ons uitgenodigd om te komen BBQ'en, iets wat je bij mij niet al te hard hoef te roepen want daar ben ik altijd voor te vinden. Op zaterdag in Walibi dacht ik er echter pas aan dat de nieuwe haring inmiddels te krijgen was en stuurde een Whatsapp naar mijn zusje met de vraag of zij nog haring mee kon nemen. Gelukkig was ze net weggereden bij het winkelcentrum en dus keerde mijn zwager de auto weer om de visboer te bezoeken.

Zo begonnen wij de zondag dan ook met een voortreffelijke Hollandse nieuwe en wat te drinken in de tuin. Het was niet al te warm maar tegen vijf uur begon de zon goed te schijnen en werd de temperatuur erg aangenaam zodat zonnebrillen noodzakelijk werden. Tegen die tijd gingen ook de kooltjes op de BBQ en nadat die lagen te gloeien kwam het vlees. Alhoewel het werd meer een zee en groenten BBQ want de eerste gangen waren garnalen spiesjes, maiskolven, courgette, puntpaprika, champignons en zalm. Veel vlees ging er daarna uiteraard niet meer in,, als eerste kwamen er kippenpoten, die ik oversloeg, en als tweede waren er spare ribs, die ik niet oversloeg. Na het dessert werd het wat koeler en de koffie werd dan ook in de huiskamer genuttigd alvorens we afscheid namen van mijn ouders. Op naar de volgende BBQ.

Di sale

De biefstuk rolletjes

Na het bezoek aan Walibi was het tijdig weer naar huis gaan want die avond zou ik uit eten gaan met een vriendin via een Iens dinner deal. Deze keer was het haar beurt geweest om te kiezen waar we gingen eten en dat werd bij Di Sale in oud zuid. Ondanks alle wegopbrekingen (drie stuks) die we tegenkwamen reden we vlot naar het restaurant en parkeerden om de hoek waarbij mijn parkmobile wederom prima van pas kwam.

Het Italiaanse restaurant was luxueus ingericht en zat behoorlijk vol, met naar bleek aardig wat mensen die dezelfde deal hadden als wij. Die deal begon met een glas prosecco terwijl wij het keuzemenu doornamen. Voor nam zij de caponata en ik ging voor de soep die vandaag van zeewolf was met een paar mooie stukken vis in de soep.. Beide kozen wij als hoofdgerecht voor de met pastinaak gevulde biefstuk rolletjes in een madeira-jus. Naast onze fles water nam zij nog een glas rosé en ik een glas rode wijn voor bij mijn vlees.Alles smaakte werkelijk prima en als finishing touch kwam de chef na het hoofdgerecht ook even langs om te vragen of alles gesmaakt had. met twee prima desserts (chocoladetaartje voor haar goed Italiaans ijs voor mij) en espresso en latte macchiato verlieten wij erg voldaan Di Sale, een aanrader wat mij betreft.

Walibi

De wildwaterbaan, altijd een favoriet

Zaterdag was de jaarlijkse pretpark dag van mijn werk en dit keer was de keuze op Walibi gevallen. Mijn neefje en is niet echt een groot liefhebber van achtbanen (zijn oom trouwens ook niet) dus vertrok ik zonder hem naar Biddinkhuizen voor een dagje pretpark. Ik arriveerde netjes op tijd, in tegenstelling tot een nadere collega met haar kinderen maar tegen elf uur betrad ons groepje het park.

Het weer was niet slecht maar ook niet geweldig en dat droeg er waarschijnlijk toe bij dat het erg stil was in het park, de wachtrijen waren minimaal en af en toe was het zo rustig dat je meteen weer in de ride kon gaan zitten. Tegen twaalf uur onderbraken we de rides even voor een lunch die onderdeel van het dagje uit was. Uiteraard een echte pretpark lunch van een kleffe hamburger, een drankje en frietjes met mayo. Ach zoals iemand opmerkte, het is warm en het vult. Na de lunch brak het zonnetje door en werd het heerlijk weer, het was dus tijd voor de water attracties. Met veel gelach en angstige trekken werd de rio grande bedwongen en de splash gedaan maar de water battle lieten we wijselijk links liggen. Daarna was het tijd voor een terrasje met een drankje en kwam er een einde aan een prima dag pretparkbezoek.

Sushi time

Bijschrift toevoegen

Een tijdje terug had ik een Groupon gekocht van sushi time voor een grote box met meer dan 50% korting. De afspraak was om die bij mijn zusje en zwager op te eten waarbij mijn nichtje uiteraard mee deed en mijn neefje, even uiteraard, niet.

Vrijdagmiddag reed ik dan ook naar het WTC, zette mijn auto in de parkeergarage en nam de roltrap naar een hoog alwaar de bestelde box reeds op mij stond te wachten. Enkele minuten later verliet ik het gebouw alweer en ik was er zo kort geweest dat de parkeergarage gratis was.

Het was schitterend weer toen ik in Amstelveen arriveerde en al gauw zat ik met een glas heerlijke witte wijn in de tuin in het zonnetje. tegen etenstijd werd de box uitgepakt en op een mooie schaal neergezet en konden we aanvallen. Het eet gereedschap was echter erg verschillend. Waar mijn nichtje en ik netjes van de bijgeleverde stokjes gebruik maakten prefereerde mijn zwager een vork en mij zusje haar vingers. Qua smaak maakte het echter niet uit en iedereen genoot van de uitstekende sushi. Ik vertrok echter redelijk vlot na de maaltijd weer want er was die avond tenslotte een voetbalwedstrijd.

Terrasmiddag

Uitzicht op de Waag

Pinkstermaandag was het werkelijk schitterend weer en dus was het tijd voor een ouderwetse terrasmiddag. Ik had met aan aantal vrienden afgesproken bij café de zon op de nieuwmarkt en toen ik arriveerde waren de eersten al aanwezig en hadden zij een mooie plek op het terras veroverd. Al gauw kwamen er nog meer mensen en schoven wij wat tafeltjes tegen elkaar aan en genoten van de zon, het bier en het kijken naar de passanten.

Op een gegeven ogenblik kregen we toch wel trek maar schuin tegenover het café zat de tokoman. Dit is een Surinaams afhaal restaurant waar een van ons al eerder wat te eten had gehaald. Hij stak dan ook over en kwam al snel terug met broodjes pom en bakkeljauw die het prima deden bij het bier. Het was dan ook ruim na zessen dat wij de tenten opbraken na een fantastische middag. Een prima begin van het terrasseizoen dat hopelijk heel wat vervolgen gaat krijgen dit jaar.

Nachtelijke snack

Niets open dus

Toen we na afloop van het dansfeest naar huis reden gaf een van mijn twee vriendinnen aan dat ze best wel trek had. Gelukkig kom je op de terugweg vanuit Noordwijk over de A4 langs het brugrestaurant waar allerlei restaurants en fastfood toko's in zitten. We stopten daar dan ook om wat te gaan eten maar tot mijn grote verbazing was alles al dicht terwijl ik verwacht had dat de fastfood zaken tot laat in de nacht open zouden zijn.

Nu zit er sinds enige tijd een nieuwe McDonalds vlak bij mijn huis dus renden we daar maar heen. De McDrive bleek inderdaad tot drie uur 's nachts open te zijn en dus konden de dames nog genieten van een burger, frappuccino en frietjes. Om de pret niet te drukken nam ik ook een royale with cheese zoals de Fransen zeggen en al gauw zaten we alles in de auto op te eten die dan ook meteen naar vette kledder rook. Daarna zette ik de dames thuis af en lag tegen een uur of drie zelf ook in bed.

Dansfeest

Het begon rustig

Zaterdag kreeg ik een berichtje op mijn telefoon van een vriendin of ik die avond nog wat te doen had, Zij had namelijk wel zijn om die avond naar een strandfeest in Noordwijk te gaan. Na wat berichtjes heen en weer verzonden te hebben besloten we gedrieën (nog een andere vriendin wou ook mee) besloten we om negen uur 's avonds erheen te gaan.

Na een kort ritje arriveerden we op de boulevard en parkeerden onze auto vlakbij blu beach waar het feest gehouden werd. Onder de laatst stralen van de neergaande zon liepen we het strand op en de grote club binnen. We namen plaats op het terras (het was nog lekker warm) en keken de zaal in waar de Leidse danssalon al druk bezig was om sfeer te maken. Na wat praten en drinken zochten we ook de dansvloer op en dat wisselden wij de gehele avond zo af, een drankje op het terras en daarna de vloer weer opzoeken. We verlieten de tent als allerlaatste tegen een uur of een na een erg gezellige avond die zeker voor herhaling vatbaar is.

Brouwerij 't IJ

Het was een drukte van belang

Soms zijn er van die dingen in je eigen stad die je nog nooit gedaan hebt en waarvan je eigenlijk niet begrijpt dat je het nog nooit gedaan hebt. Een van die dingen voor mij was een bezoek aan brouwerij 't IJ in Amsterdam oost. Deze brouwerij ligt op een fantastische plek aan het water en heeft een molen op het terrein. Kortom in elke toeristengids van Amsterdam is een bezoek aan de brouwerij vermeld onder het kopje, dit moet je doen als je in Amsterdam bent. Ik ha de diverse bieren van 't IJ al gedronken in diverse cafés in en buiten Amsterdam maar de brouwerij zelf was ik nog nooit geweest.

Afgelopen vrijdag kwam daar dan verandering in want ik had wederom met mijn Amerikaanse vrienden Mike en Nikki afgesproken en dat was dus bij de brouwerij. Het was een mooie dag, de zon scheen en het was heel erg druk bij 't IJ. Gelukkig hadden zij al een plek bemachtigd en ik schoof aan bij het internationale gezelschap van een Australiërs en twee Amerikanen dat later nog met een Argentijnse en een andere Nederlander uitgebreid werd. We dronken enkele van de biertjes (de natte, de zatte en de Columbus) en hadden daarbij, kaas, pinda's en droge worst. Het was een erg prettige namiddag en ik heb het vrmoeden dat mijn eerste bezoek aan de brouwerij zeker niet mijn laatste zal zijn.

Jubilea

Het cadeau dat de gasten kregen

Donderdag vierden een aantal collega's van mij gezamenlijk hun diverse dienstjubilea. Ze hadden ervoor gekozen om dat vanaf 17:00 in onze bedrijfskantine te doen en hadden deze daartoe omgetoverd in een gezellige ruimte met loungebanken en versieringen. Bij binnenkomst werden de bezoekers ook nog met een geschenk verrast en wel een nationale bioscoopbon zodat mijn volgende bioscoopbezoek ook nog een keer gratis is.

Uiteraard was er muziek en een bar maar ook aan de maaltijd was zorg besteed. Er kwam namelijk een prima de luxe Indonesische rijsttafel te staan verzorgd door de firma cuisine mondiale. Er was voor de meest uitgebreide versie van de rijsttafel gekozen en wel de Kalimatan variant. Onderdeel hiervan was de saté kambing en alhoewel dit officieel een saté van geit is wordt deze in Nederland vrijwel altijd opgediend van lamsvlees. Tot mijn vreugde was deze echter wel degelijk van geit gemaakt en mijn waardering van cuisine mondiale schoot nog verder omhoog. Tegen een uur of tien was het tijd om te vertrekken en met dankzegging aan mijn collega's aanvaarde ik de weg naar huis.

Terug naar huis

Een voor mij nieuw biertje

Na onze eenvoudige doch voedzame maaltijd verorberd te hebben was het zo langzamerhand tijd om huiswaarts te gaan keren. We namen een andere route terug richting de meir en passeerden zo onder andere de prachtige universiteitsbibliotheek van Antwerpen. Onze parkeergarage zat al direct op de kant van de meir die wij betraden maar het was tijd voor een laatste cafébezoek om zowel een bezoek aan de toiletten te brengen als om een laatste Belgisch bier te drinken. Aan de overkant lag Monico en wij betraden deze brasserie en namen plaats aan een tafeltje. Nikki besloot van het bier af te stappen en ging voor een wodka cola terwijl zowel Mike als ikzelf voor hetzelfde bier gingen, de seef. Dit Antwerpse bier is een jaar of tachtig niet meer gebrouwen maar twee jaar geleden besloot men om het een nieuwe kans te geven en dat is verdiend. Wij vonden het beiden een erg lekker bier.

Toen wij de tent verlieten was het weer zachtjes begonnen met regenen maar toen wij de parkeergarage verlieten was het al vrij hard aan het regenen. Mijn navigatie voerde ons probleemloos de stad uit maar de ring stond behoorlijk vast i.v.m. de wegwerkzaamheden. Toen wij die echter achter ons gelaten hadden konden wij in een flink tempo naar Nederland terugrijden alwaar ik Mike en Nikky (die op de terugweg in diepe coma op de achterbank lag) op hun logeeradres afzette.

Frituur number one

Het bekendst frietkot van Antwerpen

Het was inmiddels tijd geworden voor het kopen van een souvenir voor het thuisfront en dat moest uiteraard een mooi Belgisch bier met bijbehorend glas zijn. Nu ligt er aan de grote markt een winkel die op het raam heeft staan dat ze meer dan 375 verschillende soorten bier verkopen dus dat was geen enkel probleem. Mike dook naar binnen en kwam na flink zoeken triomfantelijk naar buiten met een combinatie van fles en glas.

Daarna moest er uiteraard een portie Vlaamse frites geconsumeerd worden en Frituur number 1 zit ook op het hoekje van de grote markt. We besloten tot een portie met zijn drieën en Mike koos de voor Nikki en mij onbekende American saus erbij. We gingen met de frites zitten in een van de twee zit gedeeltes naast het frietkot en werden direct benaderd door kuddes duiven. Mike poogde ze te verschrikken maar scoorde geen effect op de beesten. Toen ik mijn paraplu pakte schrokken de vliegende ratten zicht echter het laplazarus en we zagen ze niet meer terug zodat we in alle rust van de frites konden genieten. De saus was echter geen succes, Nikki vond het ronduit smerig en nam de frites zonder saus en ik vond hem maar zo zo.

De grote markt

Het standbeeld en de gildehuizen

In het zonnetje wandelden we de meir (de grootste winkelstraat van Antwerpen) af richting de grote markt. Er werd alleen gewindowshopt, de aankopen tot nu bleven beperkt tot een paraplu. De eerste break van de wandeling kwam toen wij de onze lieve vrouwenkathedraal bereikten, waarschijnlijk de meest imposante kathedraal van Antwerpen.

De volgende halte was de grote markt met zijn gildehuizen, het imposante stadhuis en het standbeeld annex fontein van de nederlaag van Druon Antigoon, de reus uit de legende die de schippers afperste of hun hand afhakte en deze in de rivier wierp (dit is dan ook de oorsprong van de naam Antwerpen). Er werden flink wat foto's gemaakt zodat Nikki thuis kon bewijzen dat ze "even" een tripje naar een ander land had gemaakt, iets wat voor de gemiddelde Amerikaan (80% heeft nog nooit een paspoort gehad) bijna niet voor te stellen is.

Bier central

Het menu van bier central

Toen wij het centraal station uitliepen regende het nog steeds, alhoewel het gelukkig niet koud was. We namen de uitgang van het koningin Astridplein alwaar bleek dat Antwerpen net als Chicago een mooi fietsenplan heeft om de stad te verkennen. Wij kozen echter voor een korte etappe met de benenwagen naar bier central. Dit café serveert meer dan driehonderd verschillende bieren en daar moest dan uiteraard van geproefd gaan worden.

Ik ging voor een Waterloo double dark, want met dit slechte weer ging een donker biertje er wel in. Zo ook voor mijn vrienden want het werd een Leffe dubbel voor haar en een Westmalle dubbel voor hem. Het toilet dat in de kelder lag bood via een glaswand uitzocht op zowel de voorraadruimte waar alle flessen bier opgeslagen waren als op de vaten en leidingen die de bierpompen boven in het caf;e bedienden. Toen we de zaak verlieten was het opgehouden met regenen en lachte de zon ons toe. We waren klaar voor een mooie middag in Antwerpen.

De keyserlei

Het centraal station

Eenmaal buiten gekomen bleken de weergoden ons niet gunstig gezind te zijn want het regende redelijk fors. De eerste stop was dan ook een blokker om een tweede paraplu te kopen want alleen ik had er een bij me. Daarna liepen we verder naar de keyserley om te gaan lunchen en onze keuze viel op Hulstkamp, een klassike Belgische zaak. We genoten van linguini met kip, ciabtta met zalm en een uitsmijter vergezeld van een prima Belgisch biertje (twee maal Corsendonck en een maal de Koninck.

Toen we na onze maaltijd de zaak verlieten was het al een stuk minder hard gaan regenen en werd het tijd om iets toeristisch te gaan doen. Aangezien het centraal station van Antwerpen vlakbij de keyserlei ligt (we konden het monumentale gebouw al zien liggen) werd dat ons doelwit. We liepen het korte stukje erheen en zowel het buiten als het binnen werd op de gevoelige plaat vastgelegd.

Antwerpen

Onze parkeergarage

Zo zie je elkaar jarenlang niet en zo zie je elkaar twee keer heel snel achter elkaar. Dit gaat op voor mijn vriend Mike, een Amerikaan die ik leerde kennen toen hij in Nederland voor KPMG werkte. In 2008 ging hij terug naar Amerika en zagen we elkaar niet meer totdat de boys afgelopen mei naar Amerika gingen en wel naar Minnesota, de staat waar Mike woont en ik hem voor het eerst in zes jaar weer zag en ook kennismaakte met zijn vriendin Nikki.

Behalve dat hij ons rondleidde in zijn huidige woonplaats vertelde hij dat hij in juni in Amsterdam was met zijn vriendin en uiteraard maakten we een afspraak voor die tijd. Woensdag gingen we dan ook naar Antwerpen (hij kent Amsterdam goed genoeg en het heeft dan ook geen zijn om hem hier rond te leiden). Ik pikte hun dan ook om tien uur op bij de vrienden waar zij logeerden en in een vlot tempo reden we naar Antwerpen. Geleid door mijn satnav werden we probleemloos naar de de parkeergarage op de meir geleid waar we onder een niet al te best weertje de stad betraden. Het was niet koud maar het regende wel behoorlijk dus de eerste stop was een blokker waar een paraplu aangeschaft werd alvorens het tijd was om een lunchplek te zoeken.

Spelt

Spelt

Ik leef tegenwoordig een stuk bewuster dan vroeger wat dan ook geresulteerd heeft in mijn nieuwe garderobe van één maat kleiner. Daardoor let ik ook beter op nieuwe voedselproducten en een van die producten is spelt. Dit is een graansoort waar ook brood mee gemaakt kan worden en die als een gezondere vervangen van traditioneel brood geldt. Inmiddels is spelt dusdanig uit de hype sfeer gekomen dat het ook door Albert Heijn verkocht wordt. Toen ik daar dan ook spelt broodjes zag liggen besloot ik deze mee te nemen en een keer te gaan proberen.

Ik had die middag dan ook twee uit spelt bereide broodjes als lunch (met fricandeau als beleg) en een glas melk erbij. Het was absoluut niet vies maar ook weer geen geweldige smaakervaring dus ik keer weer terug naar mijn meergranen broodjes, die vind ik een stuk lekkerder namelijk

A-fusion

Het viel voor het eerst op dat de naam aan de muur hangt

Maandagavond is een ongebruikelijke dag om uit eten te gaan maar aangezien mijn tafelgenote zelf in een restaurant werkt zijn de opties wat beperkter. Ik had gekozen voor een bezoek aan A-fusion aangezien ik daar veel minder vaak kwam dan vroeger en ik blijf het een top tent vinden.

We betraden voor zessen de zaak en dit was de allereerste keer dat het niet afgeladen zat maar al gauw vulde het restaurant zich zoals ik gewend was en wisselde het tafeltje naast ons zelfs van gasten terwijl wij aan het eten waren. De klassiekers als de oesters in taosie, de wakame (zeewier) salade en de tempura garnalen werden deze keer vergezeld van nieuwkomers als de saté kambing (normaal neem ik de ossenhaas), kai lan en gyoza. En zoals altijd het was allemaal top, heerlijk genieten van lekker hapjes en een vriendelijke bediening wat kan een mens zich meer wensen. Reclame maakt de zaak niet, de website toont alleen het adres en het telefoonnummer en toch zit de tent zeven avonden per week vol, dat zegt meer dan genoeg.

Parkeren

Een auto die denkt dat ie een bus is

Ik heb het er wel vaker over gehad dar het aantal parkeerplekken in mijn buurt niet geheel evenredig is aan het aantal auto's dat de diverse bewoners gezamenlijk bezitten. En dan is het niet dat er meer plekken zijn dan dat er auto's zijn maar helaas het omgekeerde, er zijn meer auto's dan parkeerplaatsen. Dat leidt er toe dat ik soms in mijn eigen straat sta en soms in een straat die wat verder van mijn deur ligt. En eenmaal heeft het zelfs geresulteerd in een parkeerboete voor parkeren op een plek waar dat niet mocht.

Het beeld dat ik echter aantrof toen ik mijn auto wilde parkeren deed mij heel erg met mijn hoofd schudden. Een dinky toy die zodanig ingeparkeerd wordt kan alleen maar een vrouw als bestuurder hebben en is een hoofdoorzaak van te weinig parkeerruimte.

Verjaardagen

De BBQ in vuur en vlam

Zaterdag was de gecombineerde verjaardagsparty van mijn neefje en mijn zwager, pal tussen hun verjaardagen in. Ik arriveerde al vroeg in de middag samen met mijn ouders om eerst in familie samenstelling even bij elkaar te zijn. Nadat ik mijn ouders weer thuis afgezet had keerde ik terug en inmiddels waren de eerste gasten gearriveerd en begon het al druk te worden in de tuin. Ik had voor mijn zwager een fles caol isla meegenomen en voor mijn neefje een keuze. Hij wil nooit cadeaus maar geld voor zijn verjaardag dus de keuze bestond uit óf geld óf uit eten gaan met mij. Na lang wikken en wegen won toch het etentje het van het geld dus na zijn laatste tentamens half juni gaan we samen uit eten en dat gaat dus spare ribs worden, zijn favoriete voedsel.

Ondanks dat het wat frisser werd was het goed toeven in de tuin vooral toen de BBQ aangestoken werd en voor wat extra verwarming zorgde. na het eten (aardappelsalade, pastasalade, hamburgers, kip, zalm en saté) werden er in een kring uiterst flauwe spelletjes van meer dan dertig jaar geleden gespeeld onder leiding van de spreekstalmeester en de sfeer zat er goed in, alhoewel de alcohol vast wel hielp. Tegen half tien nam ik afscheid na een erg gezellige avond en keerde huiswaarts.