De terugreis

De dag van vertrek was aangebroken. Na opstaan en ontbijten namen wij afscheid van het Day's inn waar we drie prima nachten hadden doorgebracht. We stapten in onze Dodge Intrepid die er een stuk minder mooi uitzag dan toen we er twee weken geleden voor het eerst instapten. Met name de zandstorm die wij in El Paso meemaakten had een mooie rode gloed over onze zwarte auto gelegd en in alle hoeken en gaten was er wel zand en stof terug te vinden. Dat was gelukkig geen enkel probleem toen we de auto inleverden en de shuttle bus bracht ons daarna naar het vliegveld.

Hier zetten wij onze reis in omgekeerde volgorde weer in. Eerst met Virgin Atlantic van Las Vegas naar Londen. Vervolgens met de shuttle bus van Gatwick naar Heatrow, waar wij op onze aansluitende vlucht naar Amsterdam moesten wachten. Deze pauze greep ik meteen aan om deel drie en vier van de Harry Potter reeks te kopen want de eerste twee die ik gekocht hadden smaakten naar meer. Onze vlucht van British Midlands vertrok wederom op tijd en nog geen uur later waren we op Schiphol geland. Het einde van mijn vierde, en zeker niet laatste, vakantie in de verenigde staten.

De Fremont street experience

Na het verlaten van de MGM Grand gingen we terug naar ons eigen hotel om de auto te pakken. Wij zouden onze laatste avond namelijk doorbrengen in Fremont street met de veel geroemde Fremont street experience. Het tochtje van nog geen tien minuten duurde echter ruim een uur en ontaarde in een, mislukte, poging tot ruzie. Fremont street mag zichzelf graag afficheren als old skool Las Vegas, het kan inderdaad niet op tegen de pracht en praal die de grote casino's op de strip uitstralen. Er bevind zich hier een tiental casino's die zo passen in de tijd dat Las Vegas opgericht werd door de mafia. Ze liggen gezamenlijk aan Fremont street en de straat is volgepropt met amusement; bandjes, steltenlopers stalletjes etc. etc. De grote aantrekkingskracht wordt gevormd door het plafond van de straat die uit een 480 meter lang LED scherm (Viva vision genaamd) bestaat waar meerder malen per avond een lichtshow op afgespeeld wordt. Deze show wordt dan ook nog eens ondersteund door een geluidsspektakel dat uit 200 strategisch geplaatste boxen komt en je kunt je voorstellen dat dat best wel indrukwekkend is. Na wat rondwandelen en een van de lichtshow's gezien te hebben besloten we terug te keren naar ons hotel om morgen goed uitgerust aan de thuisreis te kunnen beginnen.

Casino tocht 2

Na het ontbijt werd opnieuw een comic shop bezocht. Deze zaak, Cosmic comics is een aanrader voor iedere comic liefhebber die Las Vegas bezoekt. Een vriendelijke en kundige eigenaar met een mooie zaak en een goed aanbod aan comics. Na de comic aankopen was het tijd voor een derde rondje casino's maar overdag is het toch minder dan 's avonds. Daarom maar terug richting hotel om lekker te luieren bij de pool. Helaas gooide een mini storm met regenbui ervoor dat dat niet lukte dus werd er die middag rustig aan gedaan, er werd wat gelezen en tenslotte werden de koffer al in gereedheid gebracht voor de reis naar huis.

's Avonds werd er wederom gedineerd in Bourbon street, helaas was het diepe decolleté vrij die avond. Na de maaltijd namen we de monorail die tussen de Bally's en het MGM Grand lag om een bezoekje te brengen aan de leeuwenkooi die daar in zit. Het MGM Grand is het grootste casino van Las Vegas en bevat behalve het casino ook nog een compleet pretpark en daarnaast de leeuwenkooi. Dit is een grote vlakte achter glas met zand, boomstronken en nog het e.e.a. waar zich enkele, zeer luie, leeuwen bevonden. Ondanks de pogingen van de verzorgers met ballen en ander speelgoed om de dieren in actie te laten komen vonden ze het wel best en bleven lekker liggen.

The venetian

Onze laatste volle dag in Amerika begon met iets dat al een hele tijd niet meer was voorgekomen. Onze vroege vogel maakte een ochtend rondje waarbij hij deze keer diverse casino's bezocht. Na zijn terugkomst kwam ik ook mijn bed uit en na een verfrissende douche genomen te hebben gingen we tezamen naar the Venetian. Dit casino was, hoe onverwacht, een complete remake van Venetië. De plafonds waren beschilderd en de gebouwen waren volledig in Italiaanse stijl opgetrokken. Er was zelfs een gracht met vijver waar gondels doorheen voeren en de gondelier in de vijver een stukje O sole mio liet horen. Voor de echte liefhebbers was er zelfs een trouw gondel beschikbaar maar die zagen we helaas niet in gebruik.

We hadden een prima ontbeten in The Venetian met bagels, cappuccino en verse jus d'orange. Hiermee (de bagel) was tenslotte van het laatste stukje echte Amerikaans voedsel genoten. Anderen waren de steak, de hotdog, de hamburger, etc. etc.

Casino tocht

Na goed eten, goed drinken en een mooi decolleté was het tijd om een tocht langs de diverse casino's te maken. De eerste stop was de Mirage waar elk half uur de vulkaan die in het tropische park ligt uitbarst en de waterval en de rest van de omgeving in vuur en vlam zet. De tweede stop was het daarnaast gelegen Treasure Island. Dit piraten nest heeft een slotgracht waar meerdere malen per avond twee oorlogsbodems uit de periode 1700-1750 in een hevig gevecht verwikkeld raken en waar de verliezer tenslotte onder water verdwijnt.

De volgende stop op onze route was het Bellagio waar de kwartjes die we de hele vakantie netjes bewaard hadden vergokt werden. Hier bleek weer een van de fijne dingen van Las Vegas, als je gokte was de drank gratis, uiteraard afgezien van de tip aan degene die je de drank bracht. (Tip voor toekomstig bezoekers: Betaald drinken is goedkoper!) De avond werd besloten waar hij begonnen was. Met een bezoek aan de bar van het diepe decolleté, maar toen haar shift om middernacht afliep keerden wij ook huiswaarts.

Bourbon street

In Las Vegas aangekomen bleek onze coupon voor het Excalibur niet te werken waarna door de ene reiziger schuimbekkend en de andere reiziger opgewekt (het kan goedkoper) een nieuw motel gezocht werd. We kwamen uit bij de Days Inn voor slechts 35 buckies per nacht zodat de tweede reiziger gelijk kreeg.

Er werden weer diverse casino's bezocht waar bleek dat de prijzen voor het eten duurder waren dan verwacht. Bourbon street, een wat ouder casino had echter prima prijzen. Onze maaltijd, met fooi was slechts 25 buckies, de biertjes aan de bar waren slechts een buckie en de dame achter de bar had een diep decolleté, meer konden we ons niet wensen.

De reis naar Las Vegas

Zoals gisteren gememoreerd beginnen we vandaag aan de laatste etappe van onze vakantie. We gaan van Californië naar Nevada of, om in steden te praten, van Los Angeles naar Las Vegas. Onderweg maakten we een stop bij een shopping mall waar slechts één t-shirt gescoord werd. (Het totaal ligt nu ergens tussen de vijfentwintig en dertig t -shirts in nog geen twee weken).

We stoppen onderweg bij het spook stadje Calico. Dit was volgens ons een dure tourist trap dus we stapten weer in de auto en reden verder naar Las Vegas. We lunchten deze keer in Primm, een mini resort met drie casino's vlak over de staatsgrens tussen Californië en Nevada. Zoals in elke plaats waar casino's gevestigd zijn is hier het verblijf extreem goedkoop. Alles is er aan gedaan om te zorgen dat je niet verde gaat richting Las Vegas maar dat je je geld spendeert in de lokale casino's. Wederom laten we ons van onze beste kant zien en genieten van een prima lunch voor een meer dan prima prijs zonder een (dollar)cent te verbruiken in de plaatselijke casino's. Na deze tussenstop stappen we de auto weeer in om het laatste stukje naar Las Vegas te rijden waar we wederom in het Excalibur willen gaan overnachten.

Tony Roma

Nadat we de studio's verlieten liepen we over de Universal boardwalk terug. Dit is het entertainment area van Universal studio's waar je kunt eten, drinken en feesten. We besloten hier van de maaltijd te gaan genieten en, echte vegetariërs als we zijn, viel de keus op Tony Roma. Voor de carnivoren onder ons een perfecte plaats om te verblijven Ze zijn bekend om hun spare ribs maar ook op andere vlees gebeiden drukken ze hun stempel en wij besloten dat dit inderdaad een goede keus was.

We werden fluks naar ons tafeltje begeleid en onze ober stelde zich netjes voor en dacht dat we hier vaker geweest waren. Jammer voor hem maar dat was geen goede gok, het was onze eerste keer hier. We kozen voor biefstuk en kip (geen punten voor wie weet wie wat bestelde) en lieten dat vergezeld gaan van een mooie pint van Samnual Adms, uiteraard het seizoen bier dat op dat moment op de tap was. Na een eenvoudige maar zeer voedzame maaltijd nam ik nog een cappuccino en werd ons motel opgezocht. Helaas was Raw hier niet te ontvangen en dus werd de bagage ingepakt voor het vertrek naar Las Vegas de volgende ochtend.

Universal studio's

Dit was onze laatste dag in Los Angeles en tevens onze pretpark dag. Zoals bleek was maandag een prima dag om een pretpark te bezoeken want de rijen waren ontzettend klein. We hebben een keer een half uur in de rij gestaan en verder maximaal tien minuten op een show gewacht of voor een ride in de rij gestaan. Universal biedt meer shows dan rides maar dit was de moeite waar op de soundstage na. Een tip: Overslaan!

We hebben zo'n beetje alle rides en shows gedaan die het park bood op, enkele uitzonderingen na. Zo hebben we niet de echte kinder activiteiten gedaan en ook de Jurrasic park ride hebben we overgeslagen. Dit is een gigantische splash waarvan we het einde hebben gezien. De splash is namelijk naast de roltrappen die de boven en onderkant van het park met elkaar verbind. Dit is een drop van 27 meter en als je hiernaast staat dan ben je van een ding verzekerd. Je bent zeiknat (wat dan weer geen probleem is met de temperaturen van Californië). Vanwege mijn hoogtevrees gebben we deze echter overgeslagen.

Wat hebben we gedaan

• Backdraft - Een in de fik vliegende fabriekshal uit de gelijknamige film..
• Water world - Een stunt show naar de film.
• Wild west show - Een western stunt show.
• The blues brothers - Een R&B revue.
• Animal planet live - Een show met dieren die kunstjes doen.
• Back to the future - Een 3d ride in 360 graden.
• Terminator 2 3D - Een combinatie van 3D film, special effects en stunt mannen.
• Studio tour - Een trein door de backlot met verhalen en special effects.
• ET adventure - Een fietstocht met ET
• The mummy returns - Een wandeling door de props van de film met special effects.

Venice beach

Na het verlaten van downtown werd er nog een bezoek gebracht aan Target, de grote concurrent van Walmart in de strijd van de nummer een supermarkt in Amerika. Toen we hier langs de boeken afdeling liepen viel mijn oog op de eerste twee delen van Harry Potter een serie waar ik al veel over gehoord had maar waar ik nog geen boek van gelezen had. Deel een en twee waren in een speciale goedkope versie te krijgen en ik besloot dan ook om ze aan te schaffen.

Hierna gingen we naar het strand om onze tweede stranddag van deze vakantie in te zetten. Als je in Los Angeles bent valt de keuze uiteraard op Venice beach en we vonden een mooi plekje op het strand. Naast de zon, de zee en het strand konden we ook genieten van het weerbericht van een lokaal tv station. Die stonde namelijk met een opname wagen achter ons en de presentatrice (geen onaardig exemplaar van het vrouwlijk ras trouwens) oefende haar opname diverse malen vlak naast onze plek. Verder bleken de Harry Potter boeken zowel makkelijk te lezen als prettig te lezen te zijn want ik las het eerste deel uit tijdens onze strand middag en wou eigenlijk al gelijk in deel twee beginnen. Aangezien de middag al voorbij was werd dat niet gedaan maar braken wij onze stek op en haalden pizza en bier om in het hotel van een echte Amerikaanse maaltijd te genieten.

Downtown LA

Vandaag is dag twee in de city of angels. Maar voor er iets over deze dag gezegd kan worden moeten er wat zaken over gisteren rechtgezet worden. Zo is het geen doe vijf staten in vijftien dagen vakantie maar een doe vijf staten en twee landen in vijftien dagen vakantie. De tweede grote omissie van gisteren was het het onvermeld laten van de vijf t-shirts die René kocht om de strijd met Dennis gaande te houden. De jury moet binnenkort beginnen met tellen om de eindstand te bepalen.

Terug naar vandaag, ook in Amerika blijkt men aan zondag te doen want toen wij op onze gebruikelijke tijd aan de dag begonnen bleek er geen file op de snelweg te zijn. Ook stop een, downtown, bleek ontzettend verlaten te zijn. Alleen de zwervers en een paar uitzonderingsgevallen bleken op straat te zijn. Ook werd er een leuke koffietent gevonden waar René dol van geluk, een cappuccino bestelde. Zijn geluk was echter van korte duur want met een flitsende trap werd het tafeltje, inclusief cappuccino door de niet koffiedrinker van het gezelschap omgegooid. Kameraadschappelijk werd er echter een nieuwe cappuccino voor hem gehaald waardoor de ochtend toch nog geslaagd was.

Beverly Hills

Aangekomen in Los Angeles bleek ons goedkope hotel uitverkocht te zijn in de categorie goedkope kamers van $35 en werd het wat duurder. $50 is voor een hotelkamer in Los Angeles nog steeds erg voordelig en wij namen, de erg ruime, kamer dan ook. Na het uitladen gaan we de stad in en belanden in Beverly Hills. Eerst gaan we naar het gebied waar de sterren wonen, maar door de gigantische tuinen e.d. is het bijna onmogelijk om iets te zien.

Niet al te teleurgesteld gaan we vervolgens naar Rodeo drive, de duurste shopping buurt van Los Angeles. Na flink wat rondlopen en window shoppen wordt er een ultra gezond sapje genuttigd en gaan we naar Hollywood en Vine. Hier is de walk of fame waar alle sterren in de grond zitten en waar, bij Grauman´s Chinese Theater, alle hand en voet afdrukken van beroemde sterren ion de stenen zitten. Na wederom een welbestede dag gaan wij naar osn hotel alwaar, onder het genot van een koud biertje, besloten wordt hoe we de tweede dag In Los Angeles aangepakt moet wroden.

De reis naar Los Angeles

We gaan San Diego verlaten voor de voorlaatste etappe, van San Diego naar Los Angeles. We hebben een coupon voor een ongelooflijk goedkoop hotel ($35 per nacht) en maken ons op voor de start. We zijn trouwens al een paar dagen in Californië, de vijfde en laatste staat van onze doe vijf staten in vijftien dagen campagne.

Het begin stuk van de tocht gaat over de historische 101 langs onder andere La Jolla, het rijkelui´s gebied van San Diego. Hierna gaan wij over de gebruikelijke snelwegen verder naar Los Angeles. Als wij al dachten dat San Diego een grote stad was, vergeleken bij Los Angeles stelt San Diego niets voor. Een molshoop naast het Himalaya gebergte. Een Himalaya met files, op zondag! Ervaren hotel vinders als wij inmiddels zijn geworden wordt er gewoon van de snelweg afgegaan en binnendoor wordt, opnieuw moeiteloos ons hotel gevonden.

Mission beach

De terugtocht verliep echter een stuk trager dan de heenweg. We moesten nu door de Amerikaanse douane heen en die controleerde een stuk uitgebreider dan de Mexicaanse (daar was geen controle). Ten eerste waren er lange rijen voor de grens en moesten wij allemaal de bus verlaten en te voet door de douane heen terwijl onze bus minutieus onderzocht werd op verborgen Mexicanen. Uiteindelijk kwamen we dan toch weer terug en was het lunchtijd.

´s Middags werd de weg naar het strand ingezet en dit werd gedaan via diverse toeristische routes waarbij net geen eekhoorn gescoord werd. We blijven steken op een vogel en heel veel vlinders. Vervolgens werd de middag op mission beach doorgebracht . Er werd geluierd, gezond en in de pacific (grote oceaan) gedoken. Niet voor niest is Californië het surfers paradijs want de golf slag was best wel heftig en het kostte dan ook moeite om te blijven staan als je wat verder het water in ging. Als afsluiting van de dag werd er prima gedineerd in old town waarna het tijd was om dag negen van de vakantie beëindigen.

Tijuana

Vandaag hadden we een unieke ervaring, voor het eerst bleven we twee nachten in dezelfde plaats en hoefden dus geen autorit te maken. Hierdoor werd er relaxt opgestaan en ontbeten waarna de shuttle bus naar Tijuana genomen werd. na een vlotte rit, het is nog geen half uur rijden van San Diego naar Tijuana, werden wij afgeleverd op de avenu de revolucion.

Tijdens het aflopen van de straat werd ons van alles en nog wat te koop aangeboden, maar voornamelijk voedsel, drank, lederwaren, goud en zilver. Verder was het op de foto gaan met een als zebra vermomde ezel een lokaal fenomeen. Speciaal te vermelden aanbiedingen zaten in de categorie pussy en mijn dochter. Ook waren er veel bars te zien die te vergelijken waren met de titty twister uit from dusk till dawn. Tijuana wordt dan ook overstroomd door Amerikaanse jongens tussen de 18 en de 21. Dit komt omdat in Amerika de drank gerechtigde leeftijd 21 is en in Mexico 18. Kortom hier kunnen ze drie jaar eerder legaal zuipen dan thuis.

Bazaar del mundo

De dag werd verder besteed met het bezoek aan onze eerste comic shop van deze vakantie. Deze bleek een silver age uitverkoop te hebben maar helaas hadden we geen lijstjes bij ons. De tweede leverde in ieder geval een Mage #6 en een Daredevil masterwork op dus het was nog allemaal redelijk succesvol. De eigenaar van deze winkel gaf ons ook nog één vrijkaart voor een bezoek aan de San Diego comic con die op dat moment gehouden werd maar we besloten die niet te bezoeken. Een vrijkaart betekende ook nog een tweede kaart kopen zodat het niet helemaal gratis was (Nederlanders hé) en het animo zat er ook niet helemaal in. Geen comic con voor ons dus deze vakantie.

Na een lange dwaaltocht (eerst old town dan het strand dan weer downtown en de zoektocht naar een parkeerplaats) werd tenslotte toch het pittoreske old town bezocht. We kwamen eerst over de bazaar del mundo en bezochten daarna een kroeg. Deze kroeg, waar een biertje gedronken werd, bleek een eigenaardige clientèle te hebben en werd dus snel weer verlaten. Tegen een uur of acht werd de terugtocht naar het hotel ingezet waar de voorbereidingen voor dag twee in San Diego begonnen en alle verse aankopen van labels ontdaan werden.

San Diego

Op weg van Alpine naar San Diego werd ook een kudde van de zeldzame gele kamikaze vlinder aangetroffen. De reden dat deze vlinder zo zeldzaam is, is dat hij in zulke grote aantallen tegen auto´s aanvliegt dat er weinig overlevenden zijn. Ondanks een score van tientallen vlinders kon dat toch niet op tegen de roadkill van gisteren. Toen probeerde een vogel nl. de auto te kruizen, maar dat lukte net niet, met desastreuze gevolgen voor onze gevederde vriend.

Ons hotel bleek op de spreekwoordelijk steenworp van de Mexicaanse grens te zijn. We kunnen morgen met de bus of te voet naar Mexico gaan. Hoewel het hotel wel HBO etc. etc. had bleek er geen kabel te zijn waardoor er ´s avonds helaas niet naar Smackdown gekeken kon worden.

Viejas

Het ritje van Yuma naar San Diego werd halverwege onderbroken door een stop bij een combinatie van een factory outlet en een casino.

We vonden een bord bij de afrit naar Alpine dat winkelen, gokken, eten en drinken bood. Nu is gokken in Californië officieel verboden maar op diverse stukjes grondgebied van Indiaanse stammen gelden eigen wetten en daardoor is het legaal om daar te gokken en stromen de Amerikanen van alle kanten toe om hun geld uit te geven. Zo ook twee toeristen uit Nederland maar dan niet in het casino maar in de outlet. Er werden drie t-shirts gekocht waardoor de strijd met Dennis weer voortgezet wordt. Ik kocht deze maal schoenen, slippers, een jack en diverse shirts.

Bij het daar aanwezige San Diego visitor centre werd informatie over de stad en de hotels ingewonnen. Tenslotte werd nog een bezoek aan het casino gebracht, niet om te gokken maar wel voor een hapje en een drankje. We zagen dat we het optreden van Cher gingen missen en babbelden wat met een van de Indianen. Gelaafd en gespijsd zochten we de auto weer op voor het laatste stukje van de reis naar San Diego.

Yuma

Wederom, het begint een gewoonte te worden, een niet spannende autoreis. Deze maal van Tucson naar Yuma. Een kortere rit dan gisteren want er waren onderweg geen uitstapjes te verzinnen. Enige hoogtepunt was het besef dat we halverwege de vakantie zijn en dat nu het grote steden tijdperk nadert (San Diego, Los Angeles en Las Vegas).

In Yuma werden in rap tempo de historische plaatsen (erg weinig) bezocht en halfhartig geshopt. Weer geen t-shirts waardoor Dennis iets rustiger kan ademen. Er werd, voor de eerste maal, een relax middag ingesteld. We doken de pool in en bleven daar de rest van de middag loungen. Oplettend genoeg wisten ze de gratis biertjes te scoren die het hotel bood (twee de man), de gratis BBQ misten ze echter ondanks diverse opmerkingen van "Is dit nu gratis?". Zo is wel te zien waar de meeste aandacht aan besteed wordt op deze culturele reis. 's Avonds werd de rest van de vakantie besproken en alles in gereedheid gebracht voor de volgende etappe naar San Diego.

Tucson

In Tucson werd weer een hotel gescoord uit het bonnenboekje. Als eerste werd er een oud fort en historische site bezocht. helaas bleek dit om drie stenen en een paar bordjes te gaan zodat al snel de route naar downtown werd ingezet.

Het visitor centre werd hier wel gevonden (in tegenstelling tot El Paso) en bewapend met informatie werd de oude wijk (old Tucson) bezocht. In tegenstelling tot het fort was dit uitstapje meer dan de moeite waard.

Als laatste dag onderdeel werd een factory outlet bezocht waar deze keer geen t-shirts gekocht werden maar jeans. De andere koper liet zich deze keer van zijn goede kant zien en moeiteloos werden er 2 jeans , 3 sweatres, en 2 overhemden aangeschaft van grote merken. voor lachertje's van prijzen. Als vervolg aankoop kon een tas uiteraard niet uitblijven om al het moois in te vervoeren. Moe maar voldaan werd de tocht naar de Flamingo (ons hotel) ingezet om de avond te besteden aan labeltjes knippen en kaarten schrijven.

Cochise stronghold

Wederom een vroege ochtend om de langste etappe van de vakantie in te zetten. De tocht zou ons van El paso naar Tucson brengen. De rit was wederom niet echt spannend dus toen er onderweg een bordje met Cochise stronghold, historisch punt, gepasseerd werd, werd moeiteloos van de weg afgeweken. In dit gebied hield Apache opperhoofd Cochise zich verscholen voor de blanken en hier ligt ergens ook zijn ongemarkeerde graf.

De tocht voerde door onherbergzame gebieden met wilde dieren (roofvogels, mini herten en nog veel meer), ranches en wildernis. Onderweg passeerden we diverse stukken tralies over het wegdek. Deze bleken er voor te zijn om te zorgen dat de runderen en het wild zich niet buiten het gebeid van de ranches zouden begeven. Waar we in het begin van de tocht nog aardig wat auto's passeerden werd het hoe verder we kwamen steeds rustiger. Eerst allen nog maar four wheel drives en later niets meer. Op een gegeven ogenblik werd de weg dusdanig onbegaanbaar dat we besloten om terug te gaan richting de snelweg. Na deze uitstekende tussenstop werde de weg naar Tucson vervolgd.

El Paso

In El Paso werd meteen het uit de Denny's meegenomen coupon boekje ingezet. Wij trokken de kortingsbon voor de Travelodge er uit en kregen een kamer voor 35 buckies (40 met belasting). Vervolgens gingen wij richting downtown waar, ondanks diverse pogingen, het visitor centre niet gevonden werd.  Een korte wandeling door de wijk San Francisco, inderdaad leek deze wijk heel erg op het echte San Francisco, volgde. Aangezien de helft van het duo dit niet echt wereld's vond (en het erg warm werd) werd, opnieuw tevergeefs, het visitor centre gezocht.

Als compromis werd er wat door de barrio gewandeld waar, uiteraard, een t-shirt gekocht werd. Dit leverde natuurlijk veel spot op met kreten als "Zo haal je Dennis nooit in" en "Wie koopt er slechts een t-shirt". Als reactie werd er dan ook direct een andere winkel betreden waar nog vier t-shirts gekocht werden en het dag totaal op vijf gebracht werd. Daarna werd een mall bezocht waar, wonder boven wonder, NIETS gekocht werd. Bij het verlaten van de mall kwam er stormy weather aan. Dit bleek een aardig stormpje te zijn en de dag werd dan ook besloten met een bezoek aan de pizza hut en een avondje tv (raw is war), waarna de planning voor de volgende dag (Tucson) werd gemaakt.

Award winnaar

Doorgaand met de record pogingen wordt vandaag de reis voortgezet van Albuquerque in New mexico naar El paso in Texas. Kortom dat worden dan vier staten in vijf dagen. De reis was wederom niet al te spannend op een kleine uitzondering na.

De rustplaats die wij onderweg kozen bleek in 1993 een award als beste rustplaats gewonnen te hebben. Onder dit bordje hing een tweede bordje met "Pas op voor slangen" als tekst. Waarschijnlijk zijn de slagen gearriveerd toen ze gehoord hadden dat dit een award winning rustplaats was.

Nu moet ik zeggen dat ik zelden een schonere en nettere rustplaats langs de snelweg heb gezien. In Amerika zijn ze al een stuk schoner dan in Nederland maar zelfs voor Amerikaanse begrippen was dit een erg mooie halte langs de snelweg. Slangen hebben we trouwens niet gezien en dat is waarschijnlijk maar goed ook. Na een korter en verfrissende stop zochten we de weg weer op voor de rest van de reis naar El Paso.

New Mexico gun association

Na het shoppen was het tijd voor cultuur, de bekende nummer drie na kitsch (Las Vegas) en natuur (de canyon). Cultuur werd gevonden in old town, een gedeelte van Albuquerque dat in de oude Mexicaanse stijl was opgetrokken. Er waren vele kleine winkeltjes met kunst en spirituele zaken en diverse musea (zoals het ratelslang museum). Hoogtepunt van de feestelijkheden was een voorstelling van de New Mexico gun association die een wild west shootout hielden. Hierna werd een motel gescoord voor een schappelijke prijs. Het was de bedoeling om nog even de pool in te duiken maar een regenbui verstoorde de lol.

's avonds lieten wij zien dat we echte Amerikanen begonnen te worden. Er werd ettelijke mijlen gereden om een whopper te scoren terwijl (zoals later bleek) dat ook lopend om de hoek had gekund. Op de terugweg werd er gelukkig nog een Walmart gevonden waardoor de t-shirt strijd weer oplaaide. Met een season high van zes shirts werd de totale stand naar zestien in vier dagen gebracht.

Albuquerque

Wederom een vroege start. Later dan gisteren weliswaar, maar nog steeds vroeg! In de benzinepomp naast het motel werd zowel de inwendige auto (17 buckies voor een volle tank) als de inwendige mens (5 buckies de 2 mensen) verwend. De (saaie zoals later bleek) weg naar Albuquerque in New Mexico werd ingeslagen. Het enige wapenfeit onderweg was het passeren van de staatsgrens waardoor wij op dries staten in vier dagen uitkwamen.

Albuquerque bleek een erg leuke stad te zijn. Eerst werd een mall bezocht (2 om precies te zijn) waar het nodige ingeslagen werd. Deze keer echter geen t-shirts, zodat Dennis zijn koppositie nog niet in gevaar kwam.

De reis naar Holbrook

Er werd besloten om via Cameron en Winslow naar Holbrook te rijden, alwaar wij zouden overnachten om de volgende dag naar Albuquerque te vertrekken. Onderweg werden er vele fraaie plaatjes geschoten en hartelijk gelachen om de vele native American trading posts, waar in gammele toko's de meest uiteenlopende troep verkocht werd. In Holbrook aangekomen werd het goedkoopste motel tot dan toe gescoord. Slechts 31½ buckie. Dit was dan ook meteen het enige wapenfeit van het dorp want hier viel werkelijk niets te beleven. Wat tenslotte niet onvermeld mag verblijven is de poging van René om het uiterst scherpe Dennis record van aantal gekochte t-shirts in een vakantie te breken. Zo te zien gaat het een nek aan nek race worden om deze fel begeerde bokaal over te nemen. Dennis staat sinds 1993 fier aan kop in dit klassement maar heeft nu een serieuze concurrent gekregen.

De grand canyon

Bij de grand canyon aangekomen werd de auto neergezet en werden meteen de eerste kaarten gepot. Per shuttle bus werd de tocht naar de Hermit route ingezet alwaar de wandeling begon. Het eerste stuk was slechts 0.7 mijl maar redelijk zwaar begaanbaar. Het grote probleem was echter dat de route langs de rand van de grote kloof liep waardoor René, het door zijn hoogtevrees, zwaar te verduren had. Met veel pijn en moeite werd dit eerste stuk bedwongen.

Ondanks de vele mooie plaatjes werd besloten de tweede en derde etappe per bus te doen waarna etappe vier weer te voet zou gaan. De bushalte was bij Powell point, een uitkijkpunt met gedenksteen voor een majoor die in 18 zoveel als eerste de hele Colorado rivier afgereisd was. Hier brak echter een noodweer van gigantische afmetingen los waardoor wij volledig verzopen. Zeik en zeik nat geworden werd dan ook besloten om het bezoek aan de canyon te beëindigen.

Bedrock city

Onze vroeg opstaander was wederom om zes uur wakker en vond dat een mooi tijdstip om op te staan en wat plaatjes van Flagstaff te gaan schieten. Onder wat gesmoorde kreten van de langslaper vertrok hij op expeditie. Dit leverde twee dingen op:
1) Een sfeer impressie van Flagstaff om zes uur op een zaterdag ochtend
2) Een vroeg vertrek naar de grote kloof.

Onderweg werd het ontbijt genuttigd in het etablissement van een zekere Fred Flintstone, een luidruchtig figuur uit het stenen tijdperk. Zijn Bedrock city was nogal verlopen, de jus d'orange was niet je van het maar met een gevulde maag werd de tocht voortgezet.

De reis naar Flagstaff

Na een forse nacht slaap was de jetlag verdwenen, dusdanig verdwenen dat onze Egyptoloog een ochtend ronde maakte om de omgeving (en met name het Luxor) te fotograferen. Hij had kennelijk goed geluisterd naar mijn verhalen over ochtend humeuren want hij keerde met koffie terug op de kamer, waarvoor hulde. Het Excalibur werd verlaten en de reis naar Flagstaff en de Grand Canyon werd ingezet.

De eerste stop werd Kingman gelegen aan de historische route 66. Hier werd geluncht in een echte Amerikaanse neon light diner. Onze tafeldame was de erg vriendelijke Aspen maar toen zoor de zesde keer vroeg of alles naar wens was vonden wij het wel genoeg. Stop twee werd Williams waar (met moeite) getankt werd. Eerst deed de credit card het niet en vervolgens lukte het niet om benzine aan de pomp te onttrekken. Na enige assistentie van de eigenaresse kwam alles toch nog goed en kwamen wij in Flagstaff, het eindpunt van dag twee aan. Na het scoren van het Arizonian motel werd de weg naar de shopping mall ingeslagen waar t-shirts, een jas, een broek, software en andere zaken werden ingeslagen. Aldus eindigde dag twee.

Las Vegas

De landing in Las Vegas was een anti-climax, een klein achenebbisj vliegveld en een argwanende douane beambte die ons voor smokkelaars aanzag. Na een tassen inspectie mochten we verder e konden  we bij Dollar onze auto gaan ophalen. "Helaas' was onze Dodge Stratus op en moesten we een maat groter naar de Intrepid, een luxer, stil en ruim broertje. Hiermee reden we naar de Excalibur waar de internet reservering prima bleek te werken.

Spulletjes op de kamer en een korte casino tocht dor het Excalibur, het Luxor (waar de Egyptoloog zichtbaar van genoot) en tenslotte Mandalay bay waar men de blues en New Orleans nadeed. Hier genoten we allebei want onder het genot van een biertje en een live band werd driftig naar de serveersters gekeken die in erg leuke pakjes rondliepen, zowel aan de bovenkant als aan de onderkant was er nl. flink op de stof bespaard. Na al deze opwinding sloeg de vermoeidheid toe, we waren al meer dan 24 uur in touw en half negen plaatselijke tijd werd dan ook dag een besloten.

Londen - Las Vegas

De rijen voor de incheckbalie waren fors te noemen maar het tempo was redelijk vlot en een tijdje later waren wij klaar voor de grote overtocht met Virgin Atlantic. Het enige nadeel was dat de vlucht pas drie uur later vertrok en Gatwick niet een plaats is waar je drie uur gezellig kunt doorbrengen.

De vlucht met Virgin Atlantic duurde tien uur maar was wel de beste vlucht die ik ooit meegemaakt heb. Het personeel was een stuk vlotter en vriendelijker dan bij andere vlieg maatschappijen, het eten was prima (voor vliegtuig voedsel). En  heb je ooit eerder meegemaakt dat men bij de koffie langskomt met flessen bailey's en cognac en vraagt wat je wilt.  Daarnaast bood het eigen amusementscentrum films, muziek, comedy, sport , games en nog veel meer.

Amsterdam - Londen

Met een om vijf uur afgaande wekker begon mijn vakantie. Mijn reisgenoot had het nog zwaarder want die startte al om vier uur. Om kwart over vijf arriveerde de chauffeur reeds die het eerste deel van de reis zou verzorgen. Een half uur later werd de tocht naar Schiphol ingezet

Inchecken ging erg vlot en vertragingsloos bracht British Midlands ons vervolgens naar Londen (een van mijn vrienden heeft hele andere ervaringen met deze maatschappij).

Op Londen Heatrow om pecies te zijn, waar wij via de Interlink shuttle bus naar Gatwick gingen. Dit was echter voor de totaal on koele prijs van 17 pond per persoon. De service was echter prima en 70 minuten later waren wij op Gatwick aangekomen.