Niet koken week

De week begon goed. Na de uitstekende lunch in de bokkedoorns was ik van plan het rustig aan te doen en mijn avond maaltijd met een salade of zo te doen. Het was echter erg druk op mijn werk en tegen vier uur begon ik het idee te krijgen dat we vandaag niet op tijd naar huis zouden gaan. Een uurtje later waren mijn vermoedens bevestigd en besloot ik eten te bestellen. Om het gezond te houden wilde ik sushi bestellen bij het gouden huis, maar de sushi schotels moesten voor vijf uur besteld zijn (geeft wel aan dat het verse sushi is). Dan maar voor zes man uit de (goede) chinsese keuken besteld. En ja het was Chinees en dat betekend dat er zat overblijft ook al hadden we minder porties besteld dan we met mensen waren. We lieten ons de eend, garnalen, koe en andere zaken goed smaken voor we ons voldaan naar onze werkplek begaven. De rekening was nog geen 10% van wat ik bij de bokkedoorns betaalde. Helaas vergoed mijn baas deze rekening en niet die andere.

De bokkendoorns

Mijn ouders waren 50 jaar getrouwd en we hadden besloten dat te gaan vieren met een lunch bij de Bokkedoorns in Overveen. Het was maar goed dat we gereserveerd hadden want net als een week eerder bij Le restaurant was de zaak helemaal vol. Om half een kwamen we binnen en werden we ontvangen en naar onze tafel begeleid. Mijn neefje (een lastige eter) kreeg speciale aandacht en kon zich prima vinden in het voor hem voorgestelde menu van schnitzel met friet. Wij luisterden aandachtig naar het gebodene en besloten tot het vier gangen lunch menu, Hier en daar werd wat uitgewisseld, zo verdween de rabarber bij de een en werd bij twee anderen het lam veranderd in steak. De twee gangen van vis en schaaldieren werden bij wederom iemand anders veranderd in andere dingen maar toen waren wij er dan ook klaar voor.

Als eerste kwam er een ronde van vier amuses, een hoorntje met geitenkaas, een zakje met o.a. bacon, ijs van sperziebonen en een fiche van curry. Allemaal lekkere hapjes maar de volgende amuse was toch wel de winnaar te noemen. Asperge met schuim van asperge, soep van asperge en nog het een en ander. Subliem! Het begin was er naar en vervolgens kreeg iedereen wijn ingeschonken. Aangezien ik deze keer moest rijden kreeg ik kleine glaasjes zodat ik wel van de smaak combinaties kon genieten maar ook nog kon rijden. Mijn zusje hield het bij één glas daar zij ook moest rijden maar proefde wel van de andere wijnen. Gang een kwam en dat was degene waar ik me het meest op verheugd had, krab, kreeft en tonijn, drie dingen die in mijn top 5 van favoriet voedsel voorkwamen. Mijn verwachtingen waren hoog maar werden nog overtroffen door wat er op tafel kwam.

Fantastisch! De volgende gang was wederom vis en schaaldieren waaronder coquille. Erg lekker maar het kon het niet redden tegen de vorige ronde. Bij deze  ronde kreeg mijn neefje zijn maaltijd en een wonder geschiedde. Voor de eerste keer zag ik hem alles opeten wat hij kreeg, kennelijk smaakte het (of het hielp dat er geen groente bij zat). Het hoofdgerecht was lam uit de Beemster en bestond uit diverse delen in een jus van lam. Ik had het niet verwacht maar deze schotel kon zich zeker meten met de eerste gang van het menu, ik kan niet kiezen wat ik lekkerder vond. Een aantal leden van het gezelschap (de dames) maakte wat opmerking over vol zitten maar daar was bij het dessert niets van te merken. De twee borden met zoetigheid verdwenen probleemloos bij iedereen (net zoals alles was het woord lekker een understatement). Hier kreeg ook mijn neefje zijn dessert, vanille ijs maar dan van een kwaliteit om u tegen te zeggen. Vervolgens kwam de koffie met friandises en ook die werden probleemloos soldaat gemaakt.Zo'n drie uur nadat wij binnengekomen waren was het tijd om te vertrekken waarbij mijn zusje de opmerking maakte dat zij het geen enkel probleem vond om dit wekelijks te doen. Het belangrijkste was echter dat mijn ouders genoten hadden want het was tenslotte hun feestje!

Champions league finale

Het sport seizoen loopt ten einde en gisteren was dan ook de grootmoeder aller voetbal finales, F.C. Barcelona tegen Manchester United. We hadden afgesproken om gezamenlijk bij café de zon te gaan kijken waar we ook de meerderheid van de wk wedstrijden hadden gezien afgelopen zomer.

Ik was ruim op tijd dus liep eerst nog even het elfde gebod binnen. Ook hier waren een aantal mensen die gingen kijken maar daar het elfde gebod geen t.v. heeft moesten zij ook ergens anders heen. Na een half uurtje verliet ik de zaak om door te lopen naar de zon maar onderweg ontmoette ik de anderen al. Zij kwamen bij de zon vandaan en aangezien het daar te druk was verkasten wij naar de roode baron. De wedstrijd was aardig (zoals verwacht won Barcelona) maar het gezelschap en het bier waren beter. Ondanks wat vermoeidheid (een vriendin was die ochtend op Schiphol geland uit Hongkong en zij had een stel dat ze op de vlucht ontmoet had meegenomen) zat de sfeer er goed in en duurde het feestje tot in de kleine uurtjes.

Miami Heat

Zoals vermeld waren we de afgelopen vakantie in Miami naar een wedstrijd van de Miami heat geweest. De ambiance was zo geweldig dat ik vanaf dat moment gevolgd heb hoe de heat het deed in de competitie. Nu was dat extra spannend want de wedstrijd die wij gezien hadden was de eerste wedstrijd van de tweede ronde van de play-offs. Deze werd door de heat met 4-1 gewonnen en vervolgens zaten ze in de halve finale tegen de Chicago bulls. Ook deze werden door de heat afgedroogd en met 4-1 (ik zie een trend) naar huis gestuurd. Nu staat de heat dus in de finale tegen de Dallas Mavericks. Dinsdag begint de eerste wedstrijd van deze reeks en ik zit er nu al op te wachten met de yell die wij in de American Airlines Arena volop meegeschreeuwd hebben "Let's go heat".

Rotterdam

Het was tijd voor de laatste sessie in de demo dagen zodat ik me weer volledig kan richten op mijn primaire taak, het ontwikkelen van software. Deze keer was het wederom een ontbijt sessie en wat dichter bij huis, Rotterdam. Het was echter nog steeds vroeg (half zes) opstaan ondanks de korte afstand. Amsterdam - Rotterdam is namelijk erg file gevoelig en dus was half zeven de uiterste tijd om te vertrekken. Uiteraard had ik geen file op dat tijdstip en was dus ruimschoots op tijd in hartje Rotterdam. De klant bleek een parkeergarage te hebben, maar deze was niet ruim. Bij het binnenrijden was er maar enkele centimeters ruimte aan beide kanten over. De garage was niet geschikt voor mindere chauffeurs. Eenmaal binnen liep alles van een leien dakje. Mijn spullen waren snel neergezet en met behulp van de systeem beheerder even snel aangesloten. Dat betekende dat ik deze keer wel de tijd had om een broodje te eten voor we begonnen, in tegenstelling tot mijn sessie in Wolvega. De sessie zelf was uitstekend te noemen, het was interactief en de discussies waren erg goed. De laatste dag van de demo dagen was de beste. Zoals gezegd, nu weer aan het werk!

Sade

Na het heerlijke diner in de tuin was het tijd om naar Rotterdam te vertrekken. Eerst met behulp van de Tom Tom later met de iPhone aangezien Tommy niet genoeg stroom had. Alles ging erg voorspoedig tot we in Rotterdam het bord zagen dat de maas tunnels afgesloten waren. De omweg was goed aangegeven maar het kostte flink wat extra reistijd om bij Ahoy te komen. Aldaar reden we het parkeer terrein op (€11) en betraden de hal. We hadden snel onze plaatsen gevonden, namen wat te drinken en gingen zitten. Het voorprogramma hadden we gemist (daar hoefden we niet rouwig om te zijn volgens onze buren en binnen de 20 minuten startte de show van Sade.

Het was een erg strak podium met vier plateaus waarop 2 drummers, 1 keyboard speler en twee backing zangers. Sade stond daarvoor met een bassist en twee gitaristen waarvan een ook de sax deed. Achter de band stond een videowall die beelden gaf die bij nummers en sets pasten. Set 1 had een strak decor met veel keyboard ondersteuning en bestond uit voornamelijk nieuwe nummers. De set werd redelijk ontvangen maar bij de 2e set waarbij de setting die van een jazzclub in New York was bestond uit voornamelijk oude nummers. Het publiek ging hier volledig los en bij Jezebel liet Sade horen dat haar stem niet te lijden had gehad onder de jaren. De derde set bestond uit een mix van oud en nieuw en deze keer was de setting die van een rokerige nachtclub. De kleding van de band was per set aangepast en hier droeg Sade een mooie witte jurk. Na de laatste set kwam de band terug voor één laatste nummer in dezelfde setting maar hier droeg Sade een prachtige rode jurk tegen de zwart witte achtergrond en band. Zij ging meters de hoogte in op een onder haar rijzende stellage en het publiek ging uit zijn dak na een erg mooie show.

Na afloop bleven we even zitten om rustig naar buiten te kunnen gaan. We deden dit onder het genot van een ijsje (de ijs stand was nog open en had erg lekker ijs) om de weg naar huis in te zetten. Helaas viel dit onderdeel erg tegen want we hadden onderweg twee keer wegwerkzaamheden waardoor ik pas tegen twee uur thuis was. Het was een vermoeiende maar succesvolle dag geweest. Op naar ons volgende concert.

Diner in Amstelveen

Deze keer geen diners in luxe restaurants maar een simpele maaltijd in de tuin. Toen ik tegen vier uur uit Roermond vertrok verwachtte ik niet op een redelijke tijd in Amstelveen te zijn maar wederom was het woord file de grote onbekende tijdens mijn reis. Zodoende was ik tegen half zes al bijna ter plekke en kon bevestigend beantwoorden op de sms of ik een hapje meeat voordat wij naar Rotterdam vertrokken. Bij aankomst werd ik liefdevol begroet door haar hond Caat en zat ik al gauw in de tuin te genieten van een maaltijd bestaand uit een tweetal salades (groen en rijst), lekker brood en heerlijke lam karbonades. Na dat alles een kop koffie en het was alweer tijd om in de auto te stappen voor de volgende etappe van mijn reisdag, die naar Rotterdam, nu echter met chauffeuse aan boord wat het leven toch een stuk aangenamer maakte dan mijn eenzame ritten van Almere naar Roermond naar Amstelveen.

Roermond

Maandag was aflevering drie van de demo dagen. Deze keer in het verre Roermond maar wel op het zeer christelijke tijdstip van 14:00. Dat betekende dat ik 's ochtends naar Almere vertrok om daar nog wat werkzaamheden te verrichten en tegen half twaalf de rit naar Roermond kon inzetten. Er was uiteraard geen enkele file op dit tijdstip en ik was dus ruim op tijd om alles in te richten en voor te bereiden. Mijn collega's arriveerden een half uur later en gezamenlijk werden de laatste voorbereidingen getroffen. Het gesprek verliep in een prima sfeer en de klant was (wederom) erg tevreden met alles wat we vertelden en lieten zien. Deze week nog een keer in Rotterdam en dan wordt het weer wat rustiger aan het demo front.

Dag van de kilometers

Vandaag wordt een dagje snelweg snuiven. We beginnen met Amsterdam - Almere, daarna Almere - Roermond, de volgende etappe is Roermond - Amstelveen. We vervolgen met Amstelveen - Rotterdam om te eindigen met Rotterdam - Amstelveen en Amstelveen - Amsterdam. En dat is bezuinigen want in eerste instantie stond ook Utrecht nog op de rit maar die is op het laatste moment gesneuveld. Kortom dat wordt een aardig aantal kilometers op een dag.

Le restaurant

Jan de Wit kijkt naar buiten

Afgelopen vrijdag ging ik met een goede vriend en ex-collega dineren bij Le restaurant. Het met een Michelin ster bekroonde restaurant van Jan de Wit. Het is een kleine zaak met slechts 20 couverts en geen keuze menu maar een vast menu, kortom eten wat de pot schaft.

We betraden even voor half acht de toen nog niet halfvolle ruimte (reserveren is een must want in no time zat het vol) en werden door de patron zelf begroet. Hij kookte niet (dat deed zijn chef Graham met diverse assistenten) maar was samen met maître Kostya de gastheer. Onder het genot van een glaasje bubbels en wat hapjes kregen we de kaart te zien zodat we konden aangeven of er iets opstond dat we niet lusten. Uiteraard gaven wij aan dat wij alles aten en dat we graag het wijnarrangement hadden bij het diner. De kaart wisselt per maand en wordt door Jan zelf samengesteld waarna het team de avond verzorgd..

Hoorntje van rode biet

Die van ons startte met vijf amuses waarvan met name het hoorntje van rode biet heel erg in de smaak viel. Daarbij een mooie Riesling. Tijdens het gesprek met Jan over de wijn (die fantastisch was) gaf hij aan dat hij bijna alle wijn zelf opspoorde bij kleine wijnboeren en dat die dus niet te koop waren in Nederland. Hij was echter bezig om te kijken of hij wat import kon opzetten en ik ben dan ook zeer geïnteresseerd als dat lukt.

Het menu bestond uit vier gerechten. We begonnen met een blokje van geperst kalf met o.a. een ring van octopus. Een erg mooie smaaksensatie. Daarna volgde heilbot met beurre blanc, chardonnay en asperges. Een werkelijk perfect visgerecht. Het vlees was deze keer boerderij kip met tuinboontjes en een jus van foîe gras. Om je vingers bij af te lekken en vergezeld van een Spaanse wijn die zo zacht en vol van smaak was dat je bij blind proeven nooit Spanje als land van herkomst gekozen zou hebben. De laatste gang was een kaasplankje. Ook hier geen keuzes maar een bordje met vier prima kazen. Deze keer geen kazen van L'amuse maar van kaaswinkel Kef, volgens Kostya de eerste Franse kaaswinkel die Nederland rijk was. De winkel was een aantal jaren geleden flink achteruit gegaan maar was inmiddels weer in volle glorie hersteld. Nadat we de kaas ophadden (vergezeld van een mooie witte wijn, ook hier geen port) kwam Kostya vragen of we nog een stukje bliefden. De witschimmel was op (de kazen kunnen hier per avond verschillen, Kostya gaf aan dat het enige wat belangrijk was de beleving van de kaas en niet dat elke avond kaas x,y en z geserveerd moesten worden). We lieten ons overhalen om nog een kaasje te nemen ondanks het feit dat we wisten dat het nog niet afgelopen was.

De beerenauslese

De volgende drie gangen waren het fruit, het ijs en de chocola. Jan vertelde dat hij hier normaliter een andere fles voor opentrok maar vanavond was een mooie avond dus hij ging voor iets speciaals. Een beerenauslese van Setzer uit 2007. Inderdaad een erg mooie wijn waar je toch alle smaken nog in proefde door het zoet heen. Een erg fijne combinatie met de desserts.

We hadden een mooie plek met zicht op de open keuken en zagen de koks dan ook de hele avond druk in de weer. Terwijl wij de laatste beetjes aan het wegwerken waren zagen we ze dan ook druk aan de friandises werken en ook wat vormpjes richting oven bewegen.

Het was dan ook tijd voor espresso, cognac en grappa vergezeld van de friandises. Op een gegeven ogenblik kwam een van de koks langs met een mandje met versgebakken madeleines. Met de heerlijke geur onder onze neus konden we uiteraard geen nee zeggen en vonden nog een plekje voor dit koekje. We konden dan ook alleen maar concluderen dat we een top avond gehad hadden en namen dan ook afscheid van de chef en zijn zwarte en witte brigade. Jan bedankte ons ook voor onze komst en vroeg of hij ons nog eens terug zou zien, Bij Jan de Wit is dat geen loze opmerking want hij is een zeer eigenzinnige chef die gasten die hij onaangename klandizie vindt duidelijk laat blijken dat zij niet terug hoeven te komen. Zie daarvoor deze reactie van Jan. Kortom een top avond en ik kan le restaurant dan ook van harte aanbevelen.

Driemaal is (hopelijk) scheepsrecht

Al drie jaar lang probeer ik samen met enkele (ex)collega's tevergeefs een uitje in te plannen. We willen een sloep huren en dan lekker een dagje over de vecht varen met allemaal hapjes en drankjes aan boord. We hebben echter elk jaar het probleem dat we een dag moeten hebben dat we allemaal kunnen en dat het mooi weer is op die dag. Dat is de afgelopen jaren niet gelukt maar we geven de moed niet op. Ook dit jaar zijn de opties weer in kaart gebracht en gaan we vol goede moed weer een nieuwe poging wagen. Alle zaterdagen en zondagen in juni dat we allemaal kunnen zijn inmiddels in kaart gebracht. Nu is het nog wachten op de weergoden die ons op een van die dagen mooi weer gaan schenken. Hopelijk gaat het dit jaar lukken want we hebben er allemaal ontzettend veel zin in.

De wereld is klein

Een van mij geliefde uitspraken van de afgelopen jaren is dat de wereld heel erg klein is geworden door het internet. Dat werd deze week weer bewezen toen ik een uitnodiging in Facebook kreeg om vrienden te worden met onze gids uit Thailand van afgelopen november. Uiteraard twijfelde ik geen seconde en is mijn vriendenkring nu uitgebreid met onze Thaise gids. Op deze manier is het erg makkelijk contact leggen als we nogmaals naar Bangkok willen want een ding staat als een paal boven water. Na de uitstekende service van de vorige vakantie mag zij een volgende keer alles voor ons regelen.

De volgende

Gisteren was dan episode twee van de dolle dwaze demo dagen. Waar het de vorige keer een middag sessie in Almere was, was het deze keer een ontbijt sessie in Wolvega. Nu geen overnachting zoals in het pittoreske Veldhoven maar een rit van anderhalf uur om in Wolvega te komen. Aangezien de start om 8 uur was ging de wekker dus om half zes af.

Ik zat al vroeg op een file vrije weg (A9,A1,A6) en het viel mij op dat de A6 een aantal van de nieuwe stukken kent waar je 130 mag rijden. Alleen veel zoden aan de dijk zet het niet want op het merendeel staat een bordje dat je alleen tussen 19:00 en 06:00 zo hard mag. Desondanks was ik ruim op tijd in Wolvega en na wat spannende momenten  (internet was stuk) kregen we alles netjes aan de praat en waren klaar om de gasten (en de broodjes) te ontvangen. Alleen door de internet is stuk situatie had ik geen tijd om van te voren een broodje te eten en tijdens de (overigens prima verlopen) sessie had ik daar geen tijd voor. Toen ik dus na afloop (11:00) eindelijk wilde gaan ontbijten waren de broodjes echter schoon op en restte er één krentenbol. Beggers can't be choosers dus at ik een krentenbol. Op de interne evaluatie ga ik echter wel mededelen dat er meer broodjes ingeslagen moeten worden.

Chicago

Een vriendin van mij heeft als hartenkreet "Je kunt nooit genoeg laarsjes hebben" Een variant hierop is "je kunt nooit vaak genoeg op vakantie naar Amerika gaan".  De vakantie van 2011 naar Florida is nog geen week voorbij of Dennis komt al met de eerste suggestie voor 2012. En ik moet zeggen het is een beauty. Deze keer niet naar het zuiden maar het noorden van de verenigde staten en wel Chicago. Frank Sinatra zei het al zo mooi in dit nummer en hier is te zien dat Chicago meer dan genoeg te bieden heeft. Er is maar een nadeel en dat is het weer. In het voorjaar is het hier tijd voor truien en jassen en niet voor korte broeken en polo shirts. Ach dan kunnen we misschien eens andere soorten kleding kopen dan we normaliter doen.

Dolle demo dagen

Nog geen week terug op het werk en het was alweer tijd voor de eerste demo na de vakantie. Deze keer voor een prospect en een adviseur. Het ging allemaal prima alleen we namen flink veel tijd door de vragen van de klant zodat ik te laat was voor de afspraak die hier achter zat. het voorbereiden van een demo in Roermond volgende week. Nu ja geen nood want de komende dagen staan er ook nog reizen naar Wolvega en Rotterdam op de planning dus ik kan voorlopig mijn lol weer op. En zo komt mijn auto ook wat eerder op het aantal kilometers voor zijn volgende beurt.

Back to work

Vorige week ben ik al weer twee dagen aan het werk geweest na de terugkeer uit Amerika die zondag. Ik had van te voren besloten dat twee dagen om bij te komen wel genoeg was (anderen begonnen meteen al weer de volgende dag) en dat was het ook. Woensdag werd de rit naar Almere ingezet en begon de eerste werkdag van de week. Ik was inderdaad goed uitgerust en kon probleemloos weer aan de slag. Het team was druk bezig geweest en kon de komende anderhalve week redelijk vooruit. Ik begon daarom aan de voorbereiding voor onze volgende sprint, nadat ik uiteraard iedereen bij gepraat had over de vakantie. Vooral de video's van het basketbal deden het erg goed en dan met name die ene van de cheerleaders, hoe zou dat toch komen... Nu eens zien hoe de eerste volle week gaat bevallen.

Een vreemde avond in de roode baron

Uiteraard was het vrijdagavond weer stapavond en na een erg gezellig begin in het elfde gebod was het tijd voor de tweede halteplaats, de roode baron. De dochter van de eigenaresse stond achter de bar en het was een publiek geheim dat zij om middernacht jarig was. Ze was echter niet helemaal in de stemming en dat verslechterde met het uur. Het werd zelfs zo erg dat zij voor 12 uur de muziek uitzette en iedereen eruit gooide met de mededeling dat ze gesloten waren. Dit alles vermengd met flink wat huilbuien. Kennelijk is zij er nog steeds niet overheen dat de relatie met haar vriendje al enkele maanden voorbij is, maar om je dan zo op een volle kroeg af te reageren...

De een zijn dood is echter de ander zijn brood want het merendeel van de aanwezigen vertrok naar de volgende plek op de route, de Mekhong river. Het zat hier dan ook veel vroeger vol dan op een normale avond en van de eigenaresse van deze bar mag de roode baron dan ook veel vaker vroeg dichtgaan.

Storing

Voor de eerste keer in al die jaren die ik gebruik maak van blogger (de service waar mijn blog op draait) hebben zij last gehad van een ernstige storing. Vrijdag was het blog onbereikbaar om nieuwe posten op te plaatsen en de enige optie die men had was de boel weer terug te draaien naar de stand van woensdag. Gelukkig had ik mijn post van donderdag nog en kon ik deze opnieuw plaatsen op vrijdag. Dat beteken wel dat ik voor het eerst in maanden een dag heb overgeslagen, er is geen blog post van donderdag. Het was overmacht maar ik vind het jammer dat er een gat is geslagen. Nu ja vol goede moed verder en morgen weer een regulier blog post.

Cadeautjes

Na het bezoek aan mijn ouders was het tijd voor het 2e familie bezoek na de Amerika vakantie. Voor deze ronde stonden mijn zus en zwager op het programma. Ik zou hier tevens eten dus tegen half zes arriveerde ik daar. A;s eerste kreeg mijn zwager hetzelfde cadeau als mijn vader, de BBQ saus van Jack Daniels. Vervolgens werd mijn neefje blijgemaakt met twee t shirts en twee polo's van de merken Ralph Lauren en Tommy Hillfiger. Dit waren geen cadeaus maar door mijn zuster gedane bestellingen gezien de meer dan aantrekkelijke prijzen in Amerika. Alles werd gepast en stond prima en hij besloot ter plekke dat hij de volgende dag in zijn witte Ralph Lauren shirt naar school zou gaan. Nummer drie was mijn nichtje die een paar Uggs besteld had. Deze zaten gegoten en aangezien ze niets voor haar verjaardag gehad had kreeg ze deze als verlaat verjaardagscadeau. De enige die er bekaaid afkwam was mijn zusje want die moest het met exact niets stellen.

Hierna was het tijd voor de maaltijd en het definitief maken van de lunch bij de bokkedoorns voor het 50 jarige huwelijk van onze ouders. De reservering werd gemaakt nadat de maaltijd achter de kiezen was verdwenen en na het nababbelen bij de koffie verdween ik weer naar huis om mij op de eerste werkdag na de vakantie voor te bereiden.

Apres moederdag visite

Zoals vermeld was ik door de vakantie periode te laat voor Moederdag. Vandaar dat ik dinsdagmiddag een bezoekje aan mijn ouders bracht. Het was een mooie dag en dus zaten we gezellig in de tuin waar ik de vakantie aankopen overhandigde, een koelkast magneet en een fles Jack Daniels BBQ saus. Het was gezellig en ik toonde de vakantie foto's. Veel hoefde ik niet te vertellen want mijn ouders waren via het blog prima op de hoogte van onze vakantie avonturen.

We hadden het wel over hun aanstaande 50 jarig huwelijk, mijn zusje had al verteld dat we gingen lunchen en toen mij gevraagd werd waar dat zou worden antwoordde ik dat het bij de bokkedoorns was. Dit is een mooi gelegen twee sterren restaurant waar zij vele jaren geleden eens gedineerd hadden.Toen ik aan het eind van een gezellige middag vertrok keken zij ook heel erg uit naar deze lunch.

Amerika 2011 een retrospective

De afgelopen dagen heb ik met Simon en Dennis door Florida gezworven. Deze keer helaas zonder onze vaste mattie Frank, hij kon niet onder zijn familie verplichtingen uit. We hebben het met zijn drieën erg goed gehad in het Florida zonnetje, de temperatuur was constant strak boven de dertig graden en op 2 kleine buitjes na hebben we geen slecht weer gehad. De volgende keer moeten de drie musketiers echter weer verenigd zijn en gaat Frank gewoon mee. Hier een korte terugblik op de diverse gebeurtenissen.

Vervoer:

Deze keer was het vervoer beperkt tot rijden en vliegen. We vlogen met Continental en deze maatschappij kan ik niemand aanraden. Oude toestellen, veel vertraging en weinig service. Er zijn betere opties te vinden dus doe het niet is mijn advies. Onze auto was wederom een SUV en Dennis kreeg bij het ophalen de optie om voor $4 per dag extra een Jeep Grand Cherokee te huren iets wat hij uiteraard deed. De Jeep bleek echter een Ford escape te zijn en dat was voor liefhebbers van dit merk als Dennis en Simon een harde klap. Tevens was onze Garmin (de Amerikaanse versie van de Tom Tom) erg traag met het vinden van satellieten dus ook hier geen top ervaring.

Shoppen:

Toch wel een belangrijke reden om naar Amerika te gaan is het aanschaffen van diverse zaken. Met een gunstige dollar koers en de normaal al aantrekkelijke prijzen in Amerika lieten we ons dan ook niet onbetuigd. Er werd uiteraard veel kleding (ook voor anderen) aangeschaft maar daarnaast werden er ook een horloge, een extra koffer, comics (Acme superstore is de bomb) en vreemde zaken als BBQ sausen aangeschaft. Kortom het shop gedeelte is perfect ingevuld.

Muziek:

VV King´s blues club

Helaas vonden we deze keer geen station zoals 94 WYSP die we twee jaar geleden hadden. Er waren wat aardige rock stations maar er werd veel Latin gedraaid en dat is toch niet de favoriete muziek van Simon en Dennis dus we deden het vaak zonder radio. Qua clubs was het stukken beter. In Key West genoten we van een optreden van de Doerfels en geheel toevallig kwamen we op de laatste dag bij de B.B King's blues club uit en hier hebben we een mooie avond gehad met een prima negen koppige band die heel veel Motown speelde. Dat de deejay in de braks dan weer veel R&B draaide, zoals dit nummer, mocht de pret niet drukken. Mocht je een B.B. King's blues club (ja het is een keten) op je vakantie tegenkomen vereer deze dan met een bezoek.

Hotels:

Deze keer hadden we wederom drie hotels. De winnaar was overduidelijk de 5 sterren luxe van het four seasons, de verliezer de suites van het Marriott. Voor gezinnen waren de Floridays appartementen een aanrader. Een grote suite met o.a. twee slaapkamers een extra badkamer, volledig ingerichte keuken, huiskamer, twee tv's, wasser & droger en drie zwembaden op het terrein voor  nog geen €100 per nacht. Centraal gelegen in hartje Orlando op slechts enkele minuten van de grote pretparken en shopping malls is dit een koopje. Van harte aanbevolen voor iedereen die deze kant uit gaat.     

Eten:

Eten is normaliter al belangrijk voor ons en op deze vakantie lieten we ons niet onbetuigd. Oude favorieten als Hooters en Fogo de Chao werden bezocht maar ook voor nieuwe zaken was er tijd. Zo aten wij voor het eerst bij Red Lobster, een tip die ik in 1996 op de Bahama's had gekregen en die ik nu eindelijk eens kon opvolgen. Het was erg lekker en de keten zal bij een volgende vakantie zeker weer op de kaart staan. Beste eetgebeurtenis was echter Tommy Bahama, Dit kleding merk had ook enkele restaurants en we bezochten er hier een van. De slogan is dat zij het eiland gevoel vertegenwoordigen en dat was ook zo. We begonnen met cocktails (een 99 bananas en een red curtain) en de kaart bevatte erg veel vis. Het eten was top, maar voor onze kelner (Jeremy) was het zijn eerste dag en dat was te merken, We moesten LANG wachten op het hoofdgerecht, side dishes kwamen nadat het eten op was en de lepel bij het dessert werd door Dennis gehaald. Jeremy nam echter alle verantwoordelijkheid op zich, de toetjes en de extra fles water waren op hun rekening en ook de valet parking betaalden zij voor ons. Qua restaurant top met een beter ingewerkte kelner niets op aan te merken en een aanrader voor iedereen. Daarnaast werd er een niet keten bezocht Mr. Bones BBQ restaurant in Homes beach. Mocht je in de buurt zijn, het is een omweg (wij reden er een uur voor om) waard.

Gadgets:

Het lijkt wel of er elk jaar meer elektronica mee gaat op vakantie. Deze keer waren we voorzien van een Mac airbook en een Asus notebook, twee iPhones en de Nokia van Simon. Die laatste was meteen de running gag van onze vakantie want de twee telefoons die Simon bij zich had zijn meerdere malen midden in de nacht afgegaan. De ene keer was het een wekker, de andere keer een telefoontje van zijn werk en dan weer de man die zijn vloer ging schuren in de vakantie. Sommige ochtenden waren wij vol verbazing want de telefoon van Simon was die nacht niet afgegaan. Verder werden de telefoons druk gebruikt om te foursquaren, Simon & Dennis in een harde strijd om de meeste punten van de week, ik om badges te scoren. Mijn target was drie stuks en die zijn alle drie binnen gekomen. Oh ja Simon was de winnaar in de strijd met Dennis om de meeste check-in punten van de vakantie.

Drinken:

Deze keer was er een nieuwe winnaar in het drank klassement. Voor het eerst in al onze vakanties werd de cola light van de eerste plaats verstoten. En niet door alcohol of andere frisdrank maar door water (als het even kon San Pellegrino). Verder gingen er uiteraard koffie, sapjes, fris en bier naar binnen en ook enkele cocktails (hier was de mojito toch wel de winnaar) maar water was toch wel de vakantie drank.

Sport:

Net zoals elk jaar werd er een baseball wedstrijd bezocht, deze keer de Tampa Bay Rays vs de Toronto Bluejays. Een aardige wedstrijd die in de bottom of the 9th door de thuisploeg met 3-2 werd gewonnen door een homerun met een man op de honken van B.J. Upton. Het stadion was echter een overdekt dome en dat was wel een verrassing, mijn eerste indoor baseball wedstrijd. Hoe leuk dit echter ook was mijn eerste basketbal wedstrijd maakte meer indruk. Via onze hotelportier wisten we kaarten te scoren voor de eerste wedstrijd van de 2e playoff ronde. Het ging om een best of seven tussen de Miami Heat en de Boston Celtics en het was overweldigend. Zowel de wedstrijd, de show er omheen en de cheerleaders waren geweldig. De heat won verdiend en ik zal de rest van de wedstrijden (de 2e werd inmiddels ook gewonnen) blijven volgen. Nu nog een keer een American football wedstrijd maar je moet altijd wat te wensen over houden.

Steden:

We bezochten diverse steden maar de meeste zoals Tampa, Homes beach, Daytona beach en Key West waren slechts korte bezoekjes. De twee echte vakantie plaatsen waren Miami en Orlando en beide waren prima. Orlando uiteraard voor de outlets en pretparken (we bezochten Disney's Animal Kingdom) en Miami als de party place. Hier geen winnaar en geen verliezer, beide steden deden wat ze beloofden en we hebben dan ook in beide een prima tijd gehad.

Het was wederom een top vakantie, met als enige minpuntje dat de drie musketiers incompleet waren. Zoals gezegd de volgende keer moet Frank gewoon weer mee en dan doen we het allemaal weer met zijn vieren. Dennis & Simon bedankt voor wederom een erg fijne periode en op naar de volgende keer.

Geen Moederdag

Er zitten (hele kleine) nadelen aan een vakantie zoals de onze de afgelopen 10 dagen in Amerika. Aangezien we op zondag rond de klok van 11 uur terugkeerden met een flinke portie jetlag in de benen heb ik voor het eerst Moederdag moeten missen. Gelukkig waren mijn zusje en zwager ook op vakantie en konden zij ook niet zodat ik me niet ontzettend schuldig hoef te voelen. Dinsdag maar even een bezoek aan mijn ouders brengen om alle vakantie verhalen en foto's te tonen.

Newark - Amsterdam

Een kleintje voor de smaak!

Na onze tijd bij Samuel Adams volgezeten te hebben, was het tijd voor een diner. We hadden sushi en noodles gezien, welliswaar op een food court, maar het zag er prima uit. Zo hebben we deze vakantie helaas ook mee kunnen maken dat schijn bedriegt, want uiteindelijk was de smaak heel erg vlak. De enige manier om dat weg te spoelen? Een lekker ijsje halen bij de Ben en Jerry's! Gelukkig zat die ook op het foodcourt, dus terwijl Simon en ik de klassier van de Infectious Grooves uit de kast haalden (whipped cream, put it al over your body!!!), waardoor al het personeel van Ben & Jerry's in een stuip achter de counter lag, kozen we drie kleine bakjes uit met ieder drie kleine bolletjes en een ietsiepietsie beetje slagroom. Dat spoelde de smaak van de redelijk smakeloze sushi en noodles tenminste weer weg. Daarna was het ongeveer half negen en vertrokken we richting de Gate 96, want van daar ging ons vliegtuig naar Amsterdam vertrekken. Deze keer verliep dat allemaal soepel en half tien zaten we in de lucht. Helaas deze keer geen actie om op een rij te komen te zitten waar minder mensen zaten, zelfs niet toen ik aanbood om extra te betalen voor 1 stoel met extra beenruimte om zo Simon en Rene ook meer ruimte in de breedte te geven. Bleek "policy" te zijn dat dat tijdens de vlucht niet meer mag. Kan ik wel begrijpen, maar wel jammer dat ze niet op deze flexibiliteit ingesteld zijn bij Continental (waar ik overigens nooit meer mee ga vliegen, wat een slechte maatschappij). Slapen ging ons daarom allemaal slecht af deze terugreis, maar dat gaf ons wel de mogelijkheid om de eerste twee afleveringen van de serie The Cape te kijken, een must voor alle comic fans!

Tassen op band 18 ophalen

Verder liep de reis redelijk voorspoedig, in plaats van 8 uur deed het vliegtuig er 7 over, konden we zo bij de douane doorlopen en kwam de bagage snel op de band. Ik had voor de zekerheid mijn Tag Heuer maar uit de doos gehaald voor een eventuele check op hetgeen we invoerden, maar dat bleek ook niet nodig te zijn geweest, want er stond niemand bij de poort (beter zo dan tijdens mijn vorige bezoek aan de USA). Overigens bleek wel de tas van Rene door de TSA doorzocht te zijn, niet zo raar gezien het monster dat het is qua omvang en kleur :-). Er zat wel een mooie flyer in, waarin dit aangegeven werd, met als uitleg "it's a small price to pay for your safety", dat dan weer wel (zoals een vakantiekreet luid). In de hal van Schiphol scheiden onze wegen. Simon werd buiten opgehaald door Mirella, terwijl Rene en ik op de dame van Alma Taxi wachtte. Die was er snel en een half uur later waren we allebei veilig thuis. Het officiële einde aan onze vakantie in Florida 2011 was daarmee bereikt.

Orlando - New York

Helaas niet gevonden op Newark

Zaterdag sliep ik uit! Om zeven uur werd ik pas wakker, terwijl dat de hele vakantie zes uur was geweest. Tijd voor een lekkere douche en dan voor het eerst in een week weer een lange broek aan. Tassen ingepakt en voor alle zekerheid een extra tas ingechecked vanwege het gewicht. Iedereen was goed uit de veren gekomen en om tien over negen reden we weg, dat  moest toch vroeg genoeg zijn als we om 11.15 naar Newark zouden vliegen. Maar dat werd uiteindelijk toch nog erg krap! Allereerst verdwaalden we in een parkeergarage (ja, dat is echt waar, het had een bijzonder hoog Spinal Tap gehalte!), waar we pas na een kwartier weer uit kwamen om uiteindelijk Dollar Rental te vinden om de auto terug te brengen. Vervolgen stond er een mega rij bij de check in van Continental, maar Rene spotte een man die keek of er reizigers met haast waren en ik regelde vervolgens de check in via deze man, waardoor we een flinke rij omzeilde en tijd bespaarden. Uiteindelijk geen tijd meer om winkels enzo te bekijken, maar rechtstreeks naar gate 35 om daar nog op tijd aan te komen. Ik had niet verwacht me nog zo te moeten haasten.

Helaas wel gevonden op Newark

Het vliegtuig naar Nawark vertrok op tijd, en de reis ging erg voorspoedig (ik las de Dr Solar tradepaperback en die was dus echt zo ongelofelijk slecht dat het een volledige verspilling van tijd was, ik had beter anderhalf uur voor me uit kunnen staren, dat had een betere tijdsbesteding geweest!). Nu is het grote wachten begonnen op Newark. Tussen aankomst daar en vertrek naar Amsterdam zit 8,5 uur. We hebben inmiddels alle winkels wel gezien (met nog wat kleine aankopen, ook voor een van mijn teamleden, een echte Yankees fan!!!), een lunch gegeten bij Garden State Diner en hele slechte koffie gedronken bij een Starbucks rip off, Jake's Coffeehouse. Oh ja, en Simon had de verkeerde boardingpass weggegooid, maar gelukkig konden we die via de Continental Service Desk weer snel tevoorschijn laten toveren, dus dat was snel weer verholpen. We zitten nu bij de Samuel Adams Brew Club, waar de bediening ons op 1 drankje per persoon inmiddels al meer dan twee uur laat zitten (goed business model), en dat is op zich niet slecht toeven. Simon is al aan zijn tweede hardcover toe (Walking Dead), Rene heeft ook Dr Solar gelezen en is nu een eigen verslag van de vakantie aan het maken. En ik? Ik blog :-).

Zodadelijk een diner locatie zoeken en dan zitten we al dicht tegen check in tijd aan. Hopelijk gaat de vlucht op tijd naar Amsterdam, want van het hangen op een vliegveld word je echt wel lamlendig!

Tommy Bahama's Tropical Cafe

Twee heren aan de cocktails

In het hotel aangekomen, was er relax tijd voor Rene en Simon, maar niet voor ondergetekende. Ik had de taak om ons in te checken voor de terugreis. Via de site van Continental ging dat redelijk voorspoedig (met name omdat alle informatie van de heenreis onthouden was, goed geprogrammeerd mannen!!), maar daarna moest ik de boarding passen printen. Nou, dat werd weer even een flink obstakel in het business center van Floridays Resort, want je kon niet zomaar op een computer even wat printen. Nee, er moest eerst een kaart gekocht worden, die moest opgeladen worden, dan weer naar een speciale PC, dan weer....ppfffff......maar uiteindelijk was het gelukt en zaten alle papieren bij onze set reisbescheiden. en was het tijd om naar onze bestemming voor diner af te reizen. Dat werd Tommy Bahama's Tropical Cafe, dat gelegen bleek in een winkelcentrum, genaamd Pointe Orlando. Dat bleek overigens een hele leuke plek te zijn, bij aankomst kon je direct de valet parking inschakelen en als je een stempel door het restaurant op je kaartje liet zetten was het gratis (toch 10 dollar in the pocket, goede service).

Aardige kerel, die Jeremy, nu nog even het werk leren

Bij de balie bleek dat er om negen uur een tafeltje buiten was, en aangezien we toch nog even rond wilde lopen besloten we om die reservering maar te maken. Aangrenzend aan het restaurant was ook de Tommy Bahama winkel waar nog een klein aantal kopen gesloten werden (1x Rene en 2x Dennis). Daarna liepen we het centrum rond en vonden we de BB King's Blues Club, wat eigenlijk was wat we van House of Blues verwachten. We besloten daar na het diner nog even terug te komen, zeker nadat Simon een t-shirt had gekocht, omdat hij met zijn tank top niet naar binnen mocht. Om negen uit strak zaten we bij Tommy Bahama aan tafel en werden we verwelkomd door onze ober voor de avond, Jeremy. Spontane kerel, leuke babbel, maar hij was net begonnen, en daarom verliep de avond niet foutloos. Zo kregen we plat water ipv bruisend, duurde het drie kwartier om van voorgerecht tot hoofdgerecht te komen en werden bij het dessert de lepels niet meegeleverd. Tja, dat ben ik eerlijk gezegd niet gewend, maar het pleitte voor Jeremy dat hij eerlijk toegaf dat hij de fouten had gemaakt.En de cocktails waren in ieder geval goed, als ik Rene en Simon mag geloven :-).

Taco's met tonijn, overheerlijk!

En laten we ook eerlijk zijn, het eten bij Tommy Bahama was heerlijk! Vooraf hadden we allemaal hetzelfde gerecht, namelijk de taco's met tonijn, en die waren helemaal super! Daarna scheiden onze wegen. Rene had zijn zinnen gezet op een stukje Red Snapper en die was er ook. Simon, als visliefhebber, liet deze keer verstek gaan en nam een fijn stuk filet mignion. Ik liet me in deze overtuigen door Jeremy die vol overtuiging de sea bass aan het aanprijzen was (ik had ook een beetje medelijden, hij probeerde het zo goed :-)), en aangezien die ook nog een met quinoa geserveerd werd, besloot ik deze maar te nemen. Alle hoofdgerechten waren stuk voor stuk uitstekend. Wel weer even jammer: we hadden als side dish chive saardappelen besteld, maar die werden geserveerd toen iedereen het eten al op had. Dus die gingen linea recta weer terug naar de keuken. Na het hoofdgerecht kwam de manager, Mario, naar ons toe om zijn verontschuldigingen aan te bieden voor alle fouten van die avond en bood ons gratis desserts aan, dat was dan wel weer klasse (en uiteraard kwam het platte water en de chives aardappelen niet op de rekening).

Al met al was ik nog steeds blij dat we hier gegeten hebben, want ik denk dat dit samen met Fogo de Chao het beste diner van de vakantie voor mij was. Ze moeten alleen nog wel even sleutelen aan de bediening, dan komt het vast helemala goed met deze tent!

BB Kings Blues Club

Leuke band bij BB Kings Blues Club

Na het diner liepen we snel naar BB Kings Blues Club. Bij binnenkomst kregen we te horen dat de band over 10 minuten ging spelen en wonder boven wonder vonden we een tafeltje met een uitstekend zicht op het podium. Voordat de band los ging werden er uiteraard diverse nummers gedraaid, waarbij Rene helemaal los ging op een nummer van Usher. Om tien over elf kwam de band het podium op en begon er op los te spelen. Dat deden ze erg goed, met steeds andere mensen die de zang verzorgden, waarbij het nummer "play that funky music white boy" mij het meest bij is gebleven. Ze maakten er een feestje van en dat verwacht je natuurlijk ook van een live band, daarin stelden ze zeker niet teleur! Waarom BB Kings Blues club overigens Blues Club heet weet ik niet. De band speelde motown muziek en wat er gedraaid werd door de DJ was meer rap en R&B (en als ik ergens een pesthekel aan heb....). Maar goed, zal wel verkopen.

Om middernacht sloot de band zijn een na laatste set af en taaiden wij af, want zaterdagochtend vertrekken we weer op de terugweg naar Nederland en gezien de tijd die de reis gaat duren, moeten we wel een klein beetje fris aan de start verschijnen! 

Daytona Beach

Vintage Hooters, a girl with a bucket of beer!

Na ons bezoek aan de ACME Superstore, besloten we om naar Daytona Beach te rijden. Maar net als in 1993 begon het onderweg te regenen. En aangezien de grootste attractie van Daytona naast de Nascar race die daar gereden wordt (maar niet nu :-)) het strand is, wordt de spoeling dan wel erg dun. Omdat het al tegen onze lunchtijd aan zat, zat er derhalve niets anders op dan het eerste de beste restaurant in te duiken om daar snel een lunch te gebruiken, want anders begon de honger hoofdpijn erg toe te slaan.  Laat nu net Rene de afslag nemen bij Daytona Speedway Stadium, naar het culinaire hoogtepuntje van Daytona, Hooters (met gratis Wifi). Serveerster was Nicole, en het kan zonder enige twijfel gesteld worden: deze "dame" had het buskruit niet uitgevonden, maar ze kon wel een emmer met 5 flesjes Corona aanbieden voor 15 dollar, wat volgens mijn metgezellen een dusdanig koopje was, dat ze dat echt niet konden laten lopen, dus 2 minuten later hadden we een emmer met bier op tafel staan (dat gebeurd me niet zo vaak in De Nederlanden of Vermeer, maar het is wel eens wat anders). De lunch bestond verder uit de huisspecialiteit van "boneless chicken wings" met de pittige saus, waarvan ik in ieder geval de zweetdruppels op mijn voorhoofd had staan na een stukje geprobeerd te hebben, de andere twee helden hebben het bordje verder keurig leeg gegeten. Vervolgens nam Rene de Speedway Sandwich (de plaatselijke specialiteit, natuurlijk) en Simon en ik hadden allebei de "test burgers", mini van formaat, maar het aantal (vier) compenseerde dat weer.

Beach bum!!

Na onszelf weer gelaafd en gespijsd te hebben, konden we er weer even tegenaan om toch het strand te gaan bewonderen, want inmiddels was het in ieder geval opgehouden met regenen. Dat was redelijk makkelijk te vinden, want het was de weg gewoon 10 kilometer rechtdoor rijden en en reden we de zee in. Dat kan overigens echt in Daytona, want het is een van de weinige (zo niet enige) stranden in de Verenigde Staten waar je met je auto het strand op mag en daar ook mag parkeren. Zo een ervaring wil je natuurlijk niet missen, en zeker toen bleek dat er geen toegang geheven werd, moesten we met de door Simon inmiddels verafgode Ford Escape even het strand op. Maar aangezien er geen zon was en het erg hard begon te waaien, was dat uiteindelijk een uitstapje van tien minuten. Daarna vertrokken we weer, zochten nog even naar een Apple winkel in Daytona die uiteindelijk niet bleek te bestaan en reden toen weer terug naar Orlando, om uiteindelijk nog de Ugg winkel in een nieuw winkelcentrum met een bezoekje te vereren, met een uiteindelijke score van drie paar voor de familie Janssen. Als laatste op de terugweg nog even bij de Orlando Premium Outlet gestopt om een oude belofte qua aankoop in te lossen en daarna waren we weer terug bij ons appartement 408 F op de Floridays Resort om ons op te maken voor het avond programma!

ACME Superstore

Ze hebben veel comics en toys bij ACME Superstore

"Old habits die hard". Een gezegde dat maar al te waar is, ook voor ons. Als ooit echte hardcore comic verzamelaars (Simon is dat nog steeds, Rene en ik een stuk minder) was bij onze reis in 1993 door de USA dit eigenlijk de rode draad (zelfs een reden om te gaan). Toen naar zowel uitgeverijen als ook naar heel veel comic winkels. Dat is er nu eigenlijk wel af, maar iedere vakantie zit er wel een activiteit in om dit toch in ere te houden. Deze keer had Rene via een comicsforum research gedaan en was alom het advies om naar de ACME Superstore te gaan. Deze bleek in Longwood te liggen, dus vertrokken we, na een ontbijt van tonijn sandwich en cream cheese bagel, naar het noord oosten, waar we drie kwartier later de winkel bereikten. Van buiten leek het eerlijk gezegd nog niet zoveel, maar dat veranderde wel toen we uiteindelijk de deur door gingen en in een walhalla kwamen voor de echte nerd in ons!

Todd Fischer: one cool dude at the ACME Superstore

Als we in 1993 hier waren binnen gekomen, dan hadden we er denk ik een hele dag voor uitgetrokken om in deze winkel alles te verkennen. Op het gebied van comics had men rijen en rijen en rijen aan long- en short boxes met allerlei back issues om doorheen te struinen.  Op het gebied van speelgoed, beeldjes en andere prullaria en hebbedingetjes was het zelfs nog een stuk groter. Het was al een ervaring op zich om daar eens doorheen te lopen, want voor mij kwam er een deel van mijn jeugd weer voorbij toen ik bijvoorbeeld de Star Trek poppen zag die ik toen ik zeven of acht was op de Albert Cuyp bij de Markt Toko kocht (Kirk, Spock en McCoy en Scotty met de lichtblauwe communicators en phasers) en ook een hele horde aan Star Wars figuurtjes uit 1980 toen "The Empire Strikes Back" net uit was. De storemanager was Todd Fischer, die ons hielp om een aantal zaken te vinden en om ons van advies te dienen. Dat deed hij erg goed, bleek grote kennis van zaken te hebben, waarbij ik overigens wel erg merkte dat ik nu toch niet meer mee kan met de trivia van de comicmarkt van deze tijd, daarvoor lees ik toch echt veel te weinig (heeft Simon geen last van :-)). Helaas voor Simon vond hij geen van de zaken op zijn lijstje, maar ging er wel een Superman: Earth One mee naar Volendam, evenals hardcovers van Heroes (voor 50% korting) en het eerste deel van Walking Dead in Hardcover. Rene was echter euforisch, want hij vond het enige missende deel van de Legion of Super Heroes Archives, en dat nog wel tegen cover prijs. Daarnaast nam hij ook nog hardcovers mee van de nieuwe Legion of Super Heroes serie en Astro City. Ikzelf kwam niet verder dan Doctor Solar (wat overigens een miskoop bleek te zijn, do not buy that book!!) en een paar lego star wars poppetjes voor Daan. Ondanks de aanbevelingen om ook GI Joe vs Cobra tradepaperbacks te kopen en de verleiding die ik hiertoe voelde, heb ik me kunnen beheersen, dat was 18 jaar geleden wel anders :-).

Al met al een super winkel om te bezoeken als je in dit soort zaken geinteresseerd bent. Zeer grote collectie en zeer vriendelijk (we kregen gratis drank!) en ter zaken kundig personeel. Dat laatste valt binnenkort ook te bewonderen in een klein interview dat we met Todd hielden en wat ik later op het blog voor de liefhebbers zal posten. Maar de korte samenvatting van ons bezoek aan ACME: Highest Recommendations!

Laatste volle dag van de vakantie

Vandaag is alweer de laatste volle dag van onze vakantie. Time really flies when your having fun! Vannacht goed geslapen, maar ik schijn de enige geweest te zijn. Simon heeft last van een stijve nek (probeert hij op dit moment eruit te rennen en door in de spa pool te gaan zitten) en werd vannacht weer gebeld, zo rond een uur of half drie (ik zeg: that's three in a row for you, bij Foursquare krijg je dan extra punten!), om da laatste zaken omtrent het schuren van de vloer te regelen. Ook scheen zijn telefoon een paar keer op alarm af te zijn gegaan, waardoor Rene uit zijn slaap gerukt werd en daardoor een mindere nachtrust heeft gehad.

Vandaag een allegaartje van zaken, maar daardoor juist ook erg leuk. We zullen beginnen met de aankoop van een nieuwe tas om zaken mee naar Nederland te nemen en te zien of we eindelijk eens iets fatsoenlijks voor Rene kunnen vinden in plaats van die afgeleefde sporttas van hem, dat is zo 1993, dat kan echt niet meer :-). Vervolgens een tochtje naar de grootste comics winkel van Orlando, de ACME Superstore (for old times sake), een ritje naar Daytona Beach waar we ook denken te gaan lunchen en daarna weer terug naar Pointe Orlando, een klein winkelcentrum waar we uiteindelijk bij de Tommy Bahama Club lijken te gaan dinere. ik zeg een paar keer "lijken" want voor vandaag staat het minst vast op de agenda. Als het in Daytona zo leuk is, blijven we er wellicht wel hangen of als er niks is, gaan we eerder weg en lunchen we elders. Jaja, zo flexibel zijn we nu eenmaal :-).

House of Blues

Eten ok, muziekaal een flop

House of Blues was onze laatste stop van de dag. De naam doet veel beloven, net zoals de website. je denkt dat er continue live muziek is door allerlei soorten muziekanten van pop, rock en jazz tot....blues (ja, je gelooft het niet!!). Maar eerlijk is eerlijk: dat is echt teleurstellend. We begonnen bij de HoB op het terras, toen daar net iemand zich ging installeren om te spelen. Alleen is het terras echt simpelweg slecht. Klote tafels en dito stoelen die niet uitnodigen om lang te blijven zitten, dure drank die dan ook nog ene keer met mega veel ijs en in plastic bekertjes geschonken wordt en een zanger die op zich wel aardig zingt, maar niet uitstraalt van "joepie, we gaan er een feest van maken". Daarom deden we tussentijds maar een bezoek aan de giftshop, maar ook daar vonden we niets van onze gading (veel blues brothers dingen, maar ook allemaal van zulke slechte kwaliteit, dat het bijna pijn aan je ogen deed). Omdat het diner om 8 uur was, gingen we nog even op het terras van het Cubaanse Bongos zitten, waar drank, service en stoelen beter verzorgd waren.

Om acht uur weer terug naar House of Blues, waar ik een reservering gemaakt had. Die bleek niets waard te zijn, want hoewel men bevestigde dat hij gemaakt was en andere mensen hem niet hadden gemaakt, werden die toch eerst allemaal weggewerkt. Om kwart over acht konden we uiteindelijk aan tafel, maar bleek het wel een ordinaire Amerikaanse vreetschuur te zijn. Wel even echt wat anders dan bijvoorbeeld de Fogo de Chao of Red Lobster waar we gegeten hebben. Op zich was de bediening niet onvriendelijk en het eten zeker niet slecht (de jambolaia die ik had was prima te eten, wel weer een echte Amerikaanse portie, dus de helft ging onverrichte zaken weer terug naar de keuken), maar er was geen noot live muziek en dat wat uiteindelijk waar we toch voor gegaan waren. Nu kan dat ook aan ons slechte onderzoek gelegen hebben, maar de verwachtingen die we hadden waren dusdanig dat ik het uiteindelijk een grote teleurstelling vond. Tot nu toe de minste "dining experience"  van de vakantie.

Downtown Disney

Met veel pijn in het hart moest ik de Deathstar laten liggen....

Na Animal Kingdom, vertrokken we naar de locatie waar normaal de "Disney After Party" wordt gehouden, te weten Downtown Disney. Dit is een samenvoeging van winkels, shows, bars en restaurants. Na een kop koffie, hotdog en een ijsje, liepen we eerst naar het gedeelte waar de meeste winkels gevestigd waren, want er was een woord dat daar prominent terug kwam: LEGO! De winkel was snel gevonden en na de winkel in Denemarken was dit de grootste die ik gezien heb. Nu had ik een beetje een grote mond gehad en tegen Rene en Simon gezegd dat als ze de Deathstar in Lego zouden hebben, ik die mee zou nemen en wat denk je: het eerste wat Simon zag was deze set en nog voor een redelijke prijs ook, Maar de doos is zo verschrikkelijk groot en ook echt zwaar, dat ik dat nooit op een ordentelijke manier het vliegtuig mee in krijg. Na een kwartier dubben besloot ik het niet te doen en twee andere, kleinere doosjes voor Daan mee te nemen (naast degene die ik al had). Met pijn in mijn hart, want dit is echt wel een mega mooi pakket. Maar ja, het is niet anders :-(. Pakte er ook nog twee goedkope t-shirts bij voor Daan en Jeroen en we konden de winkel weer verlaten. Wel leuk overigens was dat in deze winkel er twee series waren die niet in Nederland verkrijgbaar zijn (Pirates of the Carribian en een ruimtevaarders set), maar ja, aangezien Daan helemaal into Star wars is heb ik daar maar op gefocused.

Na het oppakken van de hamer veranderde ik in Thor, God van de donder!

Daarna vond Rene het wel welletjes met het gewinkel en ging even uitrusten op een bankje op het plein, terwijl Simon en ik nog een tijdje door de diverse winkels struinden. Daar was overigens veel hetzelfde, met name gericht natuurlijk op Disney figuren en onderwerpen, maar ook sport en recente films kwamen veelvuldig aan de orde. Zo was er veel merchandise die over de film Thor gaan, een van mijn oude favoriete figuren uit de comic winkel. Omdat ik me natuurlijk nergens voor schaam, werd het dan ook even tijd om me in de winkel even tot Thor om te laten toveren, door het opzetten van zijn helm en het vasthouden van de hamer (dat kan natuurlijk alleen als je er waardig genoeg voor bent volgens de legende, maar Koning Dollar die hier regeert heeft daar een wat makkelijke hand in). Uiteraard moest Simon dit voor het nageslacht op de gevoelige plaat vastleggen, waarvan acte. En ik heb nu ook het gevoel dat ik de film moet gaan kijken (eens zien of Spotnet daar al in voorziet).

Na al het gewinkel was het tijd om even uit te blazen. Dat deden we op een terras van een Ierse pub die hier gevestigd was, waarna we later vertrokken naar de laatste stop van de dag, The House of Blues.

Disney Animal Kingdom

Disney's laatste loot aan de boom

Donderdag stond in het teken van Disney. Met name Rene en Simon wilden graag een pretpark bezoeken en als je samen uit gaat, ga je ook samen naar huis, dus ging ik mee. De keus was gevallen op het nieuwste Disney park en dat is Animal Kingdom. Vanuit Floridays Resort zijn alle pretparken goed te bereiken, dus dat gold ook voor Animal Kingdom. Binnen 20 minuten stonden we op de parkeerplaats van Disney's Dierenrijk (dat overigens nog geen locatie in Foursquare was, dus die heb ik maar snel even aangemaakt :-)) en 5 minuten later waren we in het park. Het zag er al best wat druk uit, maar zoals gisteren al geschreven hadden Simon en Rene een aanvalsplan gemaakt, waarbij ook een volgorde was bepaald welke attractie in welke volgorde te doen. De eerste attractie bleek degene te zijn waar normaal de langste rijen staan, dus Kilimanjaro Safari liepen we het eerst heen. Dat is niets anders dan een rondrit over een groot stuk land, waarin veel Afrikaanse dieren rondlopen. Op zich veel beter dan een gemiddelde dierentuin, maar ja, als je al op safari in Afrika geweest bent zoals ik, dan is dit toch wel een heel slap aftreksel daarvan.

Een stukje Expedition Everest

Daarna volgde de Kali River Rapids, met als ondertitel "you will get wet, you might get soaked". Nou, dat heb ik idd geweten, want ik viel in de laatste categorie. Bij de val naar beneden van de waterbaan, kreeg ik de grote hoos met water in mijn nek en was echt alles tot op de draad nat. Erg verfrissend in het klimaat van Florida, maar ik moest wel mijn shirt echt uitwringen, want het voelde aan of het drie kilo zwaarder was geworden van al het water. Dit was wel een aanrader. Expedition Everest was als volgende op het programma, dat is de roller coaster van Animal Kingdom. Met als thema dat je op zoek gaat naar een team dat niet teruggekeerd is van een expeditie en men vermoed dat er een Yeti achter zit, oei..! Rene liet deze aan zijn deur voorbij gaan, maar Simon en ik gingen wel. Was zoals het Disney betaamt mooi gemaakt, met name ook het stuk waarin je ook in het donker weer stijl achteruit gaat. De echte thrill seeker op achtbaan gebied gaat niet uit zijn dak, maar ik vind het een prima ride. Daarna daden we nog Dinosaur (een prehistorische versie van Back to the future) en It's tough to be a bug (een 4D film, waarin je onder andere door een wesp gestoken wordt en kakkerlakken onder je billen door voelt lopen). Maar toen waren de attracties eigenlijk wel op. Met veel pijn en moeite wisten we nog wel wat zaken te bezoeken, maar om heel eerlijk te zijn, dat had wel een heel erg hoog dierentuin gehalte of waren zaken waar ik prima een tijd met Daan en Jeroen zou kunnen zitten, maar niet met Simon en Rene. Daarom was het al om half drie dat wij het Animal Kingdom verlieten. Dit vroege tijdstip heeft zeker ook met de wachttijden te maken gehad: die waren er namelijk bijna niet. Het langst dat we een keer hebben moeten wachten is 10 minuten geweest en dat is natuurlijk helemaal niets, en dat was prima! Tijd was verder prima besteed, maar van alle parken die ik in de USA bezocht heb, is dit wel duidelijk degene met het karakter dat mij het minst aanspreekt.

Red Lobster

Garnalen, coquilles en kreeft, goede combo!

Het diner stond in het teken van het invullen van een door Rene al 21 jaar lang gekoesterde wens. Ooit had hij op de Bahama's de tip gekregen om bij The Red Lobster te gaan eten, maar tot woensdag was het er niet van gekomen. Dat gingen we nu herstellen, Red Lobster licht naast Hooters, dus we konden de weg snel vinden. Reserveren bleek niet nodig te zijn, een tafel was zonder problemen voor ons beschikbaar. Onze ober zijn naam was Orlando (grappig he, Orlando uit Orlando, on nee, uit Columbia). Simon had even een moeilijk moment, want hij had geen trek in schaaldieren, dus dan is de keus bij de Red Lobster wat beperkt, maar uiteindelijk bestelden we vooraf kipreepjes en crab cakes, terwijl de hoogfgerechten een kip cajun pasta voor Simon en voor Rene en mij een schotel van garnalen met een barbecue coating, geroosterde kreeftstaart en coquilles. En als dessert een klein stukje cheesecake, die we New York Style namen!

Kwaliteit was zonder meer goed te noemen, ik vond met name de kreeft goed gemarineerd en gebakken. Wat me ook opviel was dat de porties meer Europees dan Amerikaans zijn, dus een drie gangen diner is hier goed te doen. Rekening aan het eind van de avond: 150 dollar en dat is zeker niet te duur! Na afsluiting van het diner even langs de Publix voor bier en chips (en een watertje), waarna Simon en Rene begonnen aan het plan de campagne voor de dag van morgen: Disneys Animal Kingdom (ik hoop niet dat ik in een Peter Pan-achtige ride moet, dat weiger ik!!!).

Een hapje tussendoor

De bediening van Hooters

Tussen de bedrijven van het winkelen door moest er even een kleine, kordate lunch gegeten worden. Nu waren we toevallig bij het aanrijden een klein, pittoresk tentje langs gereden, waar met name natuurlijk Simon en Rene hun oog op hadden laten vallen. Dat was Hooters Orlando, de keten die zichzelfs adverteert met het feit dat je er uitstekende chicken wings en hamburgers kan eten en oh ja, de serveersters lopen er in korte broeken en tanktops bij. Uiteraard gingen wij voor de extra assests van dit top restaurant, namelijk de gratis wifi die daar ook beschikbaar is :-). We werden bedient door Anni, die daar als stagair werkte. Jaja, dat kan dus echt, het opschrijven van 2 bier, 1 cola en 3 hamburgers behoeft natuurlijk wel enige training. Bleek overigens dat ze dat niet nodig had, want het bleek een bijbaan te zijn zoals veel van de meiden daar, onze Anni ging vanaf het nieuwe schooljaar Internationale Economische Betrekkingen studeren aan de Universiteit van Miami. Zo leer je elke dag wat nieuws: bij de Hooters kun je dus (naast de wings en hamburgers en gratis wifi) ook voor iets anders binnen komen, namelijk een goed gesprek :-).

Sleutel stress

Na al het gewinkel keerden we even terug om de spullen in het hotel te leggen en even de voeten te laten rusten. Bij het weer willen vertrekken was er even paniek. De autosleutels waren zoek (en ja, dat is kennelijk echt een mannen ding, maar ja, als je dan met drie mannen op vakantie bent, dan is er even geen vrouwelijke hand die hierin kan helpen). Na een speurtocht vond ik ze uiteindelijk in de tas met Moederdag cadeautjes, waar ze bij het open doen van de deur waarschijnlijk in gevallen waren. Toch even een opluchting toen ze weer voorhanden waren, want ook al hadden we wel een oplossing gevonden, op dat soort ellende zit je nu niet te wachten. Wel bijzonder overigens, Dollar heeft ons twee sleutels gegeven, waarbij een voor de reserve, maar de twee sleutels zitten wel met een staaldraad die niet los te maken is aan elkaar vast. Er is dus een back up, maar als het origineel verdwijnt, verdwijnt de reserve eenvoudigweg mee. Daar is over nagedacht!

Orlando Premium Outlets

Leuk onderbroekje van Tommy Hilfiger :-)

De conciërge had gelijk (maar ja, dat mag ook wel als je hier je werk doet :-)): binnen enkele minuten na ons vertrek van de parkeerplaats van Floridays Resort stonden we al op de parkeerplaats van de Orlando Premium Outlets. Het was even zoeken naar de de ingang (hoe suf kun je zijn), maar daarna konden we aan onze speurtochten beginnen. Eerste stop was Polo Ralph Lauren, waar ik een shirt moest kopen, vanwege mijn 1/8 deel Italiaans bloed. Daarna was het een zeewaardige ervaring, we deden Nautica aan, waar ik mijn belofte aan Frank inloste, door voor hem een roze polo te kopen (Frank, je krijgt hem van Simon). Maar ook Rene en Simon kochten er polo's, terwijl ik een mooi oranje exemplaar voor Daan aan de aankopenlijst toe kon voegen. Als tussenstop deden we een bakkie troost bij de plaatselijke Starbucks (Vanilla Latte voor Simon, dat is echt "zijn ding"  geworden). Daarna werden consequent alle winkels in de outlet onder handen genomen. In aantallen kopen was deze keer de Tommy Hilfiger de grote winnaar, waar Rene en Simon redelijk los gingen. Persoonlijk heb ik er niets gekocht, maar dat is eenvoudig te verklaren, doordat Hilfiger natuurlijk een merk is voor coole, sportieve jonge mensen van de wereld, en in dit categorie val ik natuurlijk minder dan de twee andere heren, dat moge duidelijk zijn :-). Nog zeer noemenswaardig waren enkele andere aankoop feiten: Rene kocht een paar fijne All Stars als cadeau voor een vriendin van hem, terwijl Simon met veel moeite er achter probeerde te komen wat de schoenmaat van zijn nichtje was, om voor haar de broodnodige Uggs mee te kunnen nemen. Voor Daan en Jeroen werd er wat klein grut aan speelgoed gekocht (oa een varkentje uit de Angry Bird collectie).

Mijn persoonlijke hoogtepunt was uiteindelijk de Tag Heuer winkel. Bij een eerste scan was er weinig interessants te zien (de Tag Heuer winkel hier verkoopt overigens ook Dior en Zenith horloge, maar dat paste niet op het bordje...). Toen ik weg wilde gaan gaf de eigenaar aan dat men nog wat nieuw spul achterin de zaak had liggen en daar kwam een hele mooie Grand Carrera uit te voorschijn. Erg gaaf exemplaar, zonder chronograaf, maar dat sprak mij juist erg aan, aangezien dit model dan ook veel beter onder een pak te dragen is (en dat heb ik door de weeks toch meestal aan). Na nog wat afdingen kwam er een bijzonder interessante prijs uit, waardoor ik hem niet kon laten liggen. Ergo, hoewel mijn tas niet mega afgeladen zat, was ik bijzonder voldaan toen we het winkelcentrum verlieten!