Zaterdagmiddagborrel

Mooi uitzicht

Zaterdag zouden we bij mijn ouders koffie gaan drinken maar het weer was een stuk beter dan voorspeld dus we besloten om te gaan borrelen maar dan wel vlak bij huis. Zo zaten we even later op het terras van grand café Sloterplas met een mooi uitzicht over jawel, de Sloterplas. En nog mooier, parkeren is daar normaliter lastig om een understatement te gebruiken maar deze keer kon ik mijn auto gewoon voor de deur kwijt.

Het weer was zelfs nog lekkerder dan we gedacht hadden  en dus waren de jassen niet nodig en smaakten bier en rode wijn ons prima net zoals de bitterballen en kaasstengels die even later arriveerden. Het was een erg gezellig uurtje waarbij mijn vriendin ook nog een cadeautje voor haar verjaardag (dit was de vierde dag dat ze het vierde volgens mij) kreeg van mijn ouders. Kortom een prima manier om een zaterdagmiddag door te brengen.

Carnivorenfestival

Geen vlees!

Ik heb twee jaarlijkse etentjes met (ex)collega's en afgelopen donderdag was het alweer tijd voor de tweede. Deze groep is van iets latere datum dan de vorige eigenlijk is dit de groep collega's waarmee ik ging werken nadat het vorige programmateam stopte.

Waar ik met het ene team elke keer ergens anders afspreek is het voor dit team van carnivoren in hart en nieren een uitgemaakte zaak dat we bij Yamas gaan eten. Er was echter het een en ander veranderd sinds ons vorige bezoek, men had het pand van de buren erbij getrokken en meteen een complete verbouwing doorgevoerd zodat we in een totaal nieuwe omgeving terecht kwamen. Deze nieuwe omgeving was echter een stuk mooier dan de oude dus dat was al een plusje. De bediening en de gerechten waren van dezelfde hoge kwaliteit die we van onze vorige bezoeken gewend waren waarbij de rest gewoontegetrouw vlees, veel vlees, bestelde maar ik voor de verandering eens de visschotel nam met dorade, zwaardvis, zalm en een gamba. Het bleek dat de vis net zo goed, zoal niet beter was als het vlees dus ik was meer dan tevreden met mijn keuze. Net zoals met de uiterst gezellige avond die we volgend jaar zeker weer over gaan doen.

Comic con

De 2017 editie

Afgelopen week vond comic con international weer plaats in San Diego en dat was internationaal nieuws. Waar deze beurs vroeger alleen voor comic nerds (schuldig) was, is deze tegenwoordig vooral bekend geworden voor films en tv-series en sinds het succes van de Marvel films.is het groot nieuws geworden.

Door de berichtgeving moest ik weer even terug denken aan mijn vakantie van 2001 waar ik met een goede vriend tijdens comic-con in San Diego was en we zelfs één vrijkaartje kregen van een comic winkel waar we wat kochten. We besloten toen om niet te gaan want we wilden die dag wat anders gaan doen maar terugkijkend heb ik best wel spijt dat we het niet gedaan hebben. Ach wie weet komt het er nog een keer van maar ik denk dat het bij die ene gemiste kans blijft.

Het pannenkoekenschip

Gezellig maar toch niet mijn ding

Afgelopen week gingen we met een groepje collega's lunchen op het pannenkoekenschip (ja die bestaat echt). Nu heb ik al heel lang geen pannenkoeken meer gegeten en ben ik er absoluut niet dol op maar ik ging in ieder geval voor de gezelligheid mee en wie weet vond ik het wel heel lekker.

Het was mooi weer dus we gingen op het dek zitten en al gauw kwamen de drankjes (spa blauw en rood waren erg populair) en werd de tafel gevuld met pannenkoeken beleg. Dingen die ik herkende zoals stroop en suiker maar ook dingen waar ik heel erg van opkeek zoals ragout en hagelslag. Toen de pannenkoeken arriveerden nam ik er een met spek (in ieder geval iets hartigs) en deed er uiten en champignons op. Echt niet vies maar pannenkoeken zijn echt mijn ding niet vond ik wederom uit. Na een tweede pannenkoek zonder spek maar met worst en kaas werd wederom bevestigd dat ik geen pannenkoekenliefhebber ben. Echter het weer was mooi en het gezelschap was goed dus ik genoot volop van de lunch maar of ik volgend jaar weer meega is de vraag.

Eten op het werk

After dinner talks

Nee dit gaat niet over mijn werk waar ik zat te eten maar over het werk van mijn vriendin. Nadat we zondag samen uit eten gegaan waren en ze maandag met haar dochter uit eten was geweest zat er nog meer in het vat. Samen met een collega, die ook onlangs jarig was geweest was er namelijk dinsdag een etentje voor haar werk met aanhang.

Zo ging ik dan ook na het werk richting Almere poort waar de rest van het gezelschap al verzameld was en er een rijk gedekte tafel klaar stond met frituurhapjes (bitterballen!), saté en shaslick, groenten, garnalen, mie en nog veel meer lekkers. Ik nam plaats aan tafel kreeg een biertje en een bord en daarna was het even heel stil. Vervolgens kwam er koffie en hele zoet taart op tafel en gingen de mannen richting bank en stoelen en bleven de dames aan tafel zitten. Na een uurtje gezellig natafelen was het tijd om naar huis te gaan na een erg gezellige avond met goed eten, drinken en gezelschap, alleen de taart mag volgende keer een stuk minder zoet.

Lan Tin

Birthday girl

Zondag gingen we uit eten vanwege de verjaardag van mijn vriendin. Uiteraard mocht zij kiezen en die keuze as op de Chinees gevallen. Echter niet de Nederlandse Chinees of de Zeedijk Chinees maar een restaurant dat zichzelf een moderne Aziaat noemde.

Bij binnenkomst bleek Lan Tin een erg mooi restaurant te zijn en het was maar goed dat we gereserveerd hadden want ze zaten al aardig vol. We begonnen met een biertje en de kaart en alhoewel ze leuke drie en vier gangen menu's hadden kozen we gewoon voor een voorgerecht (tonijn voor haar en soft shell krab voor mij) en hoofdgerecht (zij de peking eend en ik de hot beef). De voorgerechten arriveerden vlot en smaakten werkelijk heerlijk. Bij de hoofdgerechten bestelden we een wijntje (pinot blanc en malbec) en zowel koe als eend waren perfect. Bij het bestellen van het nagerecht liet mijn vriendin "terloops" vallen dat ze jarig was en dat leverde zowel een stukje vuurwerk als een cadeautje op, een mooi doos met twee sets stokjes en opzet eenden voor thuis). Na koffie en thee (het enige minpuntje, de verse muntthee was op) vertrokken we weer richting huis. Lan Tin is echt een aanrader, een mooie zaak, vriendelijke bediening en prima eten. Enige nadeel, het is in Naarden dus wel een stukje rijden maar goed genoeg om daarvoor in de auto te stappen.

Wifi repeater

Met verpakking

Mijn internetprovider  had weer eens een mooie aanbieding, een Wifi repeater voor gratis. Als echte Nederlander laat je dat soort aanbiedingen uiteraard niet aan je voorbijgaan en helemaal niet als de draadloze verbinding van je NAS naar je TV af en toe hapert als je hoge kwaliteit films loopt te streamen. Na een paar klikjes op de website werd mijn bestelling bevestigd en een week later (er was al aangegeven dat het even zou duren i.v.m. de vele bestellingen) kwam de postbode mijn nieuwe aanwinst brengen.

Aansluiten ging erg vlot (stop hem in het stopcontact, druk op de knop en druk op de knop van de router) en klaar was Kees. Ik merk momenteel niets van storingen en haperingen in mijn films en verder loopt alles ook als een zonnetje. Binnenkort even de internet snelheden gaan testen en dan wordt het eindelijk tijd om Ziggo de wacht aan te zeggen en met digitale tv van XS4all te gaan beginnen.

Batavia

Altijd goed Bier & Bitterballen

Vorig weekend gingen vrienden van ons naar Batavia stad en ondanks het bezoek aan drie outlet's tijdens de vakantie vond mijn vriendin het een uitstekend idee om met ze mee te gaan. Zo zaten we dus op zondagmiddag met mooi weer in Batavia stad en terwijl de dames een kledingwinkel in doken liepen wij rustig door en vonden al snel een mooi terras maar men witbier schonk en bitterballen frituurde. Terwijl wij genoten van de zon, het bier en de bitterballen (die we deelden met de aanwezige en zeer brutale mussen) konden we de voortgang van de dames volgen via Whatsapp van winkel naar winkel.

Toen bier en ballen verdwenen waren gingen wij ook weer richting winkels en kocht mijn vriend schoenen, de reden dat hij hierheen was gekomen, bij van Lier. Daarna was het richting volgende terras waar een duo muziek stond te maken (niet goed, niet slecht en in ieder geval niet te hard). Na gevieren een drankje genomen te hebben was het tijd om huiswaarts te keren en alhoewel ik, als enige, niets gekocht had, was het een prima middag geweest.

De haven van Texel

Niet slecht

Eens per jaar ga ik uit eten met enkele leden van het programma dat wij toen draaiden en wij starten dan altijd met een biertje bij het elfde gebod, waarna wij een hapje gaan eten bij een restaurant dat ik uitgekozen heb.

Deze keer was de keuze gevallen op de haven van Texel, een prima eetcafé met een hele mooie ligging aan de gracht. we namen plaats en bestelden allemaal een skummkoppe. De kaart kwam niet maar we waren erg druk en pas na een halfuurtje gaven we aan dat we kwamen om te eten. Bij het uitdelen van de kaart werd er verteld dat er ook slibtongetjes waren maar dat er nog maar een portie was. Grootmoedig lieten we die aan een van ons vieren die daar erg veel trek in had, de anderen gingen voor vlees, rib-eye en lamsschenkel om precies te zijn. Vooraf werden het drie maal de Hollandse garnalen (ook buiten de kaart) en een maal de forel. Voorgerechten en hoofdgerechten waren prima van smaak, geholpen door een tweede rondje skuumkoppe. Natafelen onder het genot van koffie en thee duurde dusdanig lang dat er geen afsluitend kroegbezoek volgde maar we gevieren naar het ov liepen voor de weg naar huis. Het was wederom erg gezellig geweest en de algemene kreet was dat een jaar erg lang duurde dus de kans dat er nog een wintersessie volgt is best wel aanwezig.

Erfpacht

Mooi plaatje

Enige tijd geleden was de gemeente Amsterdam begonnen met het herzien van het erfpachtstelsel en inmiddels zijn ze eruit. Ik kreeg een brief van ze met uitleg over het nieuwe systeem van eeuwigdurende erfpacht en mijn opties om hierop over te stappen.

Het komt erop neer dat ik tot 2020 de tijd heb om te kiezen of ik de erfpacht nu wil afkopen (beter voor de verkoopprijs van mijn woning), niets wil doen tot mijn tijdvak is afgelopen of nu al een vaste prijs wil hebben voor mijn nieuwe tijdvak. Optie 2 en 3 spelen pas in 2047 (ja dat duurt inderdaad nog wel eventjes). Optie 1 kost €3.500 eenmalig te betalen, optie 2 is onbekend en optie 3 is vanaf 2047 €187 per jaar plus inflatie. Twee wordt het in ieder geval niet maar of het een of drie wordt heb ik nog geen flauw benul van, gelukkig heb ik nog meer dan twee jaar om feiten te verzamelen en een beslissing te nemen.

Feestje

Het was weer schitterend weer

Zomer is de tijd van tuinfeestjes en Zaanstad is dan een plek waar we vaak terecht komen. Deze keer was het feest bij een stel waar we nog nooit geweest waren maar die we al kenden van diverse andere feestjes.

Bij aankomst was het erg mooi weer dus we namen in de tuin plaats waar de eerste hapjes al op de tafel stonden en er al gauw veel meer bijkwamen. Zoals altijd verdwenen de dames op een gegeven ogenblik naar binnen en bleven de heren in de tuin achter. Maar waar er normaliter een flinke herrie uit de kamer komt was het deze keer een stuk rustiger, de gastvrouw hield niet zo van luide muziek. En ook ik hoede deze keer niet aan de muzikale slag want dat deed de gastheer zelf met een muziekkeuze die van de Red hot chili peppers tot aan Tom Waits liep. Kortom een uiterst gezellig feestje met goede gesprekken, lekker eten, uitstekende muziek en ook nog een drankje op zijn tijd. Op naar het volgende feest want de zomer is nog lang niet afgelopen.

Bestuursvergadering

Wij zijn een stuk minder formeel

Naast leuke dingen als nieuwe banken waren er ook serieuze dingen om op te pakken zoals een bestuursvergadering van onze VVE. Vorige keer was het bij de voorzitter en deze keer bij de secretaris dus de volgende keer wordt het bij de penningmeester en dat ben ik dus.

We begonnen om acht uur en werden ontvangen met koffie en een plakje cake maar algauw begonnen de serieuze zaken. Dit was pas mijn tweede vergadering als bestuurslid maar het voelde lekker vertrouwd en ging allemaal erg soepel dus alle agenda punten werden in een vlot tempo afgehandeld. Wederom een vlotte vergadering met deze keer een goede gastvrouw, nu kijken hoe ik het doe als gastheer bij de volgende vergadering.

De kapitein

Mooie plek

Tijdens mijn vakantie bleek een van mijn collega's vertrokken te zijn, en wel een waar ik de afgelopen tijd goed mee samengewerkt had. Gelukkig bleek hij zijn afscheid niet stilletjes te doen maar gaf hij een borrel voor een aantal mensen in de splinternieuwe locatie waar ook zijn bootje lag.

Na het werk reed ik daar dan ook naar toe en, aangezien het schitterend weer was, stond er een lange tafel buiten in het zonnetje. Er was bier, er waren bitterballen en het was druk want ik was niet de enige die met hem wilde proosten op een mooi verleden en een betere toekomst. Toen ik, veel te vroeg want ik had een afspraak bij mijn kapster, moest vertrekken kreeg ik nog een mooi aandenken van hem mee als terugblik op de samenwerking en als opstekertje voor de toekomst. Kortom een mooi afscheid en echt jammer dat ik al zo snel weer weg moest.

Stroom

Hun eigenaar

Er is in ieder geval een partij die doorheeft dat ik heel vaak niet meer alleen thuis ben en dat is de energieleverancier. Mijn jaarafrekening kwam namelijk afgelopen week binnen, en hoe onverwacht, die was een stuk hoger uitgevallen dan ik via mijn maandelijkse premie betaald had. Er kwam dus een extra rekening binnen plus een verhoogd maandbedrag. Mij benieuwen hoe lang het duurt voor de andere leveranciers hetzelfde gaan doen.

Thailand Grand festival

Het leven is goed

Aangezien we dit jaar niet naar Azië op vakantie gingen moesten we wel wat Thaise dingen gaan doen en een daarvan was een bezoekje aan het Thailand Grand festival in Den Haag. Het feest wordt georganiseerd door de Thaise ambassade en vindt plaats hartje Den Haag op het Plein.

We hadden met enkele vrienden afgesproken en toen we arriveerden hadden de eersten al plaats genomen op het terras van een van de vele cafés aan het plein in het zonnetje en met een mooi uitzicht op het podium waar de hele dag optredens waren. Al gauw arriveerden er meerdere vrienden en bekenden en kwamen er hapjes en drankjes op tafel. De dames gingen uiteraard shoppen bij de vele eetstalletjes maar mochten het van de terraseigenaar niet op het terras opeten en deden dat dus staand, erg flauw vonden wij allemaal net zoals het bedienend personeel. Dat drukte de pret echter niet al te veel want het werd laat in de middag voordat we de trein terug naar huis namen na een erg geslaagde middag, volgend jaar gaan we weer.

Tweede bank

Daar staat ie dan

Een voordeel van het op vakantie gaan was dat de weken voorbij waren gevlogen en we bij terugkomst opeens een belletje kregen van Lederland dat onze bank eindelijk afgeleverd kon worden. Het had eventjes geduurd maar dan krijg je, hopelijk, ook wat.

Ik maakte dan ook een afspraak voor de eerstkomende vrijdag in de ochtend en men vertelde mij dat ik donderdag kon bellen voor een betere tijdsindicatie. Dus belde ik donderdag braaf op en kreeg een forse shock te verwerken want de bank zou om half acht voor de deur staan. De wekker ging dan ook op zeven uur en ik rolde meteen van bed naar douche. En dat was maar goed ook want half acht was een pessimistische inschatting, de bezorgers stonden al om kwart over zeven voor de deur. Het waren professionals want in no time stond de bank binnen, werd hij van verpakkingsmateriaal ontdaan en stond hij op de gewenste plek. Na aankomst van mijn vriendin werd daar uiteraard nog wat aan gesleuteld maar toen stond hij dan ook echt perfect. Laat de visite maar komen want we hebben nu meer dan genoeg zitplaatsen.

Het hop

Het weer was niet al te best

We moesten in Hoorn zijn en gezien het tijdstip besloten we dat met een lunch te combineren. Parkeren in de binnenstad is een ramp dus besloten we net daarbuiten te gaan zitten bij 't Hop aangezien daar zowel een parkeergarage onder zit als dat er een grote parkeerplaats op de straat er\tegenover is.

We kozen voor de straat en staken de weg over naar 't Hop waar het weer ons helaas dwong om binnen te gaan zitten en niet op het terras met uitzicht over het meer. Gezien het sombere weer werden het warme dranken, muntthee voor haar en cappuccino voor mij die vlot arriveerden. Qua eten werd het een panini met tonijn voor haar en voor mij heel ouderwets een uitsmijter met ham en kaas op bruin brood. Alles smaakte prima maar gezien het weer besloten wij er geen lange dag van te maken en keerden huiswaarts, wachtend op betere weersomstandigheden.

Tandarts

Best wel mooi geworden

Een van de eerste dingen die op mijn agenda stond na de vakantie was iets waar ik niet al te gelukkig van werd, een bezoekje aan mijn tandarts en mondhygiëniste. De afspraak stond al voor mijn vakantie gepland maar door een verbouwing van de praktijk waren het twee afzonderlijke afspraken geworden en ik wilde er, uiteraard, liever in een keer van af zijn.

Bij aankomst was er nog niets van de verbouwing te zien aan de buitenkant en de smalle en steile trap naar een hoog was ook nog steeds hetzelfde. Daarna was het gebouw echter flink opgeknapt met een nieuwe houten vloer en mooie praktijkruimtes met matglas ervoor. Toen ik aan de beurt was werd er eerst een riedel aan vragen afgevuurd want er was een nieuw computersysteem en kennelijk was een export uit het oude systeem onmogelijk of mislukt. De controle zelf was gauw gebeurd en met een bewijs van goed gedrag werd ik weer voor een half jaar weggestuurd maar wel via de mondhygiëniste. Dat duurde uiteraard een stuk langer maar ook dat ging voorbij en ik kan weer een half jaartje rustig ademhalen tot het volgende bezoek.

Videofoon

prima systeem

Zo'n beetje het eerste wat wij zagen bij terugkomst was de nieuwe videofoon die geplaatst was ter vervanging van de oude intercom installatie om de deur te openen. De installatie was tijdens onze vakantie aangelegd en een van onze buren was zo aardig geweest de monteur te ontvangen en er bij te blijven tot alles klaar was. Het is toch wel erg prettig als je elkaar op deze manier kunt helpen, hopelijk kunnen wij de volgende keer een wederdienst verlenen.

Het duurde enkele dagen voor we hem konden gebruiken maar hij bleek haarscherp beeld te geven zodat je kon zien wie er voor de buitendeur stond. Toen er bij de  (binnendeur aangebeld had kregen we geen beeld meer, deze heeft geen video, alleen audio. Sommige mensen zijn er erg blij mee dat we nu kunnen we zien wie er voor de deur staat, ik ben er blij mee dat het nieuwe kastje een stuk compacter is dan het oude en dat de draad tussen hoorn en kastje een stuk korter is want de vorige zat altijd fors in de knoop bij mij.

Back home

Build it

Na het ritueel van douane en controles waren was het weer wachten geblazen en nam mijn vriendin plaats aan een tafeltje terwijl ik voedsel ging scoren. Dat werd voor haar een uiterst gezonde sushi box en voor mij een ontzettend ongezonde hamburger van build your own burger. Daarbij voor ons beiden een Coors light, haar biertje, en we kwamen de tijd tot boarden wel door.

Bij de gate aangekomen bleken we helaas geen business class gekregen te hebben maar wel stoelen met extra beenruimte en dat was best wel fijn. De terugvlucht verliep vlot waarbij ik in gesprek kwam met twee Amerikanen naast ons die naar Amsterdam en Parijs gingen en die tal van goede (?) tips van mij kregen tot we tenslotte op Schiphol landen. We appten mijn zwager die ons kwam ophalen en daar kwam een einde aan een erg mooie vakantie. Maar het allergrootste pluspunt van de vakantie was wel het feit dat mijn vriendin Amerika ook ontzettend goed bevallen was en dat we zeker gezamenlijk gaan terugkomen.

Pearsons international airport

Binnen

Alles begon goed, er was geen file, de Tom Tom bracht ons netjes naar het vliegveld en de bordjes naar het inleverpunt van de auto wekten prima. We parkeerden, gaven de sleutels af en haalden de koffers uit de auto en betraden de luchthaven. We zaten in hal 1 en moesten naar hal 3 maar dat lukte prima met de trein die tussen de hallen reed en vonden de stand van Lufthansa. Daar werd mij verteld dat wij bij Air Canada moesten zijn en dat was waarschijnlijk de reden dat het online inchecken niet gelukt was.

Bij Air Canada aangekomen mochten wij in een rij aansluiten en dat kostte ons zo'n twee uur wachten, het was maar goed dat we op tijd waren. Eenmaal bij de balie aangekomen kregen we te horen dat economy vol zat dus we zouden een upgrade krijgen maar bij de gate zouden we pas horen welke upgrade dat werd.

Shoppen

Goede lunch

De tweede stop van vandaag was een herhaling van zetten want, zoals ik al vermeld had, was alle schroom van mijn vriendin afgevallen wat betreft outlets dus er stond een hernieuwde visite aan de eerste outlet van de vakantie op de planning en dit was niet onderhandelbaar. We arriveerden dan ook na een uurtje rijden bij de outlet en daar werd het laatste gaatje van mijn shoppinglist ingevuld, een tweede spijkerbroek. Zij ging compleet los bij Calvin Klein waar een ruime collectie lingerie werd aangeschaft.

Daarna was het lunchtijd en deze keer besloten we op het foodcourt en bezoekje te brengen aan de Japanner. Het werd een water en een cola vergezeld van twee Bento boxen bestaande uit sushi, salade, rijst, groente en kip voor de een en rund voor de ander. Na de maaltijd wilde mijn vriendin nog flink doorgaan met shoppen maar ik maakte me toch wel een beetje bezorgd over het feit dat het inchecken voor de vlucht niet was gelukt dus we gingen terug naar de auto, gooiden de nieuwe aankopen in de koffers en gingen op weg naar het vliegveld.

Quuenston heights

Opnieuw klederdracht

Vandaag was onze laatste dag van de vakantie en de begon met het definitief inpakken van de koffers en ons laatste ontbijt in den vreemde. Ik probeerde wederom in te checken voor onze vlucht maar net als gisteren boekte ik daar geen enkel succes bij. Daarna verlieten wij ons gastvrije hotel en stapten de auto in voor de eerste bestemming van vandaag. Want alhoewel het de laatste dag van de vakantie was stonden er wel dingen op de agenda.

En het eerste van die dingen was een bezoekje aan Quuenston heights, iets wat wij op de heenweg al wilden doen maar waar domweg geen tijd voor was. Het bleek een mooi park met bijbehorende monument over de oorlog van 1812 te zijn dat bevolkt werd door schoolkinderen die kennelijk hun jaarlijkse sportdag aan het vieren waren. We liepen door de kuddes heen naar het monument dat bemand werd door twee mannen en een vrouw, je mocht naar de top via de oneven traptreden maar dat waren er een paar honderd en met mijn balans vonden we dat geen echt goed idee. We bezochten dus alleen het terrein en de beneden verdieping maar dat was leuk genoeg en het was dan ook een goed begin van de laatste dag van de vakantie.

Rainforest café

Een stukje van het pretpark

Aangezien dit de dag der herkenning was begonnen we met een drankje bij Kelsey's waar de ober opeens zei "Jullie zijn Nederlanders". Hij bleek als klein kind met zijn ouders geëmigreerd te zijn maar sprak nog steeds Nederlands. We bestelden een biertje en genoten van de muziek van de optredende artiesten alvorens we verder wandelden voor een hernieuwde blik op de watervallen want die zijn toch echt wel heel imposant.

Voor het avondeten was de keuze op het Rainforest café gevallen, een keten die ik vaak gezien had in Amerika, maar waar ik nog nooit gegeten had. Het bleek een natuurthema te hebben, zoals verwacht, en voornamelijk op kinderen gericht te zijn, en dat was niet verwacht. Het eten was goed maar en zij ging voor zalm met rijst en ik voor de pastalaya, een combinatie van Jambalaya en pasta. Na ongeveer een kwart zelf opgegeten te hebben werden de borden echter geruild en at ik vrolijk verder van de zalm met rijst. Na nog wat wandelen door het dorp (want veel meer is het niet) keerden we terug naar het hotel waar ik ging inchecken voor onze terugvlucht met Lufthansa. Tot mijn grote verwondering lukte dat niet en ook via de site van Air Canada, waar we mee gevlogen hadden op de heenweg lukte het niet. Ik besloot om het morgenochtend nog een keertje te proberen en met de laatste chips en het laatste blikje bier van de vakantie maakten we ons op voor de laatste nachtrust van de vakantie.

Canada

Deze keer hadden we een kamer met een balkon

Het eerste wat we van Canada zagen waren exact dezelfde tolpoortjes als op de heenweg naar Amerika waar we onze paspoorten afgaven. Maar daar hield de gelijkenis mee op want na een paar korte vragen kregen we onze paspoorten terug en konden we Canada weer betreden en ook zonder extra te hoeven betalen zoals bij de geldbeluste Amerikaanse buren.

Vervolgens weer de kilometer naar hetzelfde hotel als op de heenweg want dat was erg goed bevallen waar we nu een kamer kregen met uitzicht op het binnenterrein. Deze keer namen we niet alleen het reiskoffertje mee naar de kamer maar ook de tassen want dit was onze laatste nacht voor we weer naar huis gingen en dus moesten we alles goed inpakken voor de thuisreis. Daarna was het echter tijd om lekker relaxed een tweede bezoek aan het pretpark dat deze stad is, te brengen.

Amerika

Laatste rustplaats

Vandaag gingen we de Verenigde Staten verlaten en dat voelde best wel een beetje droevig. We besloten de dag goed te beginnen met een ontbijt bij de Panera en stapten daarna de auto in op weg naar de grens. Het begin van de rit was nog nieuw met onder andere een stop in de restting area van Hancock maar daarna kwamen we net zoals op de heenweg op de Ontario resting place waar we, net zoals op de heenweg, een ijsje bij Edy's namen. Daarna was het non-stop tot de grens waar we onze laatste stop maakten om toch nog een hotdog in Amerika te verorberen bij The Buffalo doghouse, dat uiteraard niet in Buffalo maar in Grand Island lag. Slechts één tip over deze tent, Doe het niet.

De hotdogs waren niet al te best en stonden zeker niet in de top van door mij verorberde hotdogs, mijn vriendin vond degene die ik af en toe voor de lunch maakte beter om aan te geven hoe goed van kwaliteit ze waren. Met gevulde magen (want de hotdogs waren best wel eetbaar) was het tijd om de laatste paar kilometer naar de grens in te zetten.

Applebbees

Vlees!

Voor het diner besloten we om voor een American original te gaan en wel Applebees. Deze keten van diner's biedt prima voedsel in de echte Amerikaanse diner sfeer en dat vonden we een goede afsluiting van het Amerikaanse deel van onze avonturen.

Na de kaart bestudeerd te hebben onder het genot van een koud pilsje ging ik voor mijn eerste steak van de vakantie en om dat goed te maken werd het meteen de extra grote variant. Ter compensatie ging zij aan de spare ribs met broccoli groene asperges en en eerst werd er even vuil gekeken toen ik slechts een halve bestelde maar gezien het formaat van de Amerikaanse porties bleek dat de juiste keuze te zijn. An afloop een ijsje en de maaltijd was dusdanig geslaagd dat zij vond dat wij een volgende Amerika vakantie zeker weer bij de Applebees moesten gaan eten.

Om de avond in stijl af te sluiten besloten we nog wat te gaan drinken in een echte dive bar waar inderdaad flink gezopen en gepoold werd. Ze hadden echter een mooie bierkaart en met behulp van barkeeper en bezoekers bepaalden wij onze keuze. Na een tweede drankje en het afwimpelen van wat minder nuchtere klanten vonden wij het wel genoeg en was het tijd voor onze laatste nacht op Amerikaanse bodem.

Wijnmakerij

Goede wijn

Het was al ruim in de middag maar we wilden nog wel iets doen vandaag. Nu was het ons op weg naar het hotel al opgevallen dat er heel veel wijn verbouwd werd en we hadden ook gezien dat je een bezoekje konden brengen. Vlak bij ons hotel zat six mile creek en daar gingen we dan ook naar toe.

Bij aankomst konden we makkelijk parkeren en bleek men aan de kant van de weg een winkel en een groot terras te hebben waar je van een goed glas wijn met een stukje kaas kon genieten. De kaas lieten we zitten maar we namen Ik ging voor de eigen wijn, de Ithaca white en mijn vriendin voor een Riesling. We zochten een mooi plaatsje uit op het terras en genoten van de wijn en het uitzicht op de wijngaarden en kwamen lekker tot rust na de lange rit van vandaag. Na de wijn keken we nog rond in de winkel (zonder iets te kopen) en maakten een wandeling over het landgoed wat dit tot de meest relaxte middag van de vakantie maakte.

De langste rit

Tim & Subway

Vandaag was onze langste etappe van de hele vakantie. Op de heenweg hadden we er twee dagen over gedaan om de staat New York te doorkruisen terug zouden we het in een dag doen. De afstand was best wel kort met 207 mijl maar de rit zou vier en een half uur duren.

Bij vertrek bleek waarom want in plaats van de highways waar we op de heenweg overheen gingen hadden we nu allemaal binnenweggetjes waar je veel minder hard mocht rijden maar het uitzicht was wel stukken beter. Het was een mooie rit die we halverwege onderbraken voor een lunch bij een rest area. Hier zaten zowel een Subway in waar ik subs met tonijn en groenvoer ging halen en een Tim Hortons waar zij (ijs)koffie ging regelen. Geen gezellige lunch maar goed binnen te houden en daarna ging de weg weer verder naar onze eindbestemming Ithaca.

We reden een kort stukje over de highways maar daarna gingen we de binnenweggetjes weer in tot we tenslotte bij ons hotel belandden, het meadow court inn, Het was schoon en daarmee had je het wel gehad constateerden wij toen we ons reiskoffertje op de kamer legden en ons opfristen na de best wel lange rit.

Regen

Niet slecht

We gingen even terug naar het hotel om uit te rusten maar toen we weer wilden vertrekken was de voorspelde regenbui net losgebarsten. En bui was echt wel de juiste naam want het kwam met bakken uit de hemel en dat zou nog wel even duren. Nu zat ons hotel op een soort court met diverse andere zeken en een daarvan was The Greek olive, een restaurant zelfs naast ons hotel lag. En zelfs nog beter dan naast want mijn vriendin vond uit dat we binnendoor, zonder nat te worden, naar the green olive konden komen.

De keuze voor het diner was dus vlot bepaald maar Grieks hebben we niet gegeten ondanks de naam. Er waren meerdere echte Griekse gerechten maar ook de Italiaanse keuken ontbrak niet en ook andere keukens rond de Middellandse zee waren goed vertegenwoordigd. Onder het genot van een glas witte wijn viel de keuze op Italië met een frutti di mare voor haar en een lasagne voor mij en alhoewel ik wel eens beter gegeten heb was het zeker niet slecht voor zo´n samenraapsel aan keukens. Na de maaltijd hoosde het nog steeds en het weerbericht gaf aan dat dat voorlopig niet op zou houden dus we besloten er een vroege avond van te maken en niet meer weg te gaan.

New Haven

Nieuwe studente

De twee belangrijkste publiekstrekkers van New Haven zijn de universiteit en  en the green, het hart van de stad. Gelukkig ligt de universiteit om the green heen dus een ritje volstond.

Na een kort bezoek aan het visitor centre )wat een ongeïnteresseerd mens) was het tijd voor de lunch en die gebruikten we bij Be natural met heerlijke organisch eten en drinken. We hadden verse jus d´orange en salades. Daarna maakten we een rondje over the Green met de oude kerken die daar op stonden en een veel uitgebreidere ronde over het universiteitsterrein. Yale is heel erg indrukwekkend en een aanrader om te bezoeken, vooral als je, zoals wij, Cambridge overgeslagen hebt. Daarna was het echter tijd voor onze tweede grote hobby in dit mooie land en dat was het proeven van diverse craft bieren. Deze keer gingen onze stappen naar the cask republic waar wij aan de bar gezeten genoten van een biertje na de warme middag waar wij vele meters gemaakt hadden.

De laatste staat

Slecht informatiepunt

Vandaag was het dan zover, we gingen naar de laatste staat van New England toe en dan hadden we ze alle zes gehad. Na het ontbijt werd het koffertje (stuk makkelijker dan de grote koffers) en rugzakken dan ook in de auto geplaatst en gingen we op weg naar Connecticut.

Uiteraard stopten wij bij het eerste informatiepunt dat we in deze nieuwe staat tegenkwamen om de benen te strekken en foldertjes te scoren maar dat laatste leverde slechts een hele karige oogst op, dan maar weer verder richting hotel en vandaar af zouden we het wel zien. Dat hotel was een La Quinta en die zitten wat meer bovenin de motels maar deze was wel erg prijzig, na Boston ons duurste verblijf voor de somma van €120, New England is niet echt goedkoop qua overnachtingen.

Fat Belly

De pub

Na een paar nummers besloten we op te stappen want we begonnen een beetje trek te krijgen en we hadden uit het boekje een tweetal kroegen geselecteerd met goed voedsel en live muziek (ja we gingen het wederom proberen). Deze keer was het resultaat nog bedroevender dan de vorige keer want deze keer bleken beide kroegen inmiddels gesloten te zijn.

Met behulp van foursquare werd er dan maar gezocht en die kwam met een Ierse pub als suggestie en daar gingen we dan ook maar heen. Deze was wel open maar ja dat is het verschil tussen een iets oudere reisgids en het internet. De Fat Belly bleek een aardige barkeeper te hebben, lekker plaatselijk bier en redelijk pub voedsel. De keuze viel, uiteraard op een salade voor haar en ik nam deze keer een sandwich pulled pork. We namen nog een tweede drankje want het was gezellig met de barkeeper en de andere gasten, geen live muziek vanavond maar daar hadden we 's middags al wat van gehad dus het programma van diner en muziek was toch nog succesvol ingevuld.

Sinatra

De band

We stapten de auto weer in voor bestemming nummer twee in Providence, het davol plein met haar gezellige straatjes eromheen. We kwamen met schitterend weer aan in de namiddag en parkeren was nu wel een probleem want het was overal valet parking voor klanten en de straat stond vol. Na een keer heen en weer rijden ging er echter pal voor ons iemand weg en enkele seconden later stonden we dan ook netjes, en wederom gratis, langs de stoep en nog wel vlakbij het plein.

De band bleek al bezig te zijn met het klaarzetten van hun spullen maar dat ging nog wel even duren zodat wij rustig de straten rond het plein konden verkennen. Bij terugkomst was de band nog steeds niet begonnen en wij wilden ergens wat gaan drinken maar alle tafeltjes in de buitenlucht werden gereserveerd voor eters en zover waren wij nog niet. Aangezien wij geen zin hadden om binnen te gaan zitten met het mooie weer namen wij plaats op de erg brede rand van de vijver en wachtten tot de band ging beginnen, en dat was met een niet onaardige versie van Come fly woth me, old blue eyes zou niet in zijn graf liggen tollen.

Providence

Tweede state capitol

Kennelijk is zondag de dag dat wij state capitols bezoeken want dit was de tweede zondag van de vakantie en wederom gingen we een state capitol bezoeken. We hadden hetzefde voordeel als een week geleden, parkeren was gratis en geen probleem maar we konden het gebouw helaas niet in. We maakten wel een rondje om het, erg mooie, gebouw en de bijbehorende gronden alvorens we naar onze tweede bestemming op weg gingen het providence river park. Daar bleek een vlooienmarkt aan de gang te zijn dus alvorens we het park gingen verkennen werd de markt verkend.

Daarna was het echter een wandeling langs de rivier met de mooie architectuur en het waterfire, de vuurkorven die op sommige nachten aangingen, in de rivier. Gegeten moest er uiteraard ook worden en dat gebeurde bij Hemenway's, een luxe seafood bar. Hier nam ik een specialiteit uit New England die ik nog niet eerder gehad had, New England clam chowder, een vissoep die door heel New Engalnd heen geserveerd wordt maar waar Rhode Island een speciale versie van had (helder tegen troebel), en goed glas plaatselijk craft bier erbij en het was genieten geblazen. Mijn vriendin koos trouwens voor krab en zalm cakes en die waren ook niet te versmaden. We konden er weer tegen voor de volgende etappe van de wandeling.

Ontbijt

Leuke presentatie

Vandaag vertrokken we alweer uit Boston en we wilden dat op een goede manier doen met een mooi ontbijt. Alvorens het zover was werden eerst de koffers herpakt. In de ene verdween al het vuile goed en in de tweede alles wat nog schoon was. En in het reiskoffertje verdwenen spullen voor drie dagen zodat we de koffers de komende nachten in de auto konden achterblijven.

De keuze voor het ontbijt was gevallen op het zwaar aanbevolen (volgens de gidsen) McKenna´s café. Of het zo goed was als beweerd wordt zullen we nooit weten want de rij liep door tot op de straat dus wij gingen aan de overkant ontbijten bij Savin bar and kitchen waar in ieder geval vrije tafeltjes waren, de kwaliteit van het eten zouden we wel bemerken. We namen plaats en kregen water en de kaart van de serveerster. Ik besloot tenslotte tot de bagel met zalm en cream cheese en koffie (helaas was er alleen Amerikaanse koffie) en mijn vriendin had trek in wat stevigs dus dat werden gebakken eieren met worstjes, en gebakken aardappeltjes met daarbij thee. Het eten was prima dus wij gingen vol goede moed op stap naar onze volgende bestemming, Providence in Rhode Island. Alhoewel Rhode Island,? Ons hotel voor de komende nacht, een comfort inn deze keer, bleek nog in Massachusetts te liggen maar dat mocht de pret niet drukken vonden wij. We checkten in lieten de reiskoffer op de kamer achter en gingen op weg naar Rhode Island.

Dorset hall revisited

Wederom uitstekend

De terugweg duurde wat langer dan de heenweg want de metro liep prima maar we bleken de shuttle naar het hotel net gemist te hebben en moesten een half uur op de volgden wachten. Op de kamer werden alle aankopen neergelegd en keken we elkaar even aan. We hadden niet echt zin om op zoek te gaan naar een restaurant en de zaak van gisteren was uitstekend bevallen dus we besloten daarheen terug te keren.

Zo kwamen we voor de tweede keer bij Dorset hall terecht. Deze keer geen voorgerecht maar twee hoofdgerechten en een salade. Toen we aangaven die te willen delen werd die netjes over twee borden verdeeld, wederom een voorbeeld waarom ik de Amerikaanse service waardeer. Het eten was net zo goed als gisteren maar deze keer gingen we niet na de maaltijd weg maar namen plaats aan de bar om van een tweede drankje te genieten en naar de dj te luisteren, die inmiddels was begonnen. Een prima einde aan een prima dag en ons verblijf in Boston. Als we meer dagen hadden gehad was ik graag wat langer gebleven maar dat zat er deze keer niet in, volgende keer beter.

Faneuil hall

Comics

Het einde van de tocht was lunchtijd en wonder boven wonder was om de hoek ook een hard rock café. Dat betekende dat we ons tweede hard rock café gingen bezoeken deze vakantie en al gauw zaten we achter een koud biertje (de wandeling was best wel warm geweest) de kaart te bestuderen. De keuze viel op een hamburger en een caesar salade met kip en beide smaakten prima.

Het café bleek pal naast faneuil hall marketplace te liggen en dat was onze tweede bestemming van vandaag. Dit zijn een soort markthallen met restaurantjes, winkeltjes en van alles en nog wat en hier brachten wij aardig wat uurtjes door. haar favoriete plek was een make-up winkel met heel veel spulletjes en de mijn een geek store met platen, vinyl en comics. Een Amerika vakantie zonder comic winkel kan niet en ik kocht hier dan ook wat comics uit het ultimate universum zodat ik mijn matties tenminste onder ogen kon komen als echter comic junk. Gezamenlijk hadden we ook een favoriete winkel en dat was een fantastische ijswinkel waar we van een heerlijk ijsje genoten. Daarna was het weer tijd voor winkelen en tenslotte een drankje op een terras voor we besloten dat het mooi was geweest voor vandaag.

The freedom trail

Onze gids

De metro bracht ons naar de Boston commons, het hart van de binnenstad waar wij in het visitor centre kaartjes kochten voor een wandeling met gids langs the freedom trail. Deze wandeling brengt je langs de plaatsen waar de opstand van de Amerikanen tegen de Engelsen begon die tot de onafhankelijkheidsoorlog leidde.

We kwamen prima op tijd aan want de volgende groep vertrok binnen tien minuten en we verzamelden ons buiten waar onze gids al bezig was zijn groep te verzamelen. De gids was getooid in klederdracht uit die tijd en speelde ook een persoon die meegedaan had aan de strijd en al gauw begon onze wandeling. Onze gids was een meeslepende verteller en de tocht die ruim twee uur duurde leerde mij vele nieuwe feiten over die tijd en de personen die toen leefden terwijl we langs plekken liepen waar alles destijds gebeurd was. Ik kan iedereen dan ook deze tour van harte aanbevelen als je ook maar een klein beetje geïnteresseerd bent in het omstaan van Amerika, thumbs up and highest recoomendation.

Naar het centrum van Boston

Not a skinhead on the MBTA

Vandaag was het zover, we zouden Boston gaan verkennen dus na het ontbijt liepen we naar de receptie want we hadden bij onze aankomst in de stad al begrepen dat de auto niet het juiste vervoermiddel was om naar de stad te gaan. Gelukkig nood ons hotel een gratis shuttle naar de dichtstbijzijnde halte van de MBTA, Boston.s OV, die elke half uur ging.

De volgende ging over twintig minuten dus we gingen even terug naar de kamer en een kwartiertje later stonden we weer beneden om in te stappen. De shuttle was een busje voor 15 personen en samen met enkele andere gasten namen we plaats om naar de metro gebracht te worden. Ter plekke aangekomen bleken er heel veel mensen te staan die informatie boden over het OV en de route naar de haven want dit weekend was het Boston's beurt om Sail te hosten. Dat betekende voor ons dat we uitleg kregen van iemand hoe we het beste naar de stad konden gaan en wat het voordeligste kaartje voor ons was (en dat bleek tot mijn verbazing geen dagkaart te zijn) en al gauw hadden we één herbruikbaar kaartje voor ons tweeën voor de tochten van vandaag. Gewapend met het kaartje begaven we ons naar ons spoor en dat was erg leeg want wij gingen naar de binnenstad en de kuddes gingen naar de havens. Hopelijk hadden we in de stad hetzelfde patroon.

Dorset hall

Erg lekker

De terugtocht verliep niet echt vlot met het slechte weer maar tenslotte waren we bij ons hotel en brachten de aankopen naar de kamer alwaar we een niet al te ver gelegen restaurant uitzochten voor het diner. De keuze viel op Dorset hall dat, net als gisteren, weer in een ander dorp lag.

Het regende nog steeds en de parkeerplaats lag tegenover het restaurant maar bij binnenkomst bleek de keuze erg goed te zijn. Het was een mooi en modern restaurant met leuke muziek en goede bediening. Algauw zaten we achter een cocktail en een bier en onze keuze viel op de salmon cakes als voorgerecht om te delen en voor mij fish & chips (ja het was een echter visvakantie voor mij) en de ossenhaas puntjes met uienringen en groenten voor haar. De zalm was echter op en op advies van de ober kozen we voor het pannetje mosselen en dat was een gouden tip want ze waren overheerlijk. Ook de hoofdgerechten waren prima alleen bleek er geen ijs te zijn als nagerecht, wel als onderdeel van een nagerecht maar niet los. Nu was dit Amerika en uiteraard werden er in no time twee schaaltjes met in elk een BOL ijs op tafel gezet, geen gezeik van dat hebben we niet op de kaart staan.

Na de maaltijd keerden we terug naar de auto in de nog steeds vallende regen en reden terug naar het hotel om die bekende klus tijdens Amerikaanse vakanties uit te voeren, het ontdoen van de aankopen van labeltjes en stickers om bij een mogelijke douane controle geen gezeur te krijgen. De tv ging aan op de kamer, er werd een biertje bij gepakt en al gauw groeide de stapel labelloze kleding aan de ene kant en de stapel dozen, tassen en afval aan de andere kant. Het kamermeisje had wat te doen morgen.

Shoppen

Toen was het nog droog

Vandaag was onze tweede dag in Boston maar er waren flinke buien voorspeld dus we zouden naar de dichtstbijzijnde outlet gaan en de dag daar doorbrengen. De rit zou een uur duren maar er stonden flink wat files en het was dan ook bijna twee uur later voor we aankwamen. Bij de aankomst was het weer werkelijk schitterend en er werd flink ingeslagen, ik kon bijna mijn hele lijst wegstrepen, er bleef alleen één spijkerbroek staan maar verder was alles weg. En waar mijn vriendin bij de eerste outlet nogal timide was, werd de schroom helemaal afgeworpen en werd er probleemloos aangeschaft. Op een gegeven moment ging ik even op en neer naar de auto om alle spullen weg te leggen en daarna was het tijd voor de lunch.

Outlets hebben meestal niet zo veel maar dan een foodcourt hier bleek een redelijke diner te zitten dus voor het eerst van mijn leven streek ik neer bij een Ruby Tuesday. Ik koos voor de burger en aan de overkant werd er, uiteraard, een salade besteld. Daarbij twee lekkere biertjes en dit was denk ik de beste maaltijd die ik bij een outlet gehad heb. Na de lunch was het wederom shoppen maar toen begn het te regenen. En regenen. En regenen. Het kwam werkelijk met bakken uit de hemel en ondanks dat we het uitstelden moesten we op een gegeven ogenblik toch terug naar de auto. Galant als ik ben liet ik mijn vriendin op een overdekt bankje bij de ingang achter en ging de auto ophalen waarbij ik goed nat werd maar het resultaat was dat vriendin en tweede set aankopen relatief droog binnen waren. Het was tijd om terug naar Boston te gaan.

Chinatown

Top

Onze kamer (net zoals het merendeel van de kamers) bleek in het gebouw te liggen dus we hadden geen ramen maar verder was alles ok. We pakten onze spullen uit en maakten ons op voor ons eerste trip in Boston, Quincy. Dit voorstadje lag niet al te ver van ons hotel en ze hadden een mooie Chinatown met bijbehorende restaurants en wij hadden trek in sushi.

We gingen bij Fuji naar binnen en bestelden uiteraard een biertje van Samuel Adams terwijl we ons eten gingen uitzoeken. Onze keuze viel op de huis special, miso soep, salade en een mooie schaal met sushi en sashimi aangevuld met een extra zeewier salade. Het eten was echt top en we genoten er ten volle van. Na de maaitijd maakten we nog een wandeling door de wijk en uiteraard werd er een pharmacy bezocht (echt de meest bezochte winkel soort deze vakantie) en daarna besloten we dat het genoeg was geweest, het was een topdag geweest vanaf de walvissen tot de sushi en daar gingen we in de toekomst vaak aan terugdenken.

Naar Boston

Ik heb wel eens beter geluncht

Eenmaal terug in de haven was het tijd voor onze volgende bestemming, Boston. We stapten dan ook in de auto zetten de Tom Tom aan en gingen op weg. Aangezien we op de boot alleen een hot dog hadden gegeten waren we best wel hongerig en dus werd er bij een KFC gestopt voor de lunch.

Daarna gingen we verder richting Boston en eenmaal in de stad bleek het druk te zijn, heel druk. We kwamen van het noorden en ons hotel was in het zuiden en dat betekende dat we de stad door moesten via een soort tunnel systeem en dat stond zo vast als een huis.Na een lange tijd ondergronds doorgebracht te hadden kwamen we tenslotte weer in de open lucht en konden we de weg naar ons hotel vervolgen. Het was een Ramada en verreweg het duurste hotel van de hele reis en dat oorzaak bleek sail te zijn. Wij waren namelijk exact tijdens dat weekend in Boston en dus waren de hotelprijzen torenhoog maar daar konden we weinig aan veranderen dus het moest maar voor de komende drie nachten.

Walvissen

Ga dit doen als je de kans krijgt

We stonden vroeg op en gebruikten het ontbijt in de receptie van ons hotel. Er waren twee tafeltjes en je moest zelf je spullen uit de ijskast halen wat het erg grappig maakte. Maar we hadden haast want vandaag gingen we walvissen spotten.

Alle bedrijven daar boden zo ongeveer hetzelfde voor exact dezelfde prijs en ik had gekozen voor degene die het dichtst bij ons hotel lag. Na een paar minuten rijden arriveerden we dan ook en parkeerden de auto op het terrein en een half uurtje later mochten we aan boorde van de Hurricane II. De boot had zware motoren en eenmaal de haven uit ging het vol tempo naar de voedergronden die zo'n tien mijl uit de kust lagen. Eenmaal daar aangekomen werd in perfecte samenwerking tussen de kapitein en de bioloog aangegeven waar de walvissen boven kwamen en het schip werd er constant netjes heen gestuurd. We zagen voornamelijk bultruggen en het was erg imposant en mooi. Maar op een gegeven ogenblik werd onze biologe erg opgewonden want er kwam een vinvis naar boven en dat is de op een na grootste walvis die er leeft en dat was pas echt imposant. Na een ruim uur walvissen werd de tocht naar de haven weer ingezet en ik vond het een fantastische ervaring die ik echt iedereen kan aanraden. Samen met Niagara falls was dit tot nu toe het hoogtepunt van de vakantie.

Sea lion motel

Helemaal niks mis mee

We kwamen aan bij onze eindbestemming Gloucester en vonden al snel ons hotel, de zeeleeuw. Aan de buitenkant dacht ik waar zijn we nu weer terecht gekomen maar eenmaal binnen bleken we een erg grote en moderne kamer te hebben met bijbehorende badkamer. Misschien wel ons mooiste hotel van de hele vakantie. De dame achter de receptie was ook erg vriendelijk en gaf ons een kaartje en tips waar we uitstekende zeebanket konden eten.

Na het opfris rondje stapten we dan ook in de auto om misschien wel bij het beste visrestaurant in Gloucester aan te komen. We begonnen met oesters en wijn (geen bier bij onze mooie zee arrangement) en volgden met voor haar een schaal met pasta, tomatensaus en schelp en schaaldieren en voor mij kreeft maar dan gestoomd, vergezeld van asperges en coleslaw (waar ik meer dan de helft van kon inleveren maar daar kreeg ik aardig wat zeebanket voor terug). We zaten op het terras aan de haven en de terrasverwarmers en deken zorgden ervoor dat het prima uit te houden was. Een heerlijke avond met heerlijk voedsel. Na het eten dronken we nog een laatste drankje in het buurtcafé maar toen was het ook afgelopen wamt morgen wachtten de walvissen.

Hekserij

Zijn dit heksen?

Vandaag hadden wij uiteraard een nieuwe staat (Massachusetts) op het programma staan maar ook een uitgebreide tussenstop. We besloten tot een goed ontbijt bij de Panera (salade, thee, koffie, sapje en sandwich) naast ons hotel en gingen daarna op weg. De Tom Tom stond op het visitor centre van Salem ingesteld en hier bleek een grote parkeergarage tegenover te zitten dus dat kwam goed uit. Eenmaal binnen kregen we kaarten en uitleg van de Rangers (het bleek dus een nationaal park te zijn) maar daarna was het tijd voor de lunch.

We probeerden voor de tweede keer Thais en nu bleek het wel een origineel Thais restaurant te zijn dus na wat heen en weer gepraat in het Thai kwam er een prima maaltijd op tafel vergezeld van water want het was nog vroeg. We kozen voor de makkelijke manier om de stad te verkennen en dat was hier de trolley tour. Het was een leuke tocht maar er was weinig over van het macabere verleden van de stad en de heksenverbrandingen van vroeger. Na de trolley brachten we nog een bezoekje aan het kerkhof (hoort erbij op een vakantie in Amerika) waar een van de hoofdpersonen uit de heksenprocessen begraven lag en dronken een heerlijk plaatselijk biertje op het terras van de dorpskroeg alvorens wij in de auto starten om naar ons einddoel van de dag te rijden.

The great lost bear

Niet weinig kreeft

De avondmaaltijd werd, zoals vaker deze vakantie in een craft brewery annex restaurant doorgebracht en deze keer was dat the great lost bear. Parkeren bleek lastig te zijn maar na wat zoeken besloten we de auto bij de Wallmart neer te zetten en een stukje terug te lopen naar de beer. Het was erg druk en dit was de eerste keer deze vakantie dat we even moesten wachten tot er een tafeltje vrijkwam maar daarna verliep alles in het bekende vlotte Amerikaanse tempo. We besloten, naast het inmiddels traditionele bier bij het eten, voor de eerste keer tot een voorgerecht, een schaal nacho's met hete dipsaus. Daarnaast kozen we beide voor de lobster roll want Maine betekent kreeft zoals ik al uitgelegd had.

Bier en nacho's arriveerden vlot en het was, zoals al gevreesd, een grote schaal, ruim voor die op was kwamen dan ook de lobster rolls op tafel en daar zat best wel veel kreeft op. Na afloop van de maaltijd zaten we dan ook beiden goed vol en lag er nog een grote bak nacho's met saus die ons naar goed Amerikaans gebruik om een doggybag liet verzoeken. Bij het teruglopen naar de Wallmart moest er uiteraard nog een bezoekje aan de pharmacy gebracht worden (kleding en make-up worden de twee toppers deze vakantie) maar daarna was het dan ook tijd om ons motel weer op te zoeken want dan gingen we wederom een nieuwe staat verkennen.

Duck tour

Leuke stad

Aangezien het redelijk warm en benauwd was besloten we niet te gaan lopen maar met de duck tour de stad en de haven te verkennen. Net zoals destijds in Texas bleken de kaartjes in een souvenirwinkel verkocht te worden en we hadden nog een ruim half uur voor de eend van start zou gaan. Die gebruikten we om even bij een bank wat geld te gaan wisselen en daarna liepen we terug naar de start en binnen enkele minuten kwam de eend voorrijden.

Niet alleen de verkoop in de souvenirwinkel was hetzelfde als in Texas maar ook de flauwe grappen en het doe als een eend gebeuren was exact hetzelfde, alleen de eendenfluitjes ontbraken. De tocht was echter wel de moeite want Portland was een mooie stad en de gids gaf, naast de flauwe groepen, ook goede uitleg en het stuk door het water was erg leuk met veel uitleg over de kreeftenvisserij. Kortom een prima manier om met dit warme weer de stad te verkennen.

Portland

De haven

Vandaag was het wederom state wisselen want we gingen van New Hampshire naar Maine, bekend om zijn kreeften. De rit was wederom niet al te lang en met slechts een tussenstop bij het Maine Visitor Information Centre langs de snelweg reden we door naar ons hotel. Daarna was het downtown Portland en dat was best wel druk. Gelukkig was er nog plek op de grote parkeerplaats aan de haven en voor het beschaafde bedrag van $10 konden we onze auto de hele dag stallen.

Het was lunchtijd en aan de haven waren uiteraard meerdere tentjes. Wij kozen voor eentje met een mooi terras aan het water en bestelden het eten en drinken aan de bar waarna we een buzzer meekregen (in de vorm van een kreeft) die ons zou vertellen wanneer we ons eten konden ophalen. Gezeten achter twee koude biertjes (een craft en een light) ging de kreeft al gauw af en liep ik naar het loket om ons eten te halen. Dat werden, uiteraard erg gezond, een salade en een sandwich met avocado en kalkoen, Versterkt door de prima en gezonde maaltijd was het tijd om de stad te gaan bekijken, kreeft zou namelijk vanavond op het menu staan