De stripdagen dag 2

Tijd voor alweer de laatste episode in het epos dat de stripdagen 2009 was. De start van dag 2 was stukken relaxter dan de start van dag een. De auto hoefde niet ingepakt te worden en de stand hoefde niet opnieuw opgebouwd te worden. We konden dus lekker uitslapen en om 9 uur vertrekken zodat we op tijd waren voor de opening om 10 uur.

We hadden ook makkelijk anderhalf uur later kunnen vertrekken want de eerste sale vond pas kwart voor twaalf plaats, kortom geen veelbelovende start van de tweede dag. Het werd gedurende de dag niet veel beter en het was dan ook een voortslepen naar het einde van de beurs om 5 uur.

De dag werd dan ook voornamelijk doorgebracht met gesprekken met collega's zoals de bemanning van de stand van het Gele Teken, de winkel waar ik vroeger altijd stond te helpen. Deze winkel staat nog steeds trouw op de beurs, in tegenstelling tot Wonderland waar Frank, Simon & Dennis vroeger stonden te helpen. Verder uiteraard een gesprek met de familie Mokken van Art of comics. Waar vroeger alleen Mark met een vriendin op de beurs stond omdat zijn vrouw op de kinderen moest passen staat tegenwoordig de hele familie, man, vrouw en drie kinderen hun weekend in de stripwereld door te brengen.

Hoe gezellig dit soort gesprekjes ook is, het is niet de reden om 2 dagen op een stripbeurs te staan. Het gaat tenslotte ook om de pegels. Deze zondag heeft mij dan ook versterkt in mijn besluit dat dit de laatste stripbeurs was waar ik standhouder ben. Dit betekent niet dat ik nooit meer een stripbeurs zal bezoeken maar dat zal dan als bezoeker zijn i.p.v. als deelnemer.

Plein 22

In mijn continuing story of the stripdagen volgt hier deel 3, en als we de bijdrage van Simon meetellen is dit zelfs deel 4. Zoals elk jaar wordt de zaterdag afgesloten met een etentje. Vroeger was dit elk jaar een ander restaurant met toppers als de (helaas gesloten) satehut in Breda, maar ook af en toe wat mindere zaken. De laatste paar jaar zetten wij echter automatisch de gang in naar Plein 22 in Houten.

Plein 22 heeft een leuk concept, alle gerechten hebben dezelfde prijs en je bepaalt zelf hoeveel gangen je wilt hebben. Daarnaast hebben zij gezellige dames in de bediening waar onze sacherijnige ober uit de Roskam een voorbeeld aan mag nemen.

We zaten vroeg aan tafel en starten met de kaart en een drankje, na een goed gesprek met onze serveerster besloten wij tot 5 gangen en zouden daarna beslissen hoeveel dessert gangen daar achteraan zouden komen. Uiteraard bestelde iedereen andere dingen dus we hebben (bijna) de hele kaart geprobeerd. Er zaten een paar toppers tussen (de haringtartaar met zalm, de zeewolffilet en de kalfstong), maar de overige gerechten waren zeker niet slecht. Kortom iedereen liep uitgebreid te smullen van zijn eten.

Er werd zelfs dusdanig gesmuld dat een dessert gang meer dan genoeg was voor het gezelschap. Uiteraard werd er afgesloten met koffie en friandises, maar dat mag geen naam hebben ;-). Om een uur of 12 was iedereen weer thuis om te gaan slapen voor de 2e en laatste beursdag.

Nabrander

René heeft in zijn relaas een goede opsomming gedaan van het totale strip gebeuren. En inderdaad het is niet meer zoals vroeger. De megafoon is al jaren niet meer van de partij en ook zie je steeds hetzelfde handjevol mensen die de beurzen nog afstruinen. Ik heb wel goede dingen gehoord over de "nieuwe" beurs in Breda. Deze vind weer plaats op 6 en 7 maart. Als ik deze in kan passen in mijn drukke leven ga ik het eens proberen. Tegenwoordig zijn zo'n beetje alle strip winkels gestopt om de een of andere reden. Om toch nog een beetje van de goede oude tijd terug te krijgen zaten Dennis en ik te mijmeren. Het leek ons leuk om de Hannetjes op te zetten. Wat dit precies inhoud zal nog wel verteld worden als we ermee van start gaan. Maar daar kun je niet zo lang mee doorgaan. Daarom heb ik al direct een vervolg idee. Uitspraken (en andere zaken) die we gehoord en meegemaakt hebben op onze zoektocht naar die laatste comic.

Daarom steek ik gelijk van wal met een uitspraak uit Londen toen een gedeelte van ons team op bezoek was bij John Bolton. Deze die niet mee gingen, besloten ergens in Londen te wachten. Tijdens dit wachten haalde iemand iets te eten of te drinken (dit moet aangevuld worden, ik weet het namelijk niet meer zeker) voor zichzelf en kreeg toen de opmerking naar zijn hoofd: "zijn wij hoeren of zo" over deze opmerking / uitspraak heb ik het nog vaak gehad en zelf ook regelmatig gebruikt. Dit lijkt me een mooie om mee te beginnen als herinering quotes.

Nu ga ik nog even door een stapeltje Conans bladeren die ik heb gescoord op de beurs.

De Roskam

Zoals gemeld waren wij het afgelopen weekend op de stripdagen in Houten. Na de sluiting van de beurs (5 uur) begaven we ons dan ook meteen naar het sprankelende hart van Houten, het dorpsplein. Zoals (bijna) elk jaar waren de weer goden ons ook dit jaar zeer gunstig gezind en was het schitterend weer. Dit gaf ons de gelegenheid om voor het diner lekker in het zonnetje te gaan zitten op het terras van de Roskam. Wij raakten al snel in gesprek met 2 dames aan het tafeltje naast ons en besloten goed voorbeeld te volgen want hun schaal bitterballen zag er top uit.

De eerste teleurstelling was het tempo van de bediening. Het terras was bij lange na niet vol maar in de tijd die onze ober nodig had om bij ons te komen kun je makkelijk een paar rondjes om het plein heen hollen. De volgende verrassing kwam bij het opnemen van de bestelling. Bij Simon's vraag of ze Corona hadden zei de goede man "Ja, maar ik weet niet of die wel koud is." Voor we konden reageren was zijn volgende opmerking of Simon meteen wou aangeven wat hij wilde drinken indien er geen koude Corona was want dan hoefde hij niet 2x te lopen.


Eindelijk was de bestelling opgenomen, inclusief 2 bittergarnituur en wij gingen ons verheugen op de hapjes en de slokjes. Echter wederom konden er meerdere rondjes rond het plein afgelegd worden voordat onze vriend met de bestelling kwam. Hij wilde duidelijk zijn schoenen niet verslijten want alle drankje en de hapjes werden op één tafeltje gezet en hij vertrok, ons in verbijstering achterlatend. Nadat we zelf de drankjes verdeeld hadden was het bittergarnituur de volgende surprise. Ten eerste waren onze ballen stukken minder dan de ballen van onze vriendinnen aan het tafeltje naast ons, maar nog veel mooier, de goede man had er 2 schaaltjes ketchup bijgedaan. Nu zijn Frank & Simon halve Amerikanen, dus ketchup is goed, maar ook zij vinden dat er mosterd bij een bitterbal hoort.

Het tempo waarin wij onze vriend erop attent konden maken dat wij ook mosterd wensten en waarin hij de mosterd bracht afgezet tegen het leegeten van de schaal met hapjes ontlokte aan Frank de mooie kreet dat dit nou de uitbeelding van het spreekwoord mosterd na de maaltijd was. Wij weten niet hoe het kwam maar onze vriend begreep niet waarom hij geen fooi kreeg toen wij de rekening betaalden. Dus mocht je op een mooie dag behoefte hebben aan een terras met slechte bediening, je weet waar je moet zijn.

De stripdagen

Sinds 1985 ga ik al naar de stripdagen, de jaarlijkse 2 daagse beurs voor de stripverzamelaars van Nederland. Waar ik in vroeger jaren ging om in de stand van een vriend te staan die zelf een winkel had en de aantallen bezoekers in de tienduizenden geteld werden is het tegenwoordig wel anders. In die jaren ging het om een gezellig weekend, lekker eten en drinken met zijn allen en grote omzetten te halen. De rijen mensen stonden zaterdagochtend voor de opening te dringen voor de deur om maar naar binnen te kunnen stormen. Na de openingsbel was je de eerste uren zo druk dat je pas na 13:00 uur tijd had om tekeningen van bekende tekenaars te scoren voor jezelf. De uitgeverijen hadden grote stands en de goden van de stripwereld waren aanwezig om boeken te signeren en tekeningen voor de gelukkigen te maken.

Tegenwoordig is het een heel ander gebeuren. De bezoekers worden in de duizenden geteld, de uitgeverijen komen (bijna) niet meer en de tekenaars die nog komen zijn meestal niet van de eerste garnituur. Ook ga ik niet meer met de vriend met de winkel maar heb ik met drie vrienden een eigen standje om onze eigen collecties in te laten krimpen. De enige overeenkomst met vroeger is eigenlijk het gezellig uit eten en drinken gaan na afloop van de beurs.

De omzetten kelderen gelijk op met de bezoekersaantallen en met pijn in het hart (en portemonnee) heb ik besloten dat 2009 de laatste editie van de stripdagen is voor mij. Grootste aanwijzing was de komst van Herman. Een van de goden van de stripwereld die ik nog nooit gezien had en waar ik nog geen tekening van had. Waar in de gouden jaren er rijen van honderden mensen stonden die elkaar bijkans de hersens insloegen om een tekening van deze man te bemachtigen stond er nu een lullig rijtje van nog geen 10 man. En ik zag dit rijtje en besloot om niet aan te sluiten....

Zo komt er een ruw eind aan een traditie van 23 jaar.

Minpunten voor Suvarnaphum

René heeft enkele posts geleden de loftrompet gestoken over Suvarnaphum. Ik was het daar helemaal mee eens! Vandaag moet ik echter sterke minpunten melden voor dit normaal gesproken bijzonder goede restaurant. Na de beurs gingen René en ik daar eten halen, dat duurde echt godsvergeten lang, maar ja, dat kan een keer gebeuren! Thuis gekomen bleek men echter de bami vergeten te zijn (overigens wel berekend), wat een teleurgestelde Daan tot gevolg had. Dat was al vervelend, maar wat echt de killer was, was dat zowel het gerecht van Ans en mij zo ongelofelijk heet (lees: pikant) was, dat mijn mond in de brand spoot, mijn maag ervan van streek raakte en ik nu daadwerkelijk nog last van mijn keel heb en adem halen moeilijk gaat. Nee, deze keer geen voldoende voor Suvarnaphum!!!!

Facebook

Iedereen die tegen mij begon over sociale netwerk sites als Hyves kon bij mij altijd op een honend lachsalvo rekenen. Ik had een profiel op Linkedin, het netwerk voor professionals en al die andere onzin kon mij gestolen worden.

Totdat een vriendin op vakantie was geweest en mij vertelde dat ik de foto's op facebook kon bewonderen. Ik maakte een account aan met als enige bedoeling om haar foto's te kunnen bewonderen maar daar bleef het niet bij. Al gauw zette ik wat foto's van eigen vakanties op facebook voor diezelfde vriendin met het idee this is it.

Daar bleef het echter ook niet bij. Algauw zocht ik wat bekenden op, voegde die toe aan mijn vriendenkring en zette af en toe een berichtje neer over wat ik ging doen. Ik ben nog steeds geen facebook junkie maar maak er wel gebruik van. Mocht je ook op facebook zitten, je kunt me toevoegen aan je vriendenkring.

David Weber

Een van mijn hobby's is het lezen van boeken. Deze lijdt echter flink onder de andere dingen die ik de laatste tijd doe. Waar ik vroeger meerdere boeken per maand las, lees ik er tegenwoordig nog maar enkele per jaar. Dat betekend dat ik keuzes moet maken over wat ik nog wel en niet lees. Een van de schrijvers waar ik graag tijd voor vrij maak is David Weber. Hij is een Amerikaanse science fiction schrijver die met name bekend is geworden met zijn boeken over Honor Harrington.

Zijn boeken zijn klassieke space opera verhalen in de stijl van Robert Anson Heinlein met vaak een vrouw als hoofdpersoon. Honor Harrrington is een serie over een officier in de Royal Manticoran Navy en is geïnspireerd door de avonturen van Horartio Hornblower van C.S. Forester, een serie over de avonturen van een jonge officier in de Royal Navy ten tijde van de Napoleonitische oorlogen. Ik geniet heel erg van de boeken, mijn enige bezwaar is dat de latere boeken (er zijn inmiddels elf delen verschenen) steeds dikker worden.

Iedereen die voor zijn (of haar) ontspanning graag een avonturen romen leest kan een goede start maken met het eerste deel in de serie, on Basilisk station. Je hoeft het boek niet eens te kopen want de uitgever (Baen books) biedt meerdere boeken van zijn schrijvers voor een gratis download aan. Op deze pagina kun je diverse boeken van Weber downloaden.

Enjoy!!!!

David Bowie

Het is wederom tijd om een blik te werpen op de muzikanten waar ik mee opgegroeid ben. Na het artikel over Joe Jackson is het wederom tijd voor een artiest die niet in een hokje te vangen is. Bowie is al einde jaren zestig begonnen met 2 albums. Het tweede bevatte zijn eerste hit, Space Oddity, maar echt bekend was hij nog niet. Ik leerde Bowie kennen met de hit The Jean Genie van het album Aladdin Sane in 1973. Ik vond toen het vorige album Ziggy Stardust en was verkocht. Vanaf dat moment keek ik altijd uit naar nieuwe albums en wat Bowie ons zou brengen.

Het hoogtepunt kwam voor mij in 1977 met Heroes. De opname bij Toppop (volledige playback uiteraard) van een uiterst coole Bowie die daar met sigaret Heroes stond te vertolken zal me altijd bijblijven. Helaas lukte het niet om de bijbehorende tour te zien, iets waar ik nog altijd met weemoed aan terugdenk. Jaren later (1990) zag ik Bowie eindelijke live met de Sound and Vison tour waarin hij al zijn hits, en dus ook Heroes, ten gehore bracht. Het voorprogramma was Kim Wilde, zij nam na haar set plaats in de PA op het veld om ook van Bowie te genieten.

Na Heroes bleef Bowie platen uitbrengen met meer (Let's dance) en minder (Blac tie, white noise) succes. Voor mij is en blijft hij echter de man van nummers als Diamond Dogs, Rebel Rebel, en uiteraard Heroes.

Alweer een (onbeschaamde) plug

Dit kwartet (nu ja kwartet) blog is niet de eerste activiteit die Dennis, Frank, Simon en ikzelf ontplooid hebben. In 1994 starten wij gezamenlijk een blad over comics met de mooie naam 'Nuff Said, de lijfkreet van Stan, the man, Lee, de drijvende kracht achter Marvel comics.

Het blad werd via diverse Amsterdamse comic zaken verspreid en wij hadden er erg veel plezier in. Dank zij onze journalistieke werkzaamheden hebben wij met diverse comic grootheden aan tafel gezeten en speciale events van grote uitgeverijen bijgewoond. Ondanks (of dankzij) dat het blad gratis verspreid werd (een business model dat jaren later door diverse kranten als spits overgenomen werd) heeft het blad enkele jaren bestaan en zijn er 35 nummers uitgekomen.

Daar wij tot de early adopters van het internet behoorden kwam er al snel een website. Uiteraard was er in die tijd geen interactiviteit maar ons verleden staat nog steeds on line. Laat je terugzakken naar de jaren 90 en neem eens een kijkje in onze eerste publicaties.

Thais eten

Voor de vaste lezers van dit blog is het geen verrassing dat ik graag uit eten mag gaan. De Aziatische keuken in het algemeen, en de Thaise keuken in het bijzonder, doen het goed bij mij. Een van de pareltjes zit op een plek waar je het totaal niet verwacht. Suvarnaphum zit op de Johan Huizingalaan in Slotervaart, zover ik weet het enige Thaise restaurant in deze streken.

Ik kende de eigenaresse, Mem (in het midden op de foto), al voordat zij haar restaurant begon. In die tijd werkte zij nog achter de bar in de Mekhong river (komt ook nog wel een blog post over), en toen zij mij in 2002 vertelde een restaurant te openen in Amsterdam west was ik meer dan geïnteresseerd. In de eerste week dat zij openging gingen wij daar al eten en dat was iets waar wij geen spijt van hadden. Het is een klein restaurant (30 zitplaatsen) maar zeer gezellig en een prima kok.

Sindsdien kom ik er regelmatig, zowel om iets af te halen als om te eten. Iedereen die ik voor de 1e keer meeneem is zeer enthousiast en komt graag terug. Zo was ik daar laatst met een goede kennis, wij deelden het voorgerecht van allemaal Thaise hapjes en hadden als hoofdgerechten de gebakken eendfilet in chili olie en mekhong whiskey en en de kip in kokosmelk. Alles was weer even lekker en de opmerking van mijn disgenoot na afloop was "Wanneer gaan we hier weer eten".

De white elephant heeft de naam de beste Thai in Amsterdam te zijn maar ik ben een andere mening toegedaan.

Good old games

Zoals ik al in een eerdere post heb aangegeven ben ik een liefhebber van games. Met name de old skool games doen het goed bij mij. Helaas doen deze games het niet meer zo goed op de moderne hardware van tegenwoordig, als je al een exemplaar kunt vinden.

De oplossing heet Good Old Games, ofwel gog.com. Dit bedrijf brengt de old skool games opnieuw uit in een versie die speelbaar is op moderne computers. Dit via DRM vrije downloads (in gewoon Nederlands, er is geen kopieer beveiliging meer aanwezig) en voor een prijs waar zelfs een zuinige Hollander zich geen buil aan kan vallen. De meeste games kosten slechts 6 dollar, duurdere gamepacks zijn 10 dollar en er zijn zelfs games die gratis worden weggegeven. Een paar toppertjes voor de geïnteresseerden:

Fallout 1 & 2
Broken sword 2 & 3

Breng de site een bezoekje en kijk of er wat voor jouw gading bij zit.

Traditie

Een van de vaste jaarlijkse tradities binnen onze familie is het eten van mosselen. Geen van de dames vindt het lekker en in je eentje een pannetje mosselen eten in het niet helemaal. Daarom dus maar een jaarlijks familie etentje.

Vorige week een e-mailtje verstuurt aan mijn zusje & zwager en mijn ouders of zij dit weekend konden. Ik zou trakteren maar uiteraard horen er sausjes bij de mosselen en dat betekent dat mijn vader aan de slag moet voor zijn, bij ons, wereldberoemde sauzen. En dan kon ie ook meteen de rest doen want neefje & oma willen kibbeling, zusje en nichtje willen zalm, de mannen willen mosselen en uiteraard moet er ook frietjes, een lekkere salade en fruit met ijs zijn.

Iedereen bleek de zondag te kunnen dus tegen 5 uur kwamen we binnendruppelen. Gezellig wat babbelen, hapje en drankje terwijl de mosselen in de keuken stonden te trekken. Op de klassieke manier dus met groenten, zoals wortel en ui, en wijn. Op een gegeven moment was het dan zover en de pannen kwamen op tafel. Er waren 2 dozen met mosselen gehaald, een is nl. te weinig. Iedereen had kennelijk trek want alle mosselen zijn schoon opgegaan vergezled van een gember, knoflook of limoen saus. Na afloop gezellig koffie drinken en bij het afscheid alvast vooruitblikkend naar volgend jaar.

Taken

Ik heb laatst een film gezien (op dvd) die geen grote reclame campagnes heeft gehad, maar zeker de moeite waard is om te zien. Het gaat om Taken, een thriller met Liam Neeson in de hoofdrol.

Het is een Frans Amerikaanse coproductie, hij duurt geen 2 ½ uur maar gewoon 93 minuten en is genieten van begin tot eind. Het verhaal gaat over Bryan, gescheiden met een dochten van 17 die bij haar moeder en stiefvader woont. Zijn dochter, Kim, gaat met een vriendin naar Parijs en wordt daar ontvoerd (Taken) door een groep Albanese misdadigers die zich in vrouwenhandel specialiseren. Bryan is echter een ex geheim agent die voor de kidnappers een zeer duidelijke boodschap heeft. Geef mijn dochter terug of verlies je leven.

Het verhaal, van Luc Besson, is uitstekend in beeld gebracht door Pierre Morel en hield mij aan de buis gekluisterd. Ga naar de winkel, videotheek of je favoriete download site en geniet van Taken.

Luisteren naar mannen die vrouwen haten....

Normaal ben ik niet zo van de luisterboeken, zelf lezen vind ik toch een leukere ervaring. Maar helaas heb/ maak ik er te weinig tijd voor. De laatste tijd lees ik of mijn comics weg (dat gaat al niet zo snel) of ben ik bezig met de Alex Cross serie van James Patterson. Nu kwam ik op FTD een post tegen van alle boeken van Stieg Larsson. Het eerste deel, "mannen die vrouwen haten" is een mega seller en inmiddels ook een goede box office hit en op de vakantie in de USA heeft Hans de boeken verslonden. Dus ik waagde de gok, deed een download voor nul euro en zette e.e.a. op mijn iPod. Boel in de auto en op weg naar de Rabobank in Utrecht en eens luisteren wat het wordt. Het wordt heel veel!!! Je wordt heel snel in het boek getrokken en ik ben geboeid. Wat lastig is, is dat ik niet even een uitstapje naar een muziekje kan doen, want dan ben ik de positie van het boek kwijt en moet ik het weer opzoeken en het is nogal een dik boek (lees: veel uren op de iPod), dus ik zal de komende periode weinig muziek horen. Luisteren gaat beter dan verwacht, dus voor herhaling vatbaar!!!

Woensdagavond stapavond

Nee, ik ben niet van mijn geloof gevallen, ik moet tenslotte werken op donderdag, maar deze week was de woensdag aan de beurt. Een goede kennis bleek van maandag tot donderdag in Nederland te zijn en hij nam dan ook contact op met de mededeling dat er woensdag een feestje was en of ik ook langs kwam.

Het feest was in de Butterfly, het restaurant annex bar van zijn vriendin, omdat een van de medewerksters jarig was. De butterfly is eerst een Thais restaurant en veranderd bij het vorderen van de avond in een bar als de eters verdwijnen.

Net zoals het verjaardagsfeest van Da, enige tijd geleden was bij deze Thaise party ook weer uitstekend voedsel beschikbaar naast de ruime hoeveelheden drank. De avond was zeer gezellig maar aangezien mijn kennis de volgende dag terugvloog naar Azië voor een bruiloft moest hij op tijd weer vertrekken. Samen met nog enkele andere bekenden bleef ik wat langer. Ik ging echter tijdig naar huis te om de volgende dag uitgeslapen naar mijn werk te kunnen.

Mocht je niet al te kleingeestig zijn ga dan eens een hapje eten in de Butterfly en vergaap je aan de bediening.

Warner Bros en DC

Misschien als reactie op het bod van Disney op Marvel, maar inmiddels heeft Warner Bros aangekondigd day haar dochter DC veel dieper binnen het Warner imperium getrokken gaat worden. Onder de naam DC entertainment wordt de uitgeverij DC comics een van de poten van het comic imperium. De andere poten moeten er voor zorgen dat er geld binnenkomt met de figuren van DC. Dus naast de Superman en Batman films is de kans groot dat meer DC helden het witte doek gaan halen. Als ik mag kiezen staat the Legion of Super-Heroes eenzaam bovenaan!

Bianca & Juliëtte

Waar mijn vorige bericht over een date met 2 dames een bericht over een hele mooie dag was, is dit niet echt een dag die in mijn mooie herinneringen top tien komt. Toch heb ik op 15 maart een nieuwe date met beide dames ingepland.

Om alle mysteriën weg te nemen, Bianca is mijn mondhygiëniste en Juliëtte mijn tandarts. Sinds mijn jonge jaren ga ik met knikkende knieën naar de tandarts. Het maakt niet uit of het alleen een controle is, ik sla compleet op slot en verlaat meestal met trillende handjes (en nee ik drink niet in de ochtend) het pand.

Ook deze keer begon mijn hart sneller te slaan bij het naderen van het adres waar de praktijk gevestigd is. Dan het kwartiertje wachtten voor ik naar binnen mag, het liggen in de stoel en de zenuwen gieren echt door mijn keel. Beide dames zijn erg aardig en zeer professioneel, ik kom er al jaren, het doet nooit echt pijn maar de angst verdwijnt niet. Wederom stond ik na een half uurtje buiten met een gebit dat weer spic & span was en dat geen reparaties behoefde. Toch zal het op 15 maart weer precies volgens dit scenario gaan lopen.

Albert Heijn

Voor mij is er maar één supermarkt in Nederland en dat is Albert Heijn. Dit vanwege het brede assortiment aan luxe en traiteur goederen. Als voorbeeld noem ik zaken als vers geperst sap (en dan bedoel ik geen aangemaakt dingen maar bv kiwi sinasappel sap), erg goede maaltijd salades, mooie eenpersoons verpakkingen etc. etc. De andere supermarkten pogen dit wel te imiteren maar dat lukt ze net (of ruim) niet. De supermarkt verliest het uiteraard van een goede bakker, slager, visboer en groenteboer maar verder vind ik de appie top!

Tot zeer kort waren mijn twee favoriete filialen in Amsterdam die op het Groot Gelderland plein en die in Badhoevedorp. De eerst omdat het een van de grootste filialen, en misschien wel de grootste, van Amsterdam is met een zeer uitgebreid assortiment, de 2e omdat deze op weg van werk naar huis ligt en, ondanks dat het een wat kleiner filiaal is, de grote gratis parkeerruimte en de ruime keuze aan luxere producten. Dit waarschijnlijk vanwege het feit dat Badhoevedorp niet echt arm te noemen is.

Tegenwoordig is er echter een nieuwe contender nl. het filiaal in Zwanenburg, dit filiaal is onlangs verbouwd en ziet er schitterend uit, hier is een eigen parkeerplaats voor de klanten en het assortiment is prima. Wat deze Albert Heijn echter uniek maakt binnen Amsterdam is dat er geen muntjes in de karretjes gegooid hoeven te worden en dat er geen toegangspoortjes zijn.

Even een quickie....

Daredevil. Omnibus. The Hood. Brubaker. Mr. Fear. Lark.

Yeah, they rock!!!!!

Kam-Yin

Regelmatig gaan wij op de donderdag eerst een hapje eten voor we ons naar de eerste kroeg begeven. Één van de restaurants waar wij komen is Kam-Yin, dit is een Surinaams Chinees restaurant in de Warmoesstraat. Een grotere tegenstelling met de Nederlanden is niet denkbaar, het is geen gezellig restaurant om met vrienden te gaan dineren maar een vreetschuur waar je snel een hap naar binnen slaat. Meestal staan we dan ook binnen de 30 minuten weer op straat. Maar in die 30 minuten heb je een uitstekende Surinaamse of Chinese maaltijd met een pilsje (of fris uit een blikje) naar binnen geschoven aan de houten tafels. Dit alles voor een prijs van onder de €20,- met zijn tweeën.

Ben je in de buurt en heb je maar weinig tijd (of geld) om te gaan eten breng dan een bezoek aan Kam-Yin.

Joe Jackson

Een van mijn (en misschien wel de grootste) muzikale helden is Joe Jackson. Al vanaf het moment dat ik de eerste nummers hoorde van de lp Beat crazy uit 1981 was ik verkocht. Zoveel power in de muziek en de tekst was ik zelden tegengekomen. Al gauw had ik de eerdere 2 platen, I’m the man en Look sharp te pakken, en ook deze waren geniaal. Met zijn 4e plaat (Jumpin’ Jive) zette Joe de hele wereld op zijn kop. Zijn band was verdwenen, de new wave van de eerdere 3 platen waren niet meer, in plaats daarvan kregen we een plaat vol met oude big band muziek vertolkt door Joe. Het was even wennen maar ook dit was klasse.

De volgende plaat, Night and Day bracht Joe superster status, voor mij is het nog steeds de beste plaat die hij ooit gemaakt heeft. Het is een concept album, kant A is de day side en kant B is de night side. De nummers gaan over het leven in de grote stad (Joe woonde in New York toen hij dit album maakte) en laten het leven van iemand in zo’n grote stad zien. De hit real man bracht hem eerste plaatsen in de hitparades en erkenning bij vele mensen. Op elk concert dat Joe sindsdien geeft worden nog steeds een aantal nummers van deze plaat gespeeld. Denk niet dat dit saai wordt want voor elke nieuwe tour componeert Joe de nummers opnieuw. Zo heb ik een concert bijgewoond waar de vertolking van Real man werd gedaan met 2 violen als hoofdinstrumenten en allen percussie als backing. TOP!

Mocht je onbekend zijn met zijn werk, koop (of download) dan een exemplaar van Night and Day en laat je verwennen met nummers als A slow song, Breaking us in two, Steppin’ out en uiteraard Real man.

Marvel en disney

Gisteren opgeschrokken door het bericht dat Marvel Comics overgenomen wordt door Disney. Benieuwd wat dat voor invloed gaat hebben. Gaat Disney dit alleen doen om toegang te krijgen tot de figuren om er vervolgens films mee te maken, of gaat er ook redactioneel een andere wind waaien bij Marvel? Krijgen we bijvoorbeeld een titel als Peter Porker, the spectacular Spider-Ham weer terug? Of krijgt de Hulk een bijzondere relatie met Tinker Bell (size does matter!). Ik ben benieuwd wat de toekomst ons gaat brengen, Marvel heeft niet zo een hele goede historie als het gaat om overnames (wie zegt Ron Perlman), dus duimen dat het deze keer de kwaliteit ten goede komt!