Vroeg op op zondag

Vroeg opstaan is iets dat niet bij mij hoort. Al van kinds af aan ben ik erg goed in uitslapen. Deze zondag ging de wekker echter al om 8 uur en niet omdat ik op reis ging of voor iets anders leuks. Op mijn werk was dit weekend nl. een belangrijke implementatie gaande waar ik verantwoordelijk voor ben. Vrijdag en zaterdag waren alle technische zaken uitgevoerd en de testperiode stond gepland voor zondagochtend van 08:00 tot 12:00. Wat doe je dan als leidinggevende met verantwoordelijkheidsgevoel, juist ja, je zorgt dat jij ook vanaf acht uur bereikbaar bent.

Gelukkig is de techniek flink verbetert de afgelopen jaren want vroeger moest iedereen op kantoor zijn om alles uit te voeren. Tegenwoordig kan iedereen zijn werk van huis uit doen dus de extra reisuren zijn er niet meer. Ruim voor twaalven werd alles succesvol afgemeld, de opofferingen waren niet voor niets geweest. Ik kan me gereedmaken voor de leuke dingen van de zondag, uit eten gaan en een concert.

The Little Thai Prince, om het af te leren

Vorige week was de start van vrijdagavond stapavond een hapje eten en dat was goed bevallen. Daarom werd ook voor de 2e episode een afspraak gemaakt om te gaan eten. Deze keer met een vriend die net als ikzelf, erg van de Thaise keuken houdt. De afspraak was dan ook gemaakt bij de Little Thai Prince om half acht. Ik had gereserveerd en dat was maar goed ook want het kleine restaurant (minder dan 30 plaatsen) was bomvol en zodra er een tafeltje vrij kwam stonden de volgende gegadigden alweer klaar. Nu heb ik het al meerdere keren over dit, in mijn optiek, uitstekende restaurant gehad en ook deze keer werden we niet teleurgesteld. Zoals onze gewoonte is vroegen we om ons gewoon iets lekkers te brengen en dat bestond deze keer uit een schotel met diverse hapjes als voorgerecht, rundvlees in een milde saus en vis in een pittige rode curry. Wederom alle complimenten voor de kok. En even wederom voor de prijs hoef je het absoluut niet te laten, de rekening was deze keer €51.

Iets waar ik het nog niet eerder over gehad heb is het bier dat zij schenken. Uiteraard is er het bekende Thaise Singha bier uit flessen te krijgen maar hun tap bier is Warsteiner, een prima Duits biertje. Nu heb ik vorig jaar tijdens mijn vakantie in Duitsland een bezoek aan de brouwerij gebracht, een tip: doe het niet als je hoge verwachtingen hebt of niet bejaard bent, en dat roept dan toch weer een soort van herkenning op. Kortom het diner was in Thai Duitse sferen en dat bleek een prima combinatie te zijn.

Danger Will Robinson Danger

Deze kreet heeft niets te maken met de tv serie lost in space maar meer met een zomerplannetje. Eind vorig jaar maakte ik melding van een ritje deze zomer in een van de Aston Martin’s van een vriend van mij. Ik had al het idee om naar Zandvoort te rijden en te kijken hoeveel sloeries er aan zouden blijven vastplakken. Niets leek dit geluk in de weg te staan totdat ik deze vriend de afgelopen week zag zonder zijn vrouw. Op mijn vraag waar ze was kreeg ik het antwoord dat ze in Hongkong bezig was haar rijbewijs te halen. Onmiddellijk kreeg ik angstvisioenen van crashende auto’s en geen zomerse ritjes naar Zandvoort. Hopelijk heb ik het mis maar ik ben toch iets huiveriger voor dit uitstapje.

Vriendin van verre

Een van de vakantieplannen van 2010 is het bezoekje aan de Baltische staten. Nu zijn dit nog redelijk onontgonnen gebieden dus gidsen als 100% Baltische staten zijn nog onbekend. Gelukkig biedt mijn geliefde wikitravel enige informatie, maar is, niet onverwacht, veel kariger gevuld dan voor grote en bekende plaatsen. Het wordt dan moeilijker om strakke vakantieplannen te maken dus we gaan wat meer het onbekende bezoeken dan ik gewend ben.

Nu liep ik afgelopen zaterdag een vriendin tegen het lijf in de roode baron waarvan ik wist dat zij van oorsprong uit de Oekraïne kwam. Voor onze begrippen zijn de Baltische staten praktisch buurlanden van de Oekraïne en tijdens het communisme waren de Baltische staten de vakantiebestemming voor o.a. de Oekraïner, dus ik dacht ik vraag haar eens wat informatie. Wat bleek ze vond het ontzettend leuk dat we daar heen gingen en bood meteen hulp. Haar moeder was op dit moment op visite in Nederland en die had een goede vriendin in Riga, de hoofdstad van Letland. Zij zou zorgen dat we het nummer van die vriendin kregen zodat wij een local hadden die ons de beruchte gouden tips zou geven. Nog even afwachten maar het ziet er goed uit.

Voetbalplaatjes

Het is weer zover, na het succes van vorig jaar kon het niet uitblijven, Albert Heijn komt wederom met een voetbalplaatjes actie. De marketing machine van de grootgrutter werkt uitstekend want of het nou om voetbalplaatjes, smurfen, wuppies of Disney figuren gaat, de mensen gaan helemaal los om ze allemaal te verzamelen. Mijn neefje begint nu al te vragen wanneer ik langskom en dan gaat het niet om mijn gezelschap maar om de voetbalplaatjes die ik meeneem.

Maandag is het feest weer begonnen en kan ik mij na het boodschappen doen weer door de rijen kinderen heen vechten met hun “Mag ik uw voetbalplaatjes hebben meneer?” geroep. Dit jaar wordt het ook mogelijk om online je plaatjes te sparen en er is zelfs een speciale hyves de lucht in gegaan voor de actie, facebook is kennelijk nog te hip. Vorig jaar was het nog een particulier initiatief, dit jaar regelt Albert het zelf. Nu ja na een week of tien is het weer voorbij, afwachten wat de volgend actie gaat worden.

Een avond in de roode baron

Afgelopen vrijdag werd op de stapavond uiteraard een bezoek aan de roode baron gebracht. Het is op de vrijdag een stuk drukker dan op de donderdag maar er was nog plek. Er waren een hoop bekenden en het was gezellig. Een van die bekenden (een hele vage) stond muziek te draaien en ik ging dus rustig zitten en luisteren i.p.v. zelf te draaien. Op een gegeven ogenblik zette hij een flink aantal nummers klaar en ging weer aan de bar zitten. Toen het lijstje op was liep ik naar de apparatuur en begon wat te selecteren. Hij kwam meteen naar me toen en sprak met dubbele (eigenlijk driedubbele) tong dat ik er wel verstand van had maar.....

Hij was lam en opdringerig dus ik ging weer rustig zitten en liet hem zijn gang gaan. Op een gegeven moment kreeg ik echter van de eigenaresse het dringende verzoek of ik niet wat lekkere swingende dans muziek wou draaien want de keuzes van mijn collega sloegen niet echt aan (en ook niet dat hij nummers 2 tot 3 maal draaide aangezien hij al weer vergeten was dat hij ze gedraaid had). Met lichte drang werkten een aantal mensen de man richting de bar en nam ik de muziek ter hand. Het gezelschap had duidelijk behoefte aan salsa en aanverwanten artikelen dus de start was Mas Que Nada in de Black Eyed Pas versie. Het werd een swingend geheel en een zeer succesvolle avond op één bezoeker na. Toen wij tenslotte vertrokken dook hij als een havik op de apparatuur af en werd hij weer een stuk gelukkiger.

Pasjesleed het slot

Zoals vermeld was mijn bankpas geblokkeerd en kwam ik daar achter bij het boodschappen doen bij Albert Heijn. Inmiddels heb ik weer een nieuwe pas, de service is top bij de Rabobank. Maar het toppunt van ironie is toch wel dat het skimmen plaats heeft gevonden bij de Albert Heijn, zie hier het artikel, dezelfde keten waar ik erachter kwam dat mijn pas geblokkeerd was. Ik vraag me af hoe dit criminelen dit voor elkaar hebben gekregen?

Hollandse sushi

Ik was zaterdagmiddag bij mijn ouders langsgegaan en besloot ze te verrassen met een portie Hollandse sushi (zoals ik dat noem). Ik was eerst naar de viswinkel toegegaan en had zalm, paling, haring en Hollandse garnalen met cocktail saus meegenomen. Eenmaal bij mijn ouders aangekomen maakte mijn vader daar een mooie schaal met toastjes van en trok een fles wijn open. Onder het genot van een goed wijntje en een lekker hapje ging de middag dan ook fluks voorbij en was het alweer tijd om op te stappen. De Hollandse sushi zorgt altijd voor een succesvolle middag.

Morita-Ya

Gisteren was de eerste episode van het nieuwe feuilleton vrijdagavond stapavond als opvolger van de oude serie. Een goede manier om een nieuwe traditie te openen is starten met een etentje. Zo had ik vorige week met een vriendin afgesproken dat we uit eten zouden gaan. Aangezien zij tot half zeven moest werken en dan op de fiets naar de stad zou gaan was de start van de avond uiteraard in het elfde gebod. Toen ik binnenkwam zat zij al aan een biertje en natuurlijk hield ik haar gezelschap met een Brigand. Daarna was het tijd om aan tafel te gaan in het Japanse eethuis Morita-Ya.

Aangekomen werden we vriendelijk door eigenaresse Morita begroet en namen plaats aan een wankel tafeltje. Het is, zoals de naam al aangeeft, een eethuis(je) want er is slechts plaats voor 24 personen (en dan zit het echt vol) aan de simpele houten tafeltjes. Het interieur is, en dan ben ik vriendelijk, achenebbisj te noemen. Maar ja het gaat om het eten en dat is met recht uitstekend te noemen. We besloten de maaltijd te delen en bestelden de sushi & sashimi mix en de beef set. Daarbij een cola light en een sapporo bier. De maaltijd startte met een kom miso soep voor beiden gevolgd door de vis. De set bestond uit sashimi van zalm, tonijn, inktvis en een witvis. Daarnaast bestond de sushi uit een california rol en diverse maki en nigri. Alles even lekker. De volgende gang was flinterdun gesneden entrecote die je op een eigen bakplaat bereid, vervolgens onderdompelt in een saus (waar ik het recept niet van ken, hij is donker van kleur en erg smaakvol). Dit begeleidt met een kommetje kleef rijst en een bakje salade. Ook hier was geen wanklank te ontdekken en we besloten de maaltijd met groene thee en espresso. Mijn tafeldame was erg tevreden over de kwaliteit van het eten maar toen zij de rekening zag vielen haar ogen pas echt uit haar hoofd want dit culinair festijn had ons slechts €51 gekost.

180

Op 1 januari ben ik met een nieuw team aan een nieuw project gestart. Het team zal lang bij elkaar blijven (de verwachting is meerdere jaren) en heeft een mooie en grote project kamer ter beschikking. Nu vind ik dat werk ook plezier moet zijn en dat een project kamer best een aantal niet werk gerelateerde objecten mag hebben. Nu had een van mijn medewerkers het over zijn aanstaande verhuizing en het bijbehorende inpakken. Een van de genoemde objecten was een dartbord, dus ik zag een kans ;-) Het dartbord kwam probleemloos onze kant op maar het heeft weken geduurd voor we ons eerste pijltje konden gooien. Het bord arriveerde maar de pijlen bleken al diep verstopt te zijn dus we startten met een kaal bord. De 2e uitdaging was het ophangen van het bord. Ik zag de huismeester al woest worden bij het zien van de honderden gaatjes in zijn kostbare muren. Dan zie je de kracht van een team, want een van de teamleden dacht nog wel een set darts thuis te hebben en zou gaan zoeken. De eigenaar van het bord zou thuis op zoek gaan naar de houten plaat waar het bord ooit op had gehangen. Binnen de week waren alle attributen terecht en waren we klaar voor de laatste etappe, het ophangen. Voor ik de huismeester zo ver had waren we wederom 2 weken verder maar nu hangt dan ook alles en kunnen we kijken of er een lucifer, Barney of andere ster in ons team zit.

Nieuwe gadgets

In verband met de Rome vakantie zal het blog uitgebreid worden met diverse gadgets. Als eerste zijn de lijst met belangrijke links en de countdown naar het vertrek toegevoegd. Bovenaan in de lijst staat ons hotel vermeld maar de lijst zal gaan groeien in de loopt der tijd. Dit zijn tijdelijke gadgets die na de vakantie weer verwijderd zullen worden. Uiteraard zijn de eerste aankopen alweer toegevoegd. Deze maal gaat het om, uiteraard, een koelkast magneet en om een Paus koffie beker.

NB: Voor diegenen die opletten: Het uur tijdsverschil wat de countdown aangeeft is de zomertijd die ingaat voordat wij vertrekken.

Employee of the month

Het afgelopen jaar werd er elke maand een project, een team en zelfs één keer een persoon in het zonnetje gezet met als motto het A-merk van de maand. Toen er een maal een persoon werd verkozen liet ik al spottend weten dat wij binnenkort onze eigen McDonald’s variant van de medewerker van de maand zouden hebben. Wat blijkt, ik moet mee gaan doen aan de lotto want het nieuwe jaar was nog geen week oud of vanuit het secretariaat kreeg iedereen een maandelijkse uitnodiging voor de professional van de maand. Nu ben ik uiterst sceptisch over dit soort zaken en sta ik niet vooraan van ik wil winnen.

Tijdens de kick-off 2010 werd echter bekend gemaakt hoe het systeem werkte en welke prijs er aan verbonden was. Ik ben nog steeds niet geïnteresseerd in de titel maar wil toch graag winnen. De methode is simpel, er worden elke maand drie medewerkers genomineerd, de eerste drie tijdens de kick-off, en dan kan iedereen via het intranet een stem op een van de drie uitbrengen. Degene met de meeste stemmen is dan uiteraard de professional van de maand. De prijs is echter absoluut niet misselijk, een zes gangen diner bij de Librije. Mocht ik genomineerd worden dit jaar dan zal ik campagne gaan voeren tot ik erbij neer val want een etentje bij Sjonnie is de moeite waard.

Pasjesleed

Gisteren stopte ik onderweg naar huis bij de Albert Heijn om nog even boodschappen te doen voor ik huiswaarts keerde. Iets wat ik elke week wel één of twee keer doe. Het tot 8 uur open zijn van de winkels is een zegen voor de hardwerkende mens van tegenwoordig. Geen gigantische voorraden in het weekend meer inslaan maar ook doordeweeks even boodschappen doen. Ik had al gauw mijn mandje gevuld met mijn boodschappen, alles op de band gelegd, pinpas door de gleuf, bonuskaart afgegeven en inpakken maar. Toen alles over de band was gegaan even op ja drukken en het pand verlaten is dan de normale procedure. Het meisje achter de kassa riep echter dat het fout gegaan was en dat ik het nogmaals moest proberen. Ik zal wel iets fout gedaan hebben denk je dan, dus de 2e keer wat beter opletten. En beter opletten werkt want de kreet pas geblokkeerd verscheen in beeld. Gelukkig had ik ook voldoende cash dus betalen lukte nog.

Vloekend naar huis, op internet bankieren aanloggen en vervolgens code xxx neem contact op met uw lokale bank. Nu ben ik geen onbekende met geblokkeerd passen want toen ik vorig jaar in Amerika was bleek mijn credit card geblokkeerd te zijn. Vanuit Amerika de bank gebeld en bij navraag bleek dat er misschien fraude gepleegd was en dat ze uit voorzorg mijn credit card geblokkeerd hadden. De uitsmijter was echter de opmerking “Wij hebben u een brief gestuurd, hopelijk heeft u her geen problemen mee”. Op mijn licht sarcastische opmerking of ze enig idee had waarom ik haar met deze vraag uit Amerika belde bleef het angstvallig stil. En toen ik vervolgde met de opmerking dat bellen wat handiger was bleef het nog stiller.

Dus vandaag maar met de bank gebeld en ja hoor “U bent misschien geskimd dus we hebben uw pas maar geblokkeerd”. En “We hebben u een brief gestuurd”. Maar ook deze keer “We hebben u gebeld en uw voicemail ingesproken”. Kijk als je vooruitgang ziet wordt je vanzelf iets vriendelijker. Op de vraag of dat het nummer van mijn huis was werd inderdaad bevestigend geantwoord. Dus ik nam afscheid met een laatste suggestie om de volgende keer mijn mobieltje te bellen. Beveiliging staat in ieder geval erg hoog in het vaandel van mijn bank, nu even de dagen doorkomen tot mijn nieuwe pas arriveert.

Eindelijk nummertje vijf

Na enig aandringen is de coming out van Simon (zie hier zijn eigen blog) dan toch gekomen. Als trouwe lezen en mede auteur van ons blog heeft hij zich nu ook als volger aangemeld. Mijlpaal één is binnen, 5 volgers. Op naar een verdubbeling en dus de 2e mijlpaal.

Rome we komen

Nee dit is niet de topper die de Havenzangers maakten voor het Nederlands elftal op het WK in 1990 in Italië (helaas we hebben Rome niet gezien) maar de volgende trip van de boys (zie deze link voor de 2009 trip). De vakantie is gepland en geboekt en wel van 23 t/m 26 april. Uiteraard was de plaats al bekend na de diverse stedentrip onderzoeken maar onze reis organisator Dennis heeft nu dan de vluchten en het hotel geboekt. We vliegen met KLM en vertrekken op de vrijdag om 13:00 (mooie tijd) en vliegen op de maandag terug om 13:40 (wederom mooie tijd). Ons hotel is hotel Cecil, gelegen in het centrum van Rome pal naast de Trevi fontein en de Spaanse trappen.

Aangezien het onderdeel wat te doen in Rome bij mij ligt heb ik het boek 100% Rome aangeschaft via Bol om de juiste routes uit te stippelen. Het boek is een tip van Dennis die deze gidsen kennelijk eerder heeft gebruikt en daar over te spreken is. Tevens heb ik de Google agenda weer ingericht zodat we net als vorig jaar alles daar in kunnen zetten en ook van alle locaties kunnen benaderen. Kortom niets houdt ons tegen voor de vier dolle dwaze dagen in Italië.

Kick-off 2010

Ook wij zijn een modern bedrijf geworden (kostte wel wat moeite) en houden dus een kick-off om het nieuwe jaar in te luiden. Dit jaar was 14 januari de heuglijke dag en het feest begon om half vijf. Er was een welkomst drankje, er was uiteraard een flitsende speech van de ceo, er werd een video vertoond met daarin “spontaan” opgenomen stukjes van medewerkers (wij hebben tegenwoordig een partnership met een bedrijf dat in beeldscherm communicatie is gespecialiseerd), met als hoogtepunt een van onze medewerksters die volledig dichtsloeg toen de camera in haar gezicht werd geschoven.

Na het opening geweld was het tijd om naar de kantine te vertrekken waar het volgende beeldscherm klaarstond. Er stond een lange vent met een microfoon naast en toen iedereen was gaan zitten startte de film. Het was een terugblik naar de Olympische spelen van 2008 in Peking en het ging over de 10km zwemmen. De man met de microfoon was uiteraard Maarten van der Weijden en na de film vertelde hij zijn verhaal hoe hij als professional tot deze prestatie was gekomen. Nu was het een goed verhaal maar ik ben wat cynisch geworden over topsporters die met dit soort verhalen hun carrière te gelde maken. De eerste keer dat ik dit meemaakte was met Ron Zwerver en ik was onder de indruk. De 2e keer was Jochem Uytdehaage de man en nu was Maarten nummer drie die dit kunstje kwam doen. Het spijt me voor Maarten maar been there done that was het credo.

De afsluiting was een maaltijd en het verhaal van Maarten hield onder andere in dat je goed en veel moest eten. Nu werd dat alle eer aan gedaan met de uitstekende Indonesische maaltijd die geserveerd werd. Er waren 2 soorten rijst, 2 soorten ajam, rendang, de bekende boontjes, zuur, kroepoek, salades, kortom top. Als witte wijn werd er een Pouilly fume geschonken en ook daar zeg ik geen nee tegen. Na wat gezellig napraten (en eten) met een aantal collega’s besloot ik op een gegeven ogenblik dat het tijd was en keerde ik huiswaarts.

San Francisco

Dit stukje is een onderdeel van donderdagavond stapavond en niet iets over de Amerikaanse stad aan de westkust, alhoewel dat een mooie plek is om te vertoeven zoals ik in 1993 zelf mocht beleven. San Francisco is zo’n beetje de laatste halte op een avond (nacht) voor de echte diehards, de kroeg sluit nl. pas om vier uur, met als consequentie dat het tussen drie (de sluitingstijd voor de andere kroegen) en vier heel erg druk is.

Ik kwam zo’n twintig jaar geleden voor het eerst in deze kroeg en toen was het een café waar het nachtleven zich verzamelde, horeca mensen, pooiers, dealers en werkende dames kwamen na werktijd nog een afzakkertje nemen en de dag doornemen. De sfeer was erg leuk en ook wij waren regelmatig bezoeker. Spoel een aantal jaren vooruit en de kroeg is ontdekt. Er kwamen wat stukjes in het Parool en de studenten begonnen toe te stromen. Voor de eigenaresse een goede zaak want er kwam zelfs een pasjes systeem om het aantal bezoekers niet te hoog te laten worden. Voor ons het einde want de sfeer was weg en wij kwamen er niet meer.

Spoel weer vooruit naar nu en ik kom weer af en toe in San Francisco. Een vriendin die ik al jaren niet meer gezien had bleek nog steeds in de horeca te werken. Ik kwam haar vlak voor sluitingstijd tegen in The End en we raakten in gesprek. Omdat The End sloot gingen we door naar San Francisco om verder bij te praten. Het is nog steeds een (te) drukke tent waar nu wat werkzame dames uit de Afrikaanse gebieden nog een klant proberen op te pikken, en er is nog steeds een pasjes systeem. Nu ontmoet ik eens in de zoveel tijd deze vriendin in The End en vervolgen we de nacht in San Francisco. Het enige wat gelijk gebleven is over al die jaren is dat ik nog nooit een pasje nodig heb gehad om de kroeg te betreden.

Comics bestellen

Ik schrijf regelmatig een stukje over comics, soms over één uitgave, soms over een serie. Vroeger kocht ik, net als iedereen, de comics in een of meerdere winkels. Een groot gedeelte kwam bij Wonderland in Amsterdam vandaan. De winkel bestaat inmiddels niet meer maar is als webshop doorgegaan. Toen winkelen via internet een vlucht begon te nemen ben ik eens gaan kijken wat het kostte om zelf comics (en dan met name hardcovers) in Amerika te bestellen. Dat bleek dusdanig voordelig te zijn dat ik al snel switchte naar Amerikaanse winkels. Eerst was dat Mile High Comics maar toen de service daar achteruit ging en de prijzen voor het verzenden van $0 naar $4 voor een hardcover werden verhoogd besloot ik deze winkel vaarwel te zeggen. Amazon was ook een goede optie maar een aantal comics, waaronder de Marvel Masterworks, worden alleen via comic winkels verscheept. Verder zoeken bracht mij bij Tales of Wonder, tegenwoordig mijn vaste leverancier, uitstekende service en fatsoenlijke prijzen.

Het afgelopen jaar is er echter een serieuze contender opgestaan in Nederland. Cheap comics heeft prijzen die gelijk zijn aan die van Tales of Wonder. (Cheap comics is duurder maar door het verschil in verzendkosten komt het weer gelijk uit) en is in Nederland gevestigd. Dat betekent dat je 2 dagen na je bestelling de spullen al in huis hebt en niet het risico loopt dat de douane nog een toeslag op je comics doet. Voeg daar regelmatig leuke aanbiedingen aan toe en je hebt een winnaar. De zaak is uiteraard kleinschaliger dan Tales of Wonder en heeft geen grote voorraden. Op is al snel op daar en bijbestellen zit er niet bij. Vandaar dat nu mijn bestellingen verdeeld worden tussen deze 2 zaken. Eerst kijk ik wat ik allemaal in Nederland kan bestellen en wat niet lukt komt uit Amerika.

Politieke consequenties

Mijn vaste stapmaat heft zijn eerste schreden op het politieke pad gezet en aan het bedrijven van politiek zitten consequenties, soms hele harde consequenties. Zo heeft hij inmiddels zijn eerste schreden op het pad van de vrienden sites gezet en volgt cursussen en vergaderingen. Als potentieel raadslid heeft de partij echter nieuwe eisen gesteld die hem diep raken. Zo moeten alle potentiële raadsleden vanaf nu de raadsvergaderingen bijwonen. Nu mag dat zeer normaal lijken voor een bestuurder in de dop maar…… de raadsvergaderingen zijn op donderdagavond. Dit betekent het wrede einde van donderdagavond stapavond, een meer dan 15 jaar oude traditie. Over offers gesproken.

Ik kreeg dan ook onmiddellijk na het bekend worden van dit schokkende feit een mail van hem of we de besproken move over het verschuiven van de stapavond, indien hij in de raad gekozen zou worden, per direct in kunnen zetten. Komende donderdag zou zijn laatste vrije donderdag zijn en dus onze laatste donderdagavond stapavond. Deze donderdag zal dus niet alleen in het kader van gezellig stappen staan maar ook stevige planning activiteiten hebben om toch gezamenlijk diverse Amsterdamse cafés te kunnen bezoeken. De agenda's zullen getrokken worden en de diverse opties zullen gewogen worden. De kans zit er dik in dat donderdagavond stapavond vervangen gaat worden door vrijdagavond stapavond.

Het verre oosten

Vakantieplannen voor 2010 zijn er meer dan genoeg, boekingen nog geen een, maar dat weerhoudt mij niet van het smeden van nieuwe plannen. Een van mijn vrienden is in het bezit van zowel een appartement in Bangkok als een appartement in Hongkong. Samen met een andere vriend loop ik met het idee rond om hem dit jaar op te gaan zoeken want hij roept regelmatig dat we eens langs moeten komen. Uiteraard zal het dan niet tot deze twee metropolen beperkt blijven maar zal er in ieder geval een uitstapje naar het Las Vegas van Azië, Macau gemaakt gaan worden.

Veel van mijn kennissen zijn al in Bangkok geweest en ik heb erg veel tips gekregen. Een van de leukste is om een fietstocht door de stad te maken met een Nederlander die al jaren in Bangkok woont, daarnaast staan een bezoek aan de drijvende markt, de tempels buiten de stad en het tijger reservaat hoog op de agenda. Nu eerst eens zien wat er van alle vakantieplannen voor 2010 terecht gaat komen.

Vergeet je laptop en verdien een maaltijd

Iedereen kent de uitdrukking een gelukje bij een ongelukje. Afgelopen woensdag was ik door letterlijk weer en wind naar Amstelveen gereden om een vriendin op te pikken om een hapje te gaan eten. Omdat we met mijn auto naar de stad gingen besloot ik mijn laptop bij haar achter te laten en die na afloop weer mee te nemen. Helaas was ik na de vele uren auto rijden (5 uur voor een eindje van 35 kilometer) dusdanig moe dat ik de laptop vergat. Donderdag en vrijdag kwam er ook niets van terecht, zaterdag was er wederom slecht weer voorspeld dus ik zou hem zondag weer ophalen. Tijdens het sms’en op zondag over de tijd werd er gezegd, waarom kom je niet eten. Aan mij hoef je dat geen twee keer te vragen dus om 6 uur reed ik naar Amstelveen. Uiteraard was er geen parkeerplek bij hun voor de deur dus dat was moeizaam de hele wijk doorzoeken naar een plek om te parkeren. Toen ik die had dacht ik hier de bocht om lopen en ik ben er. Mijn postduiven instinct toonde wederom zijn klasse want ik was er niet en wist zelfs niet hoe nu verder te gaan. Een belletje later wist ik dat ik 2 blokjes verder moest zijn (nog geen 100 meter) en ik was er.

De maaltijd was top. Uiteraard Aziatisch, hoe kan het ook anders met deze vriendin, en besproeid met een goed wijntje. Het voorgerecht was een dim sum gerecht met een lekkere pittige saus, als tussengerecht rijst met banaan in bamboeblad en het hoofdgerecht was garnalen met groenten in oestersaus, zalm en rijst. De avond was erg gezellig en om 10 uur ging ik weer huiswaarts. Of die gezellige avond nu tegen 5 uur auto rijden opweegt laat ik in het midden dat mogen anderen beslissen.

Politieke vrienden

De gemeenteraadsverkiezingen staan weer voor de deur, op 3 maart is het weer zover en uiteraard ga ik stemmen. Ik maak geen geheim van mijn voorkeuren en ga wederom VVD stemmen. In mijn jeugd gingen mijn eerste stemmen nog naar de PVDA maar daar ben ik redelijk vlot op teruggekomen om de switch naar de VVD te maken. Dit jaar is er grote kans dat mijn stem naar een man gaat want van de 10 kandidaten voor mijn stadsdeel is er slechts een één vrouw De reden voor dit stukje is echter niet de VVD in Amsterdam Nieuw West maar de VVD Zaanstad.

Een van mijn beste vrienden heeft namelijk na jaren van wikken en wegen besloten om de stap naar de politiek te zetten en is enige jaren geleden lid geworden van de VVD. Zoals iedereen weet is politiek een zaak van compromissen sluiten en ook mijn vriend kon hier niet omheen. Hij heeft ooit gezegd dat hij nooit van zijn leven aan hyves zou beginnen maar onder lichte druk van de partij is inmiddels zijn eigen hyves in de lucht. Het wachten is op facebook, twitter etc. etc. Hij is toegetreden in zijn woonplaats Zaandam en de partij zag voldoende in hem om hem op de lijst voor de gemeenteraad van Zaanstad te zetten. Uiteraard staat hij als nieuweling niet op plaats 1, de lijsttrekker is de huidige fractievoorzitster, maar hij is absoluut niet kansloos. Hierbij dus een oproep aan de Zaandammer (en uiteraard de andere inwoners van Zaanstad) om een stem op René uit te brengen.

2010, tien jaar na de millennium bug

Eind jaren 90 maakte de hele wereld zich druk om de millennium bug die er voor zou zorgen dat de hele wereld stil zou komen te liggen. Ook in mijn bedrijf werd er veel geld en tijd besteed om te zorgen dat er geen problemen zouden komen. Ik was onderdeel van het team dat de strategie en oplossing bepaalde na een gedegen analyse van de kwetsbare punten in onze systemen. Op een paar kleinigheden na ging er niets fout in de hele wereld en was de millennium bug onderwerp van erg veel grappen.

Bij het ingaan van 2010 kwamen er echter berichten uit Duitsland dat miljoenen bankpassen niet meer werkten na de jaarwisseling, een soort van verlate millennium bug. Net als vele andere moest ik hier hartelijk om lachen. Nu ben ik echter ook slachtoffer van versie 2.0 van de millennium bug want mijn thuisoplader voor mijn chipknip werkt niet meer. Als ik mijn pas er in steek krijg ik sinds 1 januari 2010 de mooie kreet “onjuiste pas”. Aangezien in onze kantine alleen maar met de chipknip betaald kan worden ben ik nu ook verplicht om mij naar een chipknop oplaadpunt te begeven om mijn chipknip op te laden en kan ik dat niet meer op mijn gemak thuis doen.

Het alternatief

Zoals vermeld ging het drie persoon eten niet door maar er bleven er nog 2 over. We besloten ons niet in de depressie te laten praten en zouden alsnog een hapje gaan eten. Op mijn voorstel de sneltram te nemen (nog geen minuut lopen) werd met hoongelach gereageerd. Ik ga niet met het openbaar vervoer en het wordt een makkie om met de auto naar de stad te rijden. Onder het motto dat natuur stormen en vrouwen niet van hun pad af te brengen zijn kroop ik wederom achter het stuur voor de etappe Amstelveen Amsterdam. Het viel inderdaad mee, we deden nog geen uur over het stukje naar de Stopera alwaar ik de auto in de parkeer garage plaatste. Vervolgens een glibber en glijd tocht en we waren op de zeedijk gearriveerd. Na eerst even bij de Little Thai Prince binnengelopen te zijn met de vraag of het goed was dat we over een half uurtje kwamen betraden we het elfde gebod. Uiteraard was het een druk nieuwjaarswensen festival naast het biertje (Corsendonk kerst bier) en de cola light. Als stamgast heb je voordelen want we konden de rekening laten staan toen we zeiden even een hapje te gaan eten en daarna terug te komen.

Het eten was weer fantastisch, het was al laat op de avond en nadat zes Engelse jongedames waren vertrokken waren we de enige gasten. Onze maaltijd bestond uit een papaja salade, koe met knoflook en witte peper en garnalen in oestersaus, dit begeleid met witte en gebakken rijst. Singha bier en cola light bij het eten (nu omgekeerd de bier drinker zat aan de cola light en de cola light drinkster aan het bier) espresso en groene thee na en dat alles voor nog geen €55. Vervolgens nog even terug naar het elfde gebod voor ice tea en cola light en we besloten dat het een avond was. De voettocht naar de auto was moeizaam, het was inmiddels erg glad op straat, de rit naar Amstelveen was een makkie. Ik zette mijn vriendin thuis af en deed de laatste etappe naar huis. Alles bij elkaar zal ik toch een 5 uurtjes in de auto gezeten hebben dus dat was wel weer even genoeg. Een lekkere douche en een whisky later was het tijd om het licht uit te doen.

A-fusion here we aren’t again

Deze keer was er een afspraak tussen de interim college die als service manager bij ons gewerkt, had, de huidige afdelingsmanager en mijzelf om na werktijd een lekker hapje te gaan eten. Ik had de mensen kennelijk goed geïndoctrineerd want ik hoefde niets te zeggen, de manager kwam zelf met het voorstel om A-fusion aan te doen. Mijn enige inbreng was om als ontmoetingspunt het elfde gebod in te zetten. Aangezien het een werkdag was werd er vroeg afgesproken, we zouden ons om 6 uur bij Ben & Ien vervoegen om daar een biertje te drinken voor we naar het restaurant zouden gaan.

Helaas het mocht niet zo zijn. Wederom waren de weergoden de spelbreker in een gezellig uitstapje. De “sneeuwstorm” die Amsterdam teisterde zorgde voor een nieuw populair woord in de Nederlandse taal; Verkeersinfarct! Er stond op het hoogtepunt vele tientallen kilometers file op de A9. Ik was dusdanig op tijd van het werk vertrokken dat ik slechts drie uur deed over de afstand Almere Amstelveen, waar ik mijn vriendin zou oppikken. De collega was echter een half uurtje later uit Almere vertrokken en is nooit aangekomen. Op een gegeven ogenblik is hij omgedraaid en heeft de weg terug naar huis ingezet. Kortom om er moeten nieuwe plannen gesmeed worden voor en door het gezelschap!

Grill-bar Baby

Zoals enige tijd geleden beloofd heb ik deze keer opgelet toen wij ons broodje shoarma na het stappen gingen halen. En dat heeft succes tot gevolg gehad want de naam van onze shoarma tent is nu bekend en zelfs de website is gevonden. Wat kan ik zeggen over de grill tent, het personeel is uiterst vriendelijk, ze hebben het bekende “uitgebreide“ menu van een grill restaurant zoals lamskotelet, biefstuk, kip, shaslick, kebab, de mixed grill en uiteraard (want daar komen wij tenslotte voor) het broodje shoarma. Natuurlijk is er geen alcohol vergunning dus, net zoals in vroegere tijden, drink je een glas melk bij je eten.

Shoarma hoort uiteraard met saus gegeten te worden en wel veel saus. Deze wordt hier niet in de bekende bakjes bij je eten neergezet (met alle risico’s van dien als de niet lege bakjes weer terug gaan naar de keuken, maar in knijpflessen, een met knoflook en een met hete rode saus. Uiteraard halen deze het voor geen meter bij de sausjes van mijn vader maar zo midden in de nacht en na een portie drank doen ze het uitstekend bij de shoarma. Kortom mocht je even rustig op je gemak (want er zijn voldoende zitplaatsen) wat willen verorberen na een avond en/of nacht stappen dan val je je geen buil met een bezoekje aan deze zaak.

Guns N’ Roses

Net zoals vele andere mensen heb ik in de laatste week van het jaar geluisterd naar de top 2000 en de vele andere varianten die de diverse zenders uitzonden. Luidkeels in de auto meeblèren met diverse nummers en in stilte luisterend en terugdenkend bij andere nummers. Hoog in de top 10 stonden nummers van een band die eind jaren 80 en begin jaren 90 verketterd werd door de gevestigde orde en waar ik een grote fan van was: Guns N’ Roses. In de zomer van 1988 was Paradise City een gigantische hit die op het eiland Kos, waar ik mijn zomervakantie vierde, in onze stamkroeg elke avond gedraaid werd.

Bij terugkeer in Amsterdam schafte ik meteen de cd aan (we hebben het nog over de tijd voor de mp3 bestanden) en genoot met volle teugen. Het was een cd met louter top nummers en hij was niet uit mijn cd speler weg te slaan. Het duurde echter tot de volgende plaat (Use your illusion 1 & 2) voor ik een concert kon bijwonen. We vertrokken met z’n vieren naar de Kuip in Rotterdam en wachten op alles wat komen zou gaan. Wachten ja, want na de 2 uitstekende voorprogramma’s duurde het lang, erg lang voor de heren hun opwachting maakten. Toen ze kwamen was het wachten echter de moeite waard geweest het optreden spetterde van begin tot eind. Soms letterlijk want het podium ontplofte in een gordijn van vuurwerk bij hun versie van Live and let die. Het concert duurde tot middernacht en we gingen moe maar voldaan naar huis.

Daarna ging het langzaam bergafwaarts met de band. Het ene na het andere bandlid kreeg ruzie met Axl en liet de band in de steek. De huidige bezetting, met alleen Axl als man van het eerste uur, heeft na erg veel jaren wachten eindelijk de cd Chinese democracy afgeleverd. Ik heb deze uiteraard gedownload (cd’s kopen gebeurt niet veel meer tegenwoordig) en beluisterd. Waar appetite alleen top nummers heeft kon ik geen enkel nummer op deze cd vinden die mijn hart sneller deed slaan. Kortom de huidige versie van de band heeft voor mij afgedaan, ik mag echter nog graag naar Appetite luisteren op mijn iPod.

Router

Het 2e goede voornemen voor 2010 is gemaakt en meteen uitgevoerd. Waar ik het 1e goede voornemen pas in december kan aantonen (het niet meer bezoeken van de kerstmarkt op mijn werk), kon het 2e goede voornemen direct uitgevoerd worden. Ik had vroeger een draadloze router voor mijn computer om op het internet te komen. Deze overleefde de kennismaking met een glas wijn niet en dat leidde tot het wederom uit de kast trekken van mijn oude trouwe USB modem. Nu kreeg ik een paar maanden geleden een nieuwe router cadeau van mijn provider maar het aansluiten had geen al te hoge prioriteit. Onder de aanmoedigende kreten van een vriendin, die lichtelijk verbaasd en teleurgesteld was toen zij op haar eigen laptop niet kon surfen toen ze bij mij was, heb ik alle spulletjes uit de kast gehaald en heb mijn router geïnstalleerd. De volgende stap is het aanvragen van een voip nummer en het beëindigen van mijn KPN abonnement. Dat zou toch wat vlotter moeten gaan dan het installeren van de router!

Van Tallinn naar Stockholm

Ik heb het al eerder gehad over een mogelijk vakantie naar Oost Europa deze zomer. De reis naar de Baltische staten zou dan op de heenweg via Duitsland en Polen gaan en de optie op de terugweg was met de nachtboot via Zweden en dan verder via Denemarken en Duitsland. Aangezien een vriendin van mij laatst in Stockholm was en daar erg enthousiast uit terug kwam werd het tijd om een verder onderzoek naar de nachtboot te doen. Mijn auto rijdt tenslotte gratis en als de nachtboot dan relatief duur is moet er even goed gekeken worden. In de huidige tijd en eeuw is dat een makkie want het intikken van ferry Talinn Stockholm in de zoekmachine brengt je meteen al naar een website van een Engelse ferry maatschappij waar je alle benodigde informatie kan vinden. De reis en vertrektijden zijn ideaal. De afvaart is om 18:00 en de tocht duurt 17 uur zodat je ’s ochtends om 10:00 uur in Stockholm bent, ik zeg dat kan niet beter.

Het enige nadeel is dat als je om een prijsopgave vraagt de website je vertelt om het kantoor op te bellen. Ik zou zeggen dat hier nog wat verbeteringen zijn door te voeren. Dan maar naar de website van de lokale ferry maatschappij Tallink. Hier is wel alle benodigde informatie te vinden, waaronder de schepen waar we mee varen. Het wordt of de Victoria I of de Baltcic Queen, beide grote ferry’s met alles erop en eraan. Er is een vroeg boek korting van 15% (minimaal 28 dagen van te voren boeken) en de prijs hangt helemaal af van de luxe van de accommodatie die je kiest. Even snel alles invullen levert een quote op van €214 voor een simpele cabine voor 2 personen en de auto is dan ergens in het ruim geparkeerd. Omdat we een overnachting missen kun je hier de hotelprijs van aftrekken en dan is het kostenplaatje compleet. Binnenkort maar eens in de groep gooien om te kijken wat het wordt.

Tom Clancy

Deze keer gaat het niet over science fiction boeken maar over thrillers. In dit genre is Tom Clancy een van mijn, en misschien wel de, favoriete schrijvers. Zijn eerste boek was The Hunt for Red October, bij het grote publiek echt bekend geworden door de film met Sean Connery in de rol van kapitein Ramius van de onderzeeër Red October. Met de regelmaat van de klok volgde bijna elk jaar een nieuwe thriller van Clancy met in bijna elk boek een hoofdrol voor Jack Ryan, begonnen als analist bij de CIA. Nog drie van de boeken werden verfilmd en Clancy liep binnen zoals dat zo mooi heet. Hij breidde uit met een video game company en ook dit was een doorslaand succes. Een deel van zijn miljoenen investeerde hij in het (deel)eigenaarschap van de Baltimore Orioles, waar ik ook een wedstrijd van heb gezien.

In de latere boeken begon Clancy aan een tik te leiden waar ik wel meer succesvolle schrijvers op betrap, zoals bv. David Weber. De boeken worden dikker en dikker terwijl dat naar mijn mening weinig toevoegt aan het leesgenot, het had best met een paar honderd pagina’s minder gekund! In 2003 is het laatste boek van zijn hand verschenen en sindsdien is er niets meer bekend gemaakt over nieuwe thrillers. Alhoewel er onder zijn naam diverse series boeken gepubliceerd worden is geen daarvan door Clancy zelf geschreven, ik heb er een geprobeerd maar het is niet mijn ding. Ik wacht dus al een hele tijd op een nieuwe Clancy en ik heb toch wel last van onthoudingsverschijnselen. Voor diegenen die eens een begin willen maken kan ik Clear and Present Danger of Rainbow Six aanraden als goede kennismaking met het werk van Clancy.

Oudjaar

Voor de meeste families is het traditie om (een gedeelte van) oudjaar gezamenlijk door te brengen, zo ook in de onze. Bij ons zijn er echter twee redenen (of drie als je oudjaar en nieuwjaar apart wil noemen), mijn vader is nl. ook nog jarig op 31 december. De familie komt dan ook in de namiddag gezellig binnen om het feest te vieren en mijn vader te feliciteren. Omdat oudjaar, voor ons in ieder geval, een dag van hapjes en niet van maaltijden is hebben we daarom altijd een eenvoudige doch voedzame (hapjes)maaltijd. Zo was er dit keer een heerlijke verse soep en een mooie zalmsalade, beide uiteraard door mijn vader gemaakt. Dit begeleid met broodjes e.d. was prima binnen te houden.

Op cadeau gebied werd mijn vader blij verrast door mijn moeder met een midweek Parijs. Wij waren hiervan al op de hoogte en gaven bijpassende cadeaus, zoals een etentje voor tijdens de vakantie. Het zal echter nog even duren want de vertrekdatum is in april, het weer zal dan in ieder geval aangenamer zijn dan het huidige weer. Het was in ieder geval een gezellige avond en middag en een mooie afsluiting van 2009, op naar 2010 was dan ook de gedachte bij vertrek.