Roos

De open keuken van Roos

Normaliter ga ik met mijn nichtje uit eten maar inmiddels is mijn neefje op een dusdanige leeftijd gekomen en lust hij voldoende om ook mee te nemen. Zijn grootste liefde zijn spare ribs en dus had ik hem uitgenodigd om naar de klos te gaan. Wat mij betreft de beste spare ribs van Amsterdam, alleen je kunt niet reserveren in dit eetcafé. Waar ik geen rekening mee had gehouden was dat het paasweekend was en toen we binnenkwamen zat de tent nokvol en de bediening gaf aan dat het minimaal drie kwartier wachten werd.

We besloten dan ook te vertrekken om wat anders te gaan zoeken en dat werd steakhouse Roos gelegen in het pittoreske Amsterdam west. Hier geen last van het paasweekend want de tent was niet echt vol te noemen. We namen plaats en kregen een drankje en de kaart toegestopt. Helaas voor mijn neefje bleken ze hier geen spare ribs te hebben dus dat moest wat anders worden. We gingen beide voor de Argentijnse worstjes als voorgerecht en hij koos de ossenhaas met uien en paprika en ik nam de variant met stroganoffsaus. De worstjes kwamen en verdwenen want die vielen erg goed in de smaak bij mijn neefje. Daarna kwam de hoofdschotel en die zag er goed uit. Ik had al snel mijn maaltijd op maar mijn neefje was nog druk bezig met de zijne. Het is al geen grote eter en dan neemt ie ook nog hele kleine hapjes dus hij geniet echt van zijn maaltijd. Met wat hulp van mij verdween ook zijn biefstuk want hij moest natuurlijk wel ruimte voor het dessert overhouden. Dat werd een mooie dame blanche waar, op een hapje na, helemaal niets van over bleef. Hij had genoten en vond het allemaal top en klaagde totaal niet over het feit dat er geen spare ribs waren, en dat was toch datgene waar we voor op pad waren gegaan. Dus dat betekent een nieuwe afspraak maken om binnenkort spare ribs te gaan eten en daar heeft hij vast geen bezwaar tegen.

Alma taxi

Ik zelf had al een keer eerder gebruik gemaakt van de diensten van de dames van Alma taxi toen ik met Dennis naar Schiphol moest voor een van onze Amerika vakanties. Toen mijn ouders dan ook vertelden dat zij op 12 april om half zeven in de ochtend van Schiphol vertrokken naar de Algarve moest ik dan ook meteen aan de dames denken, want op een werkdag midden in de nacht naar Schiphol rijden ging mij niet lukken.

Ik belde dan ook met de dames of zij mijn ouders om vier uur op konden pikken op de 12e en dat bleek geen enkel probleem te zijn. Zij zouden op de vrijdag ochtend een half uurtje van te voren (om kalf vier dus) even mijn ouders opbellen om de rit te bevestigen en ze vervolgen netjes naar Schiphol te brengen. Kortom prima service van een prima bedrijf voor een prima prijs en mocht je zelf een taci naar Schiphol zoeken dan kan ik de dames van harte aanbevelen.

Exit chipknip

Net als bij veel bedrijven maakt ook onze kantine gebruik van de chipknip om te betalen en dat leidt vaak tot moeizame taferelen omdat je weer eens met een lege chipknip wil afrekenen. Het is dan ook werkelijk de enige plek waar ik mijn chipknip gebruik. Parkeren doe ik namelijk meestal via mijn creditcard. Afgelopen week was er tot mijn blijde verrassing een nieuw afreken apparaat geïnstalleerd in de kantine dat zowel chipknip als pin betalingen aankon. Er was kennelijk eindelijk geluisterd naar de niet aflatende stroom van klachten over het gedwongen chippen.

Deze week kwam ik er achter dat men niet naar de klachten had geluisterd maar dat de chipknip aan het einde van zijn bestaan was gekomen. De betaalwijze was nooit echt populair geworden en bleek gewoon veel te veel geld te kosten om in leven te laten. 2014 gaat het laatste jaar worden van dit ramp betaalmiddel waardoor de chipknip de twintig jaar niet eens gaat halen, de start was namelijk in 1996. Nu nog de pinpas en de credit card tot één stuk plastic integreren en we kunnen het aantal pasjes weer met eentje verminderen.

Flitser

Vanochtend reed ik naar mijn werk toe en, net zoals eigenlijk altijd, hield ik met niet helemaal aan de maximum snelheid. Gelukkig wordt ik (bijna) nooit geflitst (een keer in de afgelopen twee jaar) dus het is in ieder geval geen financieel probleem. Er zijn eigenlijk drie redenen dat ik niet geflitst wordt. Ten eerste rijd ik bijna altijd dezelfde route en weet ik exact waar de vaste camera's staan op die route. Ten tweede zijn er erg zelden mobiele flitsers op mijn route. Ze staan af en toe bij de Hollandse brug op de A6, en altijd aan dezelfde kant, en dat houdt het wel weer op. De derde reden is dat ik redelijk goed om me heen kijk als ik rijd en als ik iets onverwachts zie aan de kant van de weg mijn snelheid dan altijd minder.

Die laatste eigenschap kwam mij gisteren goed van pas want toen ik het viaduct op de A6 naderde zag ik achter het viaduct een vreemde schaduw. Ik minderde dan ook netjes vaart en toen ik onder het viaduct doorreed zag ik een geniepig verstopt busje staan in het gras en een camera in de berm. Op dat moment reed ik netjes onder de maximum toegestane snelheid dus wederom geen bon. Eens kijken of ik mijn winning streak naar de drie jaar door kan trekken.

Gogobot

Het is al weer enige tijd geleden dat ik naar nieuwe apps voor mijn iPhone heb gekeken maar de laatste tijd ben ik weer wat nieuwe dingen aan het proberen en een daarvan is gogobot. Dit is een sociaal reis netwerk waar je trips in kunt bijhouden en meteen advies kan krijgen over hotels, attracties, restaurants en ga zo nog maar even door van mensen die er geweest zijn. Daarnaast kun je vragen stellen aan mensen die ergens geweest zijn over de plaatselijke hot spots.

Zelf kun je uiteraard aangeven waar je geweest bent en recensies van die plekken achterlaten zodat anderen daarvan kunnen profiteren. Je kunt ook trips aanleggen en dan niet alleen de steden maar ook de attracties selecteren. Ik ben begonnen met Houston van de Texas trip en tot mijn verrassing kon ik niet alleen NASA en het honkbal stadion toevoegen maar ook onze restaurants waren te vinden. Het ziet er allemaal best wel goed uit en de kans is groot dat dit een blijvertje gaat worden. Eens kijken of de rest van de boys ook mee willen doen op gogobot.

Glen Deveron

De linker fles was degene die ik gekregen had

In januari zat ik tijdelijk met een collega op een kamer en we konden het samen goed vinden. Gesprekken gingen naast werk, agile met name, ook over dingen als filosofie en whisky. Hij en zijn team gingen ook met de agile methodiek van start en de afgelopen maand heb ik ze daarbij ondersteund.

Toen ik maandag op kantoor kwam vertelde hij mij dat hij per 1 mei bij Inter Access aan de slag zou gaan en ons dus ging verlaten. Nu had hij, ondanks de korte tijd dat we samen gewerkt hadden,  veel baat gehad aan de adviezen en begeleiding die ik aan hem en aan zijn team had gegeven en daarom had hij een cadeautje voor mij meegebracht. Het bleek een fles Glen Deveron te zijn, een single malt die ik nog niet kende. Met wat worden als "het was niets", "graag gedaan" en uiteraard *hartstikke bedankt" nam ik de fles in ontvangst en wenste hem alvast veel plezier in zijn nieuwe job. Kijk dat zijn nu eens prettige verrassingen om de werkweek mee te beginnen.

De laatste dag in Dallas

De trolleys, en ja dit lijkt heel erg op de westkust in 1993

Er moest nog steeds een dag voor de Texas vakantie ingevuld worden en afgelopen zondag werd er dan ook een keuze uit de losse activiteiten genaakt om dit eindelijk eens te doen. Welnu dat heeft het volgende programma opgeleverd.

We beginnen met de trip van Austin naar Dallas om in te checken in het La Quinta Inn ter plaatse. Dan is het eigenlijk al meteen tijd voor de lunch en dat wordt deze keer een Italiaanse bij het sinds 1946 bestaande Campisi's. Vervolgens gaan wij een tocht maken met de historische trolley's van de McKinney Avenue Transit Authority, dit gaat ons een leuk beeld op downtown Dallas geven. We sluiten de dag af met een bezoek aan het Bishop Arts District met al haar aparte winkeltjes en culturele noten. We gaan daarna dineren en muziek luisteren in een echt Amerikaans roadhouse (en nee Patrick Swayze is al enige tijd dood dus die zal hier niet als uitsmijter rondlopen). Tillman's roadhouse. Dit was dan de laatste open dag voor de Texas vakantie. Volgende stap is het kopen van alle missende entertainment tickets die we van te voren kunnen bestellen en dan is het Texas here we come!

Griep

Afgelopen woensdag toen ik naar bed ging was ik al aan het niezen geslagen, de kans op een griepje was dus aanwezig. Meestal kom ik er met alleen een verkoudheid van af dus daar hoopte ik ook voor dit jaar op. Donderdag op mijn werk begon het geproest en genies al meer epische vormen aan te nemen en deed ik een flinke aanslag op mijn voorraad papieren zakdoekje's  Nu had ik op vrijdag ATV dus mocht ik inderdaad griep gaan krijgen dan was het prima getimed, op mijn vrije dagen en niet onder werktijd.

En ja hoor vrijdag was het inderdaad zo ver. Gelukkig geen hoge koorts e.d. maar veel niezen en proesten en weinig concentratie. Gelukkig was dit een uitgebreid sport weekend met de WK afstanden op de schaats en de kwalificatie wedstrijd van het Nederlands elftal tegen Estland dus ik zou het weekend wel doorkomen. En zoals verwacht ging vandaag alles alweer stukken beter, ik heb dus nog een deel van mijn weekend over.

Grootste slachtoffer was mijn neefje want ik zou hem zondag meenemen naar de Klos om spare ribs te gaan eten en dat zat er echt niet in. Ik maakte echter meteen met mijn zusje een nieuwe afspraak voor volgende week zaterdag dus Michael hoeft niet al te lang op een herkansing te wachtten.

Facetime

Een hele goede vriendin van mij had meer dan een jaar geleden een iPad gekocht. Het was geen echt liefdevol huwelijk want zij was eigenlijk alleen maar pc´s en blackberry´s gewend en vond het Apple gebeuren toch een stuk minder intuïtief dan de meeste andere mensen.

We Skypen regelmatig en dan zonder beeld want zij zit wel op haar iPad met ingebouwde camera maar ik zit achter mijn desktop en daar zit geen webcam op. De relatie met haar iPad is trouwens flink verbeterd in het afgelopen jaar want inmiddels begrijpt zij de voordelen van het apparaat en ook de dingen waar het minder geschikt voor is. Vandaag kreeg k een bericht van haar via Whatsapp dat het tijd  was voor de volgende stap, ze wilde Facetime gaan gebruiken. Facetime is voor de iPhone en iPad beschikbaar en zorgt dat je kunt video bellen, iets wat ooit in de oorspronkelijke Star Trek serie uit de jaren zestig voor het eerst getoond werd. Na wat tips en hulp via Skype was alles al snel geregeld en zaten wij gezellig bij te kletsen met volledig beeld. Kortom zij heeft weer een stapje gezet op het verdere gebruik van haar iPad en ik heb een jeugddroom vervuld door via een communicator (zo heten de pols apparaten uit Star Trek) een uitgebreid gesprek met beeld en geluid te hebben.

Werk herinneringen 8: De vrienden van Amstel

Jacqueline Govaert en van Velzen

In januari van 2009 vroeg de account manager van onze preferred supplier ATOS aan mij of ik en een collega misschien zin hadden om een bezoek te brengen aan de vrienden van Amstel, het jaarlijkse Nederlandse muziek feestje dat gedurende meerdere dagen in Ahoy gehouden wordt. Welnu dit was niet aan dovemansoren gericht en samen met een collega besloot ik dan ook dat wij hier zeker naar toe wilden. Aangezien die collega in Almere woonde was het helemaal mooi geregeld want hij pikte mij op en bracht mij weer thuis zodat ik kon feesten zonder me ergens druk om te maken.

Na het werk reden we dan ook naar Rotterdam en betraden via de VIP ingang Ahoy. Daar werden we ontvangen door Ellen ten Damme als gastvrouw en na een mooie welkomst speach vonden wij al gauw de groep waar wij bij hoorden, Het was allemaal erg gezellig en het werd nog veel gezelliger toen wij aan tafel konden gaan voor het buffet dat er ook bij hoorde. Na de maaltijd werden wij door de catacomben van Ahoy geleid naar de VIP plaatsen in de arena waar wij konden zitten, dansen en zingen met een eigen bar. Welnu iedereen ging uit zijn dak bij de Nederlandse klassiekers van zowel moderne (van Velzen) als oudere (Boudewijn de Groot) Nederlandse artiesten. Het was een groot feest en op een gegeven ogenblik zat de sfeer er zo goed in dat zelfs de polonaise ingezet werd. Daarna was het tijd voor de after party waarbij vooral Amstel bright (een (mislukte) poging van Amstel om hun biertje uit de Carribean in Nederland te positioneren) geschonken werd. Het was dan ook erg laat voordat wij uit Rotterdam vertrokken na een heel erg geslaagde feest avond.

Diner

De ovenschotel

Woensdagavond zou ik weer bij mijn vriendin gaan eten waar ik een weekje terug met een heerlijke sushi lunch langs geweest. Aangezien het een werkdag was zou het een diner worden maar ze had me van te voren gewaarschuwd dat ze niet al te veel moeite ging doen deze keer. Het bloed kruit echter waar het niet gaan kan want een dag van te voren nam ze contact op met de vraag of ik echt alles lustte en na een bevestigend antwoord mijnerzijds kwam er een mooi zo aan de andere kant van de Whatsapp lijn.

Donderdag na het werk reed ik dan ook naar haar huis en werd hartelijk door haar en haar hond ontvangen. We namen een wijntje en er kwam een nootje bij en korte tijd later zette zij de oven aan. Na het attentie piepje verdween er een schaal in de oven en praten we gezellig verder. Op een gegeven ogenblik begon een heerlijke geur zich door het huis te verspreiden met in ieder geval veel knoflook als onderdeel. Na een kwartiertje was het zover dat de schotel klaar was en kon ik eindelijk bewonderen wat zij bereid had. Welnu, dat bleek een schotel van pompoen, zoete aardappels, kip, knoflook, oregano en cherrytomaten te zijn met daar,  na het uit de oven halen feta en sla aan toegevoegd te hebben. Welnu als zij dat een simpele maaltijd noemt zal ik dat niet tegenspreken maar het was in ieder geval allemaal erg lekker. Na de maaltijd was het nog gezellig natafelen tot het voor mij tijd was om te vertrekken, de volgende dag was tenslotte een gewone werkdag. Ze liep met me mee naar buiten want dan kon ze meteen haar hond uitlaten en bij mijn auto genomen namen we afscheid bam zoals altijd, een bijzonder prettige avond.

Cursus

De afgelopen tijd had ik weer enkele dagen cursus verdeeld over meerdere dagen. Het ging deze keer om een requirements training. De training  werd door een van de consultants van Sysqa gegeven en bestond uit drie dagdelen. De cursus was speciaal op onze organisatie toegesneden waarbij de eerste twee dagdelen specifiek over requirements s analyse gingen en alles wat daarbij hoort. Het was een leuke cursus die ik samen met de analisten volgde en die voor mij meer een soort refresher was waarbij ik bijgepraat werd over de nieuwe technieken )waarvan ik het merendeel trouwens wel kende).

Het derde en laatste dagdeel was wel bijzonder want die was voor mij alleen (privé coach zeg maar)  waar er wat dieper ingegaan werd op kwaliteit (iets waar ik tenslotte in mijn team ook voor verantwoordelijk ben), review en audit technieken. Deze onderdelen waren wel nieuw voor mij en  ik stak hier weer veel van op. Kortom een prima training en een goed besteden drie dagdelen.

Verjaardag II

In het voorjaar zijn er altijd heel veel verjaardagen en deze zondag stond die van mijn nichtje op de agenda. Dus nog geen week na de verjaardag van mijn moeder stond het volgende familie feestje op de agenda. Dit was, denk ik, de laatste verjaardag die zij in het ouderlijk huis zou vieren want zij zou samen met een vriendin op korte termijn een appartement in Amstelveen gaan betrekken.

Ik arriveerde tegen twee uur als een van de eerste en feliciteerde mijn nichtje met haar 19e verjaardag (de tijd vliegt echt voorbij). Al gauw arriveerden de andere gasten en het werd een erg gezellige middag. Helaas had ik meer te doen en moest ik ruim voor zes uur vertrekken zodat ik de maaltijd (eten halen bij de plaatselijke Chinees) zou missen. Nu was dat geen groot gemis want zoals ik op facebook zag was deze dicht. Mij benieuwen hoe het volgend jaar gaat worden als mijn nichtje op haar zelf woont!

Syriana

De buikdanseres

Zaterdagavond ging ik wederom met een vriendin uit eten. Wij gaan een maal per maand gezellig ergens eten en bijpraten en doen dat meestal met een Groupon aanbieding, Deze keer hadden wij echter geen geschikte Groupon gevonden dus we moesten op eigen initiatief vertrouwen. Nu had zij een keer een high tea gebruikt in het nabijgelegen Syriana, een Syrisch Libanees restaurant. Ik vond het prima dus Syriana werd het.

Toen ik haar met de auto ophaalde, (het was te koud om te gaan lopen) had ze al wat onderzoek gedaan en het bleek een all you can eat restaurant te zijn met in het weekend live muziek en een buikdanseres. De start was goed, ze hadden een ruime parkeerplaats en we konden de auto probleemloos kwijt en betraden de, grote, zaak. De tent had drie verdiepingen waarvan de kelder een soort club was en op een hoog was een bruiloft aan de gang. We kregen een tafeltje in de serre waar ook de muziek speelde. (Nu ja muziek, een man met een synthesizer die Arabische deuntjes speelde). Het was erg luidruchtig met grote groepen (twee vrijgezellen avonden) en de muziek stond niet echt zachtjes. Geen avond voor een goed gesprek zoals dat heet.

Onze, erg vriendelijke, serveerster legde ons het concept uit. Je kon in totaal zes maal acht mezes (de Arabische tapas) bestellen voor de prijs van €22.50 per persoon. Daarbij werd onbeperkt brood geserveerd maar de drankjes moesten uiteraard ook afgerekend worden. Enige extra voorwaarde je moest het binnen twee uur zien te redden want dan was het afgelopen met bestellen. We gingen voor groene thee, bier en een fles water en bestelden de eerste ronde met hapjes. Die kwamen heel snel op tafel en waren niet slecht maar ook niet om over naar huis te schrijven. Ronde twee ging dezelfde weg en we begonnen al aardig vol te zitten en schroefden het aantal hapjes voor de derde rond terug naar zes. Toen ging de muziek echter nog veel harder te spelen want de buikdanseres was gearriveerd. Een gesprek was nu echt onmogelijk geworden en we keken dus naar de wervelende (letterlijk) show die de dame weggaf. Daarna werd het wat rustiger zodat we elkaar weer konden verstaan en ons gesprek voort konden zetten. Met nog een tweede fles water en koffie na moesten we €65 afrekenen, zeker niet duur maar dit was ons eerste en laatste bezoek aan Syriana. Het eten was niet bijzonder genoeg en de herrie van gasten en band was niet helemaal ons ding. Ach als je nooit wat nieuws probeert zul je nooit wat ontdekken dus een mindere ervaring op zijn tijd hoort er ook bij.

Afscheidsborrel

Afgelopen vrijdag was de laatste werkdag van een collega waar ik ruim drie jaar in één team mee had gezeten. Naast werken had ons team ook een reputatie opgebouwd met het meedoen aan popquizzen en het gooien van dart pijltjes. Verder was het aantal verorberde pizza's in die drie jaar best wel fors geweest.

Om die redenen had hij besloten om voor de teamleden een afscheidsborrel te organiseren in café 't lievertje waar wij in al die jaren wel eens een waren wezen darten en waar we tijdens de WK van 2010 wel eens heen waren gegaan om een wedstrijd van het Nederlands elftal te kijken. Zo zaten we vrijdag na het werk gezellig met zijn allen in 't lievertje onder het genot van een nootje en een biertje de afgelopen jaren door te nemen. Het was erg gezellig en toen we afscheid namen, namen we ons voor om in de toekomst samen met hem en andere ex-collega's nog eens een popquiz te bezoeken en een BBB (Bier, bitterballen en bullseye) avond te organiseren.

The hobbit

Ondanks het feit dat ik redelijk vaak naar de bioscoop ga is The hobbit een van de weinige films die op mijn verlanglijstje stond en die ik niet in de bioscoop gezien heb. Misschien wel omdat hij niet zo hoog op dat lijstje stond want ik had niet het idee dat je uit een boek van 300 pagina's drie films van zo'n drie uur per stuk kunt maken. Afgelopen weekend had ik dan eindelijk tijd vrij gemaakt om naar de al enige tijd geleden gedownloade versie van deel een te gaan kijken.

Ik heb de film wel uitgezien maar om nu te zeggen dat er van genoten heb, nee. Ik weet niet of het kwam doordat ik de film niet op een groot doek met bijbehorend geluid gezien heb (maar ja bij andere films als Taken 2 had ik daar geen probleem mee) of omdat ik er al sceptisch tegenover stond maar het was niet mijn film. Ik ga deze dan ook aan niemand aanraden tenzij je een Lord of the rings junkie bent en de kans dat ik het volgende deel ga zien is ook niet al te groot.

Humor

Ik vond op woensdagavond een mail in de mailbox van mijn werk van Leaseplan  onze lease maatschappij.  Het mail bericht dirigeerde mij naar de website van Leaseplan waar een bericht voor mij klaar stond. De gegevens waren trouwens ook beschikbaar in de mijn Leaseplan app die op mijn iPhone draait.

De titel van het bericht was overigens "Een afspraak maken om uw winter banden te wisselen". Toen begon de humor al een beetje bij mij want het is nog steeds winter met 's nachts nog steeds temperaturen van onder het vriespunt. De humor was er helemaal de donderdagochtend toen ik naar buiten ging en zag dat de wereld (en dus ook mijn auto) met een dun laagje sneeuw bekleed was. Dit was dus het zoveelste voorbeeld van een automatisch gegenereerd email bericht waarbij niemand even controleert of de weersomstandigheden wel voldoen aan de verwachtingen. Kortom FAIL beste vrienden van Leaseplan. (en daarnaast de wens dat die lente nu eens een keer opschiet)

De posthoorn

De zalm

Woensdagavond was het dan zover. Na een aantal mislukte pogingen door zakenreizen van Dennis en uitverkochte restaurants gingen wij (Dennis en ikzelf) genieten van mijn verjaardag diner bij restaurant de posthoorn. Tegen kwart voor zeven vertrokken wij dan ook naar Monickendam en werden door de navigatie netjes voor de deur afgezet.

Bij binnenkomst viel het meteen op dat het niet echt druk te noemen was. Naast ons waren er nog twee tafels bezet, een met vier en een met twee personen. Dat betekende wel dat wij een mooie plek naast de open haard konden scoren.

Onze sommelier aan het werk

De twee dames in de bediening heetten ons van harte welkom en begonnen al vlot met het serveren van de amuse's en het aperitief voordat wij aan het zeven gangen menu zouden gaan beginnen. Er zat een redelijk tempo in want ik had nog een gedeelte van mijn cava die ik bij het aperitief dronk voor mij staan toen de eerste wijn en de eerste gang al op tafel stonden. De eerste gang zette meteen de toon want het was een werkelijk uitstekende rauwe zalm vergezeld van een mooie witte wijn uit Oostenrijk. Daarna volgde in een rap tempo de volgende gangen die bestonden uit een schaaldieren (krab) combinatie met hachee, kip met oosterse invloeden, kalf staart met asperge (wat mij betreft de beste gang van de avond), een crème brûlée van kaas, de door ons als extraatje toegevoegde kaas trolley (waarvan ik er vier nam en Dennis als echte bikkel een stukje van alle tien de kaasjes op zijn bordje vroeg en kreeg) en tenslotte het dessert.

Aan de wijnkant waren er toch wel enige verrassingen te noteren. Zo had ik bij de tweede gang (schelpdieren) een witte wijn waar minimaal drie en maximaal vijftien druiven in verwerkt waren. Welke was het geheim van de wijnboer en kon ook onze sommelier niet aan ons vertellen. Zij wist er twee en de anderen waren een duister geheim. Bij de vlees gang werd er een Italiaanse rode wijn geschonken die naar de naam disco luisterde. Dit kwam omdat de wijnboer naast het maken van wijn ook nog eens als dj optrad. Ondanks dit duale bestaan was het een uitstekende wijn, alhoewel ik hem op de naam nooit gekocht zou hebben. Ook bij de kaas was er een nieuwe variant want er werd mij voorgesteld een glas madera te nemen in plaats van port. Altijd in voor iets nieuws ging ik hier uiteraard voor en ik werd niet teleurgesteld.

Zoals normaal verlieten wij als laatste het restaurant (nu was dat niet echt een prestatie met drie tafeltjes) na een zeer plezante en gastronomisch heerlijke avond. Dennis, het was top, hartelijke bedankt! Volgende keer met jouw verjaardag is het mijn beurt weer!

Saigon café

De kom met pho

Na het verlaten van de whisky proeverij was het de hoogste tijd om wat voedsel naar binnen te gieten. En dat zouden we deze keer letterlijk gaan doen want ik had besloten om bij Saigon café te gaan eten.

Dit is een Vietnamees lounge restaurant dat boven de McDonald's in de Leidse straat ligt. De ingang zit naast de McDonald's en je kunt er probleemloos aan voorbijlopen. Aangezien ik wist waar de ingang was misten we die niet en namen we de trap naar één hoog waar het restaurant zit. We kregen een plaatsje in de zaal aan de voorkant waar je prima uitzicht op het Leidseplein hebt. Ik had hier al een keer eerder gegeten en kon dus prima aangeven wat pho was en hoe het werkte in dit restaurant. We besloten voor drie hapjes vooraf (twee kip loempia's, twee stokjes varkens saté en vier wraps met garnalen) en daarna allebei een kom pho. Ik ging voor stoofvlees met gehaktballetjes en mijn disgenoot voor rauwe biefstuk en stoofvlees.

De voorgerechten kwamen vlot en verdwenen nog veel vlotter, allemaal een prima kwaliteit maar daarna was het tijd voor de hoofdschotel de pho. Dit is een soep die bestaat uit bouillon, noedels en vlees. Het soort vlees bepaal je zelf. Daarbij krijg je een bord met taugé, fijn gesneden chili pepers, Thaise basilicum, een partje limoen en koriander). Je voegt deze ingrediënten naar eigen smaak toe aan de soep en dan is het smikkelen en smullen geblazen.Na de maaltijd was er een nieuwe fan van Saigon café geboren want mijn disgenoot nam het kaartje mee met de mededeling dat hij hier zeker terug ging komen. Maar ja wat wil je ook met uitstekend voedsel voor een uitstekende prijs. We waren namelijk voor de maaltijd plus vier drankjes plus twee koffie €60 kwijt en dat was met fooi inbegrepen en dat vind ik een prettige prijs voor deze kwaliteit.

Whisky proeverij

De zes te proeven whisky's met daarnaast Jan

Deze zondag was het voor het eerst in bijna twee jaar dat we weer eens naar een whisky proeverij in het beste whisky café van Amsterdam gingen L&B. De ploeg was al incompleet om te beginnen, een van ons vieren kon niet, en werd nog verder gedecimeerd doordat een van de anderen een forse griepaanval had gekregen. Getweeën kwamen we dan ook om drie uur aan bij L&B om te kijken wat Douglas Laing ons te bieden had. Douglas Laing is een independent bottelaar, dat wil zeggen ze kopen vaten op van de grote destilleerderijen en maken daar hun eigen whisky uit, zeg maar iets voor de meer gevorderde whisky liefhebber.

We werden ontvangen door Jan Beckers, de merk ambassadeur van de bottelaar. Jan was een aardige Belg, die netjes in traditionele kilt klaar stond om ons te begeleiden bij de zes whisky's die op het programma stonden. Voor ons beiden was het de eerste keer dat we iets van deze bottelaar zouden proeven en we waren benieuwd wat ze te bieden hadden. Welnu dat was fenomenaal, we hebben geen enkele mindere whisky geproefd maar van begin tot eind alleen maar uitstekende whisky's. Helaas bleken de old malt cask flessen best wel prijzig om zelf te kopen (rond de €90) maar de afsluitende whisky, de big peat, smaakte ook heel erg goed en was met een prijs van rond de €50 goed betaalbaar. De kans is best wel groot dat daar binnenkort een fles van in de kast staat.

Met dank aan Jan die ons naast de uitleg over de mooie whisky's ook vermaakt had met zijn verhalen en anekdotes nemen we afscheid van L&B. Hopelijk zijn we op de volgende proeverij weer compleet als kwartet aanwezig.

Verjaardag

De zalmsalade trots in het midden

Het was een lekker drukke vrijdag want nadat ik bij mijn vriendin vandaan reed kon ik meteen door naar mijn ouders waar we de verjaardag van mijn moeder zouden vieren. Eigenlijk was ze een dag later jarig maar aangezien dan niet iedereen kon besloten we het op vrijdagmiddag en vrijdagavond te vieren. En mijn moeder zou op haar verjaardag ook nog aanloop krijgen want dan zouden er enkele vriendinnen langskomen. Toen ik aankwam waren mijn zusje, neefje en nichtje er al, alleen mijn zwager ontbrak nog. Hij was namelijk de enige die moest werken. Korte tijd later arriveerde hij echter ook en nam een punt van de door mijn moeder gebakken taart.

Al gauw was het tijd voor zoutjes, hapjes, bier, fris, wijn en koetjes en kalfjes. Zoals vaak was vakantie een van de gespreksonderwerpen en inmiddels wisten mijn ouders de tijden van hun vluchten van en naar Portugal toe. De aankomst tijd op Schiphol was prima, maar het vertrek betekende midden in de nacht naar Schiphol vertrekken. Ik stelde dan ook voor om de rit naar Schiphol via Alma taxi te regelen. Ik zelf was eerder door de dames van en naar Schiphol gebracht tijdens een van mijn vakanties naar Amerika en dat mij was prima bevallen. Ondertussen was op de eettafel het voedsel neergezet met daaronder de gepatenteerde zalmsalade van mijn vader. Alle discussies hielden dan ook direct op toen iedereen (nu ja iedereen, mijn neefjes ging aan de broodjes met knakworst) zich met de salade en overige lekkernijen bemoeide. Na de koffie was het alweer tijd om afscheid te nemen na een bijzonder gezellige middag. Het weekend was uitstekend begonnen.

Sushi als lunch

De sushi stond onder strenge bewaking

Na het ophalen van de sushi bij Sushi time reed ik naar mijn vriendin toe en stond even later voor de deur en werden ik en de sushi hartelijk door haar, en door haar hond, begroet. We besloten om (groene) thee bij de sushi te nemen omdat het nog veel te vroeg voor (Japans) bier was. Met wat korte voorbereidingen zaten we aan tafel om eens te gaan proeven wat de kwaliteit van sushi time nu was. Welnu die was werkelijk uitstekend te noemen en we zaten al snel te genieten met, zoals verwacht, de sashimi van tonijn als lekkerste hapje in het ruime aanbod.

Op een gegeven ogenblik besloten we naar het balkon te verhuizen want het was werkelijk prachtig weer op deze dag en we wilden uiteraard van het zonnetje genieten. We namen flink wat sushi (er was meer dan zat) en de hond mee naar het balkon en schakelden op een gegeven ogenblik over van de thee op een lekkere bak Nespresso. Onder tussen was de sushi nog steeds niet verdwenen en was het gesprek bij de komende vakanties (China in haar geval en Amerika in mijn geval) aangeland. Tegen drie uur was het wat frisser geworden en gingen we weer naar binnen waarbij de laatste sushi in de ijskast verdween (nee de sushi was inderdaad niet opgegaan). Voor ik vertrok (want vanmiddag vierden wij ook nog de verjaardag van mijn moeder) kreeg ik het laatste boek van Ben Tichelaar nog van haar mee als cadeautje. Een leuk einde aan een prima middag.

Sushi time

Het restaurant

Een week geleden had ik met een vriendin afgesproken dat ik op vrijdag om één uur bij haar zou komen lunchen en we hadden meteen maar beslist dat het sushi zou worden. Aangezien het bij haar thuis zou zijn zou ik de sushi uiteraard meebrengen. Om de betaling hadden we een weddenschap afgesloten over een gezamenlijke vriend.

Stap een was uiteraard uitvinden waar je in hemelsnaam goede sushi kon halen en dat bleek best wel een probleem te zijn. De meeste zaken die sushi verkochten waren namelijk pas na een uur open. Na wat gespeur op het internet kwam ik tenslotte uit bij Sushi time en dan wel de locatie in het WTC want de andere locaties waren wederom niet tijdig geopend. Bijkomend voordeel is trouwens wel dat haar woning op nog geen twee minuten rijden van het WTC ligt dus om nou te zeggen dat de sushi de tijd kreeg om onderweg warm te worden...

Ik reed de parkeergarage van het WTC binnen en kwam met de roltrap in de centrale hal binnen, het bleek dat sushi time een verdieping hoger en een paar meter verder lag, kortom een goede start. Sushi time bleek een vrij kleine zaak te zijn waar je bij de counter langs komt en waar je dan naar een plekje begeleid wordt aan de sushi trein. of naar een tafeltje gebracht wordt. Hier kun je ook een bestelling doen om mee te nemen. Ik zelf had al telefonisch besteld (via internet was onmogelijk voor 15:00 uur) en haalde dus mijn portie zalm en tonijn sashimi en de sushi sensation box (in de aanbieding van €47,50 voor €28,50) op. Ik stond binnen no time weer buiten en qua afhaal adres krijgt het een tien van mij. Nu eens zien hoe lekker alles is.

Werk herinneringen 7: Kook workshop

Druk bezig met het bereiden van de dronken kip

In 2008 werden wij door een van onze leveranciers, Atos, uitgenodigd om deel te nemen aan een kook workshop. Het evenement zou plaatsvinden in Utrecht en in totaal konden we met vier personen komen. Samen met mijn baas nodigde ik twee andere collega´s uit en in de namiddag vertrokken wij naar Utrecht alwaar  het feest plaats zou vinden. De studio heette smaak en was gevestigde in stadion de galgenwaard, alwaar FC Utrecht haar wedstrijden speelde.

Na een vlotte trip arriveerden we in Utrecht waar het feest begon met een rondleiding door het stadion door een gids. Er was wat animositeit richting Amsterdammers maar het was allemaal erg leuk om mee te maken en de tijd vloog voorbij. Daarna werden wij welkom geheten in de kook studio van Smaak, waar we in groepen onderverdeeld werden en allemaal een recept kregen om voor het diner te bereiden. Uiteraard werd iedereen ook voorzien van een mooi glas met bubbels on het nuttige met het aangename te verenigen alvorens we aan de slag konden gaan, Mijn groep kreeg een recept voor kip in limoen en wodka toebedeeld waar we flink onze tanden in konden zetten. Iedereen was druk aan de slag en na flink wat zweet druppels waren tenslotte alle gerechten klaar. We gingen gezamenlijk aan tafel om te gaan genieten van wat we bereid hadden en dat was niet mis. Iedereen was druk bezig om alle gangen naar binnen te werken en de algemene consensus was dat we verrekt lekker gekookt hadden. Na afloop van de maaltijd was er uiteraard koffie met een drankje voor wie daar nog behoefte aan had, maar dat waren er niet meer zo veel. We namen dan ook afscheid van elkaar na een mooie culinaire ervaring. Wat mij betreft werd dit niet mijn laatste bezoek aan een kookstudio want het was me allemaal erg goed bevallen.

De heropening van de Butterfly

De uitnodiging voor de heropening

In vroegere jaren bracht ik regelmatig een bezoek aan de Butterfly, een Thais restaurant dat in de latere uurtjes veranderde in een café. Het restaurant serveerde uitstekend voedsel dankzij chef kok Kai, niet alleen volgens mij maar ook volgens vele anderen een van de beste Thaise koks die er in Amsterdam te vinden was.

Helaas liep het restaurant steeds minder goed en een paar jaar geleden sloot de butterfly definitief haar deuren (met mij trouwens als burgemeester  op foursquare). Al snel kwamen er toen geruchten dat de zaak overgenomen zou worden en opnieuw haar deuren zou openen maar dit bleek louter speculatie te zijn. Niets hiervan was waar en de vorige eigenaar (een vriend van mij) bevestigde ook elke keer dat dit wilde verhalen waren van mensen die wilden dat de zaak weer openging zonder dat er een greintje van realiteit achter zat.

De laatste weken was er echter een geruchtenstroom over een heropening die niet af te doen was als wishfull thinking maar waar wel serieuze achtergronden achter zaten. En opeens was daar het nieuws op Facebook dat de butterfly op zaterdag 9 maart haar nieuwe opening zou vieren (zoals je op de bijgaande afbeelding kan zien onder het oude logo). Vrijwel meteen na het bekendmaken van de opening nam een vriendin contact op of ik wat te doen had op de negende en toen ik zei dat die dag nog openstond pikte zei hem meteen in met de mededeling dat we bij het restaurant van een vriendin van haar langs zouden gaan in de buurt van de dam. Kortom ik vermoed dat ik binnenkort een blog post kan plaatsen over de opening van de nieuwe versie van de butterfly.

Stedentrips

Naast de wat grotere vakanties van het komenden jaar (Texas en Zuid Europa) liggen  er ook nog wat ideeën voor diverse stedentrips in 2013  op de plank. Zo zijn er ideeën om af te reizen naar Gent (waar ik ooit voor een minder succesvolle strip beurs was en weinig van de stad heb gezien, Stuttgart waar het Mercedes Benz museum staat en, het verst weg van alles, een trip naar Boedapest.

Die laatste is nog vrij onzeker maar de Duitsland en België zijn zeer waarschijnlijke bestemmingen voor 2013. Stuttgart wordt pas in het najaar want dan is er een speciale tentoonstelling over het type waar mijn mede reiziger in rijdt. Gent daarentegen is een stuk serieuzer. De bedoeling is om daar in april heen te rijden, dus nog voor de Texas vakantie, en aangezien het nu begin maart is, is dat niet al te ver in de toekomst. Maar eens gauw een datum gaan prikken, een hotel uitzoeken en the things to do lijst op te gaan stellen!

ESTA

Zoals alle Amerika gangers weten moet je sinds enige jaren via het ESTA programma toestemming vragen om Amerika te mogen bezoeken. Was dit de eerste keer nog gratis, de volgende keer kostte het (twee jaar geldige zijnde) bewijs je al geld. Toch mooi om zo de bezoekers van je land al geld afhandig te maken voor ze een voet aan de grond gezet hebben. Een van de andere nadelen is dus dat je in de gaten moet houden of je ESTA bewijs nog geldig is want anders wordt je probleem loos bij de grens weer teruggestuurd.

Deze week vond ik echter een mailtje in mijn inbox van mijn Amerikaanse vrienden die achter het ESTA programma zitten met de mededeling dat mijn huidige aanvraag binnen dertig dagen zou verlopen en dat ik, indien ik een nieuwe trip naar Amerika aan het plannen was, ik mijn aanvraag moest vernieuwen. Het deed mij direct aan de slogan van de belastingdienst denken "Leuker kunnen we het niet maken, wel makkelijker."

Reisadvies

Enige tijd terug had een oud collega van mij al aangegeven dat hij met zijn vriendin van plan was om naar Florida op vakantie te gaan. Daarbij meteen de vraag of ik misschien nog wat tips voor ze had (hoe komen ze op het idee vraag je je dan af). Per mail hadden we al het een en ander uitgewisseld en ik had ook de website bekeken die ze voor hun trip hadden opgezet.

Zondagavond was ik dan ook bij ze langs geweest om gezamenlijk het e.e.a. te bespreken. We begonnen echter met een door hem gemaakte maaltijd van couscous, gehaktballetjes (geen idee of er paardenvlees in zat)  in satésaus en een salade. Daarbij een fris glas tinto de verano en we konden er eens goed voor gaan zitten. Met de notebook erbij bespraken we diverse zaken waarbij de enige extra tips die ik kon geven over shoppen gingen. Zowel Sawgrass mills als premium outlets of Orlando ontbraken op hun lijst en dat zijn toch twee koop paradijzen die je niet wilt missen. Verder hadden we het voornamelijk over praktische zaken als autorijden en auto huur. motels, verkeersregels, creditcards en pinpassen en, uiteraard, pretparken. Het was erg gezellig en al heel snel was het tijd om te vertrekken. Dit is niet het einde van het persoonlijk reisadvies want ik ga vast nog wel wat vragen per email krijgen, iets wat ik helemaal niet erg vind. Mij benieuwen of zij na deze vakantie ook het Amerika virus te pakken hebben waar ik al sinds 1993 last van heb.

Belasting aangifte

Net zoals elk jaar kreeg ik ook dit jaar de bekende blauwe enveloppe in de bus met daarin de mededeling dat ik aangifte moest doen voor de inkomensbelasting voor het afgelopen jaar. Daarnaast stond ook vermeld dat als ik tot 1 maart wachtte met het downloaden van de aangifte software dat ik dan een versie kon downloaden waar al het e.e.a. was ingevuld. Uiteraard ben ik liever lui dan moe dus zaterdag 2 maart downloadde ik de boel en startte het programma op. De belofte wij hebben al het e.e.a voor u ingevuld bleek geen loze te zijn want werk, persoonlijke gegevens, huis en bank bleken al voor 100% ingevuld te zijn. Ik hoefde eigenlijk het merendeel alleen maar te controleren wat gegevens toe te voegen en ik was klaar. Het was inderdaad nog nooit zo makkelijk geweest maar het drukt je toch weer eens met de neus op de feiten over wat er allemaal van je bekend is bij de overheid.

Snackcar

 Eind vorig jaar vertelde ik al dat er een nieuwe Albert Heijn geopend was tegenover ons kantoorpand. Het is een goed lopende zaak want dagelijks komen er erg veel mensen daar hun boodschappen doen (ja dat is het beeld dat ik heb als ik op mijn huidige kamer naar buiten kijk).

Kennelijk heeft dat een andere plaatselijke ondernemer dat op ideeën gebracht want opeens stond er, een klein stukje voorbij de Albert Heijn, een snackcar gepositioneerd. Deze kan ik trouwens niet uit mijn raam vandaan zien, ik zie hem alleen als ik naar huis rijd. Ik heb dus ook geen idee of de man goede zaken doet of niet. Vrijdag zag ik wederom een stukje ondernemerschap want tegen het hek waar je ons terrein op rijd stond een ouderwets schoolbord met de tekst "friet 50 m". Ik begon toch wat nieuwsgierig te worden en vroeg aan de groep van vaste Kareltje gangers of zij al een keer langs geweest waren. Uiteraard werd die vraag bevestigend beantwoord en de kwaliteit was niet slecht te noemen. Ze zouden er echter geen vaste klanten worden want alhoewel Karel een stukje verder was, was het feit dat je er binnen kon zitten en de kwaliteit van de snacks van Karel vonden zij ook al beter. Als ik dat zo hoor vraag ik me af hoe lang deze nieuwe snackcar het gaat uithouden. We zullen het zien in de komende periode.

Kortingen

Ik heb wel eerder een stukje gewijd aan foursquare, de locatie dienst cq. game waar ik op mijn iPhone gebruik van maak om aan mijn vrienden te laten weten waar ik ben en om mijn collectie badges uit te breiden. Foursquare heeft best wel veel gebruikers (meer dan 50 miljoen maar is bij lange na niet zo populair als bv. Twitter en Facebook. Met hun laatste actie heb je best wel kans dat ze populairder gaan worden want ze hebben een overeenkomst gesloten met Mastercard en Visa om mensen die hun creditcard gebruiken korting te geven.

Hoe werkt het. Je koppelt het nummer van je kaart aan foursquare en als je ergens incheckt waar ze een aanbieding hebben (nu is er bv. een actie bij de Burger King dat je bij besteding van $10 een dollar terug krijgt) dan wordt het bedrag automatisch op je rekening bijgeschreven. Zie hier voor de nadere uitleg. Het mooie aan het systeem is dat je niets speciaals hoeft te doen, betalen met je credit card en inchecken met foursquare is voldoende en dat zijn activiteiten die ik toch wel uitvoer. Mij benieuwen of ik na de Texas vakantie nog wat kortingsbedragen terug gestort krijg op mijn rekening.