Mijn leaseauto

Ik vond een mailtje van onze lease coördinatrice in mijn mailbox waarin zij aankondigde dat alles veel makkelijker ging worden want onze lease maatschappij had een fantastische site opgezet met als mooie naam mijn leaseauto. Nu ken ik dit soort ronkende reclame praatjes maar al te goed. Waar het op neerkomt is dat je inderdaad direct inzicht krijgt in alle zaken die met je auto te maken hebben zoals onderhoud, bekeuringen, brandstof verbruik, schades en ga zo maar door, maar dat je in ruil voor al deze informatie wel alles zelf mag gaan regelen en mag gaan bijhouden.

Onze lease coördinatrice is echter een lieve dame dus ik heb netjes een account aangemaakt en even rondgekeken op de site die leaseplan gecreëerd had. Het zag er mooi uit met allemaal dashboard metertjes (drie in het groen, een in het rood) en tabbladen met informatie. Ik moet zeggen, het ziet er allemaal erg mooi uit maar ik vind het toch een stuk makkelijker om naar onze lease coördinatrice te stappen of de telefoon te pakken en met leaseplan te bellen. Mij zul je dus alleen op deze site zien als ik echt niet anders kan.

Elkaar

Heilbot met krab

Het was (al)weer tijd voor een avondje culinair genieten en deze keer wederom met behulp van een Groupon aanbieding. Een goede vriendin van mij was al enige tijd in bezit van een coupon voor restaurant Elkaar waar we van het 5 gangen diner van de chef konden genieten voor een aangename prijs. Elkaar ligt tussen Artis en het tropen museum in en we spraken dus om zeven uur af bij het restaurant. Ik was ruim op tijd, zij netjes op tijd en om zeven uur waren wij dan ook klaar voor al het moois dat ging komen.

De start was een glaasje bubbels en een enkele amuse's, pastinaak soep en sashimi van tonijn. Een uitstekende start van wat een mooie avond beloofde te worden. Wij namen beiden uiteraard een wijnarrangement maar wel de BOB versie, ik omdat ik moest rijden en zij omdat ze 1 glas bubbels en 5 halve wijntjes wel zat vond. Dit was meteen mijn enige klacht van de avond want de wijnen waren erg goed (wit won de Riesling waarbij ik nog de tip kreeg waar ik deze kon kopen, en rood de Rioja) en ik had liever volle glazen gehad dan halve, maar ja dan moet je niet met de auto komen.

Runderbavetta

Het eten was ook van hoge kwaliteit. Elkaar is geen sterren restaurant maar koppelt heerlijk eten aan goede wijnen en heeft een erg vriendelijke en attente bediening. Gang een was heilbot met krab, zwarte olijven en citroen mayonaise. Begeleid door de Riesling was dit de winnaar van de visgerechten. De kabeljauw met Iberico ham was ook niet mis en de begeleidende Soave was ook een toppertje maar ze redden het niet tegen de opening. Vervolgens een bouillon van gevogelte met een ravioli van gekonfijte eend begeleid door een Little J als volgende gang. Daarna kwam toch wel het pièce de résistance een erg mooie runder bavatta met een bearnaisesaus, een wijnsaus pomme dauphine, witlof en anijs paddenstoelen begeleid door de al eerder genoemde rioja. Dit was de mooiste gang van het diner en voor de zoveelste maal lieten de leeg geschraapte borden zien dat het ons heel erg gesmaakt had. De vanille parfait met bladerdeeg, peer en karamel was een mooie afsluiting van het copieuze diner en uiteraard werd deze begeleid door een dessertwijn, uit de Loire om precies te zijn. Na de koffie met friandises was het dan ook tijd om afscheid te nemen van Elkaar, een mooie ervaring die ik iedereen kan aanraden.

Studenten

Op mijn werk loopt er weer een clubje van vier studenten rond. Zij studeren op het Institue for Information Engineering, een HBO opleiding in Almere. Deze school hanteer een principe dat zij co makers noemen. In elk studiejaar moeten de studenten een project draaien bij een bedrijf. Dit is geen stage van een paar weken maar een volledig project dat 16 weken duurt en een bepaald resultaat moet opleveren. Ik heb zelf ook een keer zo'n groep gehad (dat waren er zelfs zes) en ik heb erg genoten van het enthousiasme en de drive van de studenten.

Deze groep is van een andere afdeling van ons bedrijf maar de manager waaronder zij vallen nam contact met mij op omdat de studenten graag met scrum wilden werken. de methodiek waar mijn team al ruim twee jaar een fanatiek gebruiker en aanhanger van is. Deze collega vroeg dan ook aan mij of ik wat uurtjes kon vrijmaken om ze daarin te begeleiden. Zoals ik al vertelde vond ik mijn eigen groep destijds erg leuk en ik zei dan ook dat ik wel wat tijd wou besteden in het begeleiden van zijn studenten. Nu heb ik al enkele sessies achter de rug met de groep waarin we het over pokeren, intake, introspectief en sprints hebben gehad en ik moet zeggen ik vind het wederom erg leuk om aan een groep jonge honden het e.e.a. uit te leggen. Ik denk dat ik maar weer eens moet gaan lobbyen dat ik volgend schooljaar ook weer zo'n groep wil hebben.

Familie bezoek

De carpaccio

Zaterdag was ik voor het eerst in langere tijd weer eens bij mijn zuster en zwager op visite. Ondanks de korte afstand tussen Amstelveen en Amsterdam zien we elkaar meestal bij mijn ouders. Toen ik binnenkwam werd ik al snel hartelijk begroet door mijn neefje in de hoop dat ik wat films bij me had. Toen hij er achter kwam dat ik niets bij me had keerde hij echter al gauw terug naar de hobby kamer waar hij met een vriendje weer achter de computer kroop (herkenbaar gedrag moet ik dan bekennen). Mijn nichtje kwam ook terug van haar bijbaantje en enige tijd later zetten we ons aan de maaltijd.

Vooraf een lekkere carpaccio (op mijn opmerking dat ze goed uitgepakt had reageerde mijn zusje met de opmerking ja dat klopt, ik heb het net uitgepakt) maar het hoofdgerecht was een heerlijke pasta met daarbij een lekkere salade. Onder het eten zat mijn neefje druk met de iPhone van mijn zusje te spelen en liet me onder andere de demo van een RPG zien. Het bleek om het laatste deel van de elder scrolls serie te gaan en de demo zag er erg gelikt uit. Uiteraard wou hij het spel hebben en ik beloofde voor hem te gaan kijken. Nu ziet het spel er best wel gaaf uit en na Dragon Age heb ik geen RPG meer gespeeld, misschien is het ook wat voor mij,

Vrijmibo

De vrijmibo (oftewel de vrijdag middag borrel) is bij flink wat bedrijven de afsluiting van de werkweek. Ondanks dat wij niet zo'n borrel cultuur hebben in ons bedrijf is er op de vide toch een mini bar met tap, ijskast en nootjes. Meestal is onze CFO diegene die de bar opentrekt en meestal loopt hij dan even bij ons binnen of we ook komen. Zo ook deze vrijdag waar wij onze eigen start van het weekend al aan het starten waren met een potje darten. Hij blijkt sinds een week of drie ook te darten met zijn zoon en gooide even kort een pijltje mee. Wij maakten uiteraard eerst ons potje af (en ik verloor kansloos deze keer) voor we ons aansloten bij de borrelaars in de vide. Je kom meteen zien hoe druk er geborreld wordt in ons bedrijf want in totaal waren we met een man/vrouw of 10. Wat mij betreft altijd een gezellige manier om de week af te sluiten en een start met het weekend te maken.

Kuifje

Enige maanden geleden was de Steven Spielberg verfilming van de avonturen van Kuifje in de bioscoop te bewonderen en ondanks een oproep van Dennis slaagden we er niet in om tijd vrij te maken om deze in het theater te gaan zien. Uiteraard stond hij wel op mijn lijstje van down te loaden films en zodra hij beschikbaar was werd de download knop dan ook ingedrukt.

Mijn laatste Kuifje bioscoop ervaring was als kind toen ik voor een verjaardagsfeestje naar Kuifje en de zonnetempel was geweest in Rialto. Ik was dan ook erg benieuwd wat 40 jaar vernieuwing had opgeleverd voor de jong reporter, de alcoholische kapitein en de hond. Daarnaast was het verhaal (wederom twee strip albums net zoals de verfilming van de zonnetempel) een favoriet. Als kind had ik een Engelse versie gehad en ondanks dat mijn Engels niet je van dat was ;-) was het een van mijn favoriete strip albums.

Welnu de film stelde geen seconde teleur en ik heb genoten van het verhaal. Een van de leukste toevoegingen vond ik in de openingsscène op de vlooienmarkt waar Kuifje zijn portret laat tekenen door George Remi, de echte naam van Hergé de schepper van Kuifje. Ik kan iedereen de film aanraden en ben ook erg blij dat er een tweede deel komt, een verfilming van, jawel, de zonnetempel waarmee we een volledig rondje hebben gedraaud.

Nog meer tickets

We're on a roll zoals dat zo mooi heet in de Angelsaksische landen. Na tickets gekocht te hebben voor het Japanse country optreden in de Grand Ole Opry is het tweede muzikale (en eet) event geboekt. We gaan op de zondagavond een tocht maken met de General Jackson showboat over de Mississippi. Uiteraard is daar een echt southern dinner bij inbegrepen maar wat veel belangrijker is, er zit ook een complete muzikale show aan vast. En wat nog mooier is, dit seizoen is er een compleet nieuwe show van Steve Hall die alle muziek soorten die Tennessee heeft voortgebracht gaat spelen. We krijgen bluegrass, soul, gospel en (uiteraard) country. Om met de blues brothers te spreken. We've got both kinds here Country AND Western.

Omdat we lekker vroeg geboekt hebben, hebben we een tafeltje helemaal vooraan, rij twee voor het podium. Dat doet me denken aan een comedy show die we in Dublin bezochten en waar we ook bijna helemaal vooraan zaten en een uitstekende link hadden met de crew die daar optrad. Ik moet zeggen ik kijk uit naar de Grand Ole Opry maar ik kijk nog meer vooruit naar de General Jackson. De vakantie stemming begint er al aardig in te komen en het duurt nog drie maanden voor het zo ver is.

Het gemak van de iPhone

Nu wil ik niet zeggen dat de wereld vergaat als ik mijn Iphone zou moeten missen maar ik merk toch wel dat het zo langzamerhand een erg makkelijk apparaat in tal van situaties aan het worden is. Zo beschreef ik laatst al hoe ik mijn koffie via mijn telefoon bestelde maar zo zijn er tal van andere zaken waar ik mijn  telefoon voor gebruik. Hier volgen twee losse voorbeelden van de afgelopen week.

Ik kreeg van waternet het verzoek om mijn meterstand op te nemen voor het maken van de jaarafrekening. Ik deed dus netjes de meterkast open maat aangezien het nog winter was, was het redelijk donker in de kast en was de meter niet goed af te lezen. Waar je dan vroeger een zaklamp nodig had zet je nu gewoon de flashlight app aan op je iPhone en kun je probleemloos de meterstand aflezen. Ik heb in mijn auto inmiddels uitgevonden hoe ik via bluetooth streaming de muziek van mijn iPhone kan afspelen. Kortom geen cd's meer nodig alle muziek kan via de Iphone. Als je hier de dagelijkse dingen als Wordfeud, agenda, fototoestel, schaken, nieuws, mail en social media aan toevoegt dan begrijp je dat ik redelijk verslingerd ben geraakt aan mijn telefoon. Ik kan me dan ook geen leven zonder smartphone meer voorstellen en behoor nu dan ook tot het leger der telefoon junks.

Charlie Nagatani

Charlie wie zal waarschijnlijk de eerste vraag zijn die iedereen zich stelt bij het zien van de titel van deze blog post. Welnu Good Time Charlie zoals hij ook bekend staat, is een Japanse country ster die al meer dan 15 keer in de Grand Ole Opry heeft opgetreden. En geloof het of niet zijn volgende show staat gepland voor zaterdag 19 mei in diezelfde Grand Ole Opry. En je hoeft uiteraard niet alwetend te zijn om te gokken wie er op diezelfde 19e mei in de Grand Ole Opry aanwezig zijn om daar een show te kunnen zien.

Inderdaad geen prijs voor diegenen die het Amerika gezelschap van Frank, Simon, Dennis en mijzelf genoemd heeft. Ik heb namelijk de eerste event tickets besteld voor onze vakantie en dat zijn ring side seats voor de Grand Ole Opry op zaterdag 19 mei. Voor diegenen die een indruk willen hebben van de show die wij gaan zien is hierbij een linkje naar Charlie en zijn band de Cannonballs die Whisky river spelen. Net Jason and the Nashville Scorchers maar dan iets langzamer en met een Japans accent.

Gemak dient de mens

De bodem van de schatkist kwam weer in zicht (mijn Nespresso capsules waren bijna op) en er moest dus verse aanvoer komen. Aangezien ik niet echt tijd had om een van de Nespresso winkels in de bijenkorf of in de PC hooft straat te bezoeken besloot ik van de speciale Nespresso app op mijn iPhone gebruik te maken om online capsules te bestellen. Bij bestellingen boven de 200 capsules zijn de verzendkosten gratis dus ook dat was geen bezwaar. De app werkte als de bekende tierelier maar er kwam toch een kleine kink in de kabel. Aangezien ik vaak overdag niet thuis ben besloot ik dat ik de capsules het beste bij mijn ouders kon laten bezorgen. Helaas bleek het via de app niet mogelijk om een andere aflever adres in te voeren. Dan maar via de website van Nespresso geregeld, daar kun je namelijk wel een ander aflever adres invoeren.

Verder verliep alles probleemloos. Nette bevestiging mails en als mooiste een mail over de bezorging, deze zou op zaterdag binnen een window van 2 uur plaats vinden. Zondag was ik dan ook bij mijn ouders om mijn pakket op te halen en enige tijd later zat ik thuis te genieten van een kopje Kazaar, de huidige special edition en de sterkste espresso die men in huis heeft. Voor de toekomst weet ik het wel, online bestellen is the way to go!

Jeep Grand Cherokee

Vanochtend lag er een mailtje van Dennis in de virtuele brievenbus dat zijn laatste onderdeel ter voorbereiding op de Amerika vakantie gedaan was. Hij had namelijk onze auto gereserveerd. Zoals gebruikelijk was er een (zeer) korte discussie geweest over of een SUV of een ander model (deze keer een Buick) was de beslissing al weer snel genomen en hadden we tot een SUV besloten. Welnu deze keer werd dat een Jeep Grand Cherokee. Of dat echt de auto word die we krijgen is trouwens maar afwachtten want toen we vorig jaar onze SUV ophaalden  werden we naar het SUV gedeelte van de verhuurder geleid met de kreet "Zoek maar wat uit". Ach we zullen het wel zien heet dat dan zo mooi.

Nu is het aan mij om de tickets voor de diverse evenementen te gaan boeken zodat ook dat onderdeel geregeld is. Ik ga binnenkort dan ook een nieuwe lijst in de zij balk van het blog opnemen. Dit zal een gecombineerde shopping en ticket list worden waar dan zowel de te kopen zaken zullen verschijnen en alle tickets die we in bezit hebben.

Podium

Amuses

Zaterdagavond ging ik uit eten met een ex collega en goede vriend. Ondanks dat hij al wat jaartjes weg is bij ons bedrijf zien we elkaar nog steeds en staat er minimaal één (goed) etentje per jaar op de kalender. De laatste keer was het mijn beurt geweest en hadden we bij Le restaurant van Jan de Wit gegeten. Aangezien hij in Utrecht woont en het zijn beurt is reisde ik naar de domstad af met onze vrienden van de NS. We ontmoeten elkaar op Hoog Cathrijne om de bus nar Podium te pakken, het door hem uitgekozen restaurant.

Het concept is gelijk aan dat van Le restaurant, er is één menu waar wat afwijkingen op mogelijk zijn bij allergieën of indien men bepaalde dingen niet lust. Op zich was dit niet vreemd want tijdens een van onze gesprekjes met chef Leon Mazairac, die regelmatig aan tafel kwam, vertelde deze samen met Jan de Wit bij de Nederlanden gewerkt te hebben. Terwijl wij ons zetelden kwam de maitre vragen of wij met misschien met wat bibbels wilden beginnen. Uiteraard wilden wij dat en men schonk hier een Bollinger, de favoriete champagne van James Bond. Even later kwamen de amuse´s binnen waarvan met name de oester een erg feestelijke opener van de avond was. Onder het genot van het vers gebakken brood bespraken wij de afgelopen periode en wat wij gingen doen. Een van de dingen die ik erg leuk vond was zijn vakantie van later dit jaar naar Maleisië, ik had tenslotte erg goede herinneringen aan mijn Azië trip en kon nog wat tips geven zoals restaurant Ibunda in Kuala Lumpur.

Leon Mazairac

Terug naar maaltijd want dat was tenslotte de hoofdreden om voor podium te kiezen. Het zes gangen menu was uitstekend maar de wijn spijs combinaties waren hemels. Vooral hoe de zuurgraad van de eerste wijn veranderde in combinatie met de varkenspoot was een openbaring. Wat ook erg leuk was, was dat het merendeel van de gerechten door de keuken opgediend werd en dat de chef zelf de truffel kwam schaven bij zijn signature dish van ravioli. Ik moet ook zeggen dat dit de beste gang van de hele avond was, niets ten nadele van de Slrei, de black Angus of de andere heerlijkheden maar dit was hands down de winnaar.

Toen het tenslotte tijd was voor de koffie (nu ja espresso) en de friandises besloten wij daar een grappa bij te nemen. Nu bleek dit het favoriete digestief van de chef te zijn en men had erg veel soorten in huis. Wij kozen beide voor een andere en toen de chef zag dat wij aan de grappa zaten kwam hij langs om vol enthousiasme te vertellen over de grappa´s die hij zelf uit Italië haalde. Wij moesten dan ook nog een glaasje van zijn favoriete grappa proeven en die was inderdaad erg lekker. Ruim na elfen verlieten wij dan ook het pand na een zeer geslaagde avond. De lat ligt hoog voor mij als ik weer een restaurant in Amsterdam moet gaan uitzoeken.

Darts

Het was de afgelopen maanden erg druk geweest op het werk en dat betekende dat onze hobby, darten, er redelijk bij ingeschoten was. De gewoonte om aan het einde van de werkdag nog een pijltje te gooien was veranderd in de gewoonte om nog wat extra werk te verzetten aan het einde van de werkdag.

Het begon de laatste tijd weer wat meer op normale werkomstandigheden te lijken en dus was er ook weer tijd om af en toe een pijltje te gooien na werktijd. Je merkte echter direct dat we lang niet meer gespeeld hadden want de scherpte was er bij iedereen uit. Het gooien van een trippel en een dubbel ging erg moeizaam en de bull, laat staan de bulls-eye was helemaal een ramp. Gisteren was er weer een hal bijeenkomst (zoals de personeelsbijeenkomsten tegenwoordig heten) en na afloop bleven wij niet al te lang bij de borrel maar gooiden nog een pijltje. het ging al wat beter dan de afgelopen tijd en dat belooft wat voor de volgende BBB (bier, bitterballen en bulls-eye) bijeenkomst die wij binnenkort in 't lievertje gaan houden.

Mystery mania

Het loont de moeite om dagelijks even te kijken welke iPhone games en apps die dag gratis te downloaden zijn. Een tijdje terug was mijn oog gevallen op mystery mania, inmiddels alweer een betaalde app, Het spel gaat om een robot met geheugen verlies die in een huis wakker wordt en zich van kamer tot kamer door het huis heen moet puzzelen om erachter te komen wie hij is, wat er gebeurd is en wat hij moet doen om alles weer op te lossen.

Het is een erg vermakelijk spelletje en al gauw was ik druk bezig om F8(de naam van de robot) te helpen om de mysteries op te lossen. Inmiddels ben ik er in geslaagd om het spel uit te spelen en het mysterie op te lossen. Het spel is echter dermate verslavend dat ik druk bezig ben om alle speciale acties die in het spel verborgen zitten te verkrijgen. Ik heb er daar nu 24 van de 33 van. Nog even doorspelen en mijn eerste iPhone game is van A tot Z uitgespeeld.

Segway

Dennis had op zijn vakantie in Chicago een tour gemaakt met een segway en vond dat een hele coole experience. Dus uiteraard moest op de vakantie van de boys de rest van de groep overtuigd worden van deze ervaring. In eerste instantie was het de bedoeling om in Nashville een tocht met de segway te maken maar de slechte response van de tour operator gekoppeld aan het drukke programma in Nashville zorgde ervoor dat we deze optie lieten lopen.

Geen nood we gingen gewoon kijken wat de opties waren in St. Louis. Het daar gevestigde glide tours deed het een stuk beter dan hun concurrent in Nashville en de tour was al snel geboekt. Dat betekent dat activiteit twee in onze laatste stad nu staat. Op de eerste dag uiteraard het bezoek aan de winnaar van de afgelopen world series en op dag twee een tour door de bezienswaardigheden van downtown St. Louis op de segway. Kortom weer een gaatje in de vakantie kalender ingevuld.

Jaarvergadering

Onlangs had ik met mijn mede commissie leden de boeken gecontroleerd van onze VVE beheerder de firma Munnik VVE beheer. Dat betekent dat al gauw de tweede trap van deze tweetrapsraket er aan komt en dat is de altijd weer gezellige jaarvergadering van de VVE. Plaats van handelen was net zoals de afgelopen jaren multi cultureel centrum de Serre en de aftrap stond gepland om half acht.

Ik arriveerde netjes op tijd en nam plaats. De voorzitter bleek na afloop gepland te hebben om binnen de 40 minuten klaar te zijn maar het kostte er toch 55. Mede oorzaak hiervan was ik zelf want alhoewel de boeken over 2011 geen enkel probleem vertoonden had ik wel enkele vragen over de begroting van 2012. Het merendeel van de aanwezigen had wat moeite met de boekhoudkundige termen en dat kostte wel wat tijd. Uiteindelijk werden we het toch eens over de begroting 2012 en kon de rondvraag starten. De voorzitter vond het jammer dat het niet binnen de 40 minuten bleef maar ik teken ervoor als alle vergaderingen binnen het uur blijven.

Path

Enige tijd geleden kreeg ik van Dennis een uitnodiging voor weer een nieuw stukje social media. Deze keer ging het om Path. Nu had ik de app al eens gedownload en opgestart maar ik had er nog geen account voor aangemaakt. Uiteraard heb ik een account aangemaakt en het vriendschap verzoek van Dennis geaccepteerd. Vervolgens was het eens kijken wat Path nu precies inhoud. In tegenstelling tot facebook met zijn honderden vrienden is Path bedoeld voor een select clubje vrienden van maximaal 150 personen. Nu ja select, ook op facebook kom ik met pijn en moeite boven de 104 uit en daar zitten heel veel vage kennissen tussen. Kortom het klinkt leuk select maar met 150 vind ik dat niet echt select.

Wat Path wel weer leuk maakt is dat het een mooie tijdlijn maakt van hoe jij en je (selecte groep van) vrienden
het leven van dag tot dag beleven. Inmiddels heb ik een foto neergezet, mijn achtergrond uitgekozen en Path verbonden met Facebook, Foursquare en Twitter. Mijn vriendengroep is al gegroeid naar vier want een van mijn facebook kennissen blijkt ook op Path te zitten en tijdens ons gezamenlijk diner bij Gandhi installeerde Simon de app ook maar even. Mij benieuwen of Path een blijvertje gaat worden voor mij of op de grote hoop van net niet social media producten gaat komen.

Social chess

Ons bezoekje aan Indisch restaurant Gandhi leverde nog een potentiële tweede verslaving op naast Wordfeud. Enige weken geleden had ik de app Social chess al gedownload voor mijn iPhone maar er nog niets mee gedaan. Vroeger was ik een fanatiek schaker die op vrij jonge leeftijd met het spel in aanraking was gekomen. vervolgens deed ik mee aan de schaak opleiding van de KNSB en behaalde vol trots mijn pionnen, toren en tenslotte het koningsdiploma. (en ja die heb ik nog steeds)  Ik werd lid van de jeugd afdeling van schaakclub Tal in Osdorp en nam ook deel aan diverse jeugd toernooien. Nadat ik de jeugd leeftijd gepasseerd was bleef ik lid van Tal en speelde nog vele jaren met veel plezier door. Mijn mooiste prestatie (en herinnering) was een remise tegen Tony Miles in een simultaan partij.

Doordat ik leerde bridgen verdween schaken volledig naar de achtergrond en, behalve een incidenteel spelletje met vrienden of een potje op een mooie zomerdag terwijl wij op de start van het prinsengracht concert zaten te wachten, deed ik er niets meer mee. De laatste potjes die ik speelde waren tegen de vriend van de eigenaresse van de Mekhong river die een verwoed schaker bleek te zijn. Ik wist met pijn en moeite een keer van hem te winnen maar de overige potjes verloor ik van hem. Terwijl wij dus in Gandhi zaten te wachten (iets wat wel vaker gebeurde die avond) had Simon het over een schaak app die hij gedownload had en waar hij al diverse potjes mee gespeeld had. Het bleek ook social chess te zijn en ik startte de app meteen op en stuurde een game uitnodig naar Simon. Uiteraard speelden wij niet verder tijdens ons diner maar na afloop werd de eerste pot gespeeld die ik wist te winnen. Inmiddels zijn wij aan potje drie bezig en het zal mij benieuwen of Social chess net zo'n succes zal worden als Wordfeud.

Gandhi

Prawn soep

Vrijdag avond gingen de boys uit eten voor hun tweede Groupon etentje na enkele maanden eerder Puri Indonesia bezocht te hebben. Plaats van handelen was deze keer restaurant Gandhi in Haarlem. We vertrokken strak om zeven uur en de rit naar Haarlem verliep probleemloos, parkeren gebeurde in de, om de hoek liggende parkeergarage en na enkele meters lopen bereikten we Gandhi.

Het restaurant was klein en zat propvol, en onze tafel bleek nog niet beschikbaar te zijn. Na enige tijd wachten kwam er dan toch een tafeltje vrij en konden we gaan zitten. De bediening had het echter erg druk en het duurde erg lang voor we de kaart kregen. Drankjes werden niet opgenomen en wederom konden we lang wachtten voor iemand kwam voor de bestelling van zowel eten als drinken. Ondanks het 25 jarig bestaan van de zaak ging de conversatie moeizaam om het zacht uit te drukken maar we kwamen er uit. Voor onze Groupon hadden we recht op een drie gangen menu en bij bestellen was mogelijk maar moest uiteraard betaald worden.

Mint tika

We gingen voor een vier gangen menu met diverse bijgerechten zoals o.a. nan brood, spinazie met kaas, ui salade en nog het e.e.a. Daar werden echte Indische dranken bij besteld als lassi, Cobra bier en cola light. Daarna kwam het terugkerende thema van de avond weer terug. Het duurde lang voor het (overigens uitstekende eten) op tafel kwam. Iedereen  genoot van zijn soep en na wederom lang wachten ging om half tien het tweede voorgerecht naar binnen. Daarna werd de tafel vol gestapeld voor de hoofd en bijgerechten en er bleef heel erg weinig over om terug naar de keuken te sturen. De bierdrinkers waren ondertussen trouwens overgestapt op het tweede Indische bier de kingfisher. Aangezien het inmiddels een stuk rustiger was hoefden we niet al te lang op het dessert te wachten, waarna nog een rondje koffie met likeur en cognac volgde. Half twaalf verlieten wij tenslotte Gandhi met een rekening van zo'n  €140 op zak. Die Groupon deals zijn best wel aangenaam te doen en dit zal zeker niet ons laatste Groupon etentje zijn (vooral niet daar we nog een bon hebben liggen voor restaurant Jottum).

Mayor van de Aker

Super mayor badge.

Zoals bekend mag worden verondersteld ben ik een sociaal media junkie. Facebook, Twitter, Whatsapp zijn mij geen van alle vreemd en uiteraard is bloggen ook een vorm van social media.

Een van de social media zaken die ik het leukste vind is foursquare. Zowel het laten weten waar je zelf bent als het zien waar je vrienden uithangen. Zo kon ik onlangs de reis naar Thailand van twee vrienden prima volgen en slaakte ik een kreet van herkenning bij bekende plekjes en had ik vragen bij plaatsen waar ik nog naar toe wil zoals Koh Samui. Wat ik echter het allerleukste van foursquare vind is het verzamelen van badges. Het onderdeel waar ik het minste mee heb is het mayor schap. "Wie is de afgelopen zestig dagen het vaakst op een bepaalde locatie geweest."

Zo werd ik enkele weken geleden de mayor van mijn eigen wijk de Aker toen ik daar incheckte. Zoals met al mijn mayor schappen deed dit me weinig tot niets en het leven ging verder. Een paar dagen later verloor ik het mayor schap weer en had daar geen problemen mee. Ik vond het erger toen ik mijn stukjes buitenlands bezit (in Orlando en Istanbul) verloor. Een paar dagen later had ik het weer terug en dat voelde toch wel als een overwinning en ik was er best blij mee. Toen ik de titel wederom verloor, en wel aan dezelfde persoon, was de strijd geopend. Ik ging de titel terugpakken en checkte braaf elke dag in. Inmiddels ben ik weer mayor van de Aker en ik moet zeggen, het voelt goed. En deze titel van mij afpakken gaat zwaar worden. Over mij dead body zoals de Amerikanen zo mooi zeggen.

Het Johnny Cash museum

Ik zag een bericht op facebook voorbijkomen over Johnny Cash museum in Nashville. Aangezien een bezoek aan het graf van de man in black reeds in de vakantie agenda stond vond ik het een interessant bericht en klikte op de bijbehorende link.

De link bracht mij naar een vrij weinig zeggende pagina van het parool. Je kon hier lezen dat dit jaar het tachtigste geboortejaar van Cash was en dat er allerlei festiviteiten gepland waren. Een van die dingen was het openen van een nieuw Johnny Cash museum, aangezien het oude museum, The house of Cash, in 1999 de deuren had gesloten. Verder was er echter niets in het artikel in het parool te lezen. Dan maar even de andere hulpmiddelen inzetten en even later kwam via Google de facebook pagina van het Johnny Cash museum in beeld. Hier was wel wat meer info te vinden maar niets over de opening. Ja in 2012 maar daar hield het mee op. Gaan we het museum bezoeken? Ik heb geen idee maar we houden de facebook pagina in de gaten.

Tractatie

Meer dan twee weken geleden was er een erg belangrijke sessie bij een van onze klanten geweest waar zij gingen oordelen in hoeverre het product waar wij de afgelopen tijd aan gewerkt hadden aan hun verwachtingen voldeed of ze zelfs overtrof.

Welnu de sessie was een daverend succes en de klant gaf aan dat we hun verwachtingen overtroffen hadden. Toen de programma manager terug kwam op kantoor stelde hij een mooie juich mail op om iedereen te feliciteren. Ik liep even later op zijn kantoor binnen en vroeg waarom hij niet met een grote doos gebak was binnengekomen om het te vieren. Hij gaf aan hier niet bij stil te hebben gestaan en dat het eigenlijk best wel een goed idee was. Helaas lukte het niet meer op korte termijn maar twee weken later gaf onze klant officieel aan graag met ons verder te willen en tegelijk met dat nieuwe werden er twee dozen van huis leverancier Nagtegaal naar binnen gedragen, een met saucijzen en een met gebak.Met een korte speech werd nu op gepaste wijze het succes van de afgelopen periode gevoerd. Een zeer korte speech want al gauw zat iedereen zich te goed te doen aan de lekkernijen. Op naar de volgende successen.

Batman begins

Met de koude tijden is het binnen goed toeven en een van de leukere activiteiten is om naar een goede film te kijken. Terwijl ik zat te twijfelen waar ik naar zou gaan kijken viel mijn oog op de laatste Batman film, The Dark Knight. Ik had de film al in de bioscoop gezien maar ook nogmaals gedownload omdat het wat mij betreft de beste Batman film was die er genaakt was. De kreet That ain't your daddy's Joker kwam weer voorbij drijven in mijn gedachten.

The Dark Knight was echter de tweede in de Batman trilogie van regisseur Christopher Nolan, over een paar maanden moet de derde  uitkomen met als titel The Dark Knight rises. Dat deed me beseffen dat ik de eerste film uit de serie nog nooit gezien had. Snel zoeken leverde als titel Batman begins op en even later stond mijn pc de film netjes te downloaden.

De volgende avond ging ik er eens goed voor zitten om te kijken of deze film net zoveel indruk zou maken als The Dark Knight. Dat haalde hij helaas niet maar ik heb me toch kostelijk geamuseerd met deel 1 van de Batman trilogie. De verhaallijn is een combinatie van diverse comics waarin Batman year one en de saga van Ra's Al Ghul, Meng daar nog wat stukjes van The long Halloween doorheen en je hebt een prima basis voor het verhaal. De cast is bij elkaar gebleven want dezelfde acteurs die in The Dark Knight spelen speelden ook al in Batman begins. Het wachten is nu op deel drie. Hierin zijn de tegenstanders Bane, Catwoman en terug van deel 1, Ra's Al Ghul. Die ga ik op zeker in de bioscoop zien, ik denk wederom een avondje superhelden films met de boys.

Hollandse handelsgeest

Een van mijn kennissen was enige tijd geleden een afvloeiingsregeling aangeboden door zijn baas. Tijdens een gesprek in de roode baron hadden we het er over en hij besloot om de regeling te accepteren. Hij was van plan om met het geld naar Thailand te verkassen en daar een webwinkel op te zetten. Hij zou echter zijn Nederlandse nationaliteit aanhouden en regelmatig weer op vaderlandse bodem zijn.

Hij vertrok en de eerste berichtjes die op facebook aankwamen gingen o.a. over zijn webshop in blingbling horloges,mountainbike's en schilderijen van foto's. Vervolgens kwam hij terug in Nederland en gaf aan zich prima te amuseren. Hij had daar echter wel een dame ontmoet waar hij het goed mee kon vinden. Na een maand vertrok hij weer maar de facebook berichten gingen nu meer over de dame (en haar dochter) dan de webwinkel. Van het een kwam het ander en al gauw was de trouw rapportage op facebook terug te vinden. Nu heeft hij met een echte Hollandse handelsgeest besloten om een nieuwe business te beginnen. Via zijn nieuwste website is hij een dating bureau begonnen voor Hollanders die een Thaise bruid zoeken. Voor een inschrijving van nog geen €600 (voor niets zeg ik dan) zal hij voor je bemiddelen en alles regelen om je potentiële geliefde te ontmoeten. Ik ben benieuwd hoeveel klanten hij gaat werven, want een reis naar Thailand is zo geregeld en een westerse man wordt door de gemiddelde Thaise vrouw als hoofdprijs beschouwd. We gaan het horen als hij weer terug is in Nederland.

Winterweer

Dit weekend was het dan eindelijk zo ver de lang aangekondigde horror winter des doods zou dan eindelijk los gaan breken en alle voorspelde rampen zouden uitkomen. De start van de winter was op de vrijdag maar van de file ellende heb ik niets meegemaakt want ik genoot van een welverdiende ATV dag. Ook mijn gebruikelijke tochtje naar de stad met het openbaar vervoer voor vrijdagavond stapavond verliep probleemloos. Het was wat kouder dan de afgelopen weken maar dan had je het wel gehad.

De echte test kwam op de zaterdag toen ik boodschappen ging doen. Ik had al een stoffer meegenomen naar mijn auto om alle sneeuw te verwijderen die er op lag en dat was een goede zet. De ramen zaten onder een dikke laag sneeuw verstopt. Tot mijn vreugde hoefde ik niet te krabben, er zat geen ijs op de autoruiten. So far so good. Maar het bleef prima gaan want de winter banden deden zoals gewoonlijk prima hun werk en ik reed dan ook probleemloos naar de winkels. Ook dag twee van de horror winter is dus probleemloos verlopen. De volgende test wordt dag vier, de maandag als ik naar kantoor ga. Ik heb er echter alle vertrouwen in dat we doorgaan op de ingeslagen weg en dat de horror winter een sprookje zal zijn.

KTV

Het was vrijdag de eerste dag van het winterseizoen en dat betekende dat er problemen waren voor diverse deelnemers aan het vrijdagavond stapavond festival. Toen ik dan ook de deur uitging waren er al diverse afmeldingen binnen met dank aan o.a. ons mooi vervoerbedrijf de NS. Via de social media zag ik echter dat het een persoon gelukt was uit Hoofddorp te ontsnappen en dat hij op weg was naar Kam Yin om te gaan eten.

Twee berichtjes later hadden we afgesproken om gezamenlijk te gaan eten en was het afspraak punt, uiteraard, bij het elfde gebod gezet. Toen ik binnenkwam was mijn diner genoot al gearriveerd en onder het genot van een biertje zaten we met wat andere bekenden te praten. Het was al na achten dus ik hield het bij een biertje voor we de deur uitliepen en de paar meter naar Kam Yin aflegden. Al gauw zaten we aan de, zoals altijd, smakelijke dis en genoten van een garnalen soep met daarnaast een vegetarische bami en gefrituurde garnalen met daarnaast een moksi meti met Surinaamse bami. Dat plus een drankje de man kostte ons minder dan €30 inclusief fooi wat wederom bewijst dat Kam Yin geen tent is om gezellig te dineren, maar de beste prijs kwaliteit verhouding in de wijde omtrek heeft.

Na het verlaten van Kam Yin zou de roode baron de volgende halte zijn maar plannen kunnen veranderen. Tussen Kam Yin en de roode baron bevind zich nl. KTV een karaoke bar waar vroeger cocktailbar de Oriënt zat. Ik was hier nog nooit binnen geweest maar bij het passeren werd ik gespot door een vriendin die binnen zat en even later zat ik aan de bar. Het was erg druk in KTV, er zat een grote groep Nederlanders op de banken en aan de lage tafeltjes die fanatiek aan het zingen waren. Er hingen uiteraard diverse video schermen en het was goed verduisterd binnen. Het interieur was ook erg opgeknapt t.o.v. de Oriënt, kortom het was een mooie kroeg geworden en waarschijnlijk een geduchte concurrent voor The end dat twee deuren verder zit. Ik bracht daar een paar gezellige uurtjes door in gezelschap van twee vriendinnen die zich ook flink te buiten gingen aan de karaoke activiteiten, iets waar ik me deze keer nog buiten wist te houden. Er is best een kans dat ik met mijn vaste stapmaat hier nog eens binnen ga komen, maar de kans dat ik ga zingen is niet  al te hoog.

Pimp our office

Ik werk al heel wat jaartjes bij mijn bedrijf en heb daar weinig over te klagen. Een van de weinige dingen die echt droevig is bij ons is ons kantoor. Het is een standaard jaren zeventig gebouw met saaie kleuren (gebroken wit) afgewisseld met baksteen muurtjes en daarnaast bruine kozijnen. De toiletten zijn (en dan ben je aardig) droevig te noemen. Kortom geen kleur en geen fleur. Het enige wat er nog een beetje mee door kan is de vloerbedekking, die is de laatste paar jaren vernieuwd in frisse kleuren (elke verdieping een andere kleur) en afwisselende patronen.

Nu heeft ons programma sinds 1 januari een nieuwe leiding en zoals de kreet luid, nieuwe bezems vegen schoon. Er werd aangekondigd dat we onze hoek van het gebouw gingen pimpen en de sky was the limit werd er gezegd. Iedereen dacht in eerste instantie ja ja het zal wel maar de plannen bleken serieus te zijn. Een afvaardiging ging naar de praxis om kleur stalen te halen en iedereen mocht kiezen welke kleur zijn kamer mocht krijgen. Donderdag zou de dag der dagen zijn. Woensdag werd de verf gehaald en in de gang neergezet. De eerste stukken van de gang werden al van een mooi oranje (we zijn voorbereid op de EK) kleurtje voorzien en de rest zou donderdag volgen. We stopten vroeg met werken en gingen flux aan de arbeid. Alleen onderbroken door een pizza pauze (uiteraard van Pulcinella) werd er flink doorgeklust zodat we vrijdag onze fleurige vertrekken konden betrekken. Nu kijken of wij een trend hebben gezet en andere bedrijfsonderdelen gaan volgen.

Ontbijtje

Dennis is druk bezig om een nieuwe traditie te scheppen voor Amerika vakanties. Naast de dingen die traditioneel gezien al op de kaart staan zoals winkelen, live muziek, goede diner's, graven bezoeken en comic shops bezoeken is hij sinds zijn vakantie van het afgelopen jaar tot de ontdekking gekomen dat ontbijten ook een leuke vakantie activiteit kan zijn. Nu hebben de hotels waar wij verblijven een gratis ontbijt buffet in de aanbieding maar daar zijn niet alle reisgenoten even enthousiast over. Simon vond bijvoorbeeld ons ontbijt in de Marriot springhill suites te Tampa prima maar Dennis en ik vonden dat een stukje minder.

Zo staat inmiddels in Nashville de pancake pantry op de kaart. Nu zijn pannenkoeken niet helemaal mijn ding maar er staan genoeg andere lekkernijen op de kaart dus ik ga hier wel genieten. Voordat hij met de pancake pantry aan kwam zetten had hij echter de arcade in Memphis al gespot. Dit is een echte Amerikaanse diner waar men ook een echt southern ontbijt serveert. De kwaliteit van deze ontbijten schijnt dusdanig goed te zijn dat Amerikaanse zenders als The travel channel en The food network hier al specials aan gewijd hebben.

Maar Dennis zou Dennis niet zijn als hij niet onverdroten aan het door speuren was. Inmiddels heeft hij een tweede ontbijtspot in Nashville gespot en het is, hoe verrassend, een keten. Het gaat om Bongo Java, een koffie keten maar dan wel een koffie keten waar je ook kunt ontbijten. Het menu ziet er prima uit dus ook de derde ontbijt plek ziet er goed uit. Aangezien het lijkt alsof Dennis on a mission for god (eh breakfast) is verwacht ik dat er nog meerdere ontbijt restaurants gaan verschijnen.

Smakelijk Amsterdam

Voor diegenen die hem niet kennen, Johannes van Dam is de culinaire journalist van het Parool waarin hij wekelijks een column schrijft over restaurant bezoeken die hij aflegt. Ik lees de column trouw via het internet, op de pagina smakelijk Amsterdam. De column lijdt er toe dat ik sommige restaurants op mijn te vermijden lijstje zet, andere op mijn to do lijstje. Zo is mijn bezoek aan le restaurant gekomen door een van de columns van Johannes. Ik heb echter nog nooit op een van zijn columsn gereageerd, tot nu toe dan. De oorzaak was de column over Braziliaans restaurant Rodizio.

De klok gaat terug naar 2009, ik was met de mannen op vakantie in Amerika en een vriendin had mij aangeraden een bezoek te brengen aan een Braziliaans restaurant van het type churrascaria. Zo kwamen wij in Baltimore bij Fogo de Chao terecht en het is waarschijnlijk de beste tip die wij die vakantie gekregen hebben. In datzelfde mooie jaar 2009 had ik ook een whisky proeverij gedaan. Deze zijn op zondagmiddag en na de proeverij gaan wij altijd een hapje eten. Zoals, bijna, altijd, deden wij dat op de zeedijk en deze keer viel de keuze op Rodizio, een Braziliaanse churrascaria. De beschrijving is hier te lezen, maar om je de tijd te besparen als je haast hebt, het was rampzalig, totaal niet te vergelijken met Fogo. Pas in 2011 betrad ik weer een churrascaria en dat was wederom een filiaal van Fogo, deze keer in Miami.

Welnu toen ik zag dat Johannes ook een bezoek aan Rodizio had gebracht was ik benieuwd wat zijn ervaringen waren. Welnu het cijfer was een 5, wat ik nog aan de hoge kant vond. De openingszin was al eens stuk beter vond ik, namelijk "Een Braziliaanse aanfluiting." Mijn hoofdconclusie was de zijne, zout en taai waren de twee begrippen waar je al het vlees mee kon samenvatten. Daarmee kom je wel terecht op mijn hedendaags bezwaar tegen Johannes, zijn onvoldoendes zijn te hoog dat had maximaal een 3 mogen zijn.