Scrambled eggs

Het pannetje op het vuur

Een van de dingen die ik standaard op mijn hotel menu heb staan zijn scrambled eggs, ik vind dat altijd heel erg lekker en als het hotel waar ik verblijf het heeft neem ik altijd een portie (en soms zelfs twee). De ene keer (bv het NH in Madrid) zijn ze een stuk lekkerder dan de andere keer (bv. het best western in Luxemburg). Thuis had ik het echter nog nooit gegeten, sterker nog ik wist niet eens hoe je het gerecht moest bereiden.

Ik had mij dan ook voorgenomen om afgelopen zondag te ontbijten met scrambled eggs en als voorbereiding had ik eerst het recept even opgezocht op internet zodat ik in ieder geval alle ingrediënten in huis zou hebben. Na het lezen bleek dat het maken van scrambled eggs niet al te veel voorstelde. Ik besloot de extra ingrediënten als tomaat en kaas eruit te laten en en ging aan de slag met melk, eieren, boter, zout, peper en bieslook. Nog geen tien minuten na de start kon ik al van het gerecht genieten en ik moet zeggen dat ik er over te spreken was. Vele malen beter dan Luxemburg (te waterig) maar nog niet de klasse van Madrid (de mijne waren iets minder luchtig). Een ding staat vast, deze gaan vaker terugkomen op het weekend menu.

Nix18

Het logo van de campagne

Schreef ik kot geleden al een stukje over de nieuwe drankleeftijd vandaag volgt er alweer een tweede artikel over deze campagne.

Ik stond in de supermarkt in de rij en voor mij was er een moeder met haar dochter (ik schat een jaar of 16) aan de beurt. Onderdeel van de boodschappen was een sixpack bier (waarschijnlijk voor haar man). De cassière vertelde haar echter dat ze het bier niet mocht kopen omdat zij haar dochter bij zich had, tenzij die een ID kon tonen dat aangaf dat ze 18 jaar of ouder was. Kennelijk zijn de straffen voor de supermarkten dusdanig streng geworden bij het potentieel verkopen van drank aan minderjarigen dat er dit soort van belachelijke instructies aan het personeel wordt gegeven. Het gevolg van dit soort acties is dat je geen boodschappen met je kinderen kunt doen als je ook wijn (om te koken bijvoorbeeld) nodig hebt. De waanzin ten top gedreven mijns inziens.

Sensei

De sushi boot

Donderdag was het niet three strikes and your out maar wel de derde dag op rij dat ik uit eten ging. De reden deze keer was het afscheid van een collega die ons ging verlaten en we hadden besloten om zijn vertrek met zijn vieren met een hapje te begeleiden. De keuze was op Sensei gevallen, een Japans restaurant waar ik al eerder gegeten had.

Helaas bleek op de woensdag dat de vertrekkende collega niet kon maar wij besloten om toch met zijn drieën te gaan. We hadden een mooi plekje aan het raam met uitzicht op de haven en na bestuderen van de kaart besloten we te beginnen met de sushi boot voor vier personen (ja we waren met zijn drieën) en als extraatje een portie sashimi van zalm en tonijn. Het smaakte allemaal even goed en was een goed begin van een fijne maaltijd. Als tweede gang kozen we voor warme gerechten, eend, koe en zeebaars waren de keuzes en alhoewel ze alle drie prima smaakten was de winnaar de eend. Ik had op dat moment wel genoeg gegeten maar mijn collega's waren nog in de race en zij besloten met een sashimi gang van vier vissen (zalm, tonijn, zeebaars en coquille), met een rondje koffie namen wij afscheid van Sensei en besloten spontaan om binnenkort de gezellige avond nog een keer te herhalen in Amsterdam en dan wederom zonder de ex-collega die niet was komen opdagen.

Thaicoon

Het voorgerecht

Woensdagavond moest ik helaas opnieuw uit eten. Deze keer had ik met een vriendin afgesproken om na het werk bij Thaicoon in Almere een hapje te gaan eten. Ik pikte haar dan ook bij haar huis en vervolgens reden we naar het centrum van Almere waar Thaicoon gevestigd is. Het bleek een mooi ingericht restaurant te zijn met een open keuken. Zij kende de eigenaresse en liep vrolijk de keuken in om hallo te zeggen voordat we aan een tafeltje gingen zitten voor een van de vreemdste etentjes die ik ooit gehad heb.

Ik liet de bestelling aan haar over want er is weinig wat ik niet lust en volgens mij lust ik alles uit de Thaise keuken. Vervolgens liep zij vrolijk de keuken in om persoonlijk ons voorgerecht (de mix van Thaise hapjes) te regelen en die kwam zij ook brengen inclusief wat te drinken. Alles smaakte prima maar zij verliet onze tafel om zich wederom in de keuken aan het werk te begeven. Zij had namelijk besloten om een Thaise specialiteit te maken die niet op de kaart stond en die ik nog nooit gegeten had. Het was in een zijn geheel (dus met kop en staart) gebakken witvis in een salade. Ik moet zeggen, heel erg lekker. Daarnaast hadden wij een gerecht van rundvlees met Thaise basilicum, pepers en knoflook met een zoetige smaak en een pittige salade met garnalen en inktvis. Alles was prima van smaak en ik complimenteerde mijn vriendin met de vis. Na ijs voor haar en espresso voor mij verlieten we na het tweede rondje koffie Thaicoon. Zoals ik al zei een van de meest verrassende diners die ik ooit had meegemaakt want waar kom het je tegen dat je tafelgenoot meerder malen de tafel verlaat om in de keuken de gerechten te bereiden.

3 days to kill

Kevin Costner

Na de maaltijd werd de auto weer betreden voor de rit naar Beverwijk maar aangezien de maaltijd behoorlijk lang geduurd had, hadden we niet al te veel tijd. Het was dan ook parkeren, de kaartjes halen, twee flesjes water en één zak snaai (niet voor mij) kopen en de zaal betreden. Daar bleken de reclame en trailers al voorbij te zijn en was de film net begonnen, kortom een optimaal minimaliseren van de wachttijd.

De film gaat over een oudere CIA agent (Kevin Costner) die na zijn laatste opdracht erachter komt dat hij nog maar een paar maanden te leven heeft en besluit naar Parijs te gaan om die tijd met zijn van hem vervreemde vrouw en dochter (waarvan hij jaren terug afscheid genomen heeft vanwege zijn werk) door te brengen. Dan wordt hem een experimentele kuur aangeboden in ruil voor een laatste klusje. De film is een uitstekende mengeling van actie, humor en drama en de twee uur die de film duurde vlogen voorbij. heel simpel dit is een aanrader ga ernaar kijken!

La cucina di Georgia

De primi zoals de Italianen zeggen

Dinsdagavond was het weer tijd voor een diner en film combinatie en het diner gedeelte vond in Haarlem plaats bij een erg goed Italiaans restaurant, la cucina di Georgia. OP de dinsdag en woensdag hadden zij een drie gangen arrangement voor de mooie prijs van 27,50 en dat wilden wij gaan proberen.

Het was een klein restaurantje maar met goede stoelen en mooi gedekte tafels met echt tafellinnen. De bediening bestond uit de chef die zelf de gangen bij ons kwam opbrengen, de sous chef en de maître, maar ja met 24 couverts is dat prima te doen. Het restaurant serveert alleen maar echte Italiaanse gerechten en dan ook nog uit de streek waar de chef vandaan komt. Alles gemaakt van verse\biologische producten  De start was een lekkere prosecco met twee mooie amuse, eerst een hartig taartje en vervolgens een stukje huisgemaakte worst in een gelei. Daarna kwam drie soorten brood (net zoals alles zelfgemaakt met een mooie olijfolie. Ondertussen hadden wij onze keuze bepaald (het hoofdgerecht was of vis of vlees) en daar een mooie fles rosé en een fles plat water bij uitgezocht.

De secondi

Na enige tijd kwam de primi piatti aan (we hadden de optie van een voorgerecht overgeslagen i.v.m. de film( en die bestond uit een mooie spaghetti met knoflook, olie en pepertjes in een 36 maanden oude Parmezaanse kaas. Verrukkelijk is de enige omschrijving die hierop van toepassing is Na gepaste tijd (op de kaart staat dat lekker eten uit een passievolle kokkin en geduldige gasten bestaat) kwam de kalfshaas met foie gras in Marsala wijn met krokante parmaham. Ik had het niet verwacht maar de eerste gang werd probleemloos overtreffen door wederom een top gerecht. Gezien de tijd verzochten wij de maître om iets meer haast met het nagerecht, een merengue van bloedsinaasappel met gember,  te maken omdat wij naar de film moesten. Drie maal geschoten en drie maal prijs want weer kwam er een uitstekend gerecht op tafel. Met dankzegging aan de chef en de maître moesten we helaas de deur uit want de film startte al om 9 uur. Ze hadden echter ook een zes gangen menu degustazione en dat wil ik eigenlijk ook wel een keer gaan proberen en dan uiteraard daar de hele avond voor nemen.

The frozen ground

(een deel van) de dvd cover

Gisteravond besloot ik naar een film te kijken die ik al een tijdje had liggen maar waar ik nog steeds niet aan toegekomen was. Het ging om de film frozen ground, een thriller over een seriemoordenaar met Nicholas Cage in de hoofdrol. De trailer beloofde een film gebaseerd op ware gebeurtenissen en meestal kan je dit met een flinke korrel zout nemen maar bij de aftiteling werd de link met de realiteit gelegd en begreep je dat dit inderdaad een waargebeurd verhaal was.

Terug naar de film, deze gaat over een state trooper in Alaska die pal voordat hij de dienst verlaat nog een laatste klus krijgt. In tegenstelling tot de meeste van dit soort films waarin je je tot het laatste moment afvraagt wie de dader is weten zowel de kijkers als de politie al snel wie de dader is. Het probleem is echter om dit te bewijzen en daar gaat deze film over. Ik heb van begin tot einde genoten en kan iedereen dan ook van harte aanraden om naar frozen ground te gaan kijken.

Werkherinneringen 19: Lekke band

Zij kwamen ons dus redden

Gisteren kwam er een mail van een collega binnen met de mededeling dat hij wat later zou zijn omdat hij met een lekke band langs de weg stond en zijn auto bleek geen reservewiel of thuiskomer te hebben, hij moest dus op de ANWB wachten.Dat deed mij terugdenken aan een van de weinig lekke banden die ik zelf meegemaakt heb.

Een collega had net haar rijbewijs gehaald en meteen een auto gekocht aangezien zij dicht bij mij woonde reden we vaak samen naar het werk en op een mooie zomerdag reden we terug naar huis. Ik vond dat de auto slecht reed maar zij had niets in de gaten alhoewel haar handen krampachtig aan het stuur zaten. Ik zei tegen haar dat we volgens mij een lekke band hadden en nadat ze op de vluchtstrook gestopt was bij Muiden bleek de linker voorband aan flarden gescheurd te zijn. Zij belde de ANWB en wij zaten lekker in het zonnetje te wachten tot onze redder in nood verscheen. Na de bandenwissel nam ik het stuur over voor het laatste stukje want zij was nog wat nerveus na het moeizame rijden met één lekke band. Wat mij altijd aan deze gebeurtenis bij zal blijven is hoe het in hemelsnaam mogelijk is om een paar kilometer met een lekke band te rijden zonder dat je dat doorhebt, hoe onervaren je als chauffeur ook mag zijn.

Zaterdagavond stapavond

De toiletdeuren van de burgerbar

Door het vrijdagetentje van de boys was het deze week zaterdagavond stapavond en zou gecombineerd worden met een eenvoudige doch voedzame maaltijd. Voor het zover was had ik echter al genoeg problemen om in de stad te komen want op lijn 1 stond de tekst omleiding naar het tropenmuseum. Bij navraag bleek dat dit het eerste effect van de NSS was want de binnenstad was afgezet voor het openbaar vervoer. Gelukkig reed de metro wel en met wat overstappen kwam ik alsnog in het centrum aan Amsterdam aan en betrad het startpunt van de route. Al gauw werd onder een goed glas bier (eerst Leffe blond en daarna Karmeliet) De politieke consequenties van de gemeenteraadsverkiezingen besproken alvorens we naar de burgerbar vertrokken om van een goed stuk koe te genieten. Toen ik het toilet bezocht moest ik eigenlijk best wel lachen om de bordjes op de deuren, duidelijk in de stijl van het restaurant gedaan.

De volgende halte was een bezoekje aan de Zon waar diverse bekenden zich bevonden en we even gezellig bleven hangen. De royal taste en de hartjes werden deze ronde overgeslagen maar wel om twee verschillende redenen. Bij de eerste waren namelijk geen bekenden aanwezig en bij de tweede was het dusdanig druk dat we besloten om de avond bij de Mekhong river te beëindigen.

Fan's kitchen

De sushi

Vrijdag was er weer tijd voor een diner met de boys en zoals gebruikelijk was dat via een Groupon geregeld. De keuze was gevallen op een vijf gangen diner voor €20 per persoon bij Fan's kitchen op de overtoom.

Half acht zaten we aan tafel en onder het genot van eerst Chinese en later Japanse biertjes wachtten we op wat de chef zou brengen. Welnu dat begon met een rundvleessoep met groenten waarvan de algehele mening flauw was, maar dankzij Simon verdwenen toch alle vier de kommen soep. De volgende gang waren vier stukke mooie sushi en die bevielen iedereen wel heel erg goed. Daarna een gang met kip hoisinsaus en groenten en wederom allemaal erg prettig.

De eend

Tijdens het wachten op gang vier, de eend (die Dennis liet vervangen door koe' besloten de anderen dat er nog wel een sateetje bij kon maar aangezien het hoofdgerecht al kwam werd die voor na het hoofdgerecht besteld. Wederom prima te eten en, gelukkig tegen de verwachtingen in, voorzien van nasi i.p.v. witte rijst. Na de teriyaki saté gang, die ik aan mij voorbij liet gaan, kwam toch wel het hilarische hoogtepunt van de avond. Een naamloze onverlaat had namelijk bij het tafellichtje een strak opgevouwen papiertje gestopt en dat stond flink te fikken en weigerde uit te gaan ondanks gard geblaas van de mannen. OP een gegeven ogenblik liet Simon echter zo´n machtige wind waaien dat het glaasje in tweeën brak maar het vuur bleef doorgaan. Met vereende krachten werd de vlammenzee tenslotte gedoofd zodat we rustig van ons dessert konden genieten.

Bij het natafelen bleek dat de chef ook schilderde naast het koken en de twee andere bezoekers die er nog waren (het was inmiddels erg laat) kochten een schilderij van hem. Daarna maakten wij nog kennis met de chef die een aardig visje op een schaal had liggen. Hij wist er alleen de Chinese naam van maar ik zou geen kennis met de vis willen maken, het was een grote joekel van een vis met een behoorlijk afschrikwekkend uiterlijk. Na elven verlieten we tenslotte het restaurant na een wederom erg fijne avond.

Mijn eerste tweet

Het logo van Twitter

Twitter bestaat inmiddels alweer acht jaar en ter ere daarvan is er een pagina in het leven geroepen waar je jouw eerste tweet kan terugvinden. Uiteraard triggerde dat mij om eens te kijken wanneer ik met Twitter begonnen was en wat die bewuste eerste tweet van mij dan wel niet was.

Welnu die eerste tweet bleek op 7 augustus 2010 plaatsgevonden te hebben en vond plaats vanuit de keuken van mijn zusje en zwager waar ik had gegeten. Hij was vergezeld van een foto van mijn nichtje aan tafel. De dag daarop blogde ik ook over mijn eerste Twitter ervaring. Ik vroeg mij toen af of ik een fanatiek twitteraar zou worden en die vraag is vier jaar later met een volmondig nee te beantwoorden. Ik heb in die vier jaar 214 tweets de wereld in geslingerd en dat komt neer op plusminus een tweet per week.

Verkiezingen

In Nederlanders stemmen nog met het rode potlood

Woensdag was het weer tijd om te stemmen en net zoals alle jaren doe ik dat trouw. Dit jaar had ik echter wel heel veel moeite om de partij van mijn keuze te bepalen. Ik stem namelijk al jaren trouw op de VVD maar ik ben wel heel erg teleurgesteld in wat het huidige kabinet Rutte momenteel doet. Dat zijn voor mij niet de juiste liberale idealen waar de VVD voor zou moeten staan.

Ik deed dus braaf mee aan stemwijzers en verkiezingskompassen maar de keuzes die voor mij overbleven als ik niet voor de VVD stemde waren de PVV kloon PVVA en de CU. Nu stem ik uit principe niet op een partij die zich laat lijden door een godsdienst (iets met scheiden van kerk en staat) en een partij die poogt de verkiezingen ongeldig te laten verklaren en wiens opvattingen niet stroken met de mijne is al helemaal kansloos. Het is dus toch de VVD weer geworden en ik hoop dat de plaatselijk afdeling mijn vertrouwen minder zal beschamen dan de landelijke afdeling.

Toyota auris

De aurus TS

Maandag moest mijn auto naar de garage voor een onderhoudsbeurt en kreeg ik als vervangende auto een Toyota Auris mee. Normaliter heb ik op dezelfde dag mijn auto weer terug maar deze keer duurde het iets langer doordat er een discussie was tussen de garage en de leasemaatschappij over het wel of niet doorvoeren van enkele reparaties. De reden hiervoor is dat de auto binnenkort uit de lease komt en dan wil de leasemaatschappij er zo min mogelijk aan uitgeven.

Daarom had ik de tijd om de Aurus te vergelijken met mijn Prius. De Auris is een iets kleiner model maar ik zit er erg comfortabel in. De meeste verschillen met mijn Prius lagen meer aan de uitvoering dan aan de auto. Zo was er onder andere geen lederen bekleding, geen ingebouwde navigatie en geen solar roof. Het enige wat even wennen was, was dat deze Auris een normale handgeschakelde auto is en geen automaat (de hybride versie is uiteraard wel van een automaat voorzien). En na enkele jaren alleen maar in automaten gereden te hebben was dat best anders te noemen. Maar ja, het wende best wel weer vlot dus zonder afslaande motor wist ik thuis en op kantoor te komen. De auto beviel in ieder geval erg goed dus wie weet voor de toekomst.

Verjaardagscadeau

Het verjaardagscadeau

Vandaag is mijn nichtje jarig maar voor de familie werd het zondagmiddag gevierd in haar ouderlijk huis, ondanks dat ze al op zichzelf woont. Aangezien mijn zusje ziek was was het zonder maaltijd en werd er koffie (of thee) met gebak en daarna hapjes en drankjes geserveerd.

Voor de verandering (meestal heeft ze zat wensen) had mijn nichtje ditmaal om geld gevraagd en niet om cadeautjes. Nu had ik uit mijn vakantie naar Thailand nog wat geld overgehouden en had mijn nichtje al de vlucht geboekt voor haar vakantie naar Thailand in juli. Niets was dan ook meer toepasselijk dan een mooie kaart te kopen en daar de bath briefjes en muntjes in te stoppen die ik nog had liggen voor een volgende vakantie in dat prachtige land. Zo geef je dan aan de ene kant geld waar om gevraagd is maar is het toch wat anders dan het equivalent in euro's te geven. En het allerleukste is dat je zeker bent dat het op de vakantie wordt uitgegeven want betalen met de bath in Nederland is nog niet mogelijk.

White elephant

De mix vanvoorgerechten

Vrijdag was het weer tijd voor mijn maandelijkse dinner date met een goede vriendin. Deze keer hadden we een Iens dinner deal bij Thais restaurant white elephant. Voor de somma van 27,50 pp zouden wij een vier gangen menu plus amuse, tafelwater en welkomstcocktail krijgen en dat konden we niet laten schieten. Ik had hier al een keer gegeten met de boys en naast het prima eten bleken toen de echt speciale gerechten helaas niet meer beschikbaar te zijn, maar een hernieuwde kennismaking vond ik zeker geen straf.

Het keuzemenu

Ik parkeerde vlakbij en gebruikte daar voor de eerste keer de parkmobiel app die ik in januari geïnstalleerd had. Een paar meter lopen en we werden hartelijk verwelkomd in het restaurant dat qua aankleding wel een stukje luxer is dan de meeste andere Thaise restaurants. We werden als eerste voorzien van een welkomstcocktail en de kaart. Even later volgde de amuse van een viskoekje met koude Thaise kruidenthee. Al snel hadden we onze keuze gemaakt voor haar de vegetarische soep en het rundvleesgerecht, voor mij de pittige zure garnalensoep en roosbaardfilet als hoofdgerecht. Mijn gezelschap hield het bij het tafelwater ik ging voor een Thais biertje, een Chang om precies te zijn.

Voor de soep kwam er echter een plateau met voorgerechtjes en deze keer niet de loempia, saté, gefrituurde garnaal en het viskoekje maar een vijftal aparte gerechtjes waaronder hun beroemde gerecht met kruiden en specerijen. Erg lekker en erg verrassend moet ik zeggen. De soep was niet verrassend maar de klassieke Thaise soep die uitstekend bereid was. Altijd lekker vindt ik. Het hoofdgerecht was voor mij ook nieuw want ik had nog nooit roosbaardfilet bij een Thais restaurant gegeten. De filet bleek gefrituurd te zijn in een knapperig jasje en werd met diverse groenten in een saus van o.a. rode curry en citroengras opgediend. De bijbehorende rijst lieten we echter onaangeroerd want we zaten al behoorlijk vol en er kwam nog een dessert. Dat bestond uit banaan in een lauwwarme kokosmelk met een bolletje vanille ijs erbij. Als laatste koffie na en we stapten heel erg voldaan van tafel. Normaliter is dit een redelijk prijzig restaurant maat wij betaalden samen €70 euro voor al dit heerlijks en dat is echt geen geld. Als je kan pak deze Iens dinner deal dan mee want je doet jezelf te kort als je niet gaat.

Vodafone strikes again

Het logo van Vodafone

Schreef ik enige tijd geleden al een stukje over een fout(je) van Vodafone deze keer is het geen foutje maar een forse blunder te noemen. Het begon met een sms'je van Vodafone waarin ze aangaven een fout gemaakt te hebben met het publiceren van mijn telefoon nummer. Er stond een link in naar de volgende pagina met meer uitleg en uiteraard ging ik daar even kijken, nadat ik geverifieerd had dat het ook echt om een bericht van Vodafone ging en niet om een poging tot phishing.

Op de pagina werd uitgelegd dat ze door een fout in de software de keuze van de klant om zijn nummer bekend te maken precies omgedraaid hadden. Zo had ik ervoor gekozen om mijn nummer niet te laten opnemen in gidsen en dat had men dus juist wel gedaan. Als je vervolgens het blog las van de CEO van Vodafone las zag je dat ze twee cruciale fouten hadden gemaakt. Ten eerste hadden ze de software niet (goed genoeg) getest en vervolgens waren klachten van klanten niet juist geïnterpreteerd en duurde het veel te lang voor ze erachter kwamen dat er een fout in de software zat. Dit verklaarde meteen het belletje dat ik een paar dagen geleden kreeg van een hypotheekverkoper. Op mijn vraag hoe die aan mijn nummer was gekomen gaf hij aan dat gekocht te hebben van een openbare nummerlijst.

Nu bied Vodafone mij de mogelijkheid om gratis (kost hun ook bijna niets) een nieuw nummer te krijgen of om mijn huidige nummer te houden met de kans op meer telefonische colportage. Daarnaast krijg ik ook nog een mooie brief met uitleg maar ik denk niet dat die mij meer gaat vertellen dan ik nu al weet. Aangezien het hier om privacy gevoelige informatie gaat had Vodafone best wel een groter gebaar mogen maken dan het huidige doekje voor het bloeden. Geen sterke actie van Vodafone!

Dranktoerisme

Het logo van de campagne

Een van mijn vaak geponeerde stellingen is dat wij in Nederland Amerika volgen, weliswaar met flink wat jaren vertraging, maar Amerika volgen doen we. Een stukje dat ik vrijdag in het nieuws las bevestigde deze stelling van mij voor de zoveelste maal.

In 2001 bracht ik als onderdeel van mijn USA trip een kort bezoek aan Tijuana in Mexico en wat daar opviel waren de grote groepen Amerikaanse jongeren die een uitstapje over de grens maakten omdat je daar al op je 18e mocht drinken tegen op je 21e in Amerika. Nu is per dit jaar de leeftijd om te mogen roken en drinken in Nederland verhoogt van 16 naar 18 jaar en dat bewuste artikel ging over een gala van eindexamen leerlingen in Gelderland. Deze waren uitgeweken naar een locatie in Duitsland want daar is de leeftijd om alcohol te mogen drinken nog steeds 16 jaar. Dertien jaar later dus een perfecte kopie van de actie van de Amerikaanse jeugd die ik in 2001 waarnam.

Schoolherinneringen 13: Programmeren

Een schrapkaart

Zoals bekend voor alle lezers van mijn blog werk ik in de IT. Dat is ooit begonnen als hobby met een commodore 64 thuis maar zelfs daarvoor nog heb ik computerles gehad op de middelbare school. Dat was een vrijwillig te kiezen vak dat in de derde klas gegeven werd. We hebben het trouwens over 1976, een tijd dat computers nog een heel onbekend iets waren.

We kregen een uur per week les waarin uitgelegd werd wat computers was en hoe programmeren werkte. Als hoogtepunt van de cursus mochten we een programma schrijven op zogenaamde schrapkaarten, We maakten een zeer simpel programma )tel vier getallen bij elkaar op en bereken het gemiddelde) op de schrapkaarten en deze werden daarna naar een universiteit gestuurd waar op een computer (die namen toen heel veel kamers in beslag) waar ze uitgevoerd werden. De eerste paar keren kwamen de schrapkaarten terug met de mededeling dat het programma niet werkte en de bijbehorende fouten maar op het laatst lukte het eindelijk en kwam het resultaat terug en niet de lijst met fouten. Ik was apetrots en had er heel veel lol in. Dit is het echte begin geweest van mijn IT carrière en het is nog steeds iets waar ik met heel veel plezier aan terugdenk.

Comics

Een ouderwetse spinner

Anno 2014 is bij zowel Dennis als mijzelf het comic virus zwaar verminderd alhoewel Simon de eer van team Nuff Said nog steeds hoog houdt. Onze eerste Amerika vakantie in 1993 stond volledig in het teken van de comics met bezoeken aan meerdere uitgeverijen, een beurs en heel veel comic winkels als onderdeel van onze vakantie. En het kopen van meerdere extra tassen om alle gekochte en gekregen comics mee terug naar Nederland te brengen.

De laatste jaren bezoeken wij meestal één comic winkel en doen daar erg weinig aankopen, zo kocht ik vorig jaar een mooie editie van Rio van Doug Wildley maar dat was dan ook alles. Het afgelopen jaar heeft Dennis de tv serie Comic book men ontdekt en dat heeft toch wel enig (jeugd)sentiment veroorzaakt en daardoor staan er voor de komende vakantie bezoeken aan twee comic winkels gepland. We gaan een bezoek brengen aan Big Brain Comics in Minneapolis en aan Captain Jack comics in Bloomington. Mij benieuwen of ik ook met twee keer zoveel comics terug ga komen als vorig jaar. Een extra tas hoeft er in ieder geval niet voor gekocht te worden.

Verbeterbank

Het logo van de Rabobank

Een tijdje geleden liep ik nog te klagen over de Rabobank i.v.m. een blunder over het gebruik van mijn bankpas buiten Europa, nu is het echter tijd om de bank een pluim(pje) te geven.

Toen ik gisteren thuiskwam vond ik een brief van de Rabobank in mijn brievenbus waarin ze excuses maakten voor de gemaakte fout en aangaven deze weer hersteld te hebben. kijk daar heb ik respect voor, aangeven dat je een fout hebt gemaakt en deze weer netjes herstellen. Deze keer dus een thumbs up voor de Rabobank.

Baseball

Het logo van de cubs

Een van de vaste onderdelen van een vakantie in Amerika is het bezoeken van een baseball wedstrijd en ook in 2014 staat dat op het programma. De twin citues hebben een team met de toepasselijke naam de Minnesota Twins en inmiddels hebben wij al kaartjes voor hun wedstrijd tegen de Red Sox. Chicago heeft zelfs twee teams, de white sox en de cubs. Nu is dat laatste team het team met de meeste historie en hun thuisbasis Wrigley field is een legende en we hebben onze vakantie dus zodanig ingedeeld dat we een cubs game (tegen de Milwaukee brewers) kunnen bezoeken en ook die kaartjes zijn inmiddels in de spreekwoordelijk pocket.

Nu is het bezoeken van twee games in een vakantie geen nieuwtje want vorig jaar zijn wij tijdens de Texas trip ook naar twee wedstrijden gegaan. Dit jaar gaan we echter proberen er een triple header van te maken want op de dag dat we aankomen spelen ook de white sox een wedstrijd tegen de Arizona dimandbacks. Hier hebben we echter geen kaartjes voor gekocht, we gaan gewoon proberen of we op de dag zelf kaartjes kunnen kopen op de tweedehands markt. Mocht dat lukken dan gaan we dit jaar voor drie wedstrijden en anders kunnen we eindigen met een mooi lied van Meat Loaf.

Verjaardag

Lekkere hapjes

Zondag was de verjaardag van mijn moeder en in de loop van de middag verzamelden wijn ons dan ook in het huis van mijn ouders om dat te vieren. Het was schitterend weer en dat betekende dat wij heerlijk in de tuin zaten met een zonnetje en een drankje en een hapje. Op een geggeven ogenblik werd het echter te fris en verhuisden we naar binnen om daar de gezellige middag voort te zetten. Een van de dingen die we daar deden was dat mijn nichtje en ik druk bezig waren om de media player te installeren die we voor mijn ouders meegenomen hadden zodat mijn ouders makkelijk naar films konden kijken. Het verliep als een zonnetje en in no time werkte alles en konden wij uitleggen hoe alles werkte.zodat mijn ouders probleemloos naar de films konden kijken die ikd e afgelopen tijd had gedownload.

Toen was het echter tijd om te gaan eten en kwamen de schalen met broodjes (croissants voor min neefjes), vis (ham voor mijn neefje) en lekkere kaasjes op tafel. Het smaakte allemaal even voortreffelijk maar jna de maaltijd en de koffie en thee was het tijd om afscheid te nemen want iedereen had nog zat te doen. Maar over een week zien we elkaar weer want dan vieren we de verjaardag van mijn nichtje.

Tempo doeloe

De schaal met milde gerechten

De keuze voor het restaurant was op Tempo Doeloe gevallen een van de oudste en beste Indonesische restaurants van Amsterdam. Zoals de website al vermelde was het een heel klein zaakje en zonder reserveren kun je hier absoluut niet terecht, Bij binnenkomst kregen we een mooie ronde tafel met zijn drieën, wat te drinken en de kaart. Na korte bestudering viel de keuze al snel op de rijsttafel istemewa aangevuld met een saté kambing ,ie hier tenminste nog echt van geit en niet van lam bereid wordt, als extra.

De rijsttafel bestond uit 25 verschillende onderdelen en was in vier delen opgedeeld. Side dishes, mild, medium en pittig. Het advies was om ook in die volgorde te eten want door de pittige onderdelen zou anders de smaak van de milde onderdelen verloren gaan. Daarnaast werd gewaarschuwd voor de rendag want die zou echt heel erg pittig zijn. De reputatie van Tempo Doeloe klopte aan alle kanten, van het hele kleine restaurant (we zaten erg knus), via de erg vriendelijke en goede bediening tot aan de kwaliteit van het eten. Het was aan alle kanten top. Ook de waarschuwing over de rendang bleek te kloppen want ik eert voor een kaaskop best wel heet maar die rendang kwam hard aanzetten, zodanig hard dat ik twijfelde over een tweede hapje maar op advies van de jongedame die ons bediende nam ik die met rijst met kokos en toen ging het al een stuk beter. Ik kan maar een ding zeggen het was een top avond en mocht je van Indonesisch eten houden reserveer dan zeker een keer bij Tempo Doeloe want het is de moeite waard.

Oosterling

De bar van Oosterling

Vrijdagavond had ik met twee vrienden afgesproken die ik kende vanuit het elfde gebod. Vroeger kwamen zij daar altijd samen maar sinds ze een zoontje hadden gekregen gebeurde dat minder vaak. De afgelopen tijd kwamen zij ook minder vaak in het elfde gebod en we zagen elkaar dus niet meer zo vaak. Daarom hadden we afgesproken om samen een hapje te gaan eten en daarvoor wat te gaan drinken.

De keus was op Oosterling gevallen, een combinatie van burins kroeg en slijterij in de Utrechtse straat. Ik kwam aanlopen bij een erg gezellige kroeg met een ongelooflijke lage bar (en dus ook halve krukjes) waar zij al aanwezig waren. Het was gelukkig niet al te druk en al gauw hadden wij drie krukken aan de bar en onder het genot van een brand zaten wij al gauw gezellig bij te praten. De tijd vloog en voorbij in no time was dan ook het moment gekomen om de kroeg te verlaten en ons richting restaurant te begeven.

Cloud opslag

Het logo van Mega

Met de opkomst van de cloud is het erg makkelijk geworden om, onder andere,  je foto's buiten je eigen computer op te slaan en ze te delen met je eigen apparaten als telefoons, tablet's en computers maar ook met anderen. Ik gebruik gratis diensten als dropbox om bestanden te delen met anderen en onedrive (voorheen skydrive) om een backup van mijn fotoalbums te hebben. Wat ik echter nog niet kwijt kon waren alle filmpjes (het wordt echt steeds makkelijker met de moderne telefoons) plus de complete sets aan vakantiefoto's want dat ging toch wel in de gigabytes lopen. Ook dat is echter opgelost dankzij de opkomst van services als mega, jawel die van Kim Dotcom, en box die je gratis 50 gigabyte geven met daarnaast de 20 gigabyte van Bitcasa. Kortom al mijn foto's en video's staan nu in de cloud opgeslagen en als echte Hollander zonder dat het mij een cent kost.

Lokale partijen

Dit soort partijen dus

Iets meer dan vier jaar geleden verscheen hier een bericht over een van mijn vrienden die in de politiek was gegaan en in Zaanstad op de lijst van de VVD stond. Dat was een succes want hij kwam zowel in de gemeenteraad terecht en werd fractievoorzitter van de partij. De afgelopen maanden gebeurden er echter hele vervelende dingen in de partij waardoor de complete fractie buiten spel gezet werd en hij besloot dan ook over te stappen naar ZIP een lokale partij. Aangezien hij de afgelopen vier jaar veel bewezen heeft staat hij nu nummer twee op de lijst. Kijk eens op de site van ZIP en indien je je kunt vinden in hun ideeën stem dan op René.

Daar houdt het niet mee op want een van mijn andere vrienden, Simon zit al enige tijd als (steun)fractielid van Volendam80 in de politiek. Dit jaar is hij ook verkiesbaar en staat als nummer zes op de lijst van Volendam80.Aangezien de partij nu zes raadsleden en twee wethouders heeft zou dat heel goed kunnen betekenen dat ik straks twee vrienden heb die in de gemeenteraad zitten, een verdubbeling van het huidige aantal. Simon is zelfs al een blog begonnen om zijn mening (en Simon heeft altijd een mening) te ventileren. Je kunt dat blog hier vinden en zo eens zien wat Simon zijn meningen zijn. Mocht je je in idealen van Volendam80 vinden dan adviseer ik je op Simon te stemmen, iemand die altijd 110% geeft.

Kado's van Nuon

Het logo van Nuon

Ik vond een brief van Nuon in mijn brievenbus waarin ze aankondigden dat ze een spaarprogramma voor vaste klanten waren gestart. Omdat ik al meer dan tien jaar klant was (ik heb geen keuze ant ik heb stadsverwarming) viel ik in de platina categorie waarbij ik 200 punten kreeg en er 25 per maand spaarde als ik mij aanmeldde via de website.

Na wat rondspeuren op de site kwam ik erachter dat ze maar een ding boden dat ik interessant vind en dat zijn gratis bioscoopkaartjes. Een kaartje is 180 punten en dat betekent dat ik er wel één per jaar kan krijgen met mijn 25 punten. Vetpot eerste klas zou ik zo zeggen. Samen met mijn start van 200 punten heb ik na acht maanden al genoeg gespaard om met zijn tweeën naar de bioscoop te gaan. En als je kijkt naar de site waar je je moet registreren komen al meteen de verborgen bedoelingen van Nuon naar boven. Er staat aangevinkt dat je al je post voortaan digitaal wilt ontvangen (een fijne kostenbesparing voor Nuon). Maar ja, ik ben en blijf Hollander hè. Ik heb me dus aangemeld, alle ongewenste vinkjes bij het registeren uitgezet en kan over vier maanden een keertje gratis naar de film samen met iemand anders.

Zaterdagavond stapavond

In mijn geval dus collega gevonden

Door allerlei vervelende zaken als familiebezoek, uit eten gaan en naar de bioscoop gaan was vrijdagavond stapavond niet doorgegaan en werd de afgelopen week dan ook de variant zaterdagavond stapavond weer van stal gehaald.

Ik was als eerste bij het elfde gebod en zat daar rustig van een biertje te genieten toen opeens een collega van mij met een vriend van hem kwam binnen lopen. Hij wist dat dit mijn stamkroeg was en was op de gok binnengelopen en ja hoor ik was toevallig ook aanwezig. Ik maakte kennis met zijn maat en na enkele biertjes kwamen de andere deelnemers opdagen en werd het een ouderwetse stapavond die via de hartjes bij de Mekhong eindigde. Toen ik hem maandag op het werk sprak bleek dat hij het erg leuk had gevonden en dat we maar snel een keer een afspraak voor een herhaling inclusief eten moesten maken.

Belastingaangifte

De blauwe enveloppe

Ook bij mij was enige tijd geleden de beruchte blauwe enveloppe op de vloer gevallen met daarin het bekende bericht van de belastingdienst of ik aangifte wilde doen over 2013. Nu heb ik er nooit echt een hekel aan omdat ik elk jaar geld terug krijg maar op het werk zit ik echt niet te wachten alhoewel het jaar na jaar simpeler wordt.

Vroeger zat mijn vader met stapels papier om zich heen te rekenen en de bladzijden in te vullen. Ik download gewoon een applicatie van de belastingdienst die ik op mijn pc installeer. Vervolgens download ik mijn gegevens (en ja ze weten elk jaar meer van je) en hoef dan eigenlijk alleen nog maar te controleren of het klopt en wat extra dingen in te vullen en klaar is Kees. In dit tempo duurt het nog geen vijf jaar meer of ze weten echt alles van me en dan hoef ik niets meer zelf in te vullen, alleen nog maar te controleren of het klopt. Aan de ene kant een hele luie gedachte aan de andere kant werpt het de vraag op of we wel moeten willen dat de overheid zoveel van ons weet. Van de belastingdienst naar filosofie, het is maar een kleine stap anno 2014.

Non-stop

Een still uit de trailer

Na de maaltijd werd de richting van Beverwijk ingeslagen want wij hebben een strippenkaart van cineworld, dus dat is de bioscoop waar wij momenteel naar toegaan. De keuze was deze keer op de nieuwste film met Liam Neeson gevallen, non-stop. Een combinatie van een vliegramp en een wie is de dader film. (en nee de butler had het niet gedaan),

Een prima film die een uur en drie kwartier duurt en helaas door een pauze onderbroken werd, maar ja de bioscoop wil ook omzet draaien. Een aanrader om te gaan zien en als je geen tijd of zijn hebt om ervoor naar de bioscoop te gaan zou ik hem zeker downloaden.

Grand café Valerius

De rode poon

Vrijdagavond was het weer tijd voor de periodieke stapavond met een oud collega en dat begint een redelijk vast patroon te worden. Ik rijd naar zijn huis in Velserbroek, laat mijn auto daar achter en vervolgens vertrekken we om eerst iets te gaan drinken.

Dat betekent als het even kan de Jopenkerk, waar wij een van de Jopenbiertjes nemen en uiteraard een schaal met bitterballen erbij. Deze keer gingen we zelfs voor twee maal bier en twee maal bitterballen (waarbij we de bitterballen maar beschouwden als voorgerecht voor de maaltijd die zou volgen). Voor die maaltijd had hij een leuk restaurantje uitgekozen dat echter een nadeel had, het was toevallig deze vrijdag gesloten. We gingen daarom maar naar een plek waar we al eens eerder geweest waren, grand café Valerius in Driehuis. Zonder een seconde te twijfelen ging mijn ex-collega voor de saté ik liet mij echter over te halen tot de vangst van de dag, een rode poon mer rozemarijn aardappeltjes in de schil en champignons op zijn Grieks (dis is trouwens een recept uit de Franse keuken). Erbij had ik een Brugze zot van de Halve Maan, een brouwerij die ik een paar jaar geleden bezocht had. Na hadden we allebei koffie en daarna was het tijd om naar bioscoop te vertrekken.

Moderne helplijnen

Dit bedrijf dus

Mijn ouders hadden een nieuwe tv gekocht van Philips. Het was een zogenaamde smart tv met allerlei mogelijkheden en aansluitingen en hij kon ook diverse video formaten afspelen. gewapend met een HD ging ik dan ook naar mijn ouders en keek of de tv de films kon afspelen. Dat bleek inderdaad probleemloos te werken maar ik slaagde er niet in om het menu van de films met de afstandsbediening te bereken. Ik ging dan ook zonder succes terug naar huis om te kijken of ik een oplossing voor het probleem kon vinden.

Op Google vond ik geen antwoord op mijn vragen maar Philips bleek een online chat kanaal te hebben en al snel zat ik met een Remco aan tafel die ik mijn probleem uitlegde. Helaas bleek de tv mijn wensen niet te ondersteunen en gaat dit niet werken. Toch is het wel prettig dat door de moderne technologie je zo snel met iemand in contact kan komen en je vragen beantwoord kan krijgen. Nu zoeken naar een andere oplossing.