Werk herinneringen 15: Tour de france spel

Een bordspel over de tour de France

De tour de France is inmiddels alweer een tijdje afgelopen maar de doping perikelen uit het verleden blijven maar doorgaan. Dit bracht mij in gedachten terug naar de start van mijn arbeidscarrière en het bijbehorende Tour de France spel.

Mijn eerste werkdag bij mijn bedrijf was op 16 juli. Naast het kennismaken met mijn collega's en de werkzaamheden was er een ding waar ik niets van begreep; een soort koortsachtige opwinding over de Tour de France. Er werd mij uitgelegd dat er een Tour de France spel was waarbij je een lijst van tien renners had en punten kreeg in de etappe's waar zij bij de eerste tien zaten. Inleg was vijf gulden en de totale prijzenpot werd onder de winnaars verdeeld en de klassementswinnaar kreeg een mooie wisselbeker met zijn of haar naam er in gegraveerd. Er waren honderden deelnemers en er was software die op het mainframe draaide en dagelijks de standen berekende en een grote lijst met de stand produceerde.

Het jaar daarop nam ik uiteraard ook deel en leverde ook een lijst in voor mijn goede vriend Dennis. Er waren toen twee competities, een voor het klassement en een onderlinge tussen Dennis en mijzelf wie het hoogste zou eindigen. Het hoogtepunt voor mij was in 1996 toen ik winnaar van het spel werd en mijn naam in de wisselbeker gegraveerd werd. Het spel begon daarna echter helaas een zachte dood te sterven omdat er bij vele andere bedrijven ook tour spellen georganiseerd werden maar de echte doodsteek kwam in 1998 toen er complete ploegen uit de tour gehaald werden vanwege doping gebruik. De lol was er van af en alhoewel het spel nog een paar jaar gespeeld werd deden Dennis en ik niet meer mee.

Borrel

De fles wijn

Het einde van de vakanties nadert en dat betekende dat ook mijn zusje en zwager weer thuis waren. Ze waren dit jaar drie weken weggeweest (uiteraard Frankrijk hun favoriete vakantieland) en dit jaar met het hele gezin. Mijn nichtje woont nu op zichzelf en dan is een eigen vakantie toch wat begrotelijk. Dan maar weer een jaartje gezellig met pa en ma mee. Alhoewel mee, zij kon slechts twee van de drie weken en sloot zich later via een treinreis aan. Wel was ze zo slim geweest om haar bagage alvast mee te sturen zodat ze daar niet zelf mee hoefde te sjouwen.

De afspraak was om vier uur bij hun thuis maar ik arriveerde een half uurtje later in verband met mijn biologische lunch die ik daarvoor in Almere had genoten. Mijn zusje, zwager, nichtje en ouders zaten al lekker in het zonnetje in de tuin terwijl mijn neefje voor de computer op zijn eigen kamer (herken ik daar iets?) op zijn eigen kamer had gekozen. Er werd een stoel voor mij bijgeschoven en ik kreeg wat te drinken en kon mee snoepen van de nootjes en toastjes met diverse salades die op tafel stonden. Hoofd onderwerp van gesprek waren uiteraard vakanties, zowel net beëindigde als nog geplande en daar werd het merendeel van de tijd me gevuld. Voor mijn zusje en zwager was een van de leukere belevenissen het bezoeken van een wijnproeverij bij een lokale wijnboer die met heel veel passie vertelde over de wijnen die hij verbouwde en de prijzen die hij daar mee gewonnen had. De verhalen waren mooi en de geproefde wijnen waren nog veel lekkerder en uiteraard hadden zij een doosje van de chardonnay aangeschaft. Ik kreeg ook een flesje en aangezien de wijn ook meteen geschonken werd had ik direct een oordeel beschikbaar en dat was 'erg lekker!'. Na een paar uurtjes was het weer tijd om op te breken en nam ik mijn flesje wijn mee naar huis. Het was erg gezellig om weer even bij te praten en de wijn zal goed smaken. Bedankt voor de gastvrijheid en tot de volgende keer!

Biologische lunch

Een biologische cateraar

In het kader van je moet van het mooie weer genieten was ik bij een ex-collegaatje gaan lunchen die met haar man aan het einde van Almere woont. Ze hebben een mooi groot huis met bijbehorende tuin aan het rand van het bos en je waant je echt buiten de stad als je daar in de tuin zit.

Zij en haar maan zijn behoorlijke health freaks en ik was dan ook erg benieuwd wat de maaltijd zou brengen. Welnu dat begon met een sapje bestaande uit selderij, biet, wortel en nog het e.e.a. uiteraard reuze gezond maar gelukkig ook nog goed drinkbaar. De maaltijd zelf bestond uit lekker vers brood en dingen als veganistische tonijn salade, een hele jonge komijn geitenkaas, gerookte zalm, rucola, onbespoten tomaatjes, alfalfa. Ik heb heerlijk gegeten (en uiteraard hebben we gezellig bijgekletst) met een lekker zonnetje in ons gezicht dus je kunt van een geslaagde middag spreken. Je zal mij uiteraard niet bij de potentiële vegetariër terug kunnen vinden maar op zijn tijd is een dergelijke lunch best wel lekker. Gaat dus (af en toe) herhaald worden.

De Johan Cruijff schaal

De winnaars

Zaterdagavond was het mooi weer (ondanks een wat dreigende lucht) en was de opening van het voetbalseizoen met de wedstrijd om de Johan Cruijff schaal tussen ons aller Ajax en AZ. Dan blijft er eigenlijk maar een optie over en dat is vertrekken naar de zon om in goed gezelschap en met goed bier erbij te genieten van de wedstrijd.

Welnu dat lukte prima want bij de zon aangekomen stond de tv al aan en zat een groepje bekenden op het terras waar ik me bij aansloot. Het gezelschap en het bier waren allebei goed, alleen de wedstrijd was wat minder dan gehoopt. Ajax stond namelijk met 2-0 achter. Gelukkig dreven zowel de donkere wolken in de hemel; als op het voetbalveld voorbij want regen zagen we gelukkig niet en ook Ajax wist in de verlenging de winnende goal te scoren zodat de schaal in Amsterdam terecht kwam. Een goed begin van het voetbal seizoen en een mooie zaterdag avond, het leven is af en toe best wel prettig te noemen.

Le baron

Het terras van Le baron

De zomer heeft lang op zich laten wachten maar is nu in volle hevigheid aanwezig. Dat was dan ook de reden dat ik met een collega had afgesproken wat te gaan drinken en de keuze was gevallen op het terras van Le baron in Almere stad.

Uiteraard bracht mijn navigatie systeem mij probleemloos naar de locatie maar ja dan moet je de juiste parkeergarage zien te vinden en aangezien ik de naam ervan niet wist was dat best een probleem. Via een telefonisch consult lukte het mij toch om de muntgarage te lokaliseren en al gauw zaten we op het terras met een lekker witbiertje. We hadden in alle opzichten een goede plek want onze stoelen waren mooie lounge stoelen en er passeerden meer dan genoeg mensen om de bekende terras hobby 'kijken naar mensen' uit te kunnen oefenen. Het was een ontzettend gezellige namiddag en toen we opbraken was de afscheidsboodschap dan ook Volgende week weer!

Yamas

Jet interieur van Yamas

Eens per jaar hebben wij een reünie met vier personen in Almere. Het gaat dan om het team dat onder mijn aansturing het onderhoud voor een van onze productlijnen deed. Dat team bestond uit twee interne medewerkers en een externe medewerker. Toen deze na een aantal jaren vertrok besloten wij om jaarlijks bij elkaar te komen voor een etentje om de contacten te onderhouden. Wij deden dat die eerste keer bij Yamas en dat beviel zo goed dat wij dit jaar voor de vierde keer bij Yamas hadden afgesproken.

Dit jaar was op twee gebieden uniek te noemen, wij waren met vijf man (een extra deelnemer had zich toegevoegd) en voor het eerst in al die jaren was het zulk mooi weer dat we op het terras konden plaatsnemen. Na de hartelijke welkomst begroeting namen we een drankje en begon het bijpraten want een jaar is best wel een lange periode. Onderweg bestelden wij de maaltijd en ondanks de dappere poging van de serveerster om ons het (mooie) all you can eat mezes menu aan te bevelen ging de carnivoren club voor vlees, veel vlees. Er werd vijf maal de mixed grill besteld en te drinken nam iedereen een Mythos, het Griekse bier dat Yamas serveert. Toen het eten op tafel kwam bleef het lang stil want iedereen was heel erg druk met het laten verdwijnen van de (ruime) portie aan vleesgerechten. Pas nadat alles op was werden de gesprekken hervat, deze keer vergezeld van koffie. Het was, zoals eigenlijk elk jaar, een fantastsische bijeenkomst en handen werden geschud want de volgende keer dat we elkaar zouden zien was in 2014. Dan wederom met vijf deelnemers want de nieuwkomer vond het allemaal erg gezellig en erg lekker en is volgend jaar zeker weer van de partij.

Zakenlunch

Het lounge terras aan de waterkant

Een van de onderdelen van het opbouwen van een netwerk is dat je die mensen niet alleen virtueel spreekt via allerlei sociale netwerken als linkedin maar ze ook ontmoet op seminars en dergelijk. Met een beperkte groep daarvan heb je zelfs nog wat nauwere contacten en woensdag had ik dan ook een lunchafspraak met een een van die contacten die bij Garansys werkt. We spreken minimaal een keer per jaar af en maken daar dan een lunchafspraak van. Normaliter deden we dat altijd bij de La place aan de A6 maar aangezien deze enige tijd geleden opgedoekt was moesten we naar een andere plek uitwijken. Mijn keuze viel op grand café de havenkom aan de havenkom van Almere.

Aldaar aangekomen bleken ze naast het gewone terras ook een mooi loungeterras aan het water te hebben en daar namen wij dan ook plaats. Eerst werden onder het genot van koffie verkeerd en cappuccino de privé zaken (en dan met name de vakanties) doorgenomen. Daarna bestelden we beide spa rood, nam hij brood met Van Dobben croquetten en koos ik voor de waldkornbol met gerookte zalm. Het gesprek ging daarna ook over van privé op zakelijk en en we keken wat er de afgelopen maanden gebeurd was en hoe we elkaar konden helpen. Het was een vruchtbaar gesprek en toen we afscheid namen werd er ook meteen een vervolg afspraak ingepland eind september. Voeg daar een gratis lunch (hij heeft een onkosten rekening) in mooi weer aan toe en de middag kon niet meer stuk.

Hittegolf

Het is nooit goed voor ons Nederlanders. Kort geleden klaagde iedereen nog over het gebrek aan zomer, nu wordt er weer geklaagd over te hoge temperaturen.

Als ik op kantoor zit te werken merk ik daar niets van.Het luxaflex en de zonwering zijn naar beneden getrokken en de airco koelt de temperatuur naar een behaaglijk niveau. Heel wat anders dan een aantal jaren geleden want toen was een hittegolf wel degelijk een aanslag op het werk klimaat. Zowel voor het grote mainframe dat voldoende gekoeld moest worden als voor de medewerkers in de pre-airco tijden. Op die dagen dat het veel te heet werd in het gebouw werd er door het management ijsjes gehaald voor een stukje verkoeling en op hele erge dagen met temperaturen van ruim boven de dertig graden werden de medewerkers zelfs wat vroeger naar huis gestuurd omdat het onmogelijk was om door te werken met het zweet dat van je voorhoofd in het toetsenbord droop.Dat is allemaal dus stukken beter geworden met de komst van de airco, maar de herinneringen aan gezamenlijk een ijsje eten in de kantine en vervolgens te horen te krijgen dat je daarna naar huis kon gaan zijn ook leuk. Ik prefereer zelf toch de huidige airco tijd tegenover de romantiek van het verleden.

Verhuizing

Je verliest bij elke verhuizing ballast

Maandag was weer de eerste werkdag na twee weken vakantie waarvan ik een week in Madrid en een week in Amsterdam doorbracht. Gelukkig vind ik mijn werk leuk en ging met plezier weer de auto in op weg naar Almere.

Ik startte mijn werk met een verhuizing want ik ga de komende weken nauw samenwerken met twee collega's. Zij waren voor mijn vakantie al naar een ruime kamer verhuisd en deze dag sloot ik me bij hun aan. Een van de voordelen van verhuizen is dat je weer eens kritisch naar je spullen kijkt en besluit wat wel en wat niet mee gaat. Zo nam ik ook deze ronde weer afscheid van het een en ander en kwam een stuk lichter op mijn nieuwe werkplek aan, gereed om de nieuwe klus op te pakken.

Overstekend wild

Overstekende ganzen

Het was van het weekend erg rustig op de weg, een combinatie van (uiteraard) het weekend en zwarte zaterdag, de dag dat de wegen vroeg in de ochtend afgeladen zijn met vakantiegangers die of met de auto naar het buitenland of met de auto naar Schiphol vertrekken. Daarom was ik dan ook zeer verbaasd dat toen ik de snelweg afreed ik in een file terecht kwam. En deze file reed niet eens hij stond gewoon stil. Daar er geen manier meer was om ergens anders heen te rijden moest ik braaf wachten maar dat duurde gelukkig niet lang. Binnen een paar minuten reed het verkeer weer door en toen ik bij rotonde van de paashaas (een werkelijke verschrikkelijk standbeeld dat geen paashaas is maar dat iedereen de paashaas noemt).kwam zag ik de oorzaak van de mini file. Een kudde ganzen was op zijn gemak de weg overgestoken en stond gezellig in het gras rond de paashaas te vergaderen. Het is altijd weer opvallend om te zien hoe gemakkelijk deze dieren zich aan de mens en het verkeer hebben aangepast want overstekende ganzen zijn eigenlijk wel gemeengoed geworden in Nederland. Als ze nu ook nog leren om geen files te veroorzaken dan kunnen ze wat mij betreft helemaal niet meer stuk.

BBQ bij de royal taste

Mr barbecue himself in actie

Toen ik vrijdag naar de stad ging wist ik, dankzij Facebook, al wat me te wachten stond. De usual suspects hadden zich al om een uur of twee bij de royal taste verzameld en waren daar gaan barbecueën. Nu getuigt het best wel van lef om op een van de drukkere grachten in de binnenstad te gaan barbecueën maar de operatie was met militaire precisie voorbereid. Er waren grote elektrische barbecue stellen meegenomen. Er was een veilige opstelling met stoelen gemaakt zodat het passerende publiek niet tegen de barbecue's aan kon lopen en de vensterbank werd ingezet als salad (en drank) bar. En uiteraard was er voedsel ingekocht, heel erg veel voedsel, zelfs veel te veel voedsel.

Ik kon er zelf niet bij zijn want ik had om half acht een afspraak met mijn kapster (iets dat weer hard nodig was) en toen ik tegen negen uur voorbij kwam was het festijn nog steeds in volle gang. Het gezelschap zat buiten in het zonnetje en door de open ramen schalde de muziek de gracht over. Eten deden ze niet meer want iedereen had meer dan genoeg gegeten (en gedronken) maar feest vieren deden ze nog steeds. Ik kreeg meteen stapels voedsel aangeboden van hamburgers tot zalm en ook stokbrood kruidenboter en salades waren nog in overvloed aanwezig. Aangezien ik echter zelf al een eenvoudige doch voedzame maaltijd (zalm) had genuttigd sloeg ik alle aanbiedingen echter vriendelijk af maar een koud biertje accepteerde ik uiteraard wel. Toen ik vertrok was het feest nog steeds in volle gang maar het bleef nog lang onrustig op de gracht,

Studieboeken

Een klein deel van de collectie

Ondanks het feit dat ik al een paar jaar een ereader heb en geen boeken meer koop herbergt mijn huis best wel veel )heel veel' boeken. Ook ondanks diverse opruimingen (de stripbeurzen die ik vroeger met de boys bezocht om onze spullen te verkopen) en het weggooien van mijn oude studieboeken heb ik nog steeds te veel boeken.

Een grote stapel waren de boeken en mappen die ik aan diverse cursussen heb overgehouden die ik in mijn carrière gevolgd heb. Als eerste heb ik alles weggegooid wat geen enkel nut meer heeft (zoals bv een cursus GCOS8, een operating systeem voor een oud mainframe) maar toen bleef er nog een flinke stapel over. Een deel had licht sentimentele waarde, een ander deel was nog steeds erg bruikbaar en een laatste deel had af en toe nog nut als naslagwerk. Als nel kwam ik tot de juiste oplossing, het waren boeken die ik voor mijn werk gebruikte dus de beste plek was niet om ze thuis te bewaren maar om ze op kantoor te bewaren. De komende tijd neem ik elke dag een stapel mee naar kantoor tot ze daar allemaal liggen. Een uitstekende oplossing want thuis heb ik minder troep en de boeken liggen op kantooe, de plek waar ik ze het meest nodig heb.

Werk herinneringen 14: Hindoestaans huwelijk

Een traditionele Hindoe bruiloft.

Jaren geelden was ik uitgenodigd voor een Hindoestaanse bruiloft. Een van mijn teamleden ging trouwen en hij had mij en enkele anderen uitgenodigd voor de trouwerij. Het feest duurde drie dagen waarvan wij uitgenodigd waren voor dag 2 en dag 3 (dag 1 was alleen voor de familie). Dag twee was het vrijgezellen feest en dat werd in een zaaltje in Maarsen gevierd, naast (uiteraard) eten en drinken werden er ook diverse rituelen uitgevoerd zoals rijst maken die voor het huwelijk gebruikt werd.

De dag erna was het huwelijk en wij kwamen vrij laat (23:00) binnen wegens andere verplichtingen. De ceremonie bleek toen nog in volle gang, bruid en bruidegom zaten in traditionele kleding in een speciale ruimte en de pandit was nog druk bezig met de plechtigheden. Het was ruim na middernacht alvorens de band begon met spelen en het feest kon beginnen. Tegen die tijd namen wij echter afscheid want de volgende dag moesten wij erg vroeg opstaan. Ondanks mijn korte blik op de gebeurtenissen kan ik zeggen dat een hindoe bruiloft heel wat anders is dan een Nederlandse bruiloft en dat je flink wat geduld moet hebben om de avond door te komen. Not my cup of tea so to speak.

De saffraan

De roggevleugel

Het was weer tijd voor een culinair feestje en deze keer zou dat in de Saffraan plaatsvinden. De Saffraan ligt (en ja dat is het correcte woord want het restaurant zit aan boord van een verbouwde klipper) in Amersfoort en samen met een vriendin was ik hier op woensdagavond naar toe. Zij had een tijdje terug een Groupon voor dit, met 1 Michelin ster bekroonde, restaurant gekocht. Het ging om een zeven gangen verrassingsmenu (we maakten er acht van door er een gang met kaas aan toe te voegen) voor twee personen voor €99.

We vonden de parkeerplaats probleemloos, staken binnendoor en stonden even later voor de boot. Het was een aparte ervaring om een sterrenrestaurant aan boord van een boot te bezoeken, maar alles was mooi verbouwd en ruim ingericht. Al gauw zaten we en waren gereed voor een heerlijk avondje. De eerste amuse had de mooie naam van groentesoep en werd ook in een mini soep pannetje opgediend. Uiteraard was het niet vloeibaar maar het zag er erg mooi uit en smaakte heerlijk. Dat beloofde alvast wat voor de rest van de avond..

De eendenlever

Welnu het feest werd vervolgd met wederom drie mooie amuses alvorens de eerste gang naar binnen gebracht werd. Omdat ik moest rijden had ik om BOB wijn arrangement gevraagd en kreeg bij elke gang een klein glaasje zodat ik wel van de smaak combinaties kon genieten maar ook ons nog netjes naar huis kon rijden.In een mooi tempo kwamen de acht gangen aan ons voorbij. De eerste vier bestonden uit vis (o.a. makreel en roggevleugel), daarna het hoofdgerecht (gerijpte USA steak met biet) en vervolgens een hele mooie bereiding van eendenlever met a.a. komkommer en snijboon. Een hele frisse combinatie en heel erg lekker.

Daarna kwam onze ingelaste gang, de kaas. Mijn vriendin koos voor een gekoelde tawney port bij haar kaas, ik ging voor een hele aparte wijn, een macvin de Jura. Ik kreeg eerst een slokje om te proeven of ik het wel lekker vond en dat prikkelde mijn nieuwsgierigheid behoorlijk. Het is meer een likeur dan een wijn en gemaakt van alle vijf de druivensoorten van de Jura waar eua de vie aan toegevoegd wordt. Zeer apart van smaak en een mooie begeleiding bij mijn kazen. Daarna volgden nog het zoet (erg lekker met een mooie frisse dessertwijn erbij) en de koffie met friandises. Het was all ruim na elf uur toen we, als laatsten, de zaak verlieten. Het was een top vond. Goed gezelschap, goed eten, goed drinken en een uitstelende verzorging door Monique Korteschiel en haar team. Mocht de Groupon aanbieding wederom voorbijkomen laat hem dan vooral niet lopen!

Esplorio

Doordat we tegenwoordig heel veel over onszelf vertellen op Twitter, Foursquare, Facebook en nog meer van dat soort applicaties, is er heel veel data over ons beschikbaar. Er komen dan ook steeds meer applicaties (ik schreef laatst al over timehop ) beschikbaar die wat met die data doen. De nieuwste loot aan de boom is esplorio. Hier koppel je je sociale netwerken aan en vervolgens leest deze alle data in. Daarna kun je een willekeurige dag kiezen en esplorio laat zien wat je op die dag hebt gedaan, waar je geweest bent op een kaart en toont de foto's die je gemaakt hebt. Wat esplorio echter erg leuk maakt is dat je reizen kunt definiëren. Ik heb meteen al een Texas trip, een Florida trip en een Madrid trip aangemaakt.

Esplorio is net nieuw (het is nog in bèta) dus er zitten nog wat foutjes in en nog net alle functionaliteit is beschikbaar maar ik zie er veel mogelijkheden mee. En om het helemaal 100% te maken, ze hebben ook badges dus hoe kan ik dit weerstaan.

De thuisreis

Een KLM toestel

Na het uitchecken hadden we nog ruim de tijd over en die bracht ik lezend in de lobby van het hotel door. Mijn maat besloot zijn laatste uurtje in Madrid in het parkje bij het stierenvechtersstadion door te brengen maar stipt om een uur was hij terug in het hotel. We verlieten het hotel en pakten een taxi (wederom een Skoda octavia, die zijn hier erg populair als taxi) en stonden na een vlotte rit voor de deur van het vliegveld, uiteraard erg ruim op tijd.

Inchecken, broodje eten en de winkeltjes aflopen kostte ook niet al te veel tijd en met nog meer dan een uur te gaan zaten we bij de gate. Hier ging ik verder waar ik in het hotel gebleven was met lezen en zat mijn makker spelletjes op zijn iPad te spelen. Eindelijk was het dan toch tijd om te boarden. Helaas zaten we weer met zijn drieën op een rijtje maar de andere passagier vond ergens anders een plekje zodat we lekker comfortabel zaten. Wederom kregen we goede sandwiches net wat te drinken en de vlucht terug verliep erg vlot (we waren zo´n twintig minuten te vroeg op Schiphol. Aldaar belde mijn maat zijn vrouw en dochter om ons op te pikken en terwijl we op de bagage zaten te wachten arriveerden die. Nog geen half uur later werd ik thuis afgezet na een heerlijke week Madrid. Goed eten, goed drinken, goed gezelschap en een mooie stad met aardige mensen, wat wil een mens meer!

De laatste ochtend

Onze kamer aan het begin van de vakantie

Het was zover, vandaag gingen wij het (erg) zonnige Madrid verlaten om ons wederom naar het (hopelijk) zonnige Amsterdam te verplaatsen. We hadden alle tijd van de wereld want onze vlucht vertrok pas 's middags maar uitchecken in het hotel was al om 12 uur. De wekker werd dus op negen uur gezet om voor de laatste keer van een goed ontbijt in het hotel te genieten. Voor mij het gebruikelijke (vers fruit, koffie, verse jus d'orange, yoghurt met walnoten en om af te sluiten scrambled eggs en een stukje kaas) en voor mijn reisgezel ook het gebruikelijke (vers fruit, zoete dingen, broodje, verse jus d'orange en ook scrambled eggs).

Op de kamer werden de spullen ingepakt, de laatste blog berichten geschreven en werd er nog een stukje gelezen alvorens het tijd is de deur achter ons dicht te trekken. Ik kan alleen maar zeggen dat het NH Parque Avenadas een prima hotel is met prima mensen en kan het iedereen aanbevelen voor een verblijf in Madrid.

Bangkok

Het interieur van Bangkok

Het was alweer onze laatste avond in Madrid en we gingen wederom een poging doen om Thais te gaan eten. Na de mislukte poging van twee dagen geleden, die trouwens wel met een goed Spaans restaurant was geëindigd, gingen we vandaag een poging wagen bij Bangkok, een restaurant dat mijn reisgezel gisteren gespot had tijdens een van zijn wandelingen. We pakten de metro naar de halte Opera, liepen de calle de Arenal in en vonden het restaurant rap.

De ingang was niets meer (of minder) dan een trap die naar boven leidde alwaar we door een Spanjaard werden verwelkomd. Geen Thaise bediening was al een soort van alarmsignaal maar we besloten toch maar om te gaan zitten. De kaart werd gebracht en deze vertoonde wel Thaise gerechten maar niet helemaal zoals wij gewend waren. De keuze viel tenslotte op Pad Thai voor mij en nasi (Thais restaurant????) voor mijn makker. Het eten werd rap gebracht en alhoewel het goed smaakte was ik wel heel wat anders gewend bij een echt Thais restaurant. We stonden binnen een half uur weer buiten met een kleine rekening (€25), een gevulde maag en een gevoel van waren we nu wel of niet opgelicht. Niet opgelicht want prijs kwaliteit was gewoon goed te noemen, wel opgelicht want Thais is toch echt anders. In ieder geval mocht je Thais willen eten dan is Madrid niet de juiste plaats volgens mij,

Plaza mayor

Het plaza mayor vanaf het terras

Vandaag was alweer de laatste volle dag die we in Madrid zouden doorbrengen en we hadden geen bijzondere plannen. Alles wat op ons lijstje van must see en must visit stond hadden we al gezien en bezocht dus we konden rustig aandoen. We stonden laat op en zouden na ons ontbijt richting plaza mayor vertrekken. Eerst nog even inchecken voor onze vlucht zodat we morgen vlot door de check in op het vliegveld heen kunnen.

Onderweg kwamen we, zoals elke dag langs de arena waar de stierengevechten plaatsvonden en er stonden al allerlei standjes klaar want op de zondag vinden er spelen plaats. Aangezien het ons niets interesseerde pakten we de metro richting plaza mayor en pakten dar meteen een terrasje voor de eerste cola light van de dag. Vervolgens was het wat slenteren in de omgeving van de plaza en omliggende terreinen waarna we een vers terrasje opzochten voor de lunch. Veel trek was er niet dus we hielde het bij een drankje en namen een ijsje (mijn eerste van de vakantie) bij een stalletje. Vervolgens wederom de bekende rituelen. Ik terug naar het hotel voor siësta en zwembad en mijn kompaan wederom de stad in, deze keer naar een park dat achter het koninklijk paleis lag. Zo kwam er langzaam aan een einde aan de vakantie. Vanavond nog lekker uit eten en morgen, helaas, alweer het vertrek naar Nederland.

Corral de la Moreria - de show

De ster van de show

Pablo kwam ons halen en bracht ons naar de zaal waar de show gehouden werd. Net zoals vorig jaar in Lissabon was de ruimte helemaal volgepropt met tafeltjes om maar zoveel mogelijk gasten te kunnen herbergen. Wij kregen een tafeltje recht voor het podium op rij vijf met prima zicht en ons flesje wijn werd mee verplaatst naar de zaal. Algauw begon de ruimte te vullen en was elk tafeltje bezet. De lichten dimden en de show begon.

Als eerste kwamen de drie gitaristen op die kort speelden en plaats namen op stoeltjes. Vervolgens de drie zangers en als laatste drie van de vier danseressen gekleed in Spaanse gewaden en en gewapend met castagnetten. Dit was de start van een wervelende show die anderhalf uur duurde en waar wij (en de rest van het publiek van genoten). Halverwege kwam de mannelijke ster voor een solo en de show eindigde met het complete gezelschap op het podium en een gezamenlijke dans van de mannelijke en vrouwelijke ster. Onder luid applaus namen de artiesten afscheid en aangezien het al half een was pakten wij een taxi terug naar het hotel. Mocht je in Madrid een flamenco show willen bezoeken ga dan naar de corral de la Moreiro, je zult genieten.

Corral de la Moreria - De maaltijd

De zeebaars

Vanavond was ons luxe avondje uit. Zoals we vorig jaar een goed fado restaurant bezocht hadden in Lissabon zouden we nu een goed flamenco restaurant bezoeken. Navraag bij het hotel leerde ons dat Corral de de la Moreria de beste show van de stad bood en uiteraard was de conciërge bereid om voor ons te boeken.

Zo pakten we 's avonds een taxi naar de zaak alwaar een portier netjes de deur voor ons openden. Onze ober, Pablo, bracht ons naar het restaurant gedeelte (er waren weinig tafeltjes) maar de zaal voor de eerste show van de avond was afgeladen zagen wij in het voorbijgaan. De kaart werd gebracht en dat beloofde veel goeds. Ik ging voor Iberico ham met foie gras, zeebaars en een selectie van Franse kazen. Mijn makker ging voor de Iberico ham zonder de paté, uiteraard een stukje vlees en na ijs. Pablo vertelde dat hij even moest checken of er nog zeebaars was want alle vis werd dagelijks vers binnengevlogen en de zeebaars was vandaag hard gegaan. Gelukkig was er nog en hoefde ik mijn keuze niet aan te passen.

Het eten was werkelijk niets op aan te merken, prima van smaak en mooi gepresenteerd, De zeebaars was netjes op de huid gebakken en de bijbehorende saus complementeerde de vis mooi. Pablo vertelde ons toen wij hem complimenteerden over het eten dat de eigenaars van de zaak de beste show boden van Madrid en het eten op hetzelfde pijl wilden brengen. Welnu dat beloofde wat voor de show, evenals het luide applaus dat wij regelmatig uit de grote zaal hoorden komen. Toen we uitgegeten waren en van onze tweede fles wijn (dezelfde rosado die wij al eerder gedronken hadden deze vakantie, genoten vertelde Pablo dat men binnen de zaal in gereedheid aan het brengen was voor de tweede show en dat hij ons zou ophalen zodra we naar binnen konden.

Parque de bon retiro

De poort van de burgemeesters

Vandaag gingen wij een bezoek brengen aan het grootste park dat Madrid rijk is, het parque de bon retiro. Na wederom een prettig ontbijt (vandaag weer zonder eieren) en een korte metrorit werden we voor de deur van het park afgezet waar we eerst de poort van de burgemeesters op het plein van de vrijheid zagen. Zoals je op de foto kunt zien best wel indrukwekkend. Het park was echter nog veel indrukwekkender. Erg groot, mooi aangelegd en met onder andere een grote vijver waar je op kunt roeien, een magnifiek monument voor Alfonso XII en twee kunst exposities. Geen van beide was echt te begrijpen maar ja, moderne kunst hè. Het park was in ieder geval de moeite waard.

Daarna was het tijd voor de lunch, alhoewel mijn maat had al geluncht in het park met een water en een mini hotdog. We gingen net buiten het park zitten bij een filiaal van Café & té (jawel ook dit was een keten) en bestelden twee biertjes (daar deed ie vreemd genoeg wel aan mee) en een toast met gerookte zalm en tonijn. Vervolgens het gebruikelijke ritueel, ik terug naar het hotel voor R&R en hij de stad in, ditmaal om kleding te kopen. Tot de nbuit behoorde onder andere een lange broek, die heeft ie vanavond nodig. Vervolgens gezamenlijk weer wat pool tijd om lekker te genieten voor het avond programma begint.

Metro

De ingang van ons metrostation, Ventas

Ons favoriete (en tot nu toe enige) vervoermiddel, op de taxirit van het vliegveld naar het hotel na, is de metro. Madrid heeft een prima metrostelsel dat door de hele stad heen loopt en dat goed betaalbaar is. Een enkele rit kost €1,50 en als je een tien ritten kaart (een mooi simpel mini kaartje) koopt ben je zelfs maar €1,22 per rit kwijt. We maken er dan ook dag in dag uit gebruik van en hebben heel er weinig te klagen.

Een van de dingen die je echter op de koop lief moet nemen is de muzikanten die zich via de metro verplaatsen. Ze stappen op een station in de coupé, nemen vervolgens een strategische plaats in het midden in en zetten hun instrumentarium aan. Dat bestaat meestal uit een soort karretje met versterker, boxen en een geluidsbox die een nummer speelt en daar voegen ze dan zelf bijvoorbeeld een saxofoon solo aan toe. Andere varianten zijn uiteraard de bekende akoestische gitaar en het hoogtepunt tot nu toe was een mislukte Tommy Cooper act waar we echt niets van begrepen. Deze acts zijn echter het enige nadeel aan de metro veder is het een top vervoersmiddel dat het leven van de toerist in Madrid erg makkelijk maakt.

Cáscaras

De menukaart van Cáscares

Deze avond zouden wij een poging doen om een Thais restaurant (toch wel een vaste waarde tijdens onze vakanties) in Madrid te vinden. We hadden er een uitgekozen en pakten de metro (over dit vervoermiddel komt ook nog een stukje) naar de straat van de prinsessen waar een Thais restaurant zou moeten zitten. Op nummer 19 was echter alles behalve een Thais restaurant te vinden dus we keken wat om ons heen. Het was een redelijk drukke buurt met veel restaurantjes en na wat rondlopen viel onze keuze op Cáscaras.

Binnen werden we naar ons tafeltje gebracht in een wonderlijk interieur van kunstboeken, flatscreen tv's met sport, een verlichte wereldbol en nog veel meer. Het was er lekker rommelig en toen we de kaart kregen besloten we voor de eerste keer deze vakantie een flesje wijn te nemen en wel een rosado, de navarro gran feudo. Als voorgerecht gingen we voor de kroketjes (we hadden dit al meerdere malen zien staan met als recordhouder een bord dat zei 32 verschillende soorten en waren nieuwsgierig). Men had ze hier van Iberico ham en het bleken inderdaad versgedraaide mini kroketjes te zijn. Er waren er tien en ze waren heel snel op. Als je croquettes op de kaart ziet staan, doen! De hoofdgerechten (kip met friet en Iberisch wild met aardappeltjes en groenten) waren ook uitmuntend en meer dan voldaan betaalden we de rekening van €52 en keerden terug naar het hotel

Het Prado

De ingang van het Prado

We stonden vandaag laat op, half tien, en haasten ons dus om op tijd voor het ontbijt te zijn. Bij binnenkomst bestelden we meteen allebei een portie scrambled eggs en pakten verder fruit, verse jus d'orange en, in mijn geval, koffie. De eieren arriveerden, netjes zonder vet gebakken en vergezeld van een cherry tomaatje en stukje stokbrood. Ik liet de yoghurt vandaag schieten want dit was meer dan genoeg.

Daarna was het opnieuw tijd voor een stukje cultuur want we gingen een bezoek brengen aan het Prado, het bekendste museum van Madrid. Het Prado was in een woord indrukwekkend te nomen met een collectie van meer dan 7.500 schilderijen waarvan er zo'n 2.500 getoond worden. Alle bekende meesters hangen er, Rubens, Rembrandt, Rafael en uiteraard de Spanjaarden waarvan Goya en Velasquez toch wel de hoofdmoot vormden. In een woord zeer indrukwekkend en meer dan de moeite waard.

Het museum bezoek was behoorlijk vermoeiend geweest dus we keerden gezamenlijk terug naar het hotel waar we aan de overkant bij Biarritz lunchten (een mooie schotel met Iberico ham en Manchego kaas, uiteraard vergezeld van een biertje. Het Spaanse leven is goed! Vervolgens terug naar het hotel en het zwembad waar ik een paar baantjes trok en vervolgens heerlijk luieren in het gras met een boek.

Café Martin

De inktvis op de voorgrond

Deze avond besloten we rustig aan te doen en een hapje in de omgeving van het hotel te gaan eten. Het eerste restaurant dat wij uitgekozen had bleek erg duister te zijn dus besloten we wat te drinken bij café Martin (casa Esteban) dat daar op de hoek zat. Ze hadden twee tafeltjes buiten en het was binnen ook niet druk te noemen. Bij het bier kregen we een overheerlijke tapa (een warm worstje op stokbrood) en daardoor besloot ik ondanks mijn twijfel om hier toch te gaan eten. We bestelden dus wederom bier (waar deze keer een stukje stokbrood met een garnalen en krab salade bijzat) en de kaart.

Er waren veel prima gerechten maar ik ging voor de Andalusische inktvis ringetjes en mijn metgezel voor de kip met salade, friet (en hoe kon het ook anders) ei. Beide gerechten waren van werkelijk prima kwaliteit en de prijzen zijn hier ook niet om van te schrikken want met een rekening van 38 euro kun je het echt wel goedkoop noemen. Na het eten was het terug naar het hotel en op tijd naar bed, we waren best wel moe.

Museo del jamon

De 1e verdieping van het museum van de ham

Aangezien er op de gran via geen leuke restaurantjes opvielen besloten we richting plaza mayor te lopen om daar een lunchplek te scoren. Onderweg passeerden we het museo de l jamon en ondanks de naam was dit een slgerij annex restaurant waar, je raad het niet, ham de hoofdtoon voert. We besloten dan ook naar binnen te gaan en zagen in de kelder een grote slagerij en heel veel hammen aan de muur en op de begane grond een klein en vol mini restaurantje. Er bleek echter op een hoog een tweede restaurant te zijn en hier kregen we een tafeltje in een leuk ingericht zaaltje. De kaart bood naast maaltijden heel veel tapas schaaltjes en we besloten te starten met een portie oude Spaanse kaas en Iberico ham. Als tweede gerecht een schaaltje warme en pittige worstjes en daar dan twee biertjes bij. We aten kennelijk op Spaanse tijd (twee uur) want al gauw stroomde de tent vol. De gerechten arriveerden, vergezeld van brood en waren heel erg lekker. Met de temperaturen van buiten bleken de twee schaaltjes meer dan genoeg te zijn en met nog een tweede drankje erbij verlieten we de tent met een rekening van nog (net) geen €20. Het m,useum is wat mij betreft een aanrader!!

Vervolgens gingen wij, net als gisteren, weer uit elkaar. Ik terug naar het hotel, mijn maat ging de omgeving nog verder verkennen. In de middag keerde hij weer terug en, een tweede goede gewoonte, was het tijd om ons in het zwembad te verpozen. Iets wat ik erg prettig vind met de temperatuur die er in Madrid heerst.

Gran via

De gran via in de avond

Na de culturele dag van gisteren zou vandaag in het teken van shoppen staan. De reis zou ons naar de gran via (letterlijk grote straat) voeren waar veel winkels gevestigd waren. Na het wederom prima ontbijt (deze keer zag mijn kompaan dat je eieren  kon bestellen, gaan we morgen doen) namen we we wederom de metro en lieten ons aan het begin van de gran vbia afzetten. We wandelden over de, inderdaad, grote en brede straat en al gauw sloeg hij toe bij Springield, iets wat wel noodzakelijk was want hij had, expres, minder dan het minimum aan kleding meegenomen. Daarna was het rustig de straat verder afwandelen en de diverse zijstraten betreden zonder tot verdere aankopen te komen (als je onze dagelijkse consumptie van flessen water niet meetelt). Het was warm en dus besloten we tot een cola, deze keer bij Café en Té. Op het terras genoten we van onze cola (light) met deze keer een mandje chips en de taferelen die zich in de buurt afspeelden. Na een half uurtje was het echter tijd om op te breken en verlieten we het terras/

La camarilla

Het restaurant

Tegen een uur of acht verlieten we het hotel om te gaan dineren. We gingen naar de straatjes achter het plaza mayor. We waren getipt door een goede kennis dat daar de beste plek was om de tapas barretjes van Madrid te vinden. Welnu dat klopte aardig want de straten daar waren vergeven van de restaurants en barretjes. We lieten onze keuze tenslotte op La camarilla vallen, een leuk uitziende tent. De kaart bood weinig voor mijn reisgenoot die tenslotte maar voor eieren met ham en aardappels koos. Ik nam twee gerechten, eend met camembert en groenten in filo deeg en spinazie (wat sperziebonen bleken te zijn) en garnalen. De eend was perfect, de andere gerechten aardig. Ik zat aardig vol en na nog een ijsje (eigengemaakt) als afsluiter voor mijn metgezel verlieten we het restaurant om eens rustig in de buurt te gaan kijken.

We besloten nog wat te drinken op het terras van La potenta. Het viel ons hier op dat DE drank in Madrid  gin tonic is, sommige zaken bieden wel 60 verschillende mixes aan. We namen nog een biertje en besloten terug te keren naar het hotel. Aan de overkant bleek echter Biarritz nog open te zijn en het terras was behoorlijk vol. We namen dan ook het laatste vrije tafeltje om een einde aan de avond te maken met een laatste drankje.

Mercado de San Miguel

Het terras van Eduardo

Pal naast het terrasje waar wij onze cola gdronken hadden zat de mercado de San Miguel. Dit is een soort van overdekte markt waar alleen maar eet en drink tentjes staan en waar de tapas vers voor je bereid worden, Denk aan zo'n beetje alles wat de zee je voorschotelt (ik zag oesters, rog, ganba's, zalm, tonijn en nog veel meer) en daarnaast elk soort ham, worst en kaas dat Spanje produceert. Voeg daar dan nog heel veel vegetarische gerechten aan toe en wissel dat af met stands waar je divers soorten wijn en heel veel soorten bier kan krijgen. Een aanrader voor elke rechtgeaarde voedsel liefhebber.Er waren echter heel weinig zit en sta plaatsen dus met pijn in het hart vertrok ik om ergens anders een hapje te gaan eten.

Zo kwamen we bij cerveseria Eduardo terecht waar we lekker op het terras konden zitten en twee biertjes (mooie Duitse hefenweise) en twee sandwiches (tonijn voor mij en chorizo voor mijn makker) soldaat konden maken. Daarna gingen we uit elkaar, ik terug naar het hotel voor siësta en pool time en mijn maat besloot de stad nog wat verder te gaan verkennen. Een metro ritje later was ik weer terug in het hotel om gedurende de ergst hitte van de dag even rustig aan te doen en lekker af te koelen.

De kathedraal van Almudena

De kathedraal van Almudena

Recht tegenover het paleis ligt de grootste kathedraal van Madrid, die van Almudena. We staken dan ook meteen de straat over en vervoegden ons bij de kathedraal voor de tweede cultureel verantwoorde bezichtiging van de dag. Na het betalen van de entree kwamen we als eerste in het museum terecht. Niet echt de moeite maar wat volgde was meer dan de moeite waard, namelijk het uitzicht over de stad en de omgeving vanuit de koepel van de kathedraal, geen Sint Pieter maar wel degelijk de moeite waard. Vervolgens daalden we weer af naar de begane grond waar we de kathedraal zelf konden betreden.

Wederom erg imposant en we maakten dan ook een rondgang door de kerk voordat we weer naar buiten gingen. Vervolgens slenterden we wat over de straatjes tot we een barretje vonden waar we het tijd vonden om wat te gaan drinken. Al gauw stonden er twee cola light voor ons vergezeld van een bakje chips (je krijgt hier altijd wat te knabbelen als je een drankje besteld). Die twee cola gingen er vlot in dus we lieten twee nieuwe aanrukken waar een schaaltje met nootjes bijgeleverd werd. Hierna was de inwendige mens genoeg gelaafd en konden we onze tocht vervolgen.

Het koninklijk paleis

Het koninklijk paleis

De dag begon goed want na een fijne nachtrust bleek ook de douche en het ontbijt van het NH van prima kwaliteit te zijn. Er was vers fruit, lekkere broodjes, verse sapjes, goede koffie en een uitgebreide keuze aan Spaanse lekkernijen (dus veel kaas, ham en worst). Niets mis mee zoals dat zo mooi heet.

Daarna gingen we voor de eerste toeristische trekpleister, het koninklijk paleis. De snelste methode om er te komen was de metro, die qua wagons en tunnels veel weg heeft van de Britse variant. Een tienrittenkaart kost je €12,20 dus ook daar val je je geen buil aan. We stapten uit bij de opera en het eerste wat we deden was water kopen (het is erg warm) en ik kocht een koelkast magneet voor mijn moeder anders kan ik mijn neus niet meer laten zien bij mijn ouders. Daarna liepen we naar het paleis, kochten tickets en gingen naar binnen. Het was mooi en de moeite waard maar we hebben betere paleizen gezien in de loop der jaren. Wat echter meer dan de moeite waard was, was de wapenkamer. Hier stonden compleet opgebouwde ridders te paard, het zag er erg indrukwekkend uit. De wapenkamer zit verstopt op een hoek van het paleis terrein dus mis het niet als je hier bent.

NH Parque Avenidas

De zwembroek ligt al klaar

Ons hotel was een mooi 4* hotel, het NH Parque Avenidas en zag er, aan de buitenkant in ieder geval prima uit. Binnen was ook alles in tip top conditie en we werden netjes geholpen door een receptionist die wel Engels sprak maar het af en toe moeilijk had. Zoals ik al verwacht had klopte onze reservering niet helemaal want de vrouw van mijn maat had bij de reservering gebruik voor een persoon opgegeven. Na bijbetaling van de extra ontbijtkosten was alles echter in orde en konden we naar de kamer. Die was mooi en ruim met aan de ene kant een grote kast voor onze spullen en aan de andere kant veel ruimte en een ruim bureau.

Uiteraard moest op de eerste dag het zwembad al geprobeerd worden want dat was toch een belangrijke reden geweest om voor dit hotel te gaan. Via een trappetje naast de receptie kwam je links bij de ontbijtzaal en daarvoor was een deur naar buiten waar een grasveld met stoelen en ligstoelen was en een groot zwembad. Dat was elke dag open van tien tot acht en de eerste avond lag ik er om zeven uur al in voor een uurtje verkoeling. Tien voor acht begon de badmeester in te pakken en was het tijd om terug naar de kamer te gaan. Hier ben ik wel vaker te vinden de komende week.

Eerste verkenning

De arena van boven gezien

Na de spullen op de kamer gedeponeerd te hebben was het tijd voor een eerste verkenning van de buurt. Aangezien we in een zakenwijk zitten is er niet ontzettend veel te zien maar een eerste rondje Madrid moest toch gemaakt worden.

Binnen de vijf minuten van ons hotel was er echter toch een highlight te vinden, namelijk de arena waar de stierengevechten gehouden worden in Madrid, het Las Ventas. We liepen er dan ook naar toe en passeerden meteen de bushalte waar de bussen naar  het centrum vandaan rijden. Die hadden we ook meteen al weer gevonden. De arena zelf was een combinatie van Moorse en Spaanse invloeden. Er voor stonden standbeelden van beroemde stierenvechters en na de obligate foto's liepen we nog wat verder in de rondte door een winkelstraat alvorens naar het hotel terug te keren.

Tegenover het hotel bleek een barretje met overdekt terras (eerst tegen de zon en later tegen de regen) te zitten met de mooie naam cerveseria Biarritz. Zoals bij ons de terrassen voorzien zijn van terrasverwarmers heeft me hier sproeiende waternevel tegen de hitte. We besloten hier neer te strijken voor ons eerste biertje van de vakantie. Dat bleek een naamloos tapbiertje te zijn (zowel op de kaart als op het glas stond niets). Het smaakte echter dusdanig goed dat we een tweede lieten komen, nu echter vergezeld van een hapje. Er kwamen twee forse baguette's, een met chorizo en een met lomo. Even kort werk met de messen en we hadden beide twee halve broodjes die genoeglijk opgepeuzeld werden bij het tweede biertje. Daarna was het tijd om naar het hotel terug te keren.

Amsterdam - Madrid

Ons vliegtuig dat ons vliegtuig niet was

Dinsdag was het zover, de jaarlijkse zomervakantie van mij en mijn maat, dit keer naar Madrid. Aangezien zijn vrouw zelf al een paar dagen weg was misten we ons gebruikelijke ritje naar Schiphol en gingen we dus met de trein. We hadden op Station Lelylaan afgesproken en vandaar gingen we gezamenlijk naar Schiphol. Inchecken was vlot en al gauw zaten we bij de Starbucks aan broodjes, koffie en sapje.

Daarna liepen we naar onze gate D87 waar ons toestel vandaan zou vertrekken. Terwijl we bij de gate zaten te wachten zag mijn reisgenoot dat we naar D82 moesten en daar bleek een ander toestel klaar te staan. Na een vlotte vlucht met een goede sandwich, koffie en een wijntje landen we twee uur later in Madrid. Ook daar verliep alles probleemloos en even later stonden we, voorzien van onze tassen al buiten het vliegveld. Een taxi was vlot gevonden en de chauffeur, die prima Spaans sprak maar geen woord Engels bracht ons snel naar ons hotel toe. Gelukkig had hij pen en papier bij zich zodat ik kon aangeven wat de rekening inclusief fooi werd want anders was dat niet gelukt.

BBQ

De bos bloemen

Afgelopen weekeinde was het eindelijk dan een keer zomer geworden. De temperaturen kwamen op waardes die je bij dit seizoen verwacht en het zonnetje liet zich van zijn beste kant zien. Mijn ouders nodigden mij dan ook direct uit om op zondag bij hun langs te komen voor een BBQ, maar dat kwam minder goed uit voor mij. Maandag zou het echter ook prima weer worden dus spraken we af voor de maandag. Ik kwam op zondag wel even langs om mijn moeder te verblijden met een bloemetje (dat ik trouwens van mijn werk had gekregen als bedankje voor de extra inspanningen van de afgelopen tijd) en kreeg alvast een paar dingen te zien die klaar lagen voor de maandag.

Maandagmiddag arriveerde ik dan ook vol goede zin en eetlust voor een heerlijke BBQ. De kooltjes stonden al te branden toen ik arriveerde en de tafel was al gedekt in de tuin. Er waren heerlijke salades (vooral de tomaat, rode uit salade ging er prima in), brood met tapemade en er was erg lekker vers fruit (aardbei, kiwi en perzik) na maar daar tussenin zat natuurlijk het hoofdbestanddeel, vlees. Alhoewel vlees, de opening was een garnalen spiesje en die ging er best wel in. Daarna kwamen de spare ribs, kip, zoete paprika en toen hield ik er mee op. Er was meer maar ik was goed gevuld en hoefde niets meer. Dusdanig goed gevuld dat ik aan een paar stukjes van het heerlijke fruit meer dan genoeg had. Na de koffie nam ik afscheid van mijn ouders want de volgende dag vertrok ik tenslotte naar Madrid voor een heerlijke vakantie.

Thailand Grand festival

De traditionele Thaise band

Net zoals in voorgaande jaren was er dit jaar wederom een Thais festival in hartje Amsterdam, op het beursplein om precies te zijn. Dit Thailand grand festival wordt georganiseerd door de Thaise ambassade in Den Haag en duurt twee dagen. Er staat dan een groot podium op het beursplein waar  diverse zang en dansgroepen optreden terwijl de rest van het plein omcirkeld wordt door eet kraampjes, massage kraampjes, een tent met boeddhistische monniken en uiteraard een bar waar je Chang en Singha kunt krijgen. Verder zijn er ook nog wat souvenir kraampjes, maar wie gaat er nou Thaise souvenirs kopen in Amsterdam?

Ik had met een paar vrienden afgesproken voor de zondagmiddag en kwam tegen een uur of vijf op het plein aan. Het feest was al in volle gang en onder het genot van een biertje en een prima Thaise maaltijd keken en luisterden we naar de bands die elkaar steeds afwisselden en de mensen die stonden te dansen op de muziek. Er was een band die traditionele Thaise zang en dans deed, maar ook een rockband die moderne Thaise muziek speelde. Toen het festival om acht uur afgelopen was nam de gitarist van de rock band het woord om het festival af te sluiten. Tot mijn grote verbazing bleek dit de Thaise ambassadeur te zijn die naast zijn normale werk kennelijk ook als rockster doubleerde. Het was een fijne middag onder een heerlijk zonnetje en volgend jaar ben ik weer van de partij als ik in Amsterdam ben.

World port tournament

Taiwan aan slag tegen Nederland

We stapten vervolgens in de auto voor de rit van nog geen uur van Amsterdam naar Rotterdam. Volgens de website konden we het beste bij het Kasteel parkeren, het stadion van Sparta, maar in de praktijk stonden we op een bedrijven terrein vlak bij het stadion van Neptunus, de plek waar het world port tournament gehouden wordt..

Toen we het stadion betraden was de wedstrijd al begonnen en voor we op de tribune zaten was de derde inning al begonnen. Goede plekken waren er ook niet meer zodat we een erg slecht beeld op het veld hadden. We hadden echter een des te beter beeld op de kudde Taiwanezen die naast ons zaten. Velen waren uitgedost in t-shirts met de Taiwanese vlag er op, er stond een grote trommel, een meisje met fluitje en de Taiwanese vlag trok sprintjes van links naar rechts terwijl ze het publiek ophitste en iemand liep met een megafoon de yells te organiseren. Allemaal erg vermakelijk om naar te kijken. Ondertussen was de wedstrijd ook aan de gang die door Nederland met 3-0 gewonnen werd zodat de finale op zondag Nederland - Cuba is geworden. Op de weg terug naar huis hadden wij nog even flink schrik want op het kleinpolderplein kregen wij een aanrijding met een andere auto. Gelukkig had niemand wat en was er alleen wat materiële schade. We zeyyen de auto's netjes aan de kant, de papieren werden ingevuld en met een welgemeend sorry namen we afscheid van de andere bestuurder en vervolgden onze weg naar huis, waarmee er een eind kwam aan een avondje Rotterdam.

Hokkai kitchen

De vitrine van Hokkai kitchen

Zaterdag zou ik met Dennis naar het World Port Tournament gaan, een groot internationaal honkbal toernooi in Rotterdam. Het was echter ook erg druk op het werk en ik moest zaterdag in Almere zijn. Dat betekende dat we in ieder geval de dag wedstrijd gingen missen maar er was nog hoop voor de avondwedstrijd. Gedurende de dag hielden Dennis en ik contact via Whatsapp en het zag er tenslotte naar uit dat alles zou gaan lukken.

Tegen vijf uur vroeg Dennis of ik bij hem kwam eten en zodoende pikte hij me op om samen naar Haarlem te rijden waar een van de filialen van Hokkai kitchen gevestigd was. Dennis was zeer te spreken over dit kleine Japanse zaakje en we namen twee sushi sets, wat losse komkommer maki (het enige wat zijn kinderen kennelijk eten) en een setje gefrituurde tijger garnalen mee.Vervolgens was het de auto weer instappen en naar Halfweg rijden waar Dennis zijn vrouw en kinderen al op ons zaten te wachtten. We gingen heerlijk buiten in het zonnetje zitten en de dozen met sushi gingen open. Ik moet zeggen, Hokkai kitchen is inderdaad een van de beste sushi restaurants die ik ken want alles was heel erg goed. De uitspringers waren toch wel de nigri van makreel en Sint Jacobsschelp. Ik heb vaker sushi gegeten maar dit was wel een van de beste maaltijden die ik gehad heb. Ze krijgen van mij dan ook een heel hoog cijfer en ik zou zo zeggen, als je in de buurt bent ga er dan een overheerlijke maaltijd halen.

Het eksternest

Het eksternest in de herfst

We hebben er tegenwoordig een mooie nieuwe cateraar bij als we in het weekend doorwerken en broodjes willen laten bezorgen, het eksternest. Een van onze secretaresse had laatst broodjes geregeld bij deze zaak die in het vroege vogels bos van Almere ligt. De broodjes waren werkelijk uitmuntend van kwaliteit, prima belegd en gingen vergezeld van verse sapjes en bio melk. Ik besloot dan ook om Google in te zetten om te kijken waar al dit lekkers vandaan kwam.

Probleemloos vond ik de site op het internet en ging eens kijken wat het eksternest was. Het concept is tegenwoordig redelijk gemeengoed aan het worden, de mensen die er werken zijn mensen met een beperking en er wordt hun via dit soort stichtingen een nuttige plaats in de maatschappij geboden. Men zal hier vast wel subsidie voor krijgen maar wat ik veel belangrijker vond was dat men met biologische streek producten werkte. Dat verklaarde meteen de smaak van zowel het drinken als het eten en ik was dan ook zeer content met de secretaresse die deze locatie gevonden had. Mocht ik nog een keer broodjes in het weekend nodig hebben dan is het eksternest de eerste plaats waar ik ga kijken.

Polaroids

Zoals wel vaker vermeld bezoek ik op vrijdagavond stapavond diverse café's waaronder Mekhong river en de helaas ter ziele gegane roode baron. Beide bars worden door veel Aziatische dames bezocht en als er een ding is waarin Aziatische dames zich onderscheiden dan is het wel fotograferen. En dan bedoel ik niet alleen de kunst van het maken van foto's maar voornamelijk de kunst van het op foto's willen staan.

Een groep die hier dankbaar gebruik van maakt is die van de kroeg fotografen. Dit zijn voornamelijk Indiërs die gewapend met een polaroid camera de diverse kroegen in de stad aflopen om daar foto's van de mensen te maken tegen een, uiteraard, goede vergoeding. In de loop der jaren ben ik ook diverse malen op de foto gezet en ik heb zelfs een aantal van die foto´s mee naar huis genomen (met name als een van mijn vrienden die foto´s liet maken want hij liet de fotograaf altijd meerde kopieën maken). Inmiddels heb ik dus een aardige collectie polaroid´s opgebouwd (zie de bijgaande foto) en voel mij dus een behoorlijke movie star. Mij benieuwen of ik ooit ontdekt word door deze actie maar ik zou er geen geld op inzetten.

Thai go

De winkel van Thai Go op het Belfort in Almere

Gisteren was het druk op het werk en met een groep collega's besloten we om wat langer door te gaan werken om een aantal dingen af te krijgen. Normaliter laten we in dat soort gevallen een pizza of een hapje Chinees aanrukken maar deze keer kwam een collega met het idee om Thais te laten bezorgen. Nu doe je mij altijd een plezier met een goede Thaise maaltijd dus ik was daar direct voor te vinden en ook de rest van de groep stond er niet afwijzend tegenover.

Aangezien Almere niet het aantal Thaise restaurants kent dat er in Amsterdam zit was er ook niet veel keuze. Die keuze viel tenslotte op Thai Go een bezorg restaurant in Almere stad. Bij het bestellen op de site viel mij op dat de Tod man plaa (de bekende Thaise viskoekjes) als heet aangemerkt. Viskoekjes zijn namelijk absoluut niet pittig en aangezien men ze hier al 1 pepertje gaf had ik er geen vertrouwen in dat de gerechten echt pittig zouden zijn. Dat bleek ook wel te kloppen want ik ging voor de biefstuk met Thaise basilicum en pepertjes, normaliter een lekker pittig gerecht. Over de smaak had ik niets te klagen want die was uitstekend, de pittigheid die ik gewend ben ontbrak echter en dat vond ik wel jammer. Mijn eindconclusie: Niet slecht maar doe mij maar een van mijn favoriete Thaise restaurants in Amsterdam zoals de Little Thai Prince of Billy Thai.

Royal taste

De whisky selectie van de royal taste

Na het sluiten van de Roode baron vorig jaar zijn wij nog steeds op zoek naar een kroeg die het gat opvult tussen het begin van de avond (het elfde gebod) en het eind van de avond (de mekhong river). We komen regelmatig in plaatsen als Molly Malone's, de hartjes, de zon en andere plekken waar het de ene keer leuker is dan de andere keer maar een echte opvolger is nog steeds niet gevonden.

De laatste tijd begint echter een bezoekje aan de bar van de royal taste steeds vaker voor te komen. Een van de redenen is dat veel bekenden uit het tijdperk van de roode baron dit tot hun nieuwe thuisgaven hebben gemaakt en het erg gezellig is om weer contact met hun te maken. Een andere reden is dat de barkeepsters allemaal gezellig gestoord zijn, zowel degenen die wij van vroeger kennen als diegenen die wij hier voor het eerst ontmoeten. Voeg daar enige nieuwe vriendinnen aan toe die de tent (on)veilig maken en je hebt een gezellige plek. Het is geen roode baron maar voorlopig wel de tent die er het minst ver vanaf staat. Voorlopig is de kans groot dat de royal taste een vaste waarde gaat worden op de vrijdagavond.

Qwiki

Het Qwiki logo

Tijdens onze laatste vakantie was Dennis druk aan de weer met een nieuw stukje software op zijn iPhone, Qwiki. Hiermee kon je een soort filmpje maken van een aantal foto's dat via allerlei effecten in elkaar overvloeide en kon je er vervolgens wat teksten bij zetten en een muziekje onder zetten. Op de terugreis zat ook Simon er mee te experimenteren maar ik besloot het even met rust te laten tot ik er wat meer tijd voor had.

Welnu ik heb eindelijk de tijd genomen om er iets mee te doen en het bleek verrekte eenvoudig te zijn. Ik selecteerde wat foto's van de vakantie naar Portugal van vorig jaar en koos als muziekje het mooie Dos dias en la vide van Celia Cruz. Vervolgens wat teksten bij de foto's zetten, uploaden en klaar was René. Uiteraard bestond de mogelijkheid om het op Facebook en Twitter te linken zodat je hele vriendenkring mee kan genieten van je geknutsel. Voor diegenen die alleen het blog lezen ook hier de link naar de Qwiki (het geheel duurt 38 seconden dus wees niet bang dat het je veel tijd kost). Ik vond het in ieder geval leuk, makkelijk en snel om te maken dus er zullen wel meer Qwiki's van mijn hand in de toekomst verschijnen.

Leisure suit Larry reloaded

Onze held op de dansvloer

Computer games in het algemeen en adventure games in het bijzonder hebben mij altijd heel erg weten te boeien. In de tijd van de grafische adventures waren er twee favoriete bedrijven. Aan de ene kant Lucasarts met o.a. de monkey island serie en aan de andere kant Sierra met de vele quest series. Van dat laatste bedrijf waren de Leisure Suit Larry games toch wel een hele grote favoriet en ik heb menig uurtje zoetgebracht om onze held verder te helpen in zijn amoureuze avonturen. Na deel zeven ging Sierra on line over in andere handen en kwam er een einde aan de adventure series en kwamen er ook geen nieuwe Larry games meer uit.

Tot mijn grote verrassing verscheen deze week echter opeens Leisure Suit Larry reloaded een remake van het eerste deel uitgebreid met extra puzzels erin. Uiteraard kon ik het niet nalaten en zat al heel snel weer lost wages waar Larry op zoek is naar zijn ware liefde. En jawel de puzzels waren aangepast want het kopen van whisky voor de dronkenlap werkte nog steeds maar het wachtwoord om de uitsmijter te passeren was niet meer op dezelfde plaats te vinden. Als jullie mij de komende dagen en weken moeilijk kunnen bereiken dan weten jullie wat daar de oorzaak van is.