Kam Yin revisited

Zo kom je ergens een hele tijd niet meer en zo ben je in korte tijd twee keer op dezelfde plek. Nog geen drie weken geleden was ik op een zondag bij Kam Yin met een van mijn beste vrienden en exact twee zondagen later was ik wederom met diezelfde vriend bij Kam Yin.

We kwamen van het bockbier festival vandaan en dan was het duidelijk tijd om een hapje te gaan eten. We waren er rond zes uur en dat is een stuk eerder dan we normaal aanwezig zijn. Welnu vinden wij het normaliter al druk bij Kam Yin om zes uur is de tent afgeladen. Tafeltjes van vier waren zo veel mogelijk in duo's opgedeeld en wij kwamen dan ook vlak naast een ander stel te zitten. Wijs geworden door de vorige keer namen we nu weer een simpel nasi gerecht om onze bordjes wel leeg te krijgen met daarnaast voor beide een Fernandes. Mij lukte het maar mijn kompaan moest wederom afhaken alhoewel hij nu veel minder overliet dan de vorige keer.Tijdens onze maaltijd wisselde ons buur tafeltje van bewoners en toen wij op stonden werd ons tafeltje meteen weer door nieuwe mensen in bezit genomen. De conclusie is duidelijk, Kam Yin is een gouden tent en de eigenaar heeft waarschijnlijk niets te klagen. maar wij ook niet want wederom aten we prima en de schade bedroeg toch wel €20 inclusief fooi.

Het bockbierfestival

De Flageolettes met hun mobiele installatie

Dit weekend was het weer zover, het jaarlijks bockbierfestival van de vereniging pint vond weer plaats in de beurs van Berlage. Wij bezoeken al geruime tijd het festival en wij hebben een vaste routine ontwikkeld. Onze festival dag is de zondagmiddag geworden omdat het op de vrijdag en zaterdagavond zo druk geworden is dat er wacht rijen voor de deur staan. Een aantal bieren zijn dan uitverkocht maar er is altijd nog genoeg keuze voor ons.

Ook dit jaar spraken wij weer in de wildeman af waar we een eerste bockje dronken voor we naar het festival gingen. Ik had een Texelse bock en dat bleek toevallig de festival winnaar te zijn en was tot het beste bockbier van Nederland verkozen. We gingen vervolgens naar de beurs waar we een glas de man a €10 en vijf munten de man €12.50 aanschaften. Het principe is simpel, ga met je glas naar een tappunt, sta een munt af en laat je glas vullen. Zoals verwacht waren een aantal bieren op (waaronder de Texelse) en was het lekker rustig. We dronken vijf bieren de man (uiteraard allebei vijf andere), kwamen een bekende tegen en genoten van de muziek van The Flageolettes. Onder de bieren was de winnaar toch wel de bekeerde suster van de beiaard maar ook de andere bock bieren smaakten prima. Kortom wederom een geslaagd festival en volgend jaar zijn wij uiteraard weer van de partij.

Surisnacks

De verandering van een keurslager in een kiloknaller was niet de enige verandering die op mijn stukje winkelstraat doorgevoerd was. Bertram en brood, mijn meer dan geliefde brood leverancier was een combinatie van (banket)bakker en tearoom. De winkel besloeg vroeger twee panden waarvan het ene volledig als tearoom ingericht was. Enige maanden geleden was er een forse verbouwing gestart waarbij er een muur tussen de twee panden geplaatst was en de tearoom tot een paar tafeltjes in het bakkerij gedeelte was ingekrompen, er was kennelijk niet al te veel business meer in het tearoom gebeuren.

Het tweede gedeelte is inmiddels als aparte winkel geopend en hier heeft zich nu Surisnacks gevestigd. Dit is een toko waar je Surinaamse producten kunt kopen, zowel om zelf mee aan de slag te gaan of om direct te verorberen. Zo kun je er uiteraard pistolets kopen met bakkeljauw en pom en uiteraard ontbreekt de roti niet in het assortiment. Aangezien ik een goede roti wel kan waarderen zal ik er zeker een keertje langsgaan om de kwaliteit van de roti (lam uiteraard) van Surisnacks te gaan uitproberen.

Van keurslager tot kiloknaller

Alhoewel ik een favoriete slager heb koop ik daar niet altijd mijn vlees en vleeswaren. Ik doe vaker mijn slagersboodschappen bij slagerij Lowie. Ook een prima slager met uitstekende spullen maar zijn grote winstpunt is dat hij naast Bertram en brood ligt en daar koop je toch wel het lekkerste brood dat hier in de omgeving te krijgen is.

Nu had ik al angstige voorgevoelens over het voortbestaan van slagerij Lowie want al te druk was het er niet als ik daar boodschappen deed. Toen de slagerij dicht ging voor de vakantie in augustus zag ik daar geen voortekenen in maar toen hij niet openging in september en het vakantie bordje bleef hangen had ik niet het idee dat hij mee open zou gaan. Vandaag kreeg ik de de definitieve bevestiging want toen ik brood ging bij Bertram zat daar nu Holland vlees naast, een kilo knaller pur sang. Dat betekent dat ik nu naar verschillende winkel gebieden moet als ik Bertram en een slager op dezelfde dag wil bezoeken.

Game over II

Het si druk op het game front. Na tijdenlang weinig tot geen games gespeeld te hebben sneuvelt momenteel de ene na de andere game. Begin van de maand nam ik afscheid van een kudde muizen in een spookhuis, nu neem ik afscheid van kuddes robots uit het Star Wars universum.

Ik ben het spel op vier mei aangeschaft voor de mooie somma van nul euro (Nederlander he) en heb het vanaf dat moment regelmatig gespeeld. Het heeft honderd level´s en elke week sneuvelde er wel enkele level´s. Kortom een prettige game de afgelopen zes maanden. Ik heb nu echter twee problemen. Wat ga ik nu spelen en wat wordt het spel voor de komende vakantie. Ik heb angry birds seasons op mijn iPhone staan maar ben nog steeds geen fan van het angry birds gebeuren, in tegenstelling tot de miljoenen mensen die het spel spelen. Nu ja, dat wordt de komende weken maar eens kijken welk spel mij kan bekoren.

Criminal

Ik schrijf de laatste tijd niet meer zo veel over comics. Niet omdat ik ze niet meer lees want dat doe ik nog steeds en dat zie ik de komende tijd ook niet veranderen, maar meer omdat ik de laatste tijd weinig comics lees die ik de moeite van een blogpost waard vind. Daar is nu echter verandering in gekomen met het verschijnen van het tweede deel van Criminal van Ed Brubaker en Sean Phillips.

Het boek lag meteen bovenop de stapel met te lezen boeken en de ruim vierhonderd pagina's waren in no time verslonden. Voor (het merendeel van) de mensen die Criminal niet kennen, het zijn een serie misdaad verhalen in de beste traditie van de crime-noir. Naast de originele Engelse versies zijn er inmiddels twee verhalen in het Nederlands uitgekomen dus als je liever Nederlands leest is dat ook al geregeld. De serie leest erg filmisch en dat is dan ook de reden dat er een optie op de film rechten is genomen. Mochten stripverhalen niet helemaal je ding zijn en mocht de film uitkomen, dan zeg ik gaan!

Onderweg

Woensdag gingen we weer eens buiten de deur lunchen. Het merendeel van de groep wilde vette kledder halen bij de McDonalds of de Burger King maar wij besloten daar niet aan mee te doen. Wij kozen voor Onderweg, het wegrestaurant aan de  A6 dat de plaats van La place had ingenomen, een plek waar ik wel vaker van een prima lunch had genoten.

Zo reden we dus gedrieën naar Onderweg om eens te kijken wat dat nu precies was. Welnu het bleek een all you can eat tent te zijn waar je voor zowel de lunch als het diner terecht kon. De lunch aanbieding was €9.95 (normale prijns €11.95) voor een lunch bestaande uit 2 soorten soep, nasi met vis, sparreibs, kipfilet, Thaise kip en groenten, sushi (inderdaad niet vers), fruit, broodjes en beleg. De echte aanbieding is echter het diner, je kunt voor €25 jezelf twee uur lang volproppen met grill gerechten, soepen, salades, tapas, wok gerechten, teppan yaki en nog veel meer. En voor die prijs is het ook nog eens gratis drinken (bier, fris, wijn, koffie en thee).

Om terug te komen op onze lunch, slecht was het allemaal niet maar ik zal er zeker geen tweede keer uit mezelf komen. Maar misschien krijg ik de kans niet eens want in het uur dat wij er waren telden we, onszelf inbegrepen toch wel een totaal van elf bezoekers en dat zie ik niet echt als een winstgevende propositie aangezien de zaak al enkele maanden open is.

Elektrisch oplaadpunt

Toen mijn woning (en uiteraard de andere woningen in mijn buurt' te koop aangeboden werd, werd verteld dat er voldoende rekening met parkeer plaatsen gehouden was. Er zou 1.2 parkeerplaats per woning komen zodat iedereen voor de deur kon parkeren. De realiteit was echter dat er minder parkeerplaatsen dan woningen kwamen en daarnaast werd er nog een aantal plekken verhuurd (uiteraard ie voor mijn deur) zodat de realiteit is dat er een tekort aan parkeerplaatsen is.

Nu zijn er wederom twee zeldzame parkeerplaatsen (gelukkig niet weer voor mijn deur) gesneuveld omdat er een elektrisch oplaadpunt is aangelegd waar twee auto´s tegelijk opgeladen kunnen worden. Gelukkig zijn er nog geen elektrische auto´s zodat de oplaadpunten nergens toe dienen. Wederom een staaltje van top beleid van het stadsdeel. `Laten we iets neerzetten waar nog niemand wat aan heeft en waar anderen nu al last van hebben.` Het doet mij af en toe dan ook heel veel plezier om in een links en groen bestuurd stadsdeel te wonen.

School herinneringen 5: Sporten & Spijbelen

Een van de leukere school herinneringen speelt zich af in de zomer en de herfst van het jaar dat ik voor de tweede maal vijf VWO deed. Door een minder slimme keuze (wiskunde II) in mijn vakken pakker redde ik het voor de eerste maal niet en moest dat jaar overdoen. Ik was echter niet de enige want vele van mijn voormalige klasgenoten moesten of vijf VWO over doen of gingen van 5 VWO naar de havo.

Aangezien de lessen in die eerste maanden een makkie waren voor ons waren we erg vaak afwezig. Wat we dan deden was naar het gym complex gaan en van de leraren daar dan wat basketballen, volleyballen en een net bietsen en die namen we dan mee naar de open ruimte buiten de kantine. Er werd dan een netje gespannen, grote ronde prullenbakken werden naar buiten gehaald als basket's en in het zonnetje werd er dan heerlijk een paar uutjes aan volleybal en basketbal gedaan. Een perfecte manier om de tijd door te brengen en zo kwamen wij dan ook de eerste saaie herhaal maanden prima door. En van invloed op de studie was het niet want iedereen van die groep ging het jaar daarna gewoon over.

Gijs

Gijs in diepe rust

Zondag avond zou ik naar mijn zusje en zwager gaan. Ik was al een tijdje niet bij ze langs geweest en er was gezinsuitbreiding. Nu vonden ze een zoon en een dochter wel meer dan zat maar er was een jonge kater in de familie bijgekomen. In eerste instantie zou hij Casey gaan heten maar op het laatste moment werd er democratisch door mijn zusje besloten dat het Gijs zou worden.

's Middags kreeg ik echter bericht dat ze half vier al thuis zouden zijn dus tegen vier uur was ik aanwezig om het nieuwe gezinslid te begroeten. Welnu Gijs was een aanhankelijk en gezellige mini poes, je moest je voeten voorzichtig neerzetten om niet op Gijs te gaan staan. Verder moest ik uiteraard een blik op het nieuwe bed werpen en dat bevestigde voor mij dat ik ook een boxspring wilde hebben.

Uiteraard werd ik gevraagd mee te eten en even uiteraard was er niet voldoende in huis dus vertrok ik met mijn zwager naar het nabijgelegen taste of Szechuan om daar een eenvoudige doch voedzame maaltijd te scoren. Daar werd dan ook door iedereen van genoten (behalve mijn neefje die at een pannenkoek) en na het uitbuiken nam ik afscheid van de familie en Gijs.

Bridge beker

Na het stukje over bridge in de serie school herinneringen kon uiteraard een stukje over de enige beker die ik ooit gewonnen heb niet uitblijven. Nu had ik wel een tweetal medailles uit mijn jeugd op mijn naam staan (de avond vierdaagse met een aantal speldjes er op en een met schaken gewonnen medaille) maar dat was dan ook werkelijk alles.

Na het verlaten van de middelbare school bleef ik bridgen. Tot dan toe zat ik op een schaakvereniging (Tal) die in de kerk de opgang speelde. In deze zelfde kerk speelde ook een bridgevereniging met de originele naam bridgevereniging Osdorp. Ik besloot om samen met een van de andere spelers uit ons schoolteam daar een keer langs te gaan om te kijken of wij het wat vonden, spelen op een bridgeclub. We bleken het erg leuk te vinden en werden lid van de club (dat betekende tevens het einde van mijn schaak carrière). Na een paar jaar leuk meegedraaid te hebben verhuisde mijn partner en was Amsterdam te ver weg geworden, Het was echter niet het einde van mijn bridge carrière, want een andere speler uit ons school groepje nam zijn plaats in en samen speelden wij verder op de club. Dat resulteerde tenslotte in het winnen van het clubkampioenschap in het seizoen 82-83 en het krijgen van deze mooie beker.Ons laatste hoogtepunt was het meedoen aan de selectie wedstrijden voor het Nederlands junioren team. Na dag 1 stonden wij bovenaan maar de tweede dag lieten we het lopen en werden in totaal derde zodat wij geen deel van de selectie van het junioren team uitmaakten. Kort daarna hielden we zelfs helemaal op met bridgen.

De beker heeft inmiddels zijn beste tijd gehad, hij was niet gemaakt om de jaren te doorstaan De inscriptie op de voet heeft al helemaal losgelaten en het plakkaat op de kop hang ook op zijn laatste stukje lijm. Kortom ook dit aandenken zal de weg van alle afval gaan en mijn inboedel gaan verlaten.

Het einde van de roode baron

Helaas is het wederom gebeurd. Nadat wij ruim tien jaar geleden gedwongen afscheid moesten nemen van ons destijds stamcafé Groningen gaat dat wrede iets ons wederom gebeuren. Per 1 november zal de roode baron definitief haar deuren sluiten en moeten wij weer op zoek gaan naar een nieuwe stamtafel.

De eerste berichten kwamen van heel verre, nl. uit Amerika. Een vriend die daar woont maar vroeger als expat in Nederland werkte stuurde mij een bericht over facebook of er soms trouble in paradise was. Welnu na mijn volgende bezoek kon ik hem inderdaad mededelen dat er niet alleen trouble in paradise was maar dat het paradijs zelfs gesloten zoo worden. We zijn nu dus in druk overleg met een groepje vaste gasten die elkaar daar altijd graag mogen ontmoeten wat nu onze nieuwe thuishaven gaat worden. Een van de beste kandidaten is Molly Malone's op dit moment maar niets is nog zeker. We hebben nog twee weken en dan moet er een keuze gemaakt worden want dan is echt het einde van roode baron aangebroken.

Mine

En hoppa, de volgende noot aan de social media boom is al weer geboren. Nadat je de wereld via foursquare al verteld hebt waar je bent, via facebook wat je aan het doen bent, via instagram met foto's toont hoe het er uitziet is daar nu mine.

Nee niet de kreet (mine,mine,mine) van een stel hongerige zeemeeuwen die Nemo zien liggen en willen opeten maar een social media app en website waar je de wereld verteld wat je gekocht hebt.

Je kunt werkelijk alles kwijt op mine, van gadgets (e-readers,  smartphones, tv's en noem het maar op) via content als boeken, cd's, platen, films, blueray's en comics tot aam kleding, voedsel en noem het maar op aan toe.

Ik heb de app gedownload, een account aangemaakt (dat ging erg vlot via facebook) en mijn eerste aankoop ingevoerd. Weliswaar een ouwetje, mijn Nook waar ik al geruime tijd met veel plezier gebruik van maak en mijn eerste vriend (Dennis) uitgenodigd om ook gebruik van mine te gaan maken. Of het een blijvertje wordt heb ik geen idee van maar ik vind de basis opzet wel grappig. Nu eens kijken hoe lang deze app op mijn telefoon blijft staan.

ATAL medisch diagnostisch centrum

Ik was voor een ontsteking bij mijn huisarts geweest en die had mij daar een penicilline kuur voor voorgeschreven. Hij vond het echter een goed idee om gezien mijn leeftijd en postuur daar een algehele check-up aan toe te voegen en zodoende kon ik mij de volgende dag melden bij een poli kliniek.

Nu was dit mijn eerste bezoek aan een algemene poli kliniek (ik was een keer eerder bij het VU medisch centrum geweest i.v.m. het halen van mijn prikken voor mijn Azië reis) en had geen idee wat me te wachten stond. Het bleek allemaal erg efficiënt te gaan. Bonnetje bij de balie laten controleren, volgnummer krijgen en  binnen het kwartier mocht ik een kamertje binnengaan waar een dame vier buisjes bloed afnam. Watje en pleister er over heen en ik stond weer buiten. De volgende dag ging ik naar de huisarts om de resultaten te bespreken en alles bleek tip top in orde te zijn. Toch altijd weer fijn als je een bevestiging krijgt dat je je niet alleen goed voelt maar ook onderzoek aantoont dat alles prima in orde is.

Parkeer problemen

Het lift bouwsel bij de buren

Zoals vermeld had ik enige tijd geleden flink last van wegwerkzaamheden. Inmiddels zijn deze alweer geruime tijd verholpen en rijd ik weer probleemloos mijn wijk in en uit. Alle goede dingen komen echter in meerdere keren en na de wegwerkzaamheden is nu de nieuwste loot aan de vervoersboom geboren, namelijk parkeerproblemen.

Toen ik vrijdagavond mijn auto instapte om mijn ouders van Schiphol op te halen zag ik allerlei borden bij onze parkeerplaatsen staan met wegsleep symbolen erop. Zaterdag keek in eens goed wat er op stond en het bleek dat de hele week een flink aantal parkeerplaatsen niet gebruikt mochten worden, en aangezien we al krap in de plaatsen zitten betekent dat voor een aantal mensen een straatje verder parkeren.

De reden was een of andere operatie aan de lift bij de buur flat en ik was maandag erg blij dat ik mijn auto niet op een van de verboden plaatsen had gezet. Er bleek namelijk een zero tolerance beleid gevoerd te worden en een auto die op een van de verbodem plekken stond werd genadeloos weggesleept. Nu ja volgende week hebben we (hopelijk) al onze parkeer plekken weer terug.

Kam Yin

Nadat ik bij mijn  ouders was vertrokken reed ik naar huis en zette mijn auto neer. Even gauw naar boven en ik stond weer buiten om de tram naar de stad te pakken. Ik had met een van mijn beste vrienden afgesproken om een hapje te gaan eten omdat we elkaar al drie weken niet gezien hadden. Uiteraard was het elfde gebod het afspreek punt en het was daar goed te zien dat het bockbier seizoen was aangebroken want er waren allemaal bockjes op de tap zoals LaChouffe en Leute.

Na het bijpraten in het elfde gebod was het tijd om te gaan eten en wel een eenvoudige doch voedzame maaltijd. Welnu dan is er een adres waar niemand tegen op kan en dat is Kam Yin. Beide bleken we hetzelfde gerecht gekozen te hebben (kip in pittige ketjap saus met nasi) dus ik besloot te switchen naar varken, want twee keer hetzelfde kan uiteraard niet. Uiteraard nam mijn vriend er een Fernandes bij en zoals gewoonlijk stond het eten in no time op tafel. Het was goed en veel, eigenlijk te veel dus de borden gingen niet leeg. Wederom een prima maaltijd voor een prima prijs maar de volgende keer gaan we weer terug naar de nasi met iets want dan eten we ons bordje wel netjes leeg. Mocht je simpel, lekker, snel en goedkoop willen eten dan is Kam Yin voor jou.

Op visite

Zondag middag om vier hadden mijn zus en ik afgesproken om bij onze ouders langs te gaan. Ze waren vrijdagnacht van vakantie teruggekeerd en opgehaald door hun privé taxi en we hadden elkaar al enkele weken niet samen gezien.

Toen ik om kwart voor vier binnen kwam waren de anderen net gearriveerd en mijn moeder was meteen begonnen met het geven van de cadeautjes die zij tijdens hun vakantie in Lissabon hadden gekocht. Vrouwen dingetjes voor mijn zusje en nichtje, Donald Duck voor mijn neefje en voor mijn zwager (ik had de mijne al gehad toen ik ze van Schiphol opgehaald had) een miniatuur setje port met een ruby, een tawny en een white.

Het was erg gezellig maar ik moest om half zes alweer vertrekken omdat ik met een goede vriend van mij in de stad had afgesproken om een hapje te gaan eten. Ik nam dan ook van iedereen afscheid en stapte de auto in om naar mijn volgende afspraak te kunnen gaan.

Stolen

Het is weer eens tijd om een film te promoten en deze keer staat de laatste productie van Nicolas Cage in de schijnwerpers, Stolen. Nu ben ik al een fan van zowel thrillers als van Nicolas Cage dus de film stond al in mijn lijstje van te kijken films maar hij werd ook nog eens van harte aanbevolen door een vriendin die in Singapore woont.

Ik ging er dus eens goed voor zitten en ik moet zeggen ik werd absoluut niet teleurgesteld. De titel van de film is stolen, en dat is ook het verhaal. Nicolas Cage zijn dochter wordt gekidnapt en hij heeft 12 de tijd om haar te redden. Dit is ook het plot van Taken waarvan binnenkort deel 2 verschijnt. De film boeit echter van de eerste tot de laatste minuut en Nicolas Cage en de andere acteurs zetten een prima prestatie neer. Kortom een aanrader en hier is de link naar de trailer als je alvast een vooruitblik wilt hebben.

Taxi

Vrijdagavond kwamen mijn ouders terug uit Lissabon en aangezien mijn zusje ze naar Schiphol gebracht had viel de eer van het ophalen aan mij. De vlucht zou om 23:45 landen en overdag vertelde de Schiphol app mij netjes hoe het met de vlucht ging. De laatste boodschap was dat ze een kwartiertje eerder zouden landen.

Ik was dus netjes op tijd op Schiphol maar het ontschepen en bagage ophalen duurde uiteraard nog enige tijd. Gelukkig had ik mijn Nook bij me en zat dus relaxed te lezen totdat ik mijn ouders naar de bagage band zag lopen. Enige tijd later kwamen ze de aankomsthal binnen en liepen we samen naar mijn auto. Onderweg werd er al honderduit verteld want ze hadden het erg fijn gehad. Tegen een uur 's nachts zette ik ze voor hun huis uit en reed zelf terug naar mijn eigen huis. De rest van de verhalen komt wel als we rustig met de hele familie bij elkaar zijn want ik wil uiteraard horen en zien wat zij van Lissabon vonden aangezien ik er in juli was geweest.

Flashback Amerika 1995 deel 3

Deze keer komt dan de derde en laatste aflevering van de vakantie van 1995. We verblijven nog enkele dagen in Arizona voor we weer terugkeren in Californië, de staat waar we onze reis in het zuidwesten zijn begonnen.

In deze avonturen  zul je ons een nieuwe auto krijgen in ruil voor onze mercury cougar en hoe het ons vergaat in de twee lange reizen die we gaan maken.

De ene is de tocht van San Diego naar Los Angeles. normaliter rijd je dat in een ochtendje maar wij doen daar meerdere dagen over en ten tweede de lange vlucht die we van Los Angeles via New York en Birmingham naar Amsterdam maken.

Kortom klik op de link en ga voor de laatste maal mee naar Amerika in september 1995. Veel plezier met het lezen van deze derde en laatste episode van Amerika 1995.

Meer dan 50.000

Gisteren is de teller die je rechtsonder op het blog ziet staan door de 50.000 heengegaan. Dat betekent dat er meer dan 50.000 artikelen gelezen zijn op mijn blog.

Dat is best wel een hoogtepunt waar ik even stil bij wil staan want toen wij op  27 juli 2009 gevieren met dit blog begonnen was het eerst maar een aardigheid voor onszelf en misschien wat andere mensen. Vanaf 20 september 2009, dus nog geen twee maanden nadat we begonnen waren nam ik het blog geheel in mijn eentje voor mijn rekening en vanaf dat moment heb ik nog geen dag gemist om een stukje te plaatsen. Ik blijf het nog steeds met veel plezier doen en gezien het feit dat er elke dag meer dan honderd bezoekers zijn geeft me dat meer dan genoeg voldoening om daar mee door te gaan. Op naar de 100.000 zou ik zo zeggen.

Schoolherinneringen 4: Rondje Sloterplas

Deze keer de vierde aflevering van mijn (middelbare) school herinneringen en deze keer een hele sportieve, want hij gaat over de gym lessen.

Een van de lessen waarbij het meest gespijbeld werd was de gymnastiekles., vooral de meisjes hadden er een handje in om met een briefje te komen dat ze vanwege maandelijkse perikelen niet konden sporten die week maar ook veel van de jongens bleven weg. Gym was tenslotte een vak zonder examens en je kon er toch niet op blijven zitten. Welnu in de bovenbouw kregen wij een gymleraar die daar heel anders over dacht. Hij nam zijn vak erg serieus en vond dat iedereen mee moest doen aan de lessen. Als je enkele keren niet kwam kreeg je een zware onvoldoende voor gym en kon je dus blijven zitten. Ook voor diegenen die met creatieve briefjes aankwamen had hij een mooie oplossing, het rondje Sloterplas.Dit was een plas die vlak bij de school lag en een rondje er om heen was zo'n vijf kilometer. Voor elke gemiste gymles om wat voor reden dan ook mocht je een rondje om de plas lopen om de les in te halen. En het was niet vrijblijvend van ik heb het gedaan aangezien de goede man meerder malen per week het rondje zelf maakte. Het was dan ook 's ochtends verzamelen op het startpunt waar netjes genoteerd werd wie er allemaal waren en dan de volle ronde lopen. Onze leraar was altijd als eerste binnen maar hij bleef netjes wachten tot ook de laatste lopers de finish gepasseerd werden. Het aantal gemiste gym lessen nam dan ook drastisch af bij de leerlingen in zijn klassen.

De stripbazaar

Zoals al eerder vermeld zijn wij enige jaren geleden gestopt met het gaan naar strip beurzen. De laatste keer dat we op een beurs stonden was op 29 en 30 september 2009 in Houten. De uitspraak was toen dat het de laatste keer was dat wij ooit op een beurs zouden staan maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan.

Toen er enkele maanden geleden dan ook een uitnodiging kwam om op een totaal nieuw evenement te staan, de stripbazaar,  begon de twijfel dan ook. Het evenement zou plaatsvinden in een hal op de zwarte markt van Beverwijk die de mooie naam de bazaar had gekregen. Ik had het er met Dennis over en ook hij zei niet meteen nee. Ook Simon had de uitnodiging gekregen en zag het wel zitten. Voeg daar aan toe dat het om de hoek is (Beverwijk) en de kraam huur  goed te doen was en de kogel was (bijna) door de kerk.

De plannen werden dan ook gemaakt om twee stands te huren en gevieren weer een strip weekend te gaan doen. Tot ik er achter kwam dat ik in hetzelfde weekend een PV uitje naar Duitsland had waar ik me al voor opgegeven had. Met pijn in het hart moet ik dus deze beurs aan me voorbij laten gaan en zullen Simon, Frank en Dennis gedrieën de eer hoog moeten houden. Uiteraard is dat wel aan hun toevertrouwd en ben ik bezig om te selectere van welke dingen ik afscheid kan nemen om toe te voegen aan onze beurs collectie. Uiteraard zal ik via Whatsapp op de hoogte gehouden worden van de stand van zaken maar dat is heel wat anders dan er bij te zijn. Het zal een vreemd weekend worden op 3 en 4 november.

94 WYSP The rock you grew up with

Van Dennis kreeg ik toch wel een heel erg droevig bericht binnen. Al meer dan een jaar geleden (op twee september 2011 om precies te zijn) werd het laatste uur uitgezonden op 94 WYSP, the rock you grew up with.

Wij hadden dit radio station ontdekt tijdens onze Amerika vakantie van 2009 en zodra we het gevonden hadden was het nog het enige station dat opstond. Er werd alleen maar muziek uitgezonden waar wij allemaal fan van waren zoals ACDC Guns 'n Roses, Metallica en heel veel andere hard rock en metal bands. Zelfs toen we terug waren in Nederland luisterden we via internet nog regelmatig naar het station tot ze door een stuk wetgeving niet meer in Nederland ontvangen konden worden. Ik denk in ieder geval met heel veel plezier terug aan 94 WYSP en hoop dat we komend jaar in Texas wederom een dergelijk goed station kunnen vinden.

Op visite

Zaterdag was ik even op visite bij mijn ouders, daar waren twee hele goede redenen voor. De eerste was dat ik al een paar weken niet langs geweest was en dat valt dan toch wel in de categorie slechte zoon. De tweede was dat zij vandaag (zondag) vertrokken voor een weekje Lissabon en ik ze uiteraard nog even wou zien en een prettige vakantie wou wensen voor ze vertrokken.

Nu had mijn zusje het ophalen en brengen van mijn ouders naar Schiphol prima geregeld. Zij vertelde mij dat zij onze ouders zou wegbrengen en dat ik ze dan kon ophalen als zij op vrijdag weer terugkwamen. Nu was dat heel wat beter dan hun vorige vakantie naar Dublin want toen bracht en haalde ik ze en dat was ook nog eens vanaf Eindhoven airport. Het enige waar ze wat traag mee was, was mij uitleggen dat de kwart voor twaalf dat ik ze moest ophalen om middernacht ging. Nu ben ik gelukkig geen vroeg naar bed gaander maar ze had misschien nog even kunnen overleggen over wie ze zou gaan halen en wie ze zou gaan brengen.

Computable award

De computable is al sinds vele jaren een van de toonaangevende vakbladen binnen de informatica.. Ik heb er al vele jaren aan abonnement op, alhoewel het blad zo langzamerhand ondergeschikt is geworden aan de website.

Sinds enige jaren kent het blad een aantal awards toe die in een grote gala show toegewezen worden. Dit jaar werd ook ons bedrijf en specifiek het project waar ik aan werk genomineerd voor een van die awards en wel de partner award. Deze gaat over ICT partners die gezamenlijk een dienst opzetten die innoverend is en waar klanten succesvol mee zijn Ik ben erg blij dat wij gewonnen hebben en ook erg trots dat ik in dit project zit en meegeholpen heb om deze award te winnen/

Game over

Meer dan een jaar geleden vertelde ik over de game crooked house die ik op mijn iPhone aan het spelen was. Een grappig spel om af en toe een paar momenten mee door te brengen en dan een poging te doen om een van de tweeënzeventig levels uit te spelen.

Ik had het spel op drie verschillende vakanties mee. Eerst naar Istanbul, daarna naar het zuidwesten van de Verenigde Staten en tenslotte afgelopen augustus naar Lissabon. Tijdens al die vakanties zijn er wel enkele levels gesneuveld maar het uitspelen van alle levels was nog niet gelukt. Een volgende vakantie gaat de game echter niet meer meemaken want de afgelopen tijd trok het spel toch wel aan me en speelde ik af en toe een leveltje uit totdat ik opeens bij het laatste level was aangekomen. Welnu weer een game uitgespeeld zullen we maar zeggen en ruimte om aan een nieuwe te beginnen.

Nieuw bed

Ik liep al een tijdje na te denken over het aanschaffen van een nieuw bed. Het mijne was niet stuk maar zo langzamerhand aan vervanging toe en dus nam ik, na een tijdje nadenken, het besluit dat het oude bed er uit kon en dat er een nieuw bed naar binnen moest komen.

Nu heb ik dus het besluit genomen maar komt de klus van het aanschaffen van een nieuw bed. Mijn zusje en zwager hadden toevallig ook net een nieuw bed aangeschaft en vooral mijn zusje liep te puffen dat dat behoorlijk wat voeten in de aarde had gehad. Nu weet ik gelukkig al een aantal dingen op voorhand dus dat gaat schelen. Ik wil een stevig matras, stevige kussens en een boxspring. Nu van de week eerst maar even on line kijken en dan een bezoekje aan de winkels gaan brengen om te kijken wat lekker ligt. Hopelijk gaat het bij mij wat vlotter dan bij mijn zusje en zwager.

Topchef

Links Robert, rechts Julius

Ik ben niet zo'n tv kijker. Meestal kijk ik naar (gedwonloade) films en/of tv series. Heel soms kijk ik wel eens stukjes van kook programma's (zoals bekend houd ik van lekker eten) een van mijn favorieten was destijds hell's kitchen met Gordon Ramsey en uiteraard kijk ik naar sport. Afgelopen week zag ik een stukje van topchef 2012 waarin Robert Kranenborg & Julias Jaspers in een week een team klaarstomen om het tegen de brigade van een sterrenkok op te nemen. In de aflevering die ik zag was het de week finale tegen het team van Chris Naylor van Vermeer. Aangezien ik bij Vermeer gegeten had en het programma wel leuk vond keek ik het uit.

Bij de afsluiting werd echter gezegd dat de komende week de strijd ging tegen Wilco Berends van de Nederlanden en aangezien ik daar een van mijn beste diner's ooit heb gehad ga ik pogen de hele serie deze week te volgen. Maandag was Wilco zelf aanwezig die een masterclass gaf met een erg mooi visgerecht en dinsdag was dan aflevering twee. Ik ben benieuwd hoe het team van Wilco het vrijdag gaat doen in de finale tegen het team van Robert en Jasper.

Bob Evers nummer 33

Zoals enige tijd geleden verteld was ik er in geslaagd om het drieëndertigste deel uit de Bob Evers serie te downloaden. Tijdens mijn jeugd was de serie abrupt gestopt bij deel tweeëndertig middenin een vervolgverhaal over agent Cnall in Casablanca. Deel 32 was in 1963 geschreven en deel 33 kwam postuum uit in 1987 (Ja er was een kluis met een manuscript gevonden). Tussentijds waren nog de (ongenummerde) delen 34 & 35 verschenen in 1977 maar die had ik nooit gelezen.

Inmiddels heb ik de tijd genomen om deel 33 Een zeegevecht met watervrees te lezen en het viel niet eens tegen moet ik zeggen. Waarschijnlijk was de oorzaak dat het gevonden manuscript afgemaakt was door een moderne auteur, Peter de Zwaan (die vervolgens doorging met het elk jaar produceren van een nieuw Bob Evers verhaal). Daarnaast speelde uiteraard mee dat ik eindelijk het slot wel eens wilde weten van een verhaal waar ik in mijn jeugd aan begonnen was en waarvan ik altijd baalde dat ik het slot niet wist. Het kostte weinig tijd (182 pagina's aan jeugdboek hapt lekker snel weg) maar ik denk niet dat ik nog een van de andere 'nieuwe' delen ga lezen. Maar, zoals een bekende bananen etend stripvoetballer  altijd zei "Zeg nooit nooit!".

T-shirts

Vroeger was ik een fanatiek drager van t-shirts. Reebok, Nike, Looney Tunes maar ook veel t shirts zonder opdruk. Tegenwoordig draag ik bijna helemaal geen t-shirts meer maar voornamelijk polo shirts. Dat heet dan opgroeien of zo iets.

In mijn t-shirt tijd was toch wel het ultieme t-shirt het concert t-shirt. Ik bezocht in die jaren heel erg veel concerten en met name bij de grotere concerten werd er wel een t-shirt gescoord. Op wat uitzonderingen na waren dat allemaal zwarte t-shirts want rock was toch wel het meest bezochte genre en daar horen nu eenmaal zwarte t-shirts bij.

Nu zijn die t-shirts in de loop der jaren allemaal verdwenen om diverse redenen (verwassen, stuk, te krap geworden) maar een t-shirt bleek de jaren overleefd te hebben. Toen ik namelijk ,mijn kledingkast aan het bekijken was i.v.m. de naderende koude maanden vond ik dit shirt uit 1992 terug. Het klassieke Guns ´n Roses shirt dat ik bij het concert in de kuip aangeschaft had.waar ik samen met Dennis, Robbert en Jan naar toe geweest was (zie hier een vermelding van dat concert). De kleuren van het t-shirt zijn verschoten, de print is op sterven na dood en het zit erg krap. Daarnaast heb ik het in geen 10 jaar meer gedragen. Kortom het gaat de prullenmand in na meer dan twintig jaar in mijn bezit geweest te zijn. Dat kan geen enkel ander kledingstuk dat ik ooit heb bezeten dit t-shirt navertellen.