Spectre

De bijeenkomst van SPECTRE

Na het eten was het tijd voor Bond, James Bond in de Utopolis bioscoop. Voor mij pas de tweede keer dat ik een Bond film in de bioscoop ging zien, de eerste was The spy who loved me in de jaren 70.

Spectre is alweer de vierde bond film met Daniel Craig in de hoofdrol en de film maakt een geheel van de set van vier waaruit blijkt dat het een doorlopend verhaal is van 007 tegen de schurken van SPECTRE en hun baas Ernst Stavro Blofeld. De film opent spectaculair en gaat dan 2,5 uur onverdroten voort. Ik heb genoten en het advies is dan ook om deze niet te downloaden maar een bezoekje aan de bioscoop te brengen.

Bobbie beer

Mijn bordje

Donderdagavond was het weer tijd voor die gouden klassieker van een hapje te gaan eten en een film te bezoeken. Deze keer was de keuze op Almere gevallen en zo reed ik na mijn werk naar het stadshart van Almere waar het eerste gedeelte van het programma plaatsvond in Bobbie beer.

Het was druk die avond en dat had vast te maken met de film waar we naar toe gingen want dit was de eerste dag dat hij draaide na de première van woensdag. De bediening vroeg netjes of we naar de film gingen en hoe laat zodat we ruim op tijd van tafel konden. Onder het genot van een koud biertje besloten we beide voor vis te gaan en wel de salade met tonijn, zalm, mosselen en garnalen voor de ene bioscoopbezoeker en de scholfilet met salade, groenten en frietjes voor de andere bioscoopganger. Beide gerechten smaakten prima en na een espresso en een cappuccino verlieten we voldaan het restaurant om ons naar de bioscoop te begeven die aan de overkant van het plein lag.

Facelift

Gebouwen kunnen het ook krijgen

Als onderdeel van de overname van ons bedrijf door het personeel is ook besloten dat wij de komende vijf jaar in ons huidige pand in Almere blijven zitten. Dat pand is echter een kantoorpand dat er ook zo uit ziet en dat past niet meer in de moderne tijd. Daarom is er de afgelopen week flink aan geklust om de entree te voorzien van onze bedrijfskleuren en de hele boel flink op te leuken. Inmiddels is het merendeel van de werkzaamheden gebeurt en ziet het er allemaal een stuk fleuriger en vrolijker uit. Ik betreed dan ook elke ochtend het pand met goede zin om aan mijn werkdag te beginnen, op naar de volgende verfraaiingen.

Bokbierfestival

Bier & kaas

Het zondagsbeeld op het festival was gelijk aan twee jaar geleden. Geen rijen, meteen naar binnen en niet druk. De start was goed. De prijs bleek redelijk omhoog gegaan te zijn, €20 voor het glas plus drie munten (was €16), maar dat hield ons uiteraard niet tegen. Naast de bekende elementen (band en bier) was er nu ook een stand met bokworst, friet en bitterballen en een stand van de kaaskamer van Amsterdam, met ja inderdaad, kaas. Leuk allemaal maar wij kwamen voor het bokbier en dan van de kleine brouwers en niet van de grote.

Na onze eerste drie biertjes (die goed bevielen). werden er verse muntjes aangeschaft van de automaat en genoten van een broodje bokworst om de alcohol wat te dempen. De band was inmiddels begonnen te spelen en je bleek verzoekjes aan te kunnen vragen en via mijn telefoon vroeg ik the wild rover aan die als volgende nummer gespeeld werd. Onderweg kwamen we nog een vriendin tegen en de middag was werkelijk top.We eindigden de festiviteiten met ons laatste bokbier en een kaasplankje luisterend naar de volgende set van de band en de conclusie was eensluidend. Volgend jaar gaan we wederom.

In de wildeman

Een toptent

Afgelopen weekeinde was het 38e pint bokbier festival en aangezien wij de 37e editie niet bijgewoond hadden stond dit uiteraard als must op de agenda. om de drukte te omzeilen van de vrijdag en zaterdagavond gingen we op de zondag en we besloten tot in de wildeman als ontmoetingsplaats. Normaal is deze op de zondag dicht maar speciaal voor het bokbier festival waren zij van 12:00 tot 19:00 geopend.

We hadden om 14:00 afgesproken en kwamen pal na elkaar binnen, een goede timing. Ik besloot rustig te beginnen en nam een Duits pilsje, een Jever, voor de start maar mijn kompaan besloot al meteen met een bokje te starten. Het was even genieten van het eerste biertje van de dag, bijpraten en daarna was het tijd om naar het bier walhalla van dit weekend te vertrekken, de beurs van Berlage.

World series

De finalisten van vorig jaar

Ik ben best wel een honkbal liefhebber, in mijn jeugd ging ik regelmatig bij Amstel tijgers kijken en tijdens onze Amerika trips staat er altijd wel minimaal een wedstrijd op de agenda.

Inmiddels gaan  de world series weer van start en de finalisten zijn de Kansas city royals en de New York mets. Nu waren wij in mei/juni in New York tijdens onze jaarlijkse trip en hebben we ook een wedstrijd van de mets bezocht, eentje die zij toen wisten te winnen. Je begrijpt uiteraard wie mijn favoriete teams is tijdens de huidige world series.

Aziatische markt

De band

In alle post hectiek van de afgelopen tijd ben ik helemaal vergeten een berichtje te plaatsen over mijn bezoek aan de Aziatische markt op 10 oktober in het pittoreske nieuw vennep.

We besloten op de zaterdag te gaan en kwamen op een redelijk druk bezocht evenement in de van zanten hal terecht. De hal was ingericht met diverse stalletjes waar je allerlei handgemaakte spullen uit diverse Aziatische landen kon kopen en uiteraard (Aziaten) heel veel eet stalletjes, alhoewel deze voornamelijk Thais en Indonesisch waren, Japans en Chinees zag ik bv. niet. Het eten was echter niets op aan te merken, dat smaakte prima. Daarnaast waren er diverse optredens op het grote podium waarvan wij een optreden van de indorock band Wipe out selection zagen, die in de beste traditie van de blue diamonds hun nummers ten gehore brachten. All in all een aardige zaterdagmiddag maar ik vermoed niet dat ik hier volgend jaar weer heen ga.

Lumbaalpunctie

Zo gaat dat dus

In het voortgaande onderzoek bracht ik vrijdag wederom een bezoek aan het slotervaartziekenhuis, deze keer voor een lumbaal punctie. Mij was verteld dat het een dagopname was dus ik had een rugzak ingepakt met sap, snacks, koptelefoon, ereader, stripboek, t-shirt en sportbroek. Ik was overal op voorbereid. Bij de intake werd mij echter verteld dat ik na de prik een half uur moest rusten en dan weer naar huis kon, daar sta je dan met je gevulde rugzak. Ik werd naar een privé kamer gebracht en er werd mij verteld dat de arts er zo aan kwam.

Het duurde al met al toch nog flink wat uren want de zaalarts lukte het met twee pogingen niet om op de juiste plek te prikken dus ging hij zijn supervisor halen. In de tussentijd kwam zijn co-assistente bloed bij mij afnemen en daar was ze niet al te handig in. Ze begon met morsen en prikte zichzelf bij het verwijderen van de naald waardoor ze behoorlijk in paniek raakte. Er werd direct een HIV onderzoek op mijn bloed gedaan, en net zoals alles heb ik hier (gelukkig) ook geen last van. Behalve mijn balans en bewegingsproblemen ben ik echt zo gezond als een vis.

Na flink wat wachttijd, toch blij dat ik mijn rugzak bij me had, kwam de supervisor aanzetten en dat was dezelfde arts die mijn EMG had gedaan. Zij prikte probleemloos op de goede plek en in no time was het gebeurd. Ik moest van haar een uur plat op mijn rug gaan liggen omdat als ik te snel weer opstand ik 5 procent kans had op een knallende hoofdpijn de komende dagen. In de tussentijd kreeg ik koffie en een lunch geserveerd bestaande uit een prima erwtensoep, brood, fruit en beleg. Tegen half twee verliet ik het ziekenhuis weer om over twee weken terug te komen om dit onderzoek met mijn neuroloog te bespreken.

Buurtpreventie

Ook in andere wijken van Almere gebeurt het

Toen ik 's ochtends naar mijn werk reed viel vlak voor de ingang mijn oog op een bordje met de woorden buurtpreventie erop. Dat was boor mij een instant flash back naar Orlando 1993 waar ik een zelfde bordje in een woonwijk zag staan en mij afvroeg hoe belachelijk de Amerikaanse wereld wel niet was. We zijn inmiddels 22 jaar verder en ook in Nederland blijken deze bordjes overal te hangen. Wederom een bewijs voor mijn lijfkreet dat wij twintig jaar later hetzelfde doen wat Amerika al eerder deed,

Reggefiber

Daar waren ze weer

Ondanks alle slechte ervaringen met het wereldbedrijf Reggefiber heb ik sinds enkele maanden naar volle tevredenheid een glasvezel aansluiting en ik verwachtte nooit meer iets van Reggefiber te horen. Tot mijn verwondering vind ik echter wederom een enveloppe van hun in de bus en deze bleek te gaan over het doortrekken van mijn kabel naar de bovenbuurvrouw. Zoals alle communicatie van deze toppers was het wederom erg niet vriendelijk en sprak uit alles de taal van de monopolist. Aangezien ik mijn bovenbuurvrouw ter wille wil zijn nam ik contact met haar op en beloofde de boel netjes te regelen zodat zij ook glasvezel kon krijgen.maar mijn hekel aan Reggefiber wordt met elk contact groter en zij staan bij mij met stop op een voor slechtste  service verlener in Nederland en ik denk niet dat zij daar ooit afstand van hoeven te nemen.

Foodhallen

Het bereiden van de broodjes entrecote

Het was al weer enkele maande geleden geweest dat ik een bezoek aan de foodhallen had gebracht en dat werd zondag dan ook ingehaald. Deze maal waren we vier man sterk en et als bij mijn vorige bezoeken waren de vrije tafeltjes moeilijk te vinden, gelukkig slaagden we er in er een te vinden en toen was het tijd om voedsel en drank te scoren.

De stat was deze keer het door Dennis aangeraden broodje entrecote en dat was een uitstekende tip want die smaakte werkelijk top. Erbij een glaasje wijn en de start was goed. Als tweede namen wij een schaal van de Turkse winkel maar alle vier waren wij van mening dat het bijna allemaal hetzelfde smaakt. Overslaan is het advies dan ook. De volgende was een gecombineerde Spaans plateau van kaasjes, worst en ham en dat was top. We genoten er allemaal van. Eigenlijk zat ik toen vol maar toen de anderen nog een portie ballen bij de ballenbar haalden kon ik het niet nalaten om er toch twee mee te snoepen en die waren top. Wederom dus een heerlijk bezoek aan de foodhallen en ik ben nog steeds niet halverwege in het aantal kramen dus we komen nog wel een paar keer terug.

Stappen

De keuken van de little Thai prince

Zaterdagavond was ik op stap met een collega van mij en zijn vrouw. We gaan zo'n twee keer per jaar gezamenlijk een drankje en een hapje doen en eigenlijk staat de route al vast voor we beginnen. We spreken af in café de Zon op de kop van de zeedijk en genieten daar van een paar biertjes. vervolgens wordt er een Thais restaurant uitgekozen en alhoewel we er meerdere geprobeerd hebben in de omgeving onze favoriet blijft de little Thai prince.

Net zoals altijd zaten ze bomvol toen we binnenkwamen en de serveerster vertelde ons dat we pas om 08:00 een tafeltje konden krijgen. Geen probleem wabt wij liepen gewoon even bij de hartjes naar binnen om daar nog een biertje te nemen tot onze tafel vrij was. Om acht uur kwamen we binnen en binnen de twee minuten was ons tafeltje beschikbaar en bestudeerden we de kaart.Voorgerechten hoofdgerechten werden gekozen en kwamen netjes op tafel terecht. Zoals altijd was het eten heel erg lekker en stapten wij voldaan van de tafel om de avond met een laatste drankje te beëindigen. Het was lekker en gezellig en we hebben alle drie alweer zin in de volgende episode van ons samenzijn.

Nieuwe tv

De mijne is een maat kleiner

Donderdag was het dan eindelijk zo ver. Na een lang en moeilijk selectie traject ging ik dan eindelijk mijn nieuwe tv kopen. Tot op de laatste seconden twijfelde ik tussen een Sony, LG en Samsung maar in samenspraak met de verkoper van de mediamarkt werd de LG de winnaar. Toen was het een kwestie van minuten om te betalen en met hulp van mijn zwager de tv in de auto te laden en thuis uit te pakken en aan te sluiten. Het beeld is werkelijk top en ook de bediening van de smart tv loopt op rolletjes. Het enige probleem is dat hij niet op het tv meubel past dat ik heb (en waar ik ruimte voor vrijgemaakt had door mijn kast te herverbouwen) dus nu moet er een nieuw tv meubel komen.

Thaicoon

Het buffet stond klaar

Maandag hadden wij afdelingsoverleg en net als enkele maanden geleden had ik een etentje geregeld na afloop. De keuze was op mijn favoriete Thai in Almere gevallen, Thaicoon. Iedereen had van te voren een voorgerecht opgegeven, en het hoofdgerecht zou in de vorm van een buffet opgediend worden. Ik ken mijn collega's dus had ik een lijstje bij me met wat iedereen besteld had en dat was maar goed ook want de helft had geen flauw idee meer wat hij of zij besteld had. Er was zelfs iemand die het verkeerde voorgerecht nam zodat iemand anders wat langer moest wachten maar het smaakte iedereen in ieder geval erg goed.

Bij het hoofdgerecht waren er geen problemen maar de kudde hongerige wolven sloeg hard toe dus er moest fors bijgevuld worden. Maar iedereen kon alles proeven en ik kwam niemand tegen die het niet lekker gevonden had of te weinig had gegeven, eerder het tegendeel want een aantal mensen zat nokvol. Na ijs en koffie of thee en iedereen ging erg tevreden naar huis. De service van Thaicoon was top en ik hoop dat ze er een aantal vaste klanten aan overhouden want dat gun ik ze van harte.

Mosselen

Slachtoffers van een feestmaal

De dag was vroeg begonnen met een bezoek aan een klant en die dag eindigde ook weer vroeg en feestelijk. Die avond zouden wij namelijk mosselen gaan eten bij mijn ouders. Uiteraard was er biefstuk voor moeder, zusje en neefje maar mijn zwager, vader,nichtje en ik kregen schalen met mosselen voorgezet. Een lekkere wijn, mooie salade en frietjes completeerden de feestelijke maaltijd die alleen onderbroken werd om de volle schalen met lege schelpen te vervangen door volle schalen met verse mosselen. Na afloop zat iedereen bom en bom vol dus er was wat minder behoefte aan een dessert dan normaal.

Zoals elk jaar was ook dit jaar het mosselfestijn zeer geslaagd te noemen en het staat uiteraard ook voor volgend jaar weer op de kaart. Maar ik ga er bij mijn ouders op aandringen dat in deze komende donkere wintermaanden er ook een avond ingeruimd gaat worden voor the captains dinner.

Land van Altena

Hier was ik dus

Na mijn seminar en etentje was ik vroeg naar bed gegaan want op vrijdag zou de wekken al om 5 uur in de ochtend gaan piepen. Ik zou namelijk om half acht bij een klant van ons zijn en met reistijd en filereservering mee betekende dat, dat ik om zes uur van huis moest. Uiteraard had ik geen centje pijn van het verkeer dus ik was ruim op tijd ter plekke aanwezig. De klant bleek i.p.v. in een kantoorpand in een woonhuis gevestigd te zijn en na een tijdje wachtte kwam de directeur die de deur voor mij openden en mij van een kop koffie voorzag.

Het was een productieve ochtend bij de klant en ook een gezellig moment toen de voltallige bemensing tegen half elf gezamenlijk aan de koffie ging en ik met de overige mensen kennis maakte. Tegen twaalf uur vertrok ik weer huiswaarts na afscheid genomen te hebben van de mensen. Ik hoop echter dat mijn volgende klantbezoek of iets later op de dag of iets dichterbij is want dat vroege opstaan en ik dat zijn geen vrienden.

Tijsterman

De ligging was prachtig

Na het seminar was het tijd om te gaan eten en dat bleek in het nabijgelegen restaurant Tijsterman te zijn. Tijsterman bleek op een paar honderd meter van het centrum te liggen waar het seminar was dus werd er een korte wandeling gemaakt en arriveerden we bij de Nieuwkoopse plassen waar we het restaurant vonden in het gebouw van een oude boerderij.

Binnen bleek er een grote ronde tafel voor ons gedekt te zijn en kregen wij een drankje en konden wij een keuze maken voor het drie gangen menu dat ons arrangement bleek te zijn. Onder het genot van een goed glas sauvignon maakte ik mijn keuzes die bestonden uit de rundercarpaccio als voorgerecht en de snoekbaars als hoofdgerecht. Voor het nagerecht bleek er geen keuze te zijn, dar was een grand dessert. Alles smaakte prima, de bediening was vlot en vriendelijk en het gezelschap was druk in conclaaf. Kortom een mooie afsluiting van een geslaagd seminar.

Agile

De organisatoren

Het was duidelijk seminar tijd want nog geen week nadat ik op test conf was, was ik op een seminar waar het product agile werd geïntroduceerd door viaduckt. Aan het woord waren o.a. een Nederlandse klant, een Engelse klant en de CEO van het Engelse bedrijf dat Agile ontwikkeld had.

Ter opluistering van het seminar was er ook een cartoonist aanwezig die ter plekke een tekening van mij maakte. Er werd gevraagd wat mijn interesses waren om er een persoonlijk tintje aan te geven en natuurlijk kwamen we op Amerika en New York uit. Na een kwartiertje druk schetsen kwam er een mooie tekening uit de pen met mijn hoofd op het Vrijheidsbeeld tegen de skyline van New York. Weer eens wat anders om naar huis mee te nemen dan de gebruikelijke goodybag met prullaria.

Uitslag

Ik ben vaste klant aan het worden

Woensdag kon ik mij wederom bij mijn neuroloog melden om mijn laatste bloedonderzoek en MRI te bespreken. Het begint zo langzamerhand vaste prik te worden want ook deze keer was er niets bijzonders te vinden, ik ben zo gezond als een bis, ik heb alleen wat problemen met mijn balans en spieren maar wat de oorzaak is, gooi het maar in mijn pet.De volgende afspraak ik alweer gepland op 23 oktober voor onderzoek nummer vier dat dan weer twee weken later met mij besproken gaat worden. We zien wel weer wat dat oplevert maar ondertussen is de fysiotherapie gelukkig wel effectief in mij langzaam maar zeker beter te laten lopen.

Grote beurt

Hier was ik dus

Dinsdag moest mijn auto voor zijn 30.000 kilometer beurt naar de garage en waar ik vroeger dan een dag zonder auto zat was het nu een klusje van zo'n twee uur. Even voor negen uur betrad ik de garage, gaf mijn sleutels af en ging aan de tafel voor gasten zitten met een goede kop koffie. Ik pakte mijn laptop uit mijn tas en logde aan op het wifi netwerk van de garage. Al gauw was ik druk aan het werk dat maar twee keer onderbroken werd. De eerste keer om nog een kop koffie te pakken en de tweede keer omdat mij verteld werd dat mijn auto klaar was. Dit is het nieuwe werken in optima forma, je auto krijgt een beurt zonder dat het je tijd kost want in die tijd zit je gewoon je werk te doen.

Novum

Aloude Hollandse klassieker: De varkenshaas

Maandag was het tijd om buiten de deur te eten want na het PV weekeinde was het natuurlijk een te grote stap om weer eens zelf te gaan koken. De keuze was wel een bijzondere namelijk restaurant Novum, onderdeel van het plaatselijke van der Valk hotel. Mijn laatste ervaring bij een van der Valk was tijdens het vrijgezellenfeest van mijn goede vriend Simon en toen dacht ik niet daar ooit weer te gaan eten. Maar volgens velen, waaronder een goede collega was dat vroeger en was nu alles anders.

Zo betraden wij het hotel, zag er goed uit, en werden welkom geheten en het restaurant dat er nog beter uitzag. We kregen ons tafeltje, een aperitief (prosecco) en de kaart. De kaart was voorzien van vele Hollandse invloeden gelardeerd met wat populaire buitenlandse gerechten. Zo waren onze voorgerechten tomatensoep (met ballen) en sushi en beide waren gewoon goed te noemen. Beiden namen we een varkenshaas als hoofdgerecht eenmaal voorzien van champignons en uien en eenmaal met de grootste klassieker in het genre, de champignon roomsaus. Daarbij frietjes, gebakken aardappeltjes, broccoli en bloemkool en begeleid door een glas Merlot. Daarna uiteraard espresso en ol verliet restaurant Novum dan ook tevreden over de combinatie van prijs, kwaliteit en service. Ik miste zelfs de appelmoes met kers helemaal niet.

De thuisreis

De weg terug van de abdij

Aan alle mooie dingen komen een einde en zo ook aan dit weekendje België. Terug ging alles tukken makkelijker dan heen want die 1250 meter in de afdaling was toch een stuk prettiger lopen dan diezelfde meters stijl omhoog. We stapten weer op de gereedstaande railbikes en toen merkten we pas hoe stijl omhoog het gegaan was want naar beneden hoefde je niet al te hard te trappen om een lekker vaartje te maken. Halverwege, bij het overstappen moesten we echter wel enige tijd wachten want het was een enkelspoor en er kwamen nog flink wat railbikes omhoog. Maar het zonnetje scheen en de stemming zat er in, vooral toen bleek dat er nog een biertje gescoord kon worden op de pleisterplaats.

De laatste railbikes kwamen binnen en in, wederom, een vlot tempo ging de laatste vier kilometer omlaag alwaar onze chauffeur al klaar stond. We betraden de bus vrij laat en vanwege een file onderweg en het tijdstuip werd er al gauw een stop gemaakt bij Biérges waar een U restaurant te vinden was. Wederom een biertje, een schnitzel (niet al te best) en een portie frites verder gingen we de bus weer in naar Almere. Daar was het overstappen in mijn eigen auto, mijn mattie bij zijn gezin afleveren en de laatste etappe naar huis waar ijk behoorlijk moet geworden mijn mandje in kroop na een heerlijk PV weekeinde.

De abdij van Maredsous

Er was ook een kerk

Onze eindbestemming was de abdij van Maredsous en die bleek een korte wandeling van het eindstation van de railbikes te liggen. Alhoewel een korte wandeling niet helemaal de juiste omschrijving was. Het was een afstand van 1250 meter alleen ging het grootste gedeelte behoorlijk stijl omhoog, die oude monniken waren best wel bikkels. Eenmaal bovengekomen was de beloning er echter wel naar, een prachtig klooster met een heerlijke tuin waar je van vers getapt Maredous bier, jawel deze monniken brouwen een heerlijk biertje, kon genieten. Het was ook lunchtijd maar daar voorzagen de broeders ook in want er was van alles en nog wat te eten te krijgen en mijn keuze viel op een stokbrood met bratwurst. Ook een tweede biertje ging er prima in en daarna was het tijd om een kijkje te nemen op het terrein van de abdij. De kerk was mooi maar de souvenirwinkel was echt erg, zelfs die in het Vaticaan was beter. De enige acceptabele artikelen waren Asterix poppetjes en Franstalige Blauwbloezen albums maar verder alleen maar christelijke kitsch. Helaas was het al snel weer tijd om de abdij te verlaten alhoewel sommige mensen op de valreep nog een ijsje scoorden bij de grote ijswinkel die ook op het terrein stond.

Railbiken

In volle actie

De bus bracht ons naar Warnant waar wij gingen railbiken. Railbikes zijn omgebouwde pompwagentjes waar twee man op fiets en twee man in een luie ligstoel zit en je over een oude spoorlijn heengaat, Het zonnetje was inmiddels gaan schijnen en de fietsers deden al gauw hun jassen uit want het was best wel inspannend. Onze route bracht ons over een afstand van vier kilometer naar Falaën waar wij een stukje verder liepen om op de tweede railbike naar Maredsous stapten.

Op de eerste etappe had ik rustig zitten kijken en filmen maar nu moest ik eraan geloven voor de tweede etappe die gelukkig slechts drie kilometer was. Zoals verwacht was het behoorlijk zwaar maar wel heel leuk te doen. Ik was echter nog niet fit genoeg om het hele stuk te fietsen dus na een kilometer of twee gaf ik het stuur over om weer plaats te nemen in de ligstoel. De tocht werd netjes volbracht door de fietsers en wij verlieten de railbikes voor een bezoekje aan de abdij.

Boottocht

De maas

Na het teleurstellende ontbijt was het tijd om het hotel te verlaten want we zouden een boottocht over de maas maken. De tassen werden in de bus gedeponeerd en met de jassen aan, het weer was beduidend minder dan gisteren, werd er naar de afmeerplaats van ons jacht gelopen. De boot lag al klaar en iedereen ging aan boord maar er bleken ook twee mensen te boarden die niet tot ons gezelschap behoorden. Het bleek dat wij de boot wel afgehuurd hadden maar niet voor exclusief gebruik.

Het was een mooie tocht van een kleine twee uur die ons van Namen naar Wépion bracht en waar een bandje uitlegde welke hoogtepunten we passeerden. De tocht was vast nog mooier geweest als het weer wat beter was maar het regende in ieder geval niet en tegen twaalf uur kwamen we op het eindpunt aan waar onze chauffeur ons stond op te wachten met de bus.

Hotel Beauregard

De bedden waren prima

Na een wandelingetje kwamen wij terug in ons hotel waar de temperatuur op de kamer intussen aangenaam was geworden,. De ramen werden gesloten en de bedden werden opgezocht want het was inmiddels al ver na een uur geworden en de wekker ging weer vroeg af. Na een goede nachtrust werd de douche opgezocht die, net zoal de bedden, prima was. Dat in tegenstelling tot de hotel wifi want die deed het voor geen meter.

De ontbijtzaal werd snel gevonden maar het enige lege tafeltje was nog voorzien van afval en bediening en bestek waren nergens te bekennen. We ruimden zelf af, sneden wat stokbrood (prima) af en namen dat samen met beleg (goede kaas en goede ham) mee naar onze tafel. Een veel te waterig glaasje sap lukte ook nog maar koffie ging zonder bekers echt niet werken. Gelukkig kwam er toen net een (en de enige) over binnen met vijf bekers waar ik er twee van scoorde. Op naar de koffie automaat waar koude koffie uit bleek te komen. Het water voor de twee was ook al niet warm te noemen. Bordjes werden van de buren geleend zodat we nog een eitje konden scoren. Bij het opendoen van de bakken vonden we spek, worstjes (formaat Duitse bockworst) maar geen enkele vorm van eieren. Om te zeggen dat het ontbijt een teleurstelling was is een understatement maar met het stokbrood en beleg had ik in ieder geval een goed ontbijt naar binnen om de dag aan te kunnen. Ik kan hotel Beauregard echter niet aanbevelen, kies een ander hotel indien mogelijk als je naar Namen gaat.

Piano bar

De band

Het was tijd om te gaan stappen en aangezien de van te voren uitgekozen bar al om half tien dichtging was er goede raad nodig. Deze kwam in de vorm van een voorbijganger die ons vertelde dat het uitgaansleven in Namen zich afspeelde op een plein waar alle barretjes zaten. gelukkig is Namen niet al te groot en waren wij vlor op het plein dat inderdaad vol barretjes en mensen zat. Onze keus viel op de paino bar waar geen duelling piano's waren maar wel een live band stond te spelen.

Het bleek om Maybelline te gaan, een Engelstalige rock en blues die voornamelijk eigen nummers speelde maar ook een Beatles cover op het programma had staan. Uiteraard werd er bier besteld en gezeten aan een lange tafel werd er genoten van de drankjes en de muziek. Toen de band klaar was haakten een aantal mensen af maar de echte die hards namen nog een laatste afzakkertje in een andere bar voordat de terugweg naar het hotel werd ingezet.

Le Saint Loup

De vreetschuur

Het diner zou plaatsvinden in een ouderwetse vreetschuur genaamd le saint loup. De keuze bestond uit onbeperkt kaasfondue (populairder dan ik verwacht had) en onbeperkt vleesfondue (biefstuk, kalkoen en varkenshaas) met diverse sausjes, frietjes en salade. Daarbij naar keuze twee bier of een halve liter wijn per persoon.

Er waren lange tafels voor ons gezelschap gedekt en toen iedereen zat werden de fondue stellen geplaatst en de hoofd en bijgerechten gebracht. vervolgens werd geïnformeerd wat je wilde drinken en de flessen wijn werden gebracht. De kwaliteit was prima voor de locatie en de prijs en er werd inderdaad extra vlees gebracht als de porties op waren. De fondue vlammetjes raakten echter wel op maar na wat aandringen werd er een nieuwe fondue geplaatst zodat er doorgegeten kon worden. Met een volle maag van het eten en de wijn (er was dusdanig veel wijn dat sommigen ruim boven de halve liter hadden geconsumeerd) was het tijd om het nachtleven te gaan verkennen.

De citadel

Een van de torens met poort van de citadel

We gingen door richting centrum waar we tenslotte de bushalte vonden. Aangezien er nog wat tijd over was besloten sommigen nog een terras te bezoeken maar om drie uur was bus drie er en na het kopen van kaartjes reden we in comfort naar de top van de heuvel. Er was niet al te veel meer over van de citadel maar het was een mooi gebied waar we rustig doorheen liepen om onderweg op een terrasje neer te dalen om wat te drinken (als je in België bent moet je uiteraard aan het bier). Daarna werd de, inderdaad, steile route naar beneden ingezet en stonden we na een forse klauterpartij voor het hotel.

We betraden het hotel, pikten onze koffers op en checkten vervolgens in, in wat vergane glorie genoemd mocht worden. Onze grote kamer lag op de eerste verdieping en bleek geen airco te hebben en ontzettend bedompt te zijn. Alle ramen werden dus open gezet om het wat aangenamer te krijgen en we gingen terug naar de lobby omdat de hotel wifi het voor geen meter deed maar die wifi in de lobby wel werkte. Al gauw was ons groepje weer bij elkaar en liepen we wederom naar het centrum, nu voor het gezamenlijke diner.

Les must

Op het terras

De ingang van het hotel was recht tegenover de bus dus we stonden al vlot binnen waar bleek dat inchecken pas mogelijk was vanaf drie uur. De tassen werden dan ook in de opslag van het hotel neergezet en ik liep naar de balie toe om te vragen of ze een kaart hebben en hoe we bij de citadel moesten komen. De kaart werd gegeven en de route naar de citadel lag achter het hotel maar dat was 40 minuten steil klimmen. We kregen het advies om in het centrum de bus te pakken die ons bij de citadel zou afzetten.

Wij dus richting het centrum waar wij in het schitterende weer ons eerste terras meepakten. Dat werd het terras van les must op het place du theatre waar de eerste (en niet de laatste) biertjes van de vakantie besteld werden en het merendeel iets te eten nam van de simpele kaart. Populairste gerecht was wel de tosti en ik nam dan ook een croque madame, die prima smaakte. Na nog een tweede biertje was het tijd om op te staan en de route richting centrum te vervolgen.

Amsterdam - Namen

In de bus

Het was weer tijd voor het jaarlijkse PV uitje en deze keer was de bestemming Namen, de hoofdstad van Wallonië. In tegenstelling tot wat de kop zegt was het geen enkele reis van Amsterdam naar Namen, maar een route met vele halteplaatsen.

Mijn wekker ging op het wat minder vriendelijke tijdstip van zes uur in de ochtend maar ik stond vlot naast mijn bed, verrichtte de ochtendrituelen, pakte mijn reistas en sloot de voordeur achter mij. De eerste halte naar Namen was Zaandam waar ik mijn vaste kameraad voor dit soort tripjes ophaalde. Ook hij stond al klaar en stapte monter in zodat wij naar de tweede tussenstop konden gaan, Almere. Ondanks wat wegafzettingen in Zaandam kwamen wij netjes op tijd aan, zetten de auto neer op de parkeerplaats van mijn werk en stapten in de bus die ons naar Namen ging brengen. Na een zo'n anderhalf uur rijden werd de verplichte stop ingezet bij Hazeldonk waar iedereen de bus kon verlaten voor koffie en eventueel een hapje eten zodat de chauffeur zijn wettelijk verplichte rust kon pakken. Na een kop koffie bij de McDonald's, stapten wij de bus weer in die ons in een ruk naar de eindbestemming bracht. Het parkeren voor het hotel was nog enigszins avontuurlijk daar de chauffeur de zijstraat miste en vrolijk via een erg krappe bocht en even krappe eenrichtingsstraat, tegen het verkeer in, ons voor het hotel afzette.

Loetje aan 't IJ

Biefstuk Bali, frietjes, ui en champignons

Alhoewel mijn neefje al weer aardig wat weken geleden jarig was geweest hadden we nu eindelijk tijd om voor zijn verjaardag een hapje te gaan eten. De keus was op een van de acht filialen van Loetje gevallen en wel die aan het IJ. We kwamen redelijk laat aan aangezien ik van een seminar afkwam en met het drukke verkeer ging alles niet even vlot maar om half acht waren wij dan toch in de mooiste Loetje die ik tot nu toe gezien had. Net als altijd was het beredruk en het duurde dan ook even voor we een tafeltje kregen maar onder het genot van een drankje aan de bar was de korte wachttijd geen probleem.

Eenmaal gezeten viel de keuze op de Ibericoham en de sashimi van tonijn als voorgerecht en twee maal de biefstuk Bali, vergezeld van ui, champignon en friet, als hoofdgerecht. Mijn neefje schrok nogal van de hoeveelheid Iberico die hij kreeg maar toen hij erachter kwam dat er sla onder de ham lag was dat geen probleem, de sla werd gewoon netjes op het bord achtergelaten en er werd genoten van de ham. Het hoofdgerecht arriveerde na gepaste tijd en wederom kon deze de goedkeuring van mijn neefje wegdragen. Het smaakte prima maar de hoeveelheid was best wel fors. De biefstuk verdween echter tot de laatste gram maar friet en uitjes werden niet helemaal opgegeten. Hij zat zelfs zo vol dat er geen plaats meer was voor een ijsje en zo vertrokken wij met een voldaan en tevreden gevoel uit mij derde en zijn eerste Loetje.

Testworks conf

Dee flyer

Vrijdag was ik in pakhuis de zwijger voor een seminar met de naam testworks conf over testautomatisering georganiseer door Xebia.

Ik was er samen met een collega en beide hadden we onze auto op de P&R Zeeburg neergezet om twee haltes met lijn 26 te reizen en vervolgens voor het pakhuis uit te stappen. De ontvangst ging vlot en al gauw waren wij binnen, hadden koffie op en zaten in de grote zaal voor de keynote speech die ingang op de oorsprong van test automation. Wat volgde waren prima sessie over de hedendaagse mogelijkheden met hands on demo's allen onderbroken door een prima lunch van heerlijke broodjes en aan het einde van de dag besloten met een borrel met snacks (bittervallen!) en hapjes.Al met al een prima verzorgde dag waar ik het een en ander opgestoken heb dat ik in mijn dagelijkse werkzaamheden kan toepassen.

Politiefuik

Mijn fuik was een stuk kleiner

's Avonds reed ik mijn wijk binnen maar bij het passeren van winkelcentrum dukaat dook er een agente op die mij tegenhield en naar een gereedgemaakt parkeervak op het winkelcentrum stuurde. Hier werd ik door een tweede agent benaderd die mij vriendelijk uitlegde dat i.v.m. inbraken in de omgeving men controleerde wie de wijk in en uitreed. Of ik mijn rijbewijs en autopapieren af wou geven. Na enkele minuten kwam de goede man weer terug, gaf mijn papieren terug en wenste mij een goede avond.

Kennelijk zijn er dus wat inbraken geweest de afgelopen tijd maar of men op deze manier potentiële daders gaat vinden, geen idee. Wat extra politie controle en aanwezigheid kan echter geen kwaad dus wat mij betreft prima dit soort controles, vooral als het je weinig tijd kost.

Namen

Vandaag een heel kort berichtje uit de Belgische Ardennen. Ik bevind mij in hotel beauregard in namen waar zometeen dag twee van de Belgische tweedaagse start. Dag een hadden we prima weer en vele mooie terrassen waarna we de avond afsloten met live muziek. Vandaag dag twee met oa een boottocht en abdijbezoek. Uiteraard een uitgebreide rapportage als ik weer thuis ben maar eerst nog een dagje genieten. 

Happas

De ballen

Ik heb, uiteraard, een AH bonus kaart en doe hier redelijk bewust boodschappen mee. Bepaalde aankopen zoals waspoeder en wasverzachter koop ik uiteraard in de drie halen twee betalen (of nog betere) aanbiedingen en andere producten koop ik als ze in de bonus zijn, je bent Hollander of niet.

Heel af en toe wordt er een gratis product aangeboden en deze keer bleken dat Happas te zijn. Happas is een oven snack van Mora in vier verschillende smaken en ik mocht een pak gratis halen. Ik koos de tomaat, mozzarella, risotto variant en stopte deze in de vriezer voor later gebruik. Welnu later was nu en ik bereidde de ballen netjes in de oven om ze daarna op tafel te zetten. De conclusie was eensluidend, niet slecht maar bitterballen zijn het niet. Aangezien ik echter geen snacks in huis haal, uitzonderingen daargelaten zullen de Happas voorlopig niet (nooit?) meer bij mij in huis komen, maar ik zal niemand afraden om ze een keer te proberen, het is weer eens wat anders.

Arrow

De cast

Na een tijdje wat kalmer aangedaan te hebben werden de afgelopen weken de laatste afleveringen van de Flash gekeken en dus was het weer tijd om aan nieuwe serie te beginnen. Aangezien het superheldengenre mij aanspreekt was het de hoogste tijd om te beginnen aan de serie die de hedendaags revival mogelijk gemaakt heeft, Arrow.

Seizoen een stond er klaar voor en ik begon aan de eerste aflevering waarin alle klassieke elementen terug te vinden waren, zoals de schipbreuk en miljonair Oliver Queen. Echter wel met een flink aantal twists plus het feit dat niet meteen duidelijk werd hoe de playboy veranderde in de held. het smaakte naar mer en dus werden afleveringen twee en drie meteen gekeken en elke aflevering toonde wel wat flashbacks om het mysterie langzaam maar zeker in te gaan vullen. Ik ben hooked zoals dat heet en Arrow staat voorlopig bij mij op het programma, alhoewel voorlopig, er zijn al drie seizoen dus dat gaat best wel even duren.

MRI II

Daar waren we weer

Dinsdag was het tijd voor mijn tweede MRI scan en ik melde mij dan om kwart voor negen netjes aan de balie van de afdeling radiologie van het slotervaart ziekenhuis. Ik kende de procedure dus liep na mij gemeld te hebben door naar de wachtruimte waar ik al gauw naar binnen geroepen werd.

Ik lag al snel op de bank maar toen week de procedure af van de vorige keer. Aangezien ik nu een nek scan kreeg werd mijn hoofd met een open masker bedekt en kreeg ik wat kussentjes onder mijn hoofd om te zorgen dat ik stabiel lag. Ook werd er een naald in mijn arm geprikt daar ik twee keer gescand zou worden, zonder en met contrast vloeistof. Het zou een half uurtje duren, net zoals de vorige keer, maar op het eind besloot de arts om ook mijn onderrug nog een keer te scannen vanwege de contrast vloeistof vermoed ik. Kortom i.p.v. een half uur duurde het een uur voor ik weer naar huis kon. De afspraak met de arts is een week later dus dan ga ik horen wat er gevonden is en wat de vervolgstappen gaan worden.