De thuisreis

Een martinair toestel

Bij het opstaan waren we niet echt somber maar ook niet echt opgewekt. Vandaag zouden we tenslotte terugkeren naar huis na drie fantastische weken op de Griekse eilanden doorgebracht te hebben. Na het verlaten van het hotel zochten we de vertrekhalte van de bus op die ons naar het vliegveld zou brengen.

Na een korte rit waren we op een zeer saai vliegveld aangeland waar werkelijk niets te beleven viel. We zaten een beetje te hangen tot het eindelijk tijd was om aan boord van het toestel te gaan. Rond half vier landen we op Schiphol na een erg saaie vlucht en het eerste wat we zagen toen we de douane gepasseerd waren was onze reisgenoot die eerder terug naar huis moest gaan. Samen met zijn zuster was hij naar Schiphol gekomen om ons te verwelkomen en dat voelde wel heel erg goed aan. na een group hug en flink bijpraten ging tenslotte iedereen zijn of haars weg en was er een einde gekomen aan een hele fijne vakantie.

Terug in Kos

Het eiland

Nadat we voet aan wal gezet hadden was de eerste taak om een kamer voor de nacht te scoren. Al snel hadden we voor de somma van 3000 drachme drie kamers weten te scoren en werd de bagage daar achter gelaten. Vervolgens was het de taak om als een razende Roeland wat souvenirs te scoren en dat lukte wonderwel. De buit bestond uit onder andere schaakborden, kalenders, onderzetters en geurtjes. Een wonderbaarlijk samenraapsel van zaken.

Daarna gingen we een hapje eten in ons favoriete restaurant waar we als verloren zonen en dochters (I.m gonna kill you like a chicken) binnengehaald werden. En daarna was het uiteraard naar de Viva pub waar we door zowel personeel als onze Zweedse vrienden juichend begroet werden. Men bleek zelfs kamers voor ons geregeld te hebben omdat ze wisten dat we van te voren niets geregeld hadden. Hoe aardig kunnen mensen wel niet zijn. Na een wilde nacht togen we tenslotte ter ruste na uitgebreid afscheid van iedereen genomen te hebben.

Terug naar Kos

Deze voer dus niet

We hadden geen haast vandaag want onze boot vertrok pas om 14:00 uur. Dus het was rustig opstaan, ontbijten, inpakken en vervolgen uitchecken. Toen we echter vroegen of tantetje een taxi voor ons kon bestellen wilde ze daar niets van horen. Ze stond er op dat haar man ons met de auto naar de haven zou brengen. Onder veel dankzeggingen namen we afscheid en arriveerden tegen een uur in Pothia.

Aldaar aangekomen bleek dat de ferry vandaag niet ging (Griekenland hè) maar om vier uur konden we een andere boot nemen. Toen wij om half vier aan boord gingen bleek dit een veel kleiner bootje te zijn en na onze tassen opgeborgen te hebben namen we plaats op het achterdek voor de terug vaart naar Kos. De zee was best wel wild te noemen en het was maar goed dat niemand gevoelig was voor zeeziekte want de boot maakte woeste bewegingen op de golven. Probleemloos kwamen wij echter weer op Kos aan.

Laatste dag op Kalymnos

Domus

Het was alweer onze laatste volle dag op Kalymnos, morgen gaan we terug naar Kos en overmorgen weer terug naar huis. We maakten ons op voor een laatste dag aan het strand bij Jurgo. Op de weg terug naar ons hotel werden de rieten matjes stevig opgerold en ontstond er een matjes gevecht die de matjes in ieder geval niet overleefden. Die verdwenen dan ook aan het eind van de strijd in de prullenbak.

's Avonds gingen wij na het eten voor de laatste maal naar Domus en namen ons voor om daar te blijven tot de tent dichtging. Welnu dat lukte maar het was diep in de nacht toen wij terugkeerden naar ons hotel. Een aantal ging te voet en een aantal werd door Jurgo, die met ons mee was wezen feesten, met zijn fiat teruggebracht. Gelukkig gebeurden er geen ongelukken want om nou te zeggen dat de chauffeur nuchter was, was de waarheid geweld aan doen. Uitgevloerd gingen we voor de laatste keer slapen in Kalymnos.

Tweede verjaardag

Een verjaardagstaart

Hoe ongelooflijk het ook mag klinken, vandaag hadden we wederom een verjaardag te vieren deze vakantie. Helaas konden we de kamer van de jarige niet versieren want die spullen zaten allemaal in de bagage van onze reisgenoot die helaas terug naar huis moest gaan maar we besloten er wel een mooie dag van te maken.

Pal na middernacht zaten we gezamenlijk in Jurgo.s bar waar deze speciaal een verjaardagstaart had laten aanrukken vanuit de stad. Zijn zusje, Despina,  had oorbellen voor de jarige (ja het was een van de dames in ons gezelschap) gekocht en wij hadden mooie cadeau's zoals een emmertje en een schepje voor haar gekocht. Het was een erg leuk begin van de nacht en vervolgens vertrokken wij samen met Jurgo en zijn zusje naar Domus om het feest tot in de kleine uurtjes voort te zetten. Ook de tweede verjaardag op deze vaknntie was heel erg geslaagd maar helaas zou er geen derde meer volgende. De jarigen waren op.

Naar de stad

De plaatselijke busdienst

Vandaag zouden we een dagje geen strand gaan doen maar ons naar Pothia begeven om te gaan winkelen. Het einde van de vakantie begon namelijk in het zicht te komen en er waren nog nul souvenirs gekocht, dat kon natuurlijk niet zo blijven.

Na ons gezamenlijke ontbijt op het balkon, toch wel een erg fijne manier om de dag te beginnen, wandelden we dan ook een flink stuk naar de opstaphalte van de bus in ons eigen dorp. Die arriveerde netjes op tijd, iets wat we niet verwacht hadden want dit is tenslotte Griekenland, en binnen korte tijd arriveerden we in Pothia, de plek waar wij voor het eerst voet op de bodem van Kalymnos hadden gezet. Het shoppen werd geen onverdeeld succes (er werd echt helemaal niets gekocht), maar de andere activiteiten zoals eten en drinken slaagden prima. We aten kip, broodjes gyros en dronken een biertje op een zonnig terras. Allemaal prima. Aan het eind van de dag namen we de bus terug naar ons eigen dorp en kwamen er achter dat er ook een halte was om de hoek van ons appartement. De extra wandeling van vanochtend was helemaal niet nodig geweest.

Een rustige dag

Het logo van de wakkerste krant van Nederland

Vandaag namen we het er eens lekker van na de vermoeiende tocht van gisteren. Na ons gebruikelijke ontbijt op het balkon zakten we af naar het strand waar we onze vertrouwde plekken voor Jurgo's bar innamen. Binnen lag de krant op ons te wachten die Jurgo die ochtend uit de grote stad voor ons had meegenomen.

We speelden wat, zwommen wat, lazen wat en lunchten met broodjes met de uitstekende tonijnsalade van Jurgo. Daarna was het terug naar het appartement en diner bij een nieuw restaurantje. Die avond maakten we het samen met Jurgo erg laat in Domus. Kortom een heerlijke ontspannen dag precies waar we vandaag behoefte aan hadden.

Griekse avond

Dansen in klederdracht

Een van de dingen die wij nog niet gedaan hadden was een traditionele Griekse avond bezoeken met zang, dans, ouzo, voedsel en stukgegooide borden. Tantetje vond dat we dat niet konden missen en had voor ons plaatsen gereserveerd bij een plaatselijk restaurant.

Toen we aankwamen was er al een tafel voor ons klaargezet in de buitenlucht en kwam de eerste ouzo meteen op tafel. De band begon te spelen en het voedsel kwam op tafel en wij keken naar de in klederdracht gestoken dansers die aan het dansen waren. Het was erg leuk en tevens erg lekker maar op een gegeven ogenblik kwam dat wat een van ons al gevreesd had, de sirtaki werd ingezet. De obers gooiden de borden stuk zoals het hoort en wij werden van tafel gesleept door de dansers om mee te doen. Onder veel gelach en gejoel deden wij onze best om zo hoog mogelijk te schoppen maar we vielen uiteraard in het niets bij de dansgroep. Daarna konden we weer aan tafel gaan om het nagerecht naar binnen te werken en nog een drankje te nemen. Toen we tenslotte van tafel gingen was iedereen het er over eens dat we het niet hadden willen missen, alhoewel we er met lichte dwang heen gestuurd waren door tantetje.

Eiland verkenning

Een gele cross brommer

Na wederom een heerlijk door tantetje verzorgd ontbijt op het balkon vertrokken wij op onze gemotoriseerde voertuigen om een rondje Kalymnos te doen. Na fietsen, jeeps, taxi's, bussen en vliegtuigen hadden we nu scooters en brommers als vervoermiddelen.

Het eiland is niet al te groot dus we besloten overal naar toe te gaan, om te beginnen naar Emporios, de plaats die het verst van ons verwijderd was. Er was weinig verkeer, wat maar goed was want de wegen waren smal en verkeersregels bestaan niet op Kalymnos. Onze route voerde ons langs de kust waar we mooie baaien met daarin veel (zeil)boten. Echt een prachtige rit. In Emporios, een leuk vissersdorp, stalden we onze brommers in de haven en genoten van koffie met wat lekkers erbij. Na deze break stapten we weer op om de rit naar de andere kant van het eiland te maken. Deze keer een wat saaiere rit want we gingen voor het grootste deel niet langs de kust maar dwars over het eiland heen.

De volgende stop was Pothia waar wij met de boot aangekomen waren. Dit was een grote plaats en hier werd er geluncht met broodjes gyros van een kraampje in de haven. Na het rondwandelen door de stad stapten we weer op onze brommers voor de rit naar ons eigen dorp, Panormos. Het was een heerlijke dag geweest en iedereen had er flink van genoten, alhoewel ik erg blij was dat het niet al te druk met verkeer was geweest want brommer rijden, daar was ik vandaag wel achter gekomen, was niet mijn ding.

Domus

Domus

Die avond gingen we samen met Jurgo naar Domus, volgens hem de beste bar aan het strand. We betraden de relaxte bar via een trap die vanaf het strand omhoog liep en namen een tafeltje in beslag. In no time stonden onze drankjes op tafel en keken wij eens om ons heen. We hadden een fantastisch uitzicht de zee en zagen de lichtjes van de boten die het eiland voorbij voeren op weg naar hun bestemming boven het water,

Binnen waren er aardige mensen, werd er goede muziek gedraaid en bleek er een dartbord aanwezig te zijn. Al gauw waren we in een fanatieke Grieks-Nederlandse competitie verwikkeld die naarmate de avond vorderde steeds slechter ging. Dat had waarschijnlijk iets met de hoeveelheid ingenomen drank te maken. We besloten het niet al te laat te maken want de volgende dag gingen we tenslotte met onze brommers het eiland verkennen en we braken dus bijtijds op. Een aantal liep het stukje terug naar het appartement en de anderen werden door Jurgo in zijn auto gebracht. Zo kwam er een einde aan onze eerste volle dag op Kalymnos en dat was een top dag geworden.

Brommers huren

Een van de vele restaurantjes op Kalymnos

Na het strand plezier gingen we terug naar ons appartement en stelden twee vragen aan tantetje. De eerste was waar wij een hapje moesten gaan eten volgens haar en de tweede was waar we brommers konden huren om het eiland te verkennen.

Ze verwees ons naar het restaurant van een Amerikaan die zich hier gevestigd had en vertelde ons na het eten terug te komen voor de brommers. Na een prima maaltijd, het restaurant was inderdaad een gouden tip, kwamen we terug bij het appartement waar op dat moment net een aantal brommers uitgeladen werden uit een busje met aanhanger. Tantetje had alles voor ons geregeld en er stonden vier scooters, twee automaatjes en een cross brommer op ons te wachten. Na het wagenpark geïnspecteerd te hebben besloten we naar de barretjes op het strand te gaan om daar te gaan feesten.

Jurgo´s bar

Kantouni beach

Gewapend met onze matjes betraden we het strand. Dit was een smalle strook zand met daarachter allemaal barretjes en daarvoor de zee. We zochten een mooi plekje uit voor een van de barretjes en installeerden ons daar. Af en toe liep een van ons naar het barretje om wat te drinken te halen bij de eigenaar zodat we de dag lekker doorkwamen.

Jurgo's (de naam van de eigenaar) bar bleek ook allerlei hapjes te serveren en zo besloten we ter plekke te gaan lunchen. Als een man/vrouw gingen we voor de tonijn salade en die was, in een woord, voortreffelijk. Dat samen met een paar Freddy's (zoals een van ons de blikjes Heineken noemde) zorgde voor een prima lunch. Tijdens de lunch kwamen we in gesprek met Jurgo, die in de grote stad woonde. Het was een prima gozer en beloofde ons om morgen de krant (Telegraaf) mee te nemen want die was daar wel te krijgen en in ons dorp niet. Van een ding waren we zeker, we hadden ons thuishonk voor deze week gevonden.

Ontbijt

Een zakje nescafé

De volgende ochtend werden we door tantetje (zoals we de eigenaresse van het appartement hadden gedoopt) wakker gemaakt. Het bleek dat ze een gezamenlijk ontbijt voor ons gedekt had op het balkon van de grote kamer die een van de twee stelletjes had. Dat bleek bij de prijs van de kamers inbegrepen te zijn en die prijs wal al lager dan wat we in Kos kwijt waren. Onder het genot van broodjes en nescafé bespraken we de plannen voor vandaag.

Als eerste gingen we naar het strand toe. Het appartement lag bovenop een heuvel en de weg ging door het dorp heen naar het strand. In het dorp kochten we rieten matjes met een groene rand voor op het strand en liepen het laatste stukje heuvelafwaarts naar het strand. Alles was trouwens vele malen kleiner en vele malen minder toeristisch dan wat we op Kos gewend waren. Dit was meer authentiek Griekenland alhoewel het toerisme ook hier zijn kop al opstoken had.

Venezuela

Een moderne Griekse taxi

We verlieten de boot en zetten voet aan wal in Pothia. Er stonden veel taxi's te wachtten op passagiers en wij zochten er twee uit. Die wilden ons uiteraard naar het beste appartement van Kalymnos brengen maar wij legden uit dat we al gereserveerd hadden in appartement Venezuela in Panormos. Onder veel gegrom (daar ging de commissie) bracht onze chauffeur ons naar onze bestemming alleen de tweede taxi kwam maar niet opdagen. Na ruim een half uur wachten begonnen we behoorlijk in paniek te raken.

De communicatie met de eigenaresse van het appartement ging ook niet al te best want zij sprak Grieks en Italiaans en daar hield het mee op. Met mijn restanten Italiaans konden we nog een beetje communiceren en regelde zij een nieuwe taxi voor ons. We besloten dat ik achter zou blijven voor het geval de andere taxi kwam opdagen en de anderen vertrokken op speurtocht. Na ruim een uur kwam iedereen weer terug, De andere chauffeur had ze toch naar een andere appartement gebracht en toen zij daar uiteindelijk ontsnapt waren kwamen ze weer terug in de haven waar iedereen elkaar weer ontmoette. Met een glas drank voor de schrik huurden we drie kamers, een voor de drie vrijgezellen en voor elk van de stellen een eigen kamer

Boottocht

Een Griekse ferry

Toen de anderen terug kwamen van het vliegveld was niemand echt opgewekt. Maar onze vriend had bij zijn vertrek aangegeven dat we onze vakantie niet moesten laten verpesten dus we zouden er het beste van gaan maken.

Als eerste gingen we op zoek naar een nieuwe overtocht naar Kalymnos en al gauw hadden we kaartjes voor een van de grote ferry's die tussen de eilanden heen en weer gingen. Een stuk minder leuk dan de kleine boot die we eerst hadden uitgezocht maar misschien wel zo prettig voor het geval de zee wat wilder zou zijn. We hoefden iet ontzettend lang te wachtten op de afvaart en al gauw gingen we aan boord voor de overtocht naar Kalymnos die nog geen uur duurt. Het tweede deel van onze vakantie kon beginnen.

Slecht nieuws

Het logo van Neckermann, hier in de aanbieding

We stonden vandaag extreem vroeg op en wel om zeven uur voor onze verplaatsing. Na het ontbijt en een laatste controle of we het appartement netjes achter hadden gelaten namen we twee taxi;s om ons naar de haven te brengen. We kwamen ruim op tijd aan en wachtten tot we aan boord van de boot konden gaan.

Toen kwam echter een hostess van de reisorganisatie op ons afhollen. Van een van ons ging het slecht met zijn moeder toen we vertrokken en inmiddels was de situatie achteruit gehold. Men had contact met de reisorganisatie opgenomen en die bereikten ons net op tijd. Vier van ons bleven achter om de kaartjes voor de boot terug te geven en de andere drie brachten onze vriend naar het vliegveld alwaar geregeld was dat hij met het eerste vliegtuig mee terug naar Amsterdam kon.

Reis voorbereidingen

Een veerboot kaartje

Vandaag was onze laatste dag op Kos, morgen zouden we naar Kalymnos vertrekken. We gingen dus als eerste naar de stad om uit te zoeken hoe we naar Kalymnos konden gaan want in tegenstelling tot de twee weken op Kos waar we alles geregeld hadden, hadden we voor Kalymnos niets geregeld.

In de haven vonden we al gauw een veerdienst die meerdere malen per dag tussen Kos en Kalymnos pendelde en we kochten dus acht kaartjes, voor vierduizend drachme per stuk, voor de volgende dag. De verkoopster vroeg ons waar we op het eiland zouden overnachten en toen wij aangaven nog niets geregeld te hebben gaf zij het adres van haar tante die een mooi hotel in Panormos had, pal aan het strand gelegen. We kregen de gegevens mee en vertrokken weer.

Die avond zaten wij gezellig in de Viva pub en namen afscheid van onze Zweedse vrienden met de mededeling dat wij een week naar Kalymnos gingen. Zij gaven aan dat als wij terugkwamen zij wel iets voor onze laatste nacht in Kos geregeld zouden hebben en met vele rondjes tequila en omhelzingen namen we afscheid.

Beach day

Karel

Vandaag was het tijd voor een dagje lekker luieren aan het strand en we namen al onze strandspullen met ons mee/ De belangrijkste was toch wel Karel, onze grote groene opblaaskrokodil maar verder behoorden cryptogrammen, een krant, een frisbee, backgammon en wat strandbal spelletjes tot onze vaste bagage. Dankzij de mandjes voorop onze fietsen kon alles altijd moeiteloos met ons mee.

Deze keer hadden we ook wat gezonde bagage bij ons want we hadden flink wat sinaasappels ingeslagen om op het strand te nuttigen, vitaminen zijn erg belangrijk met het inspannende leven dat wij hier leiden. Na een heerlijk relax dagje kwamen we terug bij het appartement waar bleek dat de bemanning van nummer 21 hun sleutel in het slot had laten zitten. Gelukkig had niemand daar misbruik van gemaakt en misten we niets.

Koude douche

IJsklontjes dus

Al vanaf dag twee had ik onze kamer voor mijzelf alleen want mijn kamergenoot prefereerde het om op het balkon te slapen want hij vond de kamer te warm. Elke avond cq. nacht sleepte hij zijn matras en een laken dan ook het balkon op om daar te overnachten.

Deze ochtend werd ik alleen heel erg koud wakker. Ik had de hele vakantie al grapjes gemaakt over het Veronica radio programma waarin iemand met Veronica belde in de ochtend en dan life on air die persoon een koude douche met ijsklontjes gaf in zijn slaap. Dat leverde soms wel hilarische reacties op en soms wel behoorlijke ruzies. Welnu de anderen hadden besloten dat ik er zelf wel eens kennis mee mocht maken dus die ochtend werd ik uit mijn slaap gerukt door zeven personen die mij met ijsklontjes bestrooiden. Nu kan ik een grap best wel hebben dus onder wat gegrom kwam ik mijn bed uit en zat even later aan de koffie. Ik heb er in ieder geval van geleerd dat je moet oppassen met bepaalde grappen en bedreigingen.

Jeep tocht deel 2: Paradise beach en Kardamena

Paradise beach anno nu

Helemaal onder het stof zittend kwamen we tenslotte weer in de bewoonde wereld terecht en we besloten de weg naar Kefalos in te slaan. Daar ligt namelijk paradise beach, het mooiste stukje strand van Kos en de ideale gelegenheid om door middel van een duik het stof van ons af te spoelen.

Al gauw kwamen we bij een inderdaad prachtig zandstrand aan en na een frisse duik waren we helemaal stofloos. Vervolgens was het tijd voor een lunch die we bij een klein restaurantje gebruikten in een dorpje dat we tegenkwamen. Het was een heel klein dorp met een restaurant maar we hadden een prachtplek onder de bomen en genoten van een heerlijke verse Griekse salade.

De volgende halte was de vissersplaats Kardamena en voor deze rit namen de dames het stuur ter hand. Op een van de vele rotondes die Kos rijk is werd de afslag gemist en werd de rotonde nogmaals genomen wat tot de mooie kreet een rondje van de zaak leidde. Hiervan werden er nog vele weggegeven want Kos kent heel veel rotondes en heel weinig stoplichten. Na een wandeling over de boulevard en door de vissesshaven werd de kaart ter hand genomen om te kijken wat we nu zouden gaan doen maar deze werd niet stevig genoeg vastgehouden en met een stevige windvlaag verdween deze in de zee. Zonder kaart verlieten we Kardamena en na een flink aantal omzwervingen en een cursus dubbel klutsen van een van ons dat hij als landrover chauffeur in het leger geleerd had reden we terug naar Kos.

Jeep tocht deel 1: Asklepieion en spookstad

Zo zag de onze er ook uit

Vandaag was weer een vroege start want we hadden twee rode jeeps gehuurd om het eiland te gaan verkennen. We fietsten dan ook naar het verhuurbedrijf en stalden onze fietsen om over te stappen in twee stoffige rode jeeps.

Na even wennen aan de stuur schakeling reden we over de snelweg naar het asklepieion waar we de vorige keer te laat voor waren. Na het verlaten van het asklepieion besloten we onze Jeeps eens echt uit te gaan proberen en we namen allerlei bijna onbegaanbare wegen door de bergen en heuvels. Op een gegeven ogenblik waanden wij ons in het wilde westen want wij kwamen bij een heuse spookstad terecht. We lieten de Jeeps staan op het dorpsplein en maakten een rondje door het dorp. Alle huizen waren leeg en verlaten, alleen de kerk bleek nog ingericht te zijn.

We begrepen er helemaal niets van en na nog een laatste rondje door het dorp en wat schouderophalen namen er twee verse chauffeurs plaats en verlieten we het spookstadje.

Vis restaurant

Voordat ie op het bord ligt

Voor de avondmaaltijd was er besloten om naar een visrestaurant te gaan. Niet iedereen van ons gezelschap was een uitgesproken visliefhebber maar voor de vis fans onder ons werd er niet moeilijk gedaan.

Zo gingen we dus gezamenlijk naar een voor ons nieuw restaurant dat ons aanbevolen was als een van de betere vis restaurants van Kos. Er werd een lange tafel voor ons gemaakt en de ober kwam vertellen wat de zee die dag allemaal opgeleverd had en wat volgens hun de aanrader was. Ik aarzelde niet lang en besloot voor een moot gegrilde zwaardvis te gaan daar ik dat nog nooit eerder had gegeten en door twee anderen die eerder in Griekenland waren geweest van harte werd aanbevolen. Welnu daar hadden zij gelijk in want de moot die op mijn bord kwam was heerlijk mals en sappig terwijl hij alleen maar met olijfolie, citroensap en zout was bereid. Yoen wij tenslotte vertrokken besloot ik dan ook dat dit niet mijn laatste zwaardvis zou zijn op deze vakantie.