Wederom storing

Het Shell logo door de jaren heen

Toen ik woensdag naar huis reed besloot ik eerst even te tanken en dat doe je dan bij de Shell pomp in Almere vlak voor je de A6 op rijdt.Er liep echter een medewerker bij de pomp rond en toen ik uitstapte vroeg hij hoe ik wilde gaan betalen. Ik kreeg een flashback naar eind augustus toen de Shell betaalsystemen stuk waren en jawel wederom bleek dat mijn tankpas niet zou werken.

Aangezien ik geleerd had van de vorige keer vroeg ik of dat bij alle Shell stations zo was en dat werd bevestigd. Ik trok voor mezelf meteen de conclusie dat Shell, net zoals heel veel andere bedrijven, wat problemen had bij het aanpassen van de software naar de nieuwe SEPA standaard, wat dat is voor mij de enige verklaring waarom hun, doorgaans o zo betrouwbare, betaalsysteem nu alweer een storing had. Gelukkig had ik nog genoeg benzine om thuis te komen dus ik hoefde niet zelf te betalen en later met een bonnetje te declareren. Nu is wel het allereerste wat ik vandaag moet doen tanken want mijn auto geeft aan nog tien kilometer te kunnen rijden op de huidige brandstofvoorraad.

Digitalisering

Een archief gaat van papier naar computer

Zondag was ik druk met iets wat ik normaal bijna nooit meer hoef te doen, het wegwerken van de post. Mijn brievenbus is normaliter een oase van rust vanwege de nee nee sticker die er op hangt en het feit dat ik bijna alles digitaal afhandel.

De afgelopen week waren er echter diverse dingen in terecht gekomen waar ik wat mee moest doen. Ten eerste was mijn nieuwe AH bonuskaart gearriveerd en daar zat een begeleiden schrijven bij over het activeren van de kaart voor nog meer voordeel. Dat kon dan gelukkig wel weer per computer. De volgende was een brief van reggefiber of ik een glasvezel aansluiting wilde hebben aangezien er in mijn wijk glasvezel aangelegd gaat worden. Dat kon ik gelukkig ook via de (slechte) website van ze afhandelen. Deel drie was een overzicht van Zilveren kruis met daarbij de mededeling dat ik op digitale afschriften kon overstappen omdat dat makkelijker voor mij en beter was voor het milieu. Uiteraard heb ik dat gedaan want ik vindt het echt makkelijker maar de echte reden is dat het goedkoper is voor Zilveren kruis en dat vertellen ze je uiteraard niet. Het was in ieder geval de drukste week die mijn brievenbus dit jaar heeft meegemaakt, alhoewel de kerst nog moet komen.

Storm des doods

Rondvliegende dakpannen

Maandag was er een storm van epische proporties aangekondigd en meestal leidt dat tot helemaal niets. Zo ook deze dag toen ik naar mijn werk reed leek er niets aan de hand. Het waaide weliswaar wat harder dan normaal maar ik reed probleemloos naar mijn werk toen en ook mijn collega's hadden er weinig van gemerkt.

In de loop der dag bleek er echter wel degelijk een reuzen storm te zijn want op de nieuwsberichten zagen wij dat het treinverkeer van en naar Amsterdam Centraal was gestopt, er mensen overleden waren wegens omgevallen bomen. Het was een chaos in de stad en zelfs het Vondelpark was afgesloten om geen risico te lopen dat afgebroken takken wandelaars zouden raken. Ik was dan ook erg benieuwd wat de situatie op de weg zou zijn als ik naar huis zou rijden. Dat bleek aan alle kanten mee te vallen, er stond wel wat file op de ring en ondanks de uitbundige regenbuien en duistere hemel op het laatst stuk reed ik eigenlijk probleemloos naar huis. Daar zag ik de ergste schade van de storm want er waren flink wat takken van bomen gewaaid maar alles was al netjes opgeruimd en zo had ik weinig tot geen problemen met deze storm des doos. Het was echter wel de eerste keer dat een weeralarm achte problemen voorspelde in plaats van de beroemde storm in een glas water dus hulde aan de ANWB en andere hulpdiensten, maar voor mij viel het gelukkig mee.

Fort H

Het hoofdgerecht, de patrelhoen

De zaterdag stond in  het teken van uit eten gaan want na de lunch met Dennis zou ik die avond met een vriendin uit eten gaan in Muiden en wel bij Fort H. Onze keuze was op dit restaurant gevallen vanwege een Iens dinner deal. Je kreeg hier een drie gangen maaltijd voor de somma van €18,50 per persoon.

Na een korte rit arriveerden we op de grote parkeerplaats bij Muiden alwaar de auto neerzetten. Het is daar betaald parkeren maar voor de somma van €1 per uur wordt je daar niet echt arm van. Het was slechts een korte wandeling naar het oude fort waar het restaurant in gevestigd was en we werden welkom geheten in een erg volle ruimte waar de tafeltjes dicht op elkaar stonden. De bediening en de keuken moesten er dan ook hard aan trekken om iedereen te helpen.

We bestelden water en jus en kregen daarna brood met boter, knoflook en olie en uiteraard de kaart. Mijn keuzes vielen op tartaar van zalm, parelhoen met zuurkool en kaas, mijn tafelgenote ging voor de mosterdsoep, het hartige taartje en de crème brûlée. Ondanks de drukte was de bediening erg correct en het eten smaakte uitstekend. Het enige nadeel was dat het wat rumoerig was omdat de tafeltjes zo dicht op elkaar stonden. Maar ja met een rekening van nog geen €50 voor drie gangen, water, koffie, jus d'orange en wijn is er geen enkele reden tot klagen.

Gary´s deli

Cappuccino, jus en zoet

Zaterdag was het weer tijd voor een lunch met Dennis en zoals wel heel vaak was ook deze keer Gary´s deli in de Kinkerstraat de plaats van handeling. Deze keer niet alleen van de heerlijke bagels die ze daar hebben maar ook omdat we en Groupon aanbieding hadden. Voor de somma van in totaal 12 euro konden we beide een bagel naar keuze nemen (voor mij zalm met komkommer, rucola en wasabi mayonaise, voor Dennis de special), beide een verse jus d´orange, beide een koffie en voor beide een stuk zoetigheid )ik nam de blueberry muffin) uitkiezen.

De best seats in de house waren al vergeven dus kozen wij een andere plek, maar vrijwel meteen kwam de plek op de entresol vrij en verkasten wij hier naar toe. Al gauw kwamen de eerste delen van de bestelling op tafel en lieten wij ons alles goed smaken. Zoals altijd was alles weer prima verzorgd van het drinken en eten tot aan de bediening van de jonge dames die bij Gary het merendeel van het personeel vormen. Mocht je zelf een Groupon deal van Gary zien en af en toe in de buurt van de Kinkerstraat komen dan zeg ik doen want voor 6 euro per persoon kun je dit terecht een koopje noemen.

Geen bockbierfestibal

Het proeflokaal van de prael

Vrijdagavond waren er vrienden in de stad die met de boot naar Amsterdam waren gekomen. We zouden naar het bockbier festival gaan maar daar had ik een hard hoofd in gezien de drukte die daar op vrijdag heerst de laatste paar jaren.

We hadden afgesproken bij de prael waar het behoorlijk druk maar we vonden een plekje en bestelden een Johnny en toen die op was kwamen er twee Heintjes en een Nick en Simon op tafel. Daarna was het tijd voor een vlotte hap en de keuze valt dan al heel gauw op Kam Yin. Binnen no time stond er drie maal moksi meti op tafel, twee met bami en een met rijst en binnen het half uur stonden wij weer buiten. Dertig euro armer maar een gevulde maag rijker.

De rij voor de beurs van Berlage was met dranghekken afgezet dus die liepen we meteen voorbij om naar In de Wildeman te gaan. We waren kennelijk niet de enigen want het was er behoorlijk druk. Desondanks vonden we een plekje maar het was dusdanig warm dat we na een biertje alweer vertrokken naar de prael. Daar hadden we wel plek en proefden beide bockbieren die daar aanwezig waren. De trip werd tenslotte beëindigd bij het elfde gebod waar de laatste bock van de avond genuttigd werd. Het was een gezellige ouderwetse pubcrawl en de goede temperaturen plus het binnen zijn als het buiten regende droegen daar zeker aan bij.

Ben & Jerry's

IJsje!

Er zit een nadeel aan de klos voor mijn neefje en dat is dat ze geen toetjes hebben maar om de hoek zit een filiaal van Ben & Jerry's. Wij verlieten het restaurant dus en liepen de Leidsestraat in naar de Ben & Jerry's winkel. hij besloot voor een bekertje met caramel chew chew en New York super fudge chunk te gaan en even later zaten we achter in de zaak waar hij zich aan de lekkernij te goed deed. Op een gegeven ogenblik stopte de ijs inname echter, het bleek dat de spareribs in combinatie met het ijs te veel van het goede waren.

We verlieten de zak dan ook zodat ik hem op de tram naar huis kon zetten. Bij de tramhalte kwamen we er echter achter dat zijn tram hier helemaal niet kwam en nu werd het helemaal duidelijk waarom hij ergens anders was uitgestapt. We gingen dus naar mijn huis waar ik in de auto stapte om het thuis in Amstelveen af te zetten. Het was druk bij mijn zusje en zwager want de voltallige kaartclub was aanwezig, inclusief diegenen die er niet zouden zijn. Na een kort gesprek met mijn zusje en het aanhalen van de inmiddels weer volledig herstelde Gijs, die mij met wat gespin en een paar kopjes begroette, stapte ik weer in de auto om naar huis te rijden. Het was een prima avond geweest en mijn neefje hadf genoten. Wat kan een mens meer willen.

De klos

Een tevreden klant

Zo kom je er in tijden niet en zo kom je er twee maal kort achter elkaar. Was ik een paar weken geleden met een vriend in de klos ter voorbereiding van een concert in Paradiso, deze keer was ik er met mijn neefje. Hij had herfstvakantie en ik had beloofd hem dan mee uit eten te nemen. Hij is gelukkig over de McDonalds periode heen maar nu staan spareribs met stip op 1 in zijn voedsel hitparade. Als je bij mij spareribs zegt dan zeg je bij mij de klos dus we hadden op het Leidseplein afgesproken.

Ik kreeg echter een berichtje van hem of de dam soms achter het Leidseplein lag. Hij had zijn halte gemist en dus reisde ik ook verder met de tram om hem op te halen. Hij bleek er trouwens weinig aan te kunnen doen want de trams reden met een omweg, de haltes op het Leidseplein en in de Leidsestraat waren opgeheven. Met een lichte vertraging kwamen we alsnog in de klos terecht en scoorden de laatste vrije plekken. (Je kunt hier niet reserveren en het is altijd heel erg druk, als je later komt kun je een uur op een plekje wachtten). Hij uiteraard aan de cola en ik aan een bokje van de bekeerde suster bestelden we onze spareribs, voor mij de gerookte en voor hem de gewone. Even later werd het bestelde gebracht en werd er aangevallen. Mijn neefje at in een vlot tempo door en even vreesde ik dat de hele portie op zou gaan. Niet omdat ik extra wilde want een portie is voor mij ruim voldoende, maar meer of hij na afloop nog trek zou hebben. Gelukkig waren de laatste twee stukjes te veel van het goede en zeer voldaan zakte hij dan ook achterover. Na nog een koffie voor mij en het betalen van de rekening verlieten wij de zaak, waarbij mijn neefje aangaf dat het allemaal prima gesmaakt had.

Bertram & brood

Het assortiment van Bertram

In diverse stukjes heb ik al beschreven hoe een bepaalde winkelstraat steeds verder achter uit gaat voor mij. Ik had twee hoofdredenen om er te komen, de eerst was een goede slager, de tweede een goede bakker. De slager is al enige tijd geleden vervangen door een kilo knaller maar de bakker is er nog steeds. Ze verkopen continu vers gebakken brood van bakker Bertam en dat is de reden dat ik nog steeds in het weekend hier kom.

De winkel is echter ingekrompen want de doelgroep is aan het verdwijnen. De laatste keer dat ik er was, was er ook niet al te veel brood meer aanwezig en ik hoop niet dat dit het begin van het einde is. Het voordeel is dat ik hier niet meer heen hoef voor mijn boodschappen maar het nadeel is dat het met ruime voorsprong de lekkerste bakker in de omgeving is. Hopelijk overleven ze het want ik geniet elke keer weer van hun brood en dan met name het donkere Toscaanse.

Ontkalken

Het Nespresso logo

Ik kreeg een vriendelijke email van mijn vrienden van Nespresso dat het tijd was om mijn machine te ontkalken. Daar ze alles weten over je koffieverbruik weten ze ook wanneer het tijd is om je machine te ontkalken. Een prima services maar uiteraard zit er een extra stukje verdienmodel aan vast.

Want de ontkalk set voor je machine moet je uiteraard bij Nespresso kopen. Mu is de set (goed voor twee ontkalkingsbeurten) netjes verzorgd. Een duidelijke handleiding in heel veel talen (en zonder taalfouten in de Nederlandse, iets wat je alleen bij luxere merken ziet) die duidelijk aangaf wat je moest doen. In no time was mijn machine weer klaar voor de volgende serie koffie cups en voor de zoveelste keer kan ik maar een ding zeggen over Nespresso. Alles is top geregeld!

Familie diner

Het hoofdgerecht

Na alle vakantiebelevenissen van de afgelopen weken, mijn ouders in Spanje en ik in Duitsland, Luxemburg en Engeland, was het weer tijd voor een ouderwets familie diner bij mijn ouders thuis.

Toen ik aankwam waren mijn zuster en zwager al aanwezig en al gauw gingen de verhalen voornamelijk over Spanje. Ten eerste Madrid waar zowel mijn ouders als ikzelf waren geweest dit jaar en daarnaast Barcelona waar mijn zusje en zwager naar toe gingen. Op een gegeven ogenblik was het echter tijd voor de maaltijd die deze keer door mijn moeder was bereid en niet door mijn vader (die normaliter kookt). We kregen een klassieker uit de Italiaanse keuken als voorgerecht, Meloen met Parmaham en daar doe je mij altijd een plezier meer. Het hoofdgerecht was een mix van tagiatella (pasta is populair bij de mensen waar ik deze week eet) met kip en groente. Niets mis mee zoals dat zo mooi heet. Het nagerecht was een klassieker die, de helaas van ons vertrokken, Johannes van Dam tot zijn favorieten rekende, namelijk de crème brûlée. Deze sloeg ik over want ik ben geen toetjesmens maar de anderen genoten er van. Ik sloot weer aan bij de koffie en daarna was het tijd om afscheid te nemen na een erg gezellige avond.

Gastcollege

Het logo van de HVA

Ik kreeg dit weekend een van de vreemdste uitnodigingen op linkedin, het sociale netwerk voor het bedrijfsleven, die ik ooit gehad had. De uitnodiging was van iemand die ik had leren kennen toen hij zijn stage van twintig weken bij ons liep.

In die tijd had ik zijn groep begeleid in het gebruiken van de Scrumm methodiek en kennelijk had ik dat niet slecht gedaan. Hij vroeg me namelijk of ik op zijn oude school, het institute for information engineering (onderdeel van de HVA) een gastcollege wou geven over Scrumm. Of ik het ga doen weet ik nog niet, ik ben in ieder geval enorm vereerd dat ik voor zoiets gevraagd wordt. Ik ga maandag maar eens contact opnemen om te kijken wat er van mij verwacht wordt en dan ga ik een beslissing nemen. Maar ik ga in ieder geval met een heel warm gevoel het weekend in want dit voelt wel heel fijn aan.

Diner en iPhone

De reeds gedekte tafel

Donderdagavond zou ik bij een vriendin eten want vrijdag zou zij haar eerste iPhone krijgen na jarenlang Blackberry adept te zijn geweest. We hadden gelukkig geen tijd afgesproken want de ring stond behoorlijk vast maar om even voor zeven uur arriveerde ik bij haar.

De maaltijd was al bijna klaar en ik kon direct richting tafel gaan die al gedekt was en waar de wijn al ingeschonken was. We bleken verse pasta met broccoli, champignons in rode wijnsaus en forel te eten met daarbij een salade van mozzarella en tomaat. Alles smaakt zoals altijd even goed en na afloop van de maaltijd ging het gesprek over hele andere dingen maar voornamelijk over de iPhone die de volgende dag bij haar afgeleverd zou worden. Ondanks het feit dat ze al enkele jaren, naar volle tevredenheid, een iPad bezat en inmiddels een iPad mini besteld had was de iPhone toch een stukje niet vertrouwde technologie t.o.v. de Blackberry.

Het zal mij dan ook benieuwen hoe vaak zij mij de volgende dag gaat bellen met vragen. De eerste had ik al beantwoord bij haar thuis (hoe stop je de sim n de iPhone) maar ik verwacht toch minimaal vijf telefoontjes. Zij gaat van minder uit maar we zullen zien wie de waarheid heeft gesproken.

De thuisreis

Het AC restaurant

Aan alle goede dingen komen een eind en zo trad ook voor dit weekeind het einde in. Wij namen afscheid van de anderen en stapten in de auto voor de trip naar huis. Na een uurtje rijden vond er een chauffeurswissel plaats en na nog een uur rijden werd er gestopt bij een parkeerplaats in Limburg om bij het daar gevestigde AC restaurant een hapje te doen.

Aangezien we al een warme lunch hadden gehad was de algemene keuze soep en een broodje en terwijl we dat verorberden kwam de bus ook binnen. Of wij hadden behoorlijk omgereden of de bis had behoorlijk door gejakkerd (of allebei) maar het was een onverwachte reünie. Wij namen echter al snel weer afscheid voor het laatste stuk naar huis maar het weer in Nederland was stukken slechter dan wat we in Luxemburg en Duitsland gehad hadden. Het was dus best wel inspannend rijden maar al gauw werd nummer een in Zaandam afgezet en de nummers twee en drie in Nieuw Sloten. Toen reed ik de laatste meters naar huis om terug te kijken op een heel erg geslaagd weekend. Zoals elk jaar was het weer top en de organisatrice wordt hierbij hartelijk bedankt voor een mooie trip. Op naar die van volgend jaar.

Trier

Een van de vele olifanten

Het bleek dat Trier samen met Luxemburg dit jaar de olifanten parade huisvestte want ook hier werden we doodgegooid met olifanten op onze wandeling door de stad. Ze waren er in alle soorten kleuren en aankleding en mij kwamen ze op een gegeven ogenblik behoorlijk de strot uit. Iemand anders in de groep maakte er echter een sport van om zoveel mogelijk olifanten te fotograferen, ieder zijn ding zeg ik dan maar.

De tocht door historisch Trier ging ondrer leiding van onze eigen gids en zij vertelde interessante verhalen over fonteinen en kerken die we passeerden. Of het ware verhalen waren> Ik betwijfel het maar ze waren wel interessant dus de lol was groot bij iedereen. Enkele van de historische hotspots doe bezocht werd was het Karl Marx huis en de ruïnes van de oude Romeinse nederzetting.

De wandeling was wederom aangenaam. Warm was het niet maar het was droog en de zon scheen dus iedereen had er veel zin in. Op een gegeven ogenblik splitste de groep zich wederom. Een gedeelte ging verder met het bezichtigen van de oude stad en ik en enkele anderen besloten dat het tijd was voor een koffie pauze.  We kozen hier het mondo del caffé voor uit waar ik aan een doppio (een dubbele espresso) ging en het merendeel van de anderen aan koffie met drank varianten. Het was warm binnen, de koffie was goed en ook het gezelschap was prima. Het werd echter helaas weer tijd om op te stappen want om vier uur zou de reis naar huis weer beginnen dus wij verlieten de zaak om weer terug naar de vertrekplaats van de bus te gaan.

Zum Domstein

De porta nigra

De rit naar Trier verliep probleemloos en de buschauffeur had mij aangegeven waar hij de bus ging neerzetten. We vonden die plek probleemloos en hij bleek bij de zwarte poort, de toegang naar de oude stad te liggen. Er kwam daar ook nog eens een parkeerplaats vrij, beter kon de start van het bezoek aan Trier niet zijn.

We liepen meteen tegen de rest van ons gezelschap aan en even later liepen we gezamenlijk de stad in. Iedereen was het er over eens dat er als eerste een lunch op het menu moest staan maar het waar was niet iedereen het over eens. Zo verdwenen er twee naar de McDonalds, vier anderen gingen hadden trek in pasta en besloten naar een Italiaans restaurant te gaan en wij vijven besloten voor een Duitse maaltijd te gaan. Onze keuze viel op Zum domstein en dat bleek geen foute keuze te zijn. Er werd onder andere gekozen voor sauerkraut (Duitser kan het bijna niet) maar naast de zuurkool bestond dit ook uit vele soorten vlees. Ik zelf ging voor de varkens medaillons met champignon room saus, groenten en noodles en dat was geen foute keuze. Vlees en groenten (wortel en sperzieboon) verdwenen voor 100% alleen de noodles liet ik achter.

Wijnproeverij

De "champagne" 

De eerste stop op de zondag was een bezoek aan het wijnhuis Bernard-Massard in Gravenmacher. Wij gingen met de auto en vertrokken een stuk later dan de bus maar al gauw zaten we allemaal in een mooie zaal van het wijnhuis. Dit wijnhuis bleek begonnen te zijn met het produceren van een eigen mousserende wijn en daar kregen we er drie van te proeven (rosé, brut en demi-sec) maar gezien het vroege tijdstip en het nog moeten autorijden hield ik het bij een slokje.

Daarna volgde een rondleiding door de productie ruimten die afgesloten werd met een film over het huis. Een van ons haakte al heel snel af tijdens de rondleiding aangezien de gids duidelijk familie was van inspecteur Clouseau en met name haar uitspraak van het woord bottle (boutel) zorgde voor veel gelach bij haar zodat ze besloot om zich discreet terug te trekken. Daarna werden we naar de giftshop geleid (het lijkt wel een pretpark) alwaar ik besloot toch het e.e.a. te kopen. Het huis produceerde namelijk ook een aantal moezel wijnen en hun toplijn bestond uit louter premier grand cru's. Ik kocht hier een pinout blanc en een pinoit gris van voor zeer schappelijke prijzen en ben benieuwd hoe die gaan smaken.

Het ontbijt

Het ontbijt buffet

De volgende ochtend ging de wekker alweer om zeven uur want er was een vol programma om af te werken. Na douchen e.d stonden we even voor acht uur beneden om van het uitgebreide ontbijtbuffet te gaan genieten. Welnu dat was niet echt een succes te noemen want het hotel was niet voorbereid op onze groep. Er waren te weinig tafeltjes, te weinig serviesgoed en ook het bijvullen van de voedselvoorraden verliep niet echt soepel. De bediening bestond uit een man en een meisje en waar de man er wel mee om kon gaan werd het meisje steeds chagrijniger.

Wij wachten netjes tot we aan de beurt waren en ik nam een sapje (concentraat), sctambled eggs (niet goed klaargemaakt) en yoghurt met (slechte) nootjes. De koffie was een eeuw wachten dus die sloeg ik over. Wij namen onze borden mee om in de bar een tafeltje te scoren en daar de maaltijd te verorberen. Vervolgens ging ik alsnog koffie halen maar de wachttijd was niet afgenomen. Gelukkig werd er vanuit de bar ook koffir gebracht en daarvan scoorde ik een kop om het ontbijt te voltooien. Qua nachtrust en douche was het hotel prima maar qua ontbijt kon het een stuk beter.

Clubbing

De DJ in full swing

Het was tijd om te gaan dansen en de jongste van ons gezelschap had aan het personeel van de lounge club gevraagd waar we het beste heen konden gaan. De aanwijzingen die zij gekregen had opvolgend kwamen we al gauw in een straatje met een aantal clubs terecht. De eerste waar we naar binnen wilden ging net sluiten maar het vertrekkende publiek trok ons mee om naar de volgende tent te gaan.

Zo betraden we een vreemde combinatie van bar, lounge club en dance club. Het personeel was allemaal in pak gestoken, op de eerste verdieping was een lounge bar en op de begane grond was een lange bar, stond een dj te draaien, was een mini dans vloer en een zitgedeelte achter de dansvloer. Daar kwam net plek vrij en die pikten wij meteen in om vervolgens een rondje drank te bestellen. Het dansvloertje was leeg toen wij kwamen maar wij zorgden bijna direct voor vulling en even later stonden we te swingen op de tonen van de dj. Het personeel van de club was er kennelijk blij mee want die stonden ons flink aan te moedigen. Na dik twee uur van lol besloten we een taxi op te zoeken om er een einde aan te breien. Ik en twee anderen namen die direct naar het hotel, van de andere vier hadden er een aantal honger gekregen en die gingen noch een bezoek aan de McDonalds brengen om met een burger en friet de avond af te sluiten. Om twee uur was het tijd om te gaan slapen en ik was erg blij dat ik om half acht was opgestaan en niet om half vijf want anders had ik het een stuk zwaarder gehad.

Brasserie curé

Waterpijp en biertap

Na wat dwalen en zoeken naar een plek om de avond te beginne kwamen we tenslotte terecht in brasserie curé. Dit bleek een zaak te zijn die aan de ene kant een restaurant had (dat gesloten was toen wij aankwamen) en aan de andere kant een soort van lounge en cocktail bar. In dat gedeelte namen wij plaats en bestelden een rondje drank dat bestond uit een cocktail voor een enkeling en bier voor de andere vijf (onze zevende was eerst even terug gegaan naar het hotel).

Het was een vreemde maar gezellige tent en toen onze laatste deelneemster arriveerde zat de sfeer er al goed in. Toen zij binnenkwam veranderden de individuele biertjes in een tapinstallatie van drie liter en werd er ook een waterpijp besteld met muntsmaak besteld. We hadden ontzettend veel lol in de tent en ook de prijzen waren een stuk beter dan in Holland dus we bleven er tot een uur of elf hangen. Toen vonden we het echter tijd om op te breken en onze jongste was in druk overleg met de bediening om uit te vinden waar we vervolgens heen moesten gaan. Toen zij er van overtuigd was dat ze de volgende bestemming wist betaalden wij de rekening en verlieten onze lounge tent om ons op te maken voor het vervolg van de avond.

Le Pétrusse

Het nationale gerecht van Luxemburg

Eenmaal weer bij de groep aangesloten bleek dat we naar de laatste stop zouden gaan. Dat was het restaurant Le Pétrusse waar we de maaltijd zouden gaan nuttigen. Onderweg naar het restaurant liep ik met onze gids te babbelen en zij vertelde mij dat wij op weg waren naar een ouderwetse vreetschuur waar groepen in sneltrein vaart doorheen gevoerd werden om plaats te maken voor de volgende groep,

Eenmaal gearriveerd zag het er aardig uit en onze groep van zeven personen nam een tafeltje in beslag. Iedereen had van te voren een keuze moeten maken welke gerechten zij in hun drie gangen menu hadden en toen er uitgeserveerd was wist uiteraard het merendeel niet meer wat hij of zij besteld had. Desondanks kreeg ik alle drie mijn gerechten (een quiche, de plaatselijke specialiteit ,varkensvlees met tuinbonen (die waren ze vergeten) en een fruit cocktail (dit bleek een schep uit een blik del monte te zijn) vergezeld van een pint bier. Goed was het niet maar slecht ook niet, ik heb beter gegeten maar ook vele malen slechter dus geen klachten van mijn kant, maar top was het niet. Na de maaltijd vertrok de bus weer naar het hotel en bijna iedereen stapte in. Alleen wij en enkele anderen beleven achter en we smeden een plan de campagne voor de rest van de avond.

Tocht met gids

De stad gezien van de top van de kazematten

na enige tijd wachten kwamen de vier gidsen opdagen en in vier verschillende groepen gingen wij de stad en de kazematten verkennen. We begonnen uiteraard bij de place de la constitution en gingen vervolgens naar de notre dame. Het was best wel een mooie kerk maar twee maal was wat overdreven. Vervolgens verkende wij de stad waar wij als afleiding wat met eieren gooiende studenten (de jaarlijkse ontgroening) tegenkwamen maar ook het werkpaleis van de groothertog tegenkwamen. Het was een leuke tour waar we veel zagen en we eindigden tenslotte bij de ingang van de kazematten waar we de duistere diepten zouden afdalen. Ik besloot, samen met twee vrouwelijke collega's daar van af te zien en terwijl de rest van de groep uit het oog verdween zochten wij een kroegje op.

We kwamen terecht in Ennert de Steiler, een leuke alternatieve tent waar de dames voor een wijntje gingen ik aan mijn eerste Luxemburgse bier, een Diekirch, begon. We hadden het erg gezellig in de kroeg maar op een gegeven ogenblik ging de telefoon dat de groep uit de kazematten was ontsnapt en we sloten ons weer aan voor het volgende gedeelte van de trip.

Place de la constitution

Het paleis op de achtergrond.

De aanwijzingen de we gekregen hadden volgend kwamen we bij een traiteur uit die achter in de zaak een soort van koffiehoek had ingericht. We namen plaats en even later stonden er diverse soorten van koffie en chocola voor ons en genoten van een moment van rust.

Na het afrekenen verlieten we de zaak en trokken naar de cathedral de Notre-Dame (nee niet die in Parijs, Luxemburg heeft er ook eentje). Onderweg kwamen wij echter een olifant tegen, het bleek dat Luxemburg dit jaar de olifanten parade huisvestte. We zouden er nog heel veel zien in dit weekend want het bleek dat ook Trier meedeed.

Ondanks de stops bij heel veel olifanten bereikten we echter toch de kerk, als eerste kwamen we echter op de place de la constitution, want die ligt zowat naast de kerk (Luxemburg is niet al te groot kwamen wij achter). Daar had je een schitterend uitzocht op de vallei en het kasteel en daar bleven wij even hangen voor wat beelden alvorens we de laatste meters naar de kerk aflegden. Die was de moeite waard en werd dan ook uitgebreid op de gevoelige plaat gezet. Daarna was het terug naar het plein om de rest van de groep en onze gidsen te ontmoeten.

Het centrum van Luxemburg

De elektrische bus

Van de receptioniste kregen we een kaartje van de stad met daarop de route van het hotel naar het centrum en de place de constitution daarop aangegeven (dat was het verzamelpunt voor de tour met gids. We verlieten het hotel en liepen richting de stad maar op het parkeer terrein waar de auto stond viel mijn oog op een shuttlebus met het woord centrum er op en volgens mij was die gratis. We stapten dan ook in en de chauffeer vroeg nergens om en even later reden we dan ook weg om netjes in het centrum afgezet te worden. Prima service zeg ik dan.

Na wat gepuzzel met ons kaartje wisten we even later waar we waren en gingen naar het centrum. Op het grote stadsplein voor het stadhuis stond wat politie en een aantal mensen, het bleek later dat de groothertog een bezoek bracht. Op datzelfde plein vonden wij ook onze reisgenoten terug maar onze wegen scheidden zich bijna meteen weer want zij gingen ergens een hapje eten, iets dat wij onderweg al gedaan hadden dankzij mijn collegaatje. Wij wilden in de buurt koffie gaan drinken maar er bleken alleen maar eettentjes te zitten. In een van die tentjes kregen wij echter wel te horen waar

Grand hotel Victor Hugo

De lobby van het hotel

Het laatste stukje van de reis bleek de navigatie niet helemaal te kloppen met de huidige realiteit van Luxemburg maar de chauffeur van dienst deed prima werk en al snel stonden we op een parkeerplaats vlak voor het hotel. Dat hotel was een vier sterren hotel dat onderdeel uitmaakte van de best western groep en de mooie naam Grand hotel Victor Hugo droeg.

Van een net vertrekkend stel Belgen kregen wij hun parkeerkaart en zo konden we gratis parkeren. De tassen werden uit de auto gehaald en we liepen naar het hotel waar bleek dat de bus gangers al een klein uurtje eerder gearriveerd waren en de stad al ingegaan waren. Na een moeizame conversatie met de Aziatische receptioniste (Luxemburgs is echt niet te begrijpen en haar Engels was niet al te sterk) bleek dat wij twee kamers met dubbele bedden hadden en die veranderden wij dus in twee kamers met twee bedden per kamer. Deze waren echter nog niet klaar dus wij lieten onze tassen achter bij de receptie en vroegen om kaartjes van de stad. Terwijl de anderen dit aan het regelen waren nam ik contact met de reisleiding op om aan te geven dat wij ook gearriveerd waren en richting de stad zouden komen. Vervolgens verlieten wij het hotel om Luxemburg te gaan verkennen dat op deze dag speciaal voor ons regenloos was en zelfs een zonnetje vertoonde.

Amsterdam - Luxemburg

Zaterdag was de start van de PV twee daagse van 2013 en zoals al eerder gememoreerd had ik vanwege drie uur langer in bed blijven gekozen om met eigen vervoer te gan. Zo vertrokken we zaterdag gevieren naar het groothertogdom Luxemburg, een trip van zo'n vier uur.

De rit verliep voorspoedig en alras waren we bij de grens met België voor onze eerste stop, namelijk het volgooien van de benzinetank bij de laatste pomp voor de grens, Hazeldonk. Inclusief plaspauze waren we in no time weer weg en reden België binnen. Tegen elf uur begonnen de maagjes wat te knorren en stopten we bij een parkeerplaats ergens in België voor onze tweede geplande stop om te genieten van de broodjes en het sapje dat onze mede reizigster voor ons bereid had. De maaltijd ging moeiteloos naar binnen en al gauw zaten wij alweer in de auto om verder te gaan. Na nog een ongeplande sanitaire stop bij een benzinestation reden we Luxemburg binnen om ons hotel te gaan zoeken.

Luxemburg

Even een kort bericht over de weekendtrip. De eerste dag is prima bevallen en wij gaan zometeen met het uitgebreide ontbijtbuffet van het hotel een start met dag twee maken. Ook vandaag wordt er geen regen verwacht en we hebben er zin in.

Na het weekend uitgebreide verslagen over de trip. 

Azisa

De sushi

Vrijdag bracht ik mijn auto alvast naar Zaandam zodat we de volgende dag optimaal konden uitslapen voordat we naar Luxemburg zouden vertrekken. Uiteraard betekende dat ook dat ik in Zaandam uit eten zou gaan en mijn makker had de keuze laten vallen op een nieuw restaurant, Azisa. Dit was een all you can eat Aziatisch restaurant en ik verwachtte het bekende concept van vier hapjes per ronde en vijf rondes in totaal dat momenteel zo populair is.

Azise bleek echter een ander concept te hanteren, je betaalt 22,90 per persoon en bestelt elke ronde een gerecht maar je mag net zoveel rondes bestellen als je wilt. De kaart zag er goed uit en mijn eerste twee rondes waren de sushi en de sashimi. Beide niets op aan te merken en ook de gerechten van mijn tafelgenoot smaakten prima. De volgende gang was de soep van de dag en dat was een Tom Yam Kung, de pittige Thaise garnalensoep. Alhoewel anders dan ik hem van een Thais restaurant gewend ben smaakte hij helemaal prima en was aan het einde de winnaar van de dag geworden. De volgende ronde was Dim Sum en dat was een verrassing voor mij. Waar ik gestoomde gerechten verwachtte bleken hier gefrituurde geserveerd te worden maar ook deze smaakten prima. Ik sloot af met tepanyaki zalmfilet met noodles en daarna eendenborst filet. Dit laatste gerecht was het enige waar ik iets op aan te merken had want de eend was iets te vet, alhoewel prima van smaak. Met een totaal prijs van €70 (drankjes en koffie waren uiteraard extra), prima eten en nog een aantal gerechten op de kaart die ik wil proberen zit een tweede bezoek aan Azisa zeker in de pijplijn.

Swart

De achterwand van Swart

De maaltijd had een behoorlijke tijd geduurd dus het was al na negen uur alvorens wij het restaurant verlieten. Uiteraard moest er nog een afzakkertje genomen worden en ik verwachtte dan ook dat wij naar de Juffer zouden gaan, onze stamkroeg op de dam van Zaandam. Dat bleek echter niet zo te zijn want wij zouden de avond eindigen bij Swart. Dit was een tweede café van de eigenaar van de Juffer en lag er tegenover op de plek waar vroeger Gambrinus gevestigd was.

Swart bleek op een iets ouder publiek gericht te zijn en had naast de tien verschillende bieren van de tap ook een erg uitgebreide wijn, whisky en rum collectie. We namen plaats aan de bar en kozen voor een voor ons onbekende lentebock van de Texelse brouwerij. Swart was een prima locatie met een uiterst vriendelijke bardame maar na een glas was het tijd om te vertrekken want de volgende ochtend moesten we vroeg vertrekken voor onze weekend trip. Ik werd netjes naar het station gebracht waar ik de trein naar huis nam om de laatste voorbereidingen te doen voor de trip en om op tijd mijn bed in te kruipen voor de rit van zaterdag.

Alleen op de wereld

Ook iemand die allen op de wereld is

Met behulp van social media kun je aan je vrienden laten weten wat je doet en war je bent en ook kunnen zij dit aan jou vertellen. Het is iets dat ik al langere tijd gebruik en waar ik veel plezier aan beleef maar af en toe ben je best wel jaloers en voel je je heel alleen op de wereld.

Zo zijn er op dit moment vrienden van mij in Japan, Thailand, Vietnam en nog een aantal andere landen en tonen zij via bv. Facebook Foursquare waar zij zijn en wat zij doen.en ben ik heel erg alleen in Nederland. Nu ben ik natuurlijk helemaal niet zo alleen en heb hier ook genoeg vrienden en ga ik dit weekend heerlijk naar Luxemburg en Duitsland maar toch kan ik het niet nalaten om lichte steekjes van jaloezie te voelen. Social media zijn een vloek en een zegen maar ik zou ze niet meer willen missen.

Te vroeg op staan

Het gevreesde tijdstip

Enige tijd terug had ik al verteld dat ik komend weekend naar Luxemburg zou vertrekken voor een weekendje met de PV van mijn werk. Het vertrek zou vroeg zijn, erg vroeg zelfs en daar ben ik als uitslaper nou niet echt een fan van. Deze week werd de schade nog erger want ik moest al om half zes in Almere zijn voor het vertrek van de bus, dat was weer een half uur eerder dan de vorige vertrktijd. Dat betekende dat de wekker om half vijf zou aflopen en dat zag ik echt niet zitten. Na enig overleg met mijn reisgenoot besloot ik dat ik met mijn eigen auto zou gaan want dat betekende dat ik pas om half acht hoefde op te staan, een winst van drie uur.

Ik was kennelijk niet de enige met wat opstaan aversie want toen een collegaatje hoorde, die bij mij in de buurt woont, dat ik met mijn eigen auto ging vroeg ze of er misschien nog plek was. Uiteraard was dat geen enkel probleem en zo vertrekken we zaterdag gevieren naar Luxemburg met enkele uurtjes extra slaap.

Familie taxi

Maandag ging er weer eens een deel van de familie op vakantie en deze keer ging het om mijn ouders. Ik was de gelukkige die ze naar het vliegveld mocht brengen voor hun vlucht naar Madrid. De afstand viel deze keer mee want mijn vorige twee ritjes waren naar Eindhoven, alleen het tijdstip vond ik iets minder. Ik zou ze namelijk om zeven uur ophalen want hun vlucht ging om half tien. Als mijn ouders over een paar dagen weer terugkomen pikt mijn zusje ze weer op van Schiphol en zo is alles weer netjes geregeld.

Later op de dag kreeg is een sms'je dat ze aangekomen waren en dat alles er goed uitzag dus dan weet je weer waarvoor je het gedaan hebt. En verder moet ik uiteraard niet klagen want toen ik zelf een paar weken geleden naar Schiphol moest voor mijn trip naar Londen was mijn zusje zo aardig om mij te brengen.

Foto's, hapjes en een spelletje

Een tafel vol tapas

Het was al weer enige tijd geleden dat we bij elkaar waren gekomen voor een avondje met hapjes, drankjes en spelletjes en daarom was er een avond in september gepland. Helaas ging ik dat weekend onverwachts naar Londen dus de avond werd uitgesteld naar oktober.

Deze keer zouden ook vakanties de boventoon voeren want een stel was net terug uit Amerika en iemand anders was onlangs in Brazilië geweest. Het begon dus met veel foto's en veel verhalen (en natuurlijk ook veel hapjes en een lekker glas wijn). We waren vroeg begonnen want het was een zondag in plaats van onze normale zaterdag maar in no time was het na zeven uur en gingen we aan tafel voor een heerlijke mosterdsoep en een lekker salade met eendenborst. Daarna koffie en spannende verhalen uit Brazilië maar tenslotte gingen we toch een spelletje ezelen spelen want een avond zonder ezelen kan gewoon niet. Tegen tien uur was het echter tijd om op te breken en er werden al wilde plannen gesmeed om gezamenlijk weer een weekend weg te gaan. Dat zal echter een tijdje moeten wachten want een stel verwacht rond de jaarwisseling gezinsuitbreiding en dat betekent dat de volgende bijeenkomst een kraamvisite gaat worden.

The hangover III

De banner van de film

Enige jaren geleden keek ik, totaal niet gepland, naar the hangover en vond het een heerlijke film, zo'n beetje de moderne versie van the bachelor party met Tom Hanks uit 1984. In tegenstelling tot die film kwam er van the hangover wel direct een tweede deel uit en natuurlijk keek ik daar ook naar. Hij was echter geen schim van het origineel en het enige wat ik er leuk aan vond was dat hij zich in Bangkok afspeelde.

Nu was dan inmiddels deel drie uitgekomen en ik besloot wederom er naar te kijken. Welnu totaal verspilde tijd want deze was nog erger dan deel twee. Om de titel van een goede spaghetti western te persifleren, dit was een geval van the good, the bad en the worst.

Wereld dierendag

Vier oktober was het zoals elk jaar wereld dierendag en dat vieren een hoop baasjes en bazinnetjes door hun trouwe kameraad wat lekkers te geven. Er zijn ook heel veel mensen die er niets aan doen en aangezien de dieren niet weten dat het dierendag is zijn ze ook niet teleurgesteld.

Mijn zusje hoort echter tot een derde categorie want haar kater Gijs kreeg wel een heel bijzonder cadeau op wereld dierendag en dat was een bezoekje aan de dierenarts voor zijn castratie. Als je dat doet dan heb je denk ik het principe van dierendag niet helemaal begrepen maar volgend jaar kan ze het goedmaken.

De wereld is klein

Bangkok bij nacht

Zoals we allemaal wel weten is de wereld wel heel erg klein geworden. Een goed voorbeeld was afgelopen week toen een vriendin van mij vertelde dat ze naar Thailand op vakantie ging en de eerste drie dagen daarvan alleen in Bangkok zou zijn. Ze vroeg aan mij of ik nog enkele tips had over hotels en bezienswaardigheden.

Welnu ik had een gouden tip voor haar en die heette Pattama. Pattama was destijds mijn gids in Bangkok en heeft me daar een uitstekende week bezorgd. Sinds die tijd heb ik nog steeds contact met haar via Facebook en in no time had ik haar aan mijn vriendin voorgesteld. Binnen een paar dagen was alles geregeld voor mijn vriendin en wordt ze door een auto met chauffeur van het vliegveld opgehaald naar haar 5* hotel gebracht en heeft Pattama een mooie tour voor haar voorbereid. Zo zie je maar weer hoe klein de wereld is geworden. Het ene moment vraag je je af hoe dat straks gaat in Bangkok en in no time heb je een vertrouwde gids die alles voor je gaat regelen.

Holy soda

Het assortiment

Zoals ik al eerder vermeld heb ben ik vanwege de bouw en implementatie van het SEPA traject tijdelijk ingezet bij een andere afdeling van ons bedrijf om hun bij te staan in dit best wel spannende programma.

Nu heeft de manager van die afdeling altijd wel leuke invallen, zo had hij tijdens het afsluiten van een onderdeel van het traject speciale M&M's voor zijn afdeling laten maken en ook ik kreeg er destijds een zakje van. Ook deze week had hij zijn afdeling weer eens bij elkaar geroepen en op de grote tafel in zijn kamer stonden allerlei geheimzinnige flesjes met als label holy soda. Na een speech over wat we bereikt hadden en hoe we ervoor stonden legde hij een link naar dit 100% drankje en nodigde iedereen uit een flesje te pakken. Ik eindigde met een flesje appel framboos maar ik vind het er best wel verdacht uit zien. Ik ga mijn neefje of nichtje er dan ook maar een plezier mee doen en ik ga het zeker niet zelf proberen. Ik ven erg benieuwd wat hij of zij er van vindt.

Nieuwe visboer

Vis op het ijs

In mijn omgeving zitten twee visboeren, de eerste is Freek de Kort en de tweede is Jan Hendriks. Nu is Jan mijn favoriete visboer want de kwaliteit van zijn producten vind ik stukken beter dan die van Freek en hij heeft ook veel meer dingen die ik lekker vind zoals bv. coquilles en wilde Schotse zalm. Daarnaast vind ik ook zijn personeel een stuk aardiger en je begrijpt mijn keuze.

Nu kom ik nog altijd bij Freek in de buurt want een paar winkels verder zit een filiaal van Bertram en die maken toch wel het beste brood hier in de omgeving. Bij mijn laatste bezoek aan Bertram stond er een andere naam boven de winkel van Freek dus ik besloot te gaan kijken wat er veranderd was. Helaas niet al te veel want het personeel was niet veranderd, het assortiment was gelijk gebleven en ook de kwaliteit was nog steeds van hetzelfde niveau. Voor mij is het duidelijk ik haal mijn vis weer bij Jan in het vervolg.

Een hele slechte chauffeur

Kennelijk was er ook een tv programma over

Toen ik 's ochtends naar mijn werk reed scheen het zonnetje en vrolijk fluitend reed ik richting de snelweg. Ik moet eerst een klein stukje door mijn wijk en vervolgens ga ik via twee rotondes naar de snelweg. Bij de tweede rotonde stond er een aardige rij en er bleek een flink gat tussen twee auto's te staan, dat was dan ook meteen de oorzaak van de rij.

Toen ik wat dichterbij kwam zag ik dat het een zwart busje was met blauwe nummerborden en dat betekende dus een professionele chauffeur. Ik dacht dat hij kennelijk door een andere automobilist in de problemen was gebracht en reed achter hem aan naar de snelweg. Dat is best wel een scherpe bocht maar vijftig is daar heel goed te doen. Mijn voorganger vond dertig al meer dan voldoende en ik was toch wel verbaasd. Die verbazing sloeg echter om in onbegrip toen we de bocht uitkwamen en de snelweg op moesten want de chauffeur nam gas terug.en probeerde met zo'n 27 kilometer per uur in te voegen. Alles ging gelukkig goed maar na het invoegen begon hij aardig over de weg heen te slingeren. Ik haalde hem zo snel mogelijk in om van eventuele rampen verlost te zijn maar ik hoop voor iedereen dat zijn rijbewij gauw ingenomen wordt want dit is vragen om ongelukken.

Morita-ya

Het fantastische uitzicht op de grachten

Ik ben vrij actief in het onderhouden van werk relaties. Zo heb ik onder andere een jaarlijkse afspraak met het oude project management team uit mijn tijd op een van onze producten.

Net als met (bijna) alles wat ik organiseer is ook dit in Amsterdam en dit jaar hadden we om zeven uur afgesproken in ons vertrouwde startpunt het elfde gebod. Aangezien ik de gastheer was zorgde ik dat ik ruim op tijd aanwezig was en betard rond half zeven het café. De anderen kwamen stipt op tijd binnen om zeven uur en het was meteen ouderwets gezellig. Na het uitwisselen van ervaringen en het drinken van een paar biertjes was het tijd om aan tafel te gaan en dit jaar zou het Japans worden bij Morita-Ya.

Toen we binnenkwamen was het redelijk druk maar Morita schoof wat met tafeltjes en even later konden we plaatsnemen. Op mijn advies ging iedereen voor de sushi en sashimi box (inclusief rijst, salade en miso soep) en we namen daar alle drie een Sapporo bij. Het eten kwam al snel op tafel en het bleek dat mijn tafelgenoten geen experts met stokjes waren. Naarmate de avond vorderde ging het echter steeds beter en toen alles schoon op was (het eten was zoals altijd ontzettend goed hier) waren de anderen meester van de chopsticks. Vervolgens werd er koffie en groene thee besteld om de maaltijd af te sluiten en na het betalen van de rekening (€90 inclusief fooi) keerden we terug naar het elfde gebod om de avond af te sluiten. Ruim na elf uur vertrokken we waarbij een van de deelnemers de opmerking maakte dat eens per jaar eigenlijk te weinig was. Misschien vind de volgende afspraak al na een half jaar plaats!