Cadeautje voor the boys

Voor de vriendenclub heb ik een cadeautje besteld. Ik hoop dat ze het leuk vinden. Vandaag de bevestiging gekregen dat e.e.a. verstuurd is, dus het komt of vandaag (kleine kans) of begin volgende week in de bus. Benieuwd wat de mannen er van vinden.

Een week later....

Inmiddels ben ik alweer een week aan het werk. Was wel weer even lastig om in het juiste ritme te komen. Zowel de gevolgen van de jetlag liggen daaraan ten grondslag (hoewel het niet tot slaap stoornissen heeft geleid, maar je komt wel moeilijker je bed uit), als ook weer even in een werkritme te komen. Ik vind dat een goed teken, want dat betekent dat je er echt helemaal uit bent geweest (hoewel de Blackberry natuurlijk wel gebruikt is) en je hele erg vermaakt hebt. En dat was zeker het geval!!!

Als vervolg heb ik toch nog even een klachtenbrief laten schrijven aan OAD, dat is de organisatie die voor ons Hilton Hotel had geregeld, zonder ons aan te geven dat het gerenoveerd werd. Grote kans dat het niks opleverd, maar zoals het spreekwoord zegt: niet geschoten is altijd mis!

Als afsluiting van de vakantie (en ook van dit blog) heeft het gezelschap besloten voor een feestelijk uitluiden op 5 juni 2009. We pakken dan gezamelijk een diner in de binnenstad van Amsterdam, om af te sluiten bij Teasers. Het is geen Hooters, maar ja, je moet toch wat met je leven :-). 

Terugblik

De boys in de watertaxi in Baltimore

Inmiddels alweer een weekje thuis is het tijd om achter mij te kijken naar de afgelopen negen dagen. Zoals al gememoreerd was het een (ruime) topweek waarin ik mij kostelijk geamuseerd heb. Hieronder een korte opsomming van de diverse high (en low) lights van de vakantie.

KatwijkUtrechtTilburg momenten:

• Mijn credit card bleek meteen aan het begin van mijn vakantie door mijn bank geblokkeerd te zijn omdat zij vermoedden dat er misschien wel fraude mee gepleegd was. Hulde voor de communicatie (wij hebben u een brief gestuurd, hopelijk geeft dit geen problemen voor u). Gelukkig deed mijn pinpas het wel en kon ik uiteraard bij mijn matties aankloppen.
• Op de terugvlucht werd onze binnenlandse vlucht (Washington DC - Philadelphia) gecancelled en was het even spannend of we op tijd in Philly waren voor onze vlucht naar Amsterdam)
• Het ontbijt bij de Danny’s. Op mijn aanraden deden wij een ontbijtje bij de Danny’s en route naar Richmond. Mijn herinnering van 1995 & 1996 klopte totaal niet met de realiteit van 2009. Bovendien de slechtste koffie aller tijden.

De hotels:

• Crown plaza Cherry Hill: Grootste hotel van Philly en omstreken, net hotel, nette kamer, fatsoenlijk ontbijt.
• Holiday Inn Baltimore Inner Harbour: Erg mooi hotel, ruime kamer, top ontbijt van onze vriend Igor. Het beste hotel van de trip.
• Hilton Wasgington DC: Slecht voor een Hilton. Het hotel was in een forse verbouwing (140 miljoen dollar) en het reisbureau had dit niet aangekondigd. Resultaten o.a. geen zwembad en alles (sporten, wifi etc.) was extra betalen. Wel het beste ontbijt van de vakantie!

Het vervoer:
Onze auto was een SUV. Voor mij de eerste SUV en van te voren dacht ik "Wat moet je daarmee, doe mij maar een grote Caddy". Ik sloeg snel om want onze v6 Toyota Highlander was zeer comfortabel en reed fantastisch. Ook de v6 was zeer prettig als je even wat extra power nodig had. Normaal rijd ik in de States grote afstanden , deze keer slechts een paar honderd mijl. We hielden alles dicht in de buurt omdat we maar weinig dagen hadden en het zonde was om deze met autorijden te verspillen. Het was even wennen aan de Amerikaanse versie van de TomTom maar deze maakte het leven een stuk aangenamer want zoeken naar adressen was er niet bij.

Andere vervoermiddelen waren de metro in Washington DC (de schoonste die ik ooit gezien heb), de watertaxi in Baltimore, de trein in Philadelphia, taxi's in Washington DC en de benenwagen. We hebben vele kilometers te voet afgelegd.

Staten & steden:
Waar ik voor we starten het had over 3 steden en 5 staten is het nog erger geworden daar we op de weg van Philadelphia naar Baltimore ook nog door Delaware heen reden. De samenvatting:

• Pensylvania: Philladelphia, King of Prussia
• New Jersey: Cherry Hill
• Maryland: Baltimore, Bathesda
• Delaware:
• Washington DC: Washington DC
• Virginia: Arlington, Richmond, Alexandria, Woodbridge
  

Het weer:
We hebben fantastisch weer gehad gedurende de vakantie. Dag 1 t/m 5 was allemaal 30 tot 35 graden zonder wolken en de korte broeken, caps en zonnebrand waren hard nodig. Dag 6 was een stuk minder, een graad of 20 en bakken met regen in de hemel van Washington DC. Niet voor een gat te vangen zijn we die dag naar Richmond, Virginia vertrokken waar het niet regende en een stuk warmer was. Dag 7 t/m 9 liep de temperatuur langzaam weer op richting de 25 graden en was er geen regen meer te bekennen.

Onze nieuwe favoriete keten

Het eten:
Het klinkt ongelooflijk maar er is geen Pizza Hut, McDonalds & Burger King bezocht deze vakantie (ter compensatie is er 4x bij de Hooters gegeten maar daar hebben ze tenminste beer & babes naast de burgers). Op de eerste avond (Taylors) werden we meteen geconfronteerd met de verschillen tussen Amerikaans en Nederlandss porties (everything is bigger). We waren moe van de trip en de combi van voorgerecht en hoofdgerecht was duidelijk te veel. Topper was duidelijk Fogo de Chao, ons Braziliaans restaurant, verder is er redelijk divers en gezond gegeten: Subways, Indiaas, Italiaans, Japans, Thais & seafood. Topper in de categorie vette kledder was de Philly cheesestake! Kortom stukken beter dan 16 jaar geleden..

De cultuur:
De vakantie was een redelijk mix van cultuur en shoppen (zie verderop). Zo hebben wij een bezoek gebracht aan Independence national park in Philly, Inner Harbour in Baltimore, Arlington National cemetry en de National Mall in DC, old town in Alexandria en de hoofdstad van het zuiden tijdens de burgeroorlog Richmond.

De drank:
Er is niet ontzettend veel gezopen deze vakantie. Dennis drinkt niet (is wel prettig i.v.m. BOB aanwijzen) en de anderen hielden zich redelijk in. Simon ging een avond los aan de Bailey’s maar na het horen van de prijs stopte hij daar mee. Het bier is duidelijk verbeterd t.o.v. een aantal jaren geleden. De tap heeft nu geen Bud en aanverwante artikelen meer maar diverse biertjes van kleine brouwerijtjes. Voor de die-hards is Bud, Coors & Miller (ook in light varianten) uiteraard uit de fles beschikbaar. Topper van de tap was Yuengling, vreemd was de Blue Moon deze werd geserveerd met een partje sinasappel in het glas zoals bij een cocktail. Er zijn diverse biertjes (met meer en minder succes) geprobeerd in deze vakantie. Op koffie gebied was Starbucks grote winnaar. In elke stad zijn meerder filialen bezocht en zo’n beetje alle koffie’s, latte’s & andere varianten geprobeerd. Drank topper was echter (zoals verwacht) de diet coke.

Indiana Rikkers

Het shoppen:
Er is veel gekocht deze vakantie, maar ja met de huidige dollar koers en de prijzen in outlets & shopping malls was dit wel te verwachten. Kleding, horloges en elektronica stonden hoog op de lijst. We hebben de volgende locaties bezocht; King of Prussia, de grootste mall van de oostkust, Potomac Mills outlet centre en Westfield montgomery shopping centre in Bathesda, Daarnaast is elk winkelgebied waar we (per ongeluk) door heen reden aangedaan. Iedereen had dan ook een vollere tas op de terugweg. Topper Frank moest zelfs een 2^e tas kopen om alles mee terug te kunnen nemen. In 1993 kochten we met z’n vieren 5 extra tassen, er is duidelijk geleerd in de afgelopen jaren ;-)

De gadgets:
Ik heb nog nooit een vakantie gehad waar zoveel gadgets mee waren. Zo hadden wij veel telefoons (met o.a. Blackberry, iPhone & Nokia N95), een luxe fototoestel met camera, de flip mino, de 9 inch sony laptop en de iPod's (we starten met één, Dennis, en eindigen met drie, Dennis, Frank & René. Voordeel was wel dar we dagelijks het blog konden bijwerken met tekst, foto & film.

Muziek:
Muzikaal gezien was ons favoriete radio station, 94WYSP, een absolute topper. Weinig geouwehoer en veel goede rock muziek maakten van deze zender onze grote favoriet en er werd luid mee geblèrd met ACDC, G&R, Metallica, Van Halen etc. etc. Daarnaast hebben we een muziek tent bezocht Madams organ in Washington DC. Een prima (blues) tent waar op onze avond gespeeld werd door Deb Callahan, goeie kroeg en goeie muziek!

Sport:
Net zoals in 1993 was de sportkeuze zeer beperkt. We konden alleen naar baseball maar genoten dan ook van de wedstrijd Baltimore Orioles vs de Texas Rangers in Camden Park.

Comics:
Waar wij in 1993 van comic shop naar comic uitgeverij wandeleden was het animo in 2009 veel lager. Er is een totaal van 3 comic shops bezocht en de aankopen waren minimaal. Fat Jack’s in Philly en Fantom Comics in DC waren aardig maar Aftertime in Alexandria was top.

Het was top en met name door Dennis, Frank & Simon! Dank jullie wel voor een onvergetelijke vakantie! Op naar de volgende keer!

The morning after

Zondag was een vermoeiende dag, de jetlag was wel degelijk aanwezig ondanks het tukje aan boord van het vliegtuig. Na thuiskomst koffer uitpakken, de eerste was draaien en een poging doen om niet in te storten. Een power nap van 2 uurtjes later was het instortingsgevaar geweken maar om nou te zeggen dat ik fit was ....

De avond stond in het teken van de zoveelste wanprestatie van Ajax en om een uur of 11 ging ik te bed. Het is nu maandag de 4e mei en ik voel me, wonder boven wonder, zeer fit. Hopelijk hebben het tukje aan boord van het vliegtuig en de power nap mij nu al over de jetlag heen geholpen maar dat moet nog blijken. Ik kijk in ieder geval terug op een zeer geslaagde trip met mijn matties ;-)

De vlucht naar Amsterdam

We stapten aan boord voor onze laatste vlucht, de US798, in een Boeing 768. Het was 18:30 plaatselijke tijd en dus 00:30 in Amsterdam. De vlucht zou ons 8 uur later gaan afleveren op Amsterdamse bodem. Het thuisfront was via telefoontjes en sms'jes op hoogte gehouden van de reis perikelen en werd nu verzekerd dat we op de afgesproken tijd zouden aankomen.

Na een snel geserveerde maaltijd (wederom kip of pasta) en een film gingen wij een poging doen om te gaan slapen zodat we bij aankomst zo min mogelijk jetlag zouden hebben. Iedereen ging langzaam onder zeil om enkele uurtjes te tukken, geholpen door het verduisteren van de cabine.

De "volgende ochtend" werden we weer wakker en versterkt door een ontbijtje, bestaande uit een apple danish en koffie werd de landing op schiphol ingezet. Dankzij een goede staartwind waren wij een uur eerder dan gepland weer thuis. Het thuisfront in de personen van Mirella met kids en Ans met kids was in no time ter plekke om iedereen weer thuis af te zetten.

De laatste periode van de terugreis

Door de crash actie van de piloot liepen we veel van de verloren tijd in en waren we keurig op tijd bij de gate in Philadelphia. Nog net voor we instapten kocht Dennis nog een Phillies cap en sloegen we een zak snoep in (mn M&M, Godiva en Three Musketeers) die ons door de reis terug moeten helpen. Vertrek gaat precies als gepland en de piloot vertelt net dat we waarschijnlijk een uur voor schema aan gaan komen, want we hebben een strakke wind in de rug! Dat is toch goed nieuws, naar wij dachten!

Nu echt terug....of nog niet?

Na het bezoek aan Wayne (een onverwacht hoogtepunt) aten we een lekkere sandwich (op een plek waarde wifi het voor de computer het helaas niet deed) en daarna gingen we dan echt de terugreis inzetten. We reden zonder problemen naar de terugbrengplaats van Alamo en leverde daar de auto in. Met de bus dan terug naar Washington Ronald Reagan Airport. Liep allemaal zeer voorspoedig. Natuurlijk moest er op het vliegveld iets gekocht worden. Frank kocht een ringensoosje bij de Smitsonian winkel daar, Simon een puzzel en Dennis een oplader voor zijn IPhone/ IPod. Toen maar door de security en het vliegtuig in. Dat laatste bleek echter een probleem. We werden met een bus naar ons vliegtuig gereden, maar daar aangekomen maakte de bus rechtsomkeer en werden we weer terug gebracht. Wat bleek: de deur sloot niet goed en dat is toch vrij essentieel om te kunnen vertrekken. Dat was natuurlijk wel erg lastig, want de doomscenario’s van deze vlucht missen en dan ook niet op tijd zijn voor de vlucht vanuit Philadelphia naar Amsterdam kwamen snel op het netvlies. Er volgde een heel onduidelijke periode met hele slechte (lees: geen) communicatie van United Airlines, maar uiteindelijk werden de passagiers die intercontinentaal vlogen (waaronder wij) op de volgende United Airlines Expresse vlucht geplaats in een propellor vliegtuig. De piloot maakte veel tijd goed, want binnen een half uur waren we in “the city of Brotherly Love”.

Alexandria, part 2

Verder was er niet zo heel veel in Alexandria te doen. Het ziet er allemaal wel leuk uit, maar er zijn geen echte hoogtepunten en ook qua winkels valt het allemaal toch wat tegen. Dus na de haven bezocht te hebben en iemand “Alle menschen wirden brüder” op ongeveer 50 met water gevulde glazen te hebben horen spelen vonden we het welletjes en gingen we naar de reeds eerder gespotte comicshop.

Aftertime Comics

De naam van de winkel is Aftertime Comics. De eigenaar heet Wayne. En het was een flashback naar 1993. Ook toen vonden we een kleine (in oppervlakte) comic zaak, waar een heel enthousiaste eigenaar ons val alles aanraadde, maar ook echt inhoudelijk kennis had. Je kan het met hem eens of oneens zijn, maar dat het iemand is met liefde voor comics en dat graag wil delen is niet te ontkennen. En het werkt uiteraard aanstekelijk. Dus ja, er moest wel iets gekocht worden. Simon had een HC van Lone Ranger, Frank een Watchmen HC en Dennis pakte de Batman RIP HC mee en for old times sake de nieuwe nr 1 van Flash (waarin de terugkeer van Barry Allen ingeluid wordt). Grappig ook om te horen dat we als mensen die überhaupt comics lezen “geeks” zijn volgens Wayne. En dat als René zegt dat hij dat niet meer is, Wayne dat niet wil geloven. “You can’t take the geek out of the man, because if you had, you wouldn’t be here in my store!”.

In this video, you will hear the recommendations from Wayne for current comics and his all time favorites. If you are a comic reader or collector and you are in the Washington DC area, be sure to check out Wayne’s shop. HIGHLY RECOMMENDED!!!

We created a monster!!

Als iemand voor het begin van deze reis zou hebben moeten voorspellen wie het meest zou gaan kopen, dan denk ik dat veel van de stemmen op mij (Dennis) uitgekomen waren. Misschien dat dat qua budget uiteindelijk wel zo is (er zaten wat dure horloges bij), maar qua aantallen en omvang hebben we een zeer onverwachte winnaar: de heer Frank Rikkers!! En wat nog verrassender is: hij begint nu zelf te vragen waar de winkels blijven en wanneer we weer wat tijd inruimen om GAP in te gaan! OH….MY…..GOD………..we created a monster shopaholic who’s on a shopping spree. Ook deze keer is Frank degene die als eerste de stoute schoenen aantrekt om de GAP te plunderen. Op de heenweg voor zichzelf en op de terugweg voor Cindy (dan toch wel weer erg lief dat hij aan zijn vrouw denkt, jammer dat bij nu pas haar maten weet, 90-60-90 gaf hij door). René was hier goede tweede met een paar T-Shirts.

Alexandria

Alexandria was snel gevonden. The place to be in Alexandria is King street. We parkeerder de auto op één van de vele parkeerplaatsen, helaas hadden we geen kleingeld genoeg voor de meter, dus we waagden het erop. Dat was jammer, want bij terugkomst vonden we een mooie prent op onze voorruit. 35 dollar achter de wagen, maar ja, wat geeft een boer om een aardappel.

Standaard liep Dennis eerst de verkeerde kant op, dus kwamen we niet bij de Waterfront, maar bij het metro station (ook altijd leuk). Maar ook dit had zijn voordelen! Allereerst hadden we dit stukje dan in ieder geval gezien, ten tweede was er een Dunkin Donuts die Simon en Dennis dan toch maar eens moesten proberen (donuts ok, iced coffee volstrekt waardeloos) en als laatste kwamen we een comicshop tegen! Helaas gesloten, maar daar moesten we nog wel even naar terug later op de dag!

Vertrek uit het Hilton

Bananen brood pudding

Ontbijt en uitchecken verloopt bijzonder voorspoedig. Ontbijt is het beste wat we deze reis gehad hebben, op verzoek diverse soorten eieren gemaakt, wafels, sappen etc etc. Ook een bananen brood pudding, maar in het strijdgewoel wordt die vergeten! Check uit is geen probleem en als Frank de auto voorrijdt kunnen alle tassen erin en gaan we op weg naar onze laatste halte voor de terugvlucht: Alexandria.

Wel een kleine teleurstelling voor Simon. Hij had er zo op gehoopt Paris te ontmoeten, maar om de één of andere reden was die er deze keer niet. Helaas moet er dus gewacht worden op het maken van "One night in Paris, part 2".

Nog wat teksten

- De uitspraak van Napoleon: “ik kom naar huis, was je niet!”.
- It is beter to give than to receive!!
- Delivering the moneyshot!
- Iedereen die het eens is, give me a "hell yeah!".

De laatste dag

Om 7 uur op zaterdag 2 mei was het dan weer zover. Inpakken (wat valt op: de tassen gaan gek genoeg veel moeilijker dicht dan op de heenweg, hoe kan dat nou??). Onze vakantie zat er weer op. Het was opstaan met gemengde gevoelens (in ieder geval voor Dennis, maar ik denk ook zeker voor Frank en Simon). We hebben weer een hele mooie week gehad en dan wil je natuurlijk eigenlijk nog wel even doorgaan. Maar aan de andere kant verlang je ook weer terug naar vrouw en kinderen die je een week niet gezien hebt (voor alle mannen waren ze nog nooit zo lang zonder hun kinderen geweest). Dus ik denk dat het zo goed is. We maken er nog een leuke dag van en dan op naar huis!

Stappen in Adams Morgan

We hadden een tip gekregen dat dé club om te bezoeken in Washington DC Madam’s Organ is. Dus daar togen we naartoe. Het was een korte taxirit, dus voor 10 dollar waren we op de plaats van bestemming. Leuke wijk, levendig (in ieder geval op vrijdag) en veel bars en clubs. Om binnen te komen was er 7 dollar cover charge, maar dat hadden we er (graag) voor over. Binnen gekomen was de band al begonnen met spelen. En ja, als je als Nederlander betaald hebt, dan zul je natuurlijk je geld eraf luistern ook!









Het was Deb Callahan (vrouw van middelbare leeftijd, die de longen uit haar lijf zong. En er was een hele goede saxofonist. Deels werden er eigen nummers gespeeld en voor een deel covers (m.n. Creedence Clearwater Revival was een favoriet). Het was redelijk druk, en dat leidde ertoe dat we een paar keer door de security gevraagd werden ons te verplaatsen. Simon ging nog wel een paar keer de discussie aan, maar uiteindelijk bleek dat een hopeloze zaak te zijn. Dus dan maar in de weg staan, het is niet anders (even Zen zijn, anders ga je er nog aanstoot aan nemen ook!). Frank spotte een dame in het publiek, die van ons de bijnaam krijg "de vrouw met de Edammertjes", een ieder mag raden wat daarmee bedoelt werd, maar er worden geen prijzen onder de goede antwoorden verloot!

We bleven tot ongeveer 12.00 uur, daarna vonden we het welletjes, want zaterdag was de dag van onze reis terug en dan moeten we wel een beetje fit zijn. Dus met zwaaien naar Deb en een foto net voor we naar buiten gingen namen we afscheid en werden we door een Afghaanse taxi chauffeur naar het Hilton gebracht.

Wandelen en een bioscoop in Georgetown

Na het eten liepen we door het Georgetown gebied. Veel leuke winkels, maar tot een aankoop kwam het niet. Daarna maar naar de bioscoop (die we de avond hiervoor dus ook al gezien hadden) en de kaarten ophalen, zodat die ook maar in the pocket waren. Totdat de film ging beginnen (X-Men Origins: Wolverine), hadden we nog wat tijd te doden, dus om in de sfeer te blijven gingen we naar “The Exorcist Steps”, dat is een trap die in de film een belangrijke rol speelde. Moest in ieder geval, want de rocky trap in Philadelphia hadden we gemist! Stijle trap, stelde niet veel voor, maar ja, het was een Duivels dilemma wat we anders hadden moeten doen. Daarna terug, eerst een Sundae met caramel en nootjes eteñ en op naar de film. Precies om 17.00 uur ging het licht uit en precies om 17.15 uur viel René in slaap. De film kon hem niet boeien (terwijl ongeveer overal ontploffingen en kogels te horen waren (even een power nap, dat is een gave!). René verliet de zaal om aan de haven te vertoeven, terwijl het jonge spul de film af bleef kijken.

Na de film

Nadat de film afgelopen was vonden we René snel terug en deden nog even een rondje winkelcentrum in Georgetown. Frank kocht een fijne tas (de spullen pasten niet meer in de tas die hij meegenomen had) en Simon wist in een pas geopende feestwinkel de hand te leggen op 2 ninja kostuums voor Sam en Max. Daarna snel naar het hotel voor een hele korte opfrisbeurt en daarna naar het Indiase restaurant. Eten daar was ok, niet super, maar wel zijn geld waard. En na nog even een korte stop bij het hotel om jassen e.d. weg te brengen, vertrokken we naar het klapstuk van de avond: Adams Morgan.

Lunch in georgetown

We begonnen met een lunch bij Wisey’s. Daar kon je het studentengehalte zienderogen omhoog zien vliegen. Heerlijke broodjes, goede koffie en een prima smoothie. En een geweldige opmerking. Om het huis te complimenteren zei Dennis: “It smells great in here”, waarop de serveerster (nog met beugel) de klassieke opmerking maakte: “Yes, that’s me!!”. Lachen, gieren, brullen! En bezorgde haar een tip van 5 dollar!

Georgetown, here we come!

Na deze aankopen reden we richting bioscoop om de kaarten op te halen. Maar we kwamen erachter dat we toen in het echte Georgetown terecht waren gekomen (overigens kwamen we er later achter dat we bij de eerdere poging donderdagavond op minder dan 500 meter van de betreffende plek gestrand waren, maar dat terzijde J). Met een parkeer manoeuvre die zijn weerga niet kende, zette Frank de auto strak weg en konden we Georgetown wat beter gaan verkennen.

Comics en speelgoed

Na onze planningssessie van de ochtend gingen we op weg naar Wisconsin Avenue. Dat ligt tegen Georgetown aan. Het eerste bezoek was aan Fantom Comics. Dat was een shop waar we al twee keer langs gekomen waren, maar waar de designated driver (René) plankgas voorbij reed. Leuk winkeltje, er werden ook een aantal aankopen gedaan. Zo kocht René een Guardians of the Galaxy en een Thor hardcover (gewoon, omdat het kon). Simon liet zich inspireren en pakte zonder aarzeling ook een Guardians of the Galaxy mee. Frank kocht een mooi boek voor Cindy.
Daarna naar Sullivan’s Toys (waren we ook al langsgereden, maar toen nog niet geregistreerd). Eindelijk kon daar voor de kinderen van Simon en Dennis een flinke slag geslagen worden. Zowel Simon als Dennis kochten kostuums en Cars voor hun kinderen. Oh ja, en Dennis nam het cadeau voor Daan mee, pleisters van Mario!

Simon ziet er ERG jong uit!

Nog een nastootje van gisteren. Bij de Hooters wilden de mannen (ex Dennis natuurlijk) een biertje drinken. Echter, als je dat doet, moet je altijd een ID laten zien. Zo ook Simon, die het niet kan geloven. Maar ja, hij moest er wel AAN geloven, anders was er geen booze. Dat leidde tot de volgende opname! Ik zou het erg complimenteus vinden, als men dacht dat ik er nog uit zou zien als iemand onder de 21 jaar!

Blog bijwerken in een boekhandel(tje)

Kennelijk kun je ook eten in een boekhandel. Luisterend naar de creatieve naam: The Newsroom. Op dit moment werk ik het blog bij aan een brik tafeltje tussen de magazine's. Er is koffie en er zijn muffins en bagles. En Frank kijkt alle magazine's na!

We staan wat later op

Vandaag werd er zomaar eens geslapen op 7 uur. Tenminste toen, werd Dennis wakker om zich eens goed op te frissen, want na een nacht slapen om de hoofdpijn te verdrijven, bleef er nog wel wat wol in de kop achter. Inmiddels is Frank ook al helemaal klaar en leest het magazine met “things to do in Washington” om het programma voor vandaag wat explicieter te maken. Simon is aan het douchen en René is aan het slapen J. We hebben nog anderhalve dag en we willen er wel het uiterste uithalen! Morgen wordt het in ieder geval Alexandria, want dat ligt goed in de buurt van het vliegveld. Maar vandaag is het iets lastiger, omdat ook een aantal zaken die op de planning stonden inmiddels al gedaan zijn of we niet meer in die wijken gaan komen. Er ligt wel een verzoek: X-Men Origins Wolverine, op de première bekijken.

Toch maar een bar in…..maar niet zo lang

Om ons niet te laten kennen gingen we toch maar de bar in “The Horseshoe” waar de chauffeur ons afgezet had. Dennis had inmiddels een flinke hoofdpijn opgelopen en taaide al snel af (rond een uur of half elf), om dat weg te slapen. Frank, Simon en René bleven nog een uurtje, en speelden onder andere een paar potjes pool. Daarna gingen ook zij terug naar het Hilton, waarbij Frank zag dat René er een goede conditie op nahield, want hij had goed de pas erin! Frank ging nog even wat lezen in de lobby, waarbij hij nog even door de security aangesproken werd (gelukkig geen inwendig onderzoek naar drugs), maar na het laten zien van het boek dat hij ECHT ging lezen, was men erg behulpzaam. In de bar probeerde hij nog een biertje te vatten, maar dat duurde wat te lang (een relatief begrip natuurlijk J) en daarna zocht ook hij zijn bed op.

Georgetown

Na wat rusten (en een power nap van ruim een uur voor René), besloot het team om de avond door te brengen in Georgetown. Dat was ons door ongeveer iedereen aangeraden, dus dat moest een toppertje zijn. Na een korte taxirit kwamen we aan. Wat direct opviel was de mooie fontein en dat het heel erg klein was waar de chauffeur ons naartoe gebracht had. We aten bij “Tony & Joe Seafood restaurant”. Diner was prima, en René en Frank durfden het aan om een stuk van Flipper te eten (nou ja, het was rivier dolfijn, but you get the point). En toen dan maar naar de bars. Maar dat bleek een lastige te zijn, want dat waren er maar drie. Dat kan toch niet waar zijn. Flink wat rond gevraagd, maar er kwam niet een eenduidig antwoord van “ga twee keer links en drie keer rechts en je bent bij de gezelligheid”. Dus probeerden we een taxi om ons naar de gezellige bars van Georgetown te krijgen. En even later stonden we (na een taxi rit met een chagrijnige chauffeur en een veel te warme auto, waar we misselijk in werden) op……Conneticut avenue, op ongeveer 15 minuten lopen van ons hotel!!!! Aaaaaarrrggghhhhhhh………………….

Bedrukte Koninginnedag

Hoewel we probeerden een beetje de spirit van Koninginnedag erin te krijgen, was dat toch wel moeilijk zonder al het Oranje, de vrijmarkt en de gekte om je heen. En toen we in de Radio Shack ook nog te horen kregen dat een waanzinnige met een auto op de bus van de Koninklijke familie in wilde rijden en daarmee 5 mensen doodde en 12 ernstig verwondde, was het natuurlijk helemaal hiermee gedaan. Bizar om zoiets wat thuis gebeurd zo breed uitgemeten op CNN te kunnen zien.

Toch nog een iPod

Om een uur of vier verlieten we de Hooters. Aangezien we wat minder tijd in the Washington Mall hadden besteed dan origineel gepland, hadden we nu wat tijd om handen, maar slechts een beperkte voorbereidingstijd. Idee van Frank was om een bioscoopje te pakken, maar teleur, deze bleek nog dicht te zijn. Wat slenterend door de wijk bedachten we dat iedereen eigenlijk wel lamme poten had en dat we gewoon lekker naar het hotel zouden moeten gaan om wat uit te rusten. Zo gezegd, zo gedaan, maar onderweg kwamen we nog een Radio Shack tegen. En daar besloot René toch nog een iPod Classic te kopen. Voor het luttele bedrag van 250 dollar was hij het mannetje en nam hij de iPod breed glimlachend mee naar huis. De benodigde cradle bleef achter, en een oplader bleek niet te vinden, dus die zullen er in Nederland bij moeten komen.