Gig number two

Dankzij Dennis is inmiddels het 2e concert voor 2010 in de spreekwoordelijke pocket. Getriggered door het binnenkort uitkomen van de nieuwe Airbourne cd ging hij eens zoeken op het web en kwam er achter dat de band een tour gestart was en, het leven kan mooi zijn, een van de steden die ze aandeden was Amsterdam. Het optreden stond voor 25 maart gepland in de melkweg. Voortvarend wou Dennis kaartjes gaan kopen maar alles was al uitverkocht. Via een doorverkoop bureau slaagde Dennis er in om toch nog kaartjes te scoren maar het werd wel €35 i.p.v. de zeer consument vriendelijke originele prijs van €15 (uiteraard plus de voorverkoop kosten die knap prijzig zijn tegenwoordig).

Wat is dat nou eigenlijk Airbourne zullen een hoop mensen zich afvragen want het is (nog) geen wereldberoemde band. Welnu ze komen uit Australië en hebben een voorbeeld genomen aan de mastodonten van de rock ACDC. Het is vunzige old skool rock en dat is iets waar je ons alle vier (Dennis, Frank, Simon et moi) een groot plezier mee doet. Kortom dat wordt genieten op 25 maart en uiteraard komt hier het concert verslag te staan. Hier alvast een voorproefje en misschien tot ziens op de 25e maart.

Heideroosjes

In 1996 werd ik blij verrast door de Nederlandse punk band de Heideroosjes. De cd, Fifi, bevatte een schat aan prachtige nummers met scherpe teksten zoals Klapvee en Sjonnie & Anita. Daarnaast liet de band weten geïnspireerd te zijn door de Ramones via het nummer Ode to the Ramones. Ook de volgende cd Kung-Fu was een toppertje en ik bezocht menig memorabel Heideroosjes concert met Dennis.

In 2000 kwam er een uniek concert uit in de Marlboro Flashback tour, de Heideroosjes deden de Ramones na. Ondanks dat wij de latere cd's wat minder vonden dan de eerste twee moesten we er naar toe. De band had er duidelijk werk van gemaakt want alles was in de stijl van de Ramones, de band had zich zwarte leren jacks, spijkerbroeken en donkere zonnebrillen aangemeten. De bassist had voor dit optreden zijn bas op de knieën hangen en de band telde m.b.v. een scorebord in strak vijf kwartier 30 nummers af. Een fantastische ode aan een der beste bands aller tijden en een mooie laatste herinnering aan de Heideroosjes.

Tactics

Zoals eerder vermeld hangt er een dartbord op mijn project kamer. Werd er eerst af en toe een pijltje gegooid in een potje 301 (wij zijn niet zulke bikkels dat we 501 binnen korte tijd uit kunnen gooien) sinds kort heeft een nieuw spel zijn intrede gedaan; Tactics. Dit verslavende spel heeft inmiddels het gebruikelijke lunch wandelingetje van mijn team verdrongen als favoriete dag onderbreking. Tijdens de lunch worden er snel broodjes gehaald (of de van huis meegenomen bammetjes worden uit de tas gepakt) en verzameld een groepje zich rond het dartbord. Je merkt echter wel dat je in een ict bedrijf werkt want een van mijn teamleden heeft een speciaal Excel formulier ontwikkeld om de stand in bij te houden. Het wachten is nu nog op een koppeling naar een ranglijst aller tijden op de wiki.

Concertbezoek

Al enige tijd ben ik samen met een vriendin bezig om een concert in te plannen. Het lukt echter niet al te best want het enige concert waar ik naar toe ben geweest dit jaar was niet haar soort muziek. Dat weerhoudt ons er niet van om op zoek te gaan naar concerten om te bezoeken. Dat leidt tot leuke, maar niet al te realistische ideeën als U2 in Amerika. Dit deed ons echter wel besluiten om ook buiten Nederland te gaan kijken en zo kwamen we op de wereld tour van de black eyed peas uit. Het concert in Antwerpen leek ons wel wat maar dat bleek helaas uitverkocht te zijn. Momenteel zitten wij te wachten tot het openlucht theater in Bloemendaal haat programma bekend maakt maar we blijven ook naar het buitenland kijken.

Wissel

Dinsdagavond ging ik er eens goed voor zitten. De 10km op de Olympische spelen werd op een fatsoenlijk tijdstip uitgezonden en ik zou eens lekker gaan kijken hoe Sven zijn 2e en Nederland zijn 4e gouden plak zou gaan halen. Sven zou de laatste rit rijden en het ging op de bekende Kramer souplesse. Na een aantal rondjes was het duidelijk, het enige wat er nog moest gebeuren was de race uitrijden. Totdat de coach met die prachtige aanwijzing kwam dat Sven de binnenbaan moest rijden i.p.v. de buitenbaan waar hij zelf in wou rijden. Het deed mij onmiddellijk aan die andere topwissel denken.

Chatten

Ik raak steeds verder verstrikt in netwerken waar ik altijd van had gezworen dat mij dat niet zou overkomen. Zo ben ik tegenwoordig blogger met dank aan Dennis, facebook gebruiker dankzij een vriendin en sinds afgelopen weekend heb ik, dankzij diezelfde vriendin Skype geïnstalleerd. Sinds enige tijd zit ik te chatten met die vriendin via facebook maar het werkt niet prettig, de boel loopt regelmatig in de stress en de computer hangt dan behoorlijk. Sinds we dit probleem hebben probeert die vriendin mij op Skype te krijgen maar ik bleef dapper weigeren met kreten als ik heb geen webcam en geen microfoon. Als tussenoplossing installeerde zij Yahoo messenger, iets dat ik samen met Dennis al enige tijd gebruik. Ze bleef echter aandringen om op Skype over te stappen en gaf aan dat dit ook prima werkte als chat medium zonder cam & mike. Dit weekend ging ik eindelijk door de knieën en installeerde Skype onder vreugdegehuil van mijn vriendin. De conclusie na één sessie is dat het werkt maar doe mij Yahoo maar. Ik vrees echter dat er geen weg terug meer is nu die vriendin weet dat ik Skype heb draaien. Weer een stap verder in het moeras van de social media.

Voetbal

Deze zondag was het weer tijd voor een wedstrijd van Ajax en wel Ajax – Vitesse. Voor mij de 1e wedstrijd van deze competitie, ik had dit seizoen alleen Jong Ajax – Jong PSV gezien en dat was het. Ik toog dus om half twee naar het huis van Dennis om hem op te halen voor het ritje naar de Arena. Na de rit naar de Venser polder met onze speciale parkeerplek was het een korte wandeling naar de Arena en gingen wij zitten. De timing was perfect want we zaten nog niet of de gladiatoren betraden het veld onder het luidkeels meegezongen clublied. Prompt kwam weer boven wat ik kennelijk onderbewust had weten te vergeten. Sinds vorig seizoen zaten de Ultra’s (voorheen vak 410) naast ons en dat was een permanente herrie die het praten zeer lastig maakte. Ik stel een petitie voor met als titel geef de ultra’s hun eigen vak terug. Oh ja en de wedstrijd, toch de reden om te gaan. Na een superieure eerste 35 minuten en een 3-0 stand ging de wedstrijd vervolgens als de spreekwoordelijke nachtkaars uit. Ajax vond het wel genoeg en Vitesse kon gewoon niet meer. Eindstand 4-0.

Borrel

Zoals laatst vermeld tijdens mijn verslag over een hectische vrijdag moest een van mijn teams afgelopen week een oplevering doen. Alles was prima voor elkaar, op tijd af en goed. Kortom een prima prestatie en een prima presentatie na afloop. Ik vond het dan ook hoog tijd om gezamenlijk een borrel te gaan doen om het succes te vieren en de keuze viel op al snel op Haddock. Dit water sport centrum is gelegen aan het weerwater in Almere en heeft meer dan voldoende parkeergelegenheid. Donderdag aan het eind van de dag gingen wij dan ook naar dit stukje bruisend Almere. Het was er rustig zagen we al, we konden probleemloos voor de deur parkeren. Hoe rustig zagen we pas toen we binnenkwamen want we waren de enige bezoekers. Naast de bediening was ook poes erg blij om ons te zien want er waren eindelijk mensen aanwezig die haar konden aanhalen.

Haddock is een watersport centrum met een bruine kroeg dus we hadden, zoals later bleek ijdele, hoop dat er een dartbord was om onze kunsten op te vertonen. Toen we er achter kwamen dat er geen dartbord was hielden we het maar bij drank en hapjes. Van ons ploegje waren er twee vegetariërs en we kregen dan ook een bordje met alleen vegetarische vette kledder en een bordje met gewone vette kledder. Prima verzorgd! We hadden geen enkele reden tot klagen toen we weggingen maar besloten wel om de volgende keer ergens anders te gaan borrelen want dat dartbord was toch wel erg belangrijk.

Kascommissie

Deze week was het weer tijd voor een jaarlijkse klus waar ik niet echt om zit te springen. Ik heb een appartement en dat betekent dat ik automatisch lid ben van een VVE. Nu is dat erg prettig omdat onderhoud etc. vanuit de VVE en de beheerder geregeld wordt dus daar hoor je mij niet over klagen. Nu is een VVE een vereniging en dat betekent dat er een bestuur met voorzitter, vicevoorzitter en secretaris moet zijn. Toen bij de oprichtingsvergadering om leden gevraagd werd bleef het erg stil maar gelukkig waren er net genoeg vrijwilligers om alle rollen te vervullen. Ook ik had geen zin en hield probleemloos mijn hand omlaag. Bij het invullen van de verschillende commissies hulde ik mij moeiteloos in stilzwijgen. Men kreeg de kascommissie echter niet gevuld en dus besloot ik om dan toch maar mijn hand op te steken. Ik werd dus lid van de kascommissie. Sindsdien controleer ik, en mijn mede commissieleden, elk jaar trouw de boeken van onze beheerder. Zo was het deze avond ook weer zo ver en samen met mijn collega vervulde ik onze plicht. Wij vonden toch wel één foute boeking van 3 cent en daar mag je best wel trots op zijn. Ach het zit er weer op en ik hoef mij een jaar lang niet meer druk te maken om deze cijferbrij en daar wegen toch echt wel de vele voordelen die een VVE biedt tegen op.

Taxi service

Afgelopen zondag was het wederom vroeg op staan. Ik had een vriendin beloofd haar naar Schiphol te brengen. Toen ik het beloofde maakte ik mij niet zo druk, ik moest haar om tien uur ophalen en ik had toch duidelijk gehoord dat zij op een maandag vloog. Helaas bleken mijn oren andere dingen gehoord te hebben dan haar mond gezegd had want de vlucht was toch echt op een zondag. Gelukkig woont ze dicht bij mij in de buurt en kon ik de wekker op negen uur zetten, maar ja dat is toch geen wenselijke tijd voor mij op de zondag. Alles liep echter van een leien dakje. Ondanks de zoveelste sneeuwbui reed ik probleemloos naar mijn vriendin toe, pikte haar en een andere vriendin op en bracht de dames naar Schiphol. Ik nam met een zoen afscheid om weer naar de warmte van mijn huis terug te keren. Ik laat het aan iemand anders over om haar na twee weken weer op te pikken van het vliegveld.

Party

Nadat mijn vrienden waren vertrokken bleef ik achter in de roode baron daar er flink gefeest moest worden. De eigenaresse vertrok namelijk voor twee weken vakantie naar Thailand en veel van haar vriendinnen waren langsgekomen om de laatste avond luister bij te zetten. In tegenstelling tot de vorige keer was het er erg druk maar dan voornamelijk met sexy geklede dames die een feestje wilden bouwen. R&B was verboden, latin (maar dan alleen swingende merengue en salsa) mocht nog net, maar verder moest er goede up-tempo dance muziek gedraaid worden. De dames gingen volledig los en er werd zwoel en sexy bewogen op de maten van de muziek. Met name een dame, momenteel op zoek naar een vriend en dus met bijbehorende kleding, stond erg verleidelijk met haar heupen te draaien. De mannelijk bezoekers stonde ondertussen goedkeurend toe te kijken en een enkeling deed zelfs mee met de losgeslagen dames. Ik vertrok om half een daar ik de volgende ochtend vroeg op moest, als dat niet zo was geweest had ik er nog wel een paar uurtjes aan vast geknoopt!

Reünie

Het was alweer een hele tijd geleden dat ik met twee vrienden van mij had afgesproken. Zij hebben drie kinderen en dat maakt het af en toe wat lastig om een gaatje te vinden. Dit weekend waren zij er echter in geslaagd om al hun kinderen onder te brengen en hadden wij afgesproken om gezellig wat te gaan drinken en eten op de zeedijk en omgeving. Startpunt was café de Zon, waar ik om zes uur als eerste arriveerde. Het voordeel van bekende plekken is dat je er vaak wat kennissen tegen het lijf loopt en zo ook deze keer. Even bijpraten met deze kennissen en mijn vrienden kwamen binnen. Het was weer ouderwets gezellig en het eerste uur brachten wij door met elkaar op de hoogte stellen van wat er de afgelopen tijd was gebeurd.

Daarna werd het tijd om aan tafel te gaan. De keuze viel op een van mijn succesnummers de Little Thai Prince. De begroeting was hartelijk maar ja, ik ken de kok, de eigenaar en de serveerster alle drie inmiddels erg goed, ook buiten het restaurant om. Wederom prima gegeten hier. Uiteraard de bekende schaal met Thaise hapjes als voorgerecht, mijn vaste keuze bij welk Thai restaurant dan ook. Daarna hadden mijn vrienden beide een minder pittig gerecht, de een rundvlees met cashewnoten in een oestersaus, de ander garnalen. Ik ging voor de eend in rode curry die erg lekker, maar ook een stuk prettiger was. Met koffie van het huis namen we afscheid en zoals altijd hier schrik je van de laagte van de rekening. Voor €71 was het bijna diefstal te noemen. De laatste etappe was een afzakkertje bij de roode baron voordat mijn vrienden moe huiswaarts keerden. We spraken af dat er niet meer zo’n lange pauze tussen deze en de volgende afspraak zou zitten.

Ben

Helaas hebben wij dit weekend afscheid moeten nemen van een goede vriend. Ben het ga je goed!

De laatste loodjes

Na het aperitief en de maaltijd was het laatste onderdeel van de avond aangebroken, het stappen. Wij gingen met z’n vieren naar de roode baron om de avond af te sluiten. Het was erg rustig op deze avond en ik kon me volledig uitleven met de muziek. Ik besloot dan ook los te gaan met swingende jaren zeventig en tachtig muziek en dat kon iedereen dan ook flink waarderen. Zaten m.n. de dames eerst alleen op de bank te swingen bij dit soort nummers, toen de latin kwam gingen de beentjes los en werd er flink gedanst. Het gezelschap werd eerst uitgebreid daar een vriend van mij tegen elf uur kwam opdagen en later uitgedund want mijn vriendin moest naar huis. Uiteraard bracht ik haar naar haar auto in de parkeer garage daar het inmiddels erg laat was geworden. De overige vier bleven echter tot in de kleine uurtjes in de roode baron hangen en besloten zelfs door te gaan naar de Mekhong River. Het gezelschap steeg daar weer naar de vijf omdat een Thaise vriendin van mij daar was. Ze was echter goed aangeschoten maar ook goed gezelschap. Toen de Mekhong sloot gingen mijn collega met zijn vriendin terug naar hun hotel. Wij namen nog een laatste afzakkertje in de San Francisco voordat het tijd was om huiswaarts te keren. Het was een heerlijke avond en gevaar voor herhaling is zeker aanwezig.

Wat je van ver haalt is lekker

Een collega van mij heeft sinds enige tijd een relatie met een Filippijnse. Na eerst zelf een maand in Cebu bij haar doorgebracht te hebben was zij inmiddels in Nederland bij hem op bezoek en uiteraard stond een weekend Amsterdam (hij woont zelf in Zeewolde) op de agenda. Nu wilde ik zijn vriendin ook graag een keer ontmoeten en hun weekend Amsterdam was daar uiteraard de ideale opening voor. De afspraak was dan ook snel gemaakt om dat weekend uit eten te gaan. Een vriendin van mij die mijn collega ook kent wou ook graag langskomen, het enige wat overbleef was een datum en een restaurant. Het restaurant was geen probleem, het prikken van de datum was wat lastiger. Toen die eenmaal vaststond bleek dat ik 2x binnen een week bij A-fusion ging eten maar daar kon ik mij wel over heen zetten ;-)

Na de het aperitief betraden wij a-fusion en gingen aan tafel. Ik zal deze keer niets over de maaltijd zeggen, zie daarvoor bv. dit bericht, maar de avond was zeer geslaagd te noemen. Zijn vriendin bleek aangenaam gezelschap te zijn en er waren geen conversatie problemen. Nu was dit logisch want de dame had gestudeerd, was tandarts en sprak uitstekend Engels. Iedereen kon het erg goed met elkaar vinden en de meer dan uitstekende maaltijd en bediening zorgde voor een prettige sfeer en de uren gleden voorbij. Al met al hebben wij dik twee uur aan tafel gezeten waarna het tijd werd om de volgende etappe in te zetten. Uiteraard moest er een wandeling over de wallen gemaakt worden maar been there, done that. Zo gingen mijn collega en zijn vriendin in de kou een wandeling door de buurt maken en gingen wij alvast naar de volgende halte.

In de wildeman

Voor de afspraak van vanavond konden wij helaas niet in het elfde gebod afspraken en moesten wij onze heil elders gaan zoeken. Na kort nadenken viel de keus op proeflokaal in de wildeman, net als het elfde gebod is dit een bier specialiteiten café met een prettige atmosfeer. Het aanbod is hier echter een stuk groter. Men heeft 17 bieren op de tap en 200 op de fles, echter ook hier geen st. feullien te vinden. Je moet met teleurstellingen kunnen leven. We hadden om zes uur afgesproken met zijn vieren, onderweg kreeg ik echter een sms’je dat een vriendin het niet ging redden en er om half zeven zou zijn. Ik sms’te terug dat het, gezien haar parkeergarage vind kwaliteiten, wel zeven uur zou worden.

Om zes uur waren we gedrieën aanwezig en genoten van een drankje in een erg volle kroeg zonder muziek. In de wildeman draait bewust geen muziek om de gasten rustig met elkaar te kunnen laten praten. Er was geen zitplaats meer te bekennen maar we stonden rustig tegen de bar (ja de bar hier heeft geen krukken) aan. Het was erg gezellig en we hielden de tijd niet in de gaten, maar om half zeven kwam de eerste boodschap dat onze vriendin het niet ging redden en later nog een belletje van haar. Tegen die tijd was het al zo laat (de tafel in het restaurant was om half acht gereserveerd) dat ik afsprak om elkaar dan maar bij de zon te ontmoeten aangezien het restaurant daar tegenover zit. Wij drieën waren daar als eerste maar onze vriendin kwam al snel binnen lopen. Deze keer lag haar late komst niet aan het vinden van de parkeergarage maar ze had veel problemen gehad om tijdig haar werk te verlaten. We verlieten de zon weer en staken de straat over om te gaan eten.

Hectische vrijdag

Vandaag is het een behoorlijk hectische dag. Er moet veel geregeld worden en dan helpt een dagje thuiswerken het beste. Zo moet dit weekend een van mijn twee huidige projecten live gaan. We hebben hier gisteren al voor overgewerkt en vandaag moeten de beruchte laatste loodjes gelegd worden. Gelukkig is iedereen gefocust en gaat het lukken. Mijn tweede project moet dinsdag een demo geven en ook hier moet nog even wat gas bijgegeven worden om alles tijdig en goed af te hebben.

Voeg daar aan toe een etentje vanavond met voorafgaande afspraak in de kroeg. (Helaas niet het elfde gebod maar het wordt in de wildeman.) Een bezoekje aan de kapper dat eigenlijk voor vanavond stond en dus naar de middag verschoven moet worden, een etentje morgen en helaas ook een begrafenis van een hele goede bekende morgen en je ziet dat ik niet echt rustig aan kan doen. Vanavond in de kroeg en aan tafel maar even alles weg laten vloeien en genieten van de goede dingen des levens.

Geen demmeren

Vandaag had ik een mooie nawerkse activiteit ingepland. Verlaat nieuwjaars Demmeren. Oftewel met een groep collega's na het werk wat gaan drinken in café Demmers te Naarden. Iedereen had er veel zin in want het was al weer te lang geleden dat we dit leuke café met zijn speciaalbieren en pinda's een bezoek hadden gebracht. Helaas het mocht niet zo wezen want een van mijn twee teams was tegen flink wat problemen aangelopen en er moest geleverd worden dit weekend. 's Middags was er crisis overleg geweest en we zagen maar een oplossing. Vanavond doortrekken tot onze issues verdwenen waren zodat we toch op tijd zouden leveren. Nu kan ik zelf niet meewerken maar faciliteren en ondersteunen behoort wel tot de mogelijkheden. Ik besloot te blijven, ondertussen wat aan mijn eigen werkzaamheden voor mijn andere team te doen en dingen te regelen.

Het eerste was uiteraard de voedselvoorziening. Na een inventarisatie ronde kwamen pizza en shoarma er als winnaars uit en aangezien beide zaken aan huis bezorgden liet ik beide aanrukken. Pulcinella bezorgde ons prima, en echte Italiaanse, pizza's en Grillroom Sphinx verzorgde een prima mixed grill. Aangezien er een sector overleg was geweest (waar wij ook niet naar toe waren gegaan) met aansluitende borrel had ik daar voor ieder van mijn mensen nog een biertje gekaapt zodat zij het eten weg konden spoelen. Alles smaakte prima alleen de mixed grill was iedereen te machtig, niemand slaagde er in al het vlees weg te werken laat staan de bijbehorende frites. Na de vreetpartij kwamen er oplossingen in zicht en wij togen naar huis met een tevreden gevoel. Het woog niet op tegen een avondje Demmeren maar echt ontevreden ging ik ook niet naar huis. Nu morgen en het weekend nog door zien te komen en we hebben weer een klus geklaard.

Familie bijeenkomst

Mijn moeder vond het weer eens tijd worden dat de hele familie bij elkaar zou komen. In ons geval is dat niet zo’n probleem want ze hoeft alleen met mij en mijn zusje een datum te regelen en we zijn klaar. Uiteraard wordt en dan meteen een maaltijd aan gekoppeld zodat ze zeker is dat mijn zwager en ikzelf aanwezig zullen zijn. Zo kwam ik dan ook deze zondag bij mijn ouders binnen. Ik was aan de late kant want net zoals vorige week had ik op de zondag gewerkt en toen ik binnenkwam zat iedereen dan al aan de olijven, nootjes en drank. De gesprekken gingen o.a. over de vakanties een populair onderwerp in deze koude tijden. Mijn nichtje zou voor het eerst thuisblijven en dat was toch wel een gevoelig onderwerp. Ik kreeg dan ook het dringende verzoek van mijn zusje om af en toe eens op bezoek te gaan in de vakantie en mijn nichtje dan mee uit eten te nemen of haar mee naar de bioscoop te nemen. Het was gezellig maar op een gegeven ogenblik was het dan toch tijd voor een erg belangrijke programma onderdeel, de maaltijd.

Deze keer had mijn vader weer eens een mooie nasi schotel klaargemaakt, iets dat hij al lange tijd niet meer gedaan had. Nu ben ik normaliter niet zo’n voorstander van Nederlanders die nasi maken met twee uitzonderingen, mijn stapmaat en mijn vader staan bovenaan in mijn nasi kooklijst. Mijn vader had een gigantische braadslee gemaakt met een uitstekend nasi met als side dishes, zilveruitjes, augurk, saté, omelet en prei. Doe hier ketjap, sambal en de beroemde satésaus van mij vader bij en het is genieten geblazen. Na het dessert kwam de koffie op tafel en werd het tijd om te vertrekken want de kinderen moesten ’s avonds nog studeren. Het was weer een gezellig familie avondje en iedereen ging tevreden naar huis.

Wilde avond

Het was wederom een wilde avond in de roode baron, na de flashende dame van de vorige keer stond deze avond in het teken van het strip geweld. En dan hebben we het niet over de Donald Duck en aanverwante artikelen.

Toen uw DJ op een gegeven ogenblik aan de wat meer opzwepende nummers toekwam beklom een Braziliaanse eerst haar kruk en vervolgens de bar om een showtje weg te geven. Dit tot grote vreugde van een groepje mannelijke bezoekers dat in haar buurt stond en volop stond te genieten. Het was te zien dat dit niet het vaste beroep van de dame was want bij het stoer uittrekken van haar overhemd (uiteraard zonder het merendeel van de knoopjes los te maken) bleef het zaakje steken bij een van haar polsen en moest zij door een andere dame geholpen worden want de boel zat muurvast. Zij liet zich echter niet tegenhouden door dit soort kleine tegenslagen en ging vrolijk verder aangemoedigd door zowel de mannelijke als vrouwelijke clientèle. Ze kreeg op een gegeven ogenblik versterking van een Thaise dame. Toen deze echter continue de rits van haar truitje omlaag en wederom omhoog deed greep een van haar vriendinnen resoluut in. Zo resoluut dat de hele inhoud van het truitje op straat lag. Dit beëindigde het optreden van de tweede artieste waarna de Braziliaanse weer het alleenrecht op de bar had. De andere dames in de bar stonden ook behoorlijk zwoel te dansen maar zij kregen niet al te veel aandacht daar de Braziliaanse duidelijk de ster van de avond was. Toen zij op een gegeven moment weer terug op aarde (ok de vloer van het café) keerde was dit een zware teleurstelling van haar fans. Deze bleven echter wel de hele avond hangen in de hoop op meer actie maar ze ging niet verder dan af en toe haar riem afdoen en de knoopjes van haar broek los te maken.

Om niet saai te worden, wederom A-fusion

Ik denk dat het eens tijd wordt om op de eigenaressen van a-fusion af te stappen en te vragen wanneer ik dat gratis diner voor 2 een keer verdiend heb. Het aantal mensen dat hier dankzij mij is gaan eten begint zo langzamerhand behoorlijk aan te tikken. Ik had hier eind vorig jaar met mijn afdeling gegeten en dat was een behoorlijk succes te noemen. Zij hadden het restaurant op hun beurt weer lopen aanprijzen bij collega’s, met als gevolg dat mijn vaste lunch, annex tappas avond, annex spelletjes avond gezelschap het idee opperde om hier ook eens te gaan eten. Uiteraard was het geen enkel probleem om mij over te halen dus de avond werd ingepland.

Start en ontvangst was uiteraard bij Ben & Ien, de plek waar ik nog nooit iemand over heb horen klagen want de sfeer in het elfde gebod is altijd goed. Het gezelschap verzamelde zich rustig aan en toen het tijd was om de grote afstand naar a-fusion in te zetten waren wij vijf man/vrouw sterk. Ik had van te voren flink wat opmerkingen gemaakt over oesters, sprinkhanen en zeewier dus sommigen waren wat gespannen over wat er op tafel zou komen. Na de eerste paar gangen was iedereen echter razend enthousiast. Ik bestelde de eerste ronde met zeewier salade, dijen vlees (kip), eend, oesters en ossenhaas saté, daarna gingen de anderen los en kwamen er nog 9 gerechten voorbij voordat de toetjes op tafel kwamen. Groene thee ijs bleek zelfs door niet ijs liefhebbers verslonden te worden en de taro pudding van zoete aardappel was een onverwachte topper. De afsluitende bubble tea voor de niet koffie drinkers was een grote (maar lekkere) surprise. Een soort van milkshake met jelly beans die zo koud was dat er regelmatig gestopt moest worden omdat je van binnen bevroor. Een van de disgenoten vertelde mij dat hij na vanavond begreep waarom chef Erik de Boer van Lakes in een interview dit tot zijn favoriete ‘normale’ restaurant had uitgeroepen en hier regelmatig een hapje kwam eten.

Rare meiden die vrouwen

Afgelopen vrijdag gebeurde er iets in de roode baron waardoor ik wederom gewezen werd op het feit dat mannen vrouwen maar slecht begrijpen. Het volgende vond plaats. Er was een Aziatische dame aanwezig die flink stond te flirten met een man, beide partijen hadden er zin in en hadden duidelijk lol. Totdat er een andere dame binnenkwam die vond dat ze oudere rechten op de man had. De man had (logischerwijs) wat problemen met de situatie maar het leek goed af te lopen tot de eerste dame een opmerking plaatste dat ze geen reserve keuze was en aan de andere kant van de bar ging zitten mokken. Wat er daarna gebeurde deed mij inzien dat ik vrouwen slecht begrijp. De dame ging staan flashen (zowel richting de bar als richting de straat). Nu had zij een duidelijke aanbieding want de chirurg had haar van een paar ferme jongens voorzien (500cc per stuk aldus de dame), maar waarom je gaat staan flashen als je je afgewezen voelt?

Het muisje had echter een zeer onverwacht staartje want een oude kennis van ons was door het geflash uiteraard naar binnen aan het kijken en zag toen (kostte wat moeite gezien de afleiding) ons staan. Aangezien we elkaar al een paar jaar niet gezien hadden zaten we even later gezellig met een drankje bij te praten. En ook met de dame is het goed afgelopen want toen de concurrente vertrok kon zij het weer prima met haar gezelschap voor die avond vinden.

Rookverbod

Het eerste nadeel van de verhuizing van de donderdag naar de vrijdag is een feit. Ons bezoek aan het elfde gebod was op deze vrijdag van zeer korte duur, en dat was niet vrijwillig maar dat kwam door de omstandigheden. Vanaf 1 juli 2008 kwam het rookverbod in de horeca er door, en als ex-roker was ik voor cafés niet echt pro of contra. Voor restaurants vond ik het echter een top regeling. Je gaat er echter al snel aan wennen en binnen no-time vond ik het erg prettig dat er niet meer gerookt werd in de cafés. Toen op een gegeven ogenblik er jurisprudentie kwam dat in cafés zonder personeel weer wel gerookt mocht worden was ik niet echt blij want dat gold voor diverse etablissementen die ik bezocht zoals het elfde gebod en de roode baron. Het bleek echter geen al te grote achteruitgang het was als niet roker nog steeds prima te doen.

Nu wij echter op de vrijdag uitgaan is het stukken drukker in de cafés en deze vrijdagavond was het elfde gebod afgeladen met mensen en dit waren (bijna) allemaal rokers. Het was warm, benauwd en drukkend en na een biertje vond ik het al tijd om te vertrekken. Hopelijk was deze avond een uitzondering want het was niet prettig toeven in mijn stamcafé. En voor diegenen die nu een opmerking willen maken "Ja, ik begrijp wat ik mijn vrienden vroeger aangedaan heb."

De zon

Een van de cafés waar we wat minder vaak komen is de zon. In de zomer is het een favoriete plek om in de middag te bezoeken omdat het grote terras lekker in het zonnetje ligt en een prima uitzicht heeft op de nieuwmarkt en alle passerende mensen. In de koudere maanden van het jaar komen we er af en toe binnen. Meestal als we bij het passeren wat bekenden zien lopen we even binnen om wat te drinken en bij te praten voor we weer verder gaan naar andere haltes.

Als je je in de zon bevindt en niet naar buiten kijkt zou je net zo goed in de jordaan kunnen zijn. De zon is een typisch Amsterdamse kroeg waarvan je er vele in deze volkswijk kunt terugvinden. Er is een jukebox waar Hazes en andere helden uit lopen te schallen en een papegaai (die behoorlijk kan schreeuwen) behoort tot de inventaris. Als Ajax speelt wordt de wedstrijd uiteraard vertoond en dan is het een stuk rustiger in het café omdat dan (bijna) iedereen ingespannen naar de godenzonen loopt te kijken. De kroeg heeft uiteraard diverse hapjes (porties kaas, leverworst, tosti’s etc. etc.) maar een aanrader is de ossenworst daar deze bij Louman vandaan komt. Een van de beste (en duurste) slagerijen van Amsterdam en omsteken. Als je van dit type kroeg houdt dan kun je je hier het hele jaar door vermaken anders raad ik je aan in de zomer op het terras te gaan zitten want dat is top.

Wilde whisky dagen

Aangezien Gall & Gall en Albert Heijn tot dezelfde keten behoren is het niet vreemd dat naast heel veel Albert Heijn’s ook een Gall & Gall gevestigd is. Zo kom ik bijna altijd langs de Gall & Gall als ik boodschappen ga doen. Meestal ga ik niet naar binnen want de whisky’s die ze hebben zijn niet goedkoop en ze kunnen meestal niet op tegen speciaalzaken als Van Wees en Cadenhead (helaas failliet gegaan). Deze keer besloot ik wel binnen te lopen nadat ik de boodschappen in de auto had gedaan aangezien de wilde whisky dagen aangebroken waren. 20% korting op elke fles whisky. Dan heb je geen enkel probleem om mij naar binnen te lokken.

De buit bestond uit een speciale Highland Park botteling (de Earl Magnus), een Glenrothes en een cask strength Laphroaig. De Laphroaigh had een aardige verrassing. Door aan te loggen op de site met de barcode van mijn fles en de coupon code van een bijbehorend info boekje (en ja dat is uiteraard allemaal in de prijs van de whisky verwerkt) werd ik een friend of Laphroaig en de bezitter van een stukje land (one square foot) bij de stokerij. Als je de stokerij bezoekt dan kun je je tithe (de opbrengst van je stuk land) ophalen, een dram Laphroaig. Nu werd er door de whisky proef club laatst al het idee geopperd om wederom (in 2007 waren we ook al geweest) een trip naar Schotland en haar whisky stokerijen in te zetten en in dat geval is Laphroaig duidelijk een contender.

Dropkick Murphys

Door alle vertragingen in het restaurant waren we (te) laat bij de Heineken Music Hall. Parkeren ging prima, lopen naar de hal was ondanks de gladheid geen probleem, de gratis garderobe een prettige verrassing en de muntjes een bekend verschijnsel. Twee man wierpen snel een blik naar binnen en konden zo de slot akkoorden van de Mahones nog meemaken terwijl de anderen muntjes voor drank stonden te ruilen. Daarna gingen we gezamenlijk naar binnen en het was te merken dat er niemand meer onder de 40 was want in plaats van midden in de mosh pit te gaan staan werd de tribune opgezocht. Relaxed zittend werd er gewacht op de dingen die zouden komen en het eerste van die dingen was Sick of it all, een uitstekende hardcore band uit New York die ik al eerder gezien had, maar dan als hoofdact. De band speelde loeistrak in een erg hoog tempo en het was genieten geblazen. Nieuw werk en oud werk werd afgewisseld and a good time was had by all.

Toen werd het echter tijd voor waar we voor kwamen en dat waren de Dropkick Murphys. De band had een nieuwe opkomst (geen For Boston meer) maar onder de tonen van een instrumentele traditional. Het dak ging er van de start van af en de hele zaal stond te golven en mee te brullen op alle nummers. Geen Paradiso of Melkweg betekende echter ook geen stagediven en het was erg vreemd om alleen de band op het podium te zien. Dit hield echter op bij Kiss me I’m shitfaced toen er kuddes babes het podium opgetrokken werden om met de band mee te swingen. Daarna volgende nog een enkele nummers waarbij het podium weer voor de band was. Bij de laatste twee nummers was het podium echter voor de skins. Met Skinhead on the MBTA liep het podium vol en het was een stuk ruiger dan bij de sessie met de babes. Er werd afgesloten met mijn persoonlijke favoriet Boys on the docks, met diezelfde kudde skins op het podium. Het was wederom top maar het mooiste compliment vond ik de volgende dag in mijn mailbox. Ik had een collegaatje getipt om naar het concert te gaan (ik had haar niet gezien op de avond) en zij had mij bij thuiskomst een mailtje gestuurd met als titel “Wauw!”.

Een goede reden om naar Suvarnaphum te gaan

Als wij vroeger naar een concert gingen dan was het meestal uit huis of uit het werk naar de concertzaal en vervolgens genieten van de artiesten en weer naar huis vertrekken. Eventueel een hap vette kledder bij de McDonald’s of iets dergelijks naar binnen en dat was het wel. Tegenwoordig doen wij alles een beetje luxer en is een concert een goede reden om vooraf uit eten te gaan. Zo ook deze zondag. Aangezien de show uit drie acts bestond en zelfs het voorprogramma er goed uit zag besloten wij vroeg aan tafel te gaan om op tijd (19:30) aanwezig te zijn voor het voorprogramma. De traditionele afspraak plek is bij mij thuis als enige vrijgezel van de groep en we kiezen dan meestal voor ons favoriete Thaise restaurant Suvarnaphum. Toen ik de website opzocht voor het telefoonnummer om te reserveren zag ik dat eigenaresse Mem haar zaak in december 2003 geopend had, dat is dus ruim 6 jaar geleden. Ik kan me nog herinneren dat ze achter de bar van de Mekhong River stond en ons vertelde dat zij een restaurant ging openen. De tijd schiet echt voorbij.

Terug naar nu en de maaltijd deze avond. Van de vijf concertgangers kwamen er zes opdagen voor het eten. Op het laatste moment was er nog een kaartje gekocht voor de vrouw van een van en ons en zo hadden we ook iemand bij ons die voor het eerst van de genoegens van Suvarnaphum mocht gaan genieten. Er waren enige nieuwe specialiteiten te krijgen en ik bestelde er daar een van, lam. Een prima keuze want het was smullen geblazen. Dat vond trouwens iedereen over zijn of haar gerecht. Alles ging prima tot het dessert. Zoals gewoonlijk bestede ik een espresso maar de anderen gingen voor ijs of banaan in honing (met ijs). Mijn koffie arriveerde prompt, de rest van de desserts kwamen niet. Er werden wat excuses gemompeld maar het voedsel bleef weg. Toen na zeer lange tijd eindelijk de banaan arriveerde (zonder honing volgens een van diegenen die het gerecht bestelde) uitte iemand de historische kreet “No money, no honey”. 2 man barsten in schaterlachen uit, de rest van het gezelschap keek wat meewarig. Ondanks alle humor waren we erg laat weg en de vraag was of we het eerste voorprogramma zouden halen

Een vriendin van minder verre

Ik had met een vriend afgesproken om een hapje te gaan eten voordat we zouden gaan stappen en was een half uur te vroeg voor de afspraak. Nu had ik geen enkel probleem om dit half uur te vullen, ik dook namelijk bij het elfde gebod naar binnen. Tot mijn verrassing en vreugde hadden ze n’íce chouffe van de tap dus had ik geen moeite om mijn keuze te bepalen, ondanks de 10% die dit biertje tot een zware jongen maakt. Waar ik vorige week een vriendin van verre ontmoette kwam ik deze keer een vriendin van dichterbij tegen, van oorsprong Friezin maar al jaren in Amsterdam wonend. We zaten gezellig wat bij te praten onder het genot van onze biertjes en het gesprek kwam als snel op vakantie plannen. Toen ik vertelde naar Rome te gaan vroeg ze of ik nog tips nodig had want zij was daar een paar jaar geleden twee weken geweest. Uiteraard ben ik nooit te beroerd om naar goede voorstellen te luisteren en ik noteerde de volgende punten

• Een bezoek aan het Vaticaan is ontzettend de moeite waard maar de rijen zijn onmenselijk lang. Zorg dat je er een uur voor openingstijd bent dan hoef je slechts een uur te wachten en kun je meteen naar binnen. Ga dan als de raphazen naar de sixtijnse kapel want je verliest je anders in alles wat er te zien is en de kapel is toch echt wel het hoogtepunt van het Vaticaan.
• Als ze spelen bezoek dan een wedstrijd van AS Roma.
• Een bezoek aan het colloseum en forum romanum is een must.
• Zij wist de 2 beste ijssalons van Rome maar hoe de straten heette…

Zij zou gaan graven in haar spulletjes en mij de volgende keer de adressen van de ijssalons en eventuele andere tips leveren. Ik kijk al uit naar onze volgende ontmoeting.