Nummer 1000

Het lijkt ongelooflijk maar de 1000e blogpost is hier inmiddels verschenen en dat in een periode van zo'n twee en een half jaar. Wie het ook verwacht moge hebben, ik zeker niet. Ik ben er echter wel erg trots op, op naar de volgende mijlpaal!

NB: We zitten inmiddels al ruim boven de 1000 aangezien nummer 1000 tijdens de vakantie in Istanbul voorbij kwam en dat let je niet zo op dat soort mijlpalen.

Het blog is bijgewerkt

Dank zij de assistentie van Dennis was ik er de afgelopen week in geslaagd om toch te bloggen ondanks de blokkade die de Turkse overheid op Blogger had gezet. Het enige nadeel was dat er geen foto's en geen opmaak bijstond. Gisteren ben ik dan ook druk bezig geweest om foto's bij de berichten te plaatsen en de lay-out bij te werken. Zoals jullie kunnen zien is dat allemaal gelukt maar het was wel een heidens karwei. Hopelijk zijn dit soort acties in het vervolg niet meer nodig en beseffen regeringen eens dat je inventieve mensen toch niet tegenhoud.

De terugvlucht

Met een kwartier vertraging (reeds gemeld door het thuisfront) stapten we in de Boeing 737 van Transavia (alhoewel het een KLM toestel was, kennelijk waren de eigen toestellen op). Nadat we waren gaan zitten en om ons heen keken hadden we goede hoop dat de 3e stoel op onze rij leeg zou blijven. Toen de steward mensen begon te verplaatsen naar de nooduitgang stoelen (daar moet je normaliter extra voor betalen vanwege de extra beenruimte) besloten wij dat te beschouwen als een teken dat er niemand meer op onze derde stoel zou gaan zitten en zo hadden wij ook een acceptabele plek. De terugreis was, zoals elke vliegreis, saai maar ik schoot aardig wat meters op in het boek dat ik al enige vakanties lang aan het lezen ben.

Drie uur later landden we om middernacht op Schiphol waar de vrouw en dolblije dochter van mijn reisgenoot hem al stonden op te wachtten. Na een kort ritje werd ik thuis afgezet na een hele fijne vakantie met schitterend weer, heerlijk eten en heel veel culturele hoogtepunten. Nu eens gaan bedenken wat de volgende vakantie gaat worden.

Reizen

Terug in het hotel was het tijd voor een laatste douche, inpakken en uitchecken. Alles ging lekker vlotjes en onze mini van stond meteen klaar om ons naar het vliegveld te brengen. Het was maar goed dat we ruim gepland hadden want het was een en al file, Na een rit van een uur en drie kwartier waren we aangekomen. Snel inchecken, door de douane en de veiligheidscontrole en we zaten achter de douane. Tot grote teleurstelling van René verkocht men hier geen Turkse cognac dus dan maar niets kopen. We settelden ons bij de Sportbar en bestelden (uiteraard) bier en ter afsluiting van de vakantie kofte (Turkse pikant gekruide gehakt balletjes).De maaltijd was erg goed (onverwacht op een vliegveld) en we brengen nu de tijd door met, onder het genot van een biertje, te kijken naar een plaatselijke voetbalwedstrijd. Nog ruim een uur en onze vlucht vertrekt.

De laatste dag

Het was alweer onze laatste dag hier en omdat we pas 's avonds laat vlogen (half tien) hadden we nog aardig wat uurtjes te vullen. Als eerste poogden we alvast in te checken bij Transavia, maar dit bleek alleen op Nederlandse vliegvelden en in Nice te kunnen. Dan maar met de taxi naar de Chora kerk. Deze kleine maar fraaie kerk met veel plafond schilderingen ligt in het oude Byzantium dus de teksten waren overal in het Grieks. Vervolgens een vers sapje en een klim naar de vestigingsmuren en ook dit deel van de stad was gezien. Wederom een taxi gescored, nu naar de grote winkelstraat. Hier werd als eerste de Starbucks van de dag gevonden en met wederom een prima kofie kon de dag achte beginnen. Na wat window shopping werd er geluncht bij restaurant Beyoglu waar de vissen vers lagen te wachten. Een prima lunch maar met voorsprong de duurste maaltijd van de vakantie, duidelijk tourist trap gebied. Daarna onze laatste taxi terug naar het hotel en gelukkig eindelijk een oplichter. Tot nu toe was elke taxi chauffeur redelijk rechtstreeks gereden maar deze wist de rit lengte zo ongeveer te verdubbelen. I.p.v. 4 euro waren we 7 euro kwijt. Dat de man er rijk van moge worden.

Home made

Na het bier op het terras van de buurman was er niet echt animo voor een copieuze maaltijd. We liepen dan ook na 9 uur naar buiten om eens in de omgeving te kijken. De keuze viel al snel op Home made. Niet vanwege de kaart, ook niet vanwege het best wel leuke interieur maar omdat er onder andere latte machiato en andere koffie soorten vermeld werden. En gezien de kwaliteit van de koffie hier is dat een poging waard. Het diner was niet slecht te noemen (de lamsschotel van de chef voor mij en een Mexicaanse biefstuk voor René) maar haalde het niet bij het genot van Pasazade van gisteren. Alles was echter goed binnen te houden en tot mijn grote vreugde was de latte machiato goed van smaak. Kortom tevreden keerden wij huiswaarts richting hotel voor onze laatste nacht in Istanbul.

Shoppen

Na het paleis bezoek namen we wederom een taxi, deze keer naar het winkelcentrum Akmerkez. Dit was een moderne shopping mall op Amerikaanse leest gestoeld. Er was dus een foodcourt en alhoewel die in eerste instantie alleen leek te bestaan uit hamburgers, kebab en pizza was daar ook Sosa te vinden. Sosa was een heerlijke salad bar en ondanks de taalproblemen (de kaart was in het Turks en men sprak niet echt Engels) kwam ik er samen met een dame in de bediening goed uit en kreeg ik een heerlijke salade met olijven feta, tomaten, paprika en nog het e.e.a. aan groenvoer. Daarbij voor ons beiden een verse jus d'orange en het was goed en gezond. Bij het shoppen kocht ik niets maar René liet zich niet onbetuigd en nam het e.e.a. mee. Mijn volgende geluksmoment kwam op de onderste verdieping toen ik daar een Starbucks ontwaarde en voor de tweede maal deze vakantie en goede koffie (cappuccino) kon krijgen. Het was tijd om een taxi terug te pakken naar het hotel en we besloten nog even een biertje te doen bij restaurant Saci Beyaz. De eigenaar vroeg ons al sinds de eerste dag die we hier waren of we bij hem kwamen eten. Gezien de kaart, doner en kebab, hadden we al besloten hier niet te gaan eten maar een biertje moest kunnen. Het was gezellig, we kregen wat hapjes van hem maar twee biertjes later was het toch echt tijd om terug te gaan naar het hotel en ons voor te bereiden op de avond maaltijd.

Dolmabahce paleis

Vandaag konden we weer uitslapen, er stond een bezoek aan het Dolmabahce paleis gepland, en dat vereiste geen bijzondere opstaan tijden. Na het als altijd even inspirerende ontbijt (not) gingen we eerst bij de receptie langs om het e.e.a. te regelen, we vertrekken tenslotte morgen. We regelden een mini van om ons naar het vliegveld te brengen en verlengden de kamer met een paar uur zodat we ons nog konden opfrissen etc. voor onze late avond vlucht. Daarna liepen we naar buiten om snel nog even een zonnebril te scoren voor René die de zijne niet meer kon vinden. Vervolgens een taxi voor de rit naar het paleis. Een vlotte taxi rit later stonden we voor het paleis waar we voor de eerste keer deze vakantie door een politie controle heen moesten. Het paleis is in een aantal opmerkingen samen te vatten. Ten eerste sta je overal in de rij, zowel voor de kaartjes als voor het bezichtigen van de diverse delen van het paleis. Ten tweede men kan nog wel wat verbeteringen in de rijen (en het dringen) aanbrengen maar het was meer dan de moeite waard. Het paleis was eerst van de diverse sultans geweest en daarna het hoofdverblijf van Ataturk, de plaatselijke vader des vaderlands. We brachten er aardig wat uurtjes door en de conclusie was dat het allemaal zeer de moeite waard was geweest. Voor iedereen die Istanbul bezoekt is dit een aanrader.

Culinair hoogtepunt

Na de bootreis en wederom een wandeltocht van René (buit deze keer kado's voor zijn dochter) was het tijd voor de avond maaltijd. De planning was om
naar een Thais restaurant in Galata te gaan maar René had het adres niet paraat en de taxi chauffeur keek niet al te begrijpend bij zijn verhaal van daar en daar en bij die bioscoop. We bleven dus in ons eigen buurtje en kwamen bij Ottomaans restaurant pasazade terecht. Het zag er allemaal keurig uit en ook niets van het je moet bij ons komen eten gebeuren. We zetten ons neder en de kaart kwam en die beloofde veel. Mooie gerechten en een correcte bediening dus de lat lag hoog. Er kwamen diverse soorten eigengemaakt brood met olie en een kaasachtig tapenade. Voor had ik koude mezes, diverse hapjes uit de Turkse keuken met o.a. aubergine, humus, yoghurt, couscous en nog twee gerechten. Mooi gepresenteerd en allemaal even lekker, alhoewel de aubergine de winnaar was. Onze hoofdgerechten
bestonden uit eend met padano rijst en voor mij zeebaars met rijst.Wederom de presentatie was af en de smaken erg mooi. Na namen we een raki (dat moet je toch een keer gedronken hebben) en de thee met turkish delight was contemplary. Een top maaltijd voor een erg laag bedrag (84 lira), ik kan dit restaurant dan ook aan iedereen aanbevelen die in deze buurt is.

De Bosporus

Vandaag was er een cruise over de Bosporus gepland. Het werd wat vroeger opstaan dan normaal om een goed plekje op de boot te gaan scoren en na
het ontbijt gingen we dan ook richting haven. Na even zoeken hadden we de tickets en gingen aan boord voor de tocht van anderhalf uur naar Anadolu Kavagi, vlak bij de zwarte zee. De tocht was erg mooi en we zagen de stad goed van het water. Op de plaats van bestemming aangekomen bleek dit een mini dorp te zijn dat het van de boot toeristen moest hebben. Het dorp bestond uit restaurants en een enkele souvenir winkel en daar had je het wel gehad. De lunch was voor mij uiteraard vis (tong) bij restaurant Baba. Ik bleef in "het dorp" René maakte nog een wandeling naar het enige bezienswaardige in de omgeving, een kasteel(tje) waar je niet in mocht daar het in gebruik was bij het leger. Na afloop van de wandeling het eerste ijsje van de vakantie en de tocht terug per cruise schip naar het hotel.

Galata en diner

Rene; wandelde in fluks tempo naar de volgende wijk, galata en bezocht hier onder andere de oudste toren van Istanbul met een mooi uitzicht over de stad en een prima winkelwijk met ook erg veel estaurants. Hier werden ook de eerste drie aankopen van de vakantie gescored, namelijk drie shirts. We gaan deze wijk zeker samen nog bezoeken, morgen of  overmorgen. Na terugkomst maakten we ons gezamenlijk op voor het diner, deze keer bij de buren van gisteravond, Ozler. Wederom een leuke tafel  buiten met uitzicht over de buurt. Na ampele bestudering van de kaart ging ik voor calamari vooraf en lam als hoofdgerecht. René besloot het bij een pita te houden. Net zoals gisteren was het dessert (meloen) van het huis en ook de thee (inderdaad wederom geen koffie) van het huis. Een goede maaltijd rijker en 80 lira (inclusief fooi) armer gingen wij terug naar het hotel
voor de dag van morgen als wij de Bosporus willen gaan opstomen richting de Zwarte zee.

De blauwe moskee en de grand bazar

Na een wederom een ontbijt (deze keer met thee i.p.v. koffie) dat niet de annalen van de ontbijten aller tijden zal halen was het tijd voor een bezoek aan de blauwe moskee, de belangrijkste moskee van Istanbul. Na controle bij onze vriendin aan de receptie besloot ik het op een korte broek te houden en niet op een lange voor het moskee bezoek. Bij aankomst stond er echter een bord dat lange broeken verplicht waren. In de rij stonden echter vele korte broeken dus besloot ik het er op te wagen. Het bleek geen probleem te zijn, de enige verplichte acties waren schoenen uit en voor de dames geen blote schouders. Eenmaal binnen was de moskee groot en indrukwekkend, voor mij haalde hij het echter niet bij de Sint Pieter in Rome. Na afloop namen we een cola en vervolgden de tocht naar de grote bazaar. Onderweg kon ik mijn geluk niet op want we kwamen een Starbucks tegen. Heaven on earth. Na cappuccino en verse jus d'orange zag de wereld er weer stukken beter uit. Korte tijd later stonden wij bij de grote bazaar een megagroot overdekt complex van smalle en brede passages met juwelen, leer, tapijten en heel veel nep artikelen. Het was leuk maar niet wereldschokkend dus na enige tijd werd de weg terug ingezet. Onderweg nog een stop voor de lunch dit keer bij Faros. Hier wederom verse jus en een goede sandwich met tonijnsalade voor mij en een soepje voor René. Verder terug naar het hotel waar ik het tijd vond voor een pauze maar René wou nog wel weg.

Salute

We besloten vanavond iets dichter bij het hotel in de buurt te blijven en zochten een restaurant in de (drukke) omgeving. Overal probeerde men je naar binnen te lokken en dat lieten we tenslotte toe bij Salute. Een mooie plek met uitzicht over de drukke straat, vriendelijke personeel en een goed uitziende kaart was voldoende. We genoten van de Haydari (yoghurt met knoflook) aardappel kroketjes, een stoofschotel met kaas en een pikante rundvlees schotel. Prima te doen ondanks dat door de kaas de stoofschotel wat machtig was. Na afloop espresso voor mij (net als de koffie bij het ontbijt geen topper) en Turkse cognac voor mijn reisgenoot. Op de schermen was er veel te zien van Amy Winehouse, die overleden was op de dag dat wij vertrokken. Dat begint een gewoonte te worden want toen wij in 2001 naar Amerika vertrokken was Herman Brood overleden. Er zitten hier trouwens zat Hollanders want al snel zaten er twee Rotterdamsen bij ons in de buurt. Voor vertrek kregen we nog een drankje van het huis en wijs geworden nam ik deze keer thee. Die smaakte een stuk beter dan de espresso moet ik zeggen. Het wordt tijd om de Starbucks op te zoeken!

Cultuur

Deze dag was een bezoek aan het Topkapi museum en nog enkele andere bezienswaardigheden gepland. Het Topkapi was vlak bij het hotel en daar liepen wij als eerste heen. Helaas is Istanbul op zeven bergen gebouwd en dat was dus stevig stappen voor we er waren. Dit museum is het oude paleis van de sultan en is in een woord fantastisch,we brachten hier dan ook heel wat uren door. Ook lunchen deden we hier met een prachtig uitzicht over de Bosporus heen. Toen we vertrokken was de volgende stop de Aya Sofia, de oude katholieke kerk,die later in een moskee en nu in een museum veranderd was. Ook erg mooi om te zien maar het haalde het niet bij het Topkapi. Na afloop liepen wij terug naar het hotel onderweg voor de zoveelste keer een fles koud water kopend. Ik zit denk ik op de twee liter water per dag hier. Een drankje in de lobby en opfrissen op de kamer voor we naar het avond programma gaan.

De brug

Het was al laat maar we wilden toch nog een hapje gaan eten. Navraag bij de receptie leverde op dat wij vlak bij de brug (het boek van Geert Mak) waren waar de vissers van bovenaf hun lijnen laten vieren en de vis direct verkocht wordt in de restaurants die beneden onder de brug liggen. We liepen er dan ook heen, eerst door een deel van de stad en verder langs de Bosporus waar de boulevard ingenomen was door handelaren in nep artikelen. Bij de brug aangekomen zetten we ons neer bij het eerste restaurant (Symbol balik) en bestelden een glas van het plaatselijke bier Efes. Al snel kwam er kip en zwaardvis op tafel en tegen middernacht genoten wij van een laat diner. Na de wandeling terug naar het hotel (waarbij de straatverkopers nog steeds aan het werk waren) kropen wij in bed om fris uitgerust aan dag twee te kunnen beginnen.

Hotel Orka

Het hotel lag in de oude wijk van Constantinopel en was volgens de gidsen een 4* hotel. Bij binnenkomst zag alles er nog prima uit en het inchecken verliep snel. We moesten alleen wel om een 2e keycard vragen en ook de wifi was wat problematisch, tenslotte gingen we toch naar de kamer en daar bleek alles aanwezig te zijn wat beloofd was in de folders, maar de kamer was erg klein. Eigenlijk was alles in het hotel klein, zowel het binnenbad als het zwembad op het dak waren niet echt ruim te noemen. Het ontbijt buffet was beter dan in Rome, zeg maar op hetzelfde niveau als de Marriott suites die wij in mei bezocht hadden in Amerika. Ach wij redden het hier wel voor de komende dagen.

De vlucht en de taxirit

We stapten aan boord van de Boeing 737 van Transavia voor de vlucht naar Istanbul. Het toestel zat helaas helemaal vol zodat we geen extra ruimte konden veroveren. We vertrokken een kwartier te laat maar verder verliep de vlucht probleemloos. Zoals verwacht kon je betalen voor alles wat je
bestelde maar de prijzen waren fatsoenlijk (€2.50 voor een cola). De film was er helaas een die ik al gezien had op een vorige vlucht, dus er was weinig meer te doen dan het tijdschrift dat ik van Dennis had gekregen te lezen met daarin de 10 must see dingen in Istanbul.

We landen om half elf onder luid applaus van het klapvee dat in het toestel zat (charters is toch wat anders dan lijnvluchten). Op de luchthaven liep alles op rolletjes, snel de benodigde visa aangeschaft, door de douane en bagage claim heen en we stonden in Istanbul. Ook een taxi was snel gevonden en we stapten in voor de rit naar ons hotel. Aangezien we in het Aziatische gedeelte geland waren en naar het Europese gedeelte moesten was het een flinke rit. De taxichauffeur sprak (uiteraard) geen Engels en het hotel was ook niet te vinden op de Tom Tom. Gelukkig had René de briljante inval om onder de vorige naam te zoeken en dat leverde wel een hit op. Hoogtepunten van de rit was toch wel over de verlichte bruggen van de Bosporus en door het erg drukke verkeer  manoeuvreren met hoge snelheid door onze chauffeur. Heelhuids werden we voor ons hotel afgezet en de reis was beëindigd.

Censuur

Zoals al door Dennis vermeld is blogger gecensureerd in Turkije. Gelukkig is (bijna) overal een mouw aan te passen en dankzij de bereidwillige medewerking van Dennis is het toch gelukt om via een omweg posts op het blog te krijgen. We gaan dus een paar dagen achterstand inhalen.

Service mededeling

Beste lezers, hierbij een service mededeling. Vanuit Turkije is de toegang tot Blogger geblokkeerd vanwege misbruik van dit platform om illegaal live feeds van voetbal wedstrijden door te geven. Hierdoor is het nu niet mogelijk voor Rene en Rene om een reisverslag te posten. We zoeken nog even naar een alternatieve route (wellicht zonder foto's) om toch tekst te kunnen publiceren, anders zal het verslag na de vakantie (ik vermoed dit weekend) zijn weg naar u toe vinden :-).

Uw vriendelijke moderator, Dennis.

Het vertrek

Stipt om half vier kwam de auto voorrijden om mij op te halen voor de start van de zomer vakantie.
De designated driver gaf aan dat hij de weg naar Schiphol niet wist en dat bleek ook binnen no time zaten we op de verkeerde route. Gelukkig werd alles snel hersteld mede met hulp van de routeplanner op de iPhone. Eenmaal op Schiphol aangekomen ging alles lekker vlot. We waren al online ingecheckt, geen rij bij de bagage afgifte en ook geen fouilleringsacties. We zitten nu dan ook bij een seafood barretje an de cola light (en voor mij een sandwich met pesto, mozzarella en tomaat) te wachten tot we kunnen gaan boarden om half zes. Het regent buiten dus een ideaal moment om de zon op te gaan zoeken.

Gepakt en gezakt

Vandaag is het zover, we vertrekken naar Istanbul voor een vakantie van een week. De koffer en rugzak zijn gepakt en vanmiddag komt de vrouw van mijn mede reiziger voorrijden om ons naar Schiphol te brengen. De komende week zijn onze avonturen in Istanbul te volgen op het blog want als het goed is heeft ons hotel wifi. Wij gaan er in ieder geval van genieten!

XIII

Mijn familie en mijn vrienden kijken veel naar (al dan niet gedownloade) tv series zoals The mentalist en de Soprano's. Ik zelf doe dat niet, ik kijk wel naar films en maar af en toe naar tv series in maximaal twee delen maar dan houdt het wel op. Op de een of andere manier  wordt ik afgeschrikt door een serie van dertien delen.

De afgelopen dagen werd ik echter verleid toen ik zag dat de serie XIII (en ja ook dertien delen) down te loaden was. XIII is begonnen als stripverhaal van het duo Jean van Hamme en William Vance. Ondanks dat het plot (hoofdrol speler is zijn geheugen kwijt bij het begin en blijkt een gezochte huurmoordenaar te zijn) gestolen is van het verhaal de Bourne identity van Robert Ludlum was (en is) het een uitstekende stripserie. Na de stripserie was er een mini serie (in 2 delen) van gemaakt die ik ook met veel plezier had bekeken en dus besloot ik de tv serie een kans te geven. Inmiddels heb ik de eerste drie afleveringen gezien en ik heb er geen centje spijt van dat ik hiermee begonnen ben. Ik kijk elke avond met veel plezier een aflevering en ben zelfs af en toe in de verleiding om er een tweede achter aan te jagen. XIII is mijn eerste tv serie en misschien wel het spreekwoordelijk schaap dat als het de dam over is andere laat volgen.

Martini

Mijn neefje mocht kiezen wat we na de film zouden gaan eten (mijn zusje en zwager hadden verteld dat ze zelf uit eten ging en dat ik de kinderen dan mooi mee uit eten kon nemen) en aangezien hij niet heel veel dingen lekker vind koos hij voor een pizza. Dat was voor mij een goed excuus om een ritje naar de Jan van Galen straat te maken en een bezoek te brengen aan Martini, de pizzeria waar ik vaste klant was toen ik daar nog woonde.

Net zoals vroeger met mijn goede vriend Dennis namen we een baguette met kruidenboter de man (vrouw) (en voor de kenners, hier kun je wel een 2 persoonsgerecht voor 3 personen krijgen), een pizza (een kleintje voor mijn neefje) en een ijs coupe met slagroom (zowel ijs als slagroom wordt zelf bereid) per persoon. Voor mij was het een feest der herkenning, de kwaliteit van alle gerechten was nog net zo goed als ik mij herinnerde en voor mijn nichtje en neefje was het een uitstekende kennismaking met een echte Italiaanse pizzeria. Zeer voldaan verlieten we dan ook de zaak met een rekening die nog geen €50 bedroeg. Een prima afsluiting van een prima middag.

Harry Potter 7 (part 2)

Deze zondag kwam een eind aan een queeste die 10 jaar geduurd heeft. In 2002 nam ik mijn toen 8 jarige nichtje mee naar een nog redelijk onbekend fenomeen, de eerste Harry Potter film in een bioscoop waar wij met vijf anderen zaten. Sinds dat jaar gaan wij trouw samen naar een nieuwe Potter film en alhoewel er het een en ander veranderd is, is het nog steeds een top ervaring. Zo begonnen we met de Nederlandse versie maar toen ze eenmaal ver genoeg was met lezen gingen we naar de Engelse versie. Onderweg haakte haar broertje aan (en nog honderdduizenden anderen zodat het tegenwoordig tijdig reserveren is anders kom je er niet in).

Zondag reden we dus ruim op tijd naar de Pathé Arena en kwamen in een chaos terecht. De entree was net verbouwd tot een mini hokje met 2 kassa's,vele zelf scan automaten en een deur om verder te lopen na de tickets te hebben bemachtigd. Alleen de elektronische apparatuur was stuk en er moesten duizenden mensen naar binnen. Na een erg moeizaam half uur met veel te veel mensen op veel te weinig vierkante meters waren we dan eindelijk binnen en bewapend met popcorn, water, fris en 3d brillen betraden we de imax zaal. De reclame liep al en we kwamen midden in de green lantern trailer binnenvallen. Al snel zaten we op onze plaats en binnen de 5 minuten startte de voorstelling.

Twee en een half uur later verlieten wij de zaal na een uitstekende film. Hij was zelfs zo goed dat we niet in de gaten hadden dat we zo lang gezeten en dat is een bewijs dat de film boeit van begin tot eind. Zelfs de regen was verdwenen en het zonnetje scheen zodat we besloten nog een drankje in de frisse lucht te doen bij Jinso op het plein voordat we richting parkeergarage en auto liepen.

Alweer file

Maandag ging het, in wezen simpele, ritje van Almere naar Amsterdam via Utrecht. Er was die middag een vrachtwagen zijn lading verloren op de A1 en de complete weg was afgezet. Nog geen twee weken geleden was er ook al een dergelijke situatie toen een vrachtwagen op de A1 in de fik stond. Die keer probeerde ik kruip door sluip door Amsterdam te bereiken maar dat was geen succes. Daarom koos ik deze keer voor de omweg via Utrecht en dat reed tenminste wel door. Alleen is dat een rit van anderhalf uur i.p.v. een half uur dus vlot thuis was ik helaas niet. Wat mij betreft is dit wel het laatste ongeluk voor afzienbare tijd want zo wordt het echt een stuk minder leuk om in Almere te werken.

Café Belgique en Kam Yin

Na het de kaasproverij was het nog vroeg in de middag en het plan was om rustig richting zeedjik te lopen. Het was echter aan het regenen en ook niet echt weinig aan het regenen (het hield die dag zelfs niet meer op met regenen). Zo besloten we op een gegeven ogenblik maar neer te strijken in een leuk uitziend café met de naam café Belgique. Een klein maar erg goed café met acht verschillende Belgische bieren op de tap, een vriendelijke dame achter de bar, prettige muziek en free wifi. Wat wil je nog meer.

Na hier enkele uren doorgebracht te hebben was het tijd om iets te gaan eten. We besloten voor een eenvoudige doch voedzame maaltijd te gaan en dan is er eigenlijk maar een plek en dat is Kam Yin. Een Surinaams Chinees eethuis met maar een motto, snel een goede en goedkope hap op tafel zetten. We hadden beide een nasi gerecht (ik moxi meti, hij kip) en een fernandez (groen tegen paars) binnen de 5 minuten na binnenkomst. Het was, zoals altijd, prima binnen te houden en binnen het half uur stonden we weer buiten voor de somma van €20 en dat is dan inclusief fooi. Kortom voor de snelle trek kun je weinig beters vinden dan Kam Yin.

Reypenaer

Dit weekend stond er een kaas proeverij op de agenda. De vrouw van een van mijn beste vrienden had via marktplaats een voucher met 50% korting gekocht voor een proeverij van een uur bij Reypenaer. We hadden rond de dam afgesproken en ondanks wat voice mail problemen vonden we elkaar tenslotte bij O'Reyills, waarna we het stukje naar het proeflokaal liepen.

We waren exact op tijd en liepen de trap af naar het klaslokaal waar de proeverij plaatsvond. Een kort verhaal van de gastvrouw plus een film over het bedrijf en en hun rijpingspakhuis later was het tijd voor de proeverij. We kregen alle zes kazen van het bedrijf te proeven, twee geiten en vier koeien kazen. Dat bijgestaan door een fruitige witte en een zoete rode wijn en een glas port voor bij de stevige kazen. Slechts een van de kazen (de jonge) beoordeelden we als minder, de anderen waren lekker tot zeer lekker te noemen, waarbij de grote winnaar toch wel de Reypenaer XO was, een tweeënhalf jaar gerijpte kaas met een uitgesproken smaak. Toen de gastvrouw ook nog eens vertelde dat een Oban whisky prima bij deze kaas paste was ik helemaal overtuigd van de kwaliteit van de kaas. Al en al een welbesteed uurtje met dank aan Nicky voor het regelen van het geheel!

En weer een gig in de aanbieding

Meestal ben ik wel op de hoogte als er een leuke band in Amsterdam komt spelen maar deze keer werd ik verrast door een droevige tweet van Dennis dat hij op vakantie was als Face to Face in Amsterdam kwam. Face to face is een punk band die we nog nooit gezien hebben maar die wel hoog op het verlanglijstje staat. Ze spelen op 17 augustus in de melkweg en dan ben ik al lang en breed weer terug uit Istanbul. Van de week even kijken of er nog meer liefhebbers zijn en bij een positief antwoord even kaartjes halen voor het volgende concert in 2011.

Jubileum

Meestal betekent een dergelijke tekst boven een blog post dat er zoveel volgers, of zoveel artikelen of zoveel jaar geblogd is maar deze keer is het een heel ander jubileum. Vandaag vier ik mijn 25 jarig jubileum bij mijn werkgever. Uiteraard hoort daar een financieel douceurtje, een cadeau en een bedrag om een feestje te geven bij, maar tevens is er een bos bloemen inbegrepen. Daar ik al niet zo'n grote bloemen liefhebber ben en ook mijn moeder de laatste jaren geen bloemetje meer gegeven heb laat ik deze dan ook bij mijn ouders bezorgen en niet bij mij thuis. Ze zouden daar dan ook vandaag moeten arriveren.

Shoppen in Istanbul

Ondanks het feit dat de shopping list erg klein is moet er uiteraard ook geshopt worden in Istanbul. De wijk hiervoor is de nieuwe stad waar alle grote shopping malls te vinden zijn. Enkele van de bekendste zijn Metro city, Kanyon en Akmerkez. Als we dit in de middag doen kunnen we daarna dineren in Sultana's. Dit is een restaurant waar de traditionele Ottomaanse keuken gecombineerd wordt met een show die bestaat uit buikdansen, traditionele muziek en Turkse folklore. Ze bieden een prima arrangement voor €70 waarvoor je van en naar je hotel gebracht wordt, je goede plekken voor het podium krijgt en eten en (ongelimiteerd) drinken inbegrepen zijn. Ik zeg verkocht aan de twee Rene's.

Azië

Istanbul is een stad die over twee werelddelen verspreid ligt, Azië en Europa. Het Europese gedeelte is het grootste maar ook in het Aziatische gedeelte zijn mooie dingen te zien.

Er zijn twee manieren om van west naar oost te reizen, met de bus over de bruggen die over de Bosporus liggen of met de ferry. De bussen zijn altijd druk en traag (er zijn erg veel file's) dus de ferry is de aanbevolen optie. Tot de bezienswaardigheden hoort het Beylerbeyi paleis,  de maiden's tower en Baghdad avenue. We kunnen hier mooi een halve dag doorbrengen met lunch op de, midden in de Bosporus liggende, maiden's tower. Op deze manier zijn we dan toch in Azië geweest een plan dat we ooit (in 2002) hadden. Het ging toen echter over het verre oosten en niet het midden oosten. maar dat mag de pret niet drukken.

Mini shopping list

In tegenstelling tot de vakantie in Amerika van afgelopen mei is de  shopping list voor de Istanbul vakantie niet echt gevuld. Nu is Amerika het shopland der shoplanden dus dat is logisch. De Turkije lijst begint erg rustig met, uiteraard, een koelkast magneet en een restje van de Amerika lijst, een riem. Verder zien we wel wat er bijkomt maar shoppen is niet een van de hoofddoelen van deze vakantie.

BBQ

Vandaag werd de nieuwe BBQ die mijn vader als Vaderdag cadeau had gehad ingewijd door de hele familie. Het was de laatste keer dat we allemaal konden voor de vakanties begonnen. Ik vertrok over minder dan 2 weken. Mijn zusje en zwager over exact 2 weken en mijn ouders over 4 weken. Onderwerp was dan ook uiteraard de diverse bestemmingen, Dublin, Frankrijk en Istanbul. Dit was echter niet het hoofdonderwerp van de avond want die middag was een wens van mijn zusje in vervulling gegaan die ze al meer dan 30 jaar had, een Louis Vuitton tas, voor kenners het schijnt om een Speedy te gaan. Ik heb zelden (nooit?) iemand zo gelukkig met een tas zien zijn, dus het was een goede aankoop te noemen.

De BBQ was, zoals altijd, uitstekend en even uiteraard was de Jack Daniel's BBQ saus aanwezig die ik in mei uit Amerika meegenomen had. Dat deed mijn zwager verzoeken om de volgende keer een krat mee te nemen want de laatste keer hadden zijn vrienden bij hem thuis ook van de saus geproefd en het was niet bij proeven gebleven. Kortom ik zie een goede toekomst weggelegd voor een bedrijf dat deze saus gaat importeren. Tegen 9 uur keerde iedereen weer huiswaarts, de volgende BBQ zal na de diverse vakanties plaatsvinden.

Movieworld

Ingang van het park

Zaterdag was het jaarlijkse familieuitje van de PV van mijn werk en deze keer was de keuze gevallen op Movieworld in Duitsland. Ik had mijn nichtje uitgenodigd en samen reden we om 8 uur weg bij haar huis in Amstelveen naar Bottrop. De rit verliep voorspoedig ondanks een stukje file op de laatste kilometers door twee ongelukken. Kwart over tien reden we dan ook de parkeerplaats op en half elf waren we in het park aanwezig. Na de koffie met donut liepen we eerst naar de achterkant van het park onder het motto dat het daar een stuk rustiger zou zijn omdat iedereen nog aan de voorkant zou zitten. Dat was ook zo en met minimale (geen) wachttijden gingen wij de diverse rides daar dan ook in. Vervolgens een eet en drink stop met hamburgers, milkshakes en ijs en op weg naar de volgende attracties.

Ghost chasers\

Mini achtbanen  (Mission to Mars),  midi achtbanen (Ghost chasers, Van Helsing) en maxi achtbanen (Bandit, Jimmy Neutron, MP express) werden afgewisseld met wederom waterbanen zoals Dora's big river adventure en Alien encounter en diverse andere attracties. Uiteraard werd er ook een show bezocht en daar we de Police Academey stunt show bij eerdere park bezoeken al gezien hadden viel de keuze deze keer op de X-men revenge action show. Avondeten waren we van plan in het bij de Van Helsing attractie behorende restaurant maar dat bleek om zes uur al gesloten terwijl het park pas om 8 uur de deuren sloot. Erger nog bijna elk restaurant bleek om zes uur al gesloten te zijn. Gelukkig was de subway nog wel open en met een paar prima sandwiches konden wij onze magen prima vullen. Hierna was het nog tijd voor een laatste ride en even na 7 uur zetten we dan ook de thuisreis weer in na een fantastische dag die door slechts een regenbui rond vier uur verstoord werd en waar we maximaal 20 minuten in de rij hebben gestaan. Kortom een derde pretpark bezoek voor dit jaar moet op de agenda komen.

Schuitje varen

Een van de dingen die ik erg leuk vind is op het water zijn en tijdens vakanties probeer ik hier meestal wel iets mee te doen. Zo ben ik vorig jaar in Bangkok met diverse vaartuigen op de Chao Phraya geweest. Ook Istanbul biedt met de Bosporus weer een mooie kans om de stad ook vanaf het water te bekijken.

De eerste optie is om met de standaard ferry trip van de zuidkant van de Bosporus naar de noordkant te varen en daar na een paar uur verblijf weer terug te varen. Het is uiteraard de goedkoopste optie maar ook de minste. De boten zitten altijd vol en de kans op een goede plek is minimaal. Verder is er geen gids aan boord en wordt er niets verteld. Optie 2 is een cruise te maken met een tour organisatie. Uiteraard een stukje duurder maar daar krijg je wel wat voor. Zo zijn er stops bij diverse bezienswaardigheden met gids, wordt je met een minibus bij je hotel opgepikt en zit er een lunch bij inbegrepen. Je hebt de keuze tussen een dagtocht en een ochtend of middag tocht.

Een andere keuze is beide te doen. Op een dag doen we de ochtend tocht met paleis en fort bezoek en we gaan op een andere dag met de openbare ferry naar Anadolu Kavagi helemaal in het noorden, brengen daar een paar uur door (inclusief de door iedereen aanbevolen lunch in een van de vele vis restaurants) en nemen dan de boot weer terug.

Fileleed

Toen ik donderdag vertrok uit Almere wist ik al dat het een droevige rit naar huis zou worden. Een collega was 's middags op het werk gekomen uit de richting van Amsterdam en vertelde dat er een vrachtauto in brand stond ter hoogte van Muiden en dat het een chaos op de weg was. Toen ik naar huis wou gaan keek ik dan ook even op de file info site en het zag er erg slecht uit. Zowel alle hoofd als alle sluipwegen naar Amsterdam stonden zo vast als een huis en zelfs de omweg via Utrecht zag er niet best uit. Na veel wikken en wegen besloot ik toch voor de normale route te gaan in de hoop dat het inmiddels wat beter zou gaan daar. Helaas was dat ijdele hoop en deed ik over een ritje van minder dan 30 minuten bijna 3 uur. Voorwaar geen pretje en ik vind dan ook dat brandende vrachtwagens op de snelweg verboden moeten worden.

De grote beurt

Sinds mijn terugkeer uit het Roermondse is het een rustig weekje. Het was best wel een vermoeiende dag en dat gekoppeld aan een slechte nachtrust met dank aan het hotel de oranjerie betekent dat ik het erg rustig aan doe deze week. Een van de spannendste gebeurtenissen was wel mijn auto weg brengen voor zijn 90.000 kilometer beurt. Van het weekend wordt het weer wat actiever als ik met mijn nichtje naar Movieworld in Duitsland ga.

Constantinopel.

Over minder dan drie weken vertrekken wij al naar Istanbul en het is hoog tijd om in te gaan vullen wat wij daar allemaal gaan doen. Istanbul heeft diverse wijken en de belangrijkste is wel Sultanahmet, het oude Constantinopel. Ons hotel ligt in deze wijk, dus we zitten hartje historie. Op het lijstje van bezienswaardigheden zit hier uiteraard de blauwe moskee (foto) maar dat betekent wel lange broek aan i.p.v. korte broek. Ook de Aya Sofia moskee zit hier en die pakken we dan uiteraard ook mee. het topkapi paleis is de derde belangrijke bezienswaardigheid hier.

Naast de cultuur moet er uiteraard een bezoek aan de bazaar gebracht worden waar meer dan 4000 winkeltjes elkaar verdringen om de aandacht van de toeristen. Eten doen we uiteraard in een van de vele vis restaurants (ja ze hebben ook kip) onder de brug waar de vissers hun vangsten verser dan vers naar de restaurants brengen. Kortom dit is een plek waar we een mooie dag kunnen beleven.

Roermond take 2

Betijds kroop ik mijn mandje in om de volgende dag de klant sessie te kunnen starten. Ik werd toen echter met mijn eerste teleurstelling met het hotel geconfronteerd het bed was SLECHT. Ondanks mijn credo dat ik altijd en overal meteen slaap heb ik een slechte nacht doorgebracht en kwam niet echt uitgerust de volgende ochtend uit de veren. Na het opfrissen zette ik de gang naar de ontbijtzaal in waar ik prettig verrast werd. Een prima ontbijt met echt verse jus d'orange, lekkere broodjes. gerookte zalm, fruit en goede koffie hielpen mij over de slechte nachtrust heen zetten. Vervolgens uitchecken, naar de parkeergarage lopen en de rit van nog geen drie minuten (hoe bedoel je om de hoek) naar de klant locatie inzetten en ik was ruimschoots op tijd aanwezig.

De dag was succesvol maar erg inspannend. Toen het dan ook tijd was om in te pakken en huiswaarts te gaan was ik daar totaal niet rouwig om. Na een ritje van twee uur was ik thuis en had alleen nog maar puf om lekker op de bank te hangen met een filmpje. Vroeg naar bed en dan dinsdag de week weer oppakken was dan ook het devies,

De oranjerie

Zondag avond reed ik naar Roermond daar er maandag een klant sessie was, een die de hele dag zou duren van 9 tot 5. Aangezien het in het zuiden van het land was besloot ik in een hotel te overnachten zodat ik lekker fris aan de start zou verschijnen. In eerste instantie was het in Venray en had men een kamer voor mij geboekt in hotel de zwaan. Op het laatste moment veranderde de locatie naar Roermond en dat is nog een half uur verder reizen. Het hotel werd dus ook veranderd en nu was het hotel de oranjerie in Roermond geworden.

Na een vlotte rit met omweg (er was onderhoud op de A2) arriveerde ik om 9 uur in hartje Roermond bij het van der Valk hotel annex theater. De parkeergarage lag tegen het hotel aan en ik was al snel op mijn kamer. Het was niet splinternieuw maar zag er stukken beter uit dan mijn vorige ervaring in Veldhoven. Al snel arriveerde een collega en wij begaven ons naar het terras aan de voorkant van het hotel. Een heerlijke lounge bank omgeven met glazen wanden en een overkapping met terrasverwarmers maakten het tot een aangename plek om te vertoeven. We zaten al gauw aan de bitterballen en aan de La Trappe dubbel van de tap de dag van morgen door te nemen. Na een prima avond op het terras was het tijd om te gaan slapen en ons voor te bereiden op de sessie van de maandag.

Lunch in het bos

Op een niet zo mooie zaterdag kwam er een sms'je van een vriendin binnen of ik nog iets deed met de lunch. Na wat kort whatsapp verkeer zat ik in de auto onderweg naar het Amsterdamse bos voor een niet al te vroege, maar ook niet te late lunch.

Binnen een kwartiertje was ik ter plekke maar het was druk, erg druk op de parkeerplaats. Oorzaak was dat zowel de champions trophy dames hockey gehouden werd en ORCA een roeiwedstrijd op de bosbaan organiseerde. Desondanks kon ik mijn auto vlot kwijt en liep ik naar de bosbaan. Kijkend naar de drukt op het water had ik niet in de gaten dat mijn vriendin al aanwezig was en er zelfs in geslaagd was om een tafeltje buiten te bemachtigen. Op een gegeven ogenblik zag ik toch het drukke gewuif en liep naar het door haar bemachtigde tafeltje. We hadden een gezellige middag met een prima lunch en toen op een gegeven ogenblik het zonnetje ook nog begon te schijnen kon de dag helemaal niet meer stuk. Kortom een leuke en onverwachte middag wat wil je nog meer!

Sonar

Ik ben de laatste tijd druk met het uitproberen van nieuwe apps voor mijn iPhone. Het opvallende is wel dat het merendeel in de categorie social media valt, spelletjes spelen doe ik (bijna) niet op de iPhone. De laatste loot aan de boom is sonar, een app die nog in beta is. Wat sonar doet is, op het moment dat je via Foursqaure ergens inlogt, kijken of er mensen zijn die je misschien kent op dezelfde plek. Hiervoor wordt Facebook, twitter en foursquare gebruikt en na het inloggen komt er dan een venster omhoog met suggesties van personen die je kent. Er zitten nogal wat foutjes in (logisch voor een beta versie) maar de meest storende is toch wel dat als ik met een bekende ergens inlogt de app niet zegt dat je er bent met die persoon (bv Dennis) maar zegt dat er een vriend van zowel jou als Simon aanwezig is. Ik vind de app in ieder geval interessant genoeg om voorlopig op de iPhone te laten staan.

Sasa lounge

Het was de laatste tijd erg druk geweest op het werk en dus waren we ook weinig gaan borrelen na het werk. Iedereen vond het echter hoog tijd worden dus besloten we weer een ouderwetse Bier, Bitterballen en Bullseye namiddag te houden in café de Bruine. Helaas vonden we daar een bordje op de deur met de tekst "wegens omstandigheden gesloten". Na kort beraad besloten we naar 't lievertje te verkassen waar wij vorig jaar o.a. Nederland - Denemarken zagen. Deze bleek echter afgehuurd te zijn voor een privé feest en toen was goede raad duur.

Na enig om ons heen kijken besloten we te settelen op het terras van lounge restaurant sasa. Een prima zithoek met bank en stoelen, een zonnetje en vriendelijke bediening, de start was goed. Al gauw kwamen er koude biertjes en de kaart waar we diverse hapjes van bestelden. Onder het genot van een tweede drankje arriveerden de prima hapjes, er zaten geen missers tussen maar met name de ossenhaas puntjes en de kip in currycocos mogen niet onvermeld blijven. Het was erg gezellig en we gaan dan ook ergens in juli voor de vakanties beginnen nog een herhaling sessie doen, waarschijnlijk bij het lido aan het weerwater.