De terugreis

Na onze middag in de stad was het weer tijd om terug te keren naar de verzamelplaats waar de bus klaar stond om ons naar huis terug te brengen. Bepakt en beladen (met name door het inslaan van de flesjes St. Feuillien) liepen we daar dan ook heen. De bus stond al klaar en we stapten rustig in. Uiteraard konden we niet meteen vertrekken want sommige mensen kwamen (uiteraard) te laat aan zodat we nog even moesten wachtten.

Het moment van vertrek was tenslotte aangebroken en in de invallende duisternis zette onze chauffeur dan ook de weg naar Nederland en Almere in. De reis leiding deelde op de weg terug nog wat te eten en te drinken en een set cadeaus uit aan ons. Er was voor iedereen een flesje Brugse zot uit brouwerij de halve maan aangeschaft en wat chocolade uit het chocolade museum. Wij installeerden ons en de kaarten werden te voorschijn gehaald om nog een spelletje te ezelen op de terugweg.

In krap drie uurtjes rijden waren we in Almere aangenomen waar iedereen afscheid van elkaar nam en in de auto stapte om naar huis te rijden. Ik zette mijn kompaan eerst in Zaandam af voor ik naar huis reed om vroeg te bed te gaan na een heerlijk weekend België. Op naar de volgende PV reis.

Een middag in Brugge

Na de lunch werden we weer vrij gelaten om zelf de middag in Brugge door te brengen voor het weer tijd was om te vertrekken naar Nederland. Onze ploeg ging dus weer compleet de stad na de gesplitste bier en chocolade activiteiten van de ochtend.

We besloten uiteraard de binnenstad onveilig te maken rn dat betekende een bezoek aan de kerstmarkt rond de grote markt (het uitjes stond tenslotte in het teken van de kerstmarkt). Hier zagen wij ook de Belfort van Brugge maar er waren geen vrijwilligers om de toren te bestijgen.

We verlieten de kerstmarkt tenslotte om eens in de winkeltjes van Brugge te gaan kijken en een tweetal hoogtepunten mogen zeker niet onvermeld blijven. Als eerste vonden wij, totaal onverwacht de Striep, dit is de grootste (en enige?) stripwinkel van Brugge. Helaas was de winkel dicht want ik kende de eigenaar, Daniel, via Het gele teken, de stripwinkel van een van mijn vrienden. Daarnaast vonden wij in een vreemd winkeltje iets wat wij niet verwacht hadden, flesje St. Feuillien. De totale voorraad (enkele flesjes) werd dan ook opgekocht om mee naar huis te nemen.

Lunch

Na ons bezoek aan de halve maan was het tijd voor de gezamenlijke lunch. Hier zouden de bierdrinkers en de chocolade eters weer tezamen komen om de ervaringen uit te wisselen.

Het vinden van het restaurant was een feest der herkenning want net zoals de halve maan lag het vlakbij en wederom konden wij het niet vinden. De oorzaak was dat het restaurant in een kelder gevestigd was en niet echt opviel. Gelukkig stond op een gegeven ogenblik de reisleidster buiten voor de deur van het restaurant en konden wij naar binnen, naar benden en aanschuiven in de kelder.

De lunch bleek een broodmaaltijd te zijn maar dan op zijn Belgisch. Dus lekker brood, goed beleg en uiteraard een soepje vooraf en een kroket erbij. Verder de diverse zoetigheden waar de Belgen dol op zijn en er was dan ook weinig tijd om het bier en de chocolade te vergelijken want iedereen was druk bezig met het verorberen van de maaltijd. Daarna was er echter wel tijd om de excursies te vergelijken en iedereen vond uiteraard dat hij of zij de beste keuze had gemaakt. Toen dat punt opgehelderd was stapten we op om de middag weer zelf in Brugge door te brengen.

De halve maan

De ingang van de halve maan

Na de heerlijke koffie pauze (zowel door de koffie als de warmte binnen) liepen wij richting brouwerij de halve maan. Zoals je aan de foto kunt zien valt het totaal niet op dat achter dit poortje de ingang van de brouwerij ligt dus we waren er al enkele malen voorbij gelopen voor we naar binnen gingen. Je kon zowel binnen in de ruime bar annex souvenirshop wachten op de start van de tour als buiten op het verwarmde terras. Terwijl we rondkeken zagen we dat de brouwerij een voor ons nieuw bier had. Naast de, voor ons bekende, straffe Hendrik hadden zij nu ook de voor ons onbekende Brugse zot in de aanbieding. Het was nog wat vroeg om er een te proberen maar uit latere smaak experimenten kan ik iedereen dit bier aanraden.


Het was tijd geworden voor de rondleiding maar men gaf aan dat het via smalle laddertjes en open ruimtes zou gaan dus ik besloot. met mijn hoogtevrees, om af te haken. Ik hoorde later van mijn kompaan dat dit zowel een verstandige keus was geweest, het ging inderdaad af en toe erg stijl, als jammer was geweest want de rondleiding was meer dan de moeite. Wij verlieten de brouwerij om ons naar de tweede groepsactiviteit van de dag te begeven, de lunch.

Koffiepauze

Na het verlaten van het begijnhof was er nog wat tijd over om te besteden voor de eerste geplande activiteiten. Er waren twee activiteiten gepland en van te voren moest je aangeven aan welk van de twee je mee wilde doen. De rest van de groep had gekozen voor een bezoek aan het chocloade museum maar wij wilden uiteraard een bezoek brengen aan de halve maan, de laatste Brugse bierbrouwerij die nog in familie handen was.

De groep viel dus even uiteen om voor de lunch weer bij elkaar te komen. Aangezien de halve maan om de hoek lag (het was nog geen drie minuten lopen van het begijnhof) hadden we nog wat tijd over. We besloten die tijd te gebruiken om de inwendige mens te verstreken en gingen dan ook op zoek naar een brasserie. We vonden al gauw een modern tentje waar men koffie op zijn Belgisch serveerde. Dat betekende keuze uit diverse soorten heerlijke koffie, geserveerd met een glaasje met chocolade mousse erbij. Het was een prettig stop en we namen de tijd om zowel van binnen als van buiten even op te warmen voor we de zaak weer verlieten richting brouwerij.

Begijnhof

De bus dropte ons pal voor het begijnhof van Brugge dus dat was uiteraard de eerst halte waar wij ons gingen verpozen. Net als gisteren was het weer erg koud en dat betekende dat we veel in beweging bleven en niet al te lang bij de divers bezienswaardigheden bleven staan.

Desondanks was het begijnhof zeer de moeite waard en we wandelden dan met plezier door het met water omgeven gebied. Doordat we door water omringd werden zagen we meteen een van Brugge's populairste vormen van transport en tevens attracties, namelijk boot tochtjes over het water in allerlei soorten van, voornamelijk open, boten. Nu ben ik een heel groot liefhebber van trips over het water maar met deze temperatuur kon je mij niet overhalen om Brugge over het water te verkennen. We liepen dus over de enige brug die het begijnhof met de rest van de stad verbond weer terug om het oude Brugge verder te verkennen.

Antwerpen - Brugge

Na het ontbijt was het tijd om te vertrekken naar de tweede stad van deze trip, Brugge. Het kostte nog behoorlijk wat tijd voor iedereen de ontbijtzaal verlaten had, de laatste opfris activiteiten verricht had en de tassen ingepakt had.

Daarna moest er nog uitgechekt worden uit het hotel, ook een activiteit die niet al te vlot verliep. Eindelijk had de PV leidster al haar, niet al te makke, schaapjes in colonne buiten het hotel verzameld en de voettocht naar de bus werd ingezet. Waarom voettocht, welnu het centrum van Antwerpen is behoorlijk auto (en dus ook bus) luw gemaakt en de bus kon niet voor het hotel parkeren. Het was maar een kort stukje lopen en al gauw waren we bij de bus aangekomen alwaar iedereen instapte.

Vervolgens begon een hoofdelijke telling en na de zekerheid dat iedereen aan boord was vertrokken we voor de trip van vijf kwartier van Antwerpen naar Brugge. Onderweg werd uitgelegd wat de gezamenlijke activiteiten in Brugge en wanneer iedereen op welke plek verwacht werd. Dit ging vergezeld van route kaarten en er was alle vertrouwen dat alles goed zou komen. Toen we aankwamen werd iedereen losgelaten om als eerste zelf de stad te gaan verkennen.

Het ontbijt

Na een goede nachtrust (het maakt niet uit hoe de kamer in elkaar zit na een gezellige avond met je vrienden slaap je altijd prima, of zou de alcohol consumptie helpen?) stonden we de volgende dag netjes op tijd op. Douche noch badkamer was van topkwaliteit maar adequaat voor een weekendje weg en verkwikt gingen we naar beneden om te kijken waar de ontbijtzaal was.

Welnu die was snel gevonden maar wederom werd er duidelijk gemaakt dat we in een budget hotel zaten. Niets van de luxe van een jaar geleden in Duitsland maar een simpele voeder zaal met simpel voedsel voor kuddes mensen. Aangezien iedereen dit jaar een stuk frisser was dan vorig jaar in Duitsland had dat ontbijt uit Duitsland een stuk beter gepast maar iedereen maakte er het beste van. Er werd koffie gepakt, broodjes belegd en iets wat een sapje leek genomen en vervolgens werd alles naar binnen gewerkt. Kortom geen wereldtopper maar genoeg om te zorgen dat de magen gevuld waren en we ons klaar konden maken voor de volgende etappe in onze reis.

Het stadscafé

De route naar het Stadscafé was snel gevonden en we ontmoetten daar ook het laatste drietal om de groep compleet te maken. Het Stadscafé bleek een combinatie van restaurant en kroeg te zijn maar toen wij binnenkwamen waren de meeste eters al vertrokken. We kregen een lange tafel tegen de achterwand waar onze groep van negen prima paste en als eerste werd er uiteraard naar de bier kaart gegrepen. Het café bleek een afnemer van Corsendonck te zijn en men had hier dan ook diverse varianten van op de tap.

Iedereen bestelde dan ook wat te drinken en de kaarten werden uit de verpakking gehaald. Zoals altijd was ezelen ons geliefde spel en al gauw genoot iedereen van zijn of haar drankje en werd er fanatiek (de een wat meer dan de ander) gestreden om de overwinning. Zodra iemand's glas leeg was werden er verse versnaperingen aangerukt en het was een meer dan gezellige avond te noemen. Aan het einde van de avond braken we op waarbij het drietal terugging naar het huis in Antwerpen en de andere zes terugliepen naar het hotel. We hadden het niet al te laat gemaakt want de herinneringen van de trip van het afgelopen jaar in Duitsland stond iedereen nog scherp voor de geest. Het was dan ook tijd voor een goede nachtrust zodat we uitgerust aan de tweede dag konden beginnen.

De Thaise Chinees

Het kostte nog enige moeite om het restaurant terug te vinden na het verlaten van frituur number 1 maar het lukte ons toch. We bleken de enige gasten te zijn in het restaurant maar dat deed niets af aan de kwaliteit van het eten.

Vanwege enkele moeilijke eters duurde het enige tijd voor iedereen een gerecht naar zijn of haar gading gevonden had maar met typische Thaise vriendelijkheid nam de bediening alle tijd voor ons. Tenslotte had iedereen iets gevonden dat hem of haar aanstond en de bestelling ging naar de keuken. Redelijk vlot stond de maaltijd voor ons en iedereen genoot van het gebodene. Tijdens de maaltijd werd contact opgenomen met een andere collega die samen met zijn vrouw op eigen gelegenheid naar Antwerpen was gekomen en de dag daar met een vriendin van hun, die in Antwerpen woonde, had doorgebracht. Zij bleek het Stadscafé ook te kennen en er werd dan ook afgesproken elkaar daar na de maaltijd te ontmoetten.

Het frietkot

Na terugkomst op de grote markt was het tijd geworden voor het diner en daar was te merken dat we op een budget zaten. Het diner was namelijk in een van de beroemdste frituren van Antwerpen, de frituur number 1, gelegen op de hoogstraat meteen om de hoek van de grote markt.

Iedereen kreeg bonnetjes om een friet met saus en daarbij een snack te bestellen. Het was dus behoorlijk druk want 100 man stonden opeens voor het frietkot om een portie vette kledder te bestellen. Voor diegenen die het gelukt was om als eerste aan de beurt te zijn was er zelfs een zitplaats te vinden want het naastgelegen pand was ook van deze zaak en daar had men tafeltjes en bankjes neergezet.

Nu had ik na de stadswandeling door de kou toch wel trek in een iets beter maaltijd dan een friet met en in overleg met de rest van de groep besloten we wat anders te gaan zoeken. Nu had ik tijdens het laatste stukje van de stadswandeling een Thais Chinees restaurant gezien en we besloten om daar heen te gaan. Zo lieten we dus het frietkot achter ons op zoek naar beter voedsel.

Stadswandeling

Na de vrije activiteiten in de ochtend en de middag was het weer tijd geworden voor een groepsactiviteit. We verzamelden ons op de grote markt waar de start gepland was van een stadswandeling met gids.

Onze groep vertrok met een wat oudere man voor een wandeling langs de historische bezienswaardigheden van de oude stad. Het was een goede verteller en we werden langs een mooie route gevoerd maar er was een groot nadeel. Het was koud, niet zo maar een beetje koud maar heel erg koud. Tijdens het lopen ging het nog wel maar als we stilhielden zodat onze gids een verhaal kon vertellen stonden we te vernikkelen van de kou. Iedereen was dan ook erg blij toen er halverwege de wandeling een stop ingelast werd in een café waar we een slokje konden drinken, maar veel belangrijker nog, weer konden opwarmen. Tijdens deze pauze vroeg ik onze gids nog of hij een gezellig café wist waar wij die avond met een groep van een man of tien konden doorbrengen. Na enig nadenken kwam hij met het stadscafé aan als gouden tip. Na deze break voltooiden we de wandeling en ondanks de interessante verhalen en mooie stukjes Antwerpen die we zagen waren we erg blij toen we terug waren op de grote markt want het werd kouder en kouder.

Winkelen

Na de lunch bij Fouquets was het tijd om de stad verder te gaan verkennen. We liepen de Keyserlei af en kwamen al snel op de Meir terecht, de grootste winkelstraat van Antwerpen. Aangezien niemand van de groep een speciale shop actie had kwam het halen van bier in het algemeen en St. Feuillien in het bijzonder bovenop de verlanglijst te staan.

Vooronderzoek had opgeleverd dat in het oud arsenaal, een combinatie van bruin café en bier winkel de meeste kans was op het scoren van St. Feullien, en aangezien dit in een zijstraat van de Meir gelegen was, gingen wij hier uiteraard heen. Er was inderdaad veel bier te krijgen maar St. Feullien had men helaas niet op voorraad. Desondanks werd er dusdanig ingekocht dat er even op en neer naar het hotel gelopen moest worden om de flesjes achter te laten want anders werd het wandelen en winkelen wel erg lastig. Na deze stop werd vervolgens de vogeltjesmarkt bezocht waar langs alle kraampjes gewandeld werd maar waar ook een stripboeken speciaalzaak werd bezocht, en wel Beo. Het was een erg gezellige middag die regelmatig onderbroken werd door stops om wat uit te rusten, uit de kou te komen (het was erg koud dit weekend) en uiteraard een heerlijk Belgisch biertje te drinken. Kortom een prima manier om Antwerpen te verkennen.

Fouquets

Na het achterlaten van de spullen op de kamer was het tijd om de stad te gaan verkennen. Een van ons was vaker in Antwerpen geweest en wist precies waar je heen moest. We verlieten dan ook het hotel en liepen via het centraal station naar de Keyserlei.

Het was inmiddels lunchtijd geworden en iedereen was wel toe aan een hapje en een slokje. gelukkig stikt de Keyserlei van de eetgelegenheden en na wat rondgekeken te hebben viel onze keuze op Fouquest, een brasserie. Aangezien het niet echt warm te noemen was besloten we binnen te gaan zitten. De ober bracht ons de kaart en iedereen besloot voor de een of andere variant van een broodje of een sandwich te gaan. Daarbij fris of koffie voor iedereen want de alcohol zou later op de dag nog wel komen. De drankjes kwamen vlot, even later gevolgd door de uitstekende broodjes. België staat echt een trapje hoger op de culinaire ladder dan Nederland. gelaafd en gespijsd verlieten we even later de zaak om ons verder in Antwerpen te begeven.

Ibis budget hotel Antwerpen centraal

Na een korte rit waren we in Antwerpen aangekomen en de bus chauffeur reed zonder problemen (en zonder grappen) rechtstreeks naar ons hotel. We bleken in het ibis budget hotel Antwerpen centrum te zitten en de naam budget hotel klopte wel degelijk.

De locatie was uitstekend te noemen, midden in de diamant buurt, slechts een paar blokken van het centraal station en vervolgens rechtstreeks naar de Keyserlei (restaurantjes, kroegen enzovoorts) en de Meir (de grootste winkelstraat van Antwerpen).

Dat Antwerpen centraal in de naam bleek dus prima te kloppen, het onderdeel budget hotel in de naam bleek ook echter prima te kloppen. De foto hiernaast toont onze kamer en zoals je ziet was het zowel spartaans als niet ruim. Douche en toilet waren echter wel op de kamer aanwezig en aangezien we hier wel een volle nacht zouden doorbrengen was het prima te doen. Mocht je echter meerdere dagen naar Antwerpen gaan dan raad ik je echter dringend aan om een ander hotel te zoeken.

Amsterdam - Antwerpen

Zaterdag 17 november was het weer tijd voor het jaarlijkse PV tripje naar het buitenland. De reis zou deze keer naar België voeren en samen met een van mijn beste vrienden had ik mij hier voor opgegeven.

Dat betekende dat ik vroeg in de ochtend naar Zaandam reed om hem op te halen om vervolgens samen naar Almere te rijden om de auto te parkeren en de bus naar België te pakken. De vakantie ploeg was maximaal gevuld want naast ons kwamen ook de andere collega´s waar ik op en naast het werk veel tijd mee doorbracht. We waren dus in totaal acht man-vrouw sterk voor dit weekend. Niet iedereen ging met de bus want een stel zou zelf naar Antwerpen gaan om daar de dag met een vriendin door te brengen voor ze zich in de avond bij ons zouden aansluiten. Aangezien onze eerste bestemming, Antwerpen, nog geen twee uur rijden is van Almere betekende dat geen tussenstop of wat dan ook maar een rit zonder pauzes naar het land van onze zuiderburen. Welnu het was een hele voorspoedige rit want we arriveerden netjes op de geplande tijd in Antwerpen waar we de bus uitgeladen werden om de laatste paar meters naar ons hotel af te leggen waar we die nacht zouden overnachten.

De terugreis

Het was tijd om huiswaarts te keren na een heerlijk weekeind Dublin. We hadden geen extreem vroege vlucht en stonden dus relaxed op om ons tweede ontbijt in de bed & breakfast te verorberen. Wederom een vet Iers ontbijt, het is maar goed dat we dit thuis niet doen want elke dag een dergelijk ontbijt is niet verstandig.

Daarna was het terug naar de kamer om de bagage in te pakken en vervolgens uit te gaan checken. We namen afscheid van onze Pakistaanse vrienden en liepen naar de bushalte om de bus naar het vliegveld te nemen. Een kort ritje later stonden we voor het vliegveld van Dublin waar we ons aan de goede zorgen van Aer Lingus toe vertrouwden. Anderhalf vlieguur later stapten wij uit op Schiphol na wederom een top trip van de boys in den vreemde.

International comedy festival

Aangezien we gisteren voor zowel lunch (Captain Americas) als diner niet al te best gegeten had zette Dennis een strakke actie in. Hij wist het voor elkaar te krijgen dat wij in het restaurant van een van de betere hotels van Dublin konden dineren en dat was een forse vooruitgang met gisteren. Na een prima maaltijd gingen wij dan ook op weg naar een comedy club waar wij plaatsen hadden gereserveerd voor een avondje comedy.

Dit weekend was namelijk het international Dublin comedy festival en de stad had overal shows. Toen wij in de, zeer kleine, club binnenkwamen bleken onze gereserveerde plaatsen front row seats te zijn en wij gingen er dan ook goed voor zitten. Het Amerikaanse comedy team vroeg om veel interactie uit de zaal (beschrijf waar de volgende scene plaatsvindt, wie er aan deelnemen etc.), maar die zaal was erg stil. Wij daarentegen niet dus 90 procent van de suggesties kwam bij ons vandaan. We hadden een top avond en lagen af en toe blauw van het lachen.

Toen wij na afloop van de show terugliepen naar het hotel was de stad nog steeds in feeststemming vanwege de Gaelic football finale. We liepen dan ook een kroeg binnen in de buurt van ons hotel die afgeladen was met feestvierders en waar naast het bier de muziek rijkelijk vloeide. Uiteraard werd The wild rover gespeeld die wij uit volle borst mee brulden. Na dit muzikale intermezzo was het einde van onze tweede dag in Dublin aangebroken.

The guiness storehouse

De middag etappe bracht ons naar the Guiness storehouse. Dit is de Guiness brouwerij die in het noordelijke gedeelte van de stad gevestigd is en naast de werkende brouwerij een visitor center heeft. We staken de Liffey over op weg naar de brouwerij maar onderweg begon het te regenen. Toen we dan ook eindelijk op de plaats van bestemming aangekomen waren, waren we dan ook vies nat en koud.

We waren trouwens niet de enigen die hier waren want het was druk, erg druk. We gingen in de rij staan voor kaartjes en betraden even later de brouwerij. (Tip voor Nederlanders, je kunt via de uitgang zonder controle het pand betreden en je zo de entree kosten besparen). We liepen door de tentoonstelling ruimtes waar uitgelegd werd hoe het brouwproces werkte en je de diverse variëteiten zag die Guiness in de loop der jaren geproduceerd had. Op de een na laatste verdieping mocht je zelf de perfect pint tappen onder het toeziend oog van de Guiness babes en kreeg je een getekend certificaat van ze na het tappen. Daarna was het op naar de hoogste verdieping waar je in een fantastische pub kwam waar de wanden uit glas bestonden. Zo had je een fantastisch uitzicht over de stad en de haven. Een prima middag besteding en een aanrader voor iedere Dublin bezoeker.

Dublin dag 2

Na een goede nachtrust stonden we op en begaven ons naar de ontbijtzaal voor een echt Iers ontbijt. Nu kon ik geen verschil zien met een Engels ontbijt want het bestond uit dezelfde vette onderdelen als ham, gebakken eieren, worstjes en uiteraard koffie. Na goed gebunkerd te hebben kwamen we het hotel uit in een stad die rood en groen gekleurd. was. Deze dag bleek de finale te zijn van het Gaelic football, hier totaal onbekend daar net zo populair als hier voetbal. De finale ging tussen Cork en Kerry en tot onze verwondering gingen de supporters van beide teams gearmd door de stad heen. Twee naast elkaar liggende kroegen waarvan de een groen was en de ander rood gaven geen enkel probleem. Probeer dat maar eens bij een wedstrijd tussen Ajax en Feijenoord.

De dag begon met een stukje cultuur, een bezoek aan de belangrijkste kathedraal van Dublin, Saint Patrick's cathedral. Inderdaad erg indrukwekkend en een bezoek meer dan waard. Uiteraard moesten er ook comics gekocht worden en een bezoek aan het plaatselijke filiaal van Forbidden Planet stond dan ook op de lijst. Hier werden o.a. de eerste delen van de nieuwe Thor serie van Michael J. Straczynski aangeschaft.

Musical pub crawl

Teruggekomen in Dublin was het tijd voor de avond activiteit. We zouden een musical pub crawl gaan doen onder de begeleiding van twee Ierse zangers en het startpunt was, uiteraard, in het temple bar district. We gingen naar Oliver St. John's Gogarty's, de grootste en bekendste pub in het district. Hier verzamelden wij ons met de andere deelnemers in de zaal en wachtten op onze twee gidsen. Nadat iedereen er klaar voor was legden zij ons uit wat de bedoeling van de avond was (drinken en muziek) en begonnen met de voorstelling. Zij vertelden over Ierse cultuur en folklore en begeleidden dit met diverse nummers. Onderwijl hadden wij alle tijd om bier te drinken. Een prima werkverdeling wat ons betrof.

Na enige tijd verlieten wij de kroeg en begaven ons naar de volgende halte de Ha'penny bridge inn. Hier leerden wij nog veel meer over Ierse muziek en de manier om bijval te vertonen, playing the boot! Het was werkelijk een top avond en op een gegeven ogenblik werd aan het publiek gevraagd om nummers uit hun eigen cultuur bij te dragen. Ik kwam in de groep nog aanzetten met De Amsterdamse grachten van Wim Sonneveld maar lukte ons niet om de tekst goed te krijgen dus dat werd niets. Desondanks was het een top avond en kan ik iedereen dit van harte aanbevelen als je in Dublin bent.

The Bram Stoker Dracula experience

Na de slechte lunch bij Captain Americas was het tijd voor een nieuw cultureel event in onze vakantie en dat was een bezoek aan The Bram Stoker Dracula experience. Bram Stoker, de schrijver van Dracula was een zoon van Dublin en pal buiten de stad lag een aan hem gewijde attractie. Wij namen de Dart naar de experience en betraden het gebouw. Het was een combinatie van bar, restaurant, spelletjes en dans gelegenheid en het was niet echt druk midden op de dag.

Toen we onze kaartjes wilden kopen raadde de verkoper het ons ten zeerste af met de mededeling dat dit voor kleine kinderen was. Maar ja met echte horror fans als Frank, Simon en Dennis was er geen houden aan en betraden wij de attractie. Het waren inderdaad allemaal kinderlijke scènes maar we vonden het best wel grappig. Opeens dook echter de kaartjes verkoper weer op met de mededeling dat achter ons een groep dames naar binnen was gegaan en hij gaf ons allerlei attributen om ze de stuipen op het lijf te jagen. We verstopten ons in een van de kamers en toen de dames binnenkwamen doken wij uit grafkisten e.d. op met maskers en horror handschoenen aan. We hadden lol voor tien en verlieten na deze geslaagde actie de experience om eerst nog een biertje te drinken voor wij met een taxi terug gingen naar de stad.

Captain Americas

We vertrokken voor de volgende etappe van deze dag en dat was Grafton street, een van de twee belangrijkste winkelstraten van Dublin. Na eerst door het winkelhart van Dublin gezworven te hebben was het tijd om te gaan lunchen.

Het was al ruim van te voren bekend waar we zouden gaan lunchen want in Dublin was Captain Americas gevestigd. Als echte comic fans moesten wij hier uiteraard gaan eten ongeacht wat het restaurant te bieden had. Welnu het was een standaard hamburgertent maar dan wel eentje die vol hing met memorabilia van Captain America. tekeningen, comics, t-shirts, je kunt het zo gek niet verzinnen of het was te zien of te koop. Wij vroegen ons wel af hoe het kon dat Marvel ze geen rechtszaak aandeed want zelfs het zeer ongeoefende oog kon zien dat het een totale rip-off was van de Marvel held.

We kwamen echter ook voor het eten en dat was niet zo'n succes. Ten eerste waren de zitplaatsen erg krap en geen van ons behoort nu eenmaal tot de categorie kleine mensen dus dat was al passen en meten. De kaart was simpel pubfood dus we bestelde diverse soorten hamburgers vergezeld van salades en frietjes. Hier maakte ik iets unieks mee in alle ervaringen die ik met Frank, Simon en Dennis gedeeld heb. Alle borden gingen terug naar de keuken met grote hoeveelheden voedsel er op. Nog nooit hadden wij zulk slecht voedsel gehad. Zelfs de Wendy's bood een betere kwaliteit. Kortom ga hier absoluut niet eten want het is gewoon slecht!

Dublin dag 1

We verlieten dan ook onze bed & breakfast en liepen met een heerlijk zonnetje de stad in. We zaten lekker centraal dus alles was goed te voet te doen. We passeerden een winkelstraat maar daarop een reusachtige naald die naar de hemel reikte. Later hoorden we dat deze in de volksmond The stiffy by the Liffey heette. We kwamen al gauw bij het temple bar district waar een markt was en vele mensen rondliepen. Op een muur waren afbeeldingen te zien van Ierland's muzikale grootheden als U2 en Thin Lizzy.

Onze route voerde ons naar Trinity college, de wereldberoemde universiteit van Dublin. Midden in de stad in een statig gebouw zit een houten poort en als je daar doorheen loopt bevind je je op de campus van de universiteit in een serene rust. Het was een erg mooie campus met als centrale attractie de bibliotheek waar het book of Kells te zien is. Na dit culturele uitstapje zochten we de drukte van de stad weer op om ons naar de grootste winkelstraat van Dublin te begeven.

Amsterdam - Dublin

Het was weer tijd voor een uitstapje van de boys en gezien hun Angelsaksische voorkeuren was de keus deze keer op Dublin gevallen. We zouden drie dagen gaan doorbrengen in de stad van de schone dames met het rode haar en de groene ogen.

We vertrokken vrijdag dan ook naar Schiphol om een jet van Aer Lingus te nemen die ons naar Dublin zou brengen. De vlucht was ruim anderhalf uur maar door het tijdsverschil van een uur waren wij zo'n dertig minuten na opstijgen op de luchthaven van Dublin.Het openbaar vervoer naar de stad was prima geregeld en wij namen dan ook de bus om ons van het vliegveld naar de stad te brengen. Aangezien de afstand nog geen tien kilometer is waren wij al snel in de stad waar wij richting onze Bed & Breakfast liepen. Het bleek een simpele tent te zijn die gerund werd door Aziaten (Pakistani?). Wij hadden een ruime kamer voor ons vieren waar Dennis en Simon het tweepersoons bed deelden en Frank en ik het deden met de kleine extra slaapplaatsen. De tassen werden op de kamer achtergelaten en het was tijd voor de eerste verkenningstocht van onze verblijfplaats voor de komende drie dagen, Dublin.

De thuisreis

Het was weer tijd om naar huis te gaan en na ons laatste Schotse ontbijt verlieten we onze bed & breakfast voor de tocht naar het vliegveld. Eerst moest de auto teruggebracht worden en daar trad de eerste (en enige) domper van de vakantie op. Bij inname van de auto werd een beschadiging geconstateerd en die moesten wij uiteraard betalen. Gelukkig waren we met zijn vieren dus de kosten konden door vier gedeeld worden en vielen dus mee. Daarna betraden we de luchthaven en na het inchecken en het passeren van de douane kwamen we in het winkelgebied terecht. Uiteraard was hier een whisky shop te vinden maar in tegenstelling tot welke luchthaven (en winkel)dan ook kon je hier proeven voordat je ging kopen. Het proeven ging in plastic vingerhoed glazen dus dronken werd je er niet van maar het was wel een leuke geste. Het zorgde er echter wel voor dat iedereen minimaal een fles whisky kocht dus de methode werkte wel.

Na een vlucht zonder welke opwindende gebeurtenis dan ook landden we op Schiphol en namen we afscheid na een fantastische week in Schotland. We hadden veel gezien, veel gedaan en het belangrijkste doen van de reis, het bezoeken van whisky destilleerderijen was prima gelukt met het bezoeken van vijf verschillende stokerijen. Winnaar in de groep was duidelijk de Aberlour distillery en ik kan iedere Schotland bezoeker dan ook aanraden om hier een bezoek aan te brengen. Kortom een top vakantie en zeker voor herhaling vatbaar over een aantal jaren.

The royal mile

Na een prima ontbijt was het tijd voor onze tweede dag Edinburgh. Deze keer geen reizen maar gewoon een volle dag in de hoofdstad van Schotland. Onze eerste bestemming was The royal mile, de grote winkelstraat van de stad maar die viel niet zo goed bij het gezelschap. Keten winkelen werd niet echt geapprecieerd dus er werd al snel verhuisd naar het naastgelegen park dat aan de voet van Edinburgh castle lag. Dit beviel een stuk beter en het park werd dan ook van voor tot achter doorkruist.

Vervolgens werd wederom de weg naar boven ingezet maar onderweg stopten wij bij The world´s end. Deze kroeg zat op wat toen de stadsgrens was en dus het einde van de wereld voor de mensen uit Edinburgh. We dronken hier een biertje en aten een hapje voor het tijd was om Edinburgh verder te verkennen.

De namiddag en avond werden in alle rust doorgebracht. Het was onze laatste avond en we wandelden wat door de oude stad, hadden een relaxed diner en dronken nog wat in een pub voor we besloten terug te keren naar onze bed & breakfast en de laatste nachtrust op Schotse bodem door te brengen.

Avond in Edinburgh

We verlieten onze bed & breakfast en spoedden ons naar de stad waar we de grote winkelstraat bezochten die aan de ene kant in Edinburgh castle eindigt en aan de andere kant de oude stadspoort heeft. Hier zitten allemaal leuke winkeltjes die geen deel uitmaken van ketens en allemaal wel wat interessants te bieden hebben. Aangezien een van ons vieren een ex rugby´er was moest er uiteraard een Schots rugby shirt aangeschaft worden maar niemand ging echter voor een traditionele kilt.

In deze straat zat ook de Cadenhead whisky shop waarvan ook Amsterdam een filiaal heeft. Wij kenden de eigenaar van de Amsterdamse zaak, Andries, van diverse whisky proeverijen die we bij L&B onder zijn regie hebben gehouden en dus was een bezoek aan de moeder winkel uiteraard een must. Het was inderdaad een mooie zaak maar het aanbod verschild niet ontzettend met de Amsterdamse winkel. Wel in het (erg) dure segment maar dat was ons interesse gebied niet dus de zaak werd zonder aankopen verlaten. Diner deden we onderweg in een klein restaurant en de avond eindigde in een van de vele pub´s in de straat waar een van ons besloot om eens iets anders te drinken dan een single malt en een famous grouse bestelde, De kwaliteiten van de Poolse serveerster maakten weer erg veel indruk op een van de andere leden van het gezelschap waardoor hij weinig tijd voor ons had. Op een gegeven ogenblik besloten we op te breken en terug te keren naar onze bed & breakfast voor een goede nacht slaap.

De reis naar Edinburgh

Na de stop in Blair Athol vervolgden we onze reis naar Edinburgh. Zoals elke dag deed onze Tom Tom netjes zijn werk alleen deze keer kwam er een kleine kink in de kabel. Dit was de enige stad waar we een bed & breakfast uitgezocht hadden maar de weg hierheen bleek afgezet te zijn. We moesten vele mijlen omrijden voordat onze Tom Tom niet meer wilde omdraaien maar een nieuwe route naar het doel aangaf. Hoe cynisch was het dan ook om er ter plaatse achter te komen dat men geen kamers meer vrij had.

Niet lang getreurd want we hadden een uitgebreide lijst met bed & breakfast´s in Edinburgh bij ons en het tweede adres werd dan ook in de Tom Tom ingevoerd. Deze keer geen problemen met de weg en al snel waren we gearriveerd. Hier was wel plaats voor one en dit bleek, zoals verwacht, onze duurste en kleinste bed & breakfast te zijn maar al snel waren we gesetteld in onze kamers. Na het uitpakken van de tassen maakten we ons dan ook op voor onze eerste avond in Edinburgh.

Blair Atholl

Blair castle op de achtergrond van de destilleerderij

Onderweg naar Edinburgh deden we voor de laatste keer iets wat deze vakantie zo ontzettend leuk en onvoorspelbaar maakte. We zagen een bord dat naar Blair castle verwees en we doken de weg af om een bezoek te brengen.

Het bleek een mega groot kasteel te zijn, dat in tegenstelling tot alle ruïnes die we bezocht hadden, gewoon bewoond werd. We betaalden de entree en bezochten zowel kasteel als de zeer uitgebreide grondn die erbij hoorden. Na een uitgebreide wandeling lunchten we in het kasteel en vertrokken we weer.

We gingen echter niet al te ver want naast het kasteel was ook de Blair Atholl destilleerderij gevestigd en dit was tenslotte een whisky vakantie. Ook hier besloten we om de tour niet te nemen maar bekeken alleen de destilleerderij, de gebouwen en de gronden en namen uiteraard de nodige foto's. Toen was het echt tijd om de auto in te stappen en het laatste stukje van de reis naar Edinburgh te maken.

Edradour

Voor de tweede keer deze vakantie stond er een ochtend bezoek aan een destilleerderij gepland en dus stonden we op tijd op en namen een goed Schots ontbijt om dat broodnodige bodempje te leggen. We verlieten onze gastvrije bed & breakfast waar we bij het ontbijt zeiden dat we nooit zulk mooi weer in Schotland hadden verwacht als we deze week hadden.

We stapten in de auto en reden naar de nabijgelegen Edradour destilleerderij, de kleinste van Schotland.. Aldaar aangekomen bleek dat de tour gratis was, iets waar we gezien de Schotse gierigheid, positief versteld over stonden. Onze gids was een oudere dame en als eerste kregen we een film over de historie van whisky en Edradour te zien vergezeld van een dram. Daarna werden we over de gronden geleid en kregen we uitleg over alles wat we zagen.

Na afloop van de tour werden we uiteraard naar de souvenir shop geleid (het lijkt wel een pretpark) waar flink gepusht werd om wat te kopen. Dit irriteerde ons mateloos en we vertrokken al gauw om richting Edinburgh te vertrekken, de laatste halte van onze vakantie.

Pitlochry

Na ons ongeplande uitstapje bij Strathisla vervolgden wij onze tocht. Zonder verdere pauzes kwamen wij aan bij het eindpunt van deze dag Pitlochry.

Pitlochry is een langgerekt lint van een dorp en even buiten het centrum vonden we een mooie bed & breakfast. Het was een statig landhuis dat volledig los stond. We zetten de auto neer op het terrein en besloten dat dit ons verblijf in Pitlochry zou worden. Nadat we de spullen op de kamers neergezet hadden liepen we het dorp in en voor het eerst tijdens onze vakantie waren we in een stadje waar meerdere restaurants, hotels en kroegen waren en waar ook een echt nachtleven was. We hadden een goede maaltijd in een van de vele restaurantjes die het centrum rijk was en verkenden daarna het nachtleven. We bezochten diverse kroegen maar eindigden tenslotte in een hotel bar waar de plaatselijke jeugd zat te feesten. Voor het eerst op deze vakantie maakten we het redelijk laat en het was dan ook ruim na middernacht voor we terugkeerden in onze bed & breakfast.

Strathisla

Na het beste destilleerderij bezoek van onze vakantie en de broodnodige rust daarna lieten wij Aberlour achter ons om onze route te vervolgen.

Na nog geen half uur rijden besloten wij echter te stoppen omdat we in het plaatsje Keith een bord zagen met daarop een mededeling dat de Strathisla destilleerderij hier gelegen was. Strathisla is als single malt bijna niet te krijgen omdat het merendeel van de productie in de Chivas Regal verdwijnt. Wij hadden echter begrepen dat dit een van de mooiste distilleerderijen van Schotland was en besloten daarom een bezoekje te brengen. Daar was geen woord aan gelogen want de gebouwen en de gronden waren om door een ringetje te halen. Aangezien we echter verder moesten bleef het bij een kort bezoek en deden we de rondleiding niet. Ook de winkel werd even bezocht maar aankopen werden er niet gedaan. Zo vertrokken wij na een kort bezoek weer en vervolgden onze reis.

Aberlour

Nadat we de destilleerderij verlieten zat de stemming er goed in, vooral bij de mannen die negen dram's op hadden. Voedsel was dan ook een grote noodzaak maar gelukkig stond er schuin tegenover de destilleerderij een mooi etablissement met de naam The mash tun. In dit restaurant annex bed & breakfast werd een stevige lunch naar binnen gewerkt om de alcohol voedsel ratio weer op pijl te krijgen.

Na deze noodzakelijke voedsel stop gingen wij het dorp en de rivier de Spey verkennen. De Spey is de hoofdader van het gebeid bekend als de Speyside, de groots whisky producerende regio in Schotland. De Spey is erg indrukwekkend en we maakten  een uitgebreide wandeling in het zonnetje door zowel het dorp als langs de rivier. Na een uur keerden we weer terug naar de destilleerderij waar de auto klaar stond om ons verder te brengen op onze Schotse rondreis.

Aberlour distillerry

We stonden vroeg op want de tour bij Aberlour begon al om 10 uur. De reden dat Aberlour op de routekaart stond was dat ik bij een van de whisky proeverijen in L&B had gehoord dat men hier de beste rondleiding had gehad van welke distilleerderij dan ook. We waren gewaarschuwd door onze vriend in het Glenfiddich restaurant dat er een stevige whisky geschonken werd dus iedereen ging voor een vol Schots ontbijt met eieren spek, worstjes en nog het e.e.a.

Netjes op tijd stonden we voor de deur en betaalden de tien pond die de tour kostte, dat was meer dan de zeven pond die anderen rekenden. Onze gids was een goede verteller die de historie van de whisky met mooie verhalen omkleedde over de Schotse historie. Ook hij vertelde dat fotograferen verboden was maar lei dat meteen volgen door de opmerking dat hij absoluut niet kon zien wat er achter zijn rug gebeurde dus we hadden deze keer een mooie rapportage van de destilleerderij.

Na de rondleiding (inderdaad de beste die we gehad hadden) kwamen we in het proeflokaal voor de afsluitende dram whisky. Tot onze verrassing stonden er echter zes glazen klaar i.p.v. het ene glas dat we verwacht hadden. Een met spirit (zeg maar de ongerijpte alcohol die het vat in gaat) en vijf met diverse whisky's van Aberlour. Ondanks het vroege uur gingen we eens goed voor zitten en een van ons gaf aan dat hij de rest van de dag zou rijden zodat wij ons ongegeneerd aan de whisky te buiten konden gaan. Ik dronk met plezier mijn zes dram's en voelde dat best wel maar de andere twee vonden het zonde om de dram's van de chauffeur te laten staan en dronken die ook nog eens op. Zij waren dan ook erg vrolijk toen wij het proeflokaal verlieten. Ik moet zeggen, met voorsprong het beste bezoek dat wij in Schotland gebracht hebben en een aanrader voor iedereen. Mijn dank dan ook aan de anonieme proevers in L&B van wie ik deze tip heb gekregen.

The world famous Glenfiddich restaurant

Zo besloten we dan te gaan dineren in the world famous Glenfiddich restaurant. Bij binnenkomst vroegen we ons al af waar we terecht gekomen waren. Het restaurant was vol geladen met wat de eigenaar kunst noemde. Dat varieerde van jaren 50 foto's van Amerikaanse filmsterren tot de ultieme kitsch van een tropische waterval afbeelding waarvan je de stekker in het stopcontact kon steken en de waterval leek te lopen en er klonken vogel geluiden.

De eigenaar bleek bij het interieur te passen, hij was zo gel als een deur en zeer ingenomen met al zijn pronkstukken (die overigens allemaal te koop waren). Ook het toilet, de route er naar toe dan, was het vermelden waard. Via duistere stoffige trappen kwam je ergens in het pand terecht waar het toilet zich bevond. Het was een uitstekend decor voor een horrorfilm. De maaltijd zelf was overigens prima, niets op aan te merken, maar ook niets om over naar huis te schrijven. Na afloop kwam de eigenaar er nog even gezellig bij zitten en deed twee van ons de beruchte Schotse carnavalspruik op en nam bijgaande foto. We dronken nog een paar dram's samen met de goede man en gingen weer weg, een ervaring rijker zoals dat zo mooi heet.

Dufftown

Uiteindelijk bereikten we dan toch onze halteplaats van deze nacht, Dufftown. Het hele dorpsleven speelt zich rond de klok toren af. Dit is het hart van het dorp en elke richting uit is er voor maximaal 100 meter iets te beleven en dan houdt het op. We waren dan ook al vier keer heen en weer gereden voor we door hadden dat dit echt alles was wat Dufftown te bieden had. We kozen voor bed & breakfast Gowanbrae, een van de niet velen die het dorp rijk was.

De kamers was, zoals alle kamers tot nu toe prima in orde en al snel verlieten we de bed & breakfast om het dorp te verkennen. We passeerden als eerste het world famous Glenfiddich restaurant (geen connectie met Glenfiddich zelf) en onthielden dat voor een eventueel diner. Binnen de 50 meter waren we bij de klok toren en noteerden een totaal van drie bars en een restaurant. De eerste bar waren wij de enige bezoekers en na een pint verlieten we de tent alweer. Bar twee bood niet veel meer dus we keerden terug naar het restaurant om te gaan eten.

Elgin & Rothes

Op korte afstand van Glen Moray bevindt Elgin zich en dit was dan ook de volgende halte in ons rondje Schotland. In tegenstelling tot Inverness is dit weer een dorp dus alles is veel kleinschaliger en gezelliger. We wandelden hier wat rond in het zonnetje en bekeken de bezienswaardigheden voor we weer verder trokken.

De volgende stopplaats was Rothes waar wij een kort bezoek aan de Glen Grants destilleerderij brachten. Deze was, net zoals Glen Moray, gesloten en aangezien we hier geen vriendelijke medewerkers zagen moesten we ons beperken tot het bekijken en fotograferen van de gebouwen en de omgeving van de destilleerderij. Geen straf want alles zag er mooi en strak uit. Na dit bezoek besloten we om Rothes zelf niet te bezoeken maar de auto weer in te stappen voor de laatste etappe van vandaag, de rit naar Dufftown, het eindpunt van een dag met erg veel bezienswaardigheden.

Inverness

Na het bezoek aan de falls of foyers kwamen we tenslotte aan bij Inverness, de geplande lunch stop van vandaag. Dit was de eerste echte stad van onze vakantie, Edinburgh mag niet meetellen want daar zagen we alleen het vliegveld van, en het was wel even wennen na alle kleine en gemoedelijke dorpjes die we tot die tijd hadden gezien.

Zo hadden we voor het eerst grote winkelstraat met bekende winkels. We vonden het allemaal toch een stuk minder leuk dan al die kleine dorpjes met hun onbekende winkels en winkeltjes. We bezochten uiteraard een kerk maar ook het kasteel dat de stad domineerde en tegenwoordig dienst deed als rechtbank. Het standbeeld van Flora Macdonald is hier ook te vinden en daarnaast heb je een schitterend uitzicht over de stad. We stopten als laatste in een mall waar we lunchten en wat smoothies bestelden bij een kraampje voor de broodnodige vitamines. Tenslotte liepen we terug naar de parkeerplaats om de auto weer op te pikken en onze weg te vervolgen.

Glen Morey

We vervolgden onze weg van Inverness richting Dufftown en kwamen in de buurt van Elgin. Hier stond een bord richting de Glen Moray distilleerderij en uiteraard namen wij deze afslag. Aangekomen op het visitor centre stond er slechts een ander voertuig en dat reed net weg toen wij aankwamen. De reden was al snel duidelijk want het visitor center en dus ook Glen Moray zelf waren vandaag gesloten.

We besloten echter toch uit te stappen en enkele foto's van het terrein en de gebouwen te maken voor we vertrokken. Op dat moment kwam een van de arbeiders van Glen Moray naar buiten en zag ons staan. Met een vriendelijke begroeting nodigde hij ons uit om binnen rustig een kijkje te nemen, daar hadden hij en zijn collega's geen enkel bezwaar tegen. Uiteraard lieten we ons dit geen twee keer zeggen en we liepen dan ook naar binnen om alles eens goed te bekijken. In tegenstelling tot de strenge dame uit Oban was er hier geen enkel bezwaar om foto's te maken en het hele bedrijf ging dan ook op de gevoelige plaat. Met veel dank aan de medewerkers van het bedrijf verlieten we enige tijd later Glen Moray weer, een hele fijne ervaring rijker.

Loch ness

We vertrokken 's ochtends uit Fort Augustus en hadden vele ongeplande stops die dag. De route voerde ons eerst over de bergen en we kwamen daar langs het Suidhe viewpoint, het hoogste punt in de omgeving waar je een schitterend uitzicht hebt. In tegenstelling tot de drukke Nederlandse wegen kun je rustig je auto aan de kant zetten, uitstappen en even om je heen kijken want we dan ook prompt deden. We vervolgden onze route die ons langs Loch Ness bracht en ook hier zetten we de auto aan de kant om even om ons heen te kijken. Nessie bleek niet thuis te zijn en we stapten dus wederom in de auto om de route te vervolgens.

Onze derde ongeplande stop bleek de falls of foyers te zijn, dit is een waterval die vanuit de rivier foyers het loch ness vult. We zetten de auto aan de kant bij het winkeltje annex restaurant annex café en liepen naar beneden waar de waterval in het meer uitmond. Daarna de route terug omhoog en een welverdiende bak koffie later stapten we in de auto voor de reis naar de eerste geplande stop van vandaag, Inverness.

Fort Augustus

Onze vierde en laatste stop voor deze dag was wederom een fort en wel Fort Augustus. Hier vonden wij wederom een mooie bed & breakfast, de calledonian cottage. De auto werd voor de deur gezet en het dorp werd verkend. Fort William ligt aan de zuidpunt van Loch Ness (ja dat meer) en heeft een serie van sluizen die de waterhoogte regelt. Dit is samen met Nessie de hoofd toeristische attractie van het dorp.

Na het verkennen van de sluizen zochten we naar een pub om te gaan eten en kwamen bij The Lock inn pub terecht. Na een goede maaltijd waarbij een van ons wat Haggis als bijgerecht had, maar dit was niet het originele gerecht. De maaltijd was prima en na afloop namen wij een drankje waarbij het, wederom, opviel dat elke Schotse pub die wij bezochten een ruime collectie van single malt whisky's had, meer dan menig goed uitgerust café in Nederland. Na de maaltijd werd er nog wat in het dorp rondgekeken voor het tijd was om te bed te gaan na een erg drukke dag.

Fort William

Na een eerste stop voor een stuk cultuur en een tweede stop voor een stuk natuur besloten wij deze dag voor de derde keer de weg te verlaten. De reden was dit keer erg simpel, het was lunchtijd. Zo stopten we in Fort William, gelegen in de schaduw van de Ben Nevis, de hoogste berg van Schotland.

Het was erg druk in het dorp want er was markt, maar wij wisten een parkeerplaats te scoren en verlieten de auto om het dorp te gaan verkennen. Eerste stop was uiteraard een pub om een hapje te eten en dat is in Schotland geen enkel probleem. Al gauw zaten wij dan ook achter het standaard Schotse pub food (hamburgers en frieten) met een glaasje fris erbij om de batterijen weer op te laden. Na de maaltijd besloten we het dorp te verkennen en je kon zien dat de Ben Nevis de grote attractie van het dorp was. Souvenirs, reis boeken, foto boeken je kon het zo gek niet bedenken of het was wel te koop. We liepen een uurtje door de stad en besloten daarna onze weg te vervolgen.

Kinlochlaid garden

Na ons bezoek aan Dinnstaffnage castle vervolgden wij onze weg door de highlands totdat wij onze tweede ongeplande stop van de dag passeerden. Bij het dorp Appin bleek een bord te staan met bezoek Kinlochlaid garden, een fantastische ervaring.

Natuurliefhebbers als wij waren konden wij hier uiteraard geen weerstand aan bieden en de route werd fluks verlaten voor een bezoek aan deze tuin. Het bleek een centrum te zijn waar naast een bloeiden tuin met vele soorten bloemen en planten er uitleg gegeven werd over hoe men in vroegere tijden omging met het aanleggen van tuinen. Ook hier brachten wij geruime tijd door met door de tuin te wandelen en alles uitgebreid te bekijken voor we wederom in de auto stapten om onze route te vervolgen.

Dunnstaffnage castle

Na een goede nachtrust, geholpen door de aangeschafte fles Laphroig verlieten wij Oban om verder te reizen in Schotland. We kwamen echter niet veel verder want slechts enkele kilometers buiten Oban lag  Dunnstaffnage castle and chapel.

We stopten voor ons eerste Schotse kasteel en waren erg onder de indruk van de restanten van het verleden van de Schotten. Dit veranderde trouwens wel gedurende onze vakantie want we kwamen erachter dat elk dorp wel een historisch kasteel had met een heel mooi verhaal erbij. Aangezien dit onze eerste ruïne was liepen wij erg geïnteresseerd over de kasteel gronden en bezochten zowel kasteel als kapel. Mede geholpen door het mooie weer brachten wij hier enkele uren door voor we verder gingen voor het volgende stuk op de route van onze tweede dag in Schotland.

Oban

We liepen weer naar de haven waar we als eerste een pub inliepen om een biertje te gaan drinken. We kamen terecht bij Auley's bar, een sfeervolle Schotse pub. Na een pint gedronken te hebben gingen we verder en uiteraard moest er een kerk bezocht worden, zonder kerk geen vakantie.

We kwamen uit bij St Columba's kathedraal, een Ierse heilige die naar Schotland vertrok en aan wie erg veel wonderen toegeschreven werden. Na dut stukje cultuur was het tijd voor de maaltijd en, net zoals in Engeland, zijn er veel Pakistaanse restaurants te vinden in Schotland. We gingen er dan ook een binnen. Bij binnenkomst bleek het restaurant bijna verlaten en de angst sloeg ons om het hart over de kwaliteit van het voedsel. Gelukkig was daar niets mee aan de hand en na een uitstekende maaltijd liepen we via de haven terug naar onze  verblijfplaats. Onderweg moest er nog even een fles whisky (Laphroig) gekocht worden want je moest tenslotte nog een slaapmutsje kunnen nemen voor het slapen gaan.

Oban distillery

We liepen het korte stukje naar het centrum van Oban want daar lag het doel van ons bezoek, de distilleerderij. We liepen het visitor centre binnen en betaalden zeven pond per persoon voor een rondleiding. Het duurde een half uur voor de volgende tour zou starten dus wij keken wat rond op het terrein tot het tijd was.

De groep werd rondgeleid door een medewerkster die redelijk zakelijk het verhaal over het maken van whisky en het ontstaan van de distilleerderij uitlegde. Het was verboden foto's te maken en daar werd behoorlijk streng op gelet. We zagen wel de gigantische ketels, de still, de mash tuns en het lopende proces maar helaas, geen foto's. Na ongeveer een half uur kwamen we in een ruimte waar we een dram (een maatje) whisky te proeven kregen. Het was de standaard Oban botteling die we allemaal al kenden maar hij smaakte er niet minder om. Hij werd echter geserveerd in een nieuw type glas (het Schotse whiskyglas was nog geen jaar oud op dat moment) met het logo van Oban erop. Een van ons kon de verleiding niet weerstaan en nam er onopvallend eentje mee. Daarna werden we via de winkel (waar kennen we dat van) naar buiten geleid alwaar bleek dat het zojuist meegenomen glas gewoon te koop was voor vijf pond. Ter boetedoening werd dan maar een fles van een speciale botteling aangeschaft en zo verlieten wij onze eerste distilleerderij.

Callander - Oban

Na de lunch en de wandeling stapte de tweede chauffeur achter het stuur om te gaan wennen aan het links rijden. Hij zette de tweede etappe van de eerste dag in, de rit van Callander naar Oban onze eerste overnachtingsplaats.

Hoe dichter we in de buurt van Oban kwamen hoe slechter de wegen werden. Als eerste verlieten we de snelweg en werden het tweebaanswegen zonder asfalt. Zelfs in België was ik betere wegen gewend. Daarna werd het echter nog gezelliger want de tweebaanswegen hielden op en veranderden in eenbaanswegen waar toch verkeer in twee richtingen overheen moest. Hiertoe waren regelmatig passing places beschikbaar, een in de rosten gehouwen inham of in het bos uitgekapte open plek waar een auto dan in kon duiken terwijl de andere kon passeren.

Ongeschonden bereikten we Oban tenslotte om een bed & breakfast te zoeken. Aangezien het noch voor het echte toeristenseizoen was hadden we al gauw een mooie locatie gevonden vlak bij het centrum en de haven waar we twee kamers namen. De tassen werden uitgeladen, we fristen ons snel even op en verlieten de bed & breakfast om ons naar de eerste, van vele, whisky distilleerderijen te begeven.

Edinburgh - Callander

Na een korte vlucht arriveerden wij op de luchthaven van Edinburgh waar we bij Europcar onze auto gingen ophalen. Het bleek een Renault megane scénic te zijn, een prima auto voor ons vieren. De bagage werd achter in geworpen en wij namen plaats voor de eerste etappe. De zelf meegenomen Tom Tom werd geïnstalleerd en de eerste chauffeur kroop achter het stuur. Het links rijden was wel even wennen maar al gauw zaten wij op de brede snelweg die ons naar Oban zou brengen.

Halverwege was het tijd om te gaan lunchen en wij stopten in Callander waar de euro's voor ponden ingeruild werden en we op zoek gingen naar een lunchroom. Deze was rap gevonden en er werd simpel pub food besteld. Voor de een was dat een ham (of cheese) burger voor de ander sandwiches met tonijn. Uiteraard zaten overal frietjes bij, het moest tenslotte wel pub food blijven. Het was werkelijk schitterend weer en we maakten nog een korte wandeling door het dorp. Uiteraard was er een Rob Roy tentoonstelling maar deze hebben we niet bezocht want we wilden op tijd in Oban aankomen om nog een bezoek aan de distilleerderij te brengen.