Etentje

Gisteren een gezellig middag/avond bij mijn zus en zwager doorgebracht. De eerste vreugdekreten bij aankomst waren van mijn neefje bij het zien van de Albert Heijn puzzelstukjes en de C1000 gogo's. Vroeger werd je begroet als je langskomt, tegenwoordig gaat het om de goodies die je meebrengt. Iedereen kwam binnenstromen (eerst een vriendin en toen mijn nichtje) en vertrok weer (mijn neefje had een verjaardagspartijtje in het zwembad) en het werd tijd om het voorgerecht klaar te maken. Dat was mijn onderdeel van de maaltijd en daar ik tegenstrijdige verzoeken had gehad "wij willen vis of eend maar die lust dat niet", en "wij zijn aan de lijn" had ik besloten tot carpaccio. Niet al te veel werk, iedereen lust het en het is mager genoeg voor de lijners onder de aanwezigen.

Vervolgens kwam het hoofdgerecht, een pasta met o.a. spek en crème-fraîche, klaargemaakt door de aanwezige vriendin. Dit was erg lekker maar deed me al twijfelen over het "we zijn aan de lijn" verhaal. Toen mijn zusje het nagerecht op tafel zette, diverse Mona puddingen, vroeg ik ook met mijn allervriendelijkste stem hoe het ging met het lijnen. Onder wat schaapachtig gelach werd dan ook de opmerking gemaakt van "ach, dat was toen (2 weken geleden....), dit is nu". Lekker koffie drinkend en na-tafelend werd het tegen een uur of 10 tijd om richting het eigen stulpje af te taaien.