Suvarnaphum

De muziek quiz duurde van vier tot acht uur en dat betekende dat wij na afloop toch wel een hapje wilde gaan eten. Want ondanks het bier en het kaasplateau (de vegetariërs waren in de meerderheid) was er toch wel een knorrend gevoel ontstaan in de magen. Na een popquiz in de schutter was het erg makkelijk. Loop een kwartiertje en je bent op de zeedijk waar meerdere heerlijke restaurants te vinden zijn. Vanuit café Wilhelmina was het iets lastiger. Ik ken geen restaurants op de overtoom maar gelukkig was een van ons team met de auto gekomen. Ik stelde dus voor om met die auto naar Suvarnaphum te vertrekken.

Zo gezegd, zo gedaan. We stapten in en reden het korte stukje naar de Johan Huizingalaan om bij het restaurant van Mem te belanden. Zoals ik laatst al beschreven had toen ik er eten was wezen halen heeft ook Mem last van de algehele restaurant malaise waardoor je op Groupon doodgegooid wordt met restaurant aanbiedingen. Het was deze keer wat beter dan de vorige keer, er waren twee groepen van zes personen en wij kwamen met zijn vieren binnen zetten. Het was al half negen dus het was niet vreemd dat er geen volle bak was maar dit was toch een schrijnend verschil met hoe het restaurant de afgelopen jaren liep. In gedachten verzonken liep ik door naar ons tafeltje maar werd door enig geschreeuw tegen gehouden. Een van de twee groepen van zes bleek te bestaan uit twee goede bekenden van mij en die was ik voorbij gelopen, dat kon uiteraard niet. Dus onder gezoen en handen geschud verontschuldigde ik mij waarna ik alsnog naar ons tafeltje liep. De rest van het verhaal moge bekend zijn. Het hele gezelschap genoot van de kwaliteit van het eten en de fatsoenlijke prijs die gerekend wordt bij Suvarnaphum. Vier hoofdgerechten, vier koffie en zes drankjes kostten ons met fooi mee €90. Een prima einde aan een prima dag.