Wordfeud the sequel

Enige tijd geleden schreef ik een stukje over wordfeud, het spel dat behoorlijk populair begon te worden. Al meteen na plaatsen van het stukje kreeg ik de eerste uitdaging van een van mijn beste vrienden om een potje te spelen en in no time speelde ik tegen aardig wat tegenstanders. Het bedroeg zowel vrienden, familie, collega´s als oud collega´s. En heel af en toe zelfs tegen totale vreemdelingen alhoewel ik het leuker vind om tegen een bekende te spelen.

Het is inmiddels zo erg geworden dat ik continu tussen de twee en de vijf potje te gelijk zit te spelen, hoe bedoel je een verslaving. In het begin vond ik mij een bikkel van een speler die alles won en scores van tussen de 300 en 400 punten had en soms zelfs boven de 400 uitkwam. King of the world, champion of the universe.

Tot ik een potje tegen een collega speelde en er met boter en suiker inging (hij had meer dan 500 punten). Vervolgens een andere collega die hetzelfde soort punten aantallen tegen mij haalde en de vrouw van een vriend van mij die ook won als ze niet vergat om een zet te doen en door de tijdslimiet verloor (of was dat een truc om spelletjes te laten gaan waar ze dacht dat ze niet kon winnen).

Sinds kort voel ik me echter weer behoorlijk bikkel want in een potje tegen een andere vriendin scoorde ik met een woord Honderdzesentwintig (126) punten. Ik had wel verhalen gehoord over mensen die meer dan 100 punten met één woord scoorden maar dacht altijd dat dat bluf was. Inmiddels behoor ik ook tot de century spelers en ben daar behoorlijk trots op. Op naar de volgende mijlpaal, meer dan 500 punten in een potje!