Anak Dèpok

Ik vier al jaren mijn verjaardag niet meer, het enige wat ik nog doe is samen met mijn  goede vriend Dennis uit eten gaan ter ere van onze verjaardagen. Is hij jarig dan trakteer ik en uiteraard vice versa. Zo wou ik ook dit jaar doen maar ja met bepaalde vrienden lukt dat niet helemaal. Zo vertelde een van mijn vrienden tegen een andere dat ik maandag 50 werd en prompt besloot deze dat ik met hem en zijn vriendin uit eten moest gaan op mijn verjaardag.

Aangezien ik een drukke werkdag had sprak ik hem pas op het eind van de dag en hij vroeg of ik het geen bezwaar vond om bij hun in Bilthoven te gaan eten. Uiteraard was dat geen enkel probleem en tegen half zeven arriveerde ik in hun nederige stulpje. Het zou Indonesisch worden bij Anak Dèpok in Den Dolder. Ik was benieuwd hoe het zich zou verhouden tot Puri Indonesia, de 9+ van Johannes van Dam waar ik net was geweest. Bij binnentreden zag alles er al prima uit, een mooie verzorgde ruimte, nette bediening en op de deur aanbevelingen van Michelin en Gault Milleau.

Verschillen waren er meer dan genoeg.Om te beginnen met de wijnkaart waar ik een mooie Sancerre van uitzocht en de amuse (pittige koekjes met noten) die op tafel gezet werd. Ook hier gingen we voor de rijsttafel, deze keer dus voor drie personen en niet voor vier personen. Een overeenkomst was er ook. De bakjes met gerechten waren niet ontzettend groot, dus in tegenstelling tot wat twijfelende geesten dachten klopten de porties bij Puri wel degelijk.

Dat was echter meteen de enige overeenkomst want waar het eten bij Puri gewoon goed te noemen was, was het eten bij Anak perfect te noemen. Elke hap was een waar genot of het nu ging om de eieren, de rendang, de kip, de lam saté, de groenten, de banaan of wat dan ook niets viel uit de toon. Het andere grote verschil was dat we nu bij lange na niet alle bakjes leeg kregen maar dat had meer te maken met de samenstelling van het gezelschap (mijn vriend en vriendin konden bij lange na niet op tegen Simon & Dennis) en het feit dat we nog twee extra porties saté bij bestelden, zowel de ajam als de babi. En wat de ajam nog beschaafd drie stokjes was, was de babi heel veel meer stokjes. De winnaar van de gerechten was voor mij toch wel de lam saté, wat een malsheid en wat een heerlijke bereiding van de ketjap dressing. Tot nu toe stond Ibinda in Kuala Lumpur op eenzame hoogte in mijn lijst van Aziatische restaurants maar ze hebben er een concurrent bij gekregen.