Iedereen kent de uitdrukking een gelukje bij een ongelukje. Afgelopen woensdag was ik door letterlijk weer en wind naar Amstelveen gereden om een vriendin op te pikken om een hapje te gaan eten. Omdat we met mijn auto naar de stad gingen besloot ik mijn laptop bij haar achter te laten en die na afloop weer mee te nemen. Helaas was ik na de vele uren auto rijden (5 uur voor een eindje van 35 kilometer) dusdanig moe dat ik de laptop vergat. Donderdag en vrijdag kwam er ook niets van terecht, zaterdag was er wederom slecht weer voorspeld dus ik zou hem zondag weer ophalen. Tijdens het sms’en op zondag over de tijd werd er gezegd, waarom kom je niet eten. Aan mij hoef je dat geen twee keer te vragen dus om 6 uur reed ik naar Amstelveen. Uiteraard was er geen parkeerplek bij hun voor de deur dus dat was moeizaam de hele wijk doorzoeken naar een plek om te parkeren. Toen ik die had dacht ik hier de bocht om lopen en ik ben er. Mijn postduiven instinct toonde wederom zijn klasse want ik was er niet en wist zelfs niet hoe nu verder te gaan. Een belletje later wist ik dat ik 2 blokjes verder moest zijn (nog geen 100 meter) en ik was er.
De maaltijd was top. Uiteraard Aziatisch, hoe kan het ook anders met deze vriendin, en besproeid met een goed wijntje. Het voorgerecht was een dim sum gerecht met een lekkere pittige saus, als tussengerecht rijst met banaan in bamboeblad en het hoofdgerecht was garnalen met groenten in oestersaus, zalm en rijst. De avond was erg gezellig en om 10 uur ging ik weer huiswaarts. Of die gezellige avond nu tegen 5 uur auto rijden opweegt laat ik in het midden dat mogen anderen beslissen.
One lucky bastard.....
BeantwoordenVerwijderen;)