Dit stukje is een onderdeel van donderdagavond stapavond en niet iets over de Amerikaanse stad aan de westkust, alhoewel dat een mooie plek is om te vertoeven zoals ik in 1993 zelf mocht beleven. San Francisco is zo’n beetje de laatste halte op een avond (nacht) voor de echte diehards, de kroeg sluit nl. pas om vier uur, met als consequentie dat het tussen drie (de sluitingstijd voor de andere kroegen) en vier heel erg druk is.
Ik kwam zo’n twintig jaar geleden voor het eerst in deze kroeg en toen was het een café waar het nachtleven zich verzamelde, horeca mensen, pooiers, dealers en werkende dames kwamen na werktijd nog een afzakkertje nemen en de dag doornemen. De sfeer was erg leuk en ook wij waren regelmatig bezoeker. Spoel een aantal jaren vooruit en de kroeg is ontdekt. Er kwamen wat stukjes in het Parool en de studenten begonnen toe te stromen. Voor de eigenaresse een goede zaak want er kwam zelfs een pasjes systeem om het aantal bezoekers niet te hoog te laten worden. Voor ons het einde want de sfeer was weg en wij kwamen er niet meer.
Spoel weer vooruit naar nu en ik kom weer af en toe in San Francisco. Een vriendin die ik al jaren niet meer gezien had bleek nog steeds in de horeca te werken. Ik kwam haar vlak voor sluitingstijd tegen in The End en we raakten in gesprek. Omdat The End sloot gingen we door naar San Francisco om verder bij te praten. Het is nog steeds een (te) drukke tent waar nu wat werkzame dames uit de Afrikaanse gebieden nog een klant proberen op te pikken, en er is nog steeds een pasjes systeem. Nu ontmoet ik eens in de zoveel tijd deze vriendin in The End en vervolgen we de nacht in San Francisco. Het enige wat gelijk gebleven is over al die jaren is dat ik nog nooit een pasje nodig heb gehad om de kroeg te betreden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten