Ook wij zijn een modern bedrijf geworden (kostte wel wat moeite) en houden dus een kick-off om het nieuwe jaar in te luiden. Dit jaar was 14 januari de heuglijke dag en het feest begon om half vijf. Er was een welkomst drankje, er was uiteraard een flitsende speech van de ceo, er werd een video vertoond met daarin “spontaan” opgenomen stukjes van medewerkers (wij hebben tegenwoordig een partnership met een bedrijf dat in beeldscherm communicatie is gespecialiseerd), met als hoogtepunt een van onze medewerksters die volledig dichtsloeg toen de camera in haar gezicht werd geschoven.
Na het opening geweld was het tijd om naar de kantine te vertrekken waar het volgende beeldscherm klaarstond. Er stond een lange vent met een microfoon naast en toen iedereen was gaan zitten startte de film. Het was een terugblik naar de Olympische spelen van 2008 in Peking en het ging over de 10km zwemmen. De man met de microfoon was uiteraard Maarten van der Weijden en na de film vertelde hij zijn verhaal hoe hij als professional tot deze prestatie was gekomen. Nu was het een goed verhaal maar ik ben wat cynisch geworden over topsporters die met dit soort verhalen hun carrière te gelde maken. De eerste keer dat ik dit meemaakte was met Ron Zwerver en ik was onder de indruk. De 2e keer was Jochem Uytdehaage de man en nu was Maarten nummer drie die dit kunstje kwam doen. Het spijt me voor Maarten maar been there done that was het credo.
De afsluiting was een maaltijd en het verhaal van Maarten hield onder andere in dat je goed en veel moest eten. Nu werd dat alle eer aan gedaan met de uitstekende Indonesische maaltijd die geserveerd werd. Er waren 2 soorten rijst, 2 soorten ajam, rendang, de bekende boontjes, zuur, kroepoek, salades, kortom top. Als witte wijn werd er een Pouilly fume geschonken en ook daar zeg ik geen nee tegen. Na wat gezellig napraten (en eten) met een aantal collega’s besloot ik op een gegeven ogenblik dat het tijd was en keerde ik huiswaarts.
Goed gekozen kleuren in dat logo!!
BeantwoordenVerwijderen