Zoals gememoreerd in het vorige stukje was dit het einddoel van de peevee activiteit van deze zaterdag. Na het vertrek bij Hajé was het nog drie kwartier rijden naar Veenhuizen voor onze ontsnapping. Wederom bewees de Tom Tom zijn geld waard te zijn en werden we via allerlei duistere binnenweggetjes naar Veenhuizen gebracht. De ontvangst was uiteraard met koffie en thee en daarna kwam een diashow met verhaal over de diverse gevangenissen die Veenhuizen rijk is en was en waar zij tegenwoordig voor gebruikt worden. Vervolgens wordt je in groepjes ingedeeld en is het tijd voor de start van de ontsnapping.
We kregen uitleg over hoe alles werkte, een kaart van de omgeving en wat parafernalia mee. Daarna werden we in de boeien geslagen en naar buiten gebracht. Een van de bewakers vertelde ons het e.e.a. deed onze boeien af en bracht ons naar de observatie cel, een oude Duitse “woonwagen”. De zaklampen gingen aan en we vroegen ons af wat er nu moest gaan gebeuren. Na enige tijd werd er gekeken of we een uitgang konden vinden en lukte het ons uit de cel te ontsnappen. Helaas werden we meteen weer opgevangen en een chauffeur zou ons in zijn wagen naar een van de cellen brengen. Deze chauffeur, die Johnny heette, bleek echter een van onze maatjes te zijn en hij zette ons onderweg af met instructies en smeergeld om te ontkomen aan de sterke arm der wet.
Achtergelaten in de wildernis begon wij onze speurtocht naar de verborgen aanwijzingen, onderwijl politie, justitie en ander tuig ontwijkend. Halverwege kwamen wij bij het schuilhol van ons 2e maatje, Truus, die ons ontving met aanwijzingen, knakworst en bier. Na een kort stukje lopen werden wij door Johnny opgevangen die ons naar het bos bij Norg bracht. Na wederom stukken lopen en het beleven van vele avonturen wisten wij het dorp te bereiken en het pannenkoeken restaurant dat het einde van de tocht betekende.
Het geheel had ruim 3½ uur geduurd en we hadden dik zeven kilometer te voet afgelegd. Moe maar voldaan lieten wij ons een drankje goed smaken en zaten op de prijsuitreiking te wachten. Ons team had met zijn derde plaats goed gepresteerd en het was dan ook tijd om de thuisreis in te zetten. Drie uur ’s nachts was ik tenslotte thuis om het moede hoofd te rusten te leggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten