Due Napoletani

De carpaccio's een van tonijn een van ossenhaas

Nu ga ik regelmatig uit eten maar drie dagen op rij (tenzij op vakantie) is ook voor mij redelijk uitzonderlijk. Toch is dat wat er deze week gebeurde, na bezoeken aan Geisha en Thai fusion stond er vandaag een etentje met een goede vriendin gepland bij Due Napoletani, een goed Italiaans restaurant op de Hobbemakade. En net zoals vrijdag bij Thai fusion hadden we ook nu weer een Groupon, een vier gangen menu van €94,40 (waarom niet gewoon €95) voor €39.

Na een vlotte rit konden wij om de hoek parkeren en even na zeven uur betraden we het restaurant. Het eerste dat opviel was dat het erg rustig was en dat zou niet veranderen in de loop van de avond. Er waren in totaal vijf tafeltjes bezet op de hele avond met twee mensen per tafeltje, dat gaat een restaurant niet lang overleven. Welnu we zetten ons neder, helaas was dat vlak bij de pianist die de hele avond stevig op de toetsen bleef rammen (kleine tip temper dat volume ietwat). We kregen het keuze menu te zien en dat hield in dat het voorgerecht en hoofdgerecht de keuze tussen vlees en vis boden en dat tussengerecht en nagerecht vast stonden. Mijn vriendin ging voor twee maal vlees en ik voor twee maal vis zodat we alle gerechten konden proberen. We bestelden daar twee flessen water bij (een plat en een bruisend) en twee jus d'orange. Toen de voorgerechten kwamen aangereden op een serveer tafel maakte onze serveerster (een echte Italiaanse net zoals de rest van de keuken en de bediening) die ter plekke af voor ze de gerechten uitserveerde. Op zowel de tonijn als de ossenhaas was niets aan te merken, een prima start van de maaltijd.

De dorade

Bij het tussen gerecht, pasta fasull di Napoli, een klassieke pasta uit Napels bestaande uit diverse soorten pasta en een bonen saus werd de Parmegiano aan tafel over de pasta heen geserveerd. Ik bestelde hier een glas witte huiswijn bij en wederom moest ik zeggen dat het prima smaakte. Mijn vriendin is minder van de bonen en vond de pasta wel aardig maar de bonen bleven achter op het bord, wat de bediening de opmerking ontlokte dat bonen kennelijk niet haat lievelingsvoedsel waren.

Enige tijd later kwam het hoofdgerecht voor mij een filet van dorade voor haar wederom een klassieke Italiaan, scaloppe alla Vesuvio. De gerechten werden begeleid door Napolitaanse groenten en aardappetjes. Was het eten tot nu toe goed te noemen, beide hoofdgerechten (en ook de groenten) vielen in de klasse uitmuntend. Mijn dorade smaakte voortreffelijk en mijn vriendin, die normaal niet zo veel eet, liet geen flintertje over van haar kalf. Het dessert bleek een stevige punt gebak te zijn en toen ook deze verdwenen was zat ik toch echt wel heel erg vol. Na de koffie namen we afscheid van het vriendelijke personeel eb ik hoop dat de zaak wat beter gaat lopen dan deze avond want het eten was te lekker en het personeel te vriendelijk om deze zaak failliet te laten gaan.