zaterdag 5 juni 2010
Total body care
Vrijdag was het verwendag voor mij. Zo mocht ik in de ochtend met zwetende handjes naar de tandarts afreizen, bij de controle was namelijk ontdekt dat er een stukje van een vulling was afgebroken. Ik had een afspraak om tien uur en vanwege de file gevoeligheid, zowel binnendoor als over de snelweg, ga ik altijd ruim op tijd weg. Helaas (ja helaas) was er geen auto op de weg te bekennen vanochtend en was ik dus ruim op tijd aanwezig. Dat betekende dus een half uurtje extra zweten voor de zware operatie van start zou gaan. Zoals altijd zat ik volledig gespannen in de stoel gedurende het half uur dat de behandeling duurde (bij mij kost het altijd wat langer vanwege de pauzes die mijn tandarts moet inlassen omdat ik te gespannen ben) en liep het zweet me letterlijk van het voorhoofd. De assistente was zo aardig om het halverwege op te deppen anders was het in straaltjes naar benden gelopen. Ik verliet met licht trillende handen de stoel na afloop en wederom vroeg ik me af hoe dat nou komt. Ik voelde niets (alleen de prik van de verdoving), mijn tandarts is uiterst kundig en de reparatie verliep dan ook probleemloos. Maar ja dat is de rationele kant, de irrationele kant zorgt er over een halfjaar weer voor dat ik volledig gespannen bij mondhygiëniste en tandarts zit.
’s Avonds was het een stuk beter te doen. Ik bezocht samen met Dennis onze vriendinnen de kapsters van Nassau kappers om, zoals elke vier weken, onze strakke coupe bij te laten werken. Zoals meestal pikte ik Dennis thuis op en gezamenlijk reden we naar de kapsalon. Altijd weer even gezellig en in no time zijn we weer de frisse mannen die het (zaken)leven de komende vier weken weer met volledige zekerheid aankunnen. Na afloop gingen we nog even loungen op het nieuwe terras van Dennis. We namen een wijntje mee en kozen een mooie Saint Emillion uit. Bij het nuttigen van de wijn kwamen we er, wederom, achter dat de vrouw van Dennis een totaal andere wijn smaak heeft dan ik. Ze proefde en, alhoewel niet vies, was dit niet haar wijn. Ze wist trefzeker de wijn als een Bordeaux te herkennen en gaf aan dat de Merlot meer haar druif is. Het was echter een prima afsluiting van een dag die, voor mij, een zwaar begin had gehad.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
En je mocht van Ans de wijn nog meenemen ook! Ik zou eens met een coach praten over de angst voor de tandarts, ik weet nog wel een goede :-)!
BeantwoordenVerwijderenVrouwen....Die van mij heeft ook liever een Merlotje.
BeantwoordenVerwijderenZ