School herinneringen 10: De terugkeer

Ik ben nooit ontzettend sentimenteel geweest en heb dus ook nooit de behoefte gehad om op mijn middelbare school terug te komen. Als er ooit een reünie georganiseerd was was ik vast wel gegaan maar die kwam er niet dus ook dat was geen reden om terug te keren. Tot mijn moeder mij op een gegeven ogenblik vertelde dat zij een advertentie in het plaatselijke sufferdje had gezien over de afscheidsreceptie van een van mijn leraren. En niet zo maar een van mijn leraren maar diegene die mij had leren bridgen en die ons begeleid had naar het school kampioenschap van Amsterdam.

Zo keerde ik dus op een middag terug naar mijn middelbare school waar op het eerste gezicht niet al te veel veranderd was. Toen ik echter naar binnen ging zag ik dat de open ruimte achter de deuren nu veranderd was van bankjes met kapstokken in een zee van lockers zoals je die in Amerikaanse films zag. Ik liep door naar de kantine waar de receptie was en zag geen enkele leerling die ik kende. De enige bekenden waren twee van mijn leraressen die mij ook nog herkenden (alhoewel ze mijn naam niet meer wisten). Ik had een geanimeerd gesprek met de dames, onder andere over de week die wij in de vijfde klas in Londen doorgebracht hadden (en die ik misschien ook nog wel eens ga verbloggen).  Op een geven ogenblik kon ik met mijn oud leraar spreken en hij herkende mij moeiteloos van onze bridge avonturen. Het was leuk om meegemaakt te hebben maar toen ik de school weer verliet had ik niet het idee er ooit nog eens terug te keren.