Lastage

Blik op de keuken

Zaterdag was het tijd voor een goed diner en de keus was gevallen op het met een Michelin ster bekroonde Lastage, gevestigd op de Gelderse kade. Het restaurant was niet al te groot, men had 24 plaatsen verdeeld over de entresol en de vloer. Wij kozen voor plaatsen op de vloer waardoor we meteen een mooi uitzicht hadden op de werkzaamheden van de chef en zijn brigade. Ma voorzien te zijn van bubbels en knabbels door de dames van de zwarte brigade kwam de kaart op tafel en, eigenlijk net zoals altijd in dit soort van restaurants, gingen wij, zoals het hier zo mooi heette, voor de vlucht door de kaart. Acht gangen van de creaties van de chef. Alleen wij maakten er negen van want het kaasplankje zat niet bij deze acht en dat vinden wij allebei wel een must.

De finishing touch voor de kalfswang

Na de amuses arriveerden de gangen begeleid door de mooie wijnen die de sommelier voor mij uitgezocht had om de maaltijd op een nog hoger niveau te brengen. Als eerste kwam er tonijn met aubergine begeleid door een mooie Hongaarse wijn en dat was pas het begin van het feest. De tweede ronde was een mooie strak tartaar die op zijn beurt weer gevolgd werd door een garnalen bisque. Daarbij een mooie droge Riesling en een van mijn favorieten een Pouly fume. Daarna de Rolls Royce onder de vis, een tarbot met een begeleidende bordeaux. Het eten en de wijnen waren erg goed, de bediening uiterst vriendelijk en het gezelschap goed. wat meer kun je wensen bij een avondvullend diner.

De kazen

De kalfswang werd aan tafel afgemaakt met wat geraspte belperknol en was erg lekker. Vervolgens kwam het enige verschil in gerechten want Dennis houdt niet van eend en dat was het "hoofdgerecht". Hij kreeg hiervoor in de plaats snoekbaars. Mijn smient arriveerde bereid met zuurkool en vergezeld door een Portugees, de Rufo. Het volgende gerecht was het machtigste van de avond, een brioche gevuld met gesmolten epoisses.

Daarna kwam onze extra gang, het kaasplankje. Een van de dames liet ons de kazen zien, gaf wat uitleg en vroeg wat wij bliefden. Al gauw hadden we allebei een bordje met vijf mooi stukjes kaas en een gelei van kweepeer. Mijn wijn was verrassend te noemen want ik werd verblijd met een Pommeau de Normandië, een mix van één jaar oude Calvados en ingedikt appelsap, erg lekker bij de kaasjes. Als laatste kwam het dessert op tafel, een chocolade taartje met o.a. passievrucht en hazelnoot. Hierbij de klassieker op dessertwijn gebied, de beerenauslese. Na de koffie met friandises namen we na meer dan vijf uur afscheid van Lastage en haar personeel. Het was een top avond geweest en ik kan iedereen een bezoekje aan dit restaurant aanraden.