De kooning van Siam

De zeven hapjes

Een goede jaarlijkse gewoonte is het diner van het projectmanagement team van een van de projecten waar ik vroeger ingezeten heb. Dit jaar waren wij drie man sterk en de setting is dezelfde als altijd. De locatie is Amsterdam, ik regel het restaurant en start (en eind) van de avond is het elfde gebod.

We verzamelden ons rond zeven uur aan de bar van het elfde gebod en onder het genot van een (bock)biertje stelden we elkaar op de hoogte van wat we de afgelopen periode hadden gedaan. Eet adres was de kooning van Siam (Thais uiteraard) dat mij door vele mensen aangeraden, maar ook door vele mensen afgeraden was. Dat laatste dan doordat men zei dat het restaurant veel te duur was. Bij binnenkomst begreep ik meteen waarom een hoop mensen het restaurant te duur vonden. Die waren dan The little Thai prince gewend waar je voor 20 tot 25 euro per persoon klaar bent maar dan ook aan simpele houten tafeltjes zie en snel weer buiten staat.

De drie hoofdgerechten

De kooning daarentegen was een mooi restaurant met goed gedekte tafels, echte servetten en beter geschoolde bediening dan al die andere restaurantjes in het zeedijk gebied. Ook in de gerechten merkte je de verschillen want de bekende mix van Thaise hapjes bevatte hier onder andere ook slakken en dumplings. We bestelden er ook een fles wijn en een fles water bij en tot mijn vreugde werd er San Pellegrino geschonken i.p.v, Spa of Sourcy.De schaal met zeven hapjes viel goed in de smaak en daarna zat er een goede pauze tussen voor en hoofdgerecht. Dat hoofdgerecht was eend, varkenshaas en garnalen geworden in drie verschillende bereidingen. Alle drie smaakten even goed en ook de porties waren ruim zat want het ging niet schoon op (de groenten en de rijst dan want vlees, gevogelte en vis verdween netjes). De rekening was inderdaad twee maal zo duur als bij de little Thai prince maar eten en bediening waren het meer dan waard. Je zult mij dan ook in de groep vinden die de kooning van Siam aan andere zal aanbevelen.

Na afloop gingen we uiteraard nog even bij het elfde gebod binnen om een laatste biertje te drinken en de laatste gesprekken te vieren alvorens we, tegen twaalf uur, besloten er een eind aan te maken met de plechtige belofte dat we elkaar volgend jaar wederom zouden zien.