Onverwachte ontmoeting

Toen ik vanochtend de deur uitstapte om naar mijn werk te gaan zag ik een aantal mannen met de onderdelen van een stijger de flat naast de onze binnen lopen. Niet iets echt spannend's en ik liep dan ook door naar mijn auto deed de deur open en legde mijn laptop tas achterin. Toen ik echter zelf wilde instappen hoorde ik opeens mijn naam roepen en ik keek dan ook om me heen wie dat was. Het bleek een van de stijger bouwers te zijn die met een stapel pijpen onder zijn arm naar mij stond te zwaaien.

Het bleek een oud collega te zijn die ik al tien jaar niet meer gezien had. De laatste keer dat ik het over hem gehad had was in deze blogpost waar een oude foto van het internet was opgedoken waar hij (en enkele andere oud collega's op stonden). Uiteraard stonden we even bij te praten en hij vertelde dat hij toen hij de IT verliet op zoek was naar 'simpeler' werk. Hij had het eerst als masseur geprobeerd en was toen na enkele jaren jobhoppen in het klus werk terecht gekomen. Het beviel hem allemaal erg goed het werken met zijn handen i.p.v. met zijn hoofd. Na enkele minuten moesten we het gesprek beëindigen want zijn collega's vonden dat hij wel heel erg aan het lanterfanten was. Toen ik mijn auto wederom instapte op weg naar mijn werk besefte ik me voor de zoveelste maal dat de wereld heel erg klein is!