Podium

Amuses

Zaterdagavond ging ik uit eten met een ex collega en goede vriend. Ondanks dat hij al wat jaartjes weg is bij ons bedrijf zien we elkaar nog steeds en staat er minimaal één (goed) etentje per jaar op de kalender. De laatste keer was het mijn beurt geweest en hadden we bij Le restaurant van Jan de Wit gegeten. Aangezien hij in Utrecht woont en het zijn beurt is reisde ik naar de domstad af met onze vrienden van de NS. We ontmoeten elkaar op Hoog Cathrijne om de bus nar Podium te pakken, het door hem uitgekozen restaurant.

Het concept is gelijk aan dat van Le restaurant, er is één menu waar wat afwijkingen op mogelijk zijn bij allergieën of indien men bepaalde dingen niet lust. Op zich was dit niet vreemd want tijdens een van onze gesprekjes met chef Leon Mazairac, die regelmatig aan tafel kwam, vertelde deze samen met Jan de Wit bij de Nederlanden gewerkt te hebben. Terwijl wij ons zetelden kwam de maitre vragen of wij met misschien met wat bibbels wilden beginnen. Uiteraard wilden wij dat en men schonk hier een Bollinger, de favoriete champagne van James Bond. Even later kwamen de amuse´s binnen waarvan met name de oester een erg feestelijke opener van de avond was. Onder het genot van het vers gebakken brood bespraken wij de afgelopen periode en wat wij gingen doen. Een van de dingen die ik erg leuk vond was zijn vakantie van later dit jaar naar Maleisië, ik had tenslotte erg goede herinneringen aan mijn Azië trip en kon nog wat tips geven zoals restaurant Ibunda in Kuala Lumpur.

Leon Mazairac

Terug naar maaltijd want dat was tenslotte de hoofdreden om voor podium te kiezen. Het zes gangen menu was uitstekend maar de wijn spijs combinaties waren hemels. Vooral hoe de zuurgraad van de eerste wijn veranderde in combinatie met de varkenspoot was een openbaring. Wat ook erg leuk was, was dat het merendeel van de gerechten door de keuken opgediend werd en dat de chef zelf de truffel kwam schaven bij zijn signature dish van ravioli. Ik moet ook zeggen dat dit de beste gang van de hele avond was, niets ten nadele van de Slrei, de black Angus of de andere heerlijkheden maar dit was hands down de winnaar.

Toen het tenslotte tijd was voor de koffie (nu ja espresso) en de friandises besloten wij daar een grappa bij te nemen. Nu bleek dit het favoriete digestief van de chef te zijn en men had erg veel soorten in huis. Wij kozen beide voor een andere en toen de chef zag dat wij aan de grappa zaten kwam hij langs om vol enthousiasme te vertellen over de grappa´s die hij zelf uit Italië haalde. Wij moesten dan ook nog een glaasje van zijn favoriete grappa proeven en die was inderdaad erg lekker. Ruim na elfen verlieten wij dan ook het pand na een zeer geslaagde avond. De lat ligt hoog voor mij als ik weer een restaurant in Amsterdam moet gaan uitzoeken.