Sinds afgelopen donderdag weet ik weer waarom ik nooit meer een paraplu bij me heb maar al jaren geleden ben overgestapt naar caps en capuchon. Het was slecht weer op donderdagavond stapavond en ik had dus een jas met capuchon aan om droog te arriveren in de 1e pleisterplaats de roode baron. Mijn vaste stapmaat was reeds aanwezig en had mij per sms gewaarschuwd dat het elfde gebod dicht was wegens de verjaardag van Ben.
Het was een erg gezellige avond en wij hadden veel lol (en niet weinig drank). Tegen twaalf uur vertrokken wij met een groepje naar de Mekhong river om daar de avond voort te zetten. Mijn maat liep voor mij uit en ik, in goed vrouwelijk gezelschap daar wat achter. Het viel mij op dat hij een paraplu bij zich had, die trouwens niet meer nodig was daar het niet meer regende. Ook de 2e halte was gezellig maar mijn maat moest weg om de trein te halen. Met een half hoofd zijn richting uit wenste ik hem een goede reis naar huis en ging verder met andere zaken. Een kwartier later sms’te hij om te vertellen dat hij zijn paraplu kwijt was en of die misschien hier lag. Na een korte speurtocht werd het geliefde bezit gevonden en moest ik beloven deze mee naar huis te nemen. Er gebeurde echter met zijn paraplu wat met al mijn paraplu's gebeurde, ik vergat hem mee te nemen. Toen ik dat de volgende dag doorgaf kreeg ik een reactie als “Wat heb ik nu aan je”. Gevat antwoordde ik “Net zoveel als aan jezelf” maar ik wist weer waarom ik nooit meer een paraplu meeneem.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten