Als je vroeger op vakantie ging stuurde je zo halverwege de vakantie een kaartje naar het thuisfront en het was dan maar afwachten wie er eerder in Holland was, jij of het kaartje. Toen ik in 1993 naar Amerika vertrok was dat nog ver weg en vroeg het thuisfront aan ons of we wilden bellen als we daar waren of het allemaal wel goed ging. In latere jaren met mobieltjes en sms berichten kreeg je altijd wel een berichtje van goede vrienden en familie over de reis en de omstandigheden ter plaatse (zo werd ik van de week nog ge-sms't uit Frankrijk en Londen door kroeg maten dat zij donderdagavond stapavond afwezig waren omdat zij in het buitenland zaten.
Als je zelf dingen doet, zoals het bloggen vanuit Amerika bij onze laatste vakantie, krijg je leuke reacties van datzelfde thuisfront dat vroeger op die kaartjes en later op die sms'jes zat te wachten. Ik besefte echter pas nu hoe klein dit de wereld maakt. Een goede vriendin van mij maakt momenteel een trip door Azië en zit nu in Singapore. Met facebook en blogger kan ik van haar avonturen genieten. Bijna real time kan ik met haar meegenieten en onze eerste (vr)eetdate na de vakantie zal geen monoloog over haar vakantie worden maar een dialoog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten